Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

congressio

  • 1 congressio

    congressĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] action d'aller trouver, approche, rencontre, entrevue, conversation, entretien, réunion. [st2]2 [-] combat, conflit. [st2]3 [-] commerce charnel.
    * * *
    congressĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] action d'aller trouver, approche, rencontre, entrevue, conversation, entretien, réunion. [st2]2 [-] combat, conflit. [st2]3 [-] commerce charnel.
    * * *
        Congressio, Verbale. Idem. Cic. Hantement, ou hantise, Abordement, Assemblee.

    Dictionarium latinogallicum > congressio

  • 2 congressio

    congressio, ōnis, f. (congredior), das Zusammenschreiten, d.i. das Zusammentreffen, I) im allg. (Ggstz. digressio), das Zusammentreffen mit jmd., die Zusammenkunft, hoc malum minus acerbum fuit, quam fuisset cum congressio, tum vero digressio nostra, Cic. ad Q. fr. 1, 3, 4. – II) insbes.: a) die gesellige Zusammenkunft, der gesellige Verkehr, die Gesellschaft, alqm ab alcis non modo familiaritate, sed etiam congressione prohibere, Cic.: nemo eum aditu, nemo congressione, nemo sermone, nemo convivio dignum iudicabat, Cic.: collocatum esse in congressione hominum atque in foro, Cic. – im Plur., sermo in circulis, disputationibus, congressionibus familiarium versetur, vertraulichen Zusammenkünften, Cic. de off. 1, 132. – b) die fleischliche Berührung, der fleischl. Umgang, das Beschlafen, prima c. maris et feminae, Cic. de rep. 1, 38: ab uxoris congressione se continere, Lact. 6, 20, 25. – c) das feindl. Zusammentreffen, der Angriff, das Treffen, prima c., Iustin. 6, 4, 12 u. 8, 1, 12: c. navalis proelii, Iustin. 2, 12, 8: prima c. navalis certaminis, Iustin. 4, 5, 1: prima belli c., Iustin. 15, 1, 16.

    lateinisch-deutsches > congressio

  • 3 congressio

    congressio, ōnis, f. (congredior), das Zusammenschreiten, d.i. das Zusammentreffen, I) im allg. (Ggstz. digressio), das Zusammentreffen mit jmd., die Zusammenkunft, hoc malum minus acerbum fuit, quam fuisset cum congressio, tum vero digressio nostra, Cic. ad Q. fr. 1, 3, 4. – II) insbes.: a) die gesellige Zusammenkunft, der gesellige Verkehr, die Gesellschaft, alqm ab alcis non modo familiaritate, sed etiam congressione prohibere, Cic.: nemo eum aditu, nemo congressione, nemo sermone, nemo convivio dignum iudicabat, Cic.: collocatum esse in congressione hominum atque in foro, Cic. – im Plur., sermo in circulis, disputationibus, congressionibus familiarium versetur, vertraulichen Zusammenkünften, Cic. de off. 1, 132. – b) die fleischliche Berührung, der fleischl. Umgang, das Beschlafen, prima c. maris et feminae, Cic. de rep. 1, 38: ab uxoris congressione se continere, Lact. 6, 20, 25. – c) das feindl. Zusammentreffen, der Angriff, das Treffen, prima c., Iustin. 6, 4, 12 u. 8, 1, 12: c. navalis proelii, Iustin. 2, 12, 8: prima c. navalis certaminis, Iustin. 4, 5, 1: prima belli c., Iustin. 15, 1, 16.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > congressio

  • 4 congressiō

        congressiō ōnis, f    [com- + GRAD-], a meeting, interview, conference, association, society: nostra: congressione dignus: eum congressions prohibere: in congressionibus familiarum, in familiar circles: maris et feminae.
    * * *
    meeting, visit, interview; encounter; conflict, attack; sexual intercourse

    Latin-English dictionary > congressiō

  • 5 congressio

    congressĭo, ōnis, f. [congredior], a coming together, in a friendly or hostile manner.
    I.
    A friendly meeting, interview, conference (almost confined to Cic.), Cic. Clu. 14, 41; id. Phil. 2, 18, 46; id. Top. 15, 59; id. Fam. 7, 10, 4;

    opp. digressio,

    id. Q. Fr. 1, 3, 4.—In plur.:

    in congressionibus familiarum,

    in familiar circles, Cic. Off. 1, 37, 132.—
    B.
    A carnal union, copulation:

    maris et feminae,

    Cic. Rep. 1, 24, 38:

    uxoris,

    Lact. 6, 20, 25; cf. 2. congressus, I. B.—
    II.
    A hostile meeting, an attack, contest (very freq. in Just., elsewhere rare, for the class. congressus), Claud. Quadrig. ap. Gell. 9, 13, 15; Just. 2, 12, 8; 4, 5, 1; 6, 4, 12; 12, 8, 4; 22, 3, 9; Lact. 3, 12, 4; 6, 6, 15 al.

    Lewis & Short latin dictionary > congressio

  • 6 congressio

    1) встреча, сближение, связь, общение (quum c., tum digressip nostra C)
    2) соитие, половой акт ( maris cum femina C)
    3) стычка, столкновение, бой (prima belli c. Just)

    Латинско-русский словарь > congressio

  • 7 digressio

    dīgressio, ōnis f. [ digredior ]
    1) уход, отъезд, разлука (congressio, tum vero d. nostra C)
    2) уклонение, отступление ( a propositā oratione C)

    Латинско-русский словарь > digressio

  • 8 digressio

    dīgressio, ōnis, f. (digredior), I) das Weggehen, Sich-Trennen, Scheiden (Ggstz. congressio), Cic. ad Q. fr. 1, 3, 4: Ggstz. conventus, Sen. nat. qu. 7, 12, 4. – II) übtr.: a) das Abgehen vom rechten Wege, vom Rechten, Gell. 1, 3, 14. – b) die Abschweifung in der Rede, die Episode, a proposita oratione, Cic.: ab re, Cic.: absol., bes. als rhet. Fig., Cic. u. Quint.: Plur., Quint. 10, 1, 33.

    lateinisch-deutsches > digressio

  • 9 iocosus

    iocōsus, a, um (iocus), scherzhaft, spaßhaft, schäkerhaft, kurzweilig, neckisch (Ggstz. severus, serius), homo, Varro: Maecenas, Hor.: Gades, Mart.: res, Cic.: verba Ov., od. dicta, Liv., Scherzreden: nostra vel severa vel iocosa congressio, Cic.: übtr., imago (vocis), das scherzhafte Echo, Hor.: Nilus, der kurzweilige (weil die Alexandriner ein lustiges Leben führten), Ov.

    lateinisch-deutsches > iocosus

  • 10 severus [1]

    1. sevērus, a, um, ernsthaft ( ernst), gesetzt, streng, genau (Ggstz. comis, blandus, iocosus, clemens, indulgens), I) im guten Sinne: a) eig.: α) v. Pers.: sed ipse egreditur, quam severus! Ter.: civis severus et gravis, Cic.: sev. consul, Liv.: eius legis severi custodes, Cic.: senes severiores, Catull.: auctor severissimus Trogus, Plin.: Tubero vitā severus, Cic.: qui perindulgens in patrem, idem acerbe severus in filium, Cic.: familia cum ad ceteras res tum ad iudicandum severissima, Cic.: neque (potest) severus esse in iudicando, qui alios in se severos esse iudices non vult, Cic.: nam te omnes saevum severumque avidis moribus commemorant, Plaut. – β) v. Lebl.: frons, Plaut. u. Ov.: vultus (Plur.), Ov. (u. so qui vultus quo severior est et tristior, hoc etc., Cic.): nostra vel severa vel iocosa congressio, Cic.: imperia severiora, Cic.: imperii severissimi vir, Liv.: iudicia severa, Cic., severiora, Quint.: res, ernsthafte (ernste) Dinge, Nep.: u. so res severissima, Cic.: sententiae graves et severae, Cic. – subst., αα) sevērus, ī, m., nimium severus, der allzu Strenge (gegen sich), Hor. ep. 1, 5, 13: Plur. severi, Ernsthafte, Stockphilister, Catull. 27, 6. Hor. ep. 1, 19, 9. – ββ) sevēra, ōrum, n., ernste Dinge, Hor. carm. 2, 8, 28: aber austera illa severaque, jene Reden im ernsten u. strengen Tone (Ggstz. dulcia haec blandaque), Plin. ep. 3, 18, 10. – neutr. adv., nunc severum (auf ernste Art u. Weise) vivitur, Prud. cath. 2, 33. – b) übtr.: Falernum (vinum), herber, strenger, Hor.: silentia noctis, Lucr.: amnis Eumenidum od. Cocyti, schauerliche, Hor.: quod ego dixi per iocum id eventurum esse et severum et serium, Plaut. – II) im üblen Sinne, hart, grausam, a) eig.: Neptunus saevus severusque, Plaut.: turba Eumenidum, Prop. – b) übtr.: uncus, Hor.: amnis Cocyti, Verg.: voluisti istuc severum facere? gräßlich erscheinen lassen, Plaut.

    lateinisch-deutsches > severus [1]

  • 11 digressio

    digressĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] action de s'éloigner, départ, séparation. [st2]2 [-] lieu de retraite, retraite. [st2]3 [-] abandon du devoir. [st2]4 [-] digression.
    * * *
    digressĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] action de s'éloigner, départ, séparation. [st2]2 [-] lieu de retraite, retraite. [st2]3 [-] abandon du devoir. [st2]4 [-] digression.
    * * *
        Digressio, Verbale: cui contrarium est Congressio. Cic. Departement.
    \
        Digressio a proposito. Cic. Changement de propos, Digression.

    Dictionarium latinogallicum > digressio

  • 12 digressio

    dīgressio, ōnis, f. (digredior), I) das Weggehen, Sich-Trennen, Scheiden (Ggstz. congressio), Cic. ad Q. fr. 1, 3, 4: Ggstz. conventus, Sen. nat. qu. 7, 12, 4. – II) übtr.: a) das Abgehen vom rechten Wege, vom Rechten, Gell. 1, 3, 14. – b) die Abschweifung in der Rede, die Episode, a proposita oratione, Cic.: ab re, Cic.: absol., bes. als rhet. Fig., Cic. u. Quint.: Plur., Quint. 10, 1, 33.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > digressio

  • 13 iocosus

    iocōsus, a, um (iocus), scherzhaft, spaßhaft, schäkerhaft, kurzweilig, neckisch (Ggstz. severus, serius), homo, Varro: Maecenas, Hor.: Gades, Mart.: res, Cic.: verba Ov., od. dicta, Liv., Scherzreden: nostra vel severa vel iocosa congressio, Cic.: übtr., imago (vocis), das scherzhafte Echo, Hor.: Nilus, der kurzweilige (weil die Alexandriner ein lustiges Leben führten), Ov.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > iocosus

  • 14 severus

    1. sevērus, a, um, ernsthaft ( ernst), gesetzt, streng, genau (Ggstz. comis, blandus, iocosus, clemens, indulgens), I) im guten Sinne: a) eig.: α) v. Pers.: sed ipse egreditur, quam severus! Ter.: civis severus et gravis, Cic.: sev. consul, Liv.: eius legis severi custodes, Cic.: senes severiores, Catull.: auctor severissimus Trogus, Plin.: Tubero vitā severus, Cic.: qui perindulgens in patrem, idem acerbe severus in filium, Cic.: familia cum ad ceteras res tum ad iudicandum severissima, Cic.: neque (potest) severus esse in iudicando, qui alios in se severos esse iudices non vult, Cic.: nam te omnes saevum severumque avidis moribus commemorant, Plaut. – β) v. Lebl.: frons, Plaut. u. Ov.: vultus (Plur.), Ov. (u. so qui vultus quo severior est et tristior, hoc etc., Cic.): nostra vel severa vel iocosa congressio, Cic.: imperia severiora, Cic.: imperii severissimi vir, Liv.: iudicia severa, Cic., severiora, Quint.: res, ernsthafte (ernste) Dinge, Nep.: u. so res severissima, Cic.: sententiae graves et severae, Cic. – subst., αα) sevērus, ī, m., nimium severus, der allzu Strenge (gegen sich), Hor. ep. 1, 5, 13: Plur. severi, Ernsthafte, Stockphilister, Catull. 27, 6. Hor. ep. 1, 19, 9. – ββ) sevēra, ōrum, n., ernste Dinge, Hor. carm. 2, 8, 28: aber austera illa severaque, jene Reden im ernsten u. strengen Tone (Ggstz. dulcia haec blandaque), Plin. ep. 3, 18, 10. – neutr. adv.,
    ————
    nunc severum (auf ernste Art u. Weise) vivitur, Prud. cath. 2, 33. – b) übtr.: Falernum (vinum), herber, strenger, Hor.: silentia noctis, Lucr.: amnis Eumenidum od. Cocyti, schauerliche, Hor.: quod ego dixi per iocum id eventurum esse et severum et serium, Plaut. – II) im üblen Sinne, hart, grausam, a) eig.: Neptunus saevus severusque, Plaut.: turba Eumenidum, Prop. – b) übtr.: uncus, Hor.: amnis Cocyti, Verg.: voluisti istuc severum facere? gräßlich erscheinen lassen, Plaut.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > severus

  • 15 congressus

    1.
    congressus, a, um, Part., from congredior.
    2.
    congressus, ūs, m. [congredior], a coming or going together, in a friendly or hostile manner (class. in prose and poetry).
    I.
    A friendly meeting, a social assembly, conference, conversation, etc.:

    omnes congressum tuum fugiunt,

    Cic. Sest. 52, 111; id. Phil. 12, 11, 26; id. Att. 1, 17, 2:

    si quis congressus fuerit mihi cum Caesare,

    id. ib. 11, 12, 3; id. Cael. 8, 20; Liv. 7, 4, 4; Quint. 1, 2, 20; Tac. A. 13, 46 et saep.—In plur., Cic. Or. 10, 33; id. Lael. 23, 87; Liv. 1, 19, 5; 7, 40, 3; Tac. A. 2, 28; Verg. A. 5, 733 al.—Also of the companionship of animals, Cic. N. D. 2, 48, 124; Quint. 1, 2, 20.—
    B.
    Pregn., a close union, combination (very rare):

    materiaï,

    Lucr. 5, 68; cf.:

    duriorum (consonantium) inter se,

    Quint. 11, 3, 35.— In plur., Lucr. 2, 1065.—Hence, carnal union, copulation:

    feminarum,

    Plin. 12, 14, 30, § 54; cf. congressio, I. B.—
    II.
    A hostile encounter, a contest, fight, Cic. de Or. 2, 78, 317:

    cum his navibus nostrae classi ejusmodi congressus erat, ut, etc.,

    Caes. B. G. 3, 13; id. B. C. 1, 46:

    magnam cladem in congressu facere,

    Sall. J. 59, 3; 74, 3; Tac. A. 2, 3; Verg. A. 12, 514; Val. Fl. 6, 322 al. —Also of judicial contests, Quint. 3, 6, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > congressus

  • 16 digressio

    dīgressĭo, ōnis, f. [digredior], a parting, separating; a going away, departing, departure.
    * I.
    Lit. (in this signif. more freq. digressus):

    congressio, tum vero digressio nostra,

    Cic. Q. Fr. 1, 3, 4.—More freq.,
    II.
    Trop., a going aside, deviation; esp. in lang., digression: qualis ad adjuvandum (sc. amicum) digressio (sc. a recto, referring to Cic. Lael. 17), Gell. 1, 3, 14:

    a proposita oratione,

    Cic. Brut. 85;

    so of speech,

    id. Inv. 1, 51; id. de Or. 2, 77, 312; 3, 53 fin.; Quint. 4, 2, 19; 9, 1, 28; 9, 2, 56 al.

    Lewis & Short latin dictionary > digressio

  • 17 dimico

    dī-mĭco, āvi (e. g. dimicavere, Vell. 2, 85, 1;

    dimicaverant,

    Caes. B. C. 2, 4, 3;

    dimicassent,

    Vell. 2, 85, 5 al.;

    dimicuisse,

    Ov. Am. 2, 7, 2; 2, 13, 28), ātum, 1, v. n., lit., to brandish one's weapons against the enemy, i. e. to fight, struggle, contend (freq. and class.).
    I.
    Lit.:

    manum conserere atque armis dimicare,

    Caes. B. C. 1, 20, 4:

    armis cum aliquo,

    Nep. Milt. 1, 2:

    ferro pro patria,

    Liv. 1, 24:

    acie cum aliquo,

    id. 2, 49 fin.;

    for which: in acie,

    Caes. B. G. 7, 64, 2:

    proelio,

    id. ib. 5, 16, 2;

    6, 31, 1 al.: equitatu,

    Nep. Eum. 3 fin.:

    adversus aliquem,

    Nep. Milt. 4 fin.:

    pro legibus, pro libertate, pro patria,

    Cic. Tusc. 4, 19 et saep.:

    tuto dimicare,

    Caes. B. G. 3, 24, 2; so absol., id. ib. 2, 21, 5; 3, 17 fin. et saep.— Pass. impers.:

    ancipiti proelio dimicatur,

    Caes. B. C. 3, 63, 3; so,

    proelio,

    id. ib. 1, 41, 3; 3, 72, 3 al.;

    and without proelio,

    id. B. G. 5, 16, 1; id. B. C. 3, 85, 3; Cic. Off. 1, 12, 38; cf.:

    in mortem dimicabatur,

    Vell. 2, 85, 4 al. —In partic. of gladiatorial combats, Suet. Caes. 26; 39; id. Calig. 27; 30; Plin. 8, 7, 7, § 18 al.—
    b.
    With an abstr. subject:

    leonum feritas inter se non dimicat,

    Plin. H. N. 7 prooem. § 5.
    II.
    Transf. beyond the milit. sphere, to struggle, to strive, to contend: omni ratione erit dimicandum, ut, etc., Cic. Div. ap. Caecil. 22, 72:

    dimicantes competitores,

    Liv. 6, 41:

    de sua potentia periculo civitatis,

    Cic. Att. 7, 3; esp. with the accessory idea of risk, hazard: reos, de capite, de fama, de civitate, de fortunis, de liberis dimicantes (for which, shortly before: qui auderent se et salutem suam in discrimen offerre), Cic. Sest. 1: de honore et gloria (for which, shortly before: de vita, de gloria in discrimen vocantur), id. Off. 1, 24, 83:

    de vita gloriae causa,

    id. Arch. 10, 23; cf.:

    de vita,

    id. ib. 11 fin.; Liv. 24, 26: de omnibus fortunis reip., Pompei. ap. Cic. Att. 8, 12 D.:

    de fama,

    Nep. Timoth. 4, 3:

    de liberis,

    Liv. 3, 44 fin.; and:

    de repulsa,

    i. e. at the risk of one, id. 6, 40; cf. also without de:

    ut in singulas horas capite dimices tuo,

    Liv. 2, 12 (in Cic. Fin. 2, 17, 56, the reading is dubious, v. Madv. ad h. l.).—
    b.
    In Tertullian, borrowed from the lang. of gladiators (v. supra, no. I.):

    ad hanc jam lineam dimicabit nostra congressio,

    Tert. Pudic. 6; id. adv. Marc. 1, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > dimico

  • 18 mas

    mās, măris (n. mare, rare; gen. plur [p. 1117] marium, Cic. Part. Or. 10, 35; Mel. 3, 9, 5), adj. [prob. from Sanscr. root man, think; manus, man, human being; cf.: memini, moneo, etc.], male, masculine, of the male sex:

    mare et femineum sexus,

    App. de Mund. p. 66 med.:

    maribus (sc. diis),

    Cic. Leg. 2, 12, 29:

    si marem (anguem) emisisset... si feminam, etc.,

    id. Div. 1, 18, 36; id. Part. Or. 10; so,

    emissio maris anguis (opp. emissio feminae anguis),

    id. Div. 2, 29, 62: mas vitellus, a male yolk, i. e. which would produce a male chick, Hor. S. 2, 4, 14.—Of plants:

    ure mares oleas,

    Ov. F. 4, 741.—
    B.
    Transf., masculine, manly, brave ( poet.):

    quod mares homines amant,

    Plaut. Poen. 5, 5, 32:

    maribus Curiis,

    Hor. Ep. 1, 1, 64:

    animi,

    id. A. P. 402:

    male mas,

    unmanly, effeminate, Cat. 16, 13:

    atque marem strepitum fidis intendisse Latinae,

    i. e. a manly, noble strain, Pers. 6, 4.—As subst.: mās, māris, a male (opp. femina, v. infra).
    A.
    Lit., of gods, human beings, and animals:

    congressio maris et feminae,

    Cic. Rep. 1, 24, 38:

    et mares deos et feminas esse dicitis,

    id. N. D. 1, 34, 95:

    (bestiarum) aliae mares, aliae feminae sunt... et in mare et in femina, etc.,

    id. ib. 2, 51, 128; cf.:

    feminaque ut maribus conjungi possit,

    Lucr. 5, 853:

    marium expers,

    Suet. Claud. 33; so,

    marium pignora,

    id. Aug. 21 Oud. N. cr.:

    stuprum in maribus,

    Quint. 11, 1, 84:

    vos tollite laudibus, mares, Delon Apollinis,

    Hor. C. 1, 21, 10.—
    B.
    Trop., of plants:

    in tilia mas et femina differunt omni modo: namque et materies dura ac nodosa, etc.,

    Plin. 16, 14, 25, § 65:

    cognati virilis sexus, per mares descendentes,

    Ulp. Fragm. 26, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > mas

  • 19 stataria

    stătārĭus, a, um, adj. [sto], of or belonging to standing or standing fast, standing, standing firm, stationary, steady (very rare; usually stabilis).
    I.
    In gen.:

    statarius miles,

    Liv. 9, 19:

    hostis,

    id. 22, 18:

    retia,

    i. e. that remain long in the water, Sid. Ep. 2, 2 med.:

    prandium,

    eaten standing, Mamert. Grat. Act. ad Jul. 11 fin.:

    congressio,

    i. e. a battle in the open field, Amm. 14, 2, 8.—
    B.
    Transf., calm, tranquil; of an orator:

    C. Piso, statarius et sermonis plenus orator,

    Cic. Brut. 68, 239.—
    II.
    In partic., subst.: stătārĭa (sc. comoedia), a kind of comedy, so called from the quiet acting of the performers (opp. motoria, bustling, noisy), Ter. Heaut. prol. 36 sq. Don. ad loc. and ad; id. Ad. prol. 24.—Hence, subst.: stătārĭi, ōrum, m., the actors in the comoedia stataria, Cic. Brut. 30, 116.

    Lewis & Short latin dictionary > stataria

  • 20 statarii

    stătārĭus, a, um, adj. [sto], of or belonging to standing or standing fast, standing, standing firm, stationary, steady (very rare; usually stabilis).
    I.
    In gen.:

    statarius miles,

    Liv. 9, 19:

    hostis,

    id. 22, 18:

    retia,

    i. e. that remain long in the water, Sid. Ep. 2, 2 med.:

    prandium,

    eaten standing, Mamert. Grat. Act. ad Jul. 11 fin.:

    congressio,

    i. e. a battle in the open field, Amm. 14, 2, 8.—
    B.
    Transf., calm, tranquil; of an orator:

    C. Piso, statarius et sermonis plenus orator,

    Cic. Brut. 68, 239.—
    II.
    In partic., subst.: stătārĭa (sc. comoedia), a kind of comedy, so called from the quiet acting of the performers (opp. motoria, bustling, noisy), Ter. Heaut. prol. 36 sq. Don. ad loc. and ad; id. Ad. prol. 24.—Hence, subst.: stătārĭi, ōrum, m., the actors in the comoedia stataria, Cic. Brut. 30, 116.

    Lewis & Short latin dictionary > statarii

См. также в других словарях:

  • congressio — index interview, meeting (conference) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Congression — Con*gres sion (? or ?), n. [L. congressio.] A coming or bringing together, as in a public meeting, in a dispute, in the act of comparing, or in sexual intercourse. [R.] Jer. Taylor. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • congressional — congressionalist, n. congressionally, adv. /keuhn gresh euh nl, keuhng /, adj. 1. of or pertaining to a congress. 2. (usually cap.) of or pertaining to the Congress of the U.S.: a Congressional committee. [1685 95; < L congression (s. of… …   Universalium

  • The English College, in Rome —     The English College, in Rome     † Catholic Encyclopedia ► The English College, in Rome     I. FOUNDATION     Some historians (e.g., Dodd, II, 168, following Polydere Vergil, Harpsfield, Spelman, etc.) have traced the origin of the English… …   Catholic encyclopedia

  • meeting — I (conference) noun assembly, caucus, colloquy, conclave, concursus, congressio, consistory, consultation, convention, conventus, convocation, discussion, encounter, exchange of views, forum, gathering, interchange of views, negotiation, open… …   Law dictionary

  • interview — I noun audience, audition, colloquy, conference, congressio, conloquium, consultation, conversation, dialogue, discussion, exchange of views, hearing, meeting, mutual exchange, oral examination, question and answer, talk, verbal intercourse II… …   Law dictionary

  • congression — (kon grè ssion) s. f. Terme d histoire naturelle. Accouplement du mâle et de la femelle. HISTORIQUE    XVIe s. •   Qu à une congression languissante, pour la remplir d une juste et fertile chaleur, il s y fault presenter rarement et à notables… …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • STATARIA Fabula — Iul. Caes. Scaligero sedatior est et minus negotiosa, quales Hecyra et Asinaria, in quibus non ita discurritur, ut in Adelphis, Poetic. l. 1. c. 7. Quo respiciens Cicero in Bruto, Volo emm, inquit, ut in Scena, sic etiam in Foro, non eos modo… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ԲԱԽ — ( ) NBH 1 423 Chronological Sequence: 7c գ. Արմատ Բախելոյ կամ Բեղխելոյ. Բախումն. ընդհարումն, որպէս եւ պատահումն զօրաց պատերազմաւ ընդ միմեանս. եւ ըստ այսմ ասի՝ յն. եւ լտ. συμβολή commissio, congressio մէկ տեղ կամ իրարու զարնուիլը. *Եւ յանկարծակի… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԽԱՌՆՈՒՄՆ — (նման.) NBH 1 0929 Chronological Sequence: Early classical, 6c, 8c, 9c, 10c, 12c, 14c գ. μίξις mistura κράσις, εὑκρασία temperantia σύζευξις conjunctio եւն. Խառնելն, եւ իլն. խառնութիւն. խառնուած. խառնուրդ. որպէս Բաղադրութիւն կամ զանգումն ո՛ր եւ է …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • congressional — con•gres•sion•al [[t]kənˈgrɛʃ ə nl, kəŋ [/t]] adj. 1) of or pertaining to a congress 2) gov (cap.) of or pertaining to the U.S. Congress • Etymology: 1685–95; < Lcongressiōn , s. of congressiō meeting (see congress, tion) + al I… …   From formal English to slang

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»