-
1 consonans
consŏnans, antis, v. consono fin. -
2 consonans
I(gen.), consonantis ADJagreeing; sounding in accord; fitting, suitable, appropriateIIconsonant; (letter not a vowel) -
3 consona
con-sŏnus, a, um, adj., sounding together in harmony, harmonious (rare, mostly poet.).I.Lit.:B.clangor,
Ov. M. 13, 610:fila lyrae,
id. Am. 1, 8, 60:vox,
Sil. 17, 448.—Subst.: consŏna, ae, f., = consonans, a consonant, Ter. Maur. p. 2395 P. sq.; cf.:II.consona elementa,
id. p. 2385 ib.—Trop., accordant, fit, suitable:fila telae,
Claud. Rapt. Pros. 2, 42: credo Platonem vix putasse satis consonum fore, si, etc., * Cic. Att. 4, 16, 3; App. M. 2, p. 114. —With dat.:consona regno juvenem docere,
Claud. Laud. Stil. 2, 69.— -
4 consono
con-sŏno, ŭi, 1, v. n., to sound at the same time or together, to sound aloud, to resound (class., but rare till the Aug. period; not in Cic.).I.Lit.A.In gen.:B.apes evolaturae consonant vehementer,
Varr. R. R. 3, 16, 30:cum omne tibiarum genus organorumque consonuit, fit concentus ex dissonis,
Sen. Ep. 84, 10:tubae utrimque canunt: contra consonat terra,
Plaut. Am. 1, 1, 73;so of places,
Verg. A. 8, 305:tum plausu virūm Consonat omne nemus,
id. ib. 5, 149; Ov. M. 7, 451; Vitr. 5, 8, 1; Tac. A. 14, 32:consonuere cornicines funebri strepitu,
Petr. 78, 6:consonante clamore nominatim Quinctium orare ut, etc.,
Liv. 36, 34, 7.—Esp., in rhetor.1.Of harmony in discourse, Quint. 9, 3, 73; 9, 3, 45; 9, 3, 77.—2.Of similar terminations of words, Quint. 9, 3, 75.—II.Trop., to agree, accord, harmonize (postAug.):A. B.quomodo inter se acutae ac graves voces consonent,
Sen. Ep. 88, 9:quomodo animus meus secum consonet, id. ib: sibi in faciendis ac non faciendis,
Quint. 2, 20, 5:sibi (tenor vitae),
Sen. Ep. 31, 8:Capricorno (Virginis astrum),
Manil. 2, 281; 2, 622:hoc etenim contractui bonae fidei consonat,
Dig. 19, 1, 48 fin.; 35, 1, 90.—Hence, consŏnans, antis, P. a.Trop., agreeing, consonant, fit, suitable (post-Aug. and rare):consonanti contractui bonae fidei,
Dig. 12, 2, 34, § 8 al. — -
5 consonus
con-sŏnus, a, um, adj., sounding together in harmony, harmonious (rare, mostly poet.).I.Lit.:B.clangor,
Ov. M. 13, 610:fila lyrae,
id. Am. 1, 8, 60:vox,
Sil. 17, 448.—Subst.: consŏna, ae, f., = consonans, a consonant, Ter. Maur. p. 2395 P. sq.; cf.:II.consona elementa,
id. p. 2385 ib.—Trop., accordant, fit, suitable:fila telae,
Claud. Rapt. Pros. 2, 42: credo Platonem vix putasse satis consonum fore, si, etc., * Cic. Att. 4, 16, 3; App. M. 2, p. 114. —With dat.:consona regno juvenem docere,
Claud. Laud. Stil. 2, 69.— -
6 inconsonans
in-consŏnans, antis, adj., ill-sounding, unsuitable; with incongruum, Pompei. ap. Donat. de Barb. 6. — Adv.: in-consŏnanter, unsuitably; with inconsequenter, Vet. Interpr. Iren. 5, 17. -
7 inconsonanter
in-consŏnans, antis, adj., ill-sounding, unsuitable; with incongruum, Pompei. ap. Donat. de Barb. 6. — Adv.: in-consŏnanter, unsuitably; with inconsequenter, Vet. Interpr. Iren. 5, 17. -
8 praeloco
prae-lŏco, āvi, ātum, 1, v. a., to set or place before, to put first or foremost (postclass.):si pro trochaeo paenultimo spondeum praelocaveris,
Mart. Cap. 5, § 522; Aug. Gen. ad Lit. 7, 17:consonans,
Ter. Syll. p. 2390.
См. также в других словарях:
КОНСОНАНТ — [лат. consonans (consonantis)] лингв. согласный звук; неслоговой или неслогообразующий звук. Противоп. СОНАНТ. Словарь иностранных слов. Комлев Н.Г., 2006. консонант (лат. consonans (consonants)) 1) согласный звук; 2) неслоговой или… … Словарь иностранных слов русского языка
consonant — consonant, ante [ kɔ̃sɔnɑ̃, ɑ̃t ] adj. • v. 1165; lat. consonans, de consonare « résonner ensemble » ♦ Qui produit une consonance; est formé de consonances. Intervalles, accords consonants. Phrases consonantes. ⊗ CONTR. Dissonant. ● consonant,… … Encyclopédie Universelle
Konsonant — Mitlaut * * * Kon|so|nant [kɔnzo nant], der; en, en: Laut, bei dessen Aussprache die Luft im Mund mit der Zunge oder den Lippen gebremst wird: der Konsonant d wird im Deutschen am Ende des Wortes wie t gesprochen. Syn.: Mitlaut. * * *… … Universal-Lexikon
consonant — CONSONÁNT, Ă, consonanţi, te, adj. (muz.: despre acorduri) Care este format din consonanţe (1); armonios. ♦ (Despre cuvinte) Care are o terminaţie asemănătoare cu a altui cuvânt. – Din lat. consonans, tis, fr. consonant. Trimis de Joseph,… … Dicționar Român
Mitlaut — Konsonant * * * Mịt|laut 〈m. 1; Sprachw.〉 Konsonant; → Lexikon der Sprachlehre [urspr. Mitlauter; zu mitlautend, Lehnübersetzung von lat. (littera) consonans „mittönender (Buchstabe)“] * * * Mịt|laut, der; [e]s, e [LÜ von lat. (littera)… … Universal-Lexikon
consonant — I. adjective Etymology: Middle English, from Latin consonant , consonans, present participle of consonare to sound together, agree, from com + sonare to sound more at sound Date: 15th century 1. being in agreement or harmony ; free from elements… … New Collegiate Dictionary
КОНСОНАНТИЗМ — [< лат. consonant (consonantis) согласный звук] лингв. система согласных звуков (фонем (ФОНЕМА)) данного языка. Словарь иностранных слов. Комлев Н.Г., 2006. консонантизм (лат. consonans (consonant is) согласный звук) система согласных фонем… … Словарь иностранных слов русского языка
Liquida — Li|qui|da 〈f.; , dae [ dɛ:] od. qui|den; Phon.〉 Laut, bei dem die Zunge die Mitte des Gaumens so berührt, dass die Luft kontinuierlich entweichen kann, z. B. „l“, „r“; Sy Fließlaut, Schmelzlaut, Schwinglaut [lat.; Fem. zu liquidus „flüssig“] * *… … Universal-Lexikon
consonnant — consonnant, ante (kon so nan, nan t ) adj. 1° Terme de musique. Qui produit une consonnance ; qui est formé par des consonnances. Intervalle consonnant, celui qui donne une consonnance. Accord consonnant, celui qui ne se compose que de… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
consonantă — CONSONÁNTĂ, consonante, s.f. (Rar) Consoană. – Din lat. consonans, ntis. Trimis de Joseph, 28.05.2004. Sursa: DEX 98 CONSONÁNTĂ s. v. consoană. Trimis de siveco, 13.09.2007. Sursa: Sinonime consonántă s. f. → sonantă Trimis de siveco,… … Dicționar Român
Konsonant — Sm std. (15. Jh.) Entlehnung. Entlehnt aus l. (littera) cōnsonāns f., zu l. cōnsonāns ( antis) mittönend , dem PPräs. von l. cōnsonāre mittönen, zusammentönen , zu l. sonāre tönen und l. con . Abstraktum: Konsonantismus. Ebenso nndl. consonant … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache