-
1 benedyktyn
Ⅰ m pers. Relig. Benedictine (monk) Ⅱ m inanim. sgt (likier) Benedictine® Ⅲ benedyktyni plt Relig. the Benedictines* * *mppl. -i rel. Benedictine monk.mipl. -y ( likier korzenno-ziołowy) Benedictine.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > benedyktyn
-
2 benedyktyn
benedyktyn m (-a; -i) Benediktiner m -
3 benedyktyn
сущ.• бенедиктинец -
4 benedyktyn|ka
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > benedyktyn|ka
-
5 benedyktyn
bénédictin -
6 benedyktyn
[бенедиктин]mбенедиктин, бенедиктинець -
7 benedyktyn
ч бенедиктинець (церк.) -
8 bénédictin
benedyktyn -
9 бенедиктин
benedyktynч.benedyktyn реліг. -
10 benediktano
benedyktyn, niezwykle pracowity, wytrwały, benedyktyński -
11 бенедиктинець
benedyktynec'ч.benedyktyn реліг. -
12 бенедиктинец
сущ.• benedyktyn
См. также в других словарях:
benedyktyn — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. benedyktynnie; lm M. benedyktyni {{/stl 8}}{{stl 7}} członek zakonu reguły św. Benedykta, założonego w VI w., uznającego izolację od świata w klasztorze, całkowite posłuszeństwo wobec przełożonych, obowiązek… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
benedyktyn — m IV, DB. a, Ms. benedyktynnie 1. lm M. i, DB. ów «członek zakonu założonego przez św. Benedykta z Nursji; w lm nazwa tego zakonu» Klasztor benedyktynów. 2. lm MB. y «likier korzenno ziołowy wyrabiany dawniej przez benedyktynów; benedyktynka» Pić … Słownik języka polskiego
benedyktynka — ż III, CMs. benedyktynkance; lm D. benedyktynkanek 1. «zakonnica reguły św. Benedykta; w lm nazwa tego zakonu» 2. → benedyktyn w zn. 2 … Słownik języka polskiego
