Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

conatum

  • 1 conatum

    cōnātum, ī, n. (conor), der genommene Anlauf, das Unterfangen = das Unternehmen, Wagnis, cuius ego non modo factum, sed inceptum ullum conatumve contra patriam deprehendero, Cic. Cat. 2, 27: conatum simulare, Quint. 11, 3, 158: conatum efficere, Auct. b. Hisp. 16, 3. – öfter Plur. (u. zwar gew. Nom. u. Akk., s. Drak. Liv. 42, 11, 3. Ruhnken Vell. 2, 35, 5), cōnāta, ōrum, n. (Ggstz. consilium od. consilia), conata efficere, Cic., od. perficere, Caes.: Carthaginiensium conata exponere, Liv.: Persei conatis obviam ire, Liv.

    lateinisch-deutsches > conatum

  • 2 conatum

    cōnātum, ī, n. (conor), der genommene Anlauf, das Unterfangen = das Unternehmen, Wagnis, cuius ego non modo factum, sed inceptum ullum conatumve contra patriam deprehendero, Cic. Cat. 2, 27: conatum simulare, Quint. 11, 3, 158: conatum efficere, Auct. b. Hisp. 16, 3. – öfter Plur. (u. zwar gew. Nom. u. Akk., s. Drak. Liv. 42, 11, 3. Ruhnken Vell. 2, 35, 5), cōnāta, ōrum, n. (Ggstz. consilium od. consilia), conata efficere, Cic., od. perficere, Caes.: Carthaginiensium conata exponere, Liv.: Persei conatis obviam ire, Liv.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > conatum

  • 3 conatum

    cōnātum, ī n. (преим. pl.) [ conor ]
    усилие, попытка, предприятие, начинание (inceptum conatumve C; conata perficere Cs или efficere C)

    Латинско-русский словарь > conatum

  • 4 conatum

    cōnātum, i, usu. in plur.: cōnāta, ōrum, n., v. conor.

    Lewis & Short latin dictionary > conatum

  • 5 conatum

    effort; attempt/design/attempted action (in pejorative sense); (usu. pl.) (L+S)

    Latin-English dictionary > conatum

  • 6 conata

    cōnātum, i, usu. in plur.: cōnāta, ōrum, n., v. conor.

    Lewis & Short latin dictionary > conata

  • 7 conatus

    [st1]1 [-] cōnātus, a, um: part. passé de conor; qui s'est efforcé, qui a tenté. [st1]2 [-] cōnātŭs, ūs, m.: entreprise (qui demande un effort), tentative, effort.    - uterque conatum iracundiae suae morte sedavit, Cic. Brut. 10, 42: tous deux mirent fin à leur entreprise due à leur colère en se suicidant.    - compressi tuos nefarios conatus, Cic. Cat. 1, 5, 11: j'ai étouffé tes efforts sacrilèges    - conatum habere ad, Cic.: être porté à, avoir des dispositions à.
    * * *
    [st1]1 [-] cōnātus, a, um: part. passé de conor; qui s'est efforcé, qui a tenté. [st1]2 [-] cōnātŭs, ūs, m.: entreprise (qui demande un effort), tentative, effort.    - uterque conatum iracundiae suae morte sedavit, Cic. Brut. 10, 42: tous deux mirent fin à leur entreprise due à leur colère en se suicidant.    - compressi tuos nefarios conatus, Cic. Cat. 1, 5, 11: j'ai étouffé tes efforts sacrilèges    - conatum habere ad, Cic.: être porté à, avoir des dispositions à.
    * * *
        Conatus, huius conatus, penult. pro. Cic. L'effort qu'on met à faire quelque chose.
    \
        Conatum longius petere. Quintil. Reculer pour plus loing saillir, Prendre sa course de loing pour faire plus grand sault.
    \
        Nudis conatibus hastam vibrabat. Sil. Seulement de force, sans art et moyen.

    Dictionarium latinogallicum > conatus

  • 8 conatus

    cōnātus, ūs, m. (conor), der Ansatz, Anlauf, a) als Anstrengung des Körpers oder seiner Glieder, conatus aliquis supra vires, Scrib.: quod in certamine saliendi fieri videmus, ut conatum longius petant (nehmen), Quint.: u. so (im Bilde) multos saepe conatus frustra capere, Liv.: primo statim conatu iuxta cubiculum alcis decidere, beim ersten Auffluge, Suet.: u. im Bilde, crebris parvisque conatibus se attollere, Quint.: nihil probantes nisi planum et humile et sine conatu, ohne Aufschwung, Quint. – b) als Anstrengung der Sinne, der Drang, Trieb, dedit natura beluis et sensum et appetitum, ut altero conatum haberent ad naturales pastus capessendos, altero secernerent pestifera a salutaribus, Cic. de nat. deor. 2, 122. – c) als geistige Anstrengung, das Beginnen, der Versuch (Ggstz. perfectio u. dgl.), nulla est enim ullo in genere laus oratoris, cuius in nostris orationibus non sit aliqua si non perfectio, at conatus tamen atque adumbratio, Cic.: nam in pueris oratio perfecta nec exigi nec sperari potest; melior autem est indoles laeta generosique conatus, Quint. – d) als milit. u. polit. Anstrengung, und zwar: α) als Kraftaufwand, Bemühen, Mühe, tumultus Gallicus haud magno conatu brevi oppressus est, Liv.: profectus magno conatu ad hostes, Liv.: quo maiore conatu studioque aguntur, eo leviora infirmioraque existimo, Cic. – β) als Beginnen, Versuch, die Absicht, die beabsichtigte, versuchte Unternehmung (Ggstz. consilium, Plan; u. factum, Tat, effectus, Ausführung), c. furiosus, Val. Max.: irritus, Sen.: conatus tam audax traiiciendarum Alpium et effectus, Liv.: in ipso conatu belli gerendi revocari (vom Konsul), Liv.: urbis amplius temptandae in praesentia (für den Augenblick) conatu absistere, Liv.: a conatu resistendi deterreri, Nep.: hoc conatu desistere, Caes.: de spe conatuque depelli, Cic.: religione ab hoc conatu repelli, Cic.: furentis hominis conatum atque audaciam comprimere, Cic.: parare omnem conatum in perniciem alcis, Cic. – im Plur., vani conatus, Liv.: magni c., Sen.: c. ingentes adversus Britanniam, Tac.: nefarii, Cic.: conatus alcis comprimere, Cic. u. Liv.: conatus adversariorum infringere, Cic.: omnes illorum conatus investigare et consequi, Cic.: conatibus alcis occurrere, Auct. b. Alex.: omnes alcis motus conatusque prohibere, Cic.: alcis conatus reprimere, Cic.: Tib. Gracchi conatus perditos vindicare, Cic.

    lateinisch-deutsches > conatus

  • 9 conatus

    cōnātus, ūs, m. (conor), der Ansatz, Anlauf, a) als Anstrengung des Körpers oder seiner Glieder, conatus aliquis supra vires, Scrib.: quod in certamine saliendi fieri videmus, ut conatum longius petant (nehmen), Quint.: u. so (im Bilde) multos saepe conatus frustra capere, Liv.: primo statim conatu iuxta cubiculum alcis decidere, beim ersten Auffluge, Suet.: u. im Bilde, crebris parvisque conatibus se attollere, Quint.: nihil probantes nisi planum et humile et sine conatu, ohne Aufschwung, Quint. – b) als Anstrengung der Sinne, der Drang, Trieb, dedit natura beluis et sensum et appetitum, ut altero conatum haberent ad naturales pastus capessendos, altero secernerent pestifera a salutaribus, Cic. de nat. deor. 2, 122. – c) als geistige Anstrengung, das Beginnen, der Versuch (Ggstz. perfectio u. dgl.), nulla est enim ullo in genere laus oratoris, cuius in nostris orationibus non sit aliqua si non perfectio, at conatus tamen atque adumbratio, Cic.: nam in pueris oratio perfecta nec exigi nec sperari potest; melior autem est indoles laeta generosique conatus, Quint. – d) als milit. u. polit. Anstrengung, und zwar: α) als Kraftaufwand, Bemühen, Mühe, tumultus Gallicus haud magno conatu brevi oppressus est, Liv.: profectus magno conatu ad hostes, Liv.: quo maiore conatu studioque aguntur, eo leviora infirmioraque existimo, Cic. – β) als Beginnen, Versuch,
    ————
    die Absicht, die beabsichtigte, versuchte Unternehmung (Ggstz. consilium, Plan; u. factum, Tat, effectus, Ausführung), c. furiosus, Val. Max.: irritus, Sen.: conatus tam audax traiiciendarum Alpium et effectus, Liv.: in ipso conatu belli gerendi revocari (vom Konsul), Liv.: urbis amplius temptandae in praesentia (für den Augenblick) conatu absistere, Liv.: a conatu resistendi deterreri, Nep.: hoc conatu desistere, Caes.: de spe conatuque depelli, Cic.: religione ab hoc conatu repelli, Cic.: furentis hominis conatum atque audaciam comprimere, Cic.: parare omnem conatum in perniciem alcis, Cic. – im Plur., vani conatus, Liv.: magni c., Sen.: c. ingentes adversus Britanniam, Tac.: nefarii, Cic.: conatus alcis comprimere, Cic. u. Liv.: conatus adversariorum infringere, Cic.: omnes illorum conatus investigare et consequi, Cic.: conatibus alcis occurrere, Auct. b. Alex.: omnes alcis motus conatusque prohibere, Cic.: alcis conatus reprimere, Cic.: Tib. Gracchi conatus perditos vindicare, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > conatus

  • 10 conatus

    cōnātus, ūs, m. [conor].
    I.
    Abstr., an effort, exertion, struggle, endeavor: ue [p. 396] ista hercle magno jam conatu magnas nugas dixerit, Ter. Heaut. 4, 1, 8:

    quo majore conatu studioque aguntur,

    Cic. Quint. 14, 47:

    omnem sui tribunatus conatum in meam perniciem parare,

    id. Fam. 5, 2, 6:

    Genucius ad hostes magno conatu profectus,

    Liv. 7, 6, 9:

    in ipso conatu rerum circumegit se annus,

    i. e. just as the affair was well begun, id. 9, 18, 15 Weissenb. ad loc.:

    vixdum inchoatis rebus in ipso conatu gerendi belli,

    id. 32, 28, 4.—
    B.
    Trop., an impulse, inclination, tendency:

    dedit natura beluis et sensum et appetitum, ut altero conatum haberent ad naturales pastus capessendos, altero secernerent, etc.,

    Cic. N. D. 2, 47, 122:

    nulla est ullo in genere laus orationis, cujus in nostris orationibus non sit aliqua si non perfectio, at conatus tamen atque adumbratio,

    id. Or. 29, 103:

    se ad hostes contulit conatumque iracundiae suae morte sedavit,

    id. Brut. 10, 42.—
    II.
    Concr., an attempt, effort, undertaking, enterprise, endeavor.
    (α).
    Sing.:

    alii, si perrumpere possent conati... telis repulsi hoc conatu destiterunt,

    Caes. B. G. 1, 8 fin.:

    principem esse ad conatum exercitus conparandi,

    Cic. Phil. 10, 11, 24:

    hac ego religione non sum ab hoc conatu repulsus,

    id. Or. 11, 36:

    si in me impetum facere conabitur... ejus conatum refutabo,

    id. Har. Resp. 4, 7:

    Icarus primo statim conatu decidit,

    Suet. Ner. 12:

    a conatu resistendi deterritus se dedidit,

    Nep. Dat. 4, 5.—
    (β).
    Plur.:

    compressi tuos nefarios conatus,

    Cic. Cat. 1, 5, 11:

    perditi,

    id. Off. 1, 30, 109:

    quod conatus adversariorum infregissent,

    Caes. B, G. 2, 21:

    aut opprimet hominem aut omnis ejus motus conatusque prohibebit,

    Cic. Cat. 2, 12, 26:

    multis frustra conatibus captis,

    Liv. 3, 5, 6; 9, 4, 1; 21, 29, 5:

    conatibus alicujus accedere,

    Suet. Oth. 4:

    in mediis conatibus aegri Succidimus,

    Verg. A. 12, 910:

    obstare conatibus nostris,

    Ov. R. Am. 683; Auct. B. Alex. 9; cf.:

    optimi et clarissimi,

    Cic. Fam. 12, 10, 2:

    generosi,

    Quint. 2, 4, 4:

    crebri parvique,

    id. 8, 5, 29:

    ingentes adversus Germaniam,

    Tac. Agr. 13:

    vibrare nudis conatibus hastam,

    Sil. 13, 161:

    conatus alicujus supra vires,

    Scrib. Comp. 101.

    Lewis & Short latin dictionary > conatus

  • 11 cōnātus

        cōnātus ūs, m    [conor], an attempt, effort, undertaking, enterprise, endeavor: audax, L.: hoc conatu destiterunt, Cs.: princeps ad conatum exercitūs conparandi: conatum Antoni reppulerunt: de spe conatuque depulsus: compressi tuos conatūs: multis frustra conatibus captis, L.: in mediis conatibus aegri Succidimus, V. — Effort, exertion, struggle, endeavor: quo maiore conatu aguntur: ad hostes magno conatu profectus, L. — A beginning, undertaking: in ipso conatu rerum circumegit se annus, L.: tantis fatum conatibus obstat, O.—Fig., an impulse, inclination, tendency: conatum habere ad pastūs capessendos.
    * * *
    attempt, effort; exertion, struggle; impulse, tendency; endeavor, design

    Latin-English dictionary > cōnātus

  • 12 conatus

    cōnātus, ūs m. [ conor ]
    1) попытка, покушение
    reprimere nefarios conatus alicujus C — подавлять чьи-л. злодейские попытки
    conatum capere L — предпринять попытку, пытаться
    2) напряжение, усилие
    3) влечение, стремление (habere conatum ad aliquid C)

    Латинско-русский словарь > conatus

  • 13 comprimo

    com-primo, pressī, pressum, ere (com u. premo), zusammen-, niederdrücken, I) zwei Ggstde. vereinigend zusammendrücken, -pressen, -drängen, labra, Hor. u. Sen.: dentes, Plaut. u. Sen.: oras (ossis fracti) inter se, Cels.: corpora inter se, Lucr. – m. in u. Akk., femina in unum, Cels.: nubes contrudere in unum comprimereque locum, Lucr.

    II) einen Ggstd. von zwei Seiten oder von oben od. von vorn zusammendrücken, 1) eig.: a) schließend zusammen-, aneinander drücken, zusammenmachen, schließen, c. duos digitos utrimque, Cels.: digitos c. pugnumque facere (Ggstz. digitos extendere, digitos diducere et manum dilatare), Cic.: pollicem, Fulg.: palmam (Ggstz. palmam porrigere), Plaut.: manum (Ggstz. manum explicare), Quint.: compressis, quod aiunt, manibus sedere, mit zusammengelegten Händen müßig dasitzen (sprichw. wie unser »die Hände in den Schoß legen«), Liv. 7, 13, 7. – c. pugnum arte vehementerque, zusammenkneifen, Cic. – c. os (Mündung) alcis rei, Cels.: c. os (den Mund) digito, Hier. ep. 27, 2: c. oculos, zudrücken, zukneifen (dagegen operire mit den Lidern schließen; beide im Ggstz. zu aperire), Quint.: oculum duobus digitis, Cels.: c. oculos alcis (eines Sterbenden), Ov.: c. florem (Ggstz. aperire florem, v. der Pflanze), Plin.: compressa vulva (Ggstz. hians), Cels. – mit in u. Akk., compressa in pugnum manus (Ggstz. manus explicita), Quint. – b) pressend zusammendrücken, zusammenpressen, quetschen, zerquetschen, α) übh.: alcis manus (v. einem Baum), Val. Max.: serpentem c. atque illidere, Cic.: umor ita mollis est, ut facile comprimi collidique possit, Cic. – manu spongiam super, darüber den Schw. mit der Hand ausdrücken, Cels.: dorsum boum manibus, Col.: linguam forcipe, Ov.: morsu conchas (von einem Tiere), Cic. – β) obszön = schänden, beschlafen, alqam, alqm, Komik., Solin. 1, 15: alqam vi, Liv. 1, 4, 2: u. v. der Begattung des Pfaus, Col. 8, 11, 5. – c) einengend zusammendrücken, zusammendrängen, verengern, enger-, dichter machen, nares, Lucr.: ordines (milit. t.t., Ggstz. explicare ordines), Liv. – commeantium in utramque partem catervis itinera compressa, Sen.: c. ordinibus versus, Ov. – d) hemmend zusammendrücken, einhalten, verhalten, an sich halten, α) übh.: animam (den Atem), Plaut. u. Ter.: sibi manus, seine Hände nicht gebrauchen, -aus dem Spiele lassen (versch. v. c. manum, manus, oben no. a), Ter.: habenas, anziehen, Claud. rapt. Pros. 2, 272. Anthol. Lat. 253, 146 (559, 146). – β) als mediz. t.t., in bezug auf den Stuhlgang = verhalten, stopfen, verstopfen (im guten u. üblen Sinne, v. Arzte, von Heilmitteln, Speisen, Krankheiten), corpus, stomachum (Ggstz. solvere, resolvere), Cels.: ventrem, alvum (Ggstz. movere, solvere), Cels.: alqm (meton. = alcis alvum), Ggstz. alqm fundere, Cels.: absol., verbenae comprimentes, Cels. – in bezug auf das Harnen, verhalten, styptica (cydonia) comprimere urinam magis quam agere, Garg. Mart. de arb. pom. 1, 2. – u. in bezug auf Geschwüre, stopfen = heilen, hoc (aceto sorpto) sine ulla noxa comprimi ulcera, Cels.

    2) übtr.: a) zurückhalten, inne behalten, α) (als t.t. der Geschäftsspr.) um Teuerung zu bewirken, Lebensmittel zurückbehalten = nicht verkaufen, aufspeichern, frumentum, annonam (v. Kornwucherern), Cic. u. Liv. – β) Verlautbares für sich behalten, nicht verlauten (laut werden) lassen, verhalten, bei sich od. bei andern unterdrücken, quod scripserat ille, Cic.: famam captae Carthaginis, Liv.: delicta magna, Cic.: odio compresso et tacito, Cic. – b) in seinem Gange, in seinem Fortgange einhalten, α) in seinem äußern Gange hemmen, gressum, Verg.: alci linguam, zum Schweigen bringen (im scherzhaften Doppelsinn m. oben no. II, 1, b, α), Plaut.: lacrimas pueri, trocknen (durch Trostworte), Auct. b. Alex.: murmura voce manuque, Ov.: vocem atque orationem, Plaut.: plausus ipse admiratione compressus est et fortasse eo praetermissus, quia etc., Cic. – u. als milit. t.t., cuius adventus Pompeianos compressit, tat dem weitern Vordringen der P. Einhalt, Caes. b.c. 3, 65, 2. – β) in seiner fernern Tätigkeit, in seinen ferneren Äußerungen, niederhalten, unterdrücken = beschwichtigen, bewältigen, dämpfen, im Keime ersticken, nicht zum Ausbruch kommen lassen, in Schranken weisen, mäßigen, zur Ruhe verweisen, sowohl Vorhaben, Zustände u. dgl., furentis hominis conatum atque audaciam, Cic.: alcis conatus nefarios, Cic.: gladiatoribus emptis rei publicae causā omnes P. Clodii conatus furoresque, Cic.: dicendo nonnumquam tribunicios furores, Cic.: alcis impetum, jmds. A. zurückschlagen, Cic.: seditionem, Liv., u. seditiones tribunicias, Liv. (s. Drak. Liv. 26, 10, 10): motus, Liv.: tumultum (Ggstz. tumultum concire), Liv.: coniurationes complures priusquam invalescant indicio detectas, Suet.: intellego hanc rei publicae pestem paulisper reprimi, non in perpetuum comprimi posse, Cic. – animi conscientiam, Cic.: meditare, quibus verbis incensam illius cupiditatem comprimas atque restinguas, Cic.: vitiosam naturam doctrinā edomare et c., Cic.: remittant spiritus, comprimant animos suos, sedent avaritiam, Cic.: voluptates primā aetate c. et constringere, Cic.: oratio tum iracundiam restinguens, tum metum eripiens, tum exsultantem laetitiam comprimens, tum aegritudinem abstergens, Cic. – als auch Pers. in ihrem Vorhaben, in ihren Leidenschaften usw., c. improbum negotiatorem, paulo cupidiorem publicanum, Cic.: hāc (eloquentiā) gestientes comprimimus, hāc cupiditates iracundiasque restinguimus, Cic.: magis e re publica visum comprimi ac sedari exasperatos Ligures, Liv.: quam (multitudinem) corpora (Leichname) coniuratorum eo metu compresserunt, ut etc., brachten durch Furcht so zur Ruhe, daß usw., Liv.: compressus perseveranti interrogatione Laelii, Val. Max.: comprime te, mäßige dich, Plaut.: vix comprimor, quin etc., Plaut.

    lateinisch-deutsches > comprimo

  • 14 conor

    cōnor, ātus sum, ārī, I) den Ansatz-, den Anlauf nehmen, sich körperlich anstrengen, dum moliuntur (mulieres), dum conantur, annus est, Ter. heaut. 240: conari manibus pedibus noctesque et dies, Ter. Andr. 676: c. alci obviam, jmdm. entgegengehen wollen, Ter. Phorm. 52. – m. contra u. Akk. = sich stemmen gegen usw., c. contra fluminis tractum od. contra ictum fluvii, wir »gegen den Strom schwimmen wollen«, Augustin. epist. 73, 3 in. Vulg. Sirach 4, 32. Vgl. Gloss. IV, 496, 49: ›connixi, conantes‹; u. Isid. 10, 198: ›obnixus, connisus, conabundus‹. – II) übtr., zu einer Unternehmung den Anlauf nehmen, zur Unternehmung schreiten, unternehmen, sich beigehen lassen, den Versuch machen, versuchen, sich entschließen (Synon. audere [wagen, sich unterfangen]; Ggstz. bald cogitare, bald efficere, perficere, bald cunctari), α) absol.: ut conare, Plaut.: qui, cum cogitasset, facere auderet et prius cogitare quam conari consuesset, Nep.: a conantibus priusquam id effici posset, adesse Romanos nuntiatur, Caes.: Atheniensium populum celerem et supra vires audacem esse ad conandum, Liv. – β) m. Acc.: id ne fieret omnia et conanda et audenda Magnetibus esse, Liv.: vides profecto illum (Demosthenem) multa perficere, nos multa conari, Cic.: quod igitur et conari occultius et efficere cautius potuit, id etc., Cic.: ut desperent se id quod conantur (ihre Zwecke) consequi posse, Cic.: magnum opus et arduum conamur, Cic.: sceleris conandi consilia inierat, Vell. – γ) m. Infin.: conantur id, quod constituerant, facere, Caes.: ii qui haec delere conati sunt, Cic.: quod planum facere non modo non possis, verum ne coneris quidem, Cic.: quare a vobis peto, ne frustra dehortando impedire (consilium meum) conemini, Nep. – δ) m. folg. indir. Fragesatz m. si u. Konj., nonnumquam interdiu, saepius noctu, si (ob) perrumpere possent, conati, Caes. b. G. 1, 8, 4. – / Partiz. cōnātum, bes. Plur. cōnāta, subst., s. bes.

    lateinisch-deutsches > conor

  • 15 Absicht

    Absicht, I) = Rücksicht, w. s. – II) das Streben nacheinen bestimmten Zwecke: voluntas (Wille, z. B. nocendi, interficiendi). – mens. animus (der leitende Gedanke, der Vorsatz). – consilium (der Entschluß, vorgefaßte Gedanke, Ggstz. factum, inceptum). – studium (Intention). – propositum (das Vorgesetzte, Vorgenommene, das gesteckte Ziel). – cogitata,n. pl. (das Gedachte). – conatum u. Plur. conata (das Versuchte, Ggstz. factum, facta). – auch umschr., id, quod volo, volui (was ich will, gewollt habe). – id, quod sequor, secutus sum (das, dem ich nachstrebe, nachgestrebt habe). – id, quod peto od. expeto, petivi od. expetivi (das, was ich zu erlangen suche od. gesucht habe). – id, quod ago (das, was ich betreibe). – id, quod conor. quae conor (was ich unternehme, die beabsichtigte Unternehmung). – eine A. haben, aliquid sequi: eine andere A. (als jmd.) haben, non idem velle: eine ganz andere A. haben, longe alio spectare: feindselige Absichten gegen den Staat haben, contra rem publicam sentire. – seine A. auf etw. richten, s. etw. beabsichtigen. – ich habe die A. zu etc., es ist meine A. zu etc., voluntatem habeo m. Genet. Gerund. (z. B. nocendi); übrig. s. »ich beabsichtige zu etc.« unter »beabsichtigen«. – Absichten auf etw. haben, agitare de alqa re (etw. im Geiste betreiben, z. B. de regno); insidiari alci rei (gleichs. aus dem Hinterhalt nach etw. streben, z. B. Piraeo): auf jmd., petere alqm. – seine ganze A. auf etw. richten, totā mente in alqd incumbere. – ich habe nicht die A. gehabt, dich zu beleidigen, ich habe es nicht in böser A. getan, non in hoc feci, ut te offenderem. – was hast du für Absichten? quid tibi vis? quid agis, quid cogitas?: was ist deine A.? quae tua mens?: das ist meine A., meine A. ist diese, meine A. [45] geht dahin, mens mea haec est; eo pertinent od. valent mea consilia: aber das ist meine A. gar nicht, sed ab eo plurimum absum. – in welcher A.? quo consilio? od. ad quam rem? od. quorsum haec spectant? od. (von der Person) quid spectas?: in guter A., bono consilio od. animo: zu dieser A., ad hanc rem: in der A., daß od. daß nicht etc., ad eam rem, ut od. ne etc.; eo consilio, hoc od. eo animo, hāc od. eā mente, ut od. ne etc.: nur in der A., daß etc., dumtaxat hactenus, ut etc. – mit A. (mit aller A.), s. absichtlich. – ohne A., s. absichtslos.

    deutsch-lateinisches > Absicht

  • 16 ansetzen

    ansetzen, I) v. tr.: A) eig.: a) an etw.: apponere alqd alci rei od. ad alqd. – admovere alqd alci rei od. ad alqd (an etwas hinbringen, z. B. scalas moenibus). – collocare ad alqd (hinstellen, z. B. ollam ad ignem). – den Becher (an die Lippen) a., poculum referre ad labra. – b) an sich: Blüten, Knospen, Frucht a., s. unten no. II, 2. – eine Insel a., insulam moliri (in sich erheben lassen, v. einem Flusse): es setzt sich eine Insel an, insula nascitur. – c) refl. sich ansetzen = hängen bleiben: adhaerescere alci rei od. ad alqd (v. Roste, Staube etc.). – occupare alqd (besetzen, z. B. crusta [Tuffstein], quae occupat intus vasa). – B) uneig.: 1) = anrechnen, schätzen, w. s. – 2) bestimmen, festsetzen: constituere. – ducere (anberaumen, angeben, z. B. alci multam). – den Tag zur Hochzeit a., s. Hochzeitstag. – II) v. intr.: 1) einen Ansatz nehmen: impetum capere od. sumere; conatum longius petere (beim Springen). – von neuem a., impetum omissum resumere: a. gegen etc., impetum capere ad etc. – 2) Knospen, Blüten, Frucht, Fleisch an sich erzeugen: se induere in flores (Blüten bekommen, v. Bäumen). – gemmascere. gemmas agere oder movere (Knospen bekommen, v. Bäumen). – se induere pomis od. (vom Weinstocke) uvis (Früchte bekommen, v. Bäumen). – fundere frugem (in die Frucht schießen, v. Getreide). – corpus facere (stark, dick werden, Ggstz. corpus amittere, v. Pers.).

    deutsch-lateinisches > ansetzen

  • 17 Ansprung

    Ansprung, impetus. – einen A. nehmen, conatum longius petere; impetum capere od. sumere.

    deutsch-lateinisches > Ansprung

  • 18 ausholen

    ausholen, I) v. tr., jmd., pertentare alcis animum; degustare alqm. – II) v. intr.lacertum excutere (den Arm ausstrecken zum Werfen od. Schlagen). – impetum capere od. sumere (einen Ansatznehmen zum Springen). – weit au. (beim Springen), conatum longius petere: mit der Hand, mit dem Hammer weit au., efferre alte manum, malleum (dah. mit der Hand, mit dem Hammer weit ausholend, elatā alte manu, elato alte malleo): wieder au. (beim Springen), resumere impetum omissum; repetito spatio sumere impetum. – Uneig., weit, weiter au. im Reden, longius abire od. repetere: bei od. mit etwas, alqd alte (altius) od. ex alto petere, repetere; alqd longe od. longius repetere (z. B. mit Fragen, interrogationem): etwas weiter au., paulo longius od. altius repetere: eine weit ausholende Rede, oratio longe repetita.

    deutsch-lateinisches > ausholen

  • 19 Finte

    Finte, I) eig., in der Fechtkunst: captatio. – eine F. machen, conatum simulare; aliud ostendere quam petere. – II) uneig., fallacia. – jmdm. eine F. machen, fallaciam intendere in alqm; fallaciā aggredi alqm.

    deutsch-lateinisches > Finte

  • 20 parieren

    parieren, a) als t. t. der Fechterspr., einen Hieb (Stoß) p., ictum (od. petitionem) vitare, cavere, cavere et propulsare, auch bl. (wie im Deutschen »parieren« ohne den Zus. »Hieb«) cavere od. vitare (mit dem Degen). – ictum declinare. petitionem declinatione et corpore effugere, auch bl. ictum effugere (durch [1848] eine Wendung mit dem Körper). – rich tig p., recte cavere: jmds. Hieb mit dem Schild zu p. suchen oder parieren, ad alcis conatum scutum tollere: parieren u. nach hauen, cavere et repetere: parierend, auch vitabundus ictum od. ictus. – b) als t. t. der Reitkunst, das Pferd p., equum sustinere.

    deutsch-lateinisches > parieren

См. также в других словарях:

  • Verbo deponente — Los verbos deponentes son aquellos usados en latín clásico con significación de voz activa, pero cuya conjugación se realiza en voz pasiva. Así, a pesar de que tengan forma pasiva, si son transitivos pueden llevar complemento directo. En… …   Wikipedia Español

  • Verbrechen [2] — Verbrechen, 1) im Allgemeinen jede widerrechtliche, mit einer Strafe bedrohte Handlung (Violatio legis poenalis). Die Aufgabe des Staates solchen widerrechtlichen Handlungen zu begegnen theilt sich aber nach zwei Richtungen, je nachdem nämlich… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Judas, S. (4) — 4S. Judas wird am 19. Juni (III. 802) von dem Bollandisten Papebroch als »Apostel aus der Zahl der 72 Jünger« und als »Martyrer zu Arara in Armenien« bezeichnet. Er nimmt nämlich hier das Wort »Apostel« in einem weiteren Sinne, wornach es bei den …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Friedrich Cropp — (* 5. Juli 1790 in Moorburg; † 8. August 1832 in Lübeck) war ein deutscher Rechtslehrer und Instanzrichter des 19. Jahrhunderts. Cropp wurde als Sohn des Pastors Paul Lorenz Cropp geboren, der seit 1786 als Pastor an der St. Maria Magdalena… …   Deutsch Wikipedia

  • BALDUINUS IV — I. BALDUINUS IV. cognomine Barbatus. fil. Arnolphi II. ex Rosele, filia Berengarii, Italiae Regis, successit Patri, A. C. 989. Cepit Valentias, aliaque loca. Fortunatissimus sui saeculi Principum, nî Balduinum V. genuisset. Iidem. II. BALDUINUS… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CAROLUS II — I. CAROLUS II. Cardinalis Borbonius, vide Carolus X. supra. II. CAROLUS II. Cardinalis Lotharingus, fil. Nicolai ex Iohanna Sabauda, frater Ludovicae, quae Henrico III. nupsit, A. C. 1575. Vulgo, Cardin. Vaudemontius, obiit, A. C. 1587.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CAROLUS VIII — CAROLUS VIII. cognomine Affabilis, fil. Ludovici XI. ex Carlota Sabauda successit patri, qui noluit plura filium Latme scire, quam pauca haec, Qui nescit dissimulare nescit regnare, A. C. 1483. aetat. 13. Eô minorenni, soror eius Anna, Regens,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • EUCHERIUS — I. EUCHERIUS Ep. Lugdun. A. C. 434. obiit A. C. 454. Sanctitate, et eruditione illustris. Interfuit concilio primo Arausicano. Varia prosâ versuqueve scripsit, succincto stylo, et ubertate doctrinae, insignia. Duos filios Episcopos habuit, ad… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • FODERE oculos digitis — extrema defensio, ut patet ex non uno Plauti loco Aul. Act. 2. sc. 2. v. 12. Captiv. Act. 3. sc. 1. v. 4. Suet. Domit. c. 17. Puer, qui interfuit caedi, hoc amplius narrabat, deducto ad terram Stephano colluctatum diu, modo ferrum extorquere,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • HERACLIDARUM Descensus — seu Reditus, nota celebris et character tem porum est in antiquis Chronicis, a quo initium pleriqueve faciunt Historiae verae. Unde Ephorum Cumanum, cum res publice gestas scribere instituisset, veteibus fabulis omissis, τὰ ἀπὸ τῆς Η῾ρακλειδῶν… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • MALDONATUS Johannes Andaluzius — Iesuita, Theologiam Lutetiae docuit annis 10. inde a Gregorio XIII. Romam vocatus, ibi vigiliis laboribusque fractus, obiit, in lecto mortuus repertus a famulo, qui illum ad cenam vocatum venerat, A. C. 1583. aet. 57. Scripsit Commentarios in IV …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»