-
1 cīnctūtus
cīnctūtus adj. [2 cinctus], girded, girt (rare): Luperci, O.: Cethegi, i. e. the ancients, H.* * *cinctuta, cinctutum ADJwearing girdle or loin-cloth; girded/girt; (as ancients whose toga was girded) -
2 cinctutus
cinctūtus, a, um, adj. [a lengthened form from cinctus, like astutus, actutum, versutus, etc., from astus, actus, versus, etc.], girded, girt (rare; perh. only in the foll. exs.): Luperci, * Ov F 5, 101 Cethegi, i. e. the ancients (who did not, like the more effeminate men of a later time, wear the tunic ungirded), * Hor. A. P 50. -
3 astutus
astūtus, a, um, adj. [a lengthened form of the ante-class. astus, like versutus from versus, cinctutus from cinctus; and astus itself has the form of a P. a., q. v. init. ], shrewd, sagacious, expert; or (more freq., cf. astutia) in mal. part., sly, cunning, artful, designing, etc.* I.Ante-class. form astus, a, um: asta lingua, Att. ap. Non. p. 1, 54.—II.Class. form astūtus:malus, callidus, astutus admodum,
Plaut. Am. 1, 1, 112:Causam dicere adversus astutos, audacīs viros, valentes virgatores,
id. As. 3, 2, 19:non tam astutus, neque ita perspicax,
Ter. Heaut. 5, 1, 1:verum ego numquam adeo astutus fui, Quin etc.,
id. Ad. 2, 2, 13:ratio,
Cic. Verr. 1, 11 fin.:nihil astutum,
id. Or. 19, 64: hoc celandi genus est hominis non aperti, non simplicis, non ingenui;versuti potius, obscuri, astuti, fallacis,
id. Off. 3, 13, 57:astuti Getae,
Prop. 5, 5, 44:Parthorum astutae tela remissa fugae,
id. 4, 8, 54:ut est astuta et ingeniosa sollertia,
Plin. 36, 26, 66, § 192, where Jan omits astuta et:gens non astuta, nec callida,
Tac. G. 22 et saep.:pro bene sano Ac non incauto fictum astutumque vocamus,
Hor. S. 1, 3, 62:homo sagax et astutus,
Mart. 12, 88, 4:Est vir astutus multorum eruditor,
Vulg. Eccli. 37, 21:vulpes,
Hor. S. 2, 3, 186:consilium,
Gell. 5, 10 al. —As subst. (eccl. Lat.):Astutus omnia agit cum consilio,
Vulg. Prov. 13, 16; ib. Eccli. 18, 28.— Comp.:fallacia astutior,
Plaut. Cas. 5, 1, 7:si qui me astutiorem fingit (followed by callidius),
Cic. Fam. 3, 8, 6:qui custodit increpationes, astutior fiet,
Vulg. Prov. 15, 5.—* Sup.:astutissimus adversarius,
Aug. Serm. 17: astutissima calliditas, id. Civ. Dei, 21, 6.— Adv.: astūtē, craftily, cunningly:astute comminisci aliquid,
Plaut. Ep. 2, 2, 96:docte atque astute captare,
id. Most. 5, 1, 21:consulte, docte atque astute cavere,
id. Rud. 4, 7, 14: Astute, shrewdly done, Ter. And. 1, 2, 12:astute labefactare aliquem,
id. Eun. 3, 3, 3:satis astute adgredi aliquem,
id. Phorm. 5, 8, 75:astute reticere aliquid,
Cic. ad Q. Fr. 1, 2, 1: astute nihil agere, Matius ap. Cic. Fam. 11, 28, 3.— Comp.:astutius ponere aliquid,
Varr. L. L. 9, 1 Müll.— Sup.:astutissime componere aliquid,
Gell. 18, 4:astutissime excogitare,
Lact. 1, 22: astutissime fingi, Aug. Civ. Dei, 19, 5. -
4 Brutus
1.brūtus, a, um, adj. [kindr. with barus, perh. contr. from barutus, a lengthened form of barus, like actutum, astutus, cinctutus, versutus, from actu, astus, cinctus, versus; cf. also brithus, heavy, weighty; Fr. and Engl. brute, brutal].I.Lit., heavy, unwieldy, immovable (rare): brutum antiqui gravem dicebant, Paul. ex Fest. p. 31 Müll.:II. A.pondus,
falling down with heavy weight, Lucr. 6, 105: tellus, * Hor. C. 1, 34, 9 (cf.:terra iners,
id. ib. 3, 4, 45:immota tellus,
Sen. Thyest. 1020:terra semper immobilis,
Serv. ad Verg. A. 10, 102:Unde Horatius. Et bruta tellus): corpora neque tam bruta quam terrea, neque tam levia quam aetheria,
App. de Deo Socr. p. 47, 5.—Of men:B.brutum dicitur hebes et obtusum... Pacuvius Hermiona: et obnoxium esse aut brutum aut elinguem putes,
Non. p. 77, 31 sq.: fortunam insanam esse et caecam et brutam perhibent philosophi, Pac. ap. Auct. Her. 2, 23, 36:quod bruti nec satis sardare queunt, Naev. ap. Fest. s. v. sardare, p. 322 Müll. (Bell. Punic. v. 65, p. 18 Vahl.): T. Manlius relegatus a patre ob adulescentiam brutam atque hebetem,
Sen. Ben. 3, 37, 4; App. M. 7, p. 191, 30:homo,
Lact. 7, 4, 12; Prud. steph. 2, 66; cf. 2. Brutus, II. B.—Esp. in a play on the name, 2. Brutus, v. h. v.—Of animals, irrational ( = anaisthêtos, Arist. Part. Anim. 3, 4) (so several times in Pliny the elder):C.animalium hoc maxime brutum (sc. sus),
Plin. 8, 51, 77, § 207; 9, 29, 46, § 87; 11, 37, 70, § 183; 11, 39, 92, § 226.—But only late Lat. as a general designation of animals opp. to men, our brute, irrational, dumb, Greg. Mag. in Job, 10, 13, 23; 17, 30, 46 al.—Of inanimate things: bruta fulmina et vana, ut quae nulla veniant ratione naturae, qs. striking blindly, Plin. 2, 43, 43, § 113: scitum Caesaris, thoughtless, inconsiderate, Prud. steph. 5, 66.—* Sup., Jul. Val. Rer. Gest. Alex. Magn. 3, 67.2.Brūtus, i, m., = Broutos [1. brutus], a Roman cognomen.I.L. Junius, the relative of Tarquinius Superbus, saved by his feigned stupidity [whence the name], and the deliverer of Rome from regal dominion, Liv. 1, 56, 7 sq.; Ov. F. 2, 717; 2, 837; Verg. A. 6, 818; Cic. Tusc. 1, 37, 89 saep. After him, Brutus was the cognomen of the patrician gens Junia.—II.From the plebeian gens Junia,A.M. Junius, son of Servilia, a half-sister of Cato Uticensis by M. Brutus (not by Cæsar; v. Ellendt Cic. Brut. p. cxxvii.), an intimate friend of Cicero about the 21 st year of his age, and one of the murderers of Julius Cœsar, Suet. Caes. 80 sq.; id. Aug. 10; Vell. 2, 56, 3; 2, 58, 1; Tac. A. 1, 2; Cic. Phil. 1, 3, 8; 1, 4, 9 and 10; 2, 12, 28 sq.; 2, 13, 31; id. Fam. 3, 4, 2;B.as a philos. and orator active and respected,
id. Ac. 1, 3, 12; id. Fin. 1, 3, 8; id. Tusc. 5, 1, 1 sq.; id. Att. 12, 5, 3; 13, 9, 2; Plut. Brut. 4; Cic. Or. 71, 237; Quint. 10, 1, 123; Tac. Or. 17 sq.; 21; cf. Ellendt, above cited; Meyer, Fragm. Orat. 205. To him Cic. dedicated his writings: Orator, Brutus, de Deorum Naturā, de Finibus, and Tusc. Quaestiones.—D. Junius, a fellow-conspirator with the preceding, Suet. Caes. 80 sq.; id. Aug. 10; Vell. 2, 56 sq.; Cic. Phil. 3, 1, 4; id. Fam. 10, 11, 2; id. ad Brut. 1, 2, 2;2.to him are addressed the letters,
Cic. Fam. 11, 5 sqq.;12 sqq. al.—To these two Cicero's witticism has reference: quid ergo? Ista culpa Brutorum? Minime illorum quidem, sed aliorum brutorum, qui se cautos ac sapientes putant,
Cic. Att. 14, 14, 2; cf. id. Phil. 4, 2, 7; id. Att. 14, 20, 2; Liv. 1, 56, 8; Ov. F. 2, 717.—Derivv.a.Brūtĭā-nus, a, um, adj., of or pertaining to ( M. Junius) Brutus:b.castra,
Vell. 2, 72:Cassianaeque partes,
id. 2, 74:bellum civile,
Lact. 2, 7 fin. —Brūtīnus, a, um, adj., of or pertaining to Brutus ( M. Junius):III.consilia rei publicae liberandae,
Cic. Ep. ad Brut. 1, 15.—D. Junius Brutus Callaicus, consul with P. Corn. Scipio Nasica Serapio A.U.C. 616, Cic. Brut. 28, 107; id. Leg. 3, 9, 20; id. Balb. 17, 40; Vell. 2, 5.—IV.D. Junius Brutus Julianus, consul with Mamercus Æmilius Lepidus A.U.C. 677, Cic. Brut. 47, 175; id. de Or. 2, 33, 142; id. Att. 12, 22, 2.—V.M. Junius Brutus, the husband of Servilia, and father of the murderer of Cœsar, a distinguished lawyer, Cic. Brut. 62, 222. -
5 brutus
1.brūtus, a, um, adj. [kindr. with barus, perh. contr. from barutus, a lengthened form of barus, like actutum, astutus, cinctutus, versutus, from actu, astus, cinctus, versus; cf. also brithus, heavy, weighty; Fr. and Engl. brute, brutal].I.Lit., heavy, unwieldy, immovable (rare): brutum antiqui gravem dicebant, Paul. ex Fest. p. 31 Müll.:II. A.pondus,
falling down with heavy weight, Lucr. 6, 105: tellus, * Hor. C. 1, 34, 9 (cf.:terra iners,
id. ib. 3, 4, 45:immota tellus,
Sen. Thyest. 1020:terra semper immobilis,
Serv. ad Verg. A. 10, 102:Unde Horatius. Et bruta tellus): corpora neque tam bruta quam terrea, neque tam levia quam aetheria,
App. de Deo Socr. p. 47, 5.—Of men:B.brutum dicitur hebes et obtusum... Pacuvius Hermiona: et obnoxium esse aut brutum aut elinguem putes,
Non. p. 77, 31 sq.: fortunam insanam esse et caecam et brutam perhibent philosophi, Pac. ap. Auct. Her. 2, 23, 36:quod bruti nec satis sardare queunt, Naev. ap. Fest. s. v. sardare, p. 322 Müll. (Bell. Punic. v. 65, p. 18 Vahl.): T. Manlius relegatus a patre ob adulescentiam brutam atque hebetem,
Sen. Ben. 3, 37, 4; App. M. 7, p. 191, 30:homo,
Lact. 7, 4, 12; Prud. steph. 2, 66; cf. 2. Brutus, II. B.—Esp. in a play on the name, 2. Brutus, v. h. v.—Of animals, irrational ( = anaisthêtos, Arist. Part. Anim. 3, 4) (so several times in Pliny the elder):C.animalium hoc maxime brutum (sc. sus),
Plin. 8, 51, 77, § 207; 9, 29, 46, § 87; 11, 37, 70, § 183; 11, 39, 92, § 226.—But only late Lat. as a general designation of animals opp. to men, our brute, irrational, dumb, Greg. Mag. in Job, 10, 13, 23; 17, 30, 46 al.—Of inanimate things: bruta fulmina et vana, ut quae nulla veniant ratione naturae, qs. striking blindly, Plin. 2, 43, 43, § 113: scitum Caesaris, thoughtless, inconsiderate, Prud. steph. 5, 66.—* Sup., Jul. Val. Rer. Gest. Alex. Magn. 3, 67.2.Brūtus, i, m., = Broutos [1. brutus], a Roman cognomen.I.L. Junius, the relative of Tarquinius Superbus, saved by his feigned stupidity [whence the name], and the deliverer of Rome from regal dominion, Liv. 1, 56, 7 sq.; Ov. F. 2, 717; 2, 837; Verg. A. 6, 818; Cic. Tusc. 1, 37, 89 saep. After him, Brutus was the cognomen of the patrician gens Junia.—II.From the plebeian gens Junia,A.M. Junius, son of Servilia, a half-sister of Cato Uticensis by M. Brutus (not by Cæsar; v. Ellendt Cic. Brut. p. cxxvii.), an intimate friend of Cicero about the 21 st year of his age, and one of the murderers of Julius Cœsar, Suet. Caes. 80 sq.; id. Aug. 10; Vell. 2, 56, 3; 2, 58, 1; Tac. A. 1, 2; Cic. Phil. 1, 3, 8; 1, 4, 9 and 10; 2, 12, 28 sq.; 2, 13, 31; id. Fam. 3, 4, 2;B.as a philos. and orator active and respected,
id. Ac. 1, 3, 12; id. Fin. 1, 3, 8; id. Tusc. 5, 1, 1 sq.; id. Att. 12, 5, 3; 13, 9, 2; Plut. Brut. 4; Cic. Or. 71, 237; Quint. 10, 1, 123; Tac. Or. 17 sq.; 21; cf. Ellendt, above cited; Meyer, Fragm. Orat. 205. To him Cic. dedicated his writings: Orator, Brutus, de Deorum Naturā, de Finibus, and Tusc. Quaestiones.—D. Junius, a fellow-conspirator with the preceding, Suet. Caes. 80 sq.; id. Aug. 10; Vell. 2, 56 sq.; Cic. Phil. 3, 1, 4; id. Fam. 10, 11, 2; id. ad Brut. 1, 2, 2;2.to him are addressed the letters,
Cic. Fam. 11, 5 sqq.;12 sqq. al.—To these two Cicero's witticism has reference: quid ergo? Ista culpa Brutorum? Minime illorum quidem, sed aliorum brutorum, qui se cautos ac sapientes putant,
Cic. Att. 14, 14, 2; cf. id. Phil. 4, 2, 7; id. Att. 14, 20, 2; Liv. 1, 56, 8; Ov. F. 2, 717.—Derivv.a.Brūtĭā-nus, a, um, adj., of or pertaining to ( M. Junius) Brutus:b.castra,
Vell. 2, 72:Cassianaeque partes,
id. 2, 74:bellum civile,
Lact. 2, 7 fin. —Brūtīnus, a, um, adj., of or pertaining to Brutus ( M. Junius):III.consilia rei publicae liberandae,
Cic. Ep. ad Brut. 1, 15.—D. Junius Brutus Callaicus, consul with P. Corn. Scipio Nasica Serapio A.U.C. 616, Cic. Brut. 28, 107; id. Leg. 3, 9, 20; id. Balb. 17, 40; Vell. 2, 5.—IV.D. Junius Brutus Julianus, consul with Mamercus Æmilius Lepidus A.U.C. 677, Cic. Brut. 47, 175; id. de Or. 2, 33, 142; id. Att. 12, 22, 2.—V.M. Junius Brutus, the husband of Servilia, and father of the murderer of Cœsar, a distinguished lawyer, Cic. Brut. 62, 222.
См. также в других словарях:
List of Phytoseiidae species — This is a list of the described species of the mite family Phytoseiidae. The data is taken from Joel Hallan s Biology Catalog.AmblyseiinaeAmblyseiinae Muma, 1961* Amblyseiella Muma, 1955:* Amblyseiella denmarki (Zaher El Brollosy, 1986):*… … Wikipedia
Neoseiulus — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Arthropoda Class: Arachnida … Wikipedia
Neoseiulus — Neoseiulus Clasificación científica Reino … Wikipedia Español