-
1 burzyciel
m (G pl burzycieli) książk. (uznanych norm, tradycji) iconoclast; (w polityce) subversive, destructionist* * *mpburzycielka f. Gen.pl. -ek lit. destroyer, iconoclast; burzyciel starego porządku destroyer of the old order.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > burzyciel
-
2 burzyciel
сущ.• машина• разрушитель* * *♂ книжн. разрушитель; нарушитель* * *м книжн.разруши́тель; наруши́тельSyn: -
3 burzyciel
1. ciel2. démolisseur -
4 burzyciel
istrebitel -
5 burzyciel
مرب ; نظ ; ويرانگرواژه نامه لهستانی فارسی (Dictionary Farsi-Polish) > burzyciel
-
6 démolisseur
burzyciel -
7 istrebitel
burzyciel; niszczyciel -
8 مرب
burzyciel; niszczyciel; niszczycielski; straszliwy; śmiertelnik; śmiertelny; zgubny -
9 ويرانگر
burzyciel; niszczycielDictionary Farsi-Polish ( واژه نامه فارسی لهستانی) > ويرانگر
-
10 разрушитель
-
11 машина
сущ.• burzyciel• drezyna• lokomotywa• machina• maszyna• maszynka• obrabiarka• pojazd• powóz• samochód• urządzenie• wóz* * *gablota, cztery kółka, machina перен., maszyna -
12 нарушитель
-
13 ciel
1. burzyciel2. bóg3. niebiosa4. niebo5. posucha -
14 نظ
armia; baczność; bariera; batalion; błotnik; brudnopis; burzyciel; chód; cielesny; dookoła; dowódca; dywizja; dział; dzielenie; grzeczność; kapitan; kapral; kopać; kopalnia; kroczyć; krok; mina; minować; moje; mój; naczelnik; niszczyciel; o; oddział; odpalać; ogień; około; opieka; palić; podział; porcja; porządny; pożar; prawie; projekt; przeciwpożarowy; przedział; racja; rozdzielenie; rozpad; rysunek; sąsiedni; sekcja; skrzydło; stąpać; strzelać; szkic; szkicować; troska; uprzejmość; uwaga; w; weksel; wojsko; wokoło; wokół; wódz; wydobywać; wyrzucać; wyzwalać; wyzwolić; zaciąg; zapalać; zapalić; zarys; zwalniać; zwolnić
См. также в других словарях:
burzyciel — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos V, lm M. e, D. i {{/stl 8}}{{stl 7}} podniośle: ten, kto niszczy istniejący ład, harmonię : {{/stl 7}}{{stl 10}}Burzyciel wiekowych tradycji, zwyczajów, starego porządku. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
burzyciel — m I, DB. a; lm M. e, DB. i książk. «ten, kto niszczy, burzy coś» zwykle w zn. przen. Burzyciel starego porządku. Burzyciel pokoju … Słownik języka polskiego
burzycielski — przym. od burzyciel Burzycielskie teorie. Burzycielski charakter … Słownik języka polskiego
burzycielski — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ib, burzycielskiscy, {{/stl 8}}{{stl 7}}od rz. burzyciel: Burzycielskie przemówienie. Burzycielska teza. Burzycielska natura. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dewastator — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. dewastatororze; lm M. dewastatororzy {{/stl 8}}{{stl 7}} osoba dokonująca bezwzględnej dewastacji czegoś; niszczyciel, burzyciel {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień