-
1 congemino
congĕmĭno, āre, āvi, ātum [st2]1 - tr. - redoubler. [st2]2 - intr. - Plaut. devenir double, se doubler. - crebros ictus congeminare, Virg. En. 12, 714: porter des coups redoublés. - securim alicui congeminare, Virg. En. 11, 698: frapper qqn à coups de hache.* * *congĕmĭno, āre, āvi, ātum [st2]1 - tr. - redoubler. [st2]2 - intr. - Plaut. devenir double, se doubler. - crebros ictus congeminare, Virg. En. 12, 714: porter des coups redoublés. - securim alicui congeminare, Virg. En. 11, 698: frapper qqn à coups de hache.* * *congemino, congeminas, congeminare. Virg. Redoubler.\Congeminauimus omnes. Plaut. Nous avons chascun doublé. -
2 congeminatio
congĕmĭnātĭo, ōnis, f. [congemino] [st2]1 [-] Isid. redoublement. [st2]2 [-] Plaut. embrassade, embrassement.* * *congĕmĭnātĭo, ōnis, f. [congemino] [st2]1 [-] Isid. redoublement. [st2]2 [-] Plaut. embrassade, embrassement.* * *Congeminatio, Verbale. Plaut. Redoublement.
Перевод: с латинского на французский
с французского на латинский- С французского на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский
- Французский