Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

blindness

  • 1 caecitās

        caecitās ātis, f    [caecus], blindness: horribilis.—Fig.: mentis ad omnia: animi.
    * * *
    blindness, darkness; mental/moral blindness, lack of discernment

    Latin-English dictionary > caecitās

  • 2 caecitudo

    Latin-English dictionary > caecitudo

  • 3 captīvitās

        captīvitās ātis, f    [captivus], servitude, captivity: monstrata comminus, shown to be impending, Ta.: urbis, capture, Ta.— Plur: urbium, Ta.
    * * *
    captivity/bondage; capture/act of being captured; blindness; captives (Plater)

    Latin-English dictionary > captīvitās

  • 4 lippus

        lippus adj.,    blear-eyed, bleared, inflamed: Non contemnas lippus inungi, H.: fuligine, blinded, Iu.—Prov.: Omnibus et lippis notum et tonsoribus, i. e. to the whole world, H.—Of mental blindness: oculis lippus inunctis, H.
    * * *
    lippa, lippum ADJ

    Latin-English dictionary > lippus

  • 5 nox

        nox noctis, f    [1 NEC-], night: umbra terrae soli officiens noctem efficit: nocte et die concoqui, in twenty-four hours: dinumerationes noctium ac dierum: omni nocte dieque, Iu.: primā nocte, at nightfall, Cs.: de nocte, by night: multā de nocte, late at night: multā nocte: ad multam noctem, Cs.: intempestā nocte, S.: nox proelium diremit, S.: sub noctem naves solvit, Cs.: Conari noctīsque et dies, T.: noctes et dies urgeri, night and day: concubiā nocte: nec discernatur, interdiu nocte, pugnent, by night, L.: O noctes cenaeque deum! i. e. glorious late suppers, H.: omnis et insanā semita nocte sonat, a revelling by night, Pr. — A dream: pectore noctem Accipit, V.— Death: omnīs una manet nox, H.: aeterna, V.— Darkness, obscurity, gloom of tempest: quae quasi noctem quandam rebus offunderet: imber Noctem hiememque ferens, V.— Blindness: Perpetua, O.— Person., the goddess of Night, sister of Erebus, C., V., O.—Fig., darkness, confusion: in hanc rei p. noctem incidisse.— Mental darkness, ignorance: quantum mortalia pectora caecae Noctis habent, O.— Obscurity, unintelligibility: mei versūs aliquantum noctis habebunt, O.
    * * *

    prima nocte -- early in the night; multa nocte -- late at night

    Latin-English dictionary > nox

  • 6 tenebrae

        tenebrae ārum, f    darkness, gloom: obscurato sole tenebrae factae: tenebras et solitudinem nacti: tenebris, odore foeda facies, S.: neve velit (Sol) tenebras inducere rebus, O.: tenebris nigrescunt omnia, V.: tenebras et cladem lucis ademptae Obicit, i. e. blindness, O.—The darkness of night, night: redire luce, non tenebris: primis tenebris movit, L.: tenebris, during the night, O.: tenebris obortis, N.—A gloomy place, prison, dungeon, lurking-place: clausi in tenebris, S.: postremo tenebrae, vincla.—Lurking-places, haunts: emersus ex diuturnis tenebris lustrorum: Quanti nunc tenebras unum conducis in annum, i. e. a dark lodging, Iu.—The shades, infernal regions: Infernae, V.: quid tenebras timetis? O.—Fig., darkness, gloom, obscurity: clarissimis rebus tenebras obducere: tenebras dispulit calumniae, Ph.: quaeso, quid hoc est? mihi enim tenebrae sunt: rei p.: si quid tenebrarum offudit exsilium.

    Latin-English dictionary > tenebrae

  • 7 ablepsia

    Latin-English dictionary > ablepsia

  • 8 caecutientia

    blindness; (Erasmus)

    Latin-English dictionary > caecutientia

  • 9 occecatio

    Latin-English dictionary > occecatio

  • 10 ablepsia

    ablepsĭa, ae, f., = ablepsia, blindness, Serv. ad Verg. A. 7, 647 (in Suet. Claud. 39 written as Greek).

    Lewis & Short latin dictionary > ablepsia

  • 11 caecitas

    caecĭtas, ātis, f. [caecus], blindness.
    I.
    Lit. (rare but in good prose), Cic. Tusc. 5, 39, 113; 5, 38, 111; id. Fin. 5, 28, 84; Plin. 11, 37, 55, § 149; 12, 8, 18, § 34.—
    II.
    Trop.:

    furorem autem esse rati sunt mentis ad omnia caecitatem,

    Cic. Tusc. 3, 5, 11:

    in furore animi et caecitate,

    id. Dom. 50, 129:

    mentis,

    id. ib. 40, 105; cf.:

    an tibi luminis obesset caecitas plus quam libidinis,

    id. Har. Resp. 18, 38.

    Lewis & Short latin dictionary > caecitas

  • 12 caecitudo

    caecĭtūdo, ĭnis, f. [id.], blindness; plur., Opilius Aur. ap. Fest. s. v. nusciciosum, p. 173 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > caecitudo

  • 13 caligo

    1.
    cālīgo ( call-), ĭnis, f. [root cal-, cover; cf.: oc-culo, clam, cella], a thick atmosphere, a mist, vapor, fog (mostly poet. or in post-Aug. prose):

    suffundere caelum caligine,

    Lucr. 6, 479; 6, 461; 6, 92:

    (ignis) piceă crassus caligine,

    Verg. G. 2, 309; cf. id. A. 9, 36; Liv. 29, 27, 7:

    densa caligo occaecaverat diem,

    id. 33, 7, 2; cf. Suet. Ner. 19:

    fumidam a terră exhalari caliginem,

    Plin. 2, 42, 42, § 111:

    caligo aestuosa,

    Col. 11, 2, 53 (for which, id. 11, 2, 57:

    nebulosus aestus): pruinae et caligo,

    id. 3, 2, 4; cf. Pall. Febr. 9, 2.—Also in plur.:

    inter caligines,

    Col. 3, 1, 7.—Hence,
    II.
    Transf.
    A.
    (Causa pro effectu.) Darkness, obscurity, gloom (produced by mist, fog, etc.; freq. with tenebrae;

    class. in prose and poetry): mi ob oculos caligo obstitit, Plaut Mil. 2, 4, 51: cum altitudo caliginem oculis obfudisset,

    i. e. had caused dizziness, Liv. 26, 45, 3:

    erat in tantā calligine major usus aurium quam oculorum,

    id. 22, 5, 3 Weissenb.: noctem insequentem eadem calligc obtinuit;

    sole orto est discussa,

    id. 29, 27, 7:

    nox terram caligine texit,

    Lucr. 6, 853; 5, 649:

    caeca noctis,

    id. 4, 457:

    caecae umbra,

    id. 3, 305; cf. Verg. A. 3, 203:

    quam simul agnorunt inter caliginis umbras,

    Ov. M. 4, 455:

    ara obscurā caligine tecta,

    Cic. Arat. 194.—With tenebrae, Cic. Agr. 2, 17, 44; Curt. 9, 4, 18; Lampr. Comm. 16.—In later writers also with a gen.:

    caligo tenebrarum,

    Quint. Decl. 18, 7; cf. Sen. Agam. 472 Heins.;

    and inversely: tenebris illunae caliginis impeditus,

    App. M. 9, p. 214.—
    B.
    Trop.
    1.
    In gen., mental blindness, dulness of perception:

    quod videbam equidem, sed quasi per caliginem: praestrinxerat aciem animi D. Bruti salus,

    Cic. Phil. 12, 2, 3; so id. Fin. 5, 15, 43: adhuc tamen [p. 270] per caliginem video, Plin. Ep. 5, 8, 8: caecā mentem caligine consitus, * Cat. 64, 207:

    Augustus... omnibus omnium gentium viris magnitudine suā inducturus caliginem,

    to throw into the shade, Vell. 2, 37, 1. —
    2.
    Of dark, difficult circumstances, calamity, affliction, gloom:

    vide nunc caliginem temporum illorum,

    Cic. Planc. 40, 96:

    superioris anni,

    id. post Red. in Sen. 3, 5:

    an qui etesiis, qui per cursum rectum regnum tenere non potuerunt, nunc caecis tenebris et caligine se Alexandriam perventuros arbitrati sunt?

    id. Agr. 2, 17, 44:

    illa omnis pecunia latuit in illā caligine ac tenebris, quae totam rem publicam tum occuparant,

    id. Verr. 2, 3, 76, § 177:

    ecce illa tempestas, caligo bonorum, tenebrae rei publicae,

    id. Prov. Cons. 18, 43:

    tantum caliginis, tantum perturbationis offusum,

    Plin. Ep. 3, 9, 16:

    quaedam scelerum offusa caligo,

    Quint. 9, 3, 47.—
    C.
    In medic. lang., as a disease of the eyes, dim-sightedness, weakness of the eyes, Cels. 6, 6, n. 32; Plin. 20, 7, 26, § 61; 20, 23, 95, § 254; 25, 13, 92, § 144; 32, 9, 31, § 97; 34, 11, 27, § 114; Scrib. Comp. 179.
    2.
    cālīgo, āre, v. n. [1. caligo].
    I.
    To emit vapor or steam, to steam, reek:

    amnes aestate vaporatis, hieme frigidis nebulis caligent,

    Col. 1, 5, 4:

    aram tenui caligans vestiet umbrā,

    Cic. Arat. 205 (449); cf.:

    omnem quae nunc Mortalis hebetat visus tibi et umida circum Caligat, nubem eripiam,

    Verg. A. 2, 606.—
    B.
    Transf.
    1.
    To be involved in darkness, to be dark, gloomy:

    caligare oculos,

    darkness covers the eyes, Lucr. 3, 157; Verg. G. 4, 468; Stat. Th. 1, 95. —
    2.
    Poet.:

    altae caligantesque fenestrae,

    dizzy, Juv. 6, 31.—
    II.
    Trop., of the understanding, to be blind, to be surrounded by darkness, to grope about:

    orbatae caligant vela carinae,

    Stat. S. 5, 3, 238:

    caligare ad pervidendum,

    Sen. Vit. Beat. 1, 1:

    virtus inhorrescit ad subita, et caligabit, si, etc.,

    id. Ep. 57, 4; Plin. 30, 1, 1, § 2; Quint. Decl. 18 fin.:

    rex caligare alto in solio, nec pondera regni posse pati,

    Sil. 14, 88.—Prov.:

    caligare in sole,

    to grope in broad daylight, Quint. 1, 2, 19.—
    B.
    In medic. lang., of the eyes, to suffer from weakness, be weak, Cels. 6, 6, 32; Plin. 20, 22, 87, § 239; cf. id. 11, 37, 54, § 147.— Transf., of the person, to be dim-sighted:

    caligans Thyestes,

    Mart. 10, 4, 1; Scrib. Comp. 184.

    Lewis & Short latin dictionary > caligo

  • 14 captivitas

    captīvĭtas, ātis, f. [captivus], the condition of captivus (post-Aug.; cf. Madvig. Cic. Cornel. Fragm. ap. Orell. V. 2, p. 71).
    I.
    Lit.
    A.
    Of living beings, captivity, bondage, Sen. Ep. 85, 27; Tac. A. 12, 51; 4, 25; 11, 23; id. H. 5, 21; Just. 3, 5, 2; 4, 3. 3; 4, 5, 12; 11, 3, 7;

    11, 14, 11.—Also of animals,

    Plin. 8, 37, 56, § 134; Flor. 1, 18, 28.—
    B.
    Collect.:

    nisi coetu alienigenarum, velut captivitas, inferatur,

    Tac. A. 11, 23.—
    C.
    Of inanim. things, a taking, capture:

    urbium,

    Tac. A. 16, 16; id. H. 3, 83:

    Africae,

    Flor. 2, 6, 8.—Also in plur.:

    urbium,

    Tac. H. 3, 70.—
    II.
    (Acc. to capio. II. A. 2. a.) Oculorum, blindness, App. M. 1, p. 104, 36 Elm.

    Lewis & Short latin dictionary > captivitas

  • 15 error

    error, ōris, m. [id.], a wandering.
    I.
    In gen., a wandering, straying or strolling about (rare and mostly poet.).
    A.
    Lit.:

    ad quos Ceres m illo errore venisse dicitur,

    Cic. Verr. 2, 4, 49, § 108:

    error ac dissipatio civium (sc. mercatorum),

    id. Rep. 2, 4, 7 Mos. (cf. erratio, I.): navium pars ex errore eodem conferebatur, Auct. B. Afr. 11; cf. Ov. H. 16, 29; id. M. 14, 484; id. Tr. 4, 10, 100; Verg. A. 1, 755; 6, 532 et saep.— Transf., of the motion of atoms, Lucr. 2, 132; of the meanderings of rivers, Ov. M. 1, 582; of the mazes of the labyrinth, id. ib. 8, 161; 167.—
    B.
    Trop., a wavering, uncertainty:

    fluctuat incertis erroribus ardor amantum,

    Lucr. 4, 1077: [p. 658] nec, quid corde nunc consili capere possim, Scio, tantus cum cura meo est error animo, Plaut. Merc. 2, 3, 13; cf. Liv. 9, 15; 45; 27, 47; Ov. F. 5, 362 al.; so, too, with obj. gen.:

    viarum,

    uncertainty, ignorance, Liv. 24, 17; cf.

    veri,

    Tac. H. 2, 72.—
    II.
    In partic., a wandering from the right way, a going astray.
    A.
    Lit. (very seldom):

    reduxit me usque ex errore in viam,

    Plaut. Ps. 2, 3, 2; Curt. 5, 13 fin.
    B.
    Trop., a departing from the truth, an error, mistake, delusion (class.; cf.:

    erratum, vitium, peccatum): erroris ego illos et. dementiae complebo,

    Plaut. Am. 1, 2, 8:

    opinionibus vulgi rapimur in errorem nec vera cernimus,

    Cic. Leg. 2, 17, 43; cf.:

    inducere imperitos in errorem,

    id. Brut. 85, 293; Nep. Hann. 9, 3:

    errore quodam fallimur in disputando,

    Cic. Rep. 3, 35:

    si errorem velis tollere,

    id. ib. 1, 24:

    errorem tollere,

    id. ib. 2, 10; id. Fin. 1, 11, 37:

    deponere,

    id. Phil. 8, 11, 32:

    eripere alicui,

    id. Att. 10, 4, 6:

    demere,

    Hor. Ep. 2, 2, 140 et saep.:

    mentis,

    i. e. distraction, insanity, Cic. Att. 3, 13, 2; cf. Hor. A. P. 454; Verg. G. 3, 513; so poet. of other kinds of mental perturbation, as fear, Ov. F. 3, 555;

    love,

    Verg. E. 8, 41; Ov. Am. 1, 10, 9; cf. ib. 1, 2, 35; id. M. 10, 342: aut aliquis latet error;

    equo ne credite, Teucri,

    some deception, Verg. A. 2, 48; cf. Liv. 22, 1:

    par forma aut aetas errorem agnoscentibus fecerat,

    Tac. A. 4, 63:

    jaculum detulit error in Idam,

    Ov. M. 5, 90.—
    (β).
    Esp., an error in language, a solecism, Quint. 1, 5, 47.—
    (γ).
    Rarely a moral error, fault (cf. erro, I. B. 2.), Ov. Pont. 4, 8, 20; cf. id. ib. 2, 2, 57; 2, 3, 92.—
    (δ).
    Error, personif., = Atê, the inspirer of folly or judicial blindness, Ov. M. 12, 59.

    Lewis & Short latin dictionary > error

  • 16 Mors

    mors, tis, f. [root mor, v. morior] (dat. morte, Varr. ap. Gell. 24), death in every form, natural or violent (syn.: letum, nex).
    I.
    Lit.:

    omnium rerum mors est extremum,

    Cic. Fam. 6, 21, 1:

    mors ultima linea rerum est,

    Hor. Ep. 1, 16, 79:

    mortem sibi consciscere,

    to kill one's self, Cic. Verr. 2, 3, 56, § 129:

    obire,

    to die, id. Phil. 5, 17, 48;

    Plaut Aul. prol. 15: nam necessest me... cras mortem exequi,

    id. Ps. 4, 2, 38:

    certae occumbere morti,

    to submit to, Verg. A. 2, 62:

    aliquem ad mortem dare,

    to put to death, kill, Plaut. Am. 2, 2, 177:

    morti,

    Hor. S. 2, 3, 197:

    aliquem morte multare,

    Cic. Tusc. 1, 22, 50; so,

    per vim,

    id. Verr. 2, 1, 5, § 14:

    morte multatus,

    id. Tusc. 1, 40, 97; Tac. A. 6, 9; Plin. Ep. 8, 14, 15; Lact. 2, 9, 24:

    morte punire,

    Plin. Ep. 8, 14, 12; Tac. A. 4, 44; 11, 18:

    mortis poena,

    Cic. Cat. 4, 4, 7:

    morti addici,

    id. Off. 3, 10, 45:

    omne humanum genus morte damnatum est,

    Sen. Ep. 71, 15:

    Antonius civium suorum vitae sedebat mortisque arbiter,

    Sen. Polyb. 16, 2:

    vitae et mortis habere potestatem,

    Vulg. Sap. 16, 13:

    illata per scelus,

    assassination, Cic. Mil. 7, 17:

    ad mortem se offerre pro patriā,

    id. Tusc. 1, 15, 32: afferre, Serv. ap. Cic. Fam. 4, 12, 2:

    multare aliquem usque ad mortem,

    Ter. Ad. 1, 2, 9:

    morte cadere,

    Hor. C. 4, 2, 15: morte acerbissimā affici, Serv. ap. Cic. Fam. 4, 12, 2:

    multare,

    id. de Or. 1, 43, 100:

    ad mortem duci,

    id. Tusc. 1, 42, 100:

    cui legatio ipsa morti fuisset,

    brought death, id. Phil. 9, 1, 3:

    imperfecta,

    blindness, Stat. Th. 11, 582: morte suā mori, to die a natural death:

    bella res est, mori suā morte,

    Sen. Ep. 69, 6:

    mors suprema,

    Hor. Ep. 2, 2, 173; Sil. 5, 416: mortis fine, Boëth. Consol. 2, 7: quae rapit ultima mors est, Lucil. ap. Sen. Ep. 24, 20: proximus morti = moriens, Aug. Civ. Dei, 22, 8; App. M. 1, 72; cf.:

    morti vicinus,

    Aug. Serm. 306, 10; Hier. in Joel, 1, 13 al.; cf.:

    cui, mors cum appropinquet,

    Cic. Fin. 5, 11, 31:

    cujus aetati mors propior erat,

    Sall. H. 2, 41, 9:

    adpropinquante morte,

    Cic. Div. 1, 30, 64 sq.:

    ut prorogetur tibi dies mortis,

    Sen. Ben. 5, 17, 6:

    circa mortis diem,

    id. Ep. 27, 2:

    mansurum est vitium usque ad diem mortis,

    Cels. 7, 7, 15 init. — Poet.:

    mors sola fatetur quantula sint hominum corpuscula,

    Juv. 10, 173. —In plur.:

    mortes, when several persons are spoken of: praeclarae mortes sunt imperatoriae,

    Cic. Fin. 2, 30, 97; so Hor. S. 1, 3, 108:

    meorum,

    Plin. Ep. 8, 16, 1:

    perdere mortes,

    to throw away lives, to die in vain, Stat. Th. 9, 58:

    hinc subitae mortes,

    Juv. 1, 144.—Also of different forms or modes of death:

    omnīs per mortīs,

    Verg. A. 10, 854; cf.:

    omni imagine mortium,

    Tac. H. 3, 28; Sen. Clem. 1, 18, 2.—Rarely of an abstract thing:

    fere rerum omnium oblivio morsque memoriae,

    death, total loss, Plin. 14, 22, 28, § 142.—
    B.
    Personified.
    1.
    Mors, a goddess, the daughter of Erebus and Nox, Cic. N. D. 3, 17, 44; Verg. A. 11, 197; Hyg. Fab. praef.—
    2.
    (Eccl. Lat.) = eum qui habebat mortis imperium, id est, diabolum, Vulg. Heb. 2, 14; id. Isa. 28, 15; cf.:

    ero mors tua, o mors,

    id. Hos. 13, 14; id. Apoc. 6, 8.—
    II.
    Transf.
    A.
    A dead body, corpse (mostly poet.): morte campos contegi, with corpses, Att. ap. Non. 110, 31:

    mortem ejus (Clodii) lacerari,

    body, corpse, Cic. Mil. 32, 86; Cat. 64, 362; Prop. 3, 5, 22:

    vitis, quam juxta hominis mors laqueo pependerit,

    Plin. 14, 19, 23, § 119; Stat. Th. 1, 768.—Hence, jestingly, of an old man:

    odiosum est mortem amplexari,

    a corpse, a skeleton, Plaut. Bacch. 5, 2, 33.—
    B.
    Like phonos, the blood shed by murder:

    ensem multā morte recepit,

    Verg. A. 9, 348.—
    C.
    That which brings death (of missiles), a deadly weapon ( poet.):

    mille cavet lapsas circum cava tempora mortes,

    Stat. Th. 6, 792; Luc. 7, 517:

    per pectora saevas Exceptat mortes,

    Sil. 9, 369.—Of a sentence or threat of death:

    ut auferat a me mortem istam,

    Vulg. Ex. 10, 17;

    of terrible pangs and anxieties: contritiones mortis,

    id. 2 Reg. 22, 5:

    dolores mortis,

    id. Psa. 18, 4; 116, 3;

    of a cruel and murderous officer: aderat mors terrorque sociorum et civium lictor Sestius,

    Cic. Verr. 2, 5, 45, § 118.—
    D.
    Esp. (eccl. Lat.):

    mors secunda,

    the second death, future punishment, Vulg. Apoc. 2, 11; 20, 6; 14:

    mors alone,

    id. 1 Joh. 5, 16; also spiritual death, that of a soul under the dominion of sin:

    stimulus mortis peccatum est,

    id. 1 Cor. 15, 56; Rom. 8, 6 et saep.; cf. Lact. 7, 10 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > Mors

  • 17 mors

    mors, tis, f. [root mor, v. morior] (dat. morte, Varr. ap. Gell. 24), death in every form, natural or violent (syn.: letum, nex).
    I.
    Lit.:

    omnium rerum mors est extremum,

    Cic. Fam. 6, 21, 1:

    mors ultima linea rerum est,

    Hor. Ep. 1, 16, 79:

    mortem sibi consciscere,

    to kill one's self, Cic. Verr. 2, 3, 56, § 129:

    obire,

    to die, id. Phil. 5, 17, 48;

    Plaut Aul. prol. 15: nam necessest me... cras mortem exequi,

    id. Ps. 4, 2, 38:

    certae occumbere morti,

    to submit to, Verg. A. 2, 62:

    aliquem ad mortem dare,

    to put to death, kill, Plaut. Am. 2, 2, 177:

    morti,

    Hor. S. 2, 3, 197:

    aliquem morte multare,

    Cic. Tusc. 1, 22, 50; so,

    per vim,

    id. Verr. 2, 1, 5, § 14:

    morte multatus,

    id. Tusc. 1, 40, 97; Tac. A. 6, 9; Plin. Ep. 8, 14, 15; Lact. 2, 9, 24:

    morte punire,

    Plin. Ep. 8, 14, 12; Tac. A. 4, 44; 11, 18:

    mortis poena,

    Cic. Cat. 4, 4, 7:

    morti addici,

    id. Off. 3, 10, 45:

    omne humanum genus morte damnatum est,

    Sen. Ep. 71, 15:

    Antonius civium suorum vitae sedebat mortisque arbiter,

    Sen. Polyb. 16, 2:

    vitae et mortis habere potestatem,

    Vulg. Sap. 16, 13:

    illata per scelus,

    assassination, Cic. Mil. 7, 17:

    ad mortem se offerre pro patriā,

    id. Tusc. 1, 15, 32: afferre, Serv. ap. Cic. Fam. 4, 12, 2:

    multare aliquem usque ad mortem,

    Ter. Ad. 1, 2, 9:

    morte cadere,

    Hor. C. 4, 2, 15: morte acerbissimā affici, Serv. ap. Cic. Fam. 4, 12, 2:

    multare,

    id. de Or. 1, 43, 100:

    ad mortem duci,

    id. Tusc. 1, 42, 100:

    cui legatio ipsa morti fuisset,

    brought death, id. Phil. 9, 1, 3:

    imperfecta,

    blindness, Stat. Th. 11, 582: morte suā mori, to die a natural death:

    bella res est, mori suā morte,

    Sen. Ep. 69, 6:

    mors suprema,

    Hor. Ep. 2, 2, 173; Sil. 5, 416: mortis fine, Boëth. Consol. 2, 7: quae rapit ultima mors est, Lucil. ap. Sen. Ep. 24, 20: proximus morti = moriens, Aug. Civ. Dei, 22, 8; App. M. 1, 72; cf.:

    morti vicinus,

    Aug. Serm. 306, 10; Hier. in Joel, 1, 13 al.; cf.:

    cui, mors cum appropinquet,

    Cic. Fin. 5, 11, 31:

    cujus aetati mors propior erat,

    Sall. H. 2, 41, 9:

    adpropinquante morte,

    Cic. Div. 1, 30, 64 sq.:

    ut prorogetur tibi dies mortis,

    Sen. Ben. 5, 17, 6:

    circa mortis diem,

    id. Ep. 27, 2:

    mansurum est vitium usque ad diem mortis,

    Cels. 7, 7, 15 init. — Poet.:

    mors sola fatetur quantula sint hominum corpuscula,

    Juv. 10, 173. —In plur.:

    mortes, when several persons are spoken of: praeclarae mortes sunt imperatoriae,

    Cic. Fin. 2, 30, 97; so Hor. S. 1, 3, 108:

    meorum,

    Plin. Ep. 8, 16, 1:

    perdere mortes,

    to throw away lives, to die in vain, Stat. Th. 9, 58:

    hinc subitae mortes,

    Juv. 1, 144.—Also of different forms or modes of death:

    omnīs per mortīs,

    Verg. A. 10, 854; cf.:

    omni imagine mortium,

    Tac. H. 3, 28; Sen. Clem. 1, 18, 2.—Rarely of an abstract thing:

    fere rerum omnium oblivio morsque memoriae,

    death, total loss, Plin. 14, 22, 28, § 142.—
    B.
    Personified.
    1.
    Mors, a goddess, the daughter of Erebus and Nox, Cic. N. D. 3, 17, 44; Verg. A. 11, 197; Hyg. Fab. praef.—
    2.
    (Eccl. Lat.) = eum qui habebat mortis imperium, id est, diabolum, Vulg. Heb. 2, 14; id. Isa. 28, 15; cf.:

    ero mors tua, o mors,

    id. Hos. 13, 14; id. Apoc. 6, 8.—
    II.
    Transf.
    A.
    A dead body, corpse (mostly poet.): morte campos contegi, with corpses, Att. ap. Non. 110, 31:

    mortem ejus (Clodii) lacerari,

    body, corpse, Cic. Mil. 32, 86; Cat. 64, 362; Prop. 3, 5, 22:

    vitis, quam juxta hominis mors laqueo pependerit,

    Plin. 14, 19, 23, § 119; Stat. Th. 1, 768.—Hence, jestingly, of an old man:

    odiosum est mortem amplexari,

    a corpse, a skeleton, Plaut. Bacch. 5, 2, 33.—
    B.
    Like phonos, the blood shed by murder:

    ensem multā morte recepit,

    Verg. A. 9, 348.—
    C.
    That which brings death (of missiles), a deadly weapon ( poet.):

    mille cavet lapsas circum cava tempora mortes,

    Stat. Th. 6, 792; Luc. 7, 517:

    per pectora saevas Exceptat mortes,

    Sil. 9, 369.—Of a sentence or threat of death:

    ut auferat a me mortem istam,

    Vulg. Ex. 10, 17;

    of terrible pangs and anxieties: contritiones mortis,

    id. 2 Reg. 22, 5:

    dolores mortis,

    id. Psa. 18, 4; 116, 3;

    of a cruel and murderous officer: aderat mors terrorque sociorum et civium lictor Sestius,

    Cic. Verr. 2, 5, 45, § 118.—
    D.
    Esp. (eccl. Lat.):

    mors secunda,

    the second death, future punishment, Vulg. Apoc. 2, 11; 20, 6; 14:

    mors alone,

    id. 1 Joh. 5, 16; also spiritual death, that of a soul under the dominion of sin:

    stimulus mortis peccatum est,

    id. 1 Cor. 15, 56; Rom. 8, 6 et saep.; cf. Lact. 7, 10 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > mors

  • 18 nocte

    nox, noctis (collat. form of the abl. noctu; v. in the foll.: nox, adverb. for nocte; v. fin.), f. (once masc. in Cato; v. infra, I.) [Sanscr. nak, naktis, night; Gr. nux; Germ. Nacht; Engl. night; from root naç; cf. neco, nekus], night.
    I.
    Lit.: hinc nox processit stellis ardentibus apta, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 343 Vahl.):

    ipsa umbra terrae soli officiens noctem efficit,

    Cic. N. D. 2, 19, 49:

    negat ullum esse cibum tam gravem, quin is die et nocte concoquatur,

    in a day and a night, in twenty-four hours, id. ib. 2, 9, 24 (v. dies, I. B. 2.):

    quod serenā nocte subito candens et plena luna defecisset,

    id. Rep. 1, 15, 23:

    dinumerationibus noctium ac dierum,

    id. ib. 3, 2, 3:

    Milo mediā nocte in campum venit,

    id. Att. 4, 3, 4:

    omni nocte dieque,

    Juv. 3, 105:

    de nocte,

    by night, Cic. Mur. 33, 69:

    multā de nocte profectus est,

    late at night, id. Att. 7, 4, 2; and:

    vigilare de nocte,

    id. Mur. 9, 22 (v. de, I. B. 2.):

    multā nocte veni ad Pompeium,

    id. Q. Fr. 2, 9, 2:

    qui ad multam noctem vigilāssem,

    id. Rep. 6, 10, 10:

    ad multam noctem pugnatum est,

    Caes. B. G. 1, 26:

    sub noctem naves solvit,

    id. B. C. 1, 28:

    noctes et dies urgeri,

    night and day, Cic. de Or. 1, 61, 260; cf.:

    qui (scrupulus) se dies noctesque stimulat,

    id. Rosc. Am. 2, 6 et saep. (v. dies, I. B. 2.):

    concubiā nocte visum esse in somnis ei, etc.,

    id. Div. 1, 27, 57 (v. concubius).—
    (β).
    Abl. noctu: hac noctu filo pendebit Etruria tota, Enn. ap. Macr. S. 1, 4 (Ann. v. 153 Vahl.); so,

    hac noctu,

    Plaut. Am. 1, 1. 116:

    noctu hac,

    id. Mil. 2, 4, 28: noctu concubiā, Enn. ap. Macr. S. 1, 4 (Ann. v. 169 Vahl.):

    senatus de noctu convenire, noctu multā domum dimitti, Quadrig. ib.: ergo noctu futura, cum media esse coeperit, auspicium Saturnaliorum erit,

    Macr. S. 1, 4 fin. —Once masc. (as in cum primo lucu;

    v. lux): in sereno noctu,

    Cato, R. R. 156, 3.—
    2.
    In partic., personified: Nox, the goddess of Night, the sister of Erebus, and by him the mother of Æther and Hemera, Cic. N. D. 2, 17, 44; Hyg. Fab. prooem.; Verg. A. 5, 721; Serv. Verg. A. 6, 250; Tib. 2, 1, 87; 3, 4 17; Ov. F. 1, 455; Val. Fl. 3, 211; Stat. Th. 2, 59 et saep.—
    B.
    Transf.
    1.
    That which takes place or is done at night, nightdoings, night-work ( poet. and in post-class. prose):

    omnis et insanā semita nocte sonat,

    nocturnal noise, a revelling by night, Prop. 5, 8, 60; Val. Fl. 2, 219.—Hence, Noctes Atticae, the title of a work of Gellius, which he wrote at Athens by night, Gell. praef.—
    2.
    Sleep, a dream ( poet.): pectore noctem Accipit, [p. 1221] Verg. A. 4, 530:

    talia vociferans noctem exturbabat,

    Stat. Th. 10, 219:

    abrupere oculi noctem,

    id. ib. 9, 599; Sil. 3, 216.—
    3.
    In mal. part., Plaut. Trin. 2, 1, 21; id. As. 1, 3, 42; Cic. Att. 1, 16, 5; Hor. Epod. 15, 13; Stat. Th. 1, 69; Just. 12, 3 et saep.; cf.:

    nox vidua,

    Cat. 6, 7; Ov. H. 19, 69.—
    4.
    Death ( poet.):

    omnes una manet nox,

    Hor. C. 1, 28, 15:

    jam te premet nox fabulaeque Manes,

    id. ib. 1, 4, 16:

    in aeternam clauduntur lumina noctem,

    Verg. A. 10, 746.—
    5.
    Darkness, obscurity, the gloom of tempest:

    quae lucem eriperet et quasi noctem quandam rebus offunderet,

    Cic. N. D. 1, 3, 6:

    carcer infernus et perpetuā nocte oppressa regio,

    Sen. Ep. 82, 16:

    taetrā nimborum nocte coörtā,

    Lucr. 4, 172:

    imber Noctem hiememque ferens,

    Verg. A. 3, 194:

    venturam melius praesagit navita noctem,

    Prop. 4, 10, 5 (mortem, Müll.).—Hence, poet., of clouds of missiles, Luc. 7, 520; Val. Fl. 7, 598:

    veteris sub nocte cupressi,

    the shadow, id. 1, 774.—
    6.
    Blindness:

    perpetuāque trahens inopem sub nocte senectam Phineus,

    Ov. M. 7, 2: ego vero non video, nox oboritur, Sen. ap. Quint. 9, 2, 43: vultus perpetuā nocte coöpertus, Ps.-Quint. Decl. 1, 6. —
    7.
    The shades below, the infernal regions:

    descendere nocti,

    Sil. 13, 708:

    noctis arbiter,

    i. e. Pluto, Claud. Rapt. Pros. 1, 55.—
    II.
    Trop.
    A.
    Darkness, confusion, gloomy condition:

    doleo me in hanc rei publicae noctem incidisse,

    Cic. Brut. 96, 330; cf.:

    rei publicae offusa sempiterna nox esset,

    id. Rosc. Am. 32, 91:

    nox ingens scelerum,

    Luc. 7, 571.—
    B.
    Mental darkness, ignorance ( poet.):

    quantum mortalia pectora caecae Noctis habent,

    Ov. M. 6, 472.—
    2.
    Obscurity, unintelligibility:

    mei versus aliquantum noctis habebunt,

    Ov. Ib. 63.— Hence, adv.: nocte, noctū (cf. diu), and nox, in the night, at night, by night.
    (α).
    Form nocte (rare but class.):

    luce noctem, nocte lucem exspectatis,

    Auct. Her. 4, 36, 48:

    in campum nocte venire,

    Cic. Att. 4, 3, 4 (shortly after:

    in Comitium Milo de nocte venit): nec discernatur, interdiu nocte pugnent,

    Liv. 8, 34 fin.; so id. 21, 32, 10; cf.:

    nec nocte nec interdiu,

    id. 1, 47; Juv. 3, 127, 198:

    velut nocte in ignotis locis errans,

    Quint. 7 prol. 3.—
    (β).
    Form noctu (so most freq.): ob Romam noctu legiones ducere coepit, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 179 Müll. (Ann. v. 295 Vahl.):

    noctuque et diu,

    Plaut. Cas. 4, 4, 5; so, noctu diuque, Titin. and Sall. Hist. Fragm. ap. Charis. p. 185 P.; cf.: nec noctu nec diu, Plaut. Fragm. ap. Non. 98, 27:

    continuum diu noctuque iter properabant,

    Tac. A. 15, 12 fin.:

    quā horā, noctu an interdiu,

    Auct. Her. 2, 4, 7; cf.:

    nonnumquam interdiu, saepius noctu,

    Caes. B. G. 1, 8 fin.:

    noctu ambulabat in publico Themistocles,

    Cic. Tusc. 4, 19, 44:

    noctu ad oppidum respicientes,

    id. Div. 1, 32, 69; id. Fam. 14, 7, 1:

    noctu Jugurthae milites introducit,

    Sall. J. 12, 4:

    noctu profugere,

    id. ib. 106, 2:

    dum noctu stertit,

    Hor. Ep. 2, 2, 27:

    noctu litigare,

    Juv. 6, 35; 605; 14, 306.—
    (γ).
    Form nox (cf. pernox, and the Gr. nuktos, only ante-class.): SI NOX FVRTVM FACTVM SIT, Fragm. XII. Tab. ap. Macr. S. 1, 4 med.:

    hinc media remis Palinurum pervenio nox,

    Lucil. Sat. 3, 22: quin tu hic manes? Arg. Nox si voles manebo, Plaut. As. 3, 3, 7 Ussing (al. mox); cf. id. Trin. 4, 2, 22 Brix, Krit. Anh. and Ritschl, ed. 2: si luci, si nox, si mox, si jam data sit frux, Enn. ap. Prisc. p. 724 P. (Ann. v. 412 Vahl.); cf. Gell. 12, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > nocte

  • 19 Nox

    nox, noctis (collat. form of the abl. noctu; v. in the foll.: nox, adverb. for nocte; v. fin.), f. (once masc. in Cato; v. infra, I.) [Sanscr. nak, naktis, night; Gr. nux; Germ. Nacht; Engl. night; from root naç; cf. neco, nekus], night.
    I.
    Lit.: hinc nox processit stellis ardentibus apta, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 343 Vahl.):

    ipsa umbra terrae soli officiens noctem efficit,

    Cic. N. D. 2, 19, 49:

    negat ullum esse cibum tam gravem, quin is die et nocte concoquatur,

    in a day and a night, in twenty-four hours, id. ib. 2, 9, 24 (v. dies, I. B. 2.):

    quod serenā nocte subito candens et plena luna defecisset,

    id. Rep. 1, 15, 23:

    dinumerationibus noctium ac dierum,

    id. ib. 3, 2, 3:

    Milo mediā nocte in campum venit,

    id. Att. 4, 3, 4:

    omni nocte dieque,

    Juv. 3, 105:

    de nocte,

    by night, Cic. Mur. 33, 69:

    multā de nocte profectus est,

    late at night, id. Att. 7, 4, 2; and:

    vigilare de nocte,

    id. Mur. 9, 22 (v. de, I. B. 2.):

    multā nocte veni ad Pompeium,

    id. Q. Fr. 2, 9, 2:

    qui ad multam noctem vigilāssem,

    id. Rep. 6, 10, 10:

    ad multam noctem pugnatum est,

    Caes. B. G. 1, 26:

    sub noctem naves solvit,

    id. B. C. 1, 28:

    noctes et dies urgeri,

    night and day, Cic. de Or. 1, 61, 260; cf.:

    qui (scrupulus) se dies noctesque stimulat,

    id. Rosc. Am. 2, 6 et saep. (v. dies, I. B. 2.):

    concubiā nocte visum esse in somnis ei, etc.,

    id. Div. 1, 27, 57 (v. concubius).—
    (β).
    Abl. noctu: hac noctu filo pendebit Etruria tota, Enn. ap. Macr. S. 1, 4 (Ann. v. 153 Vahl.); so,

    hac noctu,

    Plaut. Am. 1, 1. 116:

    noctu hac,

    id. Mil. 2, 4, 28: noctu concubiā, Enn. ap. Macr. S. 1, 4 (Ann. v. 169 Vahl.):

    senatus de noctu convenire, noctu multā domum dimitti, Quadrig. ib.: ergo noctu futura, cum media esse coeperit, auspicium Saturnaliorum erit,

    Macr. S. 1, 4 fin. —Once masc. (as in cum primo lucu;

    v. lux): in sereno noctu,

    Cato, R. R. 156, 3.—
    2.
    In partic., personified: Nox, the goddess of Night, the sister of Erebus, and by him the mother of Æther and Hemera, Cic. N. D. 2, 17, 44; Hyg. Fab. prooem.; Verg. A. 5, 721; Serv. Verg. A. 6, 250; Tib. 2, 1, 87; 3, 4 17; Ov. F. 1, 455; Val. Fl. 3, 211; Stat. Th. 2, 59 et saep.—
    B.
    Transf.
    1.
    That which takes place or is done at night, nightdoings, night-work ( poet. and in post-class. prose):

    omnis et insanā semita nocte sonat,

    nocturnal noise, a revelling by night, Prop. 5, 8, 60; Val. Fl. 2, 219.—Hence, Noctes Atticae, the title of a work of Gellius, which he wrote at Athens by night, Gell. praef.—
    2.
    Sleep, a dream ( poet.): pectore noctem Accipit, [p. 1221] Verg. A. 4, 530:

    talia vociferans noctem exturbabat,

    Stat. Th. 10, 219:

    abrupere oculi noctem,

    id. ib. 9, 599; Sil. 3, 216.—
    3.
    In mal. part., Plaut. Trin. 2, 1, 21; id. As. 1, 3, 42; Cic. Att. 1, 16, 5; Hor. Epod. 15, 13; Stat. Th. 1, 69; Just. 12, 3 et saep.; cf.:

    nox vidua,

    Cat. 6, 7; Ov. H. 19, 69.—
    4.
    Death ( poet.):

    omnes una manet nox,

    Hor. C. 1, 28, 15:

    jam te premet nox fabulaeque Manes,

    id. ib. 1, 4, 16:

    in aeternam clauduntur lumina noctem,

    Verg. A. 10, 746.—
    5.
    Darkness, obscurity, the gloom of tempest:

    quae lucem eriperet et quasi noctem quandam rebus offunderet,

    Cic. N. D. 1, 3, 6:

    carcer infernus et perpetuā nocte oppressa regio,

    Sen. Ep. 82, 16:

    taetrā nimborum nocte coörtā,

    Lucr. 4, 172:

    imber Noctem hiememque ferens,

    Verg. A. 3, 194:

    venturam melius praesagit navita noctem,

    Prop. 4, 10, 5 (mortem, Müll.).—Hence, poet., of clouds of missiles, Luc. 7, 520; Val. Fl. 7, 598:

    veteris sub nocte cupressi,

    the shadow, id. 1, 774.—
    6.
    Blindness:

    perpetuāque trahens inopem sub nocte senectam Phineus,

    Ov. M. 7, 2: ego vero non video, nox oboritur, Sen. ap. Quint. 9, 2, 43: vultus perpetuā nocte coöpertus, Ps.-Quint. Decl. 1, 6. —
    7.
    The shades below, the infernal regions:

    descendere nocti,

    Sil. 13, 708:

    noctis arbiter,

    i. e. Pluto, Claud. Rapt. Pros. 1, 55.—
    II.
    Trop.
    A.
    Darkness, confusion, gloomy condition:

    doleo me in hanc rei publicae noctem incidisse,

    Cic. Brut. 96, 330; cf.:

    rei publicae offusa sempiterna nox esset,

    id. Rosc. Am. 32, 91:

    nox ingens scelerum,

    Luc. 7, 571.—
    B.
    Mental darkness, ignorance ( poet.):

    quantum mortalia pectora caecae Noctis habent,

    Ov. M. 6, 472.—
    2.
    Obscurity, unintelligibility:

    mei versus aliquantum noctis habebunt,

    Ov. Ib. 63.— Hence, adv.: nocte, noctū (cf. diu), and nox, in the night, at night, by night.
    (α).
    Form nocte (rare but class.):

    luce noctem, nocte lucem exspectatis,

    Auct. Her. 4, 36, 48:

    in campum nocte venire,

    Cic. Att. 4, 3, 4 (shortly after:

    in Comitium Milo de nocte venit): nec discernatur, interdiu nocte pugnent,

    Liv. 8, 34 fin.; so id. 21, 32, 10; cf.:

    nec nocte nec interdiu,

    id. 1, 47; Juv. 3, 127, 198:

    velut nocte in ignotis locis errans,

    Quint. 7 prol. 3.—
    (β).
    Form noctu (so most freq.): ob Romam noctu legiones ducere coepit, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 179 Müll. (Ann. v. 295 Vahl.):

    noctuque et diu,

    Plaut. Cas. 4, 4, 5; so, noctu diuque, Titin. and Sall. Hist. Fragm. ap. Charis. p. 185 P.; cf.: nec noctu nec diu, Plaut. Fragm. ap. Non. 98, 27:

    continuum diu noctuque iter properabant,

    Tac. A. 15, 12 fin.:

    quā horā, noctu an interdiu,

    Auct. Her. 2, 4, 7; cf.:

    nonnumquam interdiu, saepius noctu,

    Caes. B. G. 1, 8 fin.:

    noctu ambulabat in publico Themistocles,

    Cic. Tusc. 4, 19, 44:

    noctu ad oppidum respicientes,

    id. Div. 1, 32, 69; id. Fam. 14, 7, 1:

    noctu Jugurthae milites introducit,

    Sall. J. 12, 4:

    noctu profugere,

    id. ib. 106, 2:

    dum noctu stertit,

    Hor. Ep. 2, 2, 27:

    noctu litigare,

    Juv. 6, 35; 605; 14, 306.—
    (γ).
    Form nox (cf. pernox, and the Gr. nuktos, only ante-class.): SI NOX FVRTVM FACTVM SIT, Fragm. XII. Tab. ap. Macr. S. 1, 4 med.:

    hinc media remis Palinurum pervenio nox,

    Lucil. Sat. 3, 22: quin tu hic manes? Arg. Nox si voles manebo, Plaut. As. 3, 3, 7 Ussing (al. mox); cf. id. Trin. 4, 2, 22 Brix, Krit. Anh. and Ritschl, ed. 2: si luci, si nox, si mox, si jam data sit frux, Enn. ap. Prisc. p. 724 P. (Ann. v. 412 Vahl.); cf. Gell. 12, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Nox

  • 20 nox

    nox, noctis (collat. form of the abl. noctu; v. in the foll.: nox, adverb. for nocte; v. fin.), f. (once masc. in Cato; v. infra, I.) [Sanscr. nak, naktis, night; Gr. nux; Germ. Nacht; Engl. night; from root naç; cf. neco, nekus], night.
    I.
    Lit.: hinc nox processit stellis ardentibus apta, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 343 Vahl.):

    ipsa umbra terrae soli officiens noctem efficit,

    Cic. N. D. 2, 19, 49:

    negat ullum esse cibum tam gravem, quin is die et nocte concoquatur,

    in a day and a night, in twenty-four hours, id. ib. 2, 9, 24 (v. dies, I. B. 2.):

    quod serenā nocte subito candens et plena luna defecisset,

    id. Rep. 1, 15, 23:

    dinumerationibus noctium ac dierum,

    id. ib. 3, 2, 3:

    Milo mediā nocte in campum venit,

    id. Att. 4, 3, 4:

    omni nocte dieque,

    Juv. 3, 105:

    de nocte,

    by night, Cic. Mur. 33, 69:

    multā de nocte profectus est,

    late at night, id. Att. 7, 4, 2; and:

    vigilare de nocte,

    id. Mur. 9, 22 (v. de, I. B. 2.):

    multā nocte veni ad Pompeium,

    id. Q. Fr. 2, 9, 2:

    qui ad multam noctem vigilāssem,

    id. Rep. 6, 10, 10:

    ad multam noctem pugnatum est,

    Caes. B. G. 1, 26:

    sub noctem naves solvit,

    id. B. C. 1, 28:

    noctes et dies urgeri,

    night and day, Cic. de Or. 1, 61, 260; cf.:

    qui (scrupulus) se dies noctesque stimulat,

    id. Rosc. Am. 2, 6 et saep. (v. dies, I. B. 2.):

    concubiā nocte visum esse in somnis ei, etc.,

    id. Div. 1, 27, 57 (v. concubius).—
    (β).
    Abl. noctu: hac noctu filo pendebit Etruria tota, Enn. ap. Macr. S. 1, 4 (Ann. v. 153 Vahl.); so,

    hac noctu,

    Plaut. Am. 1, 1. 116:

    noctu hac,

    id. Mil. 2, 4, 28: noctu concubiā, Enn. ap. Macr. S. 1, 4 (Ann. v. 169 Vahl.):

    senatus de noctu convenire, noctu multā domum dimitti, Quadrig. ib.: ergo noctu futura, cum media esse coeperit, auspicium Saturnaliorum erit,

    Macr. S. 1, 4 fin. —Once masc. (as in cum primo lucu;

    v. lux): in sereno noctu,

    Cato, R. R. 156, 3.—
    2.
    In partic., personified: Nox, the goddess of Night, the sister of Erebus, and by him the mother of Æther and Hemera, Cic. N. D. 2, 17, 44; Hyg. Fab. prooem.; Verg. A. 5, 721; Serv. Verg. A. 6, 250; Tib. 2, 1, 87; 3, 4 17; Ov. F. 1, 455; Val. Fl. 3, 211; Stat. Th. 2, 59 et saep.—
    B.
    Transf.
    1.
    That which takes place or is done at night, nightdoings, night-work ( poet. and in post-class. prose):

    omnis et insanā semita nocte sonat,

    nocturnal noise, a revelling by night, Prop. 5, 8, 60; Val. Fl. 2, 219.—Hence, Noctes Atticae, the title of a work of Gellius, which he wrote at Athens by night, Gell. praef.—
    2.
    Sleep, a dream ( poet.): pectore noctem Accipit, [p. 1221] Verg. A. 4, 530:

    talia vociferans noctem exturbabat,

    Stat. Th. 10, 219:

    abrupere oculi noctem,

    id. ib. 9, 599; Sil. 3, 216.—
    3.
    In mal. part., Plaut. Trin. 2, 1, 21; id. As. 1, 3, 42; Cic. Att. 1, 16, 5; Hor. Epod. 15, 13; Stat. Th. 1, 69; Just. 12, 3 et saep.; cf.:

    nox vidua,

    Cat. 6, 7; Ov. H. 19, 69.—
    4.
    Death ( poet.):

    omnes una manet nox,

    Hor. C. 1, 28, 15:

    jam te premet nox fabulaeque Manes,

    id. ib. 1, 4, 16:

    in aeternam clauduntur lumina noctem,

    Verg. A. 10, 746.—
    5.
    Darkness, obscurity, the gloom of tempest:

    quae lucem eriperet et quasi noctem quandam rebus offunderet,

    Cic. N. D. 1, 3, 6:

    carcer infernus et perpetuā nocte oppressa regio,

    Sen. Ep. 82, 16:

    taetrā nimborum nocte coörtā,

    Lucr. 4, 172:

    imber Noctem hiememque ferens,

    Verg. A. 3, 194:

    venturam melius praesagit navita noctem,

    Prop. 4, 10, 5 (mortem, Müll.).—Hence, poet., of clouds of missiles, Luc. 7, 520; Val. Fl. 7, 598:

    veteris sub nocte cupressi,

    the shadow, id. 1, 774.—
    6.
    Blindness:

    perpetuāque trahens inopem sub nocte senectam Phineus,

    Ov. M. 7, 2: ego vero non video, nox oboritur, Sen. ap. Quint. 9, 2, 43: vultus perpetuā nocte coöpertus, Ps.-Quint. Decl. 1, 6. —
    7.
    The shades below, the infernal regions:

    descendere nocti,

    Sil. 13, 708:

    noctis arbiter,

    i. e. Pluto, Claud. Rapt. Pros. 1, 55.—
    II.
    Trop.
    A.
    Darkness, confusion, gloomy condition:

    doleo me in hanc rei publicae noctem incidisse,

    Cic. Brut. 96, 330; cf.:

    rei publicae offusa sempiterna nox esset,

    id. Rosc. Am. 32, 91:

    nox ingens scelerum,

    Luc. 7, 571.—
    B.
    Mental darkness, ignorance ( poet.):

    quantum mortalia pectora caecae Noctis habent,

    Ov. M. 6, 472.—
    2.
    Obscurity, unintelligibility:

    mei versus aliquantum noctis habebunt,

    Ov. Ib. 63.— Hence, adv.: nocte, noctū (cf. diu), and nox, in the night, at night, by night.
    (α).
    Form nocte (rare but class.):

    luce noctem, nocte lucem exspectatis,

    Auct. Her. 4, 36, 48:

    in campum nocte venire,

    Cic. Att. 4, 3, 4 (shortly after:

    in Comitium Milo de nocte venit): nec discernatur, interdiu nocte pugnent,

    Liv. 8, 34 fin.; so id. 21, 32, 10; cf.:

    nec nocte nec interdiu,

    id. 1, 47; Juv. 3, 127, 198:

    velut nocte in ignotis locis errans,

    Quint. 7 prol. 3.—
    (β).
    Form noctu (so most freq.): ob Romam noctu legiones ducere coepit, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 179 Müll. (Ann. v. 295 Vahl.):

    noctuque et diu,

    Plaut. Cas. 4, 4, 5; so, noctu diuque, Titin. and Sall. Hist. Fragm. ap. Charis. p. 185 P.; cf.: nec noctu nec diu, Plaut. Fragm. ap. Non. 98, 27:

    continuum diu noctuque iter properabant,

    Tac. A. 15, 12 fin.:

    quā horā, noctu an interdiu,

    Auct. Her. 2, 4, 7; cf.:

    nonnumquam interdiu, saepius noctu,

    Caes. B. G. 1, 8 fin.:

    noctu ambulabat in publico Themistocles,

    Cic. Tusc. 4, 19, 44:

    noctu ad oppidum respicientes,

    id. Div. 1, 32, 69; id. Fam. 14, 7, 1:

    noctu Jugurthae milites introducit,

    Sall. J. 12, 4:

    noctu profugere,

    id. ib. 106, 2:

    dum noctu stertit,

    Hor. Ep. 2, 2, 27:

    noctu litigare,

    Juv. 6, 35; 605; 14, 306.—
    (γ).
    Form nox (cf. pernox, and the Gr. nuktos, only ante-class.): SI NOX FVRTVM FACTVM SIT, Fragm. XII. Tab. ap. Macr. S. 1, 4 med.:

    hinc media remis Palinurum pervenio nox,

    Lucil. Sat. 3, 22: quin tu hic manes? Arg. Nox si voles manebo, Plaut. As. 3, 3, 7 Ussing (al. mox); cf. id. Trin. 4, 2, 22 Brix, Krit. Anh. and Ritschl, ed. 2: si luci, si nox, si mox, si jam data sit frux, Enn. ap. Prisc. p. 724 P. (Ann. v. 412 Vahl.); cf. Gell. 12, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > nox

См. также в других словарях:

  • Blindness — Título Blindness Ficha técnica Dirección Fernando Meirelles Dirección artística Joshu de Cartier Producción …   Wikipedia Español

  • Blindness — Blind ness, n. State or condition of being blind, literally or figuratively. Darwin. [1913 Webster] {Color blindness}, inability to distinguish certain color. See {Daltonism}. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • blindness — index ignorance, nescience Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • blindness — O.E. blindnysse, blendes, from BLIND (Cf. blind) + NESS (Cf. ness). Figurative sense was in O.E …   Etymology dictionary

  • blindness — [n] sightlessness amaurosis, anopsia, astigmatism, cataracts, darkness, defect, myopia, presbyopia, purblindness, typhlosis; concept 629 Ant. sight, sightedness …   New thesaurus

  • Blindness — This article is about the visual condition. For other uses, see Blindness (disambiguation). Blindness Classification and external resources A white cane, the international symbol of blindness ICD …   Wikipedia

  • BLINDNESS — The standard Hebrew term for a blind person is (Heb. עִוֵּר) (ʿivver; Ex. 4:11; et al.), a noun in the form used for bodily defects. The abstract form is עִוָּרוֹן (ʿivvaron, blindness ; Deut. 28:28; Zech. 12:4). The word סַנְוֵרִים (sanverim;… …   Encyclopedia of Judaism

  • blindness — I (New American Roget s College Thesaurus) Lack of sight Nouns 1. blindness, sightlessness, anopsia, cecity; total or legal blindness, binocular deprivation; blind spot; amaurosis; cataract; dimsightedness (See vision); benightedness; night or… …   English dictionary for students

  • blindness — See blindingly. * * * Inability to see with one or both eyes. Transient blindness (blackout) can result from vertical acceleration causing high gravitational forces, glomerulonephritis (a kidney disease), or a clot in a blood vessel of the eye.… …   Universalium

  • Blindness — Filmdaten Deutscher Titel: Die Stadt der Blinden Originaltitel: Blindness Produktionsland: Brasilien, Kanada, Japan Erscheinungsjahr: 2008 Länge: 121 Minuten Originalsprache …   Deutsch Wikipedia

  • Blindness — (Roget s Thesaurus) < N PARAG:Blindness >N GRP: N 1 Sgm: N 1 blindness blindness cecity excecation| amaurosis cataract ablepsy| prestriction| Sgm: N 1 dim sightedness dim sightedness &c. 443 Sgm: N 1 ablepsia ablepsia …   English dictionary for students

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»