Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

concors

  • 1 concors

    concors, cordis [cum + cor]    - abl. sing. concordi, mais concorde Prisc. 7, 64 II plur. n. concordia Virg. En. 3, 542 ; Sil. 13, 650. [st1]1 [-] uni de coeur, qui est d'accord, qui a des sentiments concordants avec qqn.    - secum ipse concors, Liv. 4, 2, 7: qui est d'accord avec soi-même.    - concordibus animis juncti, Liv. 6, 6, 18: animés d'un esprit de concorde.    - multo fiat civitas concordior, Plaut. Aul. 481: la cité serait bien plus unie.    - concordi populo nihil est immutabilius, Cic. Rep. 1, 49: rien n'est plus stable qu'un peuple où règne la concorde.    - concordissimi fratres, Cic. Lig. 5: des frères en si parfait accord. [st1]2 [-] où il y a de l'accord, de l'union.    - concors regnum duobus regibus fuit, Liv. 1, 13, 8: les deux rois régnèrent dans un parfait accord.    - concordes aquae, Plin. 5, 53: eaux qui ont un même cours.    - concordia frena, Virg. En. 3, 542: freins qui jouent en même temps.    - concentus... concors efficitur, Cic. Rep. 2, 69: le concert devient concordant, harmonieux.    - concors torus, Pers.: mariage uni.    - ire concordi gradu, Sen.: marcher d'un pas égal.
    * * *
    concors, cordis [cum + cor]    - abl. sing. concordi, mais concorde Prisc. 7, 64 II plur. n. concordia Virg. En. 3, 542 ; Sil. 13, 650. [st1]1 [-] uni de coeur, qui est d'accord, qui a des sentiments concordants avec qqn.    - secum ipse concors, Liv. 4, 2, 7: qui est d'accord avec soi-même.    - concordibus animis juncti, Liv. 6, 6, 18: animés d'un esprit de concorde.    - multo fiat civitas concordior, Plaut. Aul. 481: la cité serait bien plus unie.    - concordi populo nihil est immutabilius, Cic. Rep. 1, 49: rien n'est plus stable qu'un peuple où règne la concorde.    - concordissimi fratres, Cic. Lig. 5: des frères en si parfait accord. [st1]2 [-] où il y a de l'accord, de l'union.    - concors regnum duobus regibus fuit, Liv. 1, 13, 8: les deux rois régnèrent dans un parfait accord.    - concordes aquae, Plin. 5, 53: eaux qui ont un même cours.    - concordia frena, Virg. En. 3, 542: freins qui jouent en même temps.    - concentus... concors efficitur, Cic. Rep. 2, 69: le concert devient concordant, harmonieux.    - concors torus, Pers.: mariage uni.    - ire concordi gradu, Sen.: marcher d'un pas égal.
    * * *
        Concors, concordis, om. g. Cic. D'un mesme courage et vouloir, D'un accord.
    \
        Concordes aquae. Plin. Qui s'assemblent toutes ensemble.
    \
        Concors figura. Plin. Semblable.

    Dictionarium latinogallicum > concors

  • 2 concors

    concors, dis, Adi. m. Compar. u. Superl. (con u. cor), éines Herzens und éines Sinnes, einträchtig, einig, harmonierend, Hand in Hanb gehend (Ggstz. discors), a) v. leb. Subjj. u. deren Gemüt: sorores concordes, Naev. fr.: c. animae, Verg.: concordibus animis iuncti, Liv.: concordi et consentiente collegā, Suet. – ut multo fiat civitas concordior, Plaut.: credo cā gratiā concordes magis fore, Ter.: fratres concordissimi, Cic.: concordissima turba, Sen. – m. cum u. Abl., adulescentes optimae, bene concordes cum viris, Afran. com. fr.: ne secum ipse quidem c., Liv. – od. m. bl. Dat. (mit), c. mihi coniunx, Tac.: sibi concors, Sen. – b) v. lebl. Subjj.: c. pax, Ov.: discordia, Manil.: mundus ipse se concordi quādam amicitiā atque caritate complectitur, Cic.: possit teneri ille moderatus et c. civitatis status, Cic.: c. regnum duobus regibus est, Liv.: c. censura fuit, Liv. – c. modulatio constat in fidibus, Lact.: isque concentus ex dissimillimarum vocum moderatione concors tamen efficitur et congruens, Cic.: Ursum canite voce concordi senem, Anthol. Lat.: concordi dixere sono, einstimmig, Ov.: frena iugo concordia ferre, Verg. – / Abl. Sing. regelm. concordi ( nur Plin. 11, 51 D. u. Prisc. 7, 64 concorde). – n. pl. concordia, Verg. Aen. 3, 542 u.a. Dichter.

    lateinisch-deutsches > concors

  • 3 concors

    concors, dis, Adi. m. Compar. u. Superl. (con u. cor), éines Herzens und éines Sinnes, einträchtig, einig, harmonierend, Hand in Hanb gehend (Ggstz. discors), a) v. leb. Subjj. u. deren Gemüt: sorores concordes, Naev. fr.: c. animae, Verg.: concordibus animis iuncti, Liv.: concordi et consentiente collegā, Suet. – ut multo fiat civitas concordior, Plaut.: credo cā gratiā concordes magis fore, Ter.: fratres concordissimi, Cic.: concordissima turba, Sen. – m. cum u. Abl., adulescentes optimae, bene concordes cum viris, Afran. com. fr.: ne secum ipse quidem c., Liv. – od. m. bl. Dat. (mit), c. mihi coniunx, Tac.: sibi concors, Sen. – b) v. lebl. Subjj.: c. pax, Ov.: discordia, Manil.: mundus ipse se concordi quādam amicitiā atque caritate complectitur, Cic.: possit teneri ille moderatus et c. civitatis status, Cic.: c. regnum duobus regibus est, Liv.: c. censura fuit, Liv. – c. modulatio constat in fidibus, Lact.: isque concentus ex dissimillimarum vocum moderatione concors tamen efficitur et congruens, Cic.: Ursum canite voce concordi senem, Anthol. Lat.: concordi dixere sono, einstimmig, Ov.: frena iugo concordia ferre, Verg. – Abl. Sing. regelm. concordi ( nur Plin. 11, 51 D. u. Prisc. 7, 64 concorde). – n. pl. concordia, Verg. Aen. 3, 542 u.a. Dichter.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > concors

  • 4 concors

    concors concors, cordis единодушный

    Латинско-русский словарь > concors

  • 5 concors

        concors cordis, abl. dī, adj. with sup.    [com+ cor], of persons, of the same mind, united, agreeing, concordant, harmonious: Parcae, V.: animi, L.: eā gratiā, T.: cum concordissimis fratribus: secum ipse, L.: mihi coniunx, Ta. — Fig., harmonious, united, amicable: amicitia: sonus, O.: civitatis status: pax, O.: regnum, L. — Poet.: frena iugo concordia ferre, peacefully, V.
    * * *
    concordis (gen.), concordior -or -us, concordissimus -a -um ADJ
    agreeing, concurring; like-minded; united, joint, shared; peaceful, harmonious

    Latin-English dictionary > concors

  • 6 concors

    con-cors (ante-class. concordis, e, Caecil. Stat. ap. Prisc. p. 726 P.; cf. Prisc. p. 764 ib.), cordis (abl. usu. concordi, Cic. Univ. 5 med.; Prop. 4 (5), 5, 6; Ov. M. 1, 25; 5, 664; Sil. 16, 381; Suet. Caes. 19; Sen. Agam. 781 al.: concorde, acc. to Prisc. p. 764 P.— Plur. neutr.:

    concordia,

    Verg. A. 3, 542; Sil. 13, 650; Pers. 5, 49), adj. [cor: aliis cor ipsum animus videtur: ex quo excordes, vecordes concordesque dicuntur, Cic. Tusc. 1, 9, 18], of the same mind, united, agreeing, concordant, harmonious (class. in prose and poetry).
    I.
    Of persons:

    novem Jovis concordes filiae sorores,

    Naev. Bell. Punic. 1, 3; cf.

    , as an epithet of the Parcae,

    Verg. E. 4, 47: bene convenientes concordesque cum viris, Afran. ap. Non. p. 394, 2 (Com. Rel. v. 53 Rib.); cf.:

    ne secum quidem ipse concors,

    Liv. 4, 2, 6:

    tum concordibus juncti animis,

    id. 6, 6, 18; Tac. A. 11, 37:

    credo eā gratiā concordes magis fore,

    Ter. Hec. 4, 3, 11:

    ut multo fiat civitas concordior,

    Plaut. Aul. 3, 5, 7:

    cum concordissimis fratribus,

    Cic. Lig. 2, 5.—With dat. (post-Aug.):

    multum ante repetito concordem sibi conjugem,

    Tac. A. 3, 33 init.
    II.
    Of things:

    aquis rursus concordibus se totum junxit (Nilus),

    Plin. 5, 9, 10, § 53:

    frena,

    Verg. A. 3, 542:

    torus,

    Prop. 4 (5), 5, 6:

    sonus,

    Ov. M. 5, 664:

    anni,

    id. ib. 8, 708:

    fata,

    Pers. 5, 49:

    regnum,

    Liv. 1, 13, 8:

    amicitia et caritas,

    Cic. Univ. 5 med.; cf.

    pax,

    Ov. M. 1, 25:

    moderatus et concors civitatis status,

    Cic. Leg. 3, 12, 28:

    censura,

    Liv. 42, 10, 4:

    discordia,

    Manil. 1, 141:

    insania,

    equal, Sil. 4, 100.— concordĭter, adv., harmoniously, amicably: alternum seritote diem concorditer ambo, Enn. ap. Charis. p. 177 P. (Ann. v. 110 Vahl.):

    inter se congruunt,

    Plaut. Curc. 2, 2, 14:

    concorditer et amore vixit cum Juliā,

    Suet. Tib. 7:

    dulces exigit annos,

    Ov. M. 7, 752.— Comp.:

    concordius bellum gerere,

    Liv. 4, 45, 8.— Sup.:

    quīcum concordissime vixerat,

    Cic. Rab. Perd. 5, 14; Inscr. Grut. 1260, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > concors

  • 7 concors

    con-cors, cordis adj. [ cor ]
    согласный, единодушный, дружный (cum aliquo L и alicui T, Sen)

    Латинско-русский словарь > concors

  • 8 concors

    (m = f = n), concordis (gen.sg.)
      согласный, единодушный

    Dictionary Latin-Russian new > concors

  • 9 concorditer

    согласно, единодушно, дружно (vivere cum aliquo C, Su)

    Латинско-русский словарь > concorditer

  • 10 concordia

    [st1]1 [-] concordĭa, ae, f. [concors]: a - concorde, accord, entente, harmonie.    - Plaut. Amp. 475 ; 962 ; Cic. Clu. 152 ; Dom. 15 ; Phil. 2, 24 ; Fin. 2, 117.    - mediis concordiam copulare, Liv. 4, 43, 11: rétablir la concorde par une transaction. b - accord, harmonie (des choses).    - accord (des voix, des sons). --- Col. 12, 2; Sen. Ep. 88, 9 ; Quint. 5, 10, 124.    - concordia quam magnes cum ferro habet, Plin. 34, 147: l'attraction que l'aimant exerce sur le fer.    - rerum concordia discors, Hor. Ep. 1, 12, 19: l'accord discordant des éléments de l'univers. --- cf. Sen. Nat. 7, 27, 4. [st1]2 [-] Concordĭa, ae, f.: la Concorde (déesse). --- Ov. F. 3, 881. [st1]3 [-] Concordĭa, ae, f.: Concordia (nom de plusieurs villes). a - ville de Vénétie. --- Plin. 3, 126 b - ville de Germanie. --- Amm. 16, 12, 58. c - Concordia Julia, f.: ville de Lusitanie. --- Plin. 3, 14.    - Concordĭenses, ĭum, m.: habitants de Concordia (en Lusitanie). --- Plin. 4, 118.
    * * *
    [st1]1 [-] concordĭa, ae, f. [concors]: a - concorde, accord, entente, harmonie.    - Plaut. Amp. 475 ; 962 ; Cic. Clu. 152 ; Dom. 15 ; Phil. 2, 24 ; Fin. 2, 117.    - mediis concordiam copulare, Liv. 4, 43, 11: rétablir la concorde par une transaction. b - accord, harmonie (des choses).    - accord (des voix, des sons). --- Col. 12, 2; Sen. Ep. 88, 9 ; Quint. 5, 10, 124.    - concordia quam magnes cum ferro habet, Plin. 34, 147: l'attraction que l'aimant exerce sur le fer.    - rerum concordia discors, Hor. Ep. 1, 12, 19: l'accord discordant des éléments de l'univers. --- cf. Sen. Nat. 7, 27, 4. [st1]2 [-] Concordĭa, ae, f.: la Concorde (déesse). --- Ov. F. 3, 881. [st1]3 [-] Concordĭa, ae, f.: Concordia (nom de plusieurs villes). a - ville de Vénétie. --- Plin. 3, 126 b - ville de Germanie. --- Amm. 16, 12, 58. c - Concordia Julia, f.: ville de Lusitanie. --- Plin. 3, 14.    - Concordĭenses, ĭum, m.: habitants de Concordia (en Lusitanie). --- Plin. 4, 118.
    * * *
        Concordia. Sallust. Concorde, Accord.
    \
        Candida concordia. Ouid. Pure et nette.
    \
        Discors concordia. Ouid. Meslange de choses naturellement discordantes.
    \
        Discors concordia. Lucan. Accord fourré et simulé, Quand deux font semblant d'estre amis, et neantmoins couvertement ils se hayent.
    \
        Foelix concordia. Propert. Heureuse, Qui fait le monde heureux.
    \
        In pristinam concordiam reducere aliquos. Balbus Ciceroni. Raccorder ceulx qui estoyent en discord.

    Dictionarium latinogallicum > concordia

  • 11 concordo

    concordo, āre, āvi, ātum [concors] - intr. - [st1]1 [-] s'accorder, vivre en bonne intelligence.    - si concordabis cum illa, Ter. Phorm. 433: si tu t'accordes bien avec elle. [st1]2 [-] être d'accord [en parl. des choses].    - ejus judicia opinionesque concordant, Cic. Tusc. 4, 30: ses jugements et opinions sont en parfait équilibre.    - concordant carmina nervis, Ov. M. 1, 518: les chants s'accordent aux sons de la lyre.    - cum gestu concordare, Quint. 11, 3, 69: s'accorder avec le geste. - tr. - [st1]3 [-] mettre d'accord.    - matrimonium bene concordatum, Dig. 48, 5, 11, § 11: mariage bien assorti. --- Aug. Ep. 210, 2.
    * * *
    concordo, āre, āvi, ātum [concors] - intr. - [st1]1 [-] s'accorder, vivre en bonne intelligence.    - si concordabis cum illa, Ter. Phorm. 433: si tu t'accordes bien avec elle. [st1]2 [-] être d'accord [en parl. des choses].    - ejus judicia opinionesque concordant, Cic. Tusc. 4, 30: ses jugements et opinions sont en parfait équilibre.    - concordant carmina nervis, Ov. M. 1, 518: les chants s'accordent aux sons de la lyre.    - cum gestu concordare, Quint. 11, 3, 69: s'accorder avec le geste. - tr. - [st1]3 [-] mettre d'accord.    - matrimonium bene concordatum, Dig. 48, 5, 11, § 11: mariage bien assorti. --- Aug. Ep. 210, 2.
    * * *
        Concordo, concordas, concordare. Terent. Accorder.

    Dictionarium latinogallicum > concordo

  • 12 collegium

    collēgium, ī n. [ collega ]
    1) товарищество, совместная государственная служба (concors L; consulatūs VP)
    2) общность, взаимопомощь, сотрудничество (c. quoddam naturae PM)
    3) коллегия, корпорация, содружество, общество, братство (augurum, tribunorum C); профессиональное объединение (mercatorum L; pistorum, fabrorum Dig)

    Латинско-русский словарь > collegium

  • 13 concordia

    I ae f. [ concors ]
    1) согласие, единодушие (Caesaris et Pompeji VM и inter Pompcjum et Caesarem VP)
    concordiam communicare cum aliquo VM — примириться с кем-л.
    2) сочетание (tara est c. formae atque pudicitiae J)
    3) стройность, гармония (vocum Col, rerum PM)
    4) тяготение, влечение (c., quam magnes cum ferro habet PM)
    5) задушевный друг, ( cum aliquo O)
    II Concordia, ae f.
    Конкордия, богиня согласия O, L, C, Su etc.

    Латинско-русский словарь > concordia

  • 14 concordis

    Латинско-русский словарь > concordis

  • 15 concordo

    āvī, ātum, āre [ concors ]
    1) согласоваться, находиться в соответствии ( sermo concordat cum vitā Sen); жить душа в душу, находиться в согласии, быть согласным (cum aliquo Ter etc.; inter se Ap; alicui rei O)
    2) приводить к согласию, примирять (discordes Aug; matrimonium bene concordatum Dig)

    Латинско-русский словарь > concordo

  • 16 collega

    collēga, ae, m. (con u. lēgo; also = der mit jmd. Abgeordnete, der Mitabgeordnete), der Kollege, a) im Magistrate, der Amtsgehilfe, Amtsgenosse, concors et consentiens c., Suet.: c. meus, c. eius, Cic.: c. alter (im Tribunate), Suet.: bis unā consules, collegae in censura, Cic.: alci collegam et in tribunatu et in septem consulatibus fuisse, Suet.: alcis collegam in quaestura fuisse, Cic.: assumere alqm sibi collegam in quinto consulatu, Suet.: habere alqm collegam in praetura, Nep.: duo praeterea collegae dati, Nep. – Insbes.: α) v. Mitsenator, im Plur. = Senat, Symm. ep. 1, 102; 5, 62; 10, 28. Rut. Nam. 1, 15. – β) collega imperii, Mitregent, Tac. ann. 1, 3: u. so auch alqm asciscere collegam et generum, Tac. ann. 5, 6. – b) (wie κοινωνός) im öffentl. u. bürgerl. Leben, der Kollege, Standesgenosse, u. dgl., v. Korporationsgenossen, Zunftgenossen, Cic. Sull. 7. Hermog. dig. 27, 1, 41. § 1. Paul. dig. 27, 1, 42 u. 46. § 1: v. Mitsklaven, Plaut. asin. 556 u. 576: v. Mitschauspieler, Iuven. 8, 197: v. Mitvormund (contutor), Paul. dig. 26, 7, 14: v. Mitverpflichteten in Schuldsachen, Paul. dig. 46, 3, 101: v. Mitgast bei einem Gastmahl, Petr. 29, 2. – übtr., Metrodorus, qui est Epicuri collega sapientiae, Zunftgenosse, Cic. de nat. deor. 1, 113. – / In guten Inschrn. auch conlēga, s. Mommsen Ephem. epigr. 1, 79 sq. – Metaplast. Abl. Plur. collegibus, Corp. inscr. Lat. 3, 371, 8.

    lateinisch-deutsches > collega

  • 17 collegium [2]

    2. collēgium, ī, n. (collega), das Kollegium, I) abstr., die Verbindung der Amtsgenossen, die Kollegenschaft, Amtsgenossenschaft, Amtsgemeinschaft, c. concors, Liv.: c. consulatus, Vell.: c. prioris anni, Liv.: Caesaris (eines Cäsaren), Tac.: u. P. Decius consul per tot collegia expertus, Liv. – Bildl., die Genossenschaft, Gemeinschaft, c. quoddam naturae, Plin. 10, 39; u. so Manil. 2, 161. Prud. cath. 10, 36. – II) konkr., die durch gleiche Zwecke vereinigten Personen: a) im Amte: α) im Magistrate, das Kollegium, Gesamtamt, c. praetorum, tribunorum plebis, Cic.: quaestorum, Suet.: unus e collegio, Suet.: collegium coit (versammelt sich) de alqa re, Cic.: u. appellare collegium (tribunorum plebis), Liv.: pro collegio pronuntiare, Liv.: ex collegii sententia pronuntiare, Liv.: pro collegio decemvirorum imperari, Liv. – β) im Priesteramte, c. sacerdotum, Cic.: c. pontificum, Cic.: c. augurum, Cic.: sacerdotii amplissimi collegium, Cic.: ex amplissimo collegio decemvirali sacerdotes, Cic.: summorum collegiorum sacerdotes, Suet.: cooptare alqm in collegium, Cic.: pro collegio decernere od. iubere m. Akk. u. Infin., Gell. u. Liv. – b) im offentl. u. bürgerl. Leben, eine vom Staate anerkannte Korporation, α) eine religiöse Brüderschaft, c. Capitolinorum, Cic. u. Liv.: Flavialium, Suet.: Arvalium, Augustalium, Silvani, Inscr.: Minervae (Dat.) collegium instituere, Suet. – β) polit. Verein, Genossenschaft, Klub, oft zur Verschleierung polit. Zwecke dienend, collegia, non ea solum, quae senatus sustulerat restituta, sed innumerabilia quaedam nova ex omni faece urbis ac servitio constituta, Cic.: collegia praeter antiqua et legitima dissolvere, Suet.: cuncta collegia praeter antiquitus constituta dissolvere, Suet.: plurimae factiones, titulo collegi novi, ad nullius non facinoris societatem coibant, Suet. – γ) bürgerl. Genossenschaft, Zunft, Innung, Gilde, v. Kaufleuten u. Handwerkern, mercatorum, Liv.: Mercurialium, Cic.: aerariorum, fabrûm, figulorum, Plin.: fabrorum, ICt.: ferrariorum, Inscr.: pictorum et naviculariorum, ICt.: v. Künstlern u. Musikanten, scaenicorum Flavianorum, Inscr.: aëneatorum, Inscr.: tibicinum, symphoniacorum, Inscr. – so auch coll. aquae, die Brunnengenossenschaft der Walker, Inscr. v. Marini act. fratr. arv. p. 70. lin. 3 (Corp. inscr. Lat. 6, 10298, 3). – δ) übh. der Verein, die Truppe, Bande, poëtarum, Akademie, Val. Max. 3, 7, 11: collegia ambubaiarum (mit scherzh. Anspielung auf das collegium tibicinum), Hor. sat. 2, 1, 1: latronum, Apul. met. 4, 15. Vgl. übh. Kornemann in Pauly-Wissowa Realenzykl. IV, 386 ff. – / In guten Inschrn. oft Schreibung conlegium, zB. Corp. inscr. Lat. 1, 1107; vgl. Mommsen Ephem. epigr. 1, 79 sq. – In Inschrn. vulg. Nbf. collegius, zB. Act. fratr. arv. a. 81. lin. 27. 34. 39. Corp. inscr. Lat. 6, 9316 u. 10418; 8, 1878 u. ö.

    lateinisch-deutsches > collegium [2]

  • 18 concordia [1]

    1. concordia, ae, f. (concors), die Einherzigkeit (vgl. unser ein Herz und eine Seele), deutsch die Einträchtigkeit, Eintracht, das gute Einvernehmen (Ggstz. discordia, dissensio), I) eig.: patris patruique perpetua vitae c., Liv.: c. Caesaris et Pompeii, Val. Max.: omnium ordinum, Lentul. in Cic. ep. – c. equestris (des Ritterstandes), Cic.: c. felix, Prop.: c. discors, der gespannten Fürsten Einigkeit, Lucan. (vgl. no. II): male cohaerens inter Cn. Pompeium et C. Caesarem, Vell.: interpres pacis et concordiae, Friedensapostel, Cic. – ad concordiam hortari, Quint.: concordiam et quietem suadere, Suet.: mirā concordiā vivere (v. einem Ehepaar), Tac.: concordiae inter se od. in commune consulere, Liv.: ab diutina ira tandem in concordiam redigere ordines, Liv.: multitudinem hominum in quoddam vinculum concordiae redigere, Augustin.: concordiam reconciliare, Liv. (u. reconciliatio concordiae, Cic.): concordiam restituere et conciliare, Gell.: Caesarem et Pompeium perfidiā hominum distractos rursus in pristinam concordiam reducere, Balb. in Cic. ep. – concordiam communicare cum alqo, sich mit jmd. versöhnen, Val. Max.: concordiam confirmare cum alqo, Cic.: concordiam et pacem firmare in perpetuum, Curt.: concordiam conglutinare, Cic.: mediis concordiam copulare, Liv.: concordiam constituere, Cic. – ordinum concordiam disiungere od. turbare, Cic. u. Liv.: alcis concordiam aspernari, Vell. – concordiā parvae res crescunt, discordiā maximae dilabuntur, Sall.: accepta calamitas... concordiam ordinum maiorem fecit, Liv.: concordiā maxima egit (v. röm. Volke), Sall. fr.: aequabili cum concordia vivere, Inscr. – u. im Gleichnis v. Abstr., (temperantia) pacem animis affert et eos quasi concordiā quādam placat ac lenit, Cic.: rerum agendarum ordo et, ut ita dicam, concordia, Cic. – Meton., et cum Pirithoo felix concordia Theseus, ein Herz und eine Seele, Ov. met. 8, 303. – II) übtr., der Einklang, die Harmonie, Sympathie, c. rerum ac repugnantia, Plin.: c. discors (näml. in der Wirksamkeit der Kräfte der Wärme u. Feuchtigkeit), Ov.: rerum c. discors (= νεικος καὶ φιλία), Hor. (vgl. Lact. 2, 9, 17): rupta rerum, Sen.: c. vocum, Col.: nervorum sociata c., Quint.: concordia, quam magnes cum ferro habet, Plin. – Davon

    lateinisch-deutsches > concordia [1]

  • 19 concordis

    concordis, e = concors, Caecil. com. 109.

    lateinisch-deutsches > concordis

  • 20 concorditas

    concorditās, ātis, f. (concors), die Eintracht, Pacuv. tr. 188.

    lateinisch-deutsches > concorditas

См. также в других словарях:

  • Concors — IATA ICAO COS Callsign CONCORS Founded 1991 Commenced operations 1995 Ceased operations 2005 …   Wikipedia

  • concors — index concordant, harmonious Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Concors, S. — S. Concors, (4. Juni), ein Bischof in der Nachbarschaft von Chambery in Savoyen, und zwar zu Ilanz in Graubündten um das 13. Jahrhundert, oder, wie Einige dafürhalten, in Irland. Er starb zu Rom, wie er es vorhergesagt hatte, und wurde nach dem… …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • concors — councours, councous m. concours …   Diccionari Personau e Evolutiu

  • Passalora concors — Passalora concors …   Wikipédia en Français

  • Mycovellosiella concors — Scientific classification Kingdom: Fungi Phylum: Ascomycota Class: Dothideomycetes …   Wikipedia

  • Massif du Concors — Géographie Altitude 781 m, Le Concors Massif Chaîne pyrénéo provençale Longueur …   Wikipédia en Français

  • discordia concors — foreign term Etymology: Latin harmonious discord ; harmony or unity gained by combining disparate or conflicting elements …   New Collegiate Dictionary

  • Kornelius, S. — S. Kornelius, (4. Juni), Erzbischof von Armagh in Irland, auch Concord genannt, wurde zwar schon (Bd. I. S. 654) als S. Concors kurz angeführt, doch wollen wir hier noch Einiges berichtigend nachtragen. Gewiß ist, daß in dem ehemaligen zur Abtei… …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Concorde — (Del lat. concors, dis.) ► adjetivo Que está de acuerdo: ■ está concorde con la decisión. SINÓNIMO conforme * * * concorde (del lat. «concors, ordis»; «con; en») adj. De *acuerdo. ≃ Acorde, conforme. ⊚ Se aplica al que piensa lo mismo que otro:… …   Enciclopedia Universal

  • Mannerism — In Parmigianino s Madonna with the Long Neck (1534 40), Mannerism makes itself known by elongated proportions, highly stylized poses, and lack of clear perspective. Mannerism is a period of European art that emerged from the later years of the… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»