-
1 Упрямый
- contumax; obstinatus; atrox (animus; odium); cervicatus; cervicosus; tenax (fata); pervicax; offirmati animi; lentus; pertinax; pugnax; -
2 halsstarrig
halsstarrig, pertinax. – contumax (trotzig). – praefractus (nicht nachgiebig, unbeugsam). – Adv.pertinaciter; contumaciter; praefracte. – Halsstarrigkeit, pertinacia. – contumacia. animus contumax (Trotz).
-
3 Eigensinn
Eigensinn, I) störriges u. mürrisches Wesen: animus obstinatus. mens obstinata. obstinatio, bei etwas, alcis rei (das eigensinnige Beharren). – animus praefractus (Starrköpfigkeit). – contumacia (Widerspenstigkeit). – morositas (mürrisches Wesen). – jmdm. den Ei. austreiben, obstinatam mentem alci excutere. – II) willkürlicher Sinn: libīdo (bloßes Gelüste). – animi impetus (bloße Aufwallung, Aufregung des Gemüts, z.B. impetu quodam animi potius quam cogitatione facere alqd). – aus Ei., ex libidine; ad libidinem (z.B. vexare alqm). – eigensinnig, I) störrig od. mürrisch: obstinatus (fest auf seinem Sinn beharrend). – praefractus (starrköpfig). – contumax (widerspenstig). – difficilis (dem man nichts recht machen kann). – morosus (mürrisch); gew. verb. difficilis et morosus (bes. vonalten Leuten). – Adv.obstinate; obstinato animo; praefracte; morose. – II) ganz nach bloßem Gelüste verfahrend: libidinosus. – Adv.libidinose.
-
4 frech
frech, procax (sehr begehrlich, zudringlich im Fordern u. Reden). – protervus (rücksichtslos in Worten und Handlungen). – contumax (trotzig, widerspenstig). – impudens. impudicus (unverschämt, unzüchtig). – inverecundus (ohne Zartgefühl für das Anständige, unbescheiden, schamlos). – insolens (übermütig). – audax (kühn im üblen Sinne, dreist, verwegen). – eine fr. Sprache, verborum licentia: fr. im Reden, procax linguā. – Adv.procaciter; proterve; impudenter; inverecunde; licenter – Frechheit, procacitas protervitas contumacia. impudentia. audacia. – libīdo [936]( freche Willkür). – licentia (Zügellosigkeit, Ausgelassenheit, z.B. in der Sprache, verborum).
-
5 stätisch
stätisch, von Pferden, contumax.
-
6 Trotz
Trotz, der, confidentia (Keckheit, Unverschämtheit). – contumacia. contumax animus (Widerspenstigkeit). – animi (Übermut, z.B. hominis). – edler T., libera contumacia: unbändiger T., ferocia: jmdm. zum T., adversus alcisvoluntatem; alqo invito: jmdm., einer Sache T. bieten, s. trotzen: jmds. T. brechen, alcis animum od. animos frangere.
-
7 trotzig
trotzig, confidens (keck, unverschämt). – ferox (vonunbändiger Sinnesart, von ungebändigtem Trotz). – contumax (widerspenstig, Mensch, Sinn, [animus]; gegenjmd., in alqm od. [gegen jmds. Befehle] adversus alcis imperia). – minax (drohend). – eine t. Antwort geben, ferociter respondere. – Adv. confidenter; ferociter (z.B. respondere); contumaciter (z.B. se gerere: u. parēre: u. scribere).
-
8 Trotzkopf
Trotzkopf, homo contumax.
-
9 ungehorsam
ungehorsam, non od. male parens. dicto non audiens. non od. minus oboediens (alle der, der nicht = gehorcht übh., s. »gehorchen« den Untersch. der Verba), gegen jmd., alle alci. – contumax (widerspenstig gegen den gesetzlichen Ausspruch des Richters, z.B. debitor). – detrectans militiam (den Kriegsdienst verweigernd). – ung. sein, sich ung. betragen, non od. minus oboedire, gegen jmd., alci. – nicht ung. sein wollen, non parēre nolle. – ung. Weise, per contumaciam.
-
10 widerspenstig
widerspenstig, dissidens (nicht harmonierend, feindlich widerstrebend, z.B. sensus). – contumax (trotzig). – Ist es = »ungehorsam« s. d.
-
11 Непреклонный
- stabilis (sententia); rigidus; inflexibilis; indeclinabilis; contumax; obstinatus; -
12 Самовольный
- voluntarius; spontaneus; superbus; contumax; -
13 Упорный
- perseverans; contumax; assiduus (hostis); cervicatus; cervicosus; animosus (corruptor); tenax; pertinax; pervicax; offirmatus; obstinatus; lentus;• упорное молчание - obstinatio taciturna;
-
14 Упрямство
- confirmitas; cervicositas; obstinatio; pertinacia; contumacia; animus contumax; voluntas obstinate; -
15 DISOBEDIENT
[A]INOBOEDIBILIS (-IS -E)INOBOEDIENS (-ENTIS)INOBOEDUS (-A -UM)INOBEDIUS (-A -UM)CONTUMAX (-MACIS) -
16 HEADSTRONG
[A]PERVICAX (-CACIS)CONTUMAX (-MACIS)TENAX (-ACIS)FEROX (-OCIS)IMPOTENS (-ENTIS)INPOTENS (-ENTIS)MULINUS (-A -UM)CONTENTIOSUS (-A -UM) -
17 OBSTINATE
[A]OBSTINATUS (-A -UM)OPSTINATUS (-A -UM)PERTINAX (-ACIS)PERVICAX (-CACIS)CONTUMAX (-MACIS)PUGNAX (-ACIS)DIFFICILIS (-E)TENAX (-ACIS)MULINUS (-A -UM)PROCAX (-CACIS)CERVICATUS (-A -UM)CERVICOSUS (-A -UM)CONTENTIOSUS (-A -UM)OBNIXUS (-A -UM)- VERY OBSTINATE -
18 REBELLIOUS
[A]REBELLIS (-E)REBELLATRIX (-TRICIS)SEDITIOSUS (-A -UM)TUMIDUS (-A -UM)IMPROBUS (-A -UM)INPROBUS (-A -UM)INIQUUS (-A -UM)CONTUMAX (-MACIS) -
19 SELF-WILLED
[A]OBSTINATUS (-A -UM)OPSTINATUS (-A -UM)CONTUMAX (-MACIS)IMPROBUS (-A -UM)INPROBUS (-A -UM) -
20 STUBBORN
[A]OBSTINATUS (-A -UM)OPSTINATUS (-A -UM)PERVICAX (-CACIS)CONTUMAX (-MACIS)MOROSUS (-A -UM)PERTINAX (-ACIS)PUGNAX (-ACIS)CALCITROSUS (-A -UM)MULINUS (-A -UM)PATIENS (-ENTIS)CERVICATUS (-A -UM)CERVICOSUS (-A -UM)CONTANS (-ANTIS)- BE STUBBORN
- 1
- 2
См. также в других словарях:
contumax — [ kɔ̃tymaks ] adj. et n. • 1549; mot lat. « fier, obstiné, rebelle », de cum et tumere « être gonflé (d orgueil, etc.) » ♦ Dr. Se dit de l accusé en état de contumace. ⇒ absent, contumace, défaillant. ● contumace ou contumax adjectif et nom… … Encyclopédie Universelle
contumax — Contumax, Refractarius, Contumax, Peruicax. Un vray contumax, Per detractationem abesse compertus. B. Vraye contumace, Contumacia certa et plena. B. Condamné par defaut et contumaces, Iudicatus reus per desertos dies vadimonij. B. Estre condamné… … Thresor de la langue françoyse
contumax — CONTUMAX. adjectif. Criminel qui ne comparoist point aprés avoir esté cité en justice. Il est contumax. il a esté declaré contumax … Dictionnaire de l'Académie française
contumax — index contumacious, froward, insolent, willful Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
contumax — CONTUMAX. Voyez Contumace … Dictionnaire de l'Académie Française 1798
contumax — (kon tu maks) adj. 1° Terme de droit criminel. Qui fait défaut. Un accusé contumax. Elle a été déclarée contumax. Substantivement. • Quelques jurisconsultes, à la vérité, ont assuré que le contumax ne devait pas être condamné si le crime n … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
CONTUMAX — adj. des deux genres T. de Jurispr. criminelle. Accusé ou prévenu qui est en état de contumace, qui s est soustrait par la fuite aux recherches de la justice, et auquel on fait son procès, sauf à le juger de nouveau s il se représente en temps… … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)
contumax — /kontamaeks/ One accused of a crime who refuses to appear and answer to the charge. An outlaw … Black's law dictionary
contumax — /kontamaeks/ One accused of a crime who refuses to appear and answer to the charge. An outlaw … Black's law dictionary
contumax — An outlaw … Ballentine's law dictionary
contumax — … Useful english dictionary