Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

clouds

  • 41 nubiger

    nūbĭger, ĕra, ĕrum, adj. [nubes-gero], borne by the clouds (late Lat.): pluvias, Cassiod. Un. praef.

    Lewis & Short latin dictionary > nubiger

  • 42 nubigosus

    nūbĭgōsus, a, um, adj. [nubes], full of clouds, cloudy (post-class.):

    aër,

    Claud. Mamert. Stat. Anim. 1, 7 dub.

    Lewis & Short latin dictionary > nubigosus

  • 43 nubilum

    nūbĭlus, a, um, adj. [nubes], cloudy, overcast, lowering ( poet. and in post-Aug. prose).
    I.
    Lit.:

    caelum,

    Plin. 16, 26, 46, § 109:

    dies,

    id. 2, 35, 35, § 100:

    annus,

    Tib. 2, 5, 76.—
    2.
    Subst.
    a.
    nūbĭlum, i, n., a cloudy sky, cloudy weather:

    venti, qui nubilum inducunt,

    Plin. Ep. 2, 17, 7:

    differre aliquid propter nubilum,

    Suet. Ner. 13: vitandos soles atque ventos et nubila etiam ac siccitates. Quint. 11, 3, 27.—In abl.:

    nubilo,

    in cloudy weather, Plin. 7, 60, 60, § 215:

    aranei sereno texunt, nubilo texunt,

    id. 11, 24, 28, § 84.—
    b.
    In plur.: nū-bĭla, ōrum, n., the clouds:

    Diespiter lgni corusco nubila dividens,

    Hor. C. 1, 34, 5:

    caput inter nubila condit,

    Verg. A. 4, 177:

    nubila dissicere,

    Ov. M. 1, 328:

    nubila conducere,

    id. ib. 1, 572:

    nubila inducere et pellere,

    id. ib. 7, 202; Plin. Pan. 30, 3.—
    B.
    Transf.
    1.
    Cloud-bringing, cloudy:

    nubilus Auster,

    Ov. P. 2, 1, 26; Plin. 2, 47, 48, § 127; Claud. Laud. Stil. 1, 287.—
    2.
    Dark, gloomy:

    Styx,

    Ov. F. 3, 322:

    via nubila taxo,

    id. M. 4, 432:

    Tibris,

    id. ib. 14, 447:

    Arcas,

    dwelling in the infernal regions, Stat. Th. 4, 483.—
    3.
    Dark, of color:

    nubilus color margaritae,

    Plin. 9, 35, 54, § 108; Mart. 8, 51, 4.—
    II.
    Trop.
    A.
    Beclouded, troubled:

    ita nubilam mentem Animi habeo,

    Plaut. Cist. 2, 1, 5:

    Mars nubilus irā,

    Stat. Th. 3, 230.—
    B.
    Gloomy, sad, melancholy:

    toto nubila vultu,

    Ov. M. 5, 512:

    oculi hilaritate nitescunt et tristitiā quoddam nubilum ducunt,

    Quint. 4, 3, 27; cf. Plin. 2, 6, 4, § 13; Stat. S. 5, 3, 13:

    nubila tempora,

    Ov. Tr. 1, 1, 40; 1, 9, 6:

    nubila nascenti seu mihi Parca fuit,

    unfavorable, adverse, id. ib. 5, 3, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > nubilum

  • 44 nubilus

    nūbĭlus, a, um, adj. [nubes], cloudy, overcast, lowering ( poet. and in post-Aug. prose).
    I.
    Lit.:

    caelum,

    Plin. 16, 26, 46, § 109:

    dies,

    id. 2, 35, 35, § 100:

    annus,

    Tib. 2, 5, 76.—
    2.
    Subst.
    a.
    nūbĭlum, i, n., a cloudy sky, cloudy weather:

    venti, qui nubilum inducunt,

    Plin. Ep. 2, 17, 7:

    differre aliquid propter nubilum,

    Suet. Ner. 13: vitandos soles atque ventos et nubila etiam ac siccitates. Quint. 11, 3, 27.—In abl.:

    nubilo,

    in cloudy weather, Plin. 7, 60, 60, § 215:

    aranei sereno texunt, nubilo texunt,

    id. 11, 24, 28, § 84.—
    b.
    In plur.: nū-bĭla, ōrum, n., the clouds:

    Diespiter lgni corusco nubila dividens,

    Hor. C. 1, 34, 5:

    caput inter nubila condit,

    Verg. A. 4, 177:

    nubila dissicere,

    Ov. M. 1, 328:

    nubila conducere,

    id. ib. 1, 572:

    nubila inducere et pellere,

    id. ib. 7, 202; Plin. Pan. 30, 3.—
    B.
    Transf.
    1.
    Cloud-bringing, cloudy:

    nubilus Auster,

    Ov. P. 2, 1, 26; Plin. 2, 47, 48, § 127; Claud. Laud. Stil. 1, 287.—
    2.
    Dark, gloomy:

    Styx,

    Ov. F. 3, 322:

    via nubila taxo,

    id. M. 4, 432:

    Tibris,

    id. ib. 14, 447:

    Arcas,

    dwelling in the infernal regions, Stat. Th. 4, 483.—
    3.
    Dark, of color:

    nubilus color margaritae,

    Plin. 9, 35, 54, § 108; Mart. 8, 51, 4.—
    II.
    Trop.
    A.
    Beclouded, troubled:

    ita nubilam mentem Animi habeo,

    Plaut. Cist. 2, 1, 5:

    Mars nubilus irā,

    Stat. Th. 3, 230.—
    B.
    Gloomy, sad, melancholy:

    toto nubila vultu,

    Ov. M. 5, 512:

    oculi hilaritate nitescunt et tristitiā quoddam nubilum ducunt,

    Quint. 4, 3, 27; cf. Plin. 2, 6, 4, § 13; Stat. S. 5, 3, 13:

    nubila tempora,

    Ov. Tr. 1, 1, 40; 1, 9, 6:

    nubila nascenti seu mihi Parca fuit,

    unfavorable, adverse, id. ib. 5, 3, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > nubilus

  • 45 nubivagus

    nūbĭvăgus, a, um, adj. [nubes-vagor], wandering among the clouds:

    meatus,

    Sil. 12, 102.

    Lewis & Short latin dictionary > nubivagus

  • 46 obnubilo

    ob-nūbĭlo, āvi, ātum, 1, v. a., to cover with clouds or fog; to overcloud, darken, obscure (post-class.):

    vultūs serenitatem,

    Gell. 1, 2, 5:

    haec omnia vitium,

    to obscure, Amm. 28, 4, 2:

    odore sulfuris obnubilatus,

    beclouded, stupefied, senseless, App. M. 9, p. 228, 22; so,

    animam,

    id. ib. 8, p. 204, 38.

    Lewis & Short latin dictionary > obnubilo

  • 47 praestigiae

    praestī̆gĭae, ārum (rare in the sing.;

    praestigiae,

    Prud. Peristeph. 2, 86), f. [praestinguo], deceptions, illusions, jugglers' tricks, sleights, feats of legerdemain; lit. and trop. (class.; cf.

    captio): patent praestigiae,

    Plaut. Capt. 3, 3, 9:

    verborum,

    deceptive use of words, Cic. Fin. 4, 27, 74:

    quasi praestigiis quibusdam et captionibus depelli,

    id. Ac. 2, 14, 45: omnes meos dolos, fallacias, Praestigias praestrinxit commoditas patris, Caecil. ap. Cic. N. D. 3, 29, 73 (Com. Rel. p. 59 Rib.):

    non per praestigias, sed palam compilare,

    by stratagem, secretly, Cic. Verr. 2, 4, 24, § 53; Liv. 6, 15 fin.:

    Graecae istorum praestigiae philosophari sese dicentium,

    Gell. 13, 23, 2: nubium, the deceptive images formed by the clouds, App. de Mundo, p. 23, 32.—In sing.:

    praestigiae plausum petere,

    Quint. 4, 1, 77; so Tert. adv. Marc. 3, 24 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > praestigiae

  • 48 pulvereus

    pulvĕrĕus, a, um, adj. [pulvis].
    I.
    Of or containing dust, filled with or full of dust, dust-:

    nubes,

    clouds of dust, Verg. A. 8, 593:

    turbo,

    a whirlwind of dust, Claud. B. Get. 458:

    farina,

    fine as dust, Ov. Med. Fac. 61:

    solum,

    id. M. 7, 113:

    aequor,

    a battle-field filled with dust, Stat. Th. 11, 403:

    crinis,

    id. ib. 6, 7:

    circus,

    id. ib. 6, 493:

    aspectus,

    dusty, Plin. 37, 10, 61, § 170:

    erat ex itinere anhelus et pulvereus,

    covered with dust, Pac. Pan. Theod. 34:

    pulverei et cinerosi mortui,

    App. M. 4, p. 150, 27.—
    II.
    Act., that raises the dust:

    equi,

    Val. Fl. 4, 608:

    palla,

    Ov. M. 6, 705.

    Lewis & Short latin dictionary > pulvereus

  • 49 ramosus

    rāmōsus, a, um, adj. [ramus], full of boughs, having many branches, branching, branchy.
    I.
    Lit.:

    arbor,

    Lucr. 5, 1096:

    ilex,

    Ov. M. 8, 237; cf.:

    domus Silvani,

    Prop. 4 (5), 4, 5:

    stipes,

    Ov. F. 3, 751. — Comp.:

    lappago,

    Plin. 26, 10, 65, § 102. — Sup., Tert. Apol. 35.—
    II.
    Transf., branching:

    cornua cervi,

    Verg. E. 7, 30:

    corpora,

    Lucr. 2, 446; Claud. Cons. Stil. 3, 291:

    radices,

    Plin. 21, 15, 52, § 89.— Comp.:

    folium,

    Plin. 21, 10, 32, § 58. — Sup.:

    curalium,

    Plin. 32, 2, 11, § 22.— Poet., of the clouds, branchy, forked, Lucr. 6, 133.—Of the Lernæan hydra, from whose trunk young serpents grew out like branches, Ov. M. 9, 73: vitae nescius error diducit mentes ramosa in compita, into many devious ways, Pers. 5, 35.

    Lewis & Short latin dictionary > ramosus

  • 50 repo

    rēpo, psi, ptum, 3, v. n. [Gr. herpô; Sanscr. root sarp-, creep; cf. Lat. serpo, serpens], to creep, crawl (cf. serpo).
    I.
    Lit.
    1.
    Of animals:

    repens animans,

    Lucr. 3, 388:

    cochleae inter saxa,

    Sall. J. 93, 2:

    millipeda,

    Plin. 29, 6, 39, § 136:

    formica,

    id. 37, 11, 72, § 187:

    muraenae,

    id. 9, 20, 37, § 73:

    volpecula,

    Hor. Ep. 1, 7, 29 dub.:

    elephas genibus in catervas,

    Plin. 8, 7, 7, § 20 et saep.—
    2.
    Of creeping children, Quint. 1, 2, 6; Stat. Th. 9, 427.—
    3.
    Of other persons in gen.:

    quā unus homo inermis vix poterat repere,

    Nep. Hann. 3 fin.:

    super altitudinem fastigii (templi),

    Plin. 22, 17, 20, § 44:

    Pyrrho regi, quo die periit, praecisa hostiarum capita repsisse,

    id. 11, 37, 77, § 197.—
    B.
    Transf., to creep, crawl, of persons travelling slowly:

    milia tum pransi tria repimus,

    Hor. S. 1, 5, 25.—Of persons swimming:

    qui flumen repunt,

    Arn. 1, 20.— Of cranes slowly stalking, Enn. ap. Serv. Verg. G. 3, 76 (Ann. v. 545 Vahl.).—Of boats moving slowly along: aequore in alto ratibus repentibus, Poet. (Enn.?) ap. Varr. L. L. 7, § 23 Müll. (cf. Enn. p. 87 Vahl.;

    Trag. Rel. p. 292 Rib.).—Of water flowing slowly: aqua palustris, quae pigro lapsu repit,

    Col. 1, 5, 3.—

    Of clouds,

    Lucr. 6, 1121.—

    Of fire: ignis per artus,

    Lucr. 6, 661.—Of plants, Col. Arb. 4 fin.; 16, 4: genus cucurbitarum, quod humi repit, Plin. 19, 5, 24, § 70; 22, 22, 39, § 82.—Of movable towers, Luc. 3, 458.—Of the stealthy advance of a snare, Stat. S. 1, 2, 60.—
    II.
    Trop.:

    sermones Repentes per humum,

    i. e. low, common, mean, Hor. Ep. 2, 1, 251.

    Lewis & Short latin dictionary > repo

  • 51 ros

    rōs, rōris, m. (n., ros nocturnum, Marc. Emp. 8; cf. infra, II. B.) [perh. kindr. with the Gr. ersê, dew; Sanscr. varshas, rain].
    I.
    Lit., dew:

    herbae gemmantes rore recenti,

    Lucr. 2, 319; cf. id. 5, 461:

    ros si non cadit,

    Plaut. Capt. 1, 1, 13:

    nocturnum excipere rorem,

    Caes. B. C. 3, 15; cf.:

    rore mero jejunia pavit,

    Ov. M. 4, 263:

    gelidus,

    Verg. G. 2, 202:

    pecori gratissimus,

    id. E. 8, 15; id. G. 3, 326:

    caelestis,

    Ov. F. 1, 312:

    vitreus,

    id. Am. 1, 6, 55 et saep.— Plur.:

    gelidos rores, Cic. poët. Div. 1, 8, 14: cadunt rores,

    Plin. 18, 29, 69, § 292:

    roribus,

    id. 16, 26, 46, § 109; 17, 24, 37, § 225:

    quod inter aquam et rorem interest,

    Sen. Q. N. 4, 3, 6. —
    II.
    Transf.
    A.
    Of any liquid falling in drops, moisture ( poet.):

    infuso lympharum rore superne,

    Lucr. 1, 496, cf. liquoris, id. 1, 777:

    salis,

    id. 4, 438; and simply ros, of water, Prop. 3, 21, 2; Verg. A. 6, 230; Hor. C. 3, 4, 61; Ov. M. 3, 164; 5, 635; 11, 57 al. —In plur.: pluvii, i. e. rain clouds, Hor C. 3, 3, 56.—Of tears:

    lacrimarum,

    Ov. M. 14, 708;

    and simply ros,

    id. ib. 10, 360; Hor. A. P. 430; plur., Stat. S. 5, 1, 36.—Of breastmilk: natos vitali rore rigabat, Cic. poët. Div. 1, 12, 20.— Of blood; plur.:

    sanguineos,

    Verg. A. 12, 339; cf.

    cruentis,

    Stat. Th. 2, 673.—Of perfumes:

    Syrius,

    Tib. 3, 4, 28:

    Arabus,

    Ov. H. 15, 76.—
    B.
    Ros marinus, marinus ros, or in one word, rosmarinus, and in a neutr. collat. form, rosmarinum (post-Aug.), rosemary:

    rosmarinus,

    Col. 9, 4, 2; Pall. Mart. 15, 1:

    marinus ros,

    Col. 9, 4, 6:

    rorismarini,

    id. 12, 36 (twice):

    marino rore,

    Hor. C. 3, 23, 16: rosmarinum, nom., Plin. 24, 11, 59, § 99; acc., id. 19, 12, 62, § 187; App. Herb. 79; cf. Isid. Orig. 17, 9, 81;

    in Ovid also: ros maris,

    Ov. M. 12, 410; id. A. A. 3, 690;

    and in Vergil simply ros,

    Verg. G. 2, 213 Serv.; cf. Plin. 24, 11, 60, § 101.

    Lewis & Short latin dictionary > ros

  • 52 suspicio

    1.
    suspĭcĭo, spexi, spectum, 3, v. a. and n. [sub-specio].
    I. A.
    Lit.:

    cum caelum suspeximus,

    Cic. N. D. 2, 2, 4; cf. id. ib. 2, 18, 49:

    caelum,

    Suet. Tit. 10:

    summum de gurgite caelum,

    Ov. M. 11, 506:

    astra,

    Cic. Tusc. 1, 25, 62:

    ramos,

    Ov. M. 14, 660:

    pisces qui neque videntur a nobis neque ipsi nos suspicere possunt,

    Cic. Ac. 2, 25, 81. — Poet.: nubes suspexit Olympus, looked up at, i. e. rose into the clouds, Luc. 6, 477: quae tuam matrem (i. e. Pleiadem) tellus a parte sinistrā Suspicit, which looks, i. e. is situated towards, Ov. M. 2, 840:

    suspexit in caelum,

    Cic. Rep. 6, 9, 9; 3, 2, 3.— Absol.:

    nec suspicit nec circumspicit,

    Cic. Div. 2, 34, 72:

    formare vultus, respicientes, suspicientesque et despicientes,

    Plin. 35, 8, 34, § 56.—
    B.
    Trop.
    * 1.
    In gen., to look up to a thing with the mind, to raise the thoughts up to:

    nihil altum, nihil magnificum ac divinum suspicere possunt, qui, etc.,

    Cic. Lael. 9, 32.—
    2.
    In partic., to look up to with admiration, to admire, respect, regard, esteem, honor, etc. (opp. despicere, Sen. Vit. Beat. 25;

    syn. stupeo): eos viros suspiciunt maximisque efferunt laudibus, in quibus, etc.,

    Cic. Off. 2, 10, 36:

    suspicit potentem humilis,

    Vell. 2, 126, 2; Suet. Claud. 28:

    eloquentiam,

    Cic. Or. 28, 97:

    naturam (with admirari),

    id. Div. 2, 72, 148: honores praemiaque vestra, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 9, 2:

    argentum et marmor vetus aeraque et artes,

    Hor. Ep. 1, 6, 18.—
    II.
    To look at secretly or askance; hence, by meton. (effectus pro causā), to mistrust, suspect (perh. only in participles; and most freq. in the part. perf.):

    Bomilcar suspectus regi et ipse eum suspiciens,

    Sall. J. 70, 1.—Hence, suspectus, a, um, P. a. (acc. to suspicio, II.), mistrusted, suspected; that excites suspicion.
    a.
    Of persons, Plaut. Bacch. 4, 9, 81:

    habere aliquem falso suspectum,

    id. ib. 3, 6, 43:

    quo quis versutior et callidior est hoc invisior et suspectior detractā opinione probitatis,

    Cic. Off. 2, 9, 34:

    provincia de morbis,

    Pall. 1, 16:

    ne super tali scelere suspectum se haberet,

    Sall. J. 71, 5:

    in quādam causā suspectus,

    Quint. 6, 3, 96:

    in morte matris,

    Suet. Vit. 14:

    in eā (filiā),

    id. Gram. 16; Tac. H. 1, 13:

    suspectus societate consilii,

    Vell. 2, 35, 3:

    suspecti capitalium criminum,

    Tac. A. 3, 60:

    nimiae spei,

    id. ib. 3, 29 fin.:

    Licinius Proculus intimā familiaritate Othonis suspectus,

    id. H. 1, 46:

    aemulationis,

    id. A. 13, 9:

    proditionis,

    Just. 5, 9, 12:

    sceleris,

    Curt. 6, 8, 3.—With dat.:

    non clam me est, tibi me esse suspectam,

    Ter. Hec. 4, 2, 1:

    meis civibus suspectus,

    Cic. Cat. 1, 7, 17; id. Quint. 4, 14:

    cum filius jamjam patri suspectus esset de novercā,

    id. Off. 3, 25, 94:

    nomine neglegentiae suspectum esse alicui,

    id. Fam. 2, 1, 1: suspectissimum quemque sibi haud cunctanter oppressit. Suet. Tit. 6.—With inf.:

    suspectus consilia ejus fovisse,

    Tac. H. 1, 46.—
    b.
    Of things, concr. and abstr.:

    (in tyrannorum vitā) omnia semper suspecta atque sollicita,

    Cic. Lael, 15, 52:

    (voluptas) invidiosum nomen est, infame, suspectum,

    id. Fin. 2, 4, 12:

    res,

    Liv. 41, 24, 17:

    ut quae suspecta erant, certa videantur,

    Quint. 5, 9, 10:

    in suspecto loco,

    i. e. uncertain, critical, dangerous, Liv. 21, 7, 7:

    in eā parte consedit, quae suspecta maxime erat,

    Suet. Aug. 43:

    lacus Ambiguis suspectus aquis,

    Ov. M. 15, 333:

    metuit accipiter Suspectos laqueos,

    Hor. Ep. 1, 16, 51:

    periculum,

    Suet. Dom. 14:

    suspectae horae (quartanae),

    Sen. Ben. 6, 8, 1:

    tumores,

    Plin. 20, 6, 23, § 55:

    aqua frigida,

    id. 31, 6, 37, § 71:

    promissum suspectius,

    Quint. 5, 7, 14.—With dat.:

    animi medicina pluribus suspecta et invisa,

    Cic. Tusc. 3, 1, 1:

    suspectam facit judici causam,

    Quint. 5, 13, 51.— Neutr., with subject-clause:

    crudele, suos addicere amores: Non dare, suspectum,

    Ov. M. 1, 618.—
    2.
    Act., suspicious, distrustful:

    timidi et suspecti,

    Cato, Dist. 4, 44; Amm. 29, 4, 5.
    2.
    suspīcĭo (in good MSS. and edd. also suspītĭo; v. Brambach s. v.; Fleckeis. in Rhein. Mus. viii. p. 225 sqq.; and so always in Plaut. and Ter. acc. to Fleck., and in Cic. acc. to B. and K.; but cf. contra Corss. Ausspr. 2, 359 sq.), ōnis. f. [1. suspicio], mistrust, distrust, suspicion.
    I.
    Lit.: improborum facta primo suspitio insequitur, [p. 1821] deinde sermo atque fama, tum accusator, tum judex, Cic. Fin. 1, 16, 50:

    suspitionem et culpam ut ab se segregent,

    Plaut. Trin. 1, 2, 42:

    tanta nunc suspitio de me incidit,

    Ter. Ad. 4, 4, 7: redeunti ex ipsā re mi incidit suspitio;

    hem, etc.,

    id. And. 2, 2, 22:

    in quā re nulla subest suspitio,

    Cic. Rosc. Am. 10, 28:

    erat porro nemo, in quem ea suspitio conveniret,

    id. ib. 23, 65:

    in quem ne si insidiis quidem interfectus esset, ulla caderet suspitio,

    id. Att. 13, 10, 3:

    suspitionem populi sensit moveri,

    id. Rep. 2, 31, 54; cf. id. Fam. 2, 16, 2:

    in suspitionem alicui venire,

    id. Verr. 2, 5, 7, § 15; id. Fl. 33, 81; cf. Suet. Tib. 12:

    in suspitionem cadere,

    Cic. Phil. 11, 10, 24:

    augetur Gallis suspicio,

    Caes. B. G. 7, 45:

    suspitionem levare atque ab se removere,

    Cic. Verr. 2, 3, 59, § 136:

    aliquem suspitione exsolvere,

    Ter. Hec. 5, 2, 26:

    omnem offensionem suspitionis de aliquo deponere,

    Cic. Fam. 13, 24, 2: suspitionem falsam saeviter ferre, Enn. ap. Non. 511, 5 (Trag. v. 349 Vahl.):

    maligna insontem deprimit suspicio,

    Phaedr. 3, 10, 36:

    suspicione si quis errabit suā,

    id. 3, prol. 45: audimus eum venisse in suspitionem Torquato de morte Pansae, Brut. ap. Cic. ad Brut. 1, 6, 2.— Plur.:

    in amore haec omnia insunt vitia: injuriae, Suspitiones, inimicitiae,

    Ter. Eun. 1, 1, 15:

    multae causae suspitionum offensionumque dantur,

    Cic. Lael. 24, 88:

    cum ad has suspiciones certissimae res accederent,

    Caes. B. G. 1, 19:

    si minus honestas suspitiones injectas diluemus,

    Cic. Inv. 1, 16, 22.—
    (β).
    With gen. obj.:

    ne in suspitione ponatur stupri,

    Plaut. Am. 1, 2, 27 (Ussing, suspicione):

    in aliquem suspitionem amoris transferre,

    Ter. Heaut. 4, 5, 52:

    alicui suspitionem ficte reconciliatae gratiae dare,

    Cic. Fam. 3, 12, 4:

    in suspitionem avaritiae venire,

    id. Q. Fr. 1, 1, 4, § 14:

    in suspitionem conjurationis vocari,

    id. Verr. 2, 5, 4, § 10:

    qui in suspitionem incidit regni appetendi,

    id. Mil. 27, 72:

    belli subita suspitio,

    id. Verr. 2, 5, 7, § 15:

    expellere aliquem suspitione cognationis,

    id. Rep. 2, 31, 54:

    belli suspicione interpositā,

    Caes. B. G. 4, 32:

    dare timoris aliquam suspicionem,

    id. ib. 7, 54:

    habebit enim suspicionem adulterii,

    Nep. Epam. 5, 5:

    ea res minime firmam suspitionem veneni habet,

    excites, Cic. Clu. 62, 174.—
    (γ).
    With subject-clause:

    suspitio est mihi, nunc vos suspicarier, etc.,

    Plaut. Ps. 1, 5, 149:

    jam tum erat suspitio, Dolo malo haec fieri omnia,

    Ter. Eun. 3, 3, 8:

    addit fuisse suspitionem, veneno sibi conscivisse mortem,

    Cic. Brut. 11, 43; cf. with quasi:

    unde nata suspicio est, quasi desciscere a patre temptasset,

    Suet. Tit. 5.—
    II.
    Transf., in gen.
    1.
    A notion, idea, suggestion (very rare; cf.:

    opinio, conjectura): deorum,

    Cic. N. D. 1, 23, 62: suspitione attingere intellegentiam aut maris aut terrae, id ib. 3, 25, 64:

    suspitionem nullam habebam te rei publicae causā mare transiturum,

    id. Att. 8, 11, D, 1.—
    2.
    Objectively, an appearance, indication:

    ne quam suspicionem infirmitatis daret,

    Suet. Tib. 72:

    nullā suspicione vulneris laesus,

    Petr. 94 fin.:

    mulsa quae suspicionem tantum possit habere dulcedinis,

    Pall. Jan. 15, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > suspicio

  • 53 vellus

    vellus, ĕris, n. [Sanscr. ura for vara, sheep; root var, to cover; Gr. er-ion, eiros, wool; Goth. vulla; Germ. Wolle].
    I.
    Lit., wool shorn off, a fleece:

    pastores Palatini ex ovibus ante tonsuram inventam vellere lanam sunt soliti: a quo vellera dicuntur,

    Varr. L. L. 5, §§ 54 and 130 Müll.; id. R. R. 2, 11, 9; Plin. 27, 7, 28, § 50; Lucr. 6, 504; Hor. Epod. 12, 21; id. Ep. 1, 10, 27; Ov. M. 6, 21; 14, 264.—
    II.
    Transf.
    1.
    The skin of a sheep with the wool on it, the fell or pelt entire, Col. 7, 4, 4; Tib. 2, 1, 62; Verg. E. 3, 95; id. A. 7, 95; Ov. H. 18, 144; id. F. 5, 102.
    2.
    The hide, pelt of any other animal:

    fulvi leonis,

    Ov. F. 2, 340; cf. id. ib. 5, 396:

    cervina,

    id. M. 6, 593; cf. id. ib. 3, 197:

    ferina,

    id. ib. 11, 4.—
    3.
    A sheep:

    cultrosque in guttura velleris atri Conicit,

    Ov. M. 7, 244; cf. Calp. Ecl. 2, 7.—
    B.
    Of woolly material.
    1.
    Wool, down: velleraque ut foliis depectant tenuia Seres, i. e. the fleeces or flocks of silk, Verg. G. 2, 121.—
    2.
    Of light, fleecy clouds:

    tenuia nec lanae per caelum vellera ferri,

    Verg. G. 1, 397; so Luc. 4, 124.—
    3.
    Of snow-flakes, Mart. 4, 3, 1.—
    C.
    Of things made of wool: Parnasia, woollen bands or fillets, Stat. S. 5, 3, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > vellus

См. также в других словарях:

  • Clouds — [Студийный альбом]] Tiamat Дата выпуска …   Википедия

  • clouds — klaÊŠd n. white puffy collection of water in the sky; shade, shadow v. make dim, obscure; darken, make gloomy; cover with clouds; become cloudy …   English contemporary dictionary

  • Clouds (60s rock band) — Clouds Clouds: From left to right – Harry Hughes, Ian Ellis and Billy Ritchie Background information Origin Edinburgh, Central Scotland …   Wikipedia

  • Clouds Rest — The summit of Cloud s Rest. Elevation 9,930 ft (3,027 m) NAVD  …   Wikipedia

  • Clouds (film) — Clouds is a 2000 film written and directed by Don Thompson and produced by Will Arntz. Contents 1 Synopsis 2 Cast 3 Reception 4 References …   Wikipedia

  • Clouds Across the Moon — Single by The RAH Band B side Clouds Across The Moon (Solar Horizon Mix) Released March 1985 …   Wikipedia

  • Clouds Taste Metallic — Studio album by The Flaming Lips Released September 19 …   Wikipedia

  • Clouds (Joni Mitchell album) — Clouds Studio album by Joni Mitchell Released May 1969 …   Wikipedia

  • Clouds of Witness —   …   Wikipedia

  • Clouds (Tiamat album) — Clouds Studio album by Tiamat Released April 2, 1992 Genre …   Wikipedia

  • Clouds (Lee Ranaldo album) — Clouds Studio album by Lee Ranaldo Released 1997 Genre Noise music Length 29:50 …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»