Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

contĭcisco

  • 1 conticisco

    Латинско-русский словарь > conticisco

  • 2 conticisco

    contĭcisco, ĕre, v. conticesco.

    Lewis & Short latin dictionary > conticisco

  • 3 conticisco

    con-ticīsco, s. con-ticēsco.

    lateinisch-deutsches > conticisco

  • 4 conticisco

    con-ticīsco, s. conticesco.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > conticisco

  • 5 conticisco

    conticiscere, conticui, - V INTRANS
    cease to talk, fall silent, lapse into silence; cease to function, become idle

    Latin-English dictionary > conticisco

  • 6 conticesco

    conticēsco (conticīsco), ticuī, —, ere [inchoat. к conticeo ]
    1) замолчать, умолкнуть (conticuere omnes V; jam vigiles conticuere canes O)
    2) улечься, утихнуть, прекратиться (actiones tribuniciae conticuerunt L; tumultus conticuit L; judicia conticescunt C)

    Латинско-русский словарь > conticesco

  • 7 conticesco

    con-ticēsco ( con-ticīsco), ticuī, ere (Inch. von conticeo) Schweigen eintreten lassen, schweigen, still werden, weil man nicht weiter reden mag oder zu reden wagt, und in diesem Sinne = verstummen (vgl. obmutesco), selten = Schweigen beobachten, schweigen, weil man vor Staunen usw. nicht reden kann (s. unten aus Liv. 30, 30, 2), I) eig.: a) von Menschen: conticiscam u. sed conticiscam, Plaut.: inter se clare loquebantur; intravi, conticuerunt, Plin. ep.: conticuit adulescens, Liv.: haec cum Crassus dixisset, parumper et ipse conticuit et ceteris silentium fuit, Cic.: cum obmutuisset senatus, iudicia (meton. = iudices) conticuissent. Cic.: conscientiā convictus repente conticuit, Cic.: non ausa ›parente‹ dicere conticuit, Ov.: paulisper alter alterius conspectu, admiratione mutuā prope attoniti, conticuere, Liv. 30, 30, 2. – mit ad u. Akk., ad hos casus, Quint.: ad quod ille quidem conticescit, sed sermonem suscipit Polus, Quint. – b) v. Tieren: sequitur gallicinium, cum galli canere incipiunt, dein conticinium, cum conticescunt, Censor. 24, 2. – c) v. personif. Lebl.: numquam de vobis (hominum) gratissimus sermo conticescet, Cic.: neque ulla aetas de tuis laudibus conticescet, Cic. – donec conticuit lyra, Hor. – conticuere undae, vacuae molae, Ov. – iube conticescere gemitus et exclamationes, Sen. ep. 24, 14. – II) übtr., v. Tätigkeiten u. Zuständen, schweigen, still werden, verstummen, austoben, sich legen, conticuit subito et obmutuit hoc studium nostrum, Cic.: illae scilicet litterae (wissenschaftliche Beschäftigungen) conticuerunt forenses et senatoriae, Cic.: ut inter strepitum tot bellorum conticescerent actiones tribuniciae, Liv.: conticuerat magis quam elanguerat militaris favor, Curt.: ubi conticuerit tumultus, Liv.: iam hic, quo nunc omnia ardent, conticiscet furor, Liv. – / Die Form conticisco in den besten Hdschrn. u. Ausgg. bei Plaut. (zB. Bacch. 798 u. mil. 410), Varro LL. 7, 79 u. Liv. (zB. 2, 29, 11), auch anerkannt von Prisc. partit. XII vers. Aen. 2, 52.

    lateinisch-deutsches > conticesco

  • 8 καταφίμωσον

    καταφιμόω
    conticisco: aor imperat act 2nd sg

    Morphologia Graeca > καταφίμωσον

  • 9 conticesco

    con-ticēsco ( con-ticīsco), ticuī, ere (Inch. von conticeo) Schweigen eintreten lassen, schweigen, still werden, weil man nicht weiter reden mag oder zu reden wagt, und in diesem Sinne = verstummen (vgl. obmutesco), selten = Schweigen beobachten, schweigen, weil man vor Staunen usw. nicht reden kann (s. unten aus Liv. 30, 30, 2), I) eig.: a) von Menschen: conticiscam u. sed conticiscam, Plaut.: inter se clare loquebantur; intravi, conticuerunt, Plin. ep.: conticuit adulescens, Liv.: haec cum Crassus dixisset, parumper et ipse conticuit et ceteris silentium fuit, Cic.: cum obmutuisset senatus, iudicia (meton. = iudices) conticuissent. Cic.: conscientiā convictus repente conticuit, Cic.: non ausa ›parente‹ dicere conticuit, Ov.: paulisper alter alterius conspectu, admiratione mutuā prope attoniti, conticuere, Liv. 30, 30, 2. – mit ad u. Akk., ad hos casus, Quint.: ad quod ille quidem conticescit, sed sermonem suscipit Polus, Quint. – b) v. Tieren: sequitur gallicinium, cum galli canere incipiunt, dein conticinium, cum conticescunt, Censor. 24, 2. – c) v. personif. Lebl.: numquam de vobis (hominum) gratissimus sermo conticescet, Cic.: neque ulla aetas de tuis laudibus conticescet, Cic. – donec conticuit lyra, Hor. – conticuere undae, vacuae molae, Ov. – iube conticescere gemitus et exclamationes, Sen. ep. 24, 14. – II) übtr.,
    ————
    v. Tätigkeiten u. Zuständen, schweigen, still werden, verstummen, austoben, sich legen, conticuit subito et obmutuit hoc studium nostrum, Cic.: illae scilicet litterae (wissenschaftliche Beschäftigungen) conticuerunt forenses et senatoriae, Cic.: ut inter strepitum tot bellorum conticescerent actiones tribuniciae, Liv.: conticuerat magis quam elanguerat militaris favor, Curt.: ubi conticuerit tumultus, Liv.: iam hic, quo nunc omnia ardent, conticiscet furor, Liv. – Die Form conticisco in den besten Hdschrn. u. Ausgg. bei Plaut. (zB. Bacch. 798 u. mil. 410), Varro LL. 7, 79 u. Liv. (zB. 2, 29, 11), auch anerkannt von Prisc. partit. XII vers. Aen. 2, 52.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > conticesco

  • 10 conticesco

    contĭcesco ( contĭcisco, Plaut. Bacch. 4, 5, 28; id. Mil. 2, 4, 56; Arn. 5 init.), tĭcŭi, 3, v. inch., to become still, to cease speaking or sounding (class. in prose and poetry).
    I.
    Lit.:

    sed conticiscam: nam audio aperiri foris,

    Plaut. Bacch. 4, 5, 28; id. Mil. 2, 4, 56:

    ad quod ille quidem conticescit, sed sermonem suscipit Polus,

    Quint. 2, 15, 28:

    ad hos casus,

    i. e. in such cases, id. 6, 1, 42:

    conscientiā convictus repente conticuit,

    Cic. Cat. 3, 5, 10: consedit ille;

    conticui,

    id. Har. Resp. 4, 7:

    conticuere omnes,

    Verg. A. 2, 1; Ov. M. 6, 293; 10, 430.—
    B.
    To keep silence, not to speak (very rare):

    paulisper alter, alterius conspectu, conticuere,

    Liv. 30, 30, 2 Weissenb. ad loc.— Poet. with acc.:

    tantum nefas conticuit,

    Val. Fl. 3, 302.—
    II.
    Transf., of things:

    numquam de vobis (hominum) gratissimus sermo conticescet,

    Cic. Phil. 14, 12, 33:

    nec ulla umquam aetas de tuis laudibus conticescet,

    id. Marc. 3, 9: conticuit lyra, * Hor. Ep. 1, 18, 43:

    tubae,

    Mart. 7, 80:

    conticuere undae,

    Ov. M. 5, 574.—
    III.
    Trop., to become still or quiet, come to rest, cease, decline, stop, abate (syn. obmutesco):

    cum obmutuisset senatus, judicia conticuissent, etc.,

    Cic. Pis. 12, 26:

    ut tum conticisceret illa lamentatio et gemitus urbis,

    id. Red. Sen. 7, 17:

    artes nostrae,

    id. Mur. 10, 22; cf.:

    studium,

    id. Brut. 94, 324:

    litterae forenses et senatoriae,

    id. Off. 2, 1, 3:

    actiones tribuniciae,

    Liv. 4, 1, 5:

    tumultus,

    id. 2, 55, 10; 22, 55, 8:

    furor,

    id. 2, 29, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > conticesco

  • 11 IDLE: BECOME IDLE

    [V]
    CONTICESCO (-ERE -TICUI)
    CONTICISCO (-ERE -TICUI)

    English-Latin dictionary > IDLE: BECOME IDLE

  • 12 SILENT: FALL SILENT

    [V]
    CONSILESCO (-ERE -SILUI)
    CONTICESCO (-ERE -TICUI)
    CONTICISCO (-ERE -TICUI)

    English-Latin dictionary > SILENT: FALL SILENT

  • 13 καταφιμόω

    A conticisco, Gloss.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > καταφιμόω

См. также в других словарях:

  • καταφίμωσον — καταφιμόω conticisco aor imperat act 2nd sg …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»