-
1 certē
certē adv. with comp. [certus], really, surely, assuredly, actually, certainly, as a fact: fuit certe id aequum: ea certe vera sunt, admitted facts: qui certius explorata referant, L.: Si reperire vocas amittere certius, O.: o dea certe, V.: Certe edepol nutricem video, T. — Esp., in answers: estne hic ipsus? et certe is est, T.: num is est Cluentius? certe non est. — In confirmation, no doubt, of course, certainly: venerat, ut opinor, haec res in iudicium. Certe: atqui vis in foro versata est. Certe, admitted.—Of belief, without doubt, with assurance, confidently, surely, certainly: iste certe statuerat non adesse: de casu Cottae certius ex captivis cognoscit, Cs.—With scio, to have no doubt, be sure: ex litteris certe scire potuistis: (legiones) comprobaturas esse certe scio. — Ironic.: Regium certe genus Maeret, no doubt, H.: credo fore qui... inponant, certe quibus videtur, etc., men who no doubt think, etc., S.—Restrictive, at least, yet certainly, but surely: Si non ipsā re tibi istuc dolet, simulare certe est hominis, T.: res fortasse verae, certe graves: desilite, milites... ego certe meum officium praestitero, Cs.: quo quid sit beatius, mihi certe in mentem venire non potest: si tibi fortuna non dedit... at natura certe dedit: maior haec praeda, sed illa impudentia certe non minor: hoc vero edictum certe silentio non potest praeteriri: vestrae quidem certe vitae prospiciam, Cs. (quidem emphasizes the preceding word, while certe belongs to the whole clause): bona femina, locuples quidem certe: sed alias ubi sit animus; certe quidem in te est (quidem emphasizes certe).* * *surely, certainly, without doubt, really; at least/any rate, in all events -
2 fīdenter
fīdenter adv. with comp. [fidens], confidently, fearlessly, boldly: confirmare: fidentius illi respondisse. -
3 iactō
iactō āvī, ātus, āre, freq. [iacio], to throw, cast, hurl: semina per undas, scatter, O.: hastas: de muro vestem, Cs.: cinerem per agros, V.: Saxa saxis (i. e. in saxa), O.—To throw about, toss about, shake, flourish: diu iactato bracchio, Cs.: tinnula manu, O.: cerviculam: homines febri iactantur: corpus in suo sanguine, wallow, O.: bidentes, swing, V.: a facie manūs, throw kisses, Iu.: basia, Iu.: lumina, O.: iugum, i. e. be rebellious, Iu.—To drive hither and thither, drive about, toss: tempestate in alto iactari: te in alto, H.: hiems iactat viros, O.: iactor in turbā.— To throw away: passim arma, L.: Iactatur rerum utilium pars, thrown overboard, Iu.—To throw out, emit, spread: odorem, V.: voces per umbram, V.—Fig., to torment, disquiet, disturb, stir: morbo iactari eodem, H.: clamore et convicio: inrita iurgia, stir up, V.: iactabatur nummus sic, ut, etc., i. e. fluctuated in value.—To consider, examine, discuss: eas res iactari nolebat, Cs.: multa variis iactata sermonibus erant, i. e. talked about, L.: pectore curas, V.—To throw out, make prominent, pronounce, utter, speak, say: querimoniae ultro citroque iactatae, L.: te beatum, H.: Talia iactanti, etc., V.: hanc autem iactari magis causam quam veram esse, is made a pretext, L.: minas: haec incondita Montibus, V. —With prae se, utter confidently, V.—To boast of, vaunt, plume oneself upon: gratiam, Cs.: et genus et nomen, H.: Romam vos expugnaturos iactabatis, L.: lucus, quo se plus iactet Apollo, delights, V.—With se, to exhibit oneself, show off, make a display, boast, take pride: intolerantius se: iactantibus se opinionibus inconstanter, conflicting: te maritae, O.: legatis regis eum se iactasse, i. e. impose on the legates, L.: se in pecuniis, make a prodigal display: se de Calidio: Ullo se alumno, V.: se formosum, Ph.—To be officious, be active in, devote oneself to: se in causis: nostrum hoc tempus aetatis forensi labore iactari: tribuniciis se actionibus, L. -
4 audaciter
audacius, audacissime ADVboldly, audaciously, confidently, proudly, fearlessly; impudently, rashly -
5 audacter
audacius, audacissime ADVboldly, audaciously, confidently, proudly, fearlessly; impudently, rashly -
6 confidentiloquus
confidentiloqua -um, confidentiloquior -or -u, confidentiloquissimus -a ADJspeaking audaciously; speaking confidently (L+S) -
7 confirmate
-
8 fiducialiter
fiducialius, fiducialissime ADVconfidently, with confidence; boldly (Souter); faithfully -
9 confidentiloquus
confīdentĭlŏquus, a, um, adj. [confidens-loquor], speaking confidently or audaciously; in comp.:nihil est confidentiloquius quam urbani adsidui cives, quos scurras vocant,
Plaut. Trin. 1, 2, 164. -
10 confido
con-fīdo, fĭsus sum, 3, v. n., to trust confidently in something, confide in, rely firmly upon, to believe, be assured of (as an enhancing of sperare, Cic. Att. 6, 9, 1; Nep. Milt. 1, 1; freq. and class. in prose and poetry); constr. with abl., acc. and inf., with dat., rarely with de, ut, or absol.(α).With abl. (in verb. finit. very rare with personal object):(β).aut corporis firmitate aut fortunae stabilitate,
Cic. Tusc. 5, 14, 40:copiā et facultate causae,
id. Rosc. Com. 1, 2; id. Tusc. 5, 3, 8:illum, quo antea confidebant, metuunt,
id. Att. 8, 13, 2; id. Clu. 1, 1:naturā loci,
Caes. B. G. 3, 9; 7, 68; id. B. C. 1, 58:castrorum propinquitate,
id. ib. 1, 75 fin.; 3, 83; Lentul. ap. Cic. Fam. 12, 14, 4:jurejurando,
Suet. Caes. 86; cf.:neque milites alio duce plus confidere aut audere,
Liv. 21, 4, 4:socio Ulixe,
Ov. M. 13, 240 (v. also under g).—So esp. with part. pass.:confisus, a, um: neque Caesar opus intermittit confisus praesidio legionum trium,
Caes. B. C. 1, 42; 1, 75; 3, 106; Auct. B. Alex. 10, 5, Auct. B. G. 8, 3; 8, 15;Auct. B. Afr. 49: tam potenti duce confisus,
Liv. 24, 5, 12; 28, 42, 12:nullā aliā urbe,
Cic. Fam. 12, 14, 4; Lentul. ib. 12, 15, 3:patientiā nostrā,
Plin. Pan. 68, 2:senatus consulto,
Suet. Caes. 86.—With acc. and inf. (so most freq. in all per.), Plaut. Stich. 3, 2, 1; Ter. Heaut. 1, 1, 108; id. Ad. 5, 3, 40; Cic. Verr. 2, 5, 69, § 177; id. Off. 3, 2, 5; id. Att. 1, 10, 2; 6, 7, 1; 6, 9, 1 al.; Caes. B. G. 1, 23 fin.; id. B. C. 2, 10; Sall. C. 17, 7; id. J. 26, 1; Nep. Milt. 1, 1; Liv. 4, 32, 6; 36, 40, 2; 44, 13, 7; Quint. 5, 12, 17; 11, 1, 92; Suet. Caes. 29; id. Oth. 10; Ov. M. 9, 256:(γ).(venti et sol) siccare prius confidunt omnia posse Quam, etc.,
Lucr. 5, 391.—With dat. (very freq.;(δ).and so almost always of personal objects): me perturbasset ejus sententia, nisi vestrae virtuti constantiaeque confiderem,
Cic. Phil. 5, 1, 2; cf. id. Att. 16, 16, A, 5;1, 9, 2: cui divinationi,
id. Fam. 6, 6, 4:his rebus magis quam causae suae,
id. Inv. 1, 16, 22; id. Verr. 2, 2, 28, § 69; id. Sest. 64, 135; id. Mil. 23, 61; id. Fin. 1, 9, 31; Liv. 38, 48, 13:virtuti militum,
Caes. B. C. 3, 24:cui (peditum parti) maxime confidebat,
id. ib. 2, 40:equitatui,
id. ib. 3, 94;Auct. B. Afr. 60: fidei Romanae,
Liv. 21, 19, 10; 22, 18, 8; 29, 12, 1;40, 12, 15 al.: huic legioni Caesar confidebat maxime,
Caes. B. G. 1, 40; 1, 42. —Esp. freq. with sibi, to rely on one's self, have confidence in one's self:neque illi sibi confisi ex portā prodire sunt ausi,
Caes. B. C. 3, 7:dum sibi uterque confideret,
id. ib. 3, 10; Cic. Fl. 1, 5; id. Clu. 23, 63; id. Har. Resp. 16, 35; id. Ac. 2, 11, 36; id. Fin. 3, 8, 29; id. Lael. 5, 17; 9, 30; id. Rep. 3, 13, 23; Brut. ap. Cic. Ep. ad Brut. 1, 16, 6; Auct. B. Afr. 19; Sen. Tranq. 14, 2; id. Ep. 72, 2; Liv. 4, 18, 1:fidei legionum, Auct. B. Alex. 6, 2: suae virtuti,
Liv. 3, 67, 5; 21, 57, 12:felicitati regis sui,
Curt. 3, 14, 4:Graecorum erga se benevolentiae,
id. 4, 10, 16; 7, 7, 28; 7, 9, 1; 9, 2, 25; Tac. A. 1, 81; 14, 36; id. H. 1, 14; Sen. Ep. 4, 7.—Dub. whether dat. or abl. (cf. supra a): suis bonis. Cic. Tusc. 5, 13, 40:viribus,
Caes. B. G. 1, 53:dis immortalibus,
Sall. C. 52, 28:his amicis sociisque,
id. ib. 16, 4; id. J. 112, 2:suis militibus,
Liv. 2, 45, 4:quibus (rebus),
Quint. 3, 6, 8:ostento,
Suet. Tib. 19 al. —With de:(ε).externis auxiliis de salute urbis confidere,
Caes. B. C. 2, 5 fin.:de consuetudine civitatis,
Dig. 1, 3, 34; Nep. Milt. 1, 1.—With acc.:(ζ).confisus avos,
Stat. Th. 2, 573; cf. Prisc. 18, p. 1185 P.; cf.:nihil nimis oportet confidere,
Cic. Tusc. 1, 32, 78.—With ut, Plin. Ep. 2, 5, 7 (but in Cic. Q. Fr. 1, 2, 5, § 16, confido is prob. a gloss; v. Orell. N. cr.).—(η).Absol.:* II.non confidit,
Plaut. Ps. 4, 7, 107: ubi legati satis confidunt, die [p. 414] constituto, Senatus utrisque datur, Sall. J. 13, 9.—Poet. with inanim. subjects:A.remis confisa minutis parvula cymba,
Prop. 1, 11, 9.—Hence, confīdens, entis, P. a. (lit. confident, trusting to something; hence with exclusive ref. to one's self), selfconfident; in a good and (more freq.) in a bad sense (class.).In a good sense (perh. only ante-class.), bold, daring, undaunted:B.decet innocentem servum atque innoxium Confidentem esse,
Plaut. Capt. 3, 5, 8:qui me alter est audacior homo? aut qui me confidentior?
id. Am. 1, 1, 1:senex, ellum, confidens, catus,
Ter. And. 5, 2, 14.— Comp.:quod est nimio confidentius,
Gell. 10, 26, 9.—In a bad sense, shameless, audacious, impudent:1.qui fortis est, idem est fidens, quoniam confidens malā consuetudine loquendi in vitio ponitur, ductum verbum a confidendo, quod laudis est, etc.,
Cic. Tusc. 3, 7, 14: improbus, confidens, nequam, malus videatur, Lucil. ap. Non. p. 262, 11; Turp. ib. p. 262, 13:homo,
Ter. Phorm. 1, 2, 73 (cf. Cic. Caecin. 10, 27); Cic. Phil. 7, 1, 3; * Hor. S. 1, 7, 7; Quint. 9, 3, 65; Suet. Dom. 12.— Sup.:juvenum confidentissime,
Verg. G. 4, 445:mendacium,
App. Mag. p. 318, 27.—Hence, adv.: confīdenter.In a good sense, boldly, daringly:2.confidenter hominem contra colloqui,
Plaut. Am. 1, 1, 183; 2, 2, 207; id. Capt. 3, 5, 6.— Comp.:dicere,
Cic. Cael. 19, 44:loqui,
id. de Or. 2, 7, 28.—In a bad sense, audaciously, impudently, Afran. ap. Non. p. 262, 17; Ter. Heaut. 5, 3, 7.— Sup.:confidentissime resistens,
Auct. Her. 2, 5, 8 fin. -
11 fidenter
fīdenter, adv., confidently, boldly; v. fido, P. a. fin. -
12 fido
fīdo, fīsus sum (ante-class. form of the fut. fidebo, Nov. ap. Non. 509, 4), 3, v. n. [root in Sanscr. bandh, unite; Gr. peithô, persuade, peisma, cable; Lat. fidus, Deus Fidius, foedus; cf.: fascis, fascia; Curt. Gr. Etym. p. 262; but Fick refers fido to root bhidh; Goth. beidan; Engl. bide, to expect; Vergl. Wört. p. 380], to trust, confide, put confidence in, rely upon a person or thing (rare; in the verb. finit. mostly poet.; but class. in the part. praes. and P. a.).(α).With dat.:(β).fidere nocti,
Verg. A. 9, 378:fugae fidens,
id. ib. 11, 351:pestilentiae fidens (with societate fretus),
Liv. 8, 22, 7:taedae non bene fisa,
Ov. M. 15, 827:qui sibi fidit,
Hor. Ep. 1, 19, 22; id. S. 2, 2, 108:puer bene sibi fidens,
Cic. Att. 6, 6, 4.—With abl.: hac (Cynosurā) fidunt duce nocturnā Phoenices in alto, Cic. poët. N. D. 2, 41, 106; id. Ac. 2, 20, 66:(γ).arcu fisi Getae,
Ov. P. 4, 9, 78:cursu,
id. M. 7, 545:ope equinā,
id. ib. 9, 125:pecuniā,
Nep. Lys. 3 fin.:prudentiā consilioque fidens,
Cic. Off. 1, 23, 81.—Doubtful, whether dat. or abl. (v. Zumpt, Gr. § 413; cf.confido): nec nitido fidit adultero,
Hor. C. 3, 24, 20:pictis puppibus,
id. ib. 1, 14, 15:(Jugurtham) Mario parum fidere,
Sall. J. 112, 2:ingenio,
Quint. 10, 7, 18; cf.:ingenio suo,
Plin. Ep. 4, 13 fin.:suis rebus,
Cic. Att. 10, 8, 2.—With inf.:(δ).fidis enim manare poëtica mella Te solum,
Hor. Ep. 1, 19, 44; Sil. 1, 432:parum fidens pedibus contingere matrem,
Luc. 4, 615:fisus cuncta sibi cessura pericula, Caesar,
id. 5, 577.—Absol.: ubi fidentem fraudaveris, i. e. who trusts (you), Plaut. As. 3, 2, 15.—Hence, fīdens, entis, P.a. (lit., trusting to one's self, self-confident; hence), confident, courageous, bold:qui fortis est, idem est fidens, qui autem est fidens, is profecto non extimescit: discrepat enim a timendo confidere,
Cic. Tusc. 3, 7, 14:fidenti animo gradietur ad mortem,
id. ib. 1, 46, 110; cf.:tum Calchas haec est fidenti voce locutus, id. poët. Div. 2, 30, 64: fidens animi,
Verg. A. 2, 61; Tac. A. 4, 59 fin.; so,fidens armorum,
Luc. 9, 373.— Comp.:Romanus, fidentior,
Amm. 16, 12 al. — Sup.: fidentissimo [p. 748] impetu acies motae, Amm. 27, 10, 12.— Adv.: fīdenter, confidently, fearlessly, boldly:timide fortasse signifer evellebat, quod fidenter infixerat,
Cic. Div. 2, 31, 67:agere,
id. Ac. 2, 8, 24:confirmare,
id. de Or. 1, 56, 240; cf. id. N. D. 1, 8, 18.— Comp.:paulo vellem fidentius te illi respondisse,
Cic. Att. 6, 1, 21.— Sup.:accedere fidentissime,
Amm. 17, 1, 9; August. Ver. Rel. 3. -
13 fiducialiter
fīdūcĭālĭter, adv. [fiducia], confidently (late Lat.):speramus,
Aug. Conf. 9, 13; Vulg. Psa. 11, 5. -
14 jacto
jacto, āvi, ātum (jactarier, Lucr. 6, 556; Enn. Tr. 130), 1, v. freq. a. [jacio], to throw, cast, hurl.I.Lit.:B.semen,
to scatter, Varr. R. R. 1, 42:semina per undas,
Ov. M. 4, 748:jactato flore tegente vias,
id. Tr. 4, 2, 50:irrita sacrilega jactas incendia dextra,
id. M. 14, 539:hastas,
Cic. de Or. 2, 78, 316:vestem argentumque de muro,
Caes. B. G. 7, 47:lapides vacuum in orbem,
Verg. G. 1, 62:cinerem per agros,
id. ib. 1, 81:se muris in praeceps,
Curt. 5, 6, 7;of casting a net: rete,
Dig. 19, 1, 12;also of dicethrowing: talos arripio, jacto basilicum,
Plaut. Curc. 2, 3, 79; cf.:numerosque manu jactabat eburnos,
Ov. A. A. 2, 203; id. ib. 3, 355; Suet. Aug. 71.—Transf.1.To throw or toss about; to shake, flourish:2.crura,
Lucr. 4, 991:brachia in numerum,
id. 4, 769:manus,
Quint. 11, 3, 179; 10, 3, 21:umeros,
id. 11, 3, 130:tinnula manu,
Ov. Tr. 1, 1, 38:tintinnabulum,
Phaedr. 2, 7, 5:onerosa pallia,
Juv. 6, 236:cerviculam,
Cic. Verr. 2, 3, 19, § 49:nisi se suo more jactavisset,
i. e. to make gestures, id. Brut. 60, 217:cum multum se Curio ex more jactasset,
Quint. 11, 3, 129:exsultare immoderateque jactari,
Cic. Div. 1, 29, 60:corpus in suo sanguine,
to wallow, Ov. M. 10, 721:videntes,
Verg. G. 2, 355:a facie manus,
to throw kisses, Juv. 3, 106; cf.: jactare basia, id. 4, 118:oculos,
Lucr. 4, 1133:lumina,
Ov. H. 3, 11:jugum,
i. e. to be restless, rebellious, Juv. 13, 22.—To drive hither and thither, to drive about:3.cum adversā tempestate in alto jactarentur,
Cic. Inv. 2, 31, 95; Ov. H. 17, 235; Hor. Ep. 1, 11, 15; Ov. Tr. 3, 2, 15:ut Aeneas pelago... omnia circum Litora jactetur,
Verg. A. 1, 668; 10, 48; 1, 182:jactati aequore toto Troes,
id. ib. 1, 29; Ov. M. 11, 441 al.:si quando, ut fit, jactor in turba, etc.,
Cic. Planc. 7, 17:jactatur domi suae homo honestissimus,
id. Verr. 2, 1, 26, § 67:aestu febrique jactari,
id. Cat. 1, 13.—So of the sea:ut jactetur aqua,
Lucr. 6, 553:cito mutata est jactati forma profundi,
Ov. H. 19, 77:aequora,
id. Tr. 4, 4, 57.—To throw away:4.merces,
Plaut. Rud. 2, 3, 43:arma,
Liv. 9, 12; Curt. 3, 3, 9.—Esp., to throw overboard, throw into the sea, Dig. 47, 2, 43, § 10; 14, 2, 4, § 2:jactatur rerum utilium pars maxima,
Juv. 12, 52.—To throw out, emit, spread:II.luna suam jactat de corpore lucem,
Lucr. 5, 576:voces per umbram,
Verg. A. 2, 768.—Trop.A.To torment, disquiet, disturb:B.jactor, crucior, agitor, stimulor,
Plaut. Cist. 2, 1, 4:nolo te jactari diutius,
id. Trin. 3, 2, 59:ipsa velut navis jactor,
Ov. H. 21, 41:jactari morbis,
Lucr. 3, 507:clamore et convicio,
Cic. Fam. 1, 5:aliquem,
id. Div. in Caecil. 14, 45.—Jactare se or jactari, not to be firm, to waver, Cic. Tusc. 4, 10.—Of money, to fluctuate in value:C.jactabatur temporibus illis nummus sic, ut nemo posset scire, quid haberet,
Cic. Off. 3, 20, 80. —To consider, examine, discuss:D.pluribus praesentibus eas res jactari nolebat,
Caes. B. G. 1, 18:multa totā die in concilio variis jactata sermonibus erant,
i. e. discussed, not decided, Liv. 1, 50, 3:pectore curas,
Verg. A. 1, 227:jactari magis quam peragi accusatio ejus poterat,
discussed without a conclusion, to no purpose, Liv. 10, 46, 16.—To discuss, mention, intimate, pronounce, throw out, utter, speak, say, name, propose a thing:E.rem jactare sermonibus,
Liv. 8, 29:ultro citroque,
id. 7, 9:jactamus jam pridem omnis te Roma beatum,
Hor. Ep. 1, 16, 18:talia jactanti, etc.,
Verg. A. 1, 102:jactatum in condicionibus nequiquam de Tarquiniis in regnum restituendis,
Liv. 2, 13, 3:hanc autem jactari magis causam quam veram esse,
to be rather the pretext than the true reason, id. 5, 53, 2.—To throw or fling out threats, etc.:F.jactare et opponere terrorem,
Cic. Sest. 23, 52:minas,
id. Quint. 14, 47:probra in quempiam,
Liv. 29, 9; cf.:convicia,
Prop. 3, 8, 11.—To boast of, vaunt a thing:G.ostentare honorem aetatis, jactare urbanam gratiam et dignitatem,
Caes. B. C. 3, 83:ingenium,
Quint. 3, 1, 3:genus et nomen,
Hor. C. 1, 14, 13:regna et virtutem,
Ov. H. 16, 81:quo te jactas creatum,
id. M. 9, 23; Curt. 8, 1, 23.—With se, to talk boastfully of one's self, to boast, make an ostentatious display.(α).Absol.:(β).intolerantius se jactare,
Cic. de Or. 2, 52, § 209:non jactandi mei causā,
Quint. Decl. 268.—With dat.:(γ).se alicui,
to boast of one's self to a person, Ov. H. 12, 175:se Iliae querenti ultorem,
Hor. C. 1, 2, 18; Liv. 35, 49, 3:ipse cum se jactaret amicae,
Juv. 1, 62.—With in or simple abl.:(δ).cum in eo se in contione jactavisset,
Cic. Att. 2, 1, 5:ne quis sit lucus, quo se plus jactet Apollo,
Verg. E. 6, 73.—With de:(ε).jactat se jamdudum de Calidio,
Cic. Verr. 2, 4, 21, § 46.—With gen.:(ζ).se justitiae,
Hier. Ep. 23, 34. —With two acc.:H.se jactare formosum,
Phaedr. 3, 8, 6.—To carry one's self confidently or conceitedly:I.qui antea solitus esset jactare se magnificentissime in illo loco,
Cic. Att. 2, 21, 3.—To be officious or active in, to give one's self up to, devote one's self to a thing:K.jactare se in causis centumviralibus,
Cic. de Or. 1, 38, 173:nostrum hoc tempus aetatis forensi labore jactari,
id. Q. Fr. 3, 5:in qua (re publica) tu non valde te jactas,
id. Fam. 2, 15, 3:se actionibus tribuniciis,
Liv. 3, 1.—Se in pecuniis, to be prodigal of one's money, Cic. Cat. 2, 9.—Hence, jactans, antis, P. a., boasting, bragging, boastful, vainglorious.1.Lit.: insolens, arrogans, jactans, Cic. Fragm. ap. Non. 322, 13:2.epistolae jactantes et gloriosae,
Plin. Ep. 3, 9:neque vereor ne jactantior videar, etc.,
id. ib. 9, 23; so Verg. A. 6, 815: jactantior hic paulo est, Hor. S. 1, 3, 50.—With gen.:tumidus ae sui jactans,
Quint. 11, 1, 50:plebis jactantissimus amator,
Spart. Hadr. 17.—Transf., proud, noble, splendid:septemgemino jactantior aethera pulset Roma jugo,
Stat. S. 4, 1, 6; Claud. IV. Cons. Hon. 1.— Adv.: jactanter, boastfully, ostentatiously:minae jactanter sonantes,
Amm. 27, 2, 3; Prud. Ham. 170.— Comp.:jactantius maerere,
Tac. A. 2, 77:litteras componere,
id. H. 3, 53; Prud. Ham. 170. -
15 praefidens
prae-fīdens, entis, Part. [fido], trusting too much, over-confident (rare but class.): exsultantem te et praefidentem tibi Repriment legum habenae, self-confident, rash, Poët. ap. Cic. de Or. 3, 41, 166; so,homines sibi praefidentes,
Cic. Off. 1, 26, 90.— Adv.: praefīdenter, too confidently (late Lat.); comp.:praefidentius,
Aug. Ep. 55. -
16 praefidenter
prae-fīdens, entis, Part. [fido], trusting too much, over-confident (rare but class.): exsultantem te et praefidentem tibi Repriment legum habenae, self-confident, rash, Poët. ap. Cic. de Or. 3, 41, 166; so,homines sibi praefidentes,
Cic. Off. 1, 26, 90.— Adv.: praefīdenter, too confidently (late Lat.); comp.:praefidentius,
Aug. Ep. 55. -
17 praesumenter
praesūmenter, adv. [praesumo], = praesumpte, confidently, boldly (late Lat.): aliquem defendere, Hilar. Op. Hist. Fragm. 3, 27; Cassiod. Var. 5, 15. -
18 praesumo
praesūmo, mpsi and msi, mptum and mtum, 3, v. a., to take before, take first or beforehand, take to one's self (syn.: praeoccupo).I.Lit. ( poet. and in post-Aug. prose):II.neve domi praesume dapes,
Ov. A. A. 3, 757:allium,
Plin. 25, 5, 21, § 50:praesumere cibis frigidam,
id. 28, 4, 14, § 55:remedia,
Tac. A. 14, 3:heres meus rem illam illum permitte praesumere, et sibi habere, Gai. Epit. Inst. tit. 13: praesumpto tegmine,
Cael. Aur. Tard. 1, 1, 43; 2, 13, 160:praesumptum diadema,
assumed before the legal age, Claud. IV. Cons. Hon. 166:suam cenam praesumit,
takes his own supper first, Vulg. 1 Cor. 11, 21.—Trop.A.To take in advance:B.praesumere male audiendi patientiam,
to provide one's self with beforehand, Quint. 12, 9, 9:inviti judices audiunt praesumentem partes suas,
who takes to himself, who encroaches upon, id. 11, 1, 27; 1, 1, 19:differenda igitur quaedam, et praesumenda,
id. 8, 6, 63: illa in pueris natura minimum spei dederit, in quā ingenium judicio praesumitur, in which wit is preceded by judgment, [p. 1433] where judgment takes the place of the inventive faculty, id. 2, 4, 7.—To perform beforehand, to anticipate:C.heredum officia praesumere,
Plin. Ep. 6, 10, 5: hanc ego vitam voto et cogitatione praesumo, i. e. I imagine or picture to myself beforehand, id. ib. 3, 1, 11:gaudium, quod ego olim pro te non temere praesumo,
id. ib. 2, 10, 6.—To spend or employ beforehand:D.sementibus tempora plerique praesumunt,
Plin. 18, 25, 60, § 224:Vitellius fortunam principatus inerti luxu ac prodigis epulis praesumebat,
enjoyed beforehand, Tac. H. 1, 62.—To imagine, represent, or picture to one's self beforehand:E.arma parate animis, et spe praesumite bellum,
Verg. A. 11, 18:futura,
Sen. Ep. 107, 3:semper praesumit saeva, perturbatā conscientiā,
Vulg. Sap. 17, 10;hence, praesumptum habere,
to presuppose, take for granted, Tac. A. 14, 64:utcunque se praesumit innocentem (sc. habendum esse),
App. M. 7, 27, p. 200, 8.—To foresee, to infer beforehand, anticipate:F.fortunam alicujus,
Tac. A. 12, 41:eo instantius debita poscentes, quo graviorem militiam praesumebant,
Just. 6, 2.—To presume, take for granted, suppose, believe, assume:G.ab hostibus reverso filio, quem pater obiisse falso praesumpserat,
Dig. 12, 6, 3:vulgo praesumitur, alium in litem non debere jurare, nisi, etc.,
ib. 12, 3, 7.—To undertake, venture, dare (post-class.):H.tantum animo praesumere, Auct. Pan. ad Const. 2: illicita,
Sulp. Sev. Hist. Sacr. 1, 47: ad Italiam transire, Sex. Ruf. Brev. 7.—To trust, be confident (late Lat.):quoniam non derelinquis praesumentes de te, et praesumentes de se... humilias,
Vulg. Judith, 6, 15:de tuā misericordiā,
id. ib. 9, 17.—Hence, praesumptus ( praesumtus), a, um, P. a., taken for granted, assumed, presumed, preconceived (post-Aug.):praesumpta desperatio,
Quint. 1 prooem.:opinio,
preconceived opinion, prejudice, id. 2, 17:spes,
Sil. 7, 582:suspicio,
Tac. A. 2, 73.—In neutr.: praesumptum est, it is supposed, imagined, presumed:praesumptum est, quosdam servos bonos esse,
Dig. 21, 1, 31:quicumque haec noscent, praesumptum habeant, etc.,
let them take for granted, understand without special remark, Tac. 14, 64.— Comp.: praesumptior, Coripp. Johan. 4, 550.—Hence, adv.: praesumptē, confidently, boldly (post-class.) veritatem dicere, Vop. Car. 4. -
19 praesumpte
praesūmo, mpsi and msi, mptum and mtum, 3, v. a., to take before, take first or beforehand, take to one's self (syn.: praeoccupo).I.Lit. ( poet. and in post-Aug. prose):II.neve domi praesume dapes,
Ov. A. A. 3, 757:allium,
Plin. 25, 5, 21, § 50:praesumere cibis frigidam,
id. 28, 4, 14, § 55:remedia,
Tac. A. 14, 3:heres meus rem illam illum permitte praesumere, et sibi habere, Gai. Epit. Inst. tit. 13: praesumpto tegmine,
Cael. Aur. Tard. 1, 1, 43; 2, 13, 160:praesumptum diadema,
assumed before the legal age, Claud. IV. Cons. Hon. 166:suam cenam praesumit,
takes his own supper first, Vulg. 1 Cor. 11, 21.—Trop.A.To take in advance:B.praesumere male audiendi patientiam,
to provide one's self with beforehand, Quint. 12, 9, 9:inviti judices audiunt praesumentem partes suas,
who takes to himself, who encroaches upon, id. 11, 1, 27; 1, 1, 19:differenda igitur quaedam, et praesumenda,
id. 8, 6, 63: illa in pueris natura minimum spei dederit, in quā ingenium judicio praesumitur, in which wit is preceded by judgment, [p. 1433] where judgment takes the place of the inventive faculty, id. 2, 4, 7.—To perform beforehand, to anticipate:C.heredum officia praesumere,
Plin. Ep. 6, 10, 5: hanc ego vitam voto et cogitatione praesumo, i. e. I imagine or picture to myself beforehand, id. ib. 3, 1, 11:gaudium, quod ego olim pro te non temere praesumo,
id. ib. 2, 10, 6.—To spend or employ beforehand:D.sementibus tempora plerique praesumunt,
Plin. 18, 25, 60, § 224:Vitellius fortunam principatus inerti luxu ac prodigis epulis praesumebat,
enjoyed beforehand, Tac. H. 1, 62.—To imagine, represent, or picture to one's self beforehand:E.arma parate animis, et spe praesumite bellum,
Verg. A. 11, 18:futura,
Sen. Ep. 107, 3:semper praesumit saeva, perturbatā conscientiā,
Vulg. Sap. 17, 10;hence, praesumptum habere,
to presuppose, take for granted, Tac. A. 14, 64:utcunque se praesumit innocentem (sc. habendum esse),
App. M. 7, 27, p. 200, 8.—To foresee, to infer beforehand, anticipate:F.fortunam alicujus,
Tac. A. 12, 41:eo instantius debita poscentes, quo graviorem militiam praesumebant,
Just. 6, 2.—To presume, take for granted, suppose, believe, assume:G.ab hostibus reverso filio, quem pater obiisse falso praesumpserat,
Dig. 12, 6, 3:vulgo praesumitur, alium in litem non debere jurare, nisi, etc.,
ib. 12, 3, 7.—To undertake, venture, dare (post-class.):H.tantum animo praesumere, Auct. Pan. ad Const. 2: illicita,
Sulp. Sev. Hist. Sacr. 1, 47: ad Italiam transire, Sex. Ruf. Brev. 7.—To trust, be confident (late Lat.):quoniam non derelinquis praesumentes de te, et praesumentes de se... humilias,
Vulg. Judith, 6, 15:de tuā misericordiā,
id. ib. 9, 17.—Hence, praesumptus ( praesumtus), a, um, P. a., taken for granted, assumed, presumed, preconceived (post-Aug.):praesumpta desperatio,
Quint. 1 prooem.:opinio,
preconceived opinion, prejudice, id. 2, 17:spes,
Sil. 7, 582:suspicio,
Tac. A. 2, 73.—In neutr.: praesumptum est, it is supposed, imagined, presumed:praesumptum est, quosdam servos bonos esse,
Dig. 21, 1, 31:quicumque haec noscent, praesumptum habeant, etc.,
let them take for granted, understand without special remark, Tac. 14, 64.— Comp.: praesumptior, Coripp. Johan. 4, 550.—Hence, adv.: praesumptē, confidently, boldly (post-class.) veritatem dicere, Vop. Car. 4. -
20 praesumptorie
praesumptōrĭus, a, um, adj. [praesumptor], presumptuous (eccl. Lat.), Aug. Collat. c. Maxim, 13.—Hence, praesump-tōrĭē, adv., boldly, confidently, presumptuously:praesumptorie aliquid elocutus,
Tert. adv. Marc. 4, 41.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Confidently — Con fi*dent*ly, adv. With confidence; with strong assurance; positively. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
confidently — See confidently, confidentially … Dictionary of problem words and expressions
confidently — adv. Confidently is used with these verbs: ↑answer, ↑assert, ↑declare, ↑expect, ↑predict, ↑reply, ↑state, ↑stride … Collocations dictionary
confidently — confident ► ADJECTIVE 1) feeling confidence in oneself. 2) feeling certainty about something. DERIVATIVES confidently adverb … English terms dictionary
confidently — adverb with confidence; in a confident manner (Freq. 2) we have to do what is right confidently • Derived from adjective: ↑confident … Useful english dictionary
confidently, confidentially — Confidently means with assurance, certainty, confidence : Joe acted confidently, but his speech was halting. Confidentially means in secret, intimately, in confidence : The postman told me confidentially that the letter has been destroyed … Dictionary of problem words and expressions
confidently — adverb see confident … New Collegiate Dictionary
confidently — See confident. * * * … Universalium
confidently — adverb In a confident manner; with confidence; with strong assurance; positively … Wiktionary
confidently — (Roget s IV) modif. Syn. in an assured manner, with conviction, having conviction, assuredly; see boldly 1 , positively 1 … English dictionary for students
confidently — adv. in a confident manner, with certainty … English contemporary dictionary