-
1 comicus
cōmicus, a, um (κωμικός), zur Komödie gehörig, komisch (Ggstz. tragicus), I) adi.: a) übh. poëta, poëma, Cic.: fabula (Ggstz. tragica, satyrica), Acro: gestus, Quint: res, Stoff der Komödie, Hor.: artificium, Cic.: virtus, Caes. fr.: tragica comicaque ingenia, Sen. – b) in der Komödie dargestellt = auftretend wie in der Komödie, senes, stulti senes, Komik.: adulescens, Cic.: moecha Thais, Prop.: servi, Plaut. – II) subst., cōmicus, ī, m. (Ggstz. tragicus), a) der Schauspieler der Komödie, der Komiker, Plaut. Pers. 465 u.a. Corp. inscr. Lat. 14, 2408. – b) der Komödiendichter, Komiker, Sing. Amm. 14, 6, 6 u. 21, 14, 4: neben lyricus, Symm. ep. 4, 1: Plur., Cic. or. 184. Quint. 1, 7, 22: neben tragici, Quint. 9, 3, 14 u. 11, 1, 38.
-
2 comicus
cōmicus, a, um (κωμικός), zur Komödie gehörig, komisch (Ggstz. tragicus), I) adi.: a) übh. poëta, poëma, Cic.: fabula (Ggstz. tragica, satyrica), Acro: gestus, Quint: res, Stoff der Komödie, Hor.: artificium, Cic.: virtus, Caes. fr.: tragica comicaque ingenia, Sen. – b) in der Komödie dargestellt = auftretend wie in der Komödie, senes, stulti senes, Komik.: adulescens, Cic.: moecha Thais, Prop.: servi, Plaut. – II) subst., cōmicus, ī, m. (Ggstz. tragicus), a) der Schauspieler der Komödie, der Komiker, Plaut. Pers. 465 u.a. Corp. inscr. Lat. 14, 2408. – b) der Komödiendichter, Komiker, Sing. Amm. 14, 6, 6 u. 21, 14, 4: neben lyricus, Symm. ep. 4, 1: Plur., Cic. or. 184. Quint. 1, 7, 22: neben tragici, Quint. 9, 3, 14 u. 11, 1, 38. -
3 comicus
cōmĭcus, a, um, adj., = kômikos, of or pertaining to comedy, comic:B.poëta,
Cic. Or. 20, 67:artificium,
id. Rosc. Com. 10, 18:levitates,
id. N. D. 3, 29, 72:res,
the material of comedy, Hor. A. P. 89:scaenae,
Vitr. 5, 8:gestus,
Quint. 11, 3, 125:senarius,
id. 9, 4, 140:ad morem,
id. 1, 8, 3: virtus (Terentii), C. Caes. ap. Suet. Vit. Ter. 5:persona,
Quint. 11, 3, 79; Plin. 25, 11, 88, § 137:auctores,
Quint. 2, 10, 13.—Esp., represented in comedy:II.ut comici servi solent,
Plaut. Capt. 4, 1, 11: stulti senes, Caecil. ap. Cic. Sen. 11, 36, and Lael. 26, 99; so,adulescens,
Cic. Rosc. Am. 16, 47:Davus,
Hor. S. 2, 5, 91:moecha Thais,
Prop. 4 (5), 5, 44:aurum = lupinum,
lupines, used by comic actors instead of money, Plaut. Poen. 3, 2, 20.—Subst.: cōmĭcus, i, m.A.An actor of comedy, a comedian, Plaut. Poen. 3, 2, 4; id. Pers. 4, 2, 4; Inscr. Grut. 1089, 6. —More freq.,B.A comic poet, writer of comedy, Cic. Or. 55, 184; Quint. 1, 7, 22; 2, 16, 3; 9, 3, 14; 10, 1, 72; 11, 1, 38; 12, 2, 22.— Adv.: cōmĭcē, in the manner of comedy:res tragicas tractare,
Cic. de Or. 3, 8, 30; cf. Sen. Ep. 100, 10. -
4 cōmicus
cōmicus adj., κωμικόσ, of comedy, comic, in comic style: poëta: artificium: res, the material of comedy, H. — Represented in comedy: senes: adulescens.—As subst m., a comic poet, writer of comedy.* * *Icomica, comicum ADJcomic, belonging/suited/appropriate to comedy; typical/characteristic of comedyIIcomic actor, comedian; writer of comedy; comic poet -
5 comicus
[st1]1 [-] cōmĭcus, a, um: relatif à la comédie, de comédie, comique. [st1]2 [-] cōmĭcus, i, m.: - [abcl][b]a - poète comique. - [abcl]b - acteur comique.[/b]* * *[st1]1 [-] cōmĭcus, a, um: relatif à la comédie, de comédie, comique. [st1]2 [-] cōmĭcus, i, m.: - [abcl][b]a - poète comique. - [abcl]b - acteur comique.[/b]* * *Actores comici. Quintil. Joueurs de farces.\Comicus poeta. Plin. Un faictiste, Composeur de farces, Un farceur. \ Res comica. Horat. De quoy on traicte és farces. -
6 comicus
I cōmicus, a, um (греч.)комический, комичный, комедийный (poēta C; auctor, persona Q)aurum comicum Pl — бутафорские деньги, фишки (см. lupinus II, 2.)II cōmicus, ī m. [ comicus I ]1) комедиограф, автор комедий C, Q2) комический актёр, комик, комедиант Pl etc. -
7 comicus
, comica, comicum (m,f,n) греч.комический -
8 comice
cōmicē [ comicus I \]комически, забавно ( aliquid tractare C) -
9 comice
cōmicē, Adv. (comicus), nach Art der Komödie, komisch (Ggstz. tragice), Cic. de or. 3, 30. Sen. ep. 100, 10.
-
10 Menander
Menander, drī, m. (Μένανδρος), I) der berühmteste Dichter der neuen griech. Komödie, Schüler des Theophrastus, um 340 v. Chr., Vorbild des Terenz, Ter. Andr. prol. 9. Cic. de fin. 1, 4. Auson. edyll. 13 extr. p. 146, 21 Schenkl: nobilis comoediis, Phaedr. 5, 1, 9: Menander comicus, Amm. 21, 4, 4: Thais Menandri, Varro sat. Men. 301. – Nbf. Menandros, Ov. am. 1, 15, 18: Nbf. Menandrus, Vell. 1, 16, 3: Vok., docte Menandre, Prop. 3, 21, 28. – Dav. A) Menandrēus, a, um (Μενάνδρειος), menandrëisch, des Menander, Thais, Prop. 2, 6, 3. – B) Menandricus, a, um, menandrisch, fluxus, Tert. de pall. 4 (u. dazu Oehler Bd. 1. S. 940). – II) als Sklavenname: a) ein Sklave Ciceros, Cic. ep. 16, 13. – b) ein Freigelassener des T. Ampius Balbus, Cic. ep. 13, 70.
-
11 poeta
poēta, ae, m. (ποιήτης), I) der Verfertiger, Schöpfer, Erfinder von etwas, Plaut. Cas. 861 (Ränkeschmied): tu poëta es prorsus ad eam rem, bist der Mann zu usw., Plaut. asin. 748. – II) prägn., der Dichter, Poet, poëta bonus, optimus, Cic.: p. barbarus (v. Nävius), Plaut.: Anacreon, lyricus p., Porphyr.: p. epigrammaticus, Spart.: p. scaenicus, Varro LL.: p. comicus, tragicus, Cic.: tragoediarum p., Gell.: satiricus p., Suet. fr.: vetus p., Gell., veteres poëtae, Amm.: Corn. Severus, versificator quam poëta melior, Quint. – Plur. poëtae (Ggstz. oratores, Prosaiker, Cic. de or. 3, 39), poëtarum licentia, Cic.: legere oratores et poëtas, Cic.: ut ait poëta, Colum. – / Griech. Nbf. poētēs, ae, m., Corp. inscr. Lat. 14, 2651.
-
12 tragicus
tragicus, a, um (τραγικός), I) zur Tragödie gehörig, tragisch (Ggstz. comicus), poëma, Tragödie, Cic.: fabulae (Ggstz. comicae, satiricae), Acro ad Hor.: poëta, Tragödiendichter, Cic. u. Ascon.: actor, Schauspieler in der Tragödie, Liv.: u. so histrio, Plin.: ars, Hor.: Orestes, der in der Tragödie aufgeführt wird, Cic.: vestis, Val. Max.: cothurnus, Hor. u. (Ggstz. soccus) Amm.: tragica comicaque ingenia, Sen.: hoc argumentum tumore tragico, Amm.: Caligula tragicum illud (jenen Ausdruck des Tragikers) subinde iactabat ›oderint, dum metuant‹, Suet. – subst., a) tragicus, ī, m., der tragische Dichter, Tragiker, Sen. u.a.: Euripides tragicus, Solin. – b) tragicī, ōrum, m., tragische Schauspieler, Plaut. Pers. 465. – II) übtr., tragisch, a) = erhaben, wie in der Tragödie, pathetisch, orator, Cic.: spirat tragicum (Pathos) satis, Hor. – b) = schrecklich, grausam, traurig, scelus, Liv.: ignes (Liebesflammen), Ov.
-
13 Turpilius
Turpilius, a, Name einer röm. gens, aus der am bekanntesten Sex. Turpilius, ein röm. Komödiendichter, Zeitgenosse und Freund des Terenz, Vulcat. Sedig. bei Gell. 15, 24. v. 11: Turpilius comicus, Hieron. epist. 8 in. Vgl. W. Teuffel Gesch. der röm. Liter.6 § 113. – Turpilia, Cic. ep. 7, 21 in.
-
14 comice
cōmicē, Adv. (comicus), nach Art der Komödie, komisch (Ggstz. tragice), Cic. de or. 3, 30. Sen. ep. 100, 10. -
15 Menander
Menander, drī, m. (Μένανδρος), I) der berühmteste Dichter der neuen griech. Komödie, Schüler des Theophrastus, um 340 v. Chr., Vorbild des Terenz, Ter. Andr. prol. 9. Cic. de fin. 1, 4. Auson. edyll. 13 extr. p. 146, 21 Schenkl: nobilis comoediis, Phaedr. 5, 1, 9: Menander comicus, Amm. 21, 4, 4: Thais Menandri, Varro sat. Men. 301. – Nbf. Menandros, Ov. am. 1, 15, 18: Nbf. Menandrus, Vell. 1, 16, 3: Vok., docte Menandre, Prop. 3, 21, 28. – Dav. A) Menandrēus, a, um (Μενάνδρειος), menandrëisch, des Menander, Thais, Prop. 2, 6, 3. – B) Menandricus, a, um, menandrisch, fluxus, Tert. de pall. 4 (u. dazu Oehler Bd. 1. S. 940). – II) als Sklavenname: a) ein Sklave Ciceros, Cic. ep. 16, 13. – b) ein Freigelassener des T. Ampius Balbus, Cic. ep. 13, 70.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Menander
-
16 poeta
poēta, ae, m. (ποιήτης), I) der Verfertiger, Schöpfer, Erfinder von etwas, Plaut. Cas. 861 (Ränkeschmied): tu poëta es prorsus ad eam rem, bist der Mann zu usw., Plaut. asin. 748. – II) prägn., der Dichter, Poet, poëta bonus, optimus, Cic.: p. barbarus (v. Nävius), Plaut.: Anacreon, lyricus p., Porphyr.: p. epigrammaticus, Spart.: p. scaenicus, Varro LL.: p. comicus, tragicus, Cic.: tragoediarum p., Gell.: satiricus p., Suet. fr.: vetus p., Gell., veteres poëtae, Amm.: Corn. Severus, versificator quam poëta melior, Quint. – Plur. poëtae (Ggstz. oratores, Prosaiker, Cic. de or. 3, 39), poëtarum licentia, Cic.: legere oratores et poëtas, Cic.: ut ait poëta, Colum. – ⇒ Griech. Nbf. poētēs, ae, m., Corp. inscr. Lat. 14, 2651. -
17 tragicus
tragicus, a, um (τραγικός), I) zur Tragödie gehörig, tragisch (Ggstz. comicus), poëma, Tragödie, Cic.: fabulae (Ggstz. comicae, satiricae), Acro ad Hor.: poëta, Tragödiendichter, Cic. u. Ascon.: actor, Schauspieler in der Tragödie, Liv.: u. so histrio, Plin.: ars, Hor.: Orestes, der in der Tragödie aufgeführt wird, Cic.: vestis, Val. Max.: cothurnus, Hor. u. (Ggstz. soccus) Amm.: tragica comicaque ingenia, Sen.: hoc argumentum tumore tragico, Amm.: Caligula tragicum illud (jenen Ausdruck des Tragikers) subinde iactabat ›oderint, dum metuant‹, Suet. – subst., a) tragicus, ī, m., der tragische Dichter, Tragiker, Sen. u.a.: Euripides tragicus, Solin. – b) tragicī, ōrum, m., tragische Schauspieler, Plaut. Pers. 465. – II) übtr., tragisch, a) = erhaben, wie in der Tragödie, pathetisch, orator, Cic.: spirat tragicum (Pathos) satis, Hor. – b) = schrecklich, grausam, traurig, scelus, Liv.: ignes (Liebesflammen), Ov.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > tragicus
-
18 Turpilius
Turpilius, a, Name einer röm. gens, aus der am bekanntesten Sex. Turpilius, ein röm. Komödiendichter, Zeitgenosse und Freund des Terenz, Vulcat. Sedig. bei Gell. 15, 24. v. 11: Turpilius comicus, Hieron. epist. 8 in. Vgl. W. Teuffel Gesch. der röm. Liter.6 § 113. – Turpilia, Cic. ep. 7, 21 in.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Turpilius
-
19 cōmicē
cōmicē adv. [comicus], in the manner of comedy: res tragicas tractare.* * *in a style suited to comedy; in manner of comedy -
20 comice
cōmĭcē, adv., v. comicus fin.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
COMICUS — absolute Aristophanes dicitur. Eustathius, in Dionysium, ad v. 345. Ε῎ςι δὲ καὶ εν Α᾿θήναις τεῖχος πελασγικὸν, ἠτοι πελαργικὸν, ὡς ὁ Κωμικὸς δηλοὶ εν τοῖς ὄρνισιν. Est autem et Athenis murus Pelasgicus, an Pelargicus, uti in Avibus Comicus docet … Hofmann J. Lexicon universale
Liber Comicus — Toletanus Teplensis (also spelled Commicus) is the oldest known lectionary from the Iberian Peninsula, 72 fragments of the Old Latin text are preserved in the Spanish Lectionary or Liber Comicus. Ann Freeman, [http://www.jstor.org/pss/2850291… … Wikipedia
Liber comicus (disambiguation) — Liber Comicus is the name of the oldest lectionary from the Iberian Peninsula. Liber comicus means lectionary in Latin.Liber comicus may also refer to the following manuscripts: *Liber Comicus Toletanus Teplensis … Wikipedia
MENECRATES poeta Comicus — Atheniensis. Suidas. Item Menecrates, Xanthius Historicus, Dionys. Halicarn. l. 1. Ant. Rom. de quo videndus etiam Voss. de Hist. Graec. p. 387 … Hofmann J. Lexicon universale
METAGENES Comicus — ut videtur, Poeta, quem laudat auctor Scholiorum in Aristophanis Aves εν αὔραις. p. 582. D. Iterum p. 602. F. εν Ο῾μήρῳ … Hofmann J. Lexicon universale
COMIC — Comicus … Abbreviations in Latin Inscriptions
History of the World, Part I — Theatrical release poster Directed by Mel Brooks Produce … Wikipedia
Schizodactylidae — Taxobox name = Schizodactylidae image caption = Schizodactylus monstrosus from South India regnum = Animalia phylum = Arthropoda classis = Insecta ordo = Orthoptera subordo = Ensifera superfamilia = Schizodactyloidea familia = Schizodactylidae… … Wikipedia
comic — CÓMIC, Ă, comici, ce, adj., subst. 1. adj. Care aparţine comediei1, de comedie, relativ la comedie. ♦ Care provoacă râsul; hazliu, ridicol. 2. s.m. Actor care interpretează roluri de comedie1. 3. S .n. Categorie estetică în a cărei sferă intră… … Dicționar Român
comique — [ kɔmik ] adj. et n. • XIVe; lat. comicus, gr. kômikos 1 ♦ Qui appartient à la comédie (II). Pièce comique. Le genre, le style comique (⇒aussi héroïcomique, tragicomique) . Auteur comique. Opéra comique. ⇒ opéra comique. Littér. ou vx De la… … Encyclopédie Universelle
MENANDER — I. MENANDER Archon Athenis, Olymp. 99. an. 3. II. MENANDER Atheniensis, fil. Diophyti, discipulus Theophrasti, natus Olymp. 109, novae comoediae Comicus, strabus fuit, mente acutus, amore in mulieres insanus. Scripsit fabulas 80. et epistolam… … Hofmann J. Lexicon universale