Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

concessus

  • 1 concessus

    concessus, ūs, m. (concedo), das Zugestehen, Einräumen, das Zugeständnis, die Bewilligung, si unius numeri concessus accederet, Capit. Macr. 5, 5. – sonst im Abl., concessu illius, Cic.: c. omnium, Cic.: Caesaris c., Caes.: c. patrum, Tac.

    lateinisch-deutsches > concessus

  • 2 concessus

    concessus, ūs, m. (concedo), das Zugestehen, Einräumen, das Zugeständnis, die Bewilligung, si unius numeri concessus accederet, Capit. Macr. 5, 5. – sonst im Abl., concessu illius, Cic.: c. omnium, Cic.: Caesaris c., Caes.: c. patrum, Tac.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > concessus

  • 3 concessus

        concessus adj.    [P. of concedo], lawful, permitted (rare): Martem concessis animalibus placant, Ta.— Plur n. as subst: abhorrere a maiorum concessis, i. e. the liberty followed by, etc.: concessa petere, lawful objects, V.: amare, O.
    * * *
    I
    concessa, concessum ADJ
    permitted/allowable/allowed/granted; lawful; relinquished; permitting/conceding
    II
    concession; agreement; permission, leave; movement?

    Latin-English dictionary > concessus

  • 4 (concessus

        (concessus ūs),m    [concedo], a concession, permission, leave; only abl sing.: Caesaris concessu, Cs.: concessu omnium.

    Latin-English dictionary > (concessus

  • 5 concessus

    [st1]1 [-] concessus, a, um: part. passé de concedo. - [abcl][b]a - abandonné, accordé, concédé, permis. - [abcl]b - à qui l'on a permis de.[/b] [st1]2 [-] concessŭs, ūs, m. (seul. à l'abl. sing.): permission, concession, consentement, assentiment.
    * * *
    [st1]1 [-] concessus, a, um: part. passé de concedo. - [abcl][b]a - abandonné, accordé, concédé, permis. - [abcl]b - à qui l'on a permis de.[/b] [st1]2 [-] concessŭs, ūs, m. (seul. à l'abl. sing.): permission, concession, consentement, assentiment.
    * * *
    I.
        Iure concessum. Quintil. Permis de droict.
    \
        Amor concessus. Ouid. Permis.
    \
        Res concessae. Cic. Donnees et octroyees specialement.
    II.
        Concessus, huius concessus, pro Permissu. Cic. Permission, Congé, Concession.

    Dictionarium latinogallicum > concessus

  • 6 concessus

    1.
    concessus, a, um, Part., from concedo.
    2.
    concessus, ūs, m. [concedo], a permitting, conceding, concession, permission, leave (in good prose, but used only in abl. sing.):

    Caesaris concessu,

    Caes. B. G. 7, 20:

    datur concessu omnium huic aliquis ludus aetati,

    Cic. Cael. 12, 28:

    concessu et beneficio illius,

    id. Fam. 4, 6, 3:

    concessu et munere deorum,

    id. Tim. 14 fin.:

    ipsorum inter ipsos,

    id. Brut. 21, 84:

    fratrum,

    Tac. A. 12, 44.

    Lewis & Short latin dictionary > concessus

  • 7 concessus

    I 1. a, um
    part. pf. к concedo
    2. adj.
    дозволенный, законный C
    II concessus, us (встреч. тк. в abl.) m. [ concedo ]
    разрешение, согласие Cs, T

    Латинско-русский словарь > concessus

  • 8 concessus

    , us m
      уступка, разрешение

    Dictionary Latin-Russian new > concessus

  • 9 in-concessus

        in-concessus adj.,    not allowed, unlawful, forbidden: hymenaei, V.: ignes, O.: spes, O.

    Latin-English dictionary > in-concessus

  • 10 Дозволение

    - concessus; permissio;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Дозволение

  • 11 concedo

    concēdo, ĕre, cessi, cessum [ABCU]A - intr. [st1]1 [-] s’en aller, se retirer d'un lieu.    - concedere ab aliquo, Plaut.: quitter qqn.    - concedere ex aedibus, Ter.: sortir de la maison.    - concedere oculis alicujus, Plaut.: s'éloigner des regards de qqn.    - concedere retro: reculer. [st1]2 [-] cesser, mourir.    - concedere (vitā): quitter la vie, décéder.    - concedere fato (naturae): [céder au destin (à la nature)] = mourir d’une mort naturelle.    - irae concessere deūm, Virg.: le courroux des dieux s'est apaisé. [st1]3 [-] se retirer vers un lieu, aller, s'en aller, passer.    - concedere domum, Ter.: se retirer chez soi.    - Argos habitatum concessit, Nep.: il se retira à Argos, pour y habiter.    - concedere ad dextram, Ter.: passer à droite.    - concedere in turbam, Hor.: se mêler à la foule.    - concedere caenae nuptiali, Apul.: se rendre à un repas de noce. [st1]4 [-] passer d'un état à un autre; se ranger (à un parti ou à une opinion).    - non concedo Epicuro: je ne me range pas à l’avis d’Epicure.    - concedere in matrimonium, Just. 24, 2, 10: se marier.    - nomen imperantium concedere, Sall. J. 18, 12: prendre le nom de ses vainqueurs.    - concedere in deditionem, Liv. 28, 7, 9: se rendre.    - concedere in partes, Tac. H. 2, 1: embrasser un parti.    - concedere in sententiam alicujus, Tac.: se ranger à l'avis de qqn.    - concedere in aliquem, Cic. ap. Aug.: se ranger à l'avis de qqn. [st1]5 [-] faire place à, céder, avoir de la déférence, se rendre à; être inférieur.    - magnitudini medicinae concedere, Cic.: céder à la puissance du remède.    - concessum de victoriā credebant, Liv. 3, 60: ils croyaient qu'on leur abandonnait la victoire.    - neque nox concedit die (= diei), Plaut. Am.: la nuit ne fait pas place au jour.    - concedere injuriae, Sall. J. 14: laisser le champ libre à l'injustice.    - concedere obsidioni, Tac. An. 13: laisser faire le siège.    - concedere aetati, Sall. J. 11, 4: faire une concession à l'âge.    - concedere postulationi alicujus, Cic.: déférer à la demande de qqn.    - concedere alicui re (de re ou in re), Cic.: le céder à qqn en qqch, être inférieur à qqn en qqch. [ABCU]B - tr. et intr. [st1]1 [-] céder, concéder, abandonner, accorder, faire une concession, permettre; faire l'abandon de, faire le sacrifice de.    - concedere aliquid alicui: accorder, abandonner (qqch à qqn).    - concedere aliquid alicui: accorder qqch à qqn.    - concedere ludum pueris, Hor.: laisser les jeux à l'enfance.    - non conceditur loqui de... Caes.: il n'est pas permis de parler de...    - concedere partem octavam, Plin. Ep. 8, 2, 3: faire remise du huitième.    - concedere + inf.: admettre que, concéder que.    - concedere + inf. ou ut + subj.: permettre de, accorder que, concéder de.    - concedant ut viri boni fuerint, Cic. Lael. 5, 18: qu'ils accordent que ces hommes furent des gens de bien.    - concedere petitionem alicui, Cic. Phil. 2.2.4: faire à qqn le sacrifice de sa candidature. [st1]2 [-] pardonner, excuser.    - aspice Philoctetam, cui concedum est gementi, Cic. Tusc, 2, 19: regarde Philoctète, à qui on doit pardonner les gémissements.    - concedere inimicitias rei publicae, Cic. Prov. Cons. 18.44: faire à la patrie le sacrifice de ses inimitiés.    - Marcellum senatui concessisti, Cic. Marcell.: tu as fait grâce à Marcellus par considération pour le sénat.    - patri concessus est, Tac. A. 16, 33: il fut épargné à cause de son père.
    * * *
    concēdo, ĕre, cessi, cessum [ABCU]A - intr. [st1]1 [-] s’en aller, se retirer d'un lieu.    - concedere ab aliquo, Plaut.: quitter qqn.    - concedere ex aedibus, Ter.: sortir de la maison.    - concedere oculis alicujus, Plaut.: s'éloigner des regards de qqn.    - concedere retro: reculer. [st1]2 [-] cesser, mourir.    - concedere (vitā): quitter la vie, décéder.    - concedere fato (naturae): [céder au destin (à la nature)] = mourir d’une mort naturelle.    - irae concessere deūm, Virg.: le courroux des dieux s'est apaisé. [st1]3 [-] se retirer vers un lieu, aller, s'en aller, passer.    - concedere domum, Ter.: se retirer chez soi.    - Argos habitatum concessit, Nep.: il se retira à Argos, pour y habiter.    - concedere ad dextram, Ter.: passer à droite.    - concedere in turbam, Hor.: se mêler à la foule.    - concedere caenae nuptiali, Apul.: se rendre à un repas de noce. [st1]4 [-] passer d'un état à un autre; se ranger (à un parti ou à une opinion).    - non concedo Epicuro: je ne me range pas à l’avis d’Epicure.    - concedere in matrimonium, Just. 24, 2, 10: se marier.    - nomen imperantium concedere, Sall. J. 18, 12: prendre le nom de ses vainqueurs.    - concedere in deditionem, Liv. 28, 7, 9: se rendre.    - concedere in partes, Tac. H. 2, 1: embrasser un parti.    - concedere in sententiam alicujus, Tac.: se ranger à l'avis de qqn.    - concedere in aliquem, Cic. ap. Aug.: se ranger à l'avis de qqn. [st1]5 [-] faire place à, céder, avoir de la déférence, se rendre à; être inférieur.    - magnitudini medicinae concedere, Cic.: céder à la puissance du remède.    - concessum de victoriā credebant, Liv. 3, 60: ils croyaient qu'on leur abandonnait la victoire.    - neque nox concedit die (= diei), Plaut. Am.: la nuit ne fait pas place au jour.    - concedere injuriae, Sall. J. 14: laisser le champ libre à l'injustice.    - concedere obsidioni, Tac. An. 13: laisser faire le siège.    - concedere aetati, Sall. J. 11, 4: faire une concession à l'âge.    - concedere postulationi alicujus, Cic.: déférer à la demande de qqn.    - concedere alicui re (de re ou in re), Cic.: le céder à qqn en qqch, être inférieur à qqn en qqch. [ABCU]B - tr. et intr. [st1]1 [-] céder, concéder, abandonner, accorder, faire une concession, permettre; faire l'abandon de, faire le sacrifice de.    - concedere aliquid alicui: accorder, abandonner (qqch à qqn).    - concedere aliquid alicui: accorder qqch à qqn.    - concedere ludum pueris, Hor.: laisser les jeux à l'enfance.    - non conceditur loqui de... Caes.: il n'est pas permis de parler de...    - concedere partem octavam, Plin. Ep. 8, 2, 3: faire remise du huitième.    - concedere + inf.: admettre que, concéder que.    - concedere + inf. ou ut + subj.: permettre de, accorder que, concéder de.    - concedant ut viri boni fuerint, Cic. Lael. 5, 18: qu'ils accordent que ces hommes furent des gens de bien.    - concedere petitionem alicui, Cic. Phil. 2.2.4: faire à qqn le sacrifice de sa candidature. [st1]2 [-] pardonner, excuser.    - aspice Philoctetam, cui concedum est gementi, Cic. Tusc, 2, 19: regarde Philoctète, à qui on doit pardonner les gémissements.    - concedere inimicitias rei publicae, Cic. Prov. Cons. 18.44: faire à la patrie le sacrifice de ses inimitiés.    - Marcellum senatui concessisti, Cic. Marcell.: tu as fait grâce à Marcellus par considération pour le sénat.    - patri concessus est, Tac. A. 16, 33: il fut épargné à cause de son père.
    * * *
        Concedo, concedis, pen. prod. concessi, concessum, concedere. Terent. Se partir d'un lieu, S'en aller.
    \
        Concedere aliquo. Cic. Aller en quelque lieu.
    \
        Concedamus huc. Plaut. Retirons nous ici.
    \
        Num ab oculis concessi tuis? Plaut. Me suis je bougé de devant toy?
    \
        Pol ego abs te concessero. Plaut. Je m'en iray d'avec toy.
    \
        Tantisper hic ego ad ianuam concessero. Plaut. Je me retireray vers la porte.
    \
        Concede ad dexteram. Terent. Mes toy, ou Tire toy à dextre.
    \
        Vita per auras concessit moesta ad manes. Virgil. L'ame s'est separee du corps, est sortie hors.
    \
        Pollicita est ea se concessuram ex aedibus. Terent. Qu'elle s'en ira demourer ailleurs.
    \
        Concede hinc intro. Terent. Va t'en d'ici là dedens.
    \
        In voluntarium exilium concessit. Plin. iunior. Il s'est banni de son bon gré.
    \
        In ius, ditionemque alicuius concedere. Liuius. Se rendre ou mettre en la subjection et domination d'aucun.
    \
        Gens Masaesylorum omnis, in ditionem imperiumque Mezetulli concessit. Liu. Se rendit à Mezetullus.
    \
        Concedere in sententiam alterius. Liu. S'accorder à aucun, Estre de son opinion et advis.
    \
        Concedere, absolute. Tacit. Mourir.
    \
        Superis concessit ab oris. Virgil. Il est mort.
    \
        Veneno vita concedere. Tacit. Mourir de, ou par poison.
    \
        Vita concedere. Tacit. Mourir.
    \
        Concedit nox diei. Plaut. La nuict s'en va et fait place au jour.
    \
        Dies concedit caelo. Virgil. Le jour s'en va, Il est nuict.
    \
        Concedere, Permittere. Cic. Conceder, Permettre.
    \
        Concede vt officium meum, memoremque in benemeritos animum praestem. Cic. Permes, endure que, etc. Souffre que, etc.
    \
        Pati atque concedere. Cic. Souffrir et permettre.
    \
        Concedere vrbem aliquam in iras cuiuspiam. Virg. Luy permettre de se venger d'une ville contre laquelle il est courroucé.
    \
        Amores suos concedere. Catul. Donner ce qu'on aime.
    \
        Animam concedere alicui. Ouid. Donner la vie, Le laisser vivre.
    \
        Dolorem atque inimicitias suas alicui concedere. Cicero. Quand en faveur et pour l'amour de quelcun nous pardonnons et remettons les tors et injures qu'on nous a faict, et ne voulons point nous en venger.
    \
        Falsum concedere alicui. Lucret. Conceder et accorder.
    \
        Concedere impunitatem. Caesar. Ne punir point, Remettre ou differer la peine.
    \
        Id laudis alicui concedere. Propert. Luy faire cest honneur.
    \
        Libertatem concedere. Caesar. Donner liberté.
    \
        Ludum pueris concedere. Horat. Permettre de jouer.
    \
        Partem octauam pretii concedere. Plin. iunior. Remettre du pris, Rabbatre, Quicter la huitieme partie.
    \
        Peccasse semel concedere. Ouid. Pardonner la premiere faulte.
    \
        Veniam concedere alicui. Stat. Pardonner.
    \
        Vitam concedere, et ignoscere peccata. Hirtius. Donner la vie saulve.
    \
        Concedere de iure suo. Cic. Relascher, N'aller point à la rigueur, Estre content de perdre du sien.
    \
        Concessit Senatus petitioni tuae. Cic. Il t'a octroyé, Il s'est condescendu à ta demande, Il t'a accordé ta demande.
    \
        Concedo, forsitan aliquis aliquando eiusmodi quippiam fecerit. Cic. Je mes par cas, Soit ainsi, Je vous accorde, Je prens le cas.
    \
        Concedo tibi vt ea praetereas. Cic. Je suis content que, etc. Je le vous donne gaigné.
    \
        Concedere aliquid. Cic. Conceder, Accorder quelque chose.
    \
        Concedere alicui. Terent. Luy laisser et quicter la place, Luy ceder, et supporter sa fantasie.
    \
        Magnitudini medicinae, doloris magnitudo concedit. Cic. Cede, Est vaincue et surmontee.
    \
        Solio concedere. Silius. Se lever pour faire honneur à aucun, et le mettre dedens le siege.
    \
        Veris concedere. Horat. Ceder à la verité, Confesser verité.
    \
        Nemini concedere de re aliqua. Cic. Ne vouloir point donner gaigné à quelqu'un en quelque different, Ne vouloir point recongnoistre qu'on soit moindre que luy.
    \
        Etsi de cupiditate nemini concedam, caeteris rebus inferiores sumus. Cic. Combien que je ne soye en rien moins convoiteux que les autres.
    \
        Non concedo tibi, plus vt illum ames, quam ego ipse amo. Cic. Je ne vous accorderay point cela, que vous l'aimiez plus que moy.
    \
        Omnes tuas artes, quibus tu magnus es, tibi concedit. Cic. Il les vous quicte.
    \
        Bona quaedam proscriptorum diripienda concessit. Cic. Il donna congé, et permist de piller, etc.
    \
        Conceditur profecto verum esse vt bonos boni diligant. Cic. On concede, On confesse bien.
    \
        Nec plura effari concessum est. Sil. Il ne luy a point esté permis.

    Dictionarium latinogallicum > concedo

  • 12 praedico

    [st1]1 [-] praedĭco, āre, āvi, ātum: - tr. - [abcl][b]a - proclamer, publier (en parl. du crieur public). - [abcl]b - dire hautement, proclamer, dire devant témoins, publier, faire connaître, annoncer, découvrir, dévoiler, révéler. - [abcl]c - vanter, louer, prôner, célébrer, exalter. - [abcl]d - prêcher, évangéliser.[/b]    - praedicare laudes alicujus: chanter les louanges de qqn.    - de meis in vos meritis praedicaturus non sum, Caes. BC. 2, 32, 11: je n'ai pas l'intention de vanter les services que je vous ai rendus.    - praedicabant se a Dite prognatos, Caes.: ils se vantaient de descendre de Pluton. [st1]2 [-] praedīco, ĕre, dīxi, dictum: - tr. - [abcl][b]a - dire d'avance, dire auparavant. - [abcl]b - prédire, pronostiquer, prophétiser, annoncer. - [abcl]c - signifier, notifier, enjoindre, recommander.[/b]    - de quo praediximus, Vell.: dont nous avons parlé plus haut.    - praedicere ut: ordonner de, enjoindre de, recommander de.    - praedixit ut a veneno caveret, Liv.: il recommanda de prendre garde au poison.    - praedictus, a, um: - [abcl]a - dit auparavant, précité. - [abcl]b - arrêté, déterminé, fixé, dit, convenu. - [abcl]c - Cic. Tac. annoncé d'avance, prédit. - [abcl]d - Flor. dévoilé, trahi.    - praedicto (abl. abs.) ne: à condition que... ne... pas.    - Montanus patri concessus est, praedicto ne in re publica haberetur, Tac. 16: la grâce de Montanus fut accordée à son père, à condition que le jeune homme renoncerait aux honneurs.
    * * *
    [st1]1 [-] praedĭco, āre, āvi, ātum: - tr. - [abcl][b]a - proclamer, publier (en parl. du crieur public). - [abcl]b - dire hautement, proclamer, dire devant témoins, publier, faire connaître, annoncer, découvrir, dévoiler, révéler. - [abcl]c - vanter, louer, prôner, célébrer, exalter. - [abcl]d - prêcher, évangéliser.[/b]    - praedicare laudes alicujus: chanter les louanges de qqn.    - de meis in vos meritis praedicaturus non sum, Caes. BC. 2, 32, 11: je n'ai pas l'intention de vanter les services que je vous ai rendus.    - praedicabant se a Dite prognatos, Caes.: ils se vantaient de descendre de Pluton. [st1]2 [-] praedīco, ĕre, dīxi, dictum: - tr. - [abcl][b]a - dire d'avance, dire auparavant. - [abcl]b - prédire, pronostiquer, prophétiser, annoncer. - [abcl]c - signifier, notifier, enjoindre, recommander.[/b]    - de quo praediximus, Vell.: dont nous avons parlé plus haut.    - praedicere ut: ordonner de, enjoindre de, recommander de.    - praedixit ut a veneno caveret, Liv.: il recommanda de prendre garde au poison.    - praedictus, a, um: - [abcl]a - dit auparavant, précité. - [abcl]b - arrêté, déterminé, fixé, dit, convenu. - [abcl]c - Cic. Tac. annoncé d'avance, prédit. - [abcl]d - Flor. dévoilé, trahi.    - praedicto (abl. abs.) ne: à condition que... ne... pas.    - Montanus patri concessus est, praedicto ne in re publica haberetur, Tac. 16: la grâce de Montanus fut accordée à son père, à condition que le jeune homme renoncerait aux honneurs.
    * * *
    I.
        Praedico, praedicas, pen. cor. praedicare. Plaut. Dire par tout, ou devant touts quelque chose, Publier, Prescher.
    \
        Actum est, si quidem haec vera praedicat. Terent. Si elle dit vray.
    \
        Paucitatem nostrorum militum suis praedicauerunt. Caesar. Annoncerent.
    \
        Quam praedicant in fuga, fratris sui membra in his locis, qua se parens persequeretur, dissipauisse. Cic. On dit.
    \
        De quo homine praeconis vox praedicat. Cic. Dit publiquement.
    \
        Saepe ex Tribunali praedicauit, aduersa Caesarem praelia fecisse Caesar. Il a maintesfois dict, etc.
    \
        Praedicari et nominari. Cic. Estre loué et renommé.
    \
        Gloriosius de seipso praedicare. Cic. Se vanter trop.
    II.
        Praedico, praedicis, pen. prod. praedixi, praedictum, praedicere. Teren. Predire, Dire, ou Advertir de quelque chose avant qu'elle se face, Profetizer, Prognostiquer.
    \
        Futura praedicere. Cic. Prophetizer les choses futures.

    Dictionarium latinogallicum > praedico

  • 13 ASSENT

    [N]
    ASSENSUS (-US) (M)
    ADSENSUS (-US) (M)
    ASSENSIO (-ONIS) (F)
    ADSENSIO (-ONIS) (F)
    ASSENTATIO (-ONIS) (F)
    ADSENTATIO (-ONIS) (F)
    CONCESSUS (-US) (M)
    CONCESSUS (-I) (M)
    CONCORDIA (-AE) (F)
    ADSTIPULATUS (-US) (M)
    ASTIPULATUS (-US) (M)
    [V]
    ASSENTIO (-IRE -SENSI -SENSUM)
    ADSENTIO (-IRE -SENSI -SENSUM)
    ASSENTIOR (-IRI -SENSUS SUM)
    ADSENTIOR (-IRI -SENSUS SUM)
    CONSENTIO (-IRE -SENSI -SENSUM)
    AIO (AIT)
    AJO (AIT)
    ANNUO (-ERE -NUI -NUTUM)
    ADNUO (-ERE -NUI -NUTUM)
    ACCEDO (-ERE -CESSI -CESSUM)
    - BY ASSENT
    - GIVE ASSENT

    English-Latin dictionary > ASSENT

  • 14 CONSENT

    [N]
    CONCESSUS (-US) (M)
    CONCENTUS (-US) (M)
    CONCESSUS (-I) (M)
    CONCENTIO (-ONIS) (F)
    CONCORDIA (-AE) (F)
    NUMEN (-INIS) (M)
    [V]
    CONSENTIO (-IRE -SENSI -SENSUM)
    CONCEDO (-ERE -CESSI -CESSUM)
    ANNUO (-ERE -NUI -NUTUM)
    ADNUO (-ERE -NUI -NUTUM)
    COSENTIO (-IRE -SENSI -SENSUS)
    - GIVE CONSENT

    English-Latin dictionary > CONSENT

  • 15 PERMISSION

    [N]
    PERMISSIO (-ONIS) (F)
    PERMISSUS (-US) (M)
    LICENTIA (-AE) (F)
    CONCESSIO (-ONIS) (F)
    CONCESSUS (-US) (M)
    CONCESSUS (-I) (M)
    VENIA (-AE) (F)
    - BY PERMISSION
    - BY PERMISSION OF
    - GIVE PERMISSION
    - WITH YOUR PERMISSION

    English-Latin dictionary > PERMISSION

  • 16 PERMIT

    [N]
    LICENTIA (-AE) (F)
    CONCESSUS (-US) (M)
    CONCESSUS (-I) (M)
    [V]
    PERMITTO (-ERE -MISI -MISSUM)
    PERPETIOR (-PETI -PESSUS SUM)
    DO (DARE DEDI DATUM)
    CONCEDO (-ERE -CESSI -CESSUM)
    INDULGEO (-ERE -DULSI -DULTUM)
    SINO (-ERE SIVI SITUM)
    PATIOR (PATI PASSUS SUM)
    PATIO (-ERE)
    AMMITTO (-ERE -MISI -MISSUS)
    - IT IS PERMITTED

    English-Latin dictionary > PERMIT

  • 17 SANCTION

    [N]
    AUCTORITAS (-ATIS) (F)
    CONFIRMATIO (-ONIS) (F)
    CONCESSUS (-I) (M)
    CONCESSUS (-US) (M)
    [V]
    SANCTIFICO (-ARE -AVI -ATUM)
    SANCIO (-IRE SANXI SANCTUM)
    CONFIRMO (-ARE -AVI -ATUM)
    LICENTIO (-ERE)
    JUBEO (-ERE JUSSI JUSSUM)
    IUBEO (-ERE IUSSI IUSSUM)

    English-Latin dictionary > SANCTION

  • 18 inconcessus

    in-concessus, a, um
    1) недозволенный, запрещённый, запретный (hymenaei V; voluptas O)
    2) недостижимый, невозможный ( alicui Q)
    3) скованный, стеснённый (Nilus i. erumpit Sen)

    Латинско-русский словарь > inconcessus

  • 19 concedo

    con-cēdo, cessī, cessum, ere, sich aufmachend, Platz machend treten = abtreten (abziehen), beiseite treten od. gehen, das Feld räumen, sich aus dem Staube machen, davongehen, sich hinwegbegeben, sich zurückziehen, entweichen, u. mit Beziehung auf das Ziel hintreten, sich hinbegeben, wohin übergehen, I) eig.: a) übh.: α) v. leb. Wesen: concedite atque abscedite onmes; de via decedite, geht alle beiseite! macht Platz! geht aus dem Wege! Plaut.: tempus est concedere, Ter. – m. ab od. m. ex u. Abl., od. m. bl. Abl., ab alqo, Plaut.: a foribus, Plaut.: superis ab oris, von der Oberwelt, Verg.: v. Lebl., iamque dies caelo concesserat, Verg. – m. Advv., m. ad u. in m. Akk., m. trans u. Akk. u. bl. Abl. (woher?) u. bl. Acc. loc. (wohin?), huc concede aliquantum, Plaut.: huc tandem concede, Verg.: huc concessero, Ter.: hic dum abit huc concessero, Caecil. com. fr.: interea concedite istuc, Plaut.: c. procul, Afran. com. fr.: c. retro, Curt. u. Tac.: ad ianuam concessero, Plaut.: concede ad dexteram! Ter.: c. in turbam, Hor.: c. in Iunonis Laciniae delubrum, Liv.: c. in hiberna, Liv.: Carthaginem novam in hiberna, Liv.: c. in arcem, Liv. u. Curt. (s. Drak. Liv. 5, 39, 9. Mützell Curt. 3, 4 [9], 5): c. trans Rhenum, Tac. – concede hinc a foribus paulum istorsum, Ter.: ab alcis oculis aliquo (irgendwohin), Cic.: c. ab Ethopia in altiorem tumulum, Liv.: c. ex praetorio in tabernaculum suum, Liv.: concedam hinc intro, Ter.: concedere aliquantisper hinc mi intro lubet, Plaut.: concede hinc domum, Ter.: rus concessuram (esse) hinc, Ter.: m. Dat. (wohin? wozu?), cenae nuptiali, Apul. met. 6, 10. – m. 1. Supin., c. Argos habitatum (um da zu w.), Nep. Them. 8, 1. – m. cum u. Abl., cum coniugibus ac liberis in arcem Capitoliumque, Liv.: cum alqo Neapolim, Gell. – m. per u. Akk. der Pers. (durch jmd. = auf jmds. Betrieb), c. ad victorem per Flavium Sabinum, übergehen, Tac. – β) v. Lebl.: ipsae rursus concedite silvae! fahret hin, ihr W.! Verg.: docet, unde fulmen venerit, quo concesserit, Cic.: vita per auras maesta concessit ad manes, Verg.: neque nox quoquam concedit die (= diei), weicht irgendwohin vor dem T., Plaut. Amph. 276. – b) insbes.: α) einem andern Platz machend aus einem Orte gehen, ausziehen, ex aedibus, Ter. Hec. 679. – β) einen Ort aufgebend abziehen, einen Ort usw. aufgeben, räumen, gew. im Pass. (unpers.), metu concessum (esse) barbarus ratus, Liv. – m. Abl. (von wo?), post... cedendo in angulum Bruttium ceterā Italiā concessum, Liv. 28, 12, 6 (wo post conc. subst. = nach der Räumung des übrigen It.). – m. Dat. (wem?), Samnium, quo iam tamquam trans Hiberum agro Poenis concessum sit, Liv. – u. c. vitā, aus dem Leben scheiden = sterben, Tac. – mit Abl. (durch), concessit vitā Burrus, incertum valetudine, an veneno, Tac.: u. so auch absol., quandoque concessero, Tac. (s. Nipperd. Tac. ann. 2, 71).

    II) übtr.: A) sich verziehen, dahinschwinden, tumor omnis et irae concessere deûm, Verg. Aen. 8, 41.

    B) m. Advv. od. m. in u. Akk. = wohin übergehen, a) in ein Verhältnis, einen Zustand sich begeben, sich fügen, sich zurückziehen, in deditionem, Liv.: prope in voluntariam deditionem, Liv. (s. Drak. Liv. 39, 2, 4): in matrimonium fratris, Iustin.: in gratiam alcis, Arnob.: in privatam vitam, Eutr. – b) einer Meinung, Partei usw. beitreten, zu ihr übertreten, in Attali sententiam, Liv.: u. in hanc sententiam, Liv.: in partes, Tac.: in illos, ihnen beipflichten, Cic. fr. – unpers., ut in sententiam Pisonis concederetur, Tac.: concessum in condiciones, ut etc., Liv. – c) an od. auf jmd. od. etwas übergehen = kommen, jmdm. od. einer Sache anheimfallen, zuteil werden, ne omne belli decus illuc concederet, Tac.: mulier coniuncta viro concedit in unum, Lucr.: cum in fatum concederet, bei herannahendem Tode, Modest. dig. 34, 3, 20. – u. so von Staaten, Ländern, Völkern u. von Parteien, c. in alcis dicionem, voluntate in alcis dicionem, Liv.: in alcis ius atque dicionem, Sall.: in alcis ius dicionemque, in alcis imperium, Iustin., in alcis dicionem imperiumque, Liv. (s. Drak. Liv. 38, 16, 9): in paucorum dominationem, Sall. fr.: in paucorum potentium gratiam, Sall. fr.: itaque concessere illuc omnes, at mox, si vostra receperitis, ad vos plerique, gingen alle auf die Gegenseite über, werden aber... zu euch zurückkehren, Sall. fr.: c. in Tyrias leges, sich der karthagischen Herrschaft unterwerfen, Sil. – Edessa et Beroea eodem concesserunt, kamen ebendahin (= wurden zu demselben Landesteil geschlagen), Liv. 45, 29, 9. – d) in etw. übergehen = aufgehen in usw., sich verlieren unter usw., victi omnes in gentem nomenque imperantium concessere, Sall. Iug. 18, 12.

    C) zurücktreten, abtreten, 1) v. intr.: a) sich fügend, sich unterordnend, gew. m. Dat. (wem?), α) der Übermacht u. den nötigenden Umständen weichen, das Feld räumen, sich fügen, sich in etw. ergeben, Casina concedit homini nemini, Plaut.: voluptas concedit dignitati, Cic.: cedant arma togae, concedat laurea laudi, Cic. poët.: magnitudini medicinae doloris magnitudo concedit, Cic.: c. obsidioni, der B. weichen = den Belagerten keine Hilfe leisten (Ggstz. prohibere obsidionem), Tac.: c. naturae, euphem. = eines natürlichen Todes sterben, Sall. Iug. 14, 15: ebenso c. fato, Tac. ann. 2, 71. Plin. pan. 11, 3 (vgl. cedere fato, Liv. 26, 13, 17): u. c. magnis fatis, Val. Flacc. 1, 554. – unpers., m. de u. Abl., concessum propemodum de victoria, Liv.: aut hostibus aut civibus de victoria concedendum esse, Liv. – β) dem Willen, der Forderung, dem Urteil, der Behauptung jmds. sich fügen, sich unterordnen, nachgeben, beipflichten (Ggstz. repugnare), numquamne hodie concedes mihi? Ter.: c. iurisconsultis, Cic.: alcis postulationi, Cic.: veris, der Wahrheit die Ehre geben (συγχωρειν τη ἀλθεία), Hor. – u. c. inter se, sich einigen, Tac. ann. 2, 30. – mit de u. Abl., de qua (levitate Asiae) nos et libenter et facile concedimus, die wir... zugestehen, Cic.: concessum (unpers.) ab nobilitate plebi de consule plebeio, Liv. – u. absol., dissuadente primo Vercingetorige, post concedente, Caes.: Caesar concedendum non putabat, Caes. – γ) dem Vorrange, den Vorzügen weichen = jmdm. od. einer Sache nachstehen, den Vorrang od. Vorzug einräumen, -zugestehen, -lassen, gegen jmd. od. etw. zurücktreten (s. Kritz u. Fabri Sall. Iug. 11, 4), a me vero sic diligitur (Servius tuus), ut tibi uni concedam, praeterea nemini, Cic.: sese unis Suebis concedere, Caes.: c. aetati, Sall.: u. (unpers.) Sulla, cuius facundiae, non aetati a Manlio concessum, Sall. – mit de u. Abl., vix alci de familiaritate, Cic.: magistro tantulum de arte, Cic.: u. (unpers.) concessum propalam de virtute ac gloria esse, Liv. – mit in u. Abl., neque ei quicquam in desperatione concedo, Cic. – mit bl. Abl. (in, an), nemini in illa causa studio et cupiditate, Cic.: nec amore in hanc patriam nobis concedunt, Tac. – absol., nec, si muneribus certes, concedat Iollas, Verg.: is, concedentibus omnibus, qui cum Varrone certaverant, collega datur consuli, Liv. – b) aufgebend, nachlassend, α) in bezug auf ein Recht, zurücktreten, verzichten, de suo iure paululum, Ter. adelph. 217 (vgl. Cic. de off. 2, 64 paulum nonnumquam de suo iure decedere). – β) in bezug auf Ahndung, Strafe, es jmdm. od. einen Fehler jmdm. hingehen lassen = gegen jmd. od. etw. nachsichtig sein, etw. nachsehen = verzeihen, poëtae non ignoscit, nobis concedit, Cic.: alienis peccatis, Cic.: temere dicto, Cic.: vitio, Hor.: multa virtuti eorum concedens, Caes.: id ipsum factum, propter quod sibi reus concedit, reus putat oportere, Cic.: num eāre (deshalb) concedi reo conveniat, quod (weil) alieno inductu fecerit, Cornif. rhet.: absol., dat tibi iustam excusationem, prope ut concedendum atque ignoscendum videatur, Cic.

    2) v. tr.: a) überlassend, zugestehend abtreten, einräumen: α) übh., aus freiem Willen, aus Güte, Nachsicht, Gnade überlassen, zugestehen, erlauben, gestatten (Ggstz. negare, denegare), alci sedes suas, Cic. (u. im Passiv, sedes habere in Gallia ab ipsis concessas, Caes.): pueris ludum tempestivum, Hor.: praedam militibus, Caes.: alci libertatem in alqa re, Cic.: alci libertatem, Caes. (u. im Passiv, illa dono deûm concessa libertas, Ps. Quint. decl.): alci vitam, Hirt. b.G.: alci impunitatem, Caes.: crimen gratiae, die Anklage der G. gestatten = die Ankl. um der G. willen übernehmen, Cic.: concedendo omnia, durch uneingeschränkte Zugeständnisse (Konzessionen), Liv. – mit Prädik.-Acc. des Partic. Fut. Pass., zB. bona quaedam proscriptorum diripienda, Cic. – m. ad od. (selten) in u. Akk., oppidum militibus ad diripiendum, Caes.: alteram partem eius vici Gallis ad hiemandum, Caes.: Calydona Dianae in iras, zur Befriedigung ihres Zorns, Verg. – m. folg. Infin., mediocribus esse poëtis c., Hor.: di faciles, peccasse semel concedite tuto (Adv.), Ov.: servis c. pueros huius aetatis verberare, Curt.: klass. nur im Passiv, de re publica nisi per concilium loqui non conceditur, Caes.: conceditur commune quiddam dicere, Cic.: si videre concessum sit, Cic.: ingemiscere non numquam viro concessum est, Cic.: concessum (esse) sibi transire in Asiam, Liv.: quamquam poëtis furere concessum est, Plin. ep.: u. persönl., fatis numquam concessa moveri Camerina, dem es niemals durchs Schicksal vergönnt war umgewandelt zu werden, Verg. Aen. 3, 700 (vgl. no. δ aus. Cic. Caecin. 44). – mit folg. ut u. Konj., concessit ei, ut regnaret, Enn. fr.: concedo tibi, ut ea praetereas, quae etc., Cic.: petiisse a matertera, ut sibi concederet, ut in eius sella requiesceret, Cic.: non prius Viridovicem reliquosque duces ex concilio dimittunt, quam ab his sit concessum, arma uti capiant et ad castra contendant, Caes.: u. (mit Ironie) concedant, ut hi viri boni fuerint, mögen (gütigst) erlauben, daß usw., Cic. – m. qui u. Konj., nemini concedo, qui (daß er) tibi vetustate necessitudinis potior possit esse, Cic. ep. 10, 3, 2: u. so ibid. 4, 3, 1. – mit ne u. Konj., unum illud orat, ut timori suo concedatur (nachgelassen werde), ne in conspectum veniat cuiusquam Romani, Hirt. b.G. 8, 48, 9. – mit folg. si u. Konj., ut ipsi concedi non oporteret, si in nostros fines impetum faceret, Caes. b.G. 1, 44, 8: ubi id a Caesare negatum et, palam si colloqui vellent, concessum est, Caes. b.c. 1, 84, 2. – u. scheinbar absol., consules neque concedebant neque valde repugnabant, Cic. ep. 1, 2, 2: Boios petentibus Aeduis... ut in finibus suis collocarent, concessit (näml. ut collocarent), Caes. b. G. 1, 28, 5: u. m. folg. Ang. des Grundes, quod memoriā tenebat L. Cassium consulem occisum... concedendum non putabat, Caes. b.G. 1, 7, 4: ossa eius clam in Attica ab amicis sepulta, quoniam legibus non concederetur, quod proditionis esset damnatus, Nep. Them. 10, 5. – und parenthet., cetera lascivae faciant, concede, puellae, Ov. art. am. 1, 523: te, dulcis amice, reviset cum Zephyris, si concedes, et hirundine prima, Hor. ep. 1, 7, 13. – Partic. Perf. subst., concessa, ōrum, n., das Erlaubte, abhorrere a maiorum consuetudine atque concessis, Cic. Cael. 48: concessa petere, Verg. Aen. 5, 798: concessa amare, Ov. met. 9, 454. – β) der Übermacht od. den nötigenden Umständen weichend etwas einräumen, victoriam, Curt.: hosti victoriam, Iustin. – γ) dem Range od. Vorzuge nach sich unterordnend, Atheniensibus imperii maritimi principatum, Nep.: alci primas in dicendo partes, Cic. – dah. prägn. m. folg. ut u. Konj. = als Vorzug einräumen, nec vero histrionibus oratoribusque concedendum est, ut iis haec apta sint, nobis dissoluta, Cic. de off. 1, 129. – δ) eine Behauptung, Meinung einräumen, zugestehen, iam istuc (= istoc) coacti a te paulo ante concessimus, Cic. – m. folg. Acc. u. Infin. (Synon. dare; Ggstz. negare), age, iam concedo, non esse miseros, qui mortui sint, Cic.: cum summos deos esse concedamus, Cic.: M. Dasne aut mane animos post mortem aut morte ipsā interire? A. Do vero. M. Quid si maneant? A. Beatos esse concedo, Cic. – im Passiv, persönl., haec ubi concedentur esse facta, ibi vis facta negabitur? Cic. Caecin. 44. – parenthet. beim einräumenden Konj., concedo, forsitan aliquis aliquando eiusmodi quippiam fecerit, Cic.: quare concedo sit dives, Catull. – scheinbar absol., beatos esse deos sumpsisti. Concedimus (verst. beatos esse deos), Cic.: faciet quod oportet, concedo (nun gut!), Sen. – b) aufgebend: α) aufgeben = fahrenlassen, opfern, Siciliam, Liv.: partem octavam pretii, Plin. ep. – m. Dat. (wem zugunsten? wem zuliebe?), alci auguratus petitionem, Cic.: u. rei publicae dolorem atque amicitias suas, Cic. – dah. alqm alci, jmd. (einen Straffälligen) einem zuliebe frei-, loslassen, begnadigen, ut concessisti illum senatui, sic da hunc populo, Cic.: c. huic sororis filium et Q. Ciceronem, Nep.: falsi damnatum Marcellum senatui rei publicaeque, Cic.: alqm alcis precibus, einen auf jmds. Bitten begnadigen, Tac.: u. im Passiv, Montanus patri concessus est, Tac. – β) aus Nachsicht, Gnade hingehen lassen = verzeihen, haec omnia remitto atque concedo, Cic. – mit Dat. (wem?), omnibus omnia peccata et maleficia, Cic.: alci delicta maiora, Cic.: u. mit Dat. (wem zuliebe? wem zu Gefallen?), in iudicando peccata liberûm misericordiae parentum, Cic. Vgl. Ruperti Tac. ann. 1, 7, 8. Duker Flor. 3, 5, 10.

    lateinisch-deutsches > concedo

  • 20 eiulatus

    ēiulātus, ūs, m. (eiulo), das laute Geheul, laute Wehklagen, eiulatu, questu, gemitu, Acc. fr.: senis unius eculeo impositi non supplex vox nec miserabilis eiulatus (Winseln), Val. Max.: eiulatus ne mulieri quidem concessus est, Cic.: Plur., illi eiulatus et gemitus Philoctetae, Cic. de har. resp. 39: gemitus eiulatusque facere, Gell. 1, 26, 7.

    lateinisch-deutsches > eiulatus

См. также в других словарях:

  • concessus — bad form of consessus …   Useful english dictionary

  • Concessus, SS. (4) — 4SS. Concessus et Soc. MM. (8. Apr.). Die hhl. Concessus, Solutor, Successus, Pinnarus und Ammonius beschloßen ihr Leben durch den Martyrtod, dessen Zeit, Ort und Art jedoch nicht angegeben werden kann …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Concessus, S. (1) — 1S. Concessus, (9. März), ein Martyrer in Afrika. S. S. Julianus …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Concessus, S. (2) — 2S. Concessus, (12. März), ein Martyrer in Asien. S. S. Petronius …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Concessus, S. (3) — 3S. Concessus, (13. März), ein Martyrer zu Nikomedia. S. S. Eustrasia …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Concessus, S. (5) — 5S. Concessus, (9. Apr.), ein Martyrer, der mit mehreren Andern litt. S. S. Demetrius …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Concessus, S. (6) — 6S. Concessus, (10. Apr.), ein Martyrer zu Alexandria. S. S. Apollonius 6 …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Concessus, S. (7) — 7S. Concessus, (11. Apr.), ein Martyrer in Mauritanien. S. S. Salon …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Concessus, S. (8) — 8S. Concessus, (22. Mai), ein Martyrer zu Rom. S. S. Faustinus …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • concessus — /kansesas/ A grantee …   Black's law dictionary

  • concessus — /kansesas/ A grantee …   Black's law dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»