-
1 coartatio
cŏartātĭo ( cŏarct-), ōnis, f. [coarto], a drawing or crowding together (rare):laxatio aut coartatio,
Vitr. 9, 9:plurium in angusto tendentium,
Liv. 27, 46, 2; so, militum eo loco, Auct. B. Alex. 74 fin. -
2 coartatio
tightening; fitting closely together; crowding/drawing together -
3 coartātiō (coarct-)
coartātiō (coarct-) ōnis, f [coarto], a crowding, pressing together: plurium in angusto, L. -
4 dilato
dīlāto, āvi, ātum, 1, v. freq. a. and n. [differo].I.Act., to spread out, dilate; to enlarge, amplify, extend (class.; esp. freq. in Cic.).A.Lit.:B.(stomachi) partes eae, quae sunt infra, dilatantur, quae autem supra, contrahuntur,
Cic. N. D. 2, 54, 135:manum (opp. comprimere digitos),
id. Or. 32, 113:globum farinae,
Varr. L. L. 5, § 107 Müll.:fundum,
Cic. Fin. 3, 15, 48:castra,
Liv. 27, 46 (opp. coartatio plurium):aciem,
id. 31, 21:cicatricem,
Plin. 17, 27, 42, § 251:patulos rictus,
Ov. M. 6, 378:se mare,
Plin. 5, 32, 40, § 141 et saep.—Trop.:II.ut aut ex verbis dilatetur, aut in verbum contrahatur oratio,
Cic. Part. 7, 23; so,orationem,
id. Fl. 5, 12; cf.argumentum, id. Parad. prooem. § 2: haec, quae dilatantur a nobis, Zeno sic premebat,
id. N. D. 2, 7 fin.; cf. id. ib. 3, 9, 22; Quint. 8, 4, 14:eloquentia dilatata (opp. contracta et astricta),
Cic. Brut. 90, 309:litteras,
to pronounce broadly, id. ib. 74, 259: nomen in continentibus terris, id. Fragm. ap. Non. 274, 7:quantis in angustiis vestra se gloria dilatari velit,
Cic. Rep. 6, 20; cf.se (c. c. attollere),
Quint. 2, 3, 8:haec lex, dilatata in ordinem cunctum, coangustari etiam potest,
Cic. Leg. 3, 14 fin. —Neutr., to extend one's self ( = expandor):spatia montis in cubiculo dilatantia,
Plin. 35, 1, 1, § 3 Sill. N. cr.
См. также в других словарях:
coarctation — [ koarktasjɔ̃ ] n. f. • 1838; coartation 1478; du lat. coarctatio « action de resserrer » ♦ Pathol. Rétrécissement de l aorte. ● coarctation nom féminin (latin coartatio, onis, action de serrer) Rétrécissement congénital d un canal ou conduit… … Encyclopédie Universelle
coartazione — /koarta tsjone/ s.f. [dal lat. coartatio onis ]. 1. (lett.) [il coartare: cedere alla c. ] ▶◀ [➨ coercizione]. 2. (med.) [il restringersi di una cavità, di un lume naturale: c. aortica ] ▶◀ Ⓖ restringimento, stenosi. ‖ strozzamento, Ⓖ strozz … Enciclopedia Italiana