Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

clāmōsus

  • 1 clamosus

    clāmōsus, a, um, adj. [clamor] (mostly post-Aug.), full of clamor or noise, i. e.,
    I.
    Act., clamoring or bawling continually or loudly, clamorous, noisy, bawling:

    turbidus et clamosus altercator,

    Quint. 6, 4, 15:

    pater,

    Juv. 14, 191:

    magister,

    Mart. 5, 84, 2.—
    * Adv.: clāmōsē, clamorously:

    clamose ne dicamus omnia,

    Quint. 11, 3, 45.—
    II.
    Pass., filled with noise or clamor, noisy:

    urbs,

    Stat. S. 4, 4, 18:

    theatri turba,

    id. ib. 3, 5, 16:

    valles,

    id. Th. 4, 448:

    circus,

    Juv. 9, 144; Mart. 10, 53:

    Subura,

    id. 12, 18, 2.— Poet. with gen.:

    undae clamosus Helorus,

    Sil. 14, 269.—
    B.
    Accompanied with noise or clamor:

    actio,

    Quint. 5, 3, 2:

    Phasma Catulli,

    Juv. 8, 186:

    adceleratio,

    Auct. Her. 3, 13, 23:

    mortes boum,

    Veg. Vet. 4, pr. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > clamosus

  • 2 clāmōsus

        clāmōsus adj.    [clamor], clamorous, full of noise: pater, Iu.: circus, resounding, Iu.: Phasma Catulli, the noisy farce, ‘ the Ghost,’ Iu.
    * * *
    clamosa, clamosum ADJ
    given to/marked by/filled with shouting/bawling/yelling; barking (dog), noisy

    Latin-English dictionary > clāmōsus

  • 3 Atrichornis clamosus

    ENG noisy scrub-bird

    Animal Names Latin to English > Atrichornis clamosus

  • 4 Cuculus clamosus

    ENG black cuckoo

    Animal Names Latin to English > Cuculus clamosus

  • 5 Circenses

    circus, i, m., = kirkos [kindr. with krikos; Dor. kirkos, and korônê; cf.: kulindeô, kullos, cirrus, curvus].
    I.
    A circular line, circle, in astronomy (less freq. than circulus): quot luna circos annuo in cursu institit, Att. ap. Non. p. 20, 28:

    circus lacteus,

    the Milky Way, Macr. Somn. Scip. 1, 15, 2; cf.:

    candens circus, Lacteus hic notatur,

    Cic. Arat. 248 (492):

    illum incolunt locum... erat autem is splendidissimo candore inter flammas circus elucens,

    id. Rep. 6, 16, 16 B. and K.:

    globus et circi zonaeque ac fulgida signa,

    Mart. Cap. 6, § 583.—
    II.
    Circus Maximus, and more freq. kat exochên Circus, the oval circus built by Tarquinius Priscus between the Palatine and Aventine hills, which could contain more than one hundred thousand spectators. It was surrounded by galleries three stories high, and a canal called Euripus. Through its whole length, in the middle, a wall four feet high and about twelve broad was built, called spina, at the ends of which there were three columns upon one base (meta), around which the combatants were required to pass seven times before the prize was awarded. In the middle of the spina, Cæsar erected the obelisk, 132 feet high, brought from Egypt; cf. Dion. Hal. 3, 68; Dict. Antiq. p. 252 sqq.;

    Becker, Antiq. 1, p. 467 sq.—Passages with Circus Maximus,

    Varr. L. L. 5, § 153 Müll.; id. R. R. 3, 13, 3; Cic. Verr. 2, 1, 59, § 154; Vitr. 3, 3, 5; Liv. 1, 35, 8 sqq.; Ov. F. 2, 392; Plin. 30, 15, 24, § 102; Suet. Ner. 25; 27; Gell. 5, 14, 5 al.—

    Circus Magnus,

    Ov. F. 6, 477; Plin. 36, 9, 14, § 71.—Most freq. only Circus, Enn. ap. Cic. Div. 1, 58, 132; Cic. Leg. 2, 15, 38; id. Mur. 34, 72 sq.; id. Phil. 2, 43, 110; Liv. 1, 36, 2; 42, 10, 5; Tac. H. 1, 4; Quint. 1, 6, 45; Suet. Caes. 39; id. Aug. 43; 74; id. Calig. 18 et saep.—In or around the Circus many jugglers and soothsayers, etc., stationed themselves;

    hence, Circus fallax,

    Hor. S. 1, 6, 113; Cic. Div. 1, 58, 132; Suet. Aug. 74:

    Circus clamosus,

    Mart. 10, 53, 1; cf. Juv. 3, 65. —Besides the Circus Maximus, there were at Rome still other Circi, among which the most celebrated was the Circus Flaminius in the ninth region, Varr. L. L. 5, § 154; Cic. Att. 1, 14, 1; id. Planc. 23, 55; id. Sest. 14, 33; Liv. 27, 21, 1; 28, 11, 4; Plin. 34, 3, 7, § 13;

    called only Circus,

    Ov. F. 6, 205; 6, 209; cf. Becker, Antiq. 1, p. 598;

    and the Circus Vaticanus, begun by Caligula and finished by Nero,

    Plin. 16, 40, 76, § 201:

    in Vaticani Gai et Neronis principuus circo,

    id. 36, 11, 15, § 74.—Also, without the walls of Rome, Circus maritimus, Liv. 9, 42, 11.—
    B.
    Hence, Circensis, e, adj., pertaining to the Circus: ludi, the contesls in the Circus Maximus, also called ludi magni (Liv. 4, 27, 2; 5, 19, 6; 22, 9, 10 al.; cf. Baumg.Crus. [p. 344] ad Suet. Aug. 23), Cic. Verr. 2, 4, 15, § 33; Suet. Ner. 7; 11:

    ludicrum, the same,

    Liv. 44, 9, 3.—Hence, Circensis pompa, Suet. Claud. 11.—Also absol.: Circenses, ium, m. (sc. ludi; cf.

    Neue, Formenl. 1, p. 458): edere,

    Suet. Caes. 39; id. Calig. 18:

    committere,

    id. Claud. 21:

    spectare,

    id. Aug. 45:

    Circensium die,

    id. Dom. 4:

    plebeii, prepared by the ediles annually in November,

    id. Tib. 26.—
    2.
    Transf., any race-course, Verg. A. 5, 109; 5, 289; 5, 551; Sil. 16, 313; 16, 323; Stat. Th. 6, 247.—
    b.
    Meton., the spectators in the circus, Sil. 16, 535.

    Lewis & Short latin dictionary > Circenses

  • 6 circus

    circus, i, m., = kirkos [kindr. with krikos; Dor. kirkos, and korônê; cf.: kulindeô, kullos, cirrus, curvus].
    I.
    A circular line, circle, in astronomy (less freq. than circulus): quot luna circos annuo in cursu institit, Att. ap. Non. p. 20, 28:

    circus lacteus,

    the Milky Way, Macr. Somn. Scip. 1, 15, 2; cf.:

    candens circus, Lacteus hic notatur,

    Cic. Arat. 248 (492):

    illum incolunt locum... erat autem is splendidissimo candore inter flammas circus elucens,

    id. Rep. 6, 16, 16 B. and K.:

    globus et circi zonaeque ac fulgida signa,

    Mart. Cap. 6, § 583.—
    II.
    Circus Maximus, and more freq. kat exochên Circus, the oval circus built by Tarquinius Priscus between the Palatine and Aventine hills, which could contain more than one hundred thousand spectators. It was surrounded by galleries three stories high, and a canal called Euripus. Through its whole length, in the middle, a wall four feet high and about twelve broad was built, called spina, at the ends of which there were three columns upon one base (meta), around which the combatants were required to pass seven times before the prize was awarded. In the middle of the spina, Cæsar erected the obelisk, 132 feet high, brought from Egypt; cf. Dion. Hal. 3, 68; Dict. Antiq. p. 252 sqq.;

    Becker, Antiq. 1, p. 467 sq.—Passages with Circus Maximus,

    Varr. L. L. 5, § 153 Müll.; id. R. R. 3, 13, 3; Cic. Verr. 2, 1, 59, § 154; Vitr. 3, 3, 5; Liv. 1, 35, 8 sqq.; Ov. F. 2, 392; Plin. 30, 15, 24, § 102; Suet. Ner. 25; 27; Gell. 5, 14, 5 al.—

    Circus Magnus,

    Ov. F. 6, 477; Plin. 36, 9, 14, § 71.—Most freq. only Circus, Enn. ap. Cic. Div. 1, 58, 132; Cic. Leg. 2, 15, 38; id. Mur. 34, 72 sq.; id. Phil. 2, 43, 110; Liv. 1, 36, 2; 42, 10, 5; Tac. H. 1, 4; Quint. 1, 6, 45; Suet. Caes. 39; id. Aug. 43; 74; id. Calig. 18 et saep.—In or around the Circus many jugglers and soothsayers, etc., stationed themselves;

    hence, Circus fallax,

    Hor. S. 1, 6, 113; Cic. Div. 1, 58, 132; Suet. Aug. 74:

    Circus clamosus,

    Mart. 10, 53, 1; cf. Juv. 3, 65. —Besides the Circus Maximus, there were at Rome still other Circi, among which the most celebrated was the Circus Flaminius in the ninth region, Varr. L. L. 5, § 154; Cic. Att. 1, 14, 1; id. Planc. 23, 55; id. Sest. 14, 33; Liv. 27, 21, 1; 28, 11, 4; Plin. 34, 3, 7, § 13;

    called only Circus,

    Ov. F. 6, 205; 6, 209; cf. Becker, Antiq. 1, p. 598;

    and the Circus Vaticanus, begun by Caligula and finished by Nero,

    Plin. 16, 40, 76, § 201:

    in Vaticani Gai et Neronis principuus circo,

    id. 36, 11, 15, § 74.—Also, without the walls of Rome, Circus maritimus, Liv. 9, 42, 11.—
    B.
    Hence, Circensis, e, adj., pertaining to the Circus: ludi, the contesls in the Circus Maximus, also called ludi magni (Liv. 4, 27, 2; 5, 19, 6; 22, 9, 10 al.; cf. Baumg.Crus. [p. 344] ad Suet. Aug. 23), Cic. Verr. 2, 4, 15, § 33; Suet. Ner. 7; 11:

    ludicrum, the same,

    Liv. 44, 9, 3.—Hence, Circensis pompa, Suet. Claud. 11.—Also absol.: Circenses, ium, m. (sc. ludi; cf.

    Neue, Formenl. 1, p. 458): edere,

    Suet. Caes. 39; id. Calig. 18:

    committere,

    id. Claud. 21:

    spectare,

    id. Aug. 45:

    Circensium die,

    id. Dom. 4:

    plebeii, prepared by the ediles annually in November,

    id. Tib. 26.—
    2.
    Transf., any race-course, Verg. A. 5, 109; 5, 289; 5, 551; Sil. 16, 313; 16, 323; Stat. Th. 6, 247.—
    b.
    Meton., the spectators in the circus, Sil. 16, 535.

    Lewis & Short latin dictionary > circus

  • 7 clamose

    clāmōsē, adv., v. clamosus, I.

    Lewis & Short latin dictionary > clamose

  • 8 Elorini

    Hĕlōrus (or Elōrus), i, m., = Elôros or Hĕlōrum, i, n., = Elôron, a river on the eastern coast of Sicily, now Atellaro, al. Abisso, Verg. A. 3, 698; Cic. Verr. 2, 5, 34, § 90:

    clamosus,

    Sil. 14, 269:

    flumen Elorum,

    Plin. 3, 8, 14, § 89.— At its mouth was situated the city Hĕlōrus ( El-), i, f., Liv. 24, 35 init.; Plin. 32, 2, 7, § 16; the vale of which was called Hĕlōrĭa Tempē, Ov. F. 4, 477; and the inhabitants, Hĕlōrīni ( El-), Cic. Verr. 2, 3, 43, § 103.

    Lewis & Short latin dictionary > Elorini

  • 9 Heloria Tempe

    Hĕlōrus (or Elōrus), i, m., = Elôros or Hĕlōrum, i, n., = Elôron, a river on the eastern coast of Sicily, now Atellaro, al. Abisso, Verg. A. 3, 698; Cic. Verr. 2, 5, 34, § 90:

    clamosus,

    Sil. 14, 269:

    flumen Elorum,

    Plin. 3, 8, 14, § 89.— At its mouth was situated the city Hĕlōrus ( El-), i, f., Liv. 24, 35 init.; Plin. 32, 2, 7, § 16; the vale of which was called Hĕlōrĭa Tempē, Ov. F. 4, 477; and the inhabitants, Hĕlōrīni ( El-), Cic. Verr. 2, 3, 43, § 103.

    Lewis & Short latin dictionary > Heloria Tempe

  • 10 Helorini

    Hĕlōrus (or Elōrus), i, m., = Elôros or Hĕlōrum, i, n., = Elôron, a river on the eastern coast of Sicily, now Atellaro, al. Abisso, Verg. A. 3, 698; Cic. Verr. 2, 5, 34, § 90:

    clamosus,

    Sil. 14, 269:

    flumen Elorum,

    Plin. 3, 8, 14, § 89.— At its mouth was situated the city Hĕlōrus ( El-), i, f., Liv. 24, 35 init.; Plin. 32, 2, 7, § 16; the vale of which was called Hĕlōrĭa Tempē, Ov. F. 4, 477; and the inhabitants, Hĕlōrīni ( El-), Cic. Verr. 2, 3, 43, § 103.

    Lewis & Short latin dictionary > Helorini

  • 11 Helorum

    Hĕlōrus (or Elōrus), i, m., = Elôros or Hĕlōrum, i, n., = Elôron, a river on the eastern coast of Sicily, now Atellaro, al. Abisso, Verg. A. 3, 698; Cic. Verr. 2, 5, 34, § 90:

    clamosus,

    Sil. 14, 269:

    flumen Elorum,

    Plin. 3, 8, 14, § 89.— At its mouth was situated the city Hĕlōrus ( El-), i, f., Liv. 24, 35 init.; Plin. 32, 2, 7, § 16; the vale of which was called Hĕlōrĭa Tempē, Ov. F. 4, 477; and the inhabitants, Hĕlōrīni ( El-), Cic. Verr. 2, 3, 43, § 103.

    Lewis & Short latin dictionary > Helorum

  • 12 Helorus

    Hĕlōrus (or Elōrus), i, m., = Elôros or Hĕlōrum, i, n., = Elôron, a river on the eastern coast of Sicily, now Atellaro, al. Abisso, Verg. A. 3, 698; Cic. Verr. 2, 5, 34, § 90:

    clamosus,

    Sil. 14, 269:

    flumen Elorum,

    Plin. 3, 8, 14, § 89.— At its mouth was situated the city Hĕlōrus ( El-), i, f., Liv. 24, 35 init.; Plin. 32, 2, 7, § 16; the vale of which was called Hĕlōrĭa Tempē, Ov. F. 4, 477; and the inhabitants, Hĕlōrīni ( El-), Cic. Verr. 2, 3, 43, § 103.

    Lewis & Short latin dictionary > Helorus

  • 13 juvenis

    jŭvĕnis, is, adj. ( comp. juvenior, for the more usual junior, Plin. Ep. 4, 8; App. M. 8, p. 210, 36) [Sanscr. yuvan, young].
    I.
    Adj.:

    ut juveni primum virgo deducta marito,

    Tib. 3, 4, 31:

    est mihi filius juvenis,

    Quint. 4, 2, 42:

    juvenes anni,

    Ov. M. 7, 295:

    juvenes premere Medos,

    Juv. 7, 132:

    ovis juvenis,

    Col. 7, 3, 6:

    deus,

    Calp. Ecl. 7, 6.— Comp.:

    toto junior anno,

    Hor. Ep. 2, 1, 44:

    dis junioribus permisit ut, etc.,

    Cic. Univ. 13.—
    II.
    Subst.: jŭvĕnis, is, comm., one who is in the flower of his or her age (mostly of persons older than adolescentes and younger than seniores, i. e. between twenty and forty years), a young person, a young man, a young woman:

    infirmitas puerorum, et ferocitas juvenum, et gravitas jam constantis aetatis,

    Cic. de Sen. 10, 33:

    simul ac juvenes esse coeperunt,

    id. Off. 2, 13, 45:

    aetas juvenum (opp. senum),

    id. Cat. 19, 67:

    juvenem egregium praestanti munere donat,

    Verg. A. 5, 361:

    juvenes fervidi,

    Hor. C. 4, 13, 26:

    nefas si juvenis vetulo non assurrexerat,

    Juv. 13, 55:

    telluris juvenes = terrae filios,

    Hor. C. 2, 12, 7:

    clamosus juvenem pater excitat,

    Juv. 4, 191; so,

    juvenes ipsius consulis,

    sons, id. 8, 262.—In comp.:

    edicitur delectus: juniores ad nomina respondent,

    Liv. 3, 41, 1; 6, 2, 6: junior (opp. senior), the son, the younger of the name (late Lat.), Ambros. Enar. in Psa. 45, 31:

    eos (milites) ad annum quadragesimum sextum juniores, supraque eum annum seniores appellavit (Servius Tullius),

    Gell. 11, 28, 1.— Fem.:

    Cornelia juvenis est,

    Plin. 7, 36, 36, § 122:

    pulchra,

    Phaedr. 2, 2, 5; Ov. A. A. 1, 63;

    amica,

    Claud. in Eutr. 2, praef. 23.—
    B.
    Juvenis (for juventus), the youth, the young men:

    lectus juvenis,

    Sil. 4, 219.

    Lewis & Short latin dictionary > juvenis

  • 14 turbidus

    turbĭdus, a, um, adj. [turba], full of confusion or disorder, wild, confused, disordered (class.; cf.: agitatus, tumultuosus).
    I.
    Lit.:

    turbida tempestas heri fuit,

    wild, stormy, Plaut. Rud. 4, 3, 3:

    tempestas,

    Lucr. 4, 169; 6, 376; Cic. Inv 1, 3, 4; Caes. B. C. 2, 22; Suet. Calig. 15:

    tempestas telorum,

    Verg. A. 12, 283:

    Auster,

    Hor. C. 3, 3, 5:

    aequora ponti,

    Lucr. 5, 1000:

    scaturiges,

    Liv. 44, 33, 3:

    nubila,

    Verg. A. 4, 245:

    caelum inmite ac turbidum,

    Plin. Ep. 8, 17, 1:

    imber,

    Verg. A. 12, 685:

    caligine atrā Pulvis,

    id. ib. 11, 876:

    coma,

    Ov. H. 10, 16:

    freta ventis Turbida,

    id. ib. 17 (18), 7.—
    B.
    In partic., of fluids, troubled, thick, muddy, turbid:

    aqua,

    Cic. Tusc. 5, 34, 97:

    torrentes,

    Quint. 12, 10, 19:

    turbidus caeno gurges,

    Verg. A. 6, 296:

    auro turbidus Hermus,

    id. G. 2, 137.—
    II.
    Trop., troubled, disordered, disturbed, perplexed, violent, boisterous, turbulent, vehement:

    mens, quae omni turbido motu semper vacet,

    Cic. Tusc. 1, 33, 80: turbidi animorum, concitatique motus, id. ib. 4, 15, 34:

    mores,

    Plaut. Trin. 2, 2, 18:

    ingenium,

    Tac. A. 14, 59:

    Venulo adversum se turbidus infert,

    Verg. A. 11, 742; 9, 57:

    turbidus et clamosus altercator,

    Quint. 6, 4, 15:

    reduxit in hiberna turbidos et nihil ausos,

    mutinous, seditious, Tac. A. 1, 38; so,

    civitas,

    id. H. 4, 11:

    ex oculis se turbidus abstulit Arruns,

    frightened, confused, Verg. A. 11, 814; cf.

    frons,

    Sen. Hippol. 432:

    acies oculi,

    id. Herc. Fur. 954:

    lumen lunae,

    id. Hippol. 790:

    puella,

    Ov. A. A. 3, 246:

    C. Caesar turbidus animi,

    Tac. H. 4, 48:

    turbidus irae,

    Sil. 12, 417;

    for which: turbidus irā,

    Stat. S. 3, 1, 39:

    turbidus ausi,

    Sil. 13, 214:

    res timida aut turbida,

    i. e. troubled, dangerous, perilous, Plaut. Most. 5, 1, 11; cf.: res turbidas tractare, Enn. ap. Cic. de Or. 1, 45, 199 (Trag. v. 189 Vahl.):

    esse in turbidis rebus,

    Cic. Phil. 2, 16, 39:

    hoc tum turbido tempore,

    Nep. Pelop. 4, 1.— Comp.:

    pectora sunt ipso turbidiora mari,

    Ov. Tr. 1, 11, 34:

    tumultuosius atque turbidius,

    Quint. 3, 8, 60.— Sup.:

    turbidissimus quisque,

    Tac. H. 3, 49:

    actiones,

    Quint. 1, 10, 28. —
    b.
    Neutr. absol.: si turbidissima sapienter ferebas, the most perilous or troubled circumstances, Cic. Fam. 6, 14, 3: nisi quod in turbido minus perspicuum fore putent quid agatur, in confused or troubled times, Liv. 3, 40, 10; so,

    in turbido,

    Sen. Ep. 3, 5; Tac. H. 1, 21; Curt. 4, 3, 18.—Turbidum, adverb.:

    mens turbidum Laetatur,

    confusedly, Hor. C. 2, 19, 6.—Hence, adv.: turbĭdē, in disorder, confusedly, Cic. Tusc. 4, 10, 24; Tac. A. 3, 12; Gell. 5, 9, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > turbidus

См. также в других словарях:

  • Cuculus clamosus — Coucou criard Cuculus clamosus …   Wikipédia en Français

  • Atrichornis clamosus — Atrichorne bruyant Atrichorne bruyant …   Wikipédia en Français

  • Atrichornis clamosus — Lärmdickichtvogel Lärmdickichtvogel (Atrichornis clamosus) Systematik Klasse: Vögel (Aves) …   Deutsch Wikipedia

  • Atrichornis clamosus — triukšmingasis atrichornis statusas T sritis zoologija | vardynas atitikmenys: lot. Atrichornis clamosus angl. noisy scrub bird vok. Braunbauch Dickichtvogel, m rus. крикливая атрихия, f; крикливая кустарниковая птица, f pranc. atrichorne bruyant …   Paukščių pavadinimų žodynas

  • Cuculus clamosus — juodoji gegutė statusas T sritis zoologija | vardynas atitikmenys: lot. Cuculus clamosus angl. black cuckoo vok. Schwarzkuckuck, m rus. чёрная кукушка, f pranc. coucou criard, m ryšiai: platesnis terminas – tikrosios gegutės …   Paukščių pavadinimų žodynas

  • Coucou criard — Cuculus clamosus …   Wikipédia en Français

  • Atrichorne Bruyant — Atrichorne bruyant …   Wikipédia en Français

  • Atrichorne bruyant — Atrichornis clamosus …   Wikipédia en Français

  • Black Cuckoo — Conservation status Least Concern …   Wikipedia

  • Braunbauch-Dickichtvogel — Lärmdickichtvogel Lärmdickichtvogel (Atrichornis clamosus) Systematik Klasse: Vögel (Aves) …   Deutsch Wikipedia

  • Großer Dickichtschlüpfer — Lärmdickichtvogel Lärmdickichtvogel (Atrichornis clamosus) Systematik Klasse: Vögel (Aves) …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»