Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

bruised

  • 1 collido

    col-līdo ( conl-), līsi, līsum, 3, v. a. [laedo], to clash, strike, dash, beat, or press together, etc. (rare; mostly post-Aug.; most freq. in Quint.).
    I.
    Prop.:

    umor ita mollis est, ut facile premi collidique possit,

    Cic. N. D. 3, 12, 31; Lucr. 1, 532:

    collidere manus,

    to clap, Quint. 2, 12, 10:

    dentes colliduntur,

    chatter, Sen. Ep. 11, 2:

    anulus ut fiat, primo colliditur aurum,

    Ov. A. A. 3, 221:

    mare inter se navigia collidit,

    Curt. 4, 3, 17; 9, 9, 16:

    amnis uterque colliditur,

    id. 8, 9, 8:

    silvam sibi,

    Manil. 1, 855:

    argentum factum, si fractum vel collisum est, etc.,

    bruised, Dig. 34, 2, 28; cf. ib. 50, 16, 14; freq. in part. perf., battered, beaten, bruised:

    argentea vasa collisa,

    Cic. Phil. 2, 29, 73:

    corpus,

    Cels. 5, 26, 23:

    nasus,

    Sen. Ira, 3, 22, 4: os, Gai Inst. 3, 223; and absol.:

    collisa,

    bruised limbs, Plin. 29, 2, 9, § 33; cf. Gai Inst. 3, 217. —
    II.
    Trop., to bring into collision or into hostile contact, to set at variance; in pass., to become hostile, to be at variance, contend (not ante-Aug.):

    ambitiosa pios collidit gloria fratres,

    Stat. Th. 6, 435; Sil. 11, 45: Graecia barbariae lento collisa duello, * Hor. Ep. 1, 2, 7:

    collisa inter se duo rei publicae capita,

    Vell. 2, 52, 3:

    si binae (consonantes) collidantur,

    come in contact, Quint. 9, 4, 37:

    colliduntur aut pares (leges) inter se aut secum ipsae,

    conflict with one another, id. 7, 7, 2 sq.; so id. 7, 2, 11; 5, 7, 32; cf. id. 7, 10, 17.

    Lewis & Short latin dictionary > collido

  • 2 conlido

    col-līdo ( conl-), līsi, līsum, 3, v. a. [laedo], to clash, strike, dash, beat, or press together, etc. (rare; mostly post-Aug.; most freq. in Quint.).
    I.
    Prop.:

    umor ita mollis est, ut facile premi collidique possit,

    Cic. N. D. 3, 12, 31; Lucr. 1, 532:

    collidere manus,

    to clap, Quint. 2, 12, 10:

    dentes colliduntur,

    chatter, Sen. Ep. 11, 2:

    anulus ut fiat, primo colliditur aurum,

    Ov. A. A. 3, 221:

    mare inter se navigia collidit,

    Curt. 4, 3, 17; 9, 9, 16:

    amnis uterque colliditur,

    id. 8, 9, 8:

    silvam sibi,

    Manil. 1, 855:

    argentum factum, si fractum vel collisum est, etc.,

    bruised, Dig. 34, 2, 28; cf. ib. 50, 16, 14; freq. in part. perf., battered, beaten, bruised:

    argentea vasa collisa,

    Cic. Phil. 2, 29, 73:

    corpus,

    Cels. 5, 26, 23:

    nasus,

    Sen. Ira, 3, 22, 4: os, Gai Inst. 3, 223; and absol.:

    collisa,

    bruised limbs, Plin. 29, 2, 9, § 33; cf. Gai Inst. 3, 217. —
    II.
    Trop., to bring into collision or into hostile contact, to set at variance; in pass., to become hostile, to be at variance, contend (not ante-Aug.):

    ambitiosa pios collidit gloria fratres,

    Stat. Th. 6, 435; Sil. 11, 45: Graecia barbariae lento collisa duello, * Hor. Ep. 1, 2, 7:

    collisa inter se duo rei publicae capita,

    Vell. 2, 52, 3:

    si binae (consonantes) collidantur,

    come in contact, Quint. 9, 4, 37:

    colliduntur aut pares (leges) inter se aut secum ipsae,

    conflict with one another, id. 7, 7, 2 sq.; so id. 7, 2, 11; 5, 7, 32; cf. id. 7, 10, 17.

    Lewis & Short latin dictionary > conlido

  • 3 līvidus

        līvidus adj. with sup.    [LIV-], of a leaden color, bluish, blue: vada, V.: racemi, H.: lividissima vorago, Ct.— Black and blue, livid, bruised: armis Bracchia, H.: Ora livida facta, O.— Making livid, deadly: Livida materno fervent adipata veneno, Iu.—Fig., envious, invidious, spiteful, malicious: malevoli et lividi: nos lividus odit, H.: obliviones, i. e. destructive of praise, H.
    * * *
    livida, lividum ADJ
    livid, slate-colored; discolored by bruises; envious, spiteful

    Latin-English dictionary > līvidus

  • 4 quassus

        quassus adj.    [P. of quatio], broken, weak: vox, Cu.
    * * *
    quassa, quassum ADJ
    shaking, battered, bruised

    Latin-English dictionary > quassus

  • 5 sub-tūsus (-tūnsus)

        sub-tūsus (-tūnsus) P.    [tundo], somewhat bruised: subtusa genas, Tb.

    Latin-English dictionary > sub-tūsus (-tūnsus)

  • 6 adtritus

    I
    adtrita -um, adtritior -or -us, adtritissimus -a -um ADJ
    worn, worn down by use; smoothed; hardened, brazen; thin (style), attenuated; rubbed (off/away), wasted; bruised; shameless, impudent, brazen
    II
    action/process of rubbing/grinding; friction; chafing, abrasion, bruising

    Latin-English dictionary > adtritus

  • 7 attritus

    I
    attrita -um, attritior -or -us, attritissimus -a -um ADJ
    worn, worn down by use; smoothed; hardened, brazen; thin (style), attenuated; rubbed (off/away), wasted; bruised; shameless, impudent, brazen
    II
    action/process of rubbing/grinding; friction; chafing, abrasion, bruising

    Latin-English dictionary > attritus

  • 8 adamantis

    ădămantis, ĭdis, f., a certain magic herb, which cannot be bruised or crushed [a-damaô], Plin. 24, 17, 102, § 162; App. Herb. 4.

    Lewis & Short latin dictionary > adamantis

  • 9 adtero

    at-tĕro ( adt-, Dietsch), trīvi, trītum, 3, v. a. ( perf. inf. atteruisse, Tib. 1, 4, 48; cf. Vell. Long. p. 2234 P.), to rub one thing against another; hence, in gen., to rub away, wear out or diminish by rubbing, to waste, wear away, weaken, impair, exhaust.
    I.
    Lit. (most freq. after the Aug. per.; in Cic. only once as P. a.; v. infra): insons Cerberus leniter atterens caudam, rubbing against or upon (sc. Herculi), * Hor. C. 2, 19, 30:

    asinus spinetis se scabendi causā atterens,

    Plin. 10, 74, 95, § 204: aures, * Plaut. Pers. 4, 9, 11 (cf. antestor):

    bucula surgentes atterat herbas,

    tramples upon, Verg. G. 4, 12:

    opere insuetas atteruisse manus,

    Tib. 1, 4, 48; so Prop. 5, 3, 24, and Plin. 2, 63, 63, § 158; so,

    dentes usu atteruntur,

    id. 7, 16, 15, § 70:

    attrivit sedentis pedem,

    Vulg. Num. 22, 25:

    vestem,

    Dig. 23, 3, 10; Col. 11, 2, 16;

    Cels. praef.: vestimenta,

    Vulg. Deut. 29, 5; ib. Isa. 51, 6.— Poet., of sand worn by the water flowing over it:

    attritas versabat rivus harenas,

    Ov. M. 2, 456.—
    II.
    Trop., to destroy, waste, weaken, impair:

    postquam utrimque legiones item classes saepe fusae fugataeque et alteri alteros aliquantum adtriverant,

    Sall. J. 79, 4:

    magna pars (exercitūs) temeritate ducum adtrita est,

    id. ib. 85, 46:

    Italiae opes bello,

    id. ib. 5, 4; so Tac. H. 1, 10; 1, 89; 2, 56; Curt. 4, 6 fin.; cf. Sil. 2, 392 Drak.:

    nec publicanus atterit (Germanos),

    exhausts, drains, Tac. G. 29:

    famam atque pudorem,

    Sall. C. 16, 2:

    et vincere inglorium et atteri sordidum arbitrabatur,

    and to suffer injury in his dignity, Tac. Agr. 9 Rupert.:

    eo tempore, quo praecipue alenda ingenia atque indulgentiā quādam enutrienda sunt, asperiorum tractatu rerum atteruntur,

    are enfeebled, Quint. 8, prooem. 4:

    filii ejus atterentur egestate,

    Vulg. Job, 20, 10:

    Nec res atteritur longo sufflamine litis,

    Juv. 16, 50.— Hence, attrītus, a, um, P. a., rubbed off, worn off or away, wasted.
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.: ut rictum ejus (simulacri) ac mentum paulo sit attritius, * Cic. Verr. 2, 4, 43:

    ansa,

    Verg. E. 6, 17:

    vomer,

    worn bright, id. G. 1, 46; cf. Juv. 8, 16 Rupert.:

    caelaturae,

    Plin. 33, 12, 55, § 157; Petr. 109, 9.—
    2.
    In medicine, attritae partes or subst. attrita, ōrum, n. (sc. membra), bruised, excoriated parts of the body:

    medetur et attritis partibus sive oleo etc.,

    Plin. 24, 7, 28, § 43:

    attritis medetur cinis muris silvatici etc.,

    id. 30, 8, 22, § 70.—
    B.
    Trop.: attrita frons, a shameless, impudent face (lit. a smooth face, to which shame no longer clings; cf. perfrico), Juv. 13, 242 Rupert.; so,

    domus Israël attritā fronte,

    Vulg. Ezech. 3, 7.— Sup. and adv. not used.

    Lewis & Short latin dictionary > adtero

  • 10 attero

    at-tĕro ( adt-, Dietsch), trīvi, trītum, 3, v. a. ( perf. inf. atteruisse, Tib. 1, 4, 48; cf. Vell. Long. p. 2234 P.), to rub one thing against another; hence, in gen., to rub away, wear out or diminish by rubbing, to waste, wear away, weaken, impair, exhaust.
    I.
    Lit. (most freq. after the Aug. per.; in Cic. only once as P. a.; v. infra): insons Cerberus leniter atterens caudam, rubbing against or upon (sc. Herculi), * Hor. C. 2, 19, 30:

    asinus spinetis se scabendi causā atterens,

    Plin. 10, 74, 95, § 204: aures, * Plaut. Pers. 4, 9, 11 (cf. antestor):

    bucula surgentes atterat herbas,

    tramples upon, Verg. G. 4, 12:

    opere insuetas atteruisse manus,

    Tib. 1, 4, 48; so Prop. 5, 3, 24, and Plin. 2, 63, 63, § 158; so,

    dentes usu atteruntur,

    id. 7, 16, 15, § 70:

    attrivit sedentis pedem,

    Vulg. Num. 22, 25:

    vestem,

    Dig. 23, 3, 10; Col. 11, 2, 16;

    Cels. praef.: vestimenta,

    Vulg. Deut. 29, 5; ib. Isa. 51, 6.— Poet., of sand worn by the water flowing over it:

    attritas versabat rivus harenas,

    Ov. M. 2, 456.—
    II.
    Trop., to destroy, waste, weaken, impair:

    postquam utrimque legiones item classes saepe fusae fugataeque et alteri alteros aliquantum adtriverant,

    Sall. J. 79, 4:

    magna pars (exercitūs) temeritate ducum adtrita est,

    id. ib. 85, 46:

    Italiae opes bello,

    id. ib. 5, 4; so Tac. H. 1, 10; 1, 89; 2, 56; Curt. 4, 6 fin.; cf. Sil. 2, 392 Drak.:

    nec publicanus atterit (Germanos),

    exhausts, drains, Tac. G. 29:

    famam atque pudorem,

    Sall. C. 16, 2:

    et vincere inglorium et atteri sordidum arbitrabatur,

    and to suffer injury in his dignity, Tac. Agr. 9 Rupert.:

    eo tempore, quo praecipue alenda ingenia atque indulgentiā quādam enutrienda sunt, asperiorum tractatu rerum atteruntur,

    are enfeebled, Quint. 8, prooem. 4:

    filii ejus atterentur egestate,

    Vulg. Job, 20, 10:

    Nec res atteritur longo sufflamine litis,

    Juv. 16, 50.— Hence, attrītus, a, um, P. a., rubbed off, worn off or away, wasted.
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.: ut rictum ejus (simulacri) ac mentum paulo sit attritius, * Cic. Verr. 2, 4, 43:

    ansa,

    Verg. E. 6, 17:

    vomer,

    worn bright, id. G. 1, 46; cf. Juv. 8, 16 Rupert.:

    caelaturae,

    Plin. 33, 12, 55, § 157; Petr. 109, 9.—
    2.
    In medicine, attritae partes or subst. attrita, ōrum, n. (sc. membra), bruised, excoriated parts of the body:

    medetur et attritis partibus sive oleo etc.,

    Plin. 24, 7, 28, § 43:

    attritis medetur cinis muris silvatici etc.,

    id. 30, 8, 22, § 70.—
    B.
    Trop.: attrita frons, a shameless, impudent face (lit. a smooth face, to which shame no longer clings; cf. perfrico), Juv. 13, 242 Rupert.; so,

    domus Israël attritā fronte,

    Vulg. Ezech. 3, 7.— Sup. and adv. not used.

    Lewis & Short latin dictionary > attero

  • 11 incussa

    incŭtĭo, cussi, cussum, ĕre, v. a. [inquatio], to strike upon or against (syn.: impingo, illido, infligo; class.; in Cic. only in the trop. signif.).
    I.
    Lit.:

    scipionem in caput alicujus,

    Liv. 5, 41, 9: pedem terrae, to strike or dash against, Quint. 2, 12, 10:

    pollicem limini cubiculi,

    Plin. 7, 53, 54, § 181:

    tignum capiti,

    Juv. 3, 246:

    incutiebantur puppibus prorae,

    Curt. 9, 9:

    incussi articuli,

    i. e. injured by a blow, Plin. 30, 9, 23, § 78.—Hence, subst.: incussa, ōrum, n. plur., bruised or injured parts, Plin. 29, 2, 9, § 33; 22, 14, 16, § 37.—
    B.
    Transf., to throw, cast, hurl:

    tormentis faces et hastas,

    Tac. A. 13, 39:

    tela saxaque,

    id. H. 3, 31:

    imber grandinem incutiens,

    Curt. 8, 4, 5:

    colaphum,

    to give a box on the ear, Juv. 9, 5. —
    II.
    Trop.
    A.
    To strike into, to inspire with, inflict, excite, produce terror, disturbance, etc.
    (α).
    With dat.: multis magnum metum, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 4, 2:

    terrorem alicui,

    Cic. Univ. 10 fin.:

    religionem animo,

    Liv. 22, 42, 9:

    alicui foedum nuntium,

    bring bad news, id. 2, 8, 7:

    animis subitam formidinem,

    Curt. 4, 13, 13:

    ingentem animo sollicitudinem,

    id. 3, 6, 5:

    desiderium urbis,

    Hor. Ep. 1, 14, 22:

    ne forte negoti Incutiat tibi quid sanctarum inscitia legum,

    should occasion trouble, id. S. 2, 1, 80. —
    (β).
    Without dat.:

    timor incutitur aut ex ipsorum periculis aut ex communibus,

    Cic. de Or. 2, 51, 209. —
    B.
    To shake, cause to tremble:

    crebrior incussit mentem pavor,

    Val. Fl. 5, 551.

    Lewis & Short latin dictionary > incussa

  • 12 incutio

    incŭtĭo, cussi, cussum, ĕre, v. a. [inquatio], to strike upon or against (syn.: impingo, illido, infligo; class.; in Cic. only in the trop. signif.).
    I.
    Lit.:

    scipionem in caput alicujus,

    Liv. 5, 41, 9: pedem terrae, to strike or dash against, Quint. 2, 12, 10:

    pollicem limini cubiculi,

    Plin. 7, 53, 54, § 181:

    tignum capiti,

    Juv. 3, 246:

    incutiebantur puppibus prorae,

    Curt. 9, 9:

    incussi articuli,

    i. e. injured by a blow, Plin. 30, 9, 23, § 78.—Hence, subst.: incussa, ōrum, n. plur., bruised or injured parts, Plin. 29, 2, 9, § 33; 22, 14, 16, § 37.—
    B.
    Transf., to throw, cast, hurl:

    tormentis faces et hastas,

    Tac. A. 13, 39:

    tela saxaque,

    id. H. 3, 31:

    imber grandinem incutiens,

    Curt. 8, 4, 5:

    colaphum,

    to give a box on the ear, Juv. 9, 5. —
    II.
    Trop.
    A.
    To strike into, to inspire with, inflict, excite, produce terror, disturbance, etc.
    (α).
    With dat.: multis magnum metum, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 4, 2:

    terrorem alicui,

    Cic. Univ. 10 fin.:

    religionem animo,

    Liv. 22, 42, 9:

    alicui foedum nuntium,

    bring bad news, id. 2, 8, 7:

    animis subitam formidinem,

    Curt. 4, 13, 13:

    ingentem animo sollicitudinem,

    id. 3, 6, 5:

    desiderium urbis,

    Hor. Ep. 1, 14, 22:

    ne forte negoti Incutiat tibi quid sanctarum inscitia legum,

    should occasion trouble, id. S. 2, 1, 80. —
    (β).
    Without dat.:

    timor incutitur aut ex ipsorum periculis aut ex communibus,

    Cic. de Or. 2, 51, 209. —
    B.
    To shake, cause to tremble:

    crebrior incussit mentem pavor,

    Val. Fl. 5, 551.

    Lewis & Short latin dictionary > incutio

  • 13 intero

    in-tĕro, trīvi, trītum ( second pers. perf. intrīsti; see below), 3, v. a., to rub into, to rub, bruise, or crumble in ( poet. and postAug.).
    I.
    Lit.:

    infundito in catinum: eo interito,

    Cato, R. R. 156, 6:

    aliquid potioni,

    Plin. 28, 19, 80, § 261.—
    II.
    Trop. Prov.: tute hoc intrīsti: tibi omne est exedendum, you have made this dish, and must eat it up, i. e. you have begun the affair, and must carry it through, Ter. Phorm. 2, 2, 4:

    tibi quod intrīsti exedendum est, sic vetus verbum jubet,

    Aus. Edyll. 6, p. 167.—Hence, intrītus, a, um, P. a.
    A.
    Adj.
    1.
    Bruised to pieces, pounded up:

    glans intrita,

    Plin. 24, 3, 3, § 7. —
    2.
    Crumbled into, broken into:

    panis triticeus intritus in aquam,

    Varr. R. R. 3, 9, 21:

    panis in lacte,

    id. ib. 2, 9, 10. —
    B.
    Subst.
    1.
    intrīta, ae, f., paste, mash of lime, clay, etc., Plin. 36, 23, 55, § 176; Col. 12, 55. —
    2.
    intrītum, i, n., paste (post-class.), App. M. 11, p. 265.

    Lewis & Short latin dictionary > intero

  • 14 intritum

    in-tĕro, trīvi, trītum ( second pers. perf. intrīsti; see below), 3, v. a., to rub into, to rub, bruise, or crumble in ( poet. and postAug.).
    I.
    Lit.:

    infundito in catinum: eo interito,

    Cato, R. R. 156, 6:

    aliquid potioni,

    Plin. 28, 19, 80, § 261.—
    II.
    Trop. Prov.: tute hoc intrīsti: tibi omne est exedendum, you have made this dish, and must eat it up, i. e. you have begun the affair, and must carry it through, Ter. Phorm. 2, 2, 4:

    tibi quod intrīsti exedendum est, sic vetus verbum jubet,

    Aus. Edyll. 6, p. 167.—Hence, intrītus, a, um, P. a.
    A.
    Adj.
    1.
    Bruised to pieces, pounded up:

    glans intrita,

    Plin. 24, 3, 3, § 7. —
    2.
    Crumbled into, broken into:

    panis triticeus intritus in aquam,

    Varr. R. R. 3, 9, 21:

    panis in lacte,

    id. ib. 2, 9, 10. —
    B.
    Subst.
    1.
    intrīta, ae, f., paste, mash of lime, clay, etc., Plin. 36, 23, 55, § 176; Col. 12, 55. —
    2.
    intrītum, i, n., paste (post-class.), App. M. 11, p. 265.

    Lewis & Short latin dictionary > intritum

  • 15 mulco

    mulco (‡ mulcto, Inscr. Grut. 155, 1), āvi, ātum, 1 (mulcassitis, for mulcaveritis, Plaut. Mil. 2, 2, 8), v. a. [Sanscr. root marc, take hold of; of. Gr. marptô, perh. morphê], to beat, cudgel; to maltreat, handle roughly, injure (class.; syn.: verbero, tundo, pulso).
    I.
    Lit.:

    ipsum dominum atque omnem famibam Mulcavit usque ad mortem,

    Ter. Ad 1, 2, 9; Petr. S. 134:

    aliquem,

    to illtreat, Plaut. Most. 4, 2, 23:

    male mulcati clavis ac fustibus repelluntur,

    Cic. Verr. 2, 4, 43, § 94:

    mulcato corpore,

    with bodies bruised, Tac. A. 1, 70:

    prostratos verberibus,

    id. ib. 32.—Of inanimate things:

    naves,

    to injure, damage, Liv. 28, 30, 12.—
    II.
    Trop.:

    scriptores illos male mulcatos, exisse cum Galbā,

    Cic. Brut. 22, 88 (but in Plaut. Stich. 3, 1, 8, mulcaverim is undoubtedly corrupt, v. Ritschl ad h. l.).

    Lewis & Short latin dictionary > mulco

  • 16 mulcto

    mulco (‡ mulcto, Inscr. Grut. 155, 1), āvi, ātum, 1 (mulcassitis, for mulcaveritis, Plaut. Mil. 2, 2, 8), v. a. [Sanscr. root marc, take hold of; of. Gr. marptô, perh. morphê], to beat, cudgel; to maltreat, handle roughly, injure (class.; syn.: verbero, tundo, pulso).
    I.
    Lit.:

    ipsum dominum atque omnem famibam Mulcavit usque ad mortem,

    Ter. Ad 1, 2, 9; Petr. S. 134:

    aliquem,

    to illtreat, Plaut. Most. 4, 2, 23:

    male mulcati clavis ac fustibus repelluntur,

    Cic. Verr. 2, 4, 43, § 94:

    mulcato corpore,

    with bodies bruised, Tac. A. 1, 70:

    prostratos verberibus,

    id. ib. 32.—Of inanimate things:

    naves,

    to injure, damage, Liv. 28, 30, 12.—
    II.
    Trop.:

    scriptores illos male mulcatos, exisse cum Galbā,

    Cic. Brut. 22, 88 (but in Plaut. Stich. 3, 1, 8, mulcaverim is undoubtedly corrupt, v. Ritschl ad h. l.).

    Lewis & Short latin dictionary > mulcto

  • 17 quasso

    quasso (old form casso, Plaut. Bacch. 2, 3, 71 Ritschl), āvi, ātum, 1, v. freq. a. and n. [quatio].
    I.
    Act., to shake or toss violently (class.).
    A.
    Lit.: ecus saepe jubam quassat, Enn. ap. Macr. S. 6, 3 (Ann. v. 506 Vahl.):

    caput,

    Plaut. Merc. 3, 4, 15; Verg. A. 7, 292; Val. Fl. 1, 526:

    Etruscam pinum,

    Verg. A. 9, 521:

    hastam,

    id. ib. 12, 94; Ov. A. A. 1, 696:

    monumenta,

    Plin. Ep. 8, 17, 5:

    lampade, of the Furies,

    Sil. 2, 611; cf.

    lampada,

    Verg. A. 6, 587.— Pass., in mid. force, tremble:

    quassantur membra metu,

    Sen. Phoen. 530.—
    2.
    In partic.
    a.
    To shatter, shiver, to break or dash to pieces, to batter, make leaky:

    quassatis vasis,

    Lucr. 3, 434:

    quassata ventis classis,

    Verg. A. 1, 551:

    quassata domus,

    Ov. Tr. 2, 83; cf.:

    hordeum sub molā,

    App. M. p. 194, 35:

    harundinem,

    Petr. S. 134. —
    b.
    To strike or shake:

    ramum Lethaeo rore madentem super utraque quassat Tempora,

    Verg. A. 5, 854.—
    B.
    Trop., to shake, shatter, impair, weaken:

    quassatā re publicā,

    Cic. Sest. 34, 73; id. Marc. 8, 24:

    quassatum corpus,

    shattered, enfeebled, Suet. Aug. 31:

    ingenia vitia quassant,

    Sil. 11, 428:

    tempora quassatus, of a drunkard,

    fuddled, beclouded, disordered, id. 7, 202; cf.:

    quassus, B. s. v. quatio: IVVENTAM FLETV,

    to disfigure, impair, Inscr. Grut. 607, 4:

    harundo quassata,

    a bruised reed, Vulg. Matt. 12, 20.—
    C.
    Esp., of countries, communities, etc., to disturb, unsettle, throw into confusion:

    quassata Placentia bello,

    Sil. 8, 593:

    bellis urbs,

    id. 7, 252.—
    II.
    Neutr., to shake itself, to shake ( poet.):

    cassanti capite incedit,

    Plaut. As. 2, 3, 23 (Ussing, quassanti):

    quassanti capite,

    App. M. 4, p. 156, 7; 3, p. 140, 28:

    siliquā quassante,

    rattling, Verg. G. 1, 74.— Plur.:

    capitibus quassantibus,

    Plaut. Bacch. 2, 3, 71.

    Lewis & Short latin dictionary > quasso

  • 18 subtusus

    sub-tūsus, a, um, Part. [tundo], somewhat bruised:

    flet teneras subtusa genas,

    Tib. 1, 10, 55: angulus, an obtuse angle, Boëth. Geom. 1, p. 1180.

    Lewis & Short latin dictionary > subtusus

См. также в других словарях:

  • bruised — ruised adj. suffering from emotional injury; as, a bruised ego. Syn: hurt, wounded. [WordNet 1.5] 2. injured without breaking the skin; as, a cut forehead and bruised cheek. Syn: contused, contusioned. [WordNet 1.5] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • bruised — index blemished, defective, marred Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • bruised — [bruzd] mod. alcohol intoxicated. □ I am bruised. My head hurts, and my gut feels yucky. □ How can anybody get so bruised on so little booze? …   Dictionary of American slang and colloquial expressions

  • Bruised — Bruise Bruise (br[udd]z), v. t. [imp. & p. p. {Bruised}; p. pr. & vb. n. {Bruising}.] [OE. brusen, brisen, brosen, bresen, AS. br?san or fr. OF. bruiser, bruisier, bruser, to break, shiver, perh. from OHG. brochis[=o]n. Cf. {Break}, v. t.] 1. To… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • bruised — adj. Bruised is used with these nouns: ↑apple, ↑arm, ↑cheek, ↑ego, ↑hip, ↑knuckle, ↑rib …   Collocations dictionary

  • bruised — adjective 1 bruised ribs/knee/elbow etc a part of your body with a bruise on it 2 upset or emotionally harmed by an experience …   Longman dictionary of contemporary English

  • bruised — un·bruised; …   English syllables

  • Bruised but Not Beaten — Infobox Album | Name = Bruised but Not Beaten Type = Album Artist = The Fisticuffs Released = March 17, 2006 Recorded = Winter 2006 Genre = Irish Punk, Irish Folk Length = 33:00 Label = Independent Producer = Patrick Spreadbury Last album = The… …   Wikipedia

  • Bruised Orange — Infobox Album | Name = Bruised Orange Type = Album Artist = John Prine Released = 1978 Recorded = January March 1978 Producer = Steve Goodman Genre = Folk, Alt country, Americana Label = Atlantic Records Reviews = Chronology = John Prine Last… …   Wikipedia

  • bruised contused contusioned — injured injured adj. 1. having received an injury; usually used of physical or mental injury to persons. Opposite of {uninjured}. [Narrower terms: {abraded, scraped, skinned ; {battle scarred, scarred}; {bit, bitten, stung ; {black and blue,… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • bruised hurt wounded — injured injured adj. 1. having received an injury; usually used of physical or mental injury to persons. Opposite of {uninjured}. [Narrower terms: {abraded, scraped, skinned ; {battle scarred, scarred}; {bit, bitten, stung ; {black and blue,… …   The Collaborative International Dictionary of English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»