Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

benigne

  • 1 benigne

    bĕnignē, adv. [benignus] [st1]1 [-] avec bonté, avec bienveillance.    - comiter, benigne et non gravate, Cic. Balb. 36: avec obligeance, c'est-à-dire avec bonté, et bien volontiers.    - rex benignius quam alias adlocutus, Curt. 8, 6: le roi, sur un ton plus bienveillant que jamais. [st1]2 [-] avec bienfaisance, obligeamment.    - benigne facere alicui, Cic. Dej. 36, etc.: faire du bien à qqn, bien traiter qqn.    - aut operā benigne fit indigentibus aut pecuniā, Cic. Off. 2, 52: on oblige ceux qui sont dans le besoin soit par de bons offices soit pécuniairement.    - benignissime tractari ab eo, Cic. Verr. 2, 2, 180: être traité très obligeamment par lui. [st1]3 [-] [formule de remerciement].    - benigne dicis (facis): tu es bien aimable, grand merci.    - benigne, Hor. Ep. 1, 7, 16: tu es bien aimable, grand merci. --- cf. 1, 7, 61. [st1]4 [-] largement, généreusement.    - circa viam expositis benigne commeatibus, Liv, 26, 9, 5: des vivres offerts généreusement le long de la route. --- cf. 9, 6, 5 ; 28, 37, 4, etc.
    * * *
    bĕnignē, adv. [benignus] [st1]1 [-] avec bonté, avec bienveillance.    - comiter, benigne et non gravate, Cic. Balb. 36: avec obligeance, c'est-à-dire avec bonté, et bien volontiers.    - rex benignius quam alias adlocutus, Curt. 8, 6: le roi, sur un ton plus bienveillant que jamais. [st1]2 [-] avec bienfaisance, obligeamment.    - benigne facere alicui, Cic. Dej. 36, etc.: faire du bien à qqn, bien traiter qqn.    - aut operā benigne fit indigentibus aut pecuniā, Cic. Off. 2, 52: on oblige ceux qui sont dans le besoin soit par de bons offices soit pécuniairement.    - benignissime tractari ab eo, Cic. Verr. 2, 2, 180: être traité très obligeamment par lui. [st1]3 [-] [formule de remerciement].    - benigne dicis (facis): tu es bien aimable, grand merci.    - benigne, Hor. Ep. 1, 7, 16: tu es bien aimable, grand merci. --- cf. 1, 7, 61. [st1]4 [-] largement, généreusement.    - circa viam expositis benigne commeatibus, Liv, 26, 9, 5: des vivres offerts généreusement le long de la route. --- cf. 9, 6, 5 ; 28, 37, 4, etc.
    * * *
        Benigne, Aduerbium. Terent. Liberalement, Largement, Abondamment.
    \
        Benigne, Clementer. vt Benigne, attente que aliquem audire. Cic. L'ouir benignement, Luy bailler bonne audience.
    \
        Benigne audire legationem alicuius. Liu. Gratieusement, Patiemment.
    \
        Benigne dicis. Plaut. Tu parles gratieusement.
    \
        Benigne facere. Plaut. Faire en homme liberal.
    \
        Benigne facere alicui. Cic. User de liberalité envers aucun.
    \
        Benignissime promittere. Cic. Liberalement, Largement.

    Dictionarium latinogallicum > benigne

  • 2 benigne

    benīgnē, Adv. m. Compar. u. Superl. (benignus), gütig, I) der Gesinnung nach gütig = freundlich, zuvorkommend, bereitwillig (Ggstz. maligne), A) im allg.: salutare benigne, comiter appellare unumquemque, Cic.: qui erranti comiter monstrat viam benigne, non gravate, Cic.: alqm b., b. atque hospitaliter invitare, Liv.: alqm b. accipere, Liv.: b. polliceri, Cic.: b. appellare milites, Sall.: b. alloqui, Liv.: b. respondere, Liv.: benigne attenteque audire, Cic.: b. arma capere, Liv. – Compar., benignius alloqui, Curt.: promissum id benignius est ab rege quam praestitum, Liv. – Superl., benignissime promittere, Cic. – B) insbes.: 1) mild, glimpflich, gnädig, benignius interpretari, accipere, ICt.: benignissime rescribere, ICt. – 2) in der Umgangssprache: benigne dicis od. facis od. bl. benigne, eine Danksagungsformel, sehr gütig, sehr verbunden, bitte sehr, sowohl annehmend als ablehnend, Komik., Cic. u. Hor. – II) der Tat nach gütig = mildtätig, freigebig, reichlich, b. praebere, Ter.: b. commeatus in castra advehere, Liv.: vino invitari poclis large atque b., Varr. fr.: benignius se tractare, sich eine größere Güte tun, auf großem Fuße leben, Hor.: b. facere alci, jmdm. wohltun, Wohltaten erweisen, Ter., Cic. u.a.: u. so b. facere adversus alqm, Sen. de ben. 6. 4, 3: aut operā benigne fit indigentibus aut pecuniā, Cic.: u. so me benignius omnes salutant quam salutabant prius, begrüßen mich mit einem größern Schwall von Worten, Plaut, aul. 114 sq.; vgl. benignus a. E.

    lateinisch-deutsches > benigne

  • 3 benigne

    benīgnē, Adv. m. Compar. u. Superl. (benignus), gütig, I) der Gesinnung nach gütig = freundlich, zuvorkommend, bereitwillig (Ggstz. maligne), A) im allg.: salutare benigne, comiter appellare unumquemque, Cic.: qui erranti comiter monstrat viam benigne, non gravate, Cic.: alqm b., b. atque hospitaliter invitare, Liv.: alqm b. accipere, Liv.: b. polliceri, Cic.: b. appellare milites, Sall.: b. alloqui, Liv.: b. respondere, Liv.: benigne attenteque audire, Cic.: b. arma capere, Liv. – Compar., benignius alloqui, Curt.: promissum id benignius est ab rege quam praestitum, Liv. – Superl., benignissime promittere, Cic. – B) insbes.: 1) mild, glimpflich, gnädig, benignius interpretari, accipere, ICt.: benignissime rescribere, ICt. – 2) in der Umgangssprache: benigne dicis od. facis od. bl. benigne, eine Danksagungsformel, sehr gütig, sehr verbunden, bitte sehr, sowohl annehmend als ablehnend, Komik., Cic. u. Hor. – II) der Tat nach gütig = mildtätig, freigebig, reichlich, b. praebere, Ter.: b. commeatus in castra advehere, Liv.: vino invitari poclis large atque b., Varr. fr.: benignius se tractare, sich eine größere Güte tun, auf großem Fuße leben, Hor.: b. facere alci, jmdm. wohltun, Wohltaten erweisen, Ter., Cic. u.a.: u. so b. facere adversus alqm, Sen. de ben. 6. 4, 3: aut operā benigne fit indigentibus aut pecuniā, Cic.: u. so me benignius
    ————
    omnes salutant quam salutabant prius, begrüßen mich mit einem größern Schwall von Worten, Plaut, aul. 114 sq.; vgl. benignus a. E.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > benigne

  • 4 benīgnē

        benīgnē adv. with comp. and sup.    [benignus], in a friendly manner, kindly, benevolently, courteously, benignly: facere, T.: viam monstrare, courteously: audire: respondere, S.: adloqui, L.: arma capere, cheerfully, L.: plurimis benigne fecisti, have rendered kindness: quibus benigne videbitur fieri, who shall appear to receive favors: benigne dicis, you are very kind, T.: benigne ac liberaliter (ironical), kind and generous: ‘At tu quantum vis tolle.’ ‘Benigne,’ no, I thank you, H.—Abundantly, liberally, freely, generously: quod opus sit benigne praebere, T.: praedam ostentat, in abundance, S.: benignius Deprome merum, H.
    * * *
    benignius, benignissime ADV
    kindly, benevolently, obligingly; courteously, cheerfully; freely, generously

    Latin-English dictionary > benīgnē

  • 5 benigne

    benigne benigne приветливо

    Латинско-русский словарь > benigne

  • 6 benigne

    benigne benigne радушно

    Латинско-русский словарь > benigne

  • 7 bénigne

    bénigne [beniŋ]
    feminine adjective
     → bénin
    * * *
    adjectif féminin bénin
    * * *
    bénigne adj fbénin.

    Dictionnaire Français-Anglais > bénigne

  • 8 benigne

    benignē [ benignus ]
    1) радушно, ласково, приветливо, любезно (salutare C, invitare L)
    b. facere alicui Ter, C etc. и b. facere adversus aliquem Sen — делать кому-л. добро, оказывать кому-л. услугу
    2) много, щедро, вдоволь (commeatūs b. advehere L)
    b. polliceri Cмного обещать
    3) разг.
    b. dicis (facis) или просто b. Pl, Ter, C, H — ты очень добр, покорно благодарю, весьма обязан ( формула благодарности или вежливого отказа)

    Латинско-русский словарь > benigne

  • 9 bénigne

        →  bénin

    Dictionnaire français-néerlandais > bénigne

  • 10 benigne

    bĕnignē, adv., v. benignus.

    Lewis & Short latin dictionary > benigne

  • 11 benigne

    benigne, kindly, A. 28:7*

    English-Latin new dictionary > benigne

  • 12 bénigne

    bénigne
    vlídná (kniž.)
    shovívavá (kniž.)
    nezhoubná
    neškodná

    Dictionnaire français-tchèque > bénigne

  • 13 bénigne

    طفيف [tʼa'fiːf]
    * * *
    طفيف [tʼa'fiːf]

    Dictionnaire Français-Arabe mini > bénigne

  • 14 benigne

    I.
    benigne
    II.
    gutartig

    Niederländisch-Deutsch Wörterbuch > benigne

  • 15 bénigne

    Dictionnaire Français-Turc > bénigne

  • 16 benigne

    БНРС > benigne

  • 17 bénigne

    adj ( fém от bénin)

    БФРС > bénigne

  • 18 benigne

    прил.
    австр. доброкачественный (ñèí. gutartig)

    Универсальный немецко-русский словарь > benigne

  • 19 benigne

    benigno

    Vocabulari Català-Castellà > benigne

  • 20 benigne

    adj benign

    Diccionari Català-Anglès > benigne

См. также в других словарях:

  • Benigne — Bénigne Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. Plusieurs saints, catholiques ou orthodoxes, sont connus sous le nom de Bénigne. Saints catholiques et orthodoxes : Bénigne de Dijon… …   Wikipédia en Français

  • Benigne — Benigne, Beligne Voir Berain …   Noms de famille

  • Bénigne — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. Pour les articles homonymes, voir Saint Bénigne et Saint Bénigne. Bénigne ou Benigne (sans accent) est un nom propre ou un adjectif qui peut… …   Wikipédia en Français

  • bénigne — ● bénin, bénigne adjectif (latin benignus, bienveillant) Qui n impose aucune souffrance, qui ne présente aucun caractère de rigueur, de dureté : Punition bénigne. Qualifie une maladie qui évolue de façon simple et sans conséquence grave vers la… …   Encyclopédie Universelle

  • benigne — gutartig * * * be|nị|gne auch: be|nịg|ne 〈Adj.; Med.〉 gutartig (Geschwulst, Geschwür); Ggs maligne [<lat. benignus „gutmütig“] * * * benigne,   benignus [lateinisch] …   Universal-Lexikon

  • benigne — be|nị|gne auch: be|nịg|ne 〈Adj.; Med.〉 gutartig; Ggs.: maligne; eine benigne Geschwulst [Etym.: <lat. benignus »gutmütig«] …   Lexikalische Deutsches Wörterbuch

  • Bénigne Joly — Bénigne Joly, né en 1644 et mort en 1694, est un prêtre catholique français de Dijon. En 1873, le pape Pie IX lui octroya le titre de «Vénérable». Sommaire 1 Biographie 1.1 Qui est Bénigne Joly ? 1.2 …   Wikipédia en Français

  • Benigne de Dijon — Bénigne de Dijon Saint Bénigne de Dijon subit le martyre à Dijon, vers l an 179. Apôtre de la Bourgogne, il était à ce que l on croit disciple de saint Polycarpe. On le fête le 1er novembre. Selon la tradition, saint Polycarpe de Smyrne… …   Wikipédia en Français

  • Bénigne De Dijon — Saint Bénigne de Dijon subit le martyre à Dijon, vers l an 179. Apôtre de la Bourgogne, il était à ce que l on croit disciple de saint Polycarpe. On le fête le 1er novembre. Selon la tradition, saint Polycarpe de Smyrne l’envoya en Gaule… …   Wikipédia en Français

  • Bénigne de dijon — Saint Bénigne de Dijon subit le martyre à Dijon, vers l an 179. Apôtre de la Bourgogne, il était à ce que l on croit disciple de saint Polycarpe. On le fête le 1er novembre. Selon la tradition, saint Polycarpe de Smyrne l’envoya en Gaule… …   Wikipédia en Français

  • Benigne Dauvergne de Saint-Mars — Bénigne Dauvergne de Saint Mars Pour les articles homonymes, voir Saint Mars. Bénigne Dauvergne de Saint Mars Bénigne Dauvergne de Saint Mars, né en 1626 et mor …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»