-
1 clavo
I.To furnish or fasten with nails, to nail, Paul. Nol. 21, 103: clavata concha, i. e. furnished with points or prickles, Plin. 9, 36, 61, § 130.—II.To furnish with a purple stripe (cf. clavus, II. D.):mantilia cocco clavata,
Lampr. Alex. Sev. 37:clavata auro tunica,
Vop. Bonos. 15; cf. Paul. ex Fest. p. 56, 9 Müll. -
2 clavo
clavare, -, clavatus V TRANSnail, furnish/fasten with nails; furnish with points/prickles or purple stripe -
3 clavus
clāvus, i, m. [root klu-, v. claudo; prop. that which shuts or fastens].I.A nail, usually of metal.A.Lit.:2.offerumentas habebis pluris Quam ulla navis longa clavos,
Plaut. Rud. 3, 4, 48:(leges) ad parietem fixae clavis ferreis,
id. Trin. 4, 3, 32; so,clavi ferrei,
Cato, R. R. 18 fin.; Caes. B. G. 3, 13; Vitr. 7, 3 al.—Sometimes of hard wood:clavis corneis occludere,
Cato, R. R. 18 fin.:cornus... lignum utile, si quid cuneandum sit in ligno clavisve figendum ceu ferreis,
Plin. 16, 40, 76, § 206:clavis religare tigna,
Caes. B. C. 2, 10:clavos per modica intervalla figentes,
Liv. 28, 20, 4.—Acc. to a Tuscan usage the ancient Romans designated the number of the year by nails, which the highest magistrate annually, at the Ides of September, drove into the wall of Jupiter's temple: clavo ab dictatore fixo,
Liv. 7, 3, 3 sqq.; 8, 18, 12 sq.; 9, 28, 6: clavus annalis, Paul. ex Fest. p. 56, 10 Müll.; cf.O. Müll. Etrusk. 2, p. 329 sq., and Dict. of Antiq. p. 263. Also, in a later age, country people seem to have kept an account of the years in this way,
Petr. 135, 8, 9.—Prov.: clavo clavum eicere, to drive out one nail by another (Gr. hêlôi ton hêlon, pattalôi ton pattalon, sc. dei exelaunein):novo quidam amore veterem amorem tamquam clavo clavum eiciendum putant,
Cic. Tusc. 4, 35, 75: aliquid trabali clavo figere, to fasten with a large nail, to clinch a matter, id. Verr. 2, 5, 21, § 53; Arn. 2, p. 51.—As a symbol of immovable firmness:B.Necessitas Clavos trabales Gestans,
Hor. C. 1, 35, 18:si figit adamantinos Necessitas Clavos,
id. ib. 3, 24, 7; cf. O. Müll. as above cit., p. 331.—Hence,Trop.:II.ex hoc die clavum anni movebis,
i. e. reckon the beginning of the year, Cic. Att. 5, 15, 1:fixus animus clavo Cupidinis,
Plaut. As. 1, 3, 4.—Prov.:beneficium trabali clavo figere (v. trabalis),
Cic. Verr. 2, 5, 21, § 53 Zumpt; cf. Arn. 2, p. 51.—Meton. of objects of like form.A.( Lit. the handle of the rudder, the tiller; hence, pars pro toto.) The rudder, helm, in gen. (only sing.): ut clavum rectum teneam, Enn. ap. Isid. Orig. 19, 2, 12 (Ann. v. 472 Vahl.):b.clavum ad litora torquere,
Verg. A. 5, 177 Serv.; 10, 218.—Trop.:B.clavum tanti imperii tenere et gubernacula rei publicae tractare,
Cic. Sest. 9, 20:abicere,
to leave off the care of a thing, Arn. 3, 106: dum clavum rectum teneam, if I keep a steady helm, am not negligent (as in Gr. orthan tan naun), Quint. 2, 17, 24 Spald.; cf. the passage of Enn. supra. —In medic. lang., a painful tumor or excrescence, a wart, a corn; on the feet, Cels. 5, 28, 14. clavis in pedibus mederi, Plin. 20, 17, 71, § 184; 22, 23, 49, § 101 sq.; 26, 11, 66, § 106; 28, 16, 62, § 222;C.on the eye,
Cels. 6, 7, 12;in the nose,
Plin. 24, 14, 77, § 126;upon the neck of cattle,
Col. 6, 14, 6;in sheep,
id. 7, 5, 11.—Also a disease of the olive-tree, Plin. 17, 24, 37, § 223.—A kind of abortion of bees, Plin. 11, 16, 16, § 50.—D.A purple stripe on the tunica, which, for senators, was broad (latus, cf. laticlavius); for the equites, narrow (angustus; cf.2.angusticlavius). In the time of the emperors, however, the sons of the senators and equites also, who were preparing for civil office, wore the latus clavus,
Liv. 9, 7, 9; Varr. L. L. 9, § 79 Müll.; Ov. Tr. 4, 10, 29 Jahn; cf. Hor. S. 1, 5, 36; 1, 6, 28; Quint. 11, 3, 138; Vell. 2, 88, 2; Suet. Aug. 94: tunicam ita consuere, ut altera plagula sit angustis clavis, altera latis, Varr L. L. 9, § 47 Müll.—Hence the phrase: latum clavum ab Caesare impetravi, i. e. I have become senator, Plin. Ep. 2, 9, 2; cf.:clavum alicui tribuere,
Suet. Claud. 24:impetrare,
id. Vesp. 4:adimere,
id. Tib. 35:adipisci,
id. Vesp. 2.—Rarely a purple stripe on bed or table cloths, Amm. 16, 8, 8.—Poet., a tunic, in gen., either wide or narrow striped:mutare in horas,
Hor. S. 2, 7, 10:sumere depositum,
id. ib. 1, 6, 25. -
4 clāvus
clāvus ī, m [CLAV-], a nail: clavi ferrei, Cs.: clavos figentes, L.: clavo ab dictatore fixo, L.: ex hoc die clavum anni movebis, i. e. reckon the beginning of the year: tamquam clavo clavum eiciendum: beneficium trabali clavo figere, with a spike, i. e. to clinch: Necessitas Clavos trabalīs Gestans, H. — A rudder, helm: clavum ad litora torquere, V. — Fig.: clavum tanti imperi. — A purple stripe (on the tunic, broad for senators, narrow for the equites): lati clavi, L.: latus clavus (absurdly assumed by the praefect of a village), H.—Poet., a striped tunic: mutare, H.* * *Icallus, wart, tumor, excrescence; foul brood in bees; fungus disease in olivesIInail, spike, rivet; purple stripe on tunic; tiller/helm, helm of ship of state -
5 trabālis
trabālis e, adj. [trabs], of a beam, of beams: Clavus, a spike, H.—Prov.: alqd trabali clavo figere, i. e. very fast.—Poet.: telum, i. e. stout as a beam, V.* * *trabalis, trabale ADJ -
6 buleuterion
būleutērĭum ( - on), ii, n., = bouleutêrion, the place where the Greek senate assembled, the senate-house:in curiā Syracusis, quem locum illi buleuterium nomine appellant,
Cic. Verr. 2, 2, 21, § 50:Cyzici et buleuterion vocant aedificium amplum sine ferreo clavo, etc.,
Plin. 36, 15, 23, § 100. [p. 255] -
7 buleuterium
būleutērĭum ( - on), ii, n., = bouleutêrion, the place where the Greek senate assembled, the senate-house:in curiā Syracusis, quem locum illi buleuterium nomine appellant,
Cic. Verr. 2, 2, 21, § 50:Cyzici et buleuterion vocant aedificium amplum sine ferreo clavo, etc.,
Plin. 36, 15, 23, § 100. [p. 255] -
8 clavatus
clāvātus, a, um, v. clavo. -
9 demitto
dē-mitto, mīsi, missum, 3, v. a., to send down; to drop; to let, sink, or bring down; to cause to hang or fall down; to lower, put down, let fall (freq. and class.).I.Lit.A.In gen.:b.picis e caelo demissum flumen,
Lucr. 6, 257; cf.:caelo imbrem,
Verg. G. 1, 23:caelo ancilia,
Liv. 5, 54 et saep.:barbam malis,
Lucr. 5, 673:latum clavum pectore,
Hor. S. 1, 6, 28; cf.:monilia pectoribus,
Verg. A. 7, 278:laenam ex humeris,
id. ib. 4, 263: Maia genitum demittit ab alto, Verg. A. 1, 297; cf.:ab aethere currum, Ov M. 7, 219: e muro sporta,
Sall. Hist. 2, 53:aliquem in sporta per murum,
Vulg. 2 Cor. 11, 33:taleam (sc. in terram),
to put into the ground, plant, Cato R. R. 45, 2;arbores altius,
Plin. 17, 11, 16, § 81:puteum alte in solido,
i. e. to sink deep, Verg. G. 2, 231:triginta pedes in terram turrium fundamenta,
Curt. 5, 1, 31:arbusta certo demittunt tempore florem,
Lucr. 5, 670:demisit nardini amphoram cellarius (i. e. deprompsit),
Plaut. Mil. 3, 2, 12:fasces,
Cic. Rep. 2, 31; cf. id. ib. 1, 40:cibos (sc. in alvum),
Quint. 10, 1, 19; cf. Ov. M. 8, 835.—Naut. t. t., to lower, demittere antennas, Sall. Hist. 4, 41 Dietsch.;Auct. B. Alex. 45, 2: cornua (i.e. antennas),
Ov. M. 11, 482; cf.:effugit hibernas demissa antenna procellas,
id. Tr. 3, 4, 9:arma, classem, socios Rheno,
Tac. A. 1, 45 fin.; cf.: farinam doliis secundā aquā Volturni fluminis, Frontin. Strat. 3, 14, 2;and pecora secundā aquā,
id. ib. 3, 14, 4:manum artifices demitti infra pectus vetant,
Quint. 11, 3, 112; cf.brachia,
id. 2, 13, 9:frontem (opp. attolli),
id. 11, 3, 78:supercilia (opp. allevari), ib. § 79: aures,
Hor. Od. 2, 13, 34; cf.auriculas,
id. S. 1, 9, 20:caput,
Ov. M. 10, 192:crinem,
id. ib. 6, 289:demisso capite,
Vulg. Job 32, 6 al.:aliquos per funem,
Verg. A. 2, 262; Hor. A. P. 461:vestem,
id. S. 1, 2, 95; cf.tunicam,
id. ib. 25:stolam,
id. ib. 99 et saep.; often in a violent manner, to cast down, to cast, throw, thrust, plunge, drive, etc.:equum in flumen,
Cic. Div. 1, 33, 73; cf.:equos a campo in cavam viam,
Liv. 23, 47:aliquem in carcerem,
Liv. 34, 44 fin.; cf. Sall. C. 55, 4:aliquem ad imos Manes,
Verg. A. 12, 884:hostem in ovilia,
Hor. Od. 4, 4, 10:gladium in jugulum,
Plaut. Merc. 3, 4, 28; cf.:ferrum in ilia,
Ov. M. 4, 119:sublicas in terram,
Caes. B. G. 3, 49, 4; cf.:huc stipites,
id. ib. 7, 73, 3 and 6:huc caementa,
Hor. Od. 3, 1, 35:nummum in loculos,
to put, id. Ep. 2, 1, 175:calculum atrum in urnam,
Ov. M. 15, 44:milia sex nummum in arcam nummariam,
Nov. Com. v. 108 Rib.: caput ad fornicem Fabii, to bow, stoop, Crassus ap. Cic. de Or. 2, 66, 267: tunicam ad talos, Varr. ap. Non. 286, 19; cf. Cic. Clu. 40, 111; Quint. 5, 13, 39 et saep.:quove velim magis fessas demittere naves,
Verg. A. 5, 29; cf.:navem secundo amni Scodam,
Liv. 44, 31.— Poet. with dat.:corpora Stygiae nocti tormentis,
Ov. M. 3, 695; cf.:aliquem neci,
Verg. A. 2, 85:aliquem Orco,
id. ib. 2, 398; Hor. Od. 1, 28, 11:aliquem umbris,
Sil. 11, 142:ferrum jugulo,
Ov. H. 14, 5:ferrum lacubus,
id. M. 12, 278:offa demittitur faucibus boum,
Plin. 27, 11, 76, § 101.—Se, or in the pass. form with middle signif., to let one's self down, stoop, descend:B.(venti vortex) ubi se in terras demisit,
Lucr. 6, 446:se inguinibus tenus in aquam calidam,
Cels. 1, 3:se ad aurem alicujus,
Cic. Verr. 2, 2, 30; cf.:cum se demittit ob assem,
Hor. Ep. 1, 16, 64:concava vallis erat, qua se demittere rivi Assuerant,
Ov. M. 8, 334 al.:nonullae (matres familias) de muris per manus demissae,
Caes. B. G. 7, 47, 6.— Prov.: demitti de caelo, or simply caelo, to be sent down from heaven, i. e. to be of celestial origin, Liv. 10, 8, 10; Quint. 1, 6, 16.—Esp., milit. t. t.1.To send, bring, or lead down soldiers into a lower place:2.in loca plana agmen demittunt,
Liv. 9, 27; cf.:agmen in vallem infimam,
id. 7, 34:equites Numidas in inferiorem campum,
id. 27, 18:agmen in Thessaliam,
id. 32, 13; 38, 2: exercitum in planitiem, Frontin. Strat. 1, 2, 7 al.; and without in:agmen,
Liv. 9, 2:levem armaturam,
id. 22, 28 al.:cum se major pars agminis in magnam convallem demisisset,
had descended, Caes. B. G. 5, 32 fin.;so with se,
id. ib. 6, 40, 6; 7, 28, 2; id. B. C. 1, 79, 4; Cic. Fam. 15, 4, 4 al.—Arma demittere, in making a military salute: armis demissis salutationem more militari faciunt, with grounded arms, Auct. B. Afr. 85, 6. —II.Trop., to cast down, let sink, etc.:A.demisere oculos omnes gemitumque dedere,
Ov. M. 15, 612; cf.:vultu demisso,
Vulg. Isa. 49, 23:demissis in terram oculis,
Liv. 9, 38, 13;also in sleep: cadit inscia clavo Dextera, demittitque oculos,
Val. Fl. 3, 41:vultum,
Val. Max. 8, 14, 5; Curt. 6, 32, 1:vultum animumque metu,
Ov. M. 7, 133; cf.vultus,
id. ib. 10, 367; Liv. 2, 58. hoc in pectus tuum demitte, impress this deeply on your mind, Sall. J. 102 fin.; cf.:eas voces in pectora animosque,
Liv. 34, 50; and:dolor hoc altius demissus, quo minus profiteri licet,
Just. 8, 5, 11: cum in eum casum me fortuna demisisset, ut, etc., had reduced, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 8, 2:dignitatem in discrimen,
Liv. 3, 35:vim dicendi ad unum auditorem (opp. supra modum sermonis attolli),
Quint. 1, 2, 31; to engage in, enter upon, embark in, meddle with:me penitus in causam,
Cic. Att. 7, 12, 3; cf.:me in res turbulentissimas,
id. Fam. 9, 1, 2: cogita ne te eo demittas, unde, etc., Cael. ap. Cic. Fam. 8, 16 fin.:se in comparationem,
Suet. Rhet. 6:se in adulationem,
to descend to, Tac. A. 15, 73:se usque ad servilem patientiam,
id. ib. 14, 26:se ad minora illa,
Quint. 1 prooem. § 5: re in secunda tollere animos et in mala demittere, to let it sink, i. e. to be disheartened, Lucil. ap. Non. 286, 7; cf.:si vicerint, efferunt se laetitia: victi debilitantur animosque demittunt,
Cic. Fin. 5, 15, 42; so,animos (with contrahere),
id. Tusc. 4, 6 fin.; and:animum (with contrahere),
id. Q. Fr. 1, 1, § 4:mentes,
Verg. A. 12, 609 (desperant, sicut e contra sperantes aliquid erigunt mentes, Serv.); and with abl.:ne se admodum animo demitterent,
Caes. B. G. 7, 29.—In geom., t. t., to let fall a line, Vitr. 3, 5, 5.—Hence, dēmissus, a, um, P. a., brought down, lowered.Lit.1.Of localities, sunken, low-lying, low (cf. dejectus, P. a., no. I.):2.campestribus ac demissis locis,
Caes. B. G. 7, 72, 3; cf.:loca demissa ac palustria,
id. B. C. 3, 49, 5.—Of other things, drooping, falling, hanging down:B.demissis umeris esse,
Ter. Eun. 2, 3, 22 Ruhnk.:tremulus, labiis demissis,
with flabby lips, id. ib. 2, 3, 44:demisso capite discedere,
Cic. Clu. 21, 58; cf.:tristes, capite demisso,
Caes. B. G. 1, 32:demisso vultu,
with downcast looks, Sall. C. 31, 7.— Poet. in Gr. constr.:Dido vultum demissa,
Verg. A. 1, 561.—Also deep:demissa vulnera,
Sen. Ep. 67 fin. —Trop.1.Downcast, dejected, dispirited, low (freq.):2.erigebat animum jam demissum,
Cic. Clu. 21, 58:esse fracto animo et demisso,
id. Fam. 1, 9, 16:(homines) animo demisso atque humili,
id. Font. 11; cf. id. Tusc. 2, 21:demisso animo fuit,
Sall. J. 98 al.:demissa voce loqui,
Verg. A. 3, 320.—In the comp.:nihilo demissiore animo causa ipse pro se dicta,
Liv. 4, 44.— Transf. to the person:quis P. Sullam nisi moerentem, demissum afflictumque vidit?
Cic. Sull. 26 fin.:videsne illum demissum?
id. Mur. 21, 45; Quint. 1, 3, 10 al.— Comp.:orator in ornamentis et verborum et sententiarum demissior,
Cic. Or. 24, 81.—Lowly, humble, unassuming, shy, retiring (opp. elatus, lofty, proud):3.ea omnia, quae proborum, demissorum, non acrium sunt, valde benevolentiam conciliant,
Cic. de Or. 2, 43, 182; cf.:multum demissus homo,
Hor. S. 1, 3, 57:sit apud vos modestiae locus, sit demissis hominibus perfugium, sit auxilium pudori,
Cic. Mur. 40, 87.—Rarely of external condition, humble, poor:4.qui demissi in obscuro vitam habent (opp. qui magno imperio praediti in excelso aetatem habent),
Sall. C. 51, 12.—Poet., and in Tacitus, of genealogical descent, descended, derived, sprung:1.ab alto Demissum genus Aenea,
Hor. S. 2, 5, 63; so Verg. G. 3, 35: id. A. 1, 288; Stat. Th. 2, 613; Tac. A. 12, 58.— Sup. does not occur. — Adv.: dēmisse.Lit., low:2.hic alte, demissius ille volabat,
Ov. Tr. 3, 4, 23.—Trop., humbly, modestly, abjectly, meanly:non est ausus elate et ample loqui, cum humiliter demisseque sentiret,
Cic. Tusc. 5, 9, 24:suppliciter demisseque respondere,
id. Fl. 10, 21:se tueri,
id. Att. 2, 18, 3.— Sup.: haec quam potest demississime atque subjectissime exponit, * Caes. B. C. 1, 84 fin. -
10 figo
fīgo, xi, xum, 3 (archaic part. perf. ficta, Lucr. 3, 4; Varr. R. R. 3, 7, 4), v. a. [Gr. sphing-ô, to bind fast; sphigmos, phimos, muzzle; cf. fīlum, for figlum. Curt. Gr. Etym. p. 186; Germ. dick. dicht; Engl. thick. etc., Corss. Krit. Nachtr. p. 233], to fix, fasten, drive or thrust in, attach, affix (class.; cf.: pango, configo, defigo).I.Lit., constr. aliquid, aliquid in with abl. ( poet. also in with acc., or aliquid with abl. only):B.imbrices medias clavulis,
Cato, R. R. 21, 3:palum in parietem,
Plaut. Mil. 4, 4, 4:mucrones in cive an in hoste,
Cic. Phil. 14, 3, 6:tabulam decreti Caesaris aut beneficii,
to post up, id. ib. 1, 1, 3; cf. id. ib. 12, 5 fin.:Antonius accepta grandi pecunia fixit legem a dictatore comitiis latam,
i. e. posted it up as having been carried, id. Att. 14, 12, 1; cf.:adsentiri, ne qua tabula ullius decreti Caesaris figeretur,
id. Phil. 1, 1, 3:fixit leges pretio atque refixit,
Verg. A. 6, 622:quique aera legum vetustate delapsa, noscerent figerentque,
Tac. H. 4, 40:nec verba minacia aere fixo legebantur,
Ov. M. 1, 91:quam damnatis crucem servis fixeras,
hadst fixed in the ground, erected, Cic. Verr. 2, 5, 6, § 12:feraces plantas humo,
to plant, set, Verg. G. 4, 115:clavos verticibus,
Hor. C. 3, 24, 5:cuneos,
Plin. 17, 14, 24, § 109 (dub.):veribus trementia (frusta),
to fix on spits, Verg. A. 1, 212:spicula pectore,
Prop. 2, 13, 2 (3, 4, 2 M.);for which: harundo in vertice fixa,
Hor. S. 1, 8, 7:cristas vertice,
Verg. A. 10, 701:fumantes taedas sub pectore,
id. ib. 7, 457:notas in collo dente,
to impress, Tib. 1, 8, 38:virus in venas per vulnera,
injects, Cic. Arat. 432: vestigia, plants his steps, i. e. moves on, Verg. A. 6, 159:arma quae fixa in parietibus fuerant,
fastened up, hung up, Cic. Div. 1, 34, 74; cf.:scuta sublime fixa,
id. ib. 2, 31, 67:arma ad postem Herculis,
Hor. Ep. 1, 1, 5:arma thalamo,
Verg. A. 4, 495:arma Troïa hic,
id. ib. 1, 248:clipeum postibus,
id. ib. 3, 287:dona Laurenti Divo,
id. ib. 12, 768: ID AES AD STATVAM LORICATAM DIVI IVLII, S. C. ap. Plin. Ep. 8, 6, 13:qui spolia ex hoste fixa domi haberent,
Liv. 23, 23, 6; 38, 43, 11:navalem coronam fastigio Palatinae domus,
Suet. Claud. 17:luteum opus celsā sub trabe (hirundo),
Ov. F. 1, 158: ipse summis saxis fixus asperis, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 44, 107, and id. Pis. 19, 43 (Trag. v. 413 ed. Vahl.):aliquem cruci,
nail, Quint. 7, 1, 30; Suet. Dom. 10:corpus lacerum in crucem (al. cruce),
Just. 21, 4 fin.:figit in virgine vultus,
fixes, Verg. A. 12, 70:oculos solo,
id. ib. 1, 482:oculos in terram,
Sen. Ep. 11: in poet. transf.:oculos horrenda in virgine fixus,
Verg. A. 11, 507 (cf.:defixus lumina vultu,
id. ib. 6, 156; Tac. A. 3, 1):Caesar in silentium fixus,
Tac. A. 6, 50 (56):obstipo capite et figentes lumine terram,
Pers. 3, 80:foribus miser oscula figit,
kisses, Lucr. 4, 1179:oscula dulcia,
Verg. A. 1, 687:sedem Cumis,
to fix his abode, Juv. 3, 2:domos,
Tac. A. 13, 54.—Transf., to fix by piercing through, to transfix, pierce (cf. configo, II.):II.hunc intorto figit telo,
Verg. A. 10, 382:hunc jaculo acuto,
Ov. M. 10, 131: hostes telis, Auct. B. Alex. 30 fin.:fixisse puellas gestit (Cupido),
Tib. 2, 1, 71:cervos,
Verg. E. 2, 29:dammas,
id. G. 1, 308; id. A. 5, 515; Sil. 1, 305:cutem (clavi),
Sen. Prov. 3:olli per galeam fixo stetit hasta cerebro,
Verg. A. 12, 537:aprum,
Juv. 1, 23:figar a sagitta,
Ov. H. 16, 278:vulnus,
to inflict, Mart. 1, 61, 4.Trop.A. 1.With in and abl.: ego omnia mea studia, omnem operam, curam, industriam, cogitationem, [p. 749] mentem denique omnem in Milonis consulatu fixi et locavi, Cic. Fam. 2, 6, 3.—2.With in and acc. (rare):3.fixus in silentium,
Tac. A. 6, 50.—In other constructions:B.beneficium, quemadmodum dicitur, trabali clavo,
Cic. Verr. 2, 5, 21, § 53:nostras intra te fige querelas,
Juv. 9, 94:penitus hoc se malum fixit,
Sen. Tranq. 15:nequitiae fige modum tuae,
Hor. C. 3, 15, 2. —(Acc. to I. B.) Of speech, to sting; taunt, rally a person:A.aliquem maledictis,
Cic. N. D. 1, 34, 93:adversarios,
id. Or. 26, 89.—Hence, fixus, a, um, P. a., fixed, fast, immovable.Lit. (very rare):B.illud maneat et fixum sit,
Cic. Rab. Post. 9, 25:inque tuis nunc Fixa pedum pono pressis vestigia signis,
i. e. firmly fixed in, Lucr. 3, 4; cf.in the foll.: astra,
the fixed stars, Manil. 2, 35; so,flammae,
Ov. Tr. 4, 3, 15.— Far more freq.,Trop.:vestigia (integritatis) non pressa leviter, sed fixa ad memoriam illius provinciae sempiternam,
Cic. Sest. 5, 13:non ita fixum, ut convelli non liceret,
id. Clu. 45, 126: fixum et statutum, id. Mur., 30, 62; cf.:consilium fixum,
id. Att. 6, 14, 2:animo fixum immotumque sedere, ne, etc.,
Verg. A, 4, 15: fixum est, with a subj.-clause, it is fixed, determined, Sil. 2, 364; 3, 114:decretum stabile, fixum, ratum,
Cic. Ac. 2, 9, 27; cf.:ratum, fixum, firmum,
permanent, id. ib. 2, 46, 141:illud fixum in animis vestris tenetote,
fixed, impressed, id. Balb. 28, 64: quae perpetuo animo meo fixa manebunt, Lepid. ap. Cic. Fam. 10, 34, 3.— Adv.: fixe, fixedly (late Lat.):ubi tenacius habitabit et fixius,
Aug. Ep. 6 fin. -
11 Fimbriatus
1.fimbrĭātus, a, um, adj. [fimbriae], fibrous, fringed (post-Aug.):2.folia,
Plin. 21, 15, 55, § 92:capillus (milii),
id. 18, 7, 10, § 53:usus est lato clavo ad manus fimbriato,
Suet. Caes. 45:flagrum,
App. M. 8, p. 214.Fimbrĭātus, a, um, adj. [Fimbria], made a Fimbria of, Asin. ap. Quint. 8, 3, 32 Spald. N. cr.; cf. Figulatus. -
12 fimbriatus
1.fimbrĭātus, a, um, adj. [fimbriae], fibrous, fringed (post-Aug.):2.folia,
Plin. 21, 15, 55, § 92:capillus (milii),
id. 18, 7, 10, § 53:usus est lato clavo ad manus fimbriato,
Suet. Caes. 45:flagrum,
App. M. 8, p. 214.Fimbrĭātus, a, um, adj. [Fimbria], made a Fimbria of, Asin. ap. Quint. 8, 3, 32 Spald. N. cr.; cf. Figulatus. -
13 honoro
hŏnōro, āvi, ātum, 1, v. a. ( depon.:A.Dionysius Platonem in litore occurrens honoratus est,
Sol. 1, § 123; 2, § 26; Ampel. 2, 5) [honor], to clothe or adorn with honor; to honor, respect; to adorn, ornament, embellish, decorate (class.; cf.honeste): mortem ejus (Ser. Sulpicii) non monumento sed luctu publico esse honorandam putarem,
Cic. Phil. 9, 3, 5:ornandi honorandique potestas,
id. ib. 5, 17, 45 Orell. N. cr.:honorandus sum, quia tyrannum occidi (opp. puniendus),
Quint. 3, 6, 74; cf. id. 7, 4, 41:Amphiaraüm sic honoravit fama Graeciae,
Cic. Div. 1, 40, 88:virtutem,
id. Phil. 9, 2, 4:aliquos sellis curulibus, toga praetexta, corona triumphali laureaque honorare,
Liv. 10, 7, 9: populum congiariis, to honor, i. e. present, Vell. 2, 129, 3;cf: nisi in arena passi sunt se honorari,
Dig. 3, 1, 1; 48, 10, 15:honoratus equestri statua,
Vell. 2, 61, 3:Apollo lyram modo nato flore honorabat,
adorned, Petr. 83:lato clavo vel equo publico similive honore honorari,
Ulp. Fragm. 7, 1.—Hence, hŏnō-rātus, a, um, P. a., honored, respected; honorable, respectable, distinguished.In gen. [class.):B.qui honorem sententiis, qui suffragiis adeptus est, is mihi et honestus et honoratus videtur, etc.,
Cic. Brut. 81, 281:satis honestam honoratamque imaginem fore,
Liv. 36, 40, 9: beati, qui honorati sunt, videntur;miseri autem, qui sunt inglorii,
Cic. Leg. 1, 11, 32:clari et honorati viri,
id. de Sen. 7, 22:homo et princeps,
id. Off. 1, 39, 138:honoratus et nobilis Thucydides,
id. Or. 9, 32:Achilles,
Hor. A. P. 120:cani,
Ov. M. 8, 9:praefectura,
Cic. Planc. 8, 19:amici,
i. e. courtiers, Liv. 40, 54, 6:rus,
granted as a mark of honor, Ov. M. 15, 617; cf.sedes,
Tac. A. 2, 63.— Comp.:Dionysius apud me honoratior fuit, quam apud Scipionem Panaetius,
Cic. Att. 9, 12, 2:spes honoratioris militiae,
Liv. 32, 23, 9.— Sup.:genus pollens atque honoratissimum,
Plaut. Capt. 2, 2, 28:honoratissimo loco lectus,
Vell. 2, 76, 1:honoratissimae imaginis vir,
Liv. 3, 58, 2:genus assensus,
Tac. G. 11.—In partic., honored by a public office, filling a post of honor, honorable, respectable (perh. not anteAug.):2.praetor,
Ov. F. 1, 52:consul honoratus vir,
id. P. 4, 5, 1:honoratior,
Vell. 2, 54 fin.:familia honorata magis quam nobilis,
Eutr. 7, 18: si quis forte honoratorum, decurionum, possessorum, etc., Cod. Th. 9, 27, 6; Lampr. Alex. Sev. 40; Inscr. Orell. 3540; 3971 al.; cf.:HONORATVS AD CVRAM KALENDARII,
Inscr. Grut. 444, 5:honoratae comae,
i. e. of a high magistrate, Ov. P. 2, 2, 92.—Act., conferring honor, = honorificus (very rare):senatus quam poterat honoratissimo decreto adlocutus eos mandat consulibus,
Liv. 27, 10, 6.—Hence, adv.: hŏnōrātē, with honor, honorably:quam illum et honorate nec secure continet?
Vell. 2, 129, 4:quod filium honorate custodierant,
Tac. H. 4, 63.— Comp.:utrum contumeliosius expulerint, an revocaverint honoratius,
Just. 5, 4, 13; Val. Max. 5, 1, 11. — Sup.:aliquem honoratissime excipere,
Val. Max. 2, 10, 2. -
14 obfigo
offīgo ( obf-), xi, xum, 3, v. a. [ob-figo], to drive in, fix in, fasten (ante- and postclass.):furcas circum offigito,
Cato, R. R. 48, 2;Lex Puteol. ap. Grut. 207, 1: ita densos offigunt implicantque ramos,
Liv. 33, 5, 10 Drak. N. cr.: in crucem currere... ut offigantur bis pedes, bis bracchia, Plaut. Most. 2, 1, 13:manum alicujus ad ostii tabulam grandi clavo,
App. M. 4, p. 147, 3. -
15 offigo
offīgo ( obf-), xi, xum, 3, v. a. [ob-figo], to drive in, fix in, fasten (ante- and postclass.):furcas circum offigito,
Cato, R. R. 48, 2;Lex Puteol. ap. Grut. 207, 1: ita densos offigunt implicantque ramos,
Liv. 33, 5, 10 Drak. N. cr.: in crucem currere... ut offigantur bis pedes, bis bracchia, Plaut. Most. 2, 1, 13:manum alicujus ad ostii tabulam grandi clavo,
App. M. 4, p. 147, 3. -
16 purgo
purgo, āvi, ātum, 1, v. a. [contr. for purigo, from purum ago], to make clean or pure, to clean, cleanse, purify (class.).I.Lit.:2.oleam a foliis et stercore purgato,
Cato, R. R. 65, 1: cum falcibus purgarunt locum, cleared the place, freed it from bushes, etc., Cic. Tusc. 5, 23, 65; Liv. 24, 19:arva longis ligonibus,
Ov. P. 1, 8, 59:domum muribus,
Phaedr. 1, 22, 3:fossas,
Plin. 18, 26, 64, § 236:proprios leniter ungues cultello,
Hor. Ep. 1, 7, 51: cana labra, i. e. to clear or free from beard, Mart. 9, 28, 5:pisces,
Ter. Ad. 3, 3, 22:segetes,
Plin. 18, 26, 65, § 241.— Absol.:levi sarculo purgare,
Plin. 18, 26, 65, § 241.—Mid.:purgor in amni,
wash, Sil. 8, 125.—In partic., in medic. lang., to cleanse by stool, vomiting, etc., to purge:B.quid scammoneae radix ad purgandum possit,
Cic. Div. 1, 10, 16; Cato, R. R. 157, 3:si is, qui saepe purgatus est, subito habet alvum suppressam,
Cels. 2, 12:qui purgor bilem sub verni temporis horam,
Hor. A. P. 302:se helleboro,
Val. Max. 8, 7, 5 fin.:se per inferna aut vomitione,
Plin. 25, 5, 21, § 51.—Transf.1.To make even by clearing away, to level, Inscr. Murat. 582 fin.; cf.:2.purgare viam proprie dicitur ad libramentum proprium redigere, sublato eo quod supra eam esset,
Dig. 43, 11, 1, § 1.—To clear away, remove:b.rudera,
Suet. Vesp. 8:vermes clavo aëneo,
Pall. 4, 10, 4:lapides,
id. 3, 6:sordes,
Claud. in Eutr. 1, 383; cf.:scindit se nubes et in aethera purgat apertum,
melts away, Verg. A. 1, 587.—In partic., in medicine, to remove or expel by purging, rinsing, etc., to heal, cure:II.purgatum te illius morbi,
Hor. S. 2, 3, 27:pituitas,
Plin. 20, 17, 73, § 188:fastidium lauri folio,
id. 8, 27, 41, § 101:suppurationes,
id. 23, 1, 16, § 24:tarditatem aurium,
id. 23, 2, 28, § 59:succus purgat cicatrices et nubeculas (oculorum),
id. 27, 12, 85, § 109.—Trop., to cleanse, purify (syn. lustro).A.In gen.:B. C.pectora,
Lucr. 6, 24:urbem,
Cic. Cat. 1, 5, 10:amplissimos ordines contaminatos veteri neglegentiā purgavit,
Suet. Vesp. 9:rationes,
to clear up, settle, pay, id. Calig. 29.—In partic.1.To clear from accusation, to excuse, exculpate, justify (syn. excuso):2.ut me purgarem tibi,
Plaut. Am. 3, 2, 28:QVIBVS DE REBVS VOS PVRGAVISTIS... QVOMQVE DE EIEIS REBVS SENATVEI PVRGATI ESTIS, S. C. de Tiburt. lin. 3 and 12 (ap. Grut. 499, 12): quod te mihi de Sempronio purgas, accipio excusationem,
Cic. Fam. 12, 25, 3:cui se purgat,
id. Or. 29, 230:ego me tibi purgo,
id. Fam. 15, 17, 1; so,Caesarem de interitu Marcelli,
id. Att. 13, 10, 3:si quis tibi se purgare volet, quod, etc.,
Q. Cic. Petit. Cons. 9, 35:si parum vobis essem purgatus,
Cic. Phil. 14, 6, 17:velle Pompeium se Caesari purgatum, ne, etc.,
Caes. B. C. 1, 8; cf. id. B. G. 1, 28:ea pars epistulae tuae, per quam te ac mores tuos mihi purgatos ac probatos esse voluisti,
Cic. Att. 1, 17, 7; Ter. Hec. 2, 2, 12:accedebant blanditiae virorum factum purgantium cupiditate atque amore,
Liv. 1, 9 fin.:factum,
Ov. P. 3, 2, 24:facinus,
Curt. 7, 5, 39; 5, 12, 8:crimina,
to disprove, Cic. Clu. 1, 3; Liv. 38, 48, 14; cf.probra,
Tac. A. 4, 42:adulescentem crimine civilis belli,
to acquit, id. ib. 3, 17:innocentiam suam,
to vindicate, Liv. 9, 26:suspicionem,
to remove, id. 28, 43:ea, quae ipsis obicerentur,
to refute, id. 8, 23:purget miles, quod vicerit hostem,
Sil. 7, 510:aliquem alicujus rei,
Liv. 37, 28:se adversus alicujus criminationes purgare,
Suet. Caes. 55:illi lacrimantes nunc purgare se,
Curt. 5, 10, 11.—With acc. and inf.:laborare regem, ut purganti se nihil hostile dixisse aut fecisse, fides habeatur,
Liv. 42, 14:qui purgarent nec accitos ab eo Bastarnas nec auctore eo quidquam facere,
id. 41, 19.—To cleanse or purge from a crime or sin with religious rites, to make expiation or atonement for, to expiate, purify, atone for, lustrate, = expiare, lustrare ( poet. and in post-Aug. prose):A.di patrii, purgamus agros, purgamus agrestes,
Tib. 2, 1, 17:populos,
Ov. F. 4, 640:myrtea verbena Romanos Sabinosque,
Plin. 15, 29, 36, § 119:pontifices purgantes moenia,
Luc. 1, 593:domus purgantur lustranturque,
Plin. 25, 9, 59, § 105. —With the crime or act as an object: nefas, Ov. M. 13, 952:crimen gladio,
Luc. 8, 518; Vulg. Ecclus. 47, 13.—Hence, purgā-tus, a, um, P. a.Cleansed, purified, pure ( poet.):B.auris,
Hor. Ep. 1, 1, 7:somnia pituitā purgatissima,
Pers. 2, 57:purgatioris auri vena,
Mart. Cap. 1, § 7 (cf. Plaut. Mil. 3, 1, 179).—Excused, exculpated: ita fiducia quam argumentis purgatiores dimittuntur, Sall. Fragm. ap. Non. 310, 22, and ap. Don. Ter. Phorm. 1, 4, 28.—C.Pure, freed from sin (eccl. Lat.):vota purgatiora, Aug. Civ. Dei, 6, 2: purgatissima ecclesia,
id. Doctr. Christ. 2, 16:pietas,
id. Ver. Rel. 1. —Hence, adv.: purgātē, purely:enucleate dicitur purgate, exquisite,
Non. 60, 5. -
17 trabalis
trăbālis, e, adj. [trabs], of or belonging to beams, beam-. clavus, a spike, Hor. C. 1, 35, 18; cf.prov: ut hoc beneficium, quemadmodum dicitur, trabali clavo figeret,
i. e. very fast, Cic. Verr 2, 5, 21, § 53.— Poet.: telum, i. e. beam-like, stout as a beam (Enn. ap. Serv. ad Verg. A. 12, 294 (Ann. v. 589 Vahl.); imitated by Verg. l. l.; Val. Fl. 8, 301:hasta,
Stat. Th. 4, 6:sceptrum,
Claud. Rapt. Pros. 2, 172:vectis,
id. Cons. Mall. Theod. 318
См. также в других словарях:
clavo — (Del lat. clavus). 1. m. Pieza metálica, larga y delgada, con cabeza y punta, que sirve para introducirla en alguna parte, o para asegurar una cosa a otra. 2. Callo duro y de forma piramidal, que se forma generalmente en los pies. 3. lechino (ǁ… … Diccionario de la lengua española
clavo — sustantivo masculino 1. Pieza metálica delgada y puntiaguda en un extremo y con una cabeza en el otro que se usa para clavar o para asegurar una cosa con otra: Las formas de los clavos son muy variadas y dependen de los diferentes usos: hay… … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
clavo — Véase cuerno. Capullo desecado de la flor Eugenia caryophyllata. Contiene la lactona cariofilina y un aceite volátil utilizado como analgésico dental, germicida y ungüento. Diccionario Mosby Medicina, Enfermería y Ciencias de la Salud, Ediciones… … Diccionario médico
Clavo — (Del lat. clavus.) ► sustantivo masculino 1 Pieza metálica larga, delgada, cilíndrica o prismática, con cabeza y punta, usada para fijar una cosa o unirla a otra: ■ necesito dos clavos para colgar el cuadro. SINÓNIMO punta 2 COCINA Capullo seco… … Enciclopedia Universal
clavo — s. chivato, informador, delator. ❙ «Clavo: informador / espía.» JGR. ❙ «Matías es un clavo que trabaja pa la plasta, que le paga bien.» DCB. ❘ no se ha podido documentar fuera de diccionarios. 2. pene. ❙ «Clavo: pene.» JMO. ❙ … Diccionario del Argot "El Sohez"
clavo — {{#}}{{LM C08943}}{{〓}} {{SynC09165}} {{[}}clavo{{]}} ‹cla·vo› {{《}}▍ s.m.{{》}} {{<}}1{{>}} Pieza metálica larga y delgada con un extremo terminado en punta y el otro en cabeza: • Los jamones colgaban de unos clavos dispuestos en la viga del… … Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos
clavo — s m I. 1 Pieza de metal fuerte, larga y delgada, puntiaguda en uno de sus extremos y achatada para formar una cabeza en el otro, que sirve para unir dos piezas entre sí, por ejemplo dos vigas o tiras de madera, o que perfora una pared, para… … Español en México
Clavo — La palabra clavo se refiere a: Un clavo (objeto) una barra de metal delgada y puntiaguda, que se inserta en tablas, paredes y tabiques con un martillo; El capullo seco de la flor del clavero, empleado como especia. El Clavo (revista), revista de… … Wikipedia Español
clavo — (m) (Intermedio) pieza metálica y fina que se introduce en un objeto sólido mediante martillo Ejemplos: Sujeta con clavos la placa con nuestro apellido que hay en la puerta porque se va a caer. Colgué la foto del clavo que había en la pared… … Español Extremo Basic and Intermediate
clavo — sustantivo masculino punta, chaveta. Ambos se refieren a tipos de clavos. ▌ dar en el clavo locución coloquial acertar, adivinar, atinar, resolver, dar solución, solucionar, descifrar, dar en la tecla (coloquial) … Diccionario de sinónimos y antónimos
clavo de Neufeld — Clavo ortopédico con punta en forma de V y una espiga, utilizado para la fijación de fracturas intertrocantéreas. El clavo se introduce en el cuello del fémur hasta que alcanza una placa metálica redonda atornillada a un lado del … Diccionario médico