Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

beati

  • 21 Pacifici beāti

    Окончилась ссора и оба джентльмена, только что едва не схватившиеся за шпаги, пожали друг другу руки. Pacifici beati. (Уильям Теккерей, История Генри Эсмонда.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Pacifici beāti

  • 22 o terque quaterque beati!

       ¡oh, tres y cuatro veces dichosos!
       ◘ Exclamación que Virgilio ( Eneida, I, 94) poner en boca de Eneas envidiando la suerte de los troyanos muertos en defensa de su patria. Aquí Virgilio imita a Homero en la Odisea, V, 306.

    Locuciones latinas > o terque quaterque beati!

  • 23 beatitud

    beati'tuđ
    f
    ( bienaventuranza) Glück n
    sustantivo femenino
    1. [bienaventuranza] Seligkeit die
    2. (familiar) [tranquilidad] Glückseligkeit die
    beatitud
    beatitud [beati'tudh]
    (Glück)seligkeit femenino

    Diccionario Español-Alemán > beatitud

  • 24 Блаженны миротворцы, ибо они будут наречены сынами Божиими

    Beati pacifici, quoniam filii Dei vocabuntur

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Блаженны миротворцы, ибо они будут наречены сынами Божиими

  • 25 Блаженны нищие духом, ибо им принадлежит Царство Небесное

    Beati pauperes spiritu...

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Блаженны нищие духом, ибо им принадлежит Царство Небесное

  • 26 Счастливы владеющие

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Счастливы владеющие

  • 27 beatitudine sf

    [beati'tudine]
    Rel beatitude, (felicità) bliss

    Dizionario Italiano-Inglese > beatitudine sf

  • 28 -B379

    библ. блаженны нищие духом.

    Frasario italiano-russo > -B379

  • 29 beatus

    bĕātus, a, um (part. de beare) [st1]1 [-] heureux, bienheureux.    - beata vita, Cic. Fin. 1, 32, etc.: la vie heureuse, le bonheur, la félicité.    - vita qua nihil beatius, Cic. Nat. 1, 51, une vie, dont le bonheur dépasse tout.    - quo beatius esse mortali nihil potest, Cic. Par. 16: destinée dont rien ne peut surpasser le bonheur pour un mortel.    - si est quod desit, ne beatus quidem est, Cic. Tusc. 5, 8, 23: s'il lui manque quelque chose, il n'est pas heureux.    - parvo beati, Hor. Ep. 2, 1, 139: heureux de peu, heureux à peu de frais.    - sedes beatae, Virg. En. 6, 639: le bienheureux séjour (= les Champs Elysées).    - novistine locum potiorem cure beato? Hor. Ep. 1, 10, 14: connais-tu endroit préférable à une délicieuse campagne?    - n. pris subst.: ex bonis, quae sola honesta sunt, efficiendum est beatum, Cic. Tusc. 5, 45: ce sont seulement les biens honnêtes qui doivent constituer le bonheur.    - m. pris subst.: in beatorum insulis, Cic. Fin. 5, 53: dans les îles des bienheureux.    - beati: - [abcl]a - les bienheureux, les morts. - [abcl]b - les bienheureux, ceux qui jouissent de la bienheureuse éternité, les saints. --- Aug. Eccl.    - quem cum beatum fuisse Sallustius respondisset praefectus, intellexit occisum acriterque amici casum ingemuit, Amm. 25, 3, 21: comme le préfet Salluste lui avait répondu qu'il était heureux, il comprit qu'il était mort et il gémit beaucoup sur le sort de son ami.    - Beatissimus, Cod. Th.: Bienheureux (titre donné aux membres du haut clergé). [st1]2 [-] comblé de tous les biens, riche, fortuné, florissant, opulent.    - hi dum aedificant tamquam beati, Cic. Cat. 2, 20: ces gens-là, en voulant bâtir comme les riches (les heureux du monde).    - quadrante beatior uno, Mart.: plus riche d'un quart d'as.    - qui tam beati quam iste est, non sumus, Cic. Verr. 4, 126: nous qui ne sommes pas comblés de tous les biens, comme lui.    - tyrannus opulentissimae et beatissimae civitatis, Cic. Nat. 3, 81: tyran de la ville la plus riche et la plus fortunée.    - beatis nunc Arabum invides gazis, Hor. 0. 1, 29, 1: tu envies maintenant les riches trésors de l'Arabie.    - beatus Thynā merce, Hor.: riche des trésors de la Bithynie.    - beata vox, Quint.: voix pleine de ressources.    - beatior spiritus, Quint.: inspiration plus féconde.    - beatum nectar, Mart. 9, 12, 5: nectar divin.    - rhét. beatissima rerum verborumque copia, Quint. 10, 1, 61, l'abondance si riche des idées et des mots.
    * * *
    bĕātus, a, um (part. de beare) [st1]1 [-] heureux, bienheureux.    - beata vita, Cic. Fin. 1, 32, etc.: la vie heureuse, le bonheur, la félicité.    - vita qua nihil beatius, Cic. Nat. 1, 51, une vie, dont le bonheur dépasse tout.    - quo beatius esse mortali nihil potest, Cic. Par. 16: destinée dont rien ne peut surpasser le bonheur pour un mortel.    - si est quod desit, ne beatus quidem est, Cic. Tusc. 5, 8, 23: s'il lui manque quelque chose, il n'est pas heureux.    - parvo beati, Hor. Ep. 2, 1, 139: heureux de peu, heureux à peu de frais.    - sedes beatae, Virg. En. 6, 639: le bienheureux séjour (= les Champs Elysées).    - novistine locum potiorem cure beato? Hor. Ep. 1, 10, 14: connais-tu endroit préférable à une délicieuse campagne?    - n. pris subst.: ex bonis, quae sola honesta sunt, efficiendum est beatum, Cic. Tusc. 5, 45: ce sont seulement les biens honnêtes qui doivent constituer le bonheur.    - m. pris subst.: in beatorum insulis, Cic. Fin. 5, 53: dans les îles des bienheureux.    - beati: - [abcl]a - les bienheureux, les morts. - [abcl]b - les bienheureux, ceux qui jouissent de la bienheureuse éternité, les saints. --- Aug. Eccl.    - quem cum beatum fuisse Sallustius respondisset praefectus, intellexit occisum acriterque amici casum ingemuit, Amm. 25, 3, 21: comme le préfet Salluste lui avait répondu qu'il était heureux, il comprit qu'il était mort et il gémit beaucoup sur le sort de son ami.    - Beatissimus, Cod. Th.: Bienheureux (titre donné aux membres du haut clergé). [st1]2 [-] comblé de tous les biens, riche, fortuné, florissant, opulent.    - hi dum aedificant tamquam beati, Cic. Cat. 2, 20: ces gens-là, en voulant bâtir comme les riches (les heureux du monde).    - quadrante beatior uno, Mart.: plus riche d'un quart d'as.    - qui tam beati quam iste est, non sumus, Cic. Verr. 4, 126: nous qui ne sommes pas comblés de tous les biens, comme lui.    - tyrannus opulentissimae et beatissimae civitatis, Cic. Nat. 3, 81: tyran de la ville la plus riche et la plus fortunée.    - beatis nunc Arabum invides gazis, Hor. 0. 1, 29, 1: tu envies maintenant les riches trésors de l'Arabie.    - beatus Thynā merce, Hor.: riche des trésors de la Bithynie.    - beata vox, Quint.: voix pleine de ressources.    - beatior spiritus, Quint.: inspiration plus féconde.    - beatum nectar, Mart. 9, 12, 5: nectar divin.    - rhét. beatissima rerum verborumque copia, Quint. 10, 1, 61, l'abondance si riche des idées et des mots.
    * * *
        Beatus, pen. prod. Cic. Heureux, Riche.
    \
        Terque quaterque beati. Virgil. Tresheureux.
    \
        Arua beata. Horat. Champs fertiles.

    Dictionarium latinogallicum > beatus

  • 30 beatus

    beātus, a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. beo), beglückt, glücklich, glückselig (Ggstz. miser), I) im allg., v. einem, dem zu seinem Dasein kein physisches u. moralisches Gut fehlt, a) v. Pers.: videamus, qui dicendi sint beati: equidem hos existimo, qui sint in bonis, Cic.: qui beatus est, non intellego quid requirat, ut sit beatior: si est enim quod desit, ne beatus quidem est, Cic.: nemo non potest non beatissimus esse, qui est totus aptus ex sese quique in se uno sua ponit omnia, Cic.: nec potest quisquam alias beatus esse, alias miser: qui enim existimabit posse se miserum esse, beatus non erit, Cic.: nihil est tam miserabile quam ex beato miser, Cic.: si non potest, ut dicitis, sapiens ex beato in miserum decidere, non potest in non beatum, Sen.: velim ut tibi amicus sit: hoc cum tibi opto, opto tu beatus sis (wünsche ich dir alles Glück); erit enim tamdiu, Cic.: (perturbationibus) vacuus animus perfecte atque absolute beatos efficit, Cic.: non facit collectio amicorum sapientiorem, non facit stultiorem detractio; ergo nec facit beatiorem aut miseriorem, Sen. – usque ad supremum diem beatus et felix, Plin. ep. 3, 7, 2: felix beatusque es, si etc., ibid. 1, 3, 2. – agricolae parvo beati, sich glücklich dünkend, Hor.: quo beatus vulnere, Hor. – Plur. subst., istam oscitantem sapientiam Scaevolarum et ceterorum beatorum otio concedamus, Cic. de or. 2, 144: Phraaten numero beatorum eximit Virtus, Hor. carm. 2, 2, 18. – b) v. Zuständen usw.: Zeno in una virtute positam beatam vitam putat. Quid Antiochus? Etiam, inquit, beatam, sed non beatissimam, Cic.: cum ipsa virtus efficiat ita beatam vitam, ut beatior esse non possit, Cic.: ex quo illorum beata mors videtur, horum vita laudabilis, Cic.: res magna et ex beatissimo animi statu profecta, Sen.: sublimis animus et beatior spiritus (seligere Begeisterung), Quint. – neutr. subst.: in qua (virtute) sit ipsum etiam beatum (το μακάριον), das Glückseligsein, die Glückseligkeit, Cic. de fin. 5, 84 (vgl. Cic. Tusc. 5, 45): non quia per se beatum (eine Glückseligkeit, ein Glück) est malo caruisse, sed quia etc., Sen. nat. qu. 1. prol. 6.

    II) insbes.: A) von einem, dem nichts zu äußerer Glückseligkeit, zum vollen Genuß aller äußern Erdengüter fehlt, übh. gesegnet, gesegnet mit Besitztümern, -mit Glücksgütern, begütert, wohlhabend, reich, a) v. Pers.: qui se locupletes, honoratos, beatos putant, ii ne obligari quidem beneficio volunt, Cic.: inopes (magis praesidia quaerunt) quam opulenti, et calamitosi quam ii, qui putantur beati, Cic.: mulier beata ac nobilis, Cic.: uxor beata, Hor. u. Sen.: homo non beatissimus, eben nicht sehr wohlhabend, Nep. – satis beatus unicis Sabinis, Hor.: Thynā merce beatus, bereichert, Hor. – Plur. subst., beati, die Rei chen (οἱ ευδαίμονες), noli nobilibus, noli conferre beatis, Prop. 2, 9, 33 (das. Burmann mehr Beisp.): beatos (zu R.) egentes facere, Gran. Licin. 35. p. 37 B.: unus beatiorum, einer von den Wohlhabenden, Catull. 10, 17. – b) v. Staate u. dessen Zustande: Dionysius tyrannus opulentissimae et beatissimae civitatis, Cic.: in libera et in beata civitate viximus, Cic.: florente ac beata re publicā, Liv.: nullius civitatis fortunatiorem ac beatiorem statum fore, Liv.: beatiorem post se laetiorem que portendi rei publicae statum, Suet. – c) v. Besitztum u. dgl., gesegnet, reich begabt, fruchtbar, gazae beatae Arabum, Hor.: rus beatum, Hor.: beati Campaniae sinus, Tac.: rura beata, Stat.: auriferi ripa beata Tagi, Ov. – vox beata, eine reich begabte Stimme (die starke u. schwache, hohe u. tiefe Töne hervorbringen kann), Quint. – d) v. Zuständen aller Art, gesegnet, poet. = herrlich, prächtig, commoda, Catull.: nuntii, Catull.: nectar, göttlicher, Mart.: dies beatissimus, Amm. – e) v. geistiger Fülle, gesegnet, überströmend, ingenii beatissima ubertas, Quint.: beatissima rerum verborumque copia, Quint.

    B) weil die Götter den Lebenden kein ganz vollkommenes Glück gönnten, hießen vorzugsw. die Verstorbenen bei den Griechen μάκαρες u. nach ihnen bei den Römern beati, die Seligen; dah. beatorum insulae (μακάρων νησοι), die »Inseln der Seligen«, die alter griech. Glaube an den Westrand der Erdscheibe in den Ozean verlegte, wo unter Kronos milder Herrschaft die im Kampf gefallenen Heroen, die Halbgötter des vierten Menschengeschlechts, ein sorgenloses Leben ohne Tod genießen (Hesiod. op. 173), si nobis, cum ex hac vita emigraverimus, in beatorum insulis immortale aevum, ut fabulae ferunt, degere liceret, Cic. Hortens. fr. 40 K. – dah. im Spätlat. beatus, selig = verstorben übh., quem cum beatum fuisse Sallustius respondisset, intellexit occisum, Amm. 25, 3, 21: u. übtr., beatae memoriae (vir u. dgl.), seligen Andenkens, Eccl.

    C) Beatissimus, Titel der höhern Geistlichkeit, spät. ICt. u. Eccl.

    lateinisch-deutsches > beatus

  • 31 beatus

    beātus, a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. beo), beglückt, glücklich, glückselig (Ggstz. miser), I) im allg., v. einem, dem zu seinem Dasein kein physisches u. moralisches Gut fehlt, a) v. Pers.: videamus, qui dicendi sint beati: equidem hos existimo, qui sint in bonis, Cic.: qui beatus est, non intellego quid requirat, ut sit beatior: si est enim quod desit, ne beatus quidem est, Cic.: nemo non potest non beatissimus esse, qui est totus aptus ex sese quique in se uno sua ponit omnia, Cic.: nec potest quisquam alias beatus esse, alias miser: qui enim existimabit posse se miserum esse, beatus non erit, Cic.: nihil est tam miserabile quam ex beato miser, Cic.: si non potest, ut dicitis, sapiens ex beato in miserum decidere, non potest in non beatum, Sen.: velim ut tibi amicus sit: hoc cum tibi opto, opto tu beatus sis (wünsche ich dir alles Glück); erit enim tamdiu, Cic.: (perturbationibus) vacuus animus perfecte atque absolute beatos efficit, Cic.: non facit collectio amicorum sapientiorem, non facit stultiorem detractio; ergo nec facit beatiorem aut miseriorem, Sen. – usque ad supremum diem beatus et felix, Plin. ep. 3, 7, 2: felix beatusque es, si etc., ibid. 1, 3, 2. – agricolae parvo beati, sich glücklich dünkend, Hor.: quo beatus vulnere, Hor. – Plur. subst., istam oscitantem sapientiam Scaevolarum et ceterorum beatorum otio concedamus, Cic. de or. 2,
    ————
    144: Phraaten numero beatorum eximit Virtus, Hor. carm. 2, 2, 18. – b) v. Zuständen usw.: Zeno in una virtute positam beatam vitam putat. Quid Antiochus? Etiam, inquit, beatam, sed non beatissimam, Cic.: cum ipsa virtus efficiat ita beatam vitam, ut beatior esse non possit, Cic.: ex quo illorum beata mors videtur, horum vita laudabilis, Cic.: res magna et ex beatissimo animi statu profecta, Sen.: sublimis animus et beatior spiritus (seligere Begeisterung), Quint. – neutr. subst.: in qua (virtute) sit ipsum etiam beatum (το μακάριον), das Glückseligsein, die Glückseligkeit, Cic. de fin. 5, 84 (vgl. Cic. Tusc. 5, 45): non quia per se beatum (eine Glückseligkeit, ein Glück) est malo caruisse, sed quia etc., Sen. nat. qu. 1. prol. 6.
    II) insbes.: A) von einem, dem nichts zu äußerer Glückseligkeit, zum vollen Genuß aller äußern Erdengüter fehlt, übh. gesegnet, gesegnet mit Besitztümern, -mit Glücksgütern, begütert, wohlhabend, reich, a) v. Pers.: qui se locupletes, honoratos, beatos putant, ii ne obligari quidem beneficio volunt, Cic.: inopes (magis praesidia quaerunt) quam opulenti, et calamitosi quam ii, qui putantur beati, Cic.: mulier beata ac nobilis, Cic.: uxor beata, Hor. u. Sen.: homo non beatissimus, eben nicht sehr wohlhabend, Nep. – satis beatus unicis Sabinis, Hor.: Thynā merce beatus, bereichert, Hor. – Plur. subst., beati, die Rei-
    ————
    chen (οἱ ευδαίμονες), noli nobilibus, noli conferre beatis, Prop. 2, 9, 33 (das. Burmann mehr Beisp.): beatos (zu R.) egentes facere, Gran. Licin. 35. p. 37 B.: unus beatiorum, einer von den Wohlhabenden, Catull. 10, 17. – b) v. Staate u. dessen Zustande: Dionysius tyrannus opulentissimae et beatissimae civitatis, Cic.: in libera et in beata civitate viximus, Cic.: florente ac beata re publicā, Liv.: nullius civitatis fortunatiorem ac beatiorem statum fore, Liv.: beatiorem post se laetiorem que portendi rei publicae statum, Suet. – c) v. Besitztum u. dgl., gesegnet, reich begabt, fruchtbar, gazae beatae Arabum, Hor.: rus beatum, Hor.: beati Campaniae sinus, Tac.: rura beata, Stat.: auriferi ripa beata Tagi, Ov. – vox beata, eine reich begabte Stimme (die starke u. schwache, hohe u. tiefe Töne hervorbringen kann), Quint. – d) v. Zuständen aller Art, gesegnet, poet. = herrlich, prächtig, commoda, Catull.: nuntii, Catull.: nectar, göttlicher, Mart.: dies beatissimus, Amm. – e) v. geistiger Fülle, gesegnet, überströmend, ingenii beatissima ubertas, Quint.: beatissima rerum verborumque copia, Quint.
    B) weil die Götter den Lebenden kein ganz vollkommenes Glück gönnten, hießen vorzugsw. die Verstorbenen bei den Griechen μάκαρες u. nach ihnen bei den Römern beati, die Seligen; dah. beatorum insulae (μακάρων νησοι), die »Inseln der Seli-
    ————
    gen«, die alter griech. Glaube an den Westrand der Erdscheibe in den Ozean verlegte, wo unter Kronos milder Herrschaft die im Kampf gefallenen Heroen, die Halbgötter des vierten Menschengeschlechts, ein sorgenloses Leben ohne Tod genießen (Hesiod. op. 173), si nobis, cum ex hac vita emigraverimus, in beatorum insulis immortale aevum, ut fabulae ferunt, degere liceret, Cic. Hortens. fr. 40 K. – dah. im Spätlat. beatus, selig = verstorben übh., quem cum beatum fuisse Sallustius respondisset, intellexit occisum, Amm. 25, 3, 21: u. übtr., beatae memoriae (vir u. dgl.), seligen Andenkens, Eccl.
    C) Beatissimus, Titel der höhern Geistlichkeit, spät. ICt. u. Eccl.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > beatus

  • 32 blessed

    1. 2.
    aggettivo ['blesɪd]
    1) (holy) [ place] sacro

    my uncle John, of blessed memory — mio zio John, di santa memoria o buonanima

    2) (beatified) beato, benedetto
    3) (welcome) [ quiet] beato; [warmth, relief] piacevole
    4) colloq. (damned) santo, benedetto
    3.
    nome ['blesɪd] relig.

    the blessed+ verbo pl. i Beati

    * * *
    ['blesid]
    adjective (holy: the Blessed Virgin.) santo, benedetto
    * * *
    blessed /ˈblɛsɪd/
    a.
    1 (relig.) santo; beato; benedetto: the Blessed Sacrament, il Santissimo Sacramento; the Blessed Virgin, la Beata Vergine; the Blessed, i Beati, le anime beate; Blessed are the meek, beati i mansueti
    2 beato; benedetto; fortunato: Blessed ignorance!, beata ignoranza!
    3 (eufem.) benedetto; santo: I have yet to finish that blessed work, devo ancora finire quel benedetto lavoro; every blessed day, tutti i santi giorni
    blessedness
    n. [u]
    1 (relig.) beatitudine ( celeste)
    blessedly
    avv.
    fortunatamente; per fortuna; grazie al cielo.
    * * *
    1. 2.
    aggettivo ['blesɪd]
    1) (holy) [ place] sacro

    my uncle John, of blessed memory — mio zio John, di santa memoria o buonanima

    2) (beatified) beato, benedetto
    3) (welcome) [ quiet] beato; [warmth, relief] piacevole
    4) colloq. (damned) santo, benedetto
    3.
    nome ['blesɪd] relig.

    the blessed+ verbo pl. i Beati

    English-Italian dictionary > blessed

  • 33 BEATO

    agg e m

    beata ignoranza

    см. - I38

    di beata memoria

    см. - M1081

    a conti fatti, beati i matti!

    см. - C2568

    donna che guida, beato chi si fida

    см. - D814

    Frasario italiano-russo > BEATO

  • 34 beato

    1. agg
    1) блаженный, счастливый
    clima beatoмягкий климат
    beato te, che... — хорошо тебе, что...
    pur beato che уст. — хорошо ещё, что...
    la beata memoria di... — блаженной памяти... ( о покойном)
    2) церк. блаженный
    3) ирон. проклятый
    ma dov'è andata a finire questa (mia) beata borsa?куда это задевался этот( мой) проклятый портфель?
    2. m пренебр.
    1) ханжа; святоша
    2) блаженный, простачок, юродивый
    Syn:
    ••
    beati monocoli in terra di ciechi / in terra caecorum лат. provв царстве слепых и кривой - король
    beati gli ultimi se i primi hanno creanza ирон. — вежливость до добра не доводит / не доведёт

    Большой итальяно-русский словарь > beato

  • 35 beato

    beato 1. agg 1) блаженный, счастливый clima beato -- мягкий климат vita beata -- блаженная жизнь beato te! -- счастливец (ты)! beato te, che... -- хорошо тебе, что... pur beato che ant -- хорошо еще, что... la beata memoria di... -- блаженной памяти... (о покойном) 2) eccl блаженный 3) iron проклятый ma dov'è andata a finire questa (mia) beata borsa? -- куда это задевался этот( мой) проклятый портфель? 2. m spreg 1) ханжа; святоша 2) блаженный, простачок, юродивый beati monocoli in terra di ciechi prov -- в царстве слепых и кривой -- король beati i poveri di spirito bibl iron -- блаженны нищие духом beati gli ultimi se i primi hanno creanza iron -- вежливость до добра не доводит <не доведет>

    Большой итальяно-русский словарь > beato

  • 36 beato

    beato 1. agg 1) блаженный, счастливый clima beato мягкий климат vita beata — блаженная жизнь beato te! счастливец (ты)! beato te, che … хорошо тебе, что … pur beato che ant — хорошо ещё, что … la beata memoria di … — блаженной памяти … ( о покойном) 2) eccl блаженный 3) iron проклятый ma dov'è andata a finire questa (mia) beata borsa? куда это задевался этот( мой) проклятый портфель? 2. m spreg 1) ханжа; святоша 2) блаженный, простачок, юродивый
    ¤ beati monocoli in terra di ciechi < lat in terra caecorum> prov — в царстве слепых и кривойкороль beati i poveri di spirito < lat pauperes spiritu> bibl iron — блаженны нищие духом beati gli ultimi se i primi hanno creanza iron вежливость до добра не доводит <не доведёт>

    Большой итальяно-русский словарь > beato

  • 37 beo

    bĕo, āvi, ātum, 1, v. a. [akin to benus, bonus, and, acc. to Fick, connected with deidô, deinos], to make happy, to bless (as verb. finit. rare, and mostly poet. for fortuno, beatum efficio; not in Cic.).
    I.
    In gen., to gladden, rejoice, refresh:

    hoc me beat,

    Plaut. Am. 2, 2, 12:

    foris aliquantillum etiam quod gusto, id beat,

    id. Capt. 1, 2, 34:

    ecquid beo te?

    does that gladden thee? Ter. Eun. 2, 2, 47.—Hence, in colloq. lang. beas or beasti, that delights me, I am rejoiced at that, Plaut. As. 2, 2, 66; Ter. And. 1, 1, 79.—
    II.
    Aliquem aliquā re, to make happy, reward with, enrich:

    caelo Musa beat,

    Hor. C. 4, 8, 29:

    seu te... bearis Interiore notā Falerni,

    id. ib. 2, 3, 7:

    ne dominus Munere te parvo beet,

    id. Ep. 1, 18, 75:

    Latium beabit divite linguā,

    id. ib. 2, 2, 121.—Hence, bĕātus, a, um, P. a.
    A.
    Happy, prosperous, blessed, fortunate (very freq. in prose and poetry; cf.:

    felix, fortunatus): neque ulla alia huic verbo, cum beatum dicimus, subjecta notio est, nisi, secretis malis omnibus, cumulata bonorum complexio,

    Cic. Tusc. 5, 10, 29:

    hic tyrannus ipse judicavit quam esset beatus,

    id. ib. 5, 20, 61:

    qui beatus est, non intellego, quid requirat, ut sit beatior: si est enim quod desit, ne beatus quidem est,

    id. ib. 5, 8, 23:

    beatus, ni unum hoc desit,

    Ter. Phorm. 1, 3, 18; Afran. ap. Non. p. 517, 17:

    beatus ille, qui procul negotiis, etc.,

    Hor. Epod. 2, 1:

    nihil est ab omni Parte beatum,

    id. C. 2, 16, 28:

    beatissima vita,

    Cic. Tusc. 5, 8, 23.—
    2.
    Transf.:

    satisne videtur declarasse Dionysius nihil ei esse beatum, cui, etc.,

    a cause of happiness, Cic. Tusc. 5, 21, 62.—
    3.
    Subst.
    (α).
    bĕāti, ōrum, m., the happy, fortunate persons:

    istam oscitantem sapientiam Scaevolarum et ceterorum beatorum concedamus,

    Cic. de Or. 2, 33, 144:

    Phraaten numero beatorum Eximit Virtus,

    Hor. C. 2, 2, 18.—
    (β).
    bĕātum, i, n. ( = beatitas, beatitudo, q. v.), happiness, blessedness:

    in quā sit ipsum etiam beatum,

    Cic. Fin. 5, 28, 84:

    ex bonis, quae sola honesta sunt, efficiendum est beatum,

    id. Tusc. 5, 15, 45.—
    B.
    Esp.
    1.
    Of outward prosperity, opulent, wealthy, rich, in good circumstances:

    Dionysius tyrannus fuit opulentissumae et beatissumae civitatis (sc. Syracusarum),

    Cic. N.D. 3, 33, 81:

    res omnes quibus abundant ii, qui beati putantur,

    id. ib. 2, 37, 95; Plaut. Curc. 3, 1:

    ut eorum ornatus... hominis non beatissimi suspicionem prae, beret,

    Nep. Ages. 8, 2; Hor. C. 2, 4, 13; 2, 18, 14; 3, 7, 3; 3, 16, 32; 3, 29, 11; id. S. 2-8, 1; id. Epod. 16, 41; Ov. Am. 1, 15, 34.— As subst.: bĕāti, ōrum, m., the rich:

    noli nobilibus, noli conferre beatis,

    Prop. 2, 9, 33.—
    b.
    Poet., of inanimate things, rich, abundant, excellent, splendid, magnificent:

    gazae,

    Hor. C. 1, 29, 1:

    arces,

    id. ib. 2, 6, 21:

    Cyprus,

    id. ib. 3, 26, 9:

    copia,

    id. C.S. 59:

    rus,

    id. Ep. 1, 10, 14.—With abl., Hor. Ep. 2, 1, 139:

    nectar,

    Mart. 9, 12, 5; Cat. 68, 14: argentum felix omnique beatius auro, Ov P 2, 8, 5.— Trop.:

    ubertas,

    overflowing, Quint. 10, 1, 109:

    copia,

    id. 10, 1, 61:

    eventus,

    Tac. Dial. 9.—
    2.
    Late Lat., blessed, i. e. deceased, dead:

    quem cum beatum fuisse Sallustius respondisset, intellexit occisum,

    Amm. 25, 3, 21:

    beatae memoriae,

    of blessed memory, Hier. Ep. ad Marc. 24; cf.: si nobis, cum ex hac vitā emigraverimus, in beatorum insulis inmortale aevum, ut fabulae ferunt, degere liceret, Cic. ap. Aug. Trin. 14, 9 (Fragm. Hortens. 40 B. and K.).—
    3.
    Beatissimus, in late Lat., a title of the higher clergy, Cod. 1, 4, 13; Auct. Collat. 9, 6; Novell. 123, 3 al. —Hence, adv.: bĕātē, happily, Cat. 14, 10:

    vivere,

    Cic. Ac. 1, 9, 33; id. Div. 2, 1, 2; id. Tusc. 2, 12, 29; id. Fin. 2, 27, 86; id. Par 1, 3, 15.— Comp., Sen. Ep. 92, 24.— Sup., Sen. Cons. Helv. 9, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > beo

  • 38 beato

    1. agg.
    блаженный, отрадный, счастливый
    2. m.
    блаженный, святой
    3.

    beato fra le donne — восемь девок, один я!

    beato te! — тебе хорошо! (тебе везёт, ты счастливый, ты счастливец)

    beato te che vai in vacanza! — тебе хорошо, (ты, счастливец,) едешь в отпуск!

    beato lui che non si rende conto di nulla! — он, слава Богу, ничего не замечает!

    beati i poveri di spirito — (bibl.) блаженны нищие духом

    Il nuovo dizionario italiano-russo > beato

  • 39 oppeto

    oppeto, ĕre, ivi (ii), itum - tr. - aller au-devant de, aller contre, attaquer, affronter, encourir, subir.    - oppetere mortem: affronter la mort.    - (mortem) oppetere: périr, mourir, trouver la mort.    - o terque quaterque beati, quis ( = quibus) ante ora patrum Troiae sub moenibus altis contigit oppetere! Virg. En. 1, 96: ô trois ou quatre fois heureux, ceux à qui il échut de trouver la mort devant leurs pères, sous les hautes murailles de Troie!
    * * *
    oppeto, ĕre, ivi (ii), itum - tr. - aller au-devant de, aller contre, attaquer, affronter, encourir, subir.    - oppetere mortem: affronter la mort.    - (mortem) oppetere: périr, mourir, trouver la mort.    - o terque quaterque beati, quis ( = quibus) ante ora patrum Troiae sub moenibus altis contigit oppetere! Virg. En. 1, 96: ô trois ou quatre fois heureux, ceux à qui il échut de trouver la mort devant leurs pères, sous les hautes murailles de Troie!
    * * *
        Oppeto, oppetis, pe. corr. oppetiui vel oppetii, oppetitum, pen. prod. oppetere. Mourir. Accusatiuum habet expressum aut subauditum.

    Dictionarium latinogallicum > oppeto

  • 40 quis

       - voir la déclinaison [st1]1 [-] quis, quae, quid (adj. qui, quae, quod): pron.-adj. inter. - [abcl][b]a - qui? quel? - [abcl]b - quel? de quelle sorte? - [abcl]c - qui? de quelle nature? quel? lequelle?[/b]    - quis est hic? = qui est celui-ci?    - Faustulus indicavit Romulo quis esset ejus avus, quae mater, Lhom.: Faustulus révéla à Romulus qui était son grand-père, qui était sa mère.    - unde es? cujus es? Plaut. Truc. 2, 7, 44: d'où es-tu? à qui appartiens-tu?    - quis clarior in Graeciâ Themistocle? Cic. Lael. 12, 42: qui en Grèce fut plus illustre que Thémistocle?    - quae potest in vita esse jucunditas cum... Cic. Tusc. 1, 14: quel agrément peut-on trouver dans la vie quand...?    - quae sunt ea quae dicis te majora moliri? Cic. Tusc. 1, 16: qu'est-ce que, d'après ce que tu dis, tu tâches de mieux faire?    - quâ fiduciâ confidimus + prop. inf. Caes. BC. 2, 31: quelle hardiesse nous amène à croire que...?    - quis, fém. arch. = quae.    - quis illaec est mulier, Plaut.: quelle est cette femme?    - sed quis haec est quae med advorsum incedit? Plaut. Pers. 200: mais quelle est cette femme qui vient vers moi?    - quis, adj. inter.    - quis homo est me hominum miserior? Plaut. Capt. 541: quel homme au monde est plus malheureux que moi?    - quis eum senator appellavit? Cic. Cat. 2, 6, 12: quel sénateur lui a adressé la parole?    - quis color? Virg. G. 2, 178: quelle couleur?    - qui, pron. inter.    - tandem cognosti qui siem (= sim)? Ter. Andr. 586: enfin tu sais quel homme je suis!    - qui nominat me? Ter. Phorm. 989: qui m'appelle?    - nescimus qui sis, Cic. Div. in Caecil. 6.20: nous ne savons pas quel type d'homme tu es. Généralement quis interroge sur l'identité et qui sur la qualité.    - quis civis venit? = quel citoyen est venu? (quel est le nom du citoyen qui est venu?)    - qui civis venit? = quel citoyen est venu? (quel genre de citoyen est venu?)    - iste deus qui sit da, Tityre, nobis, nobis, Virg.: ce dieu dont tu parles, quel est-il, dis-le-nous, Tityre.    - iste deus quis sit da nobis = ce dieu dont tu parles, dis-nous qui il est (quelle est son identité).    - voir les emplois de quid, pron. inter. Quid est toujours pronom et quod, inter. est toujours adjectif.    - quid vidisti? = qu'est-ce que tu as vu?    - quod templum vidisti? = quel temple as-tu vu? [st1]2 [-] quis (qui); fém. quae (qua); n. quod, adj. (quid, pron.): pron.-adj. indéf. - quelque, quelqu'un, on, quelque chose (quis = aliquis dans des locutions et surtout après si, nisi, ne, num, cum et les relatifs).    - dixerit quis, Cic. Off. 3, 76: pourrait-on dire (dira-t-on peut-être).    - efficienda sunt quae quis pollicitus est: il faut faire ce qu'on a promis.    - si qua fuisset facultas, Caes. BC. 1, 19: s'il en avait la possibilité.    - ne qua esset armorum causa, Caes. BC. 1, 2: pour ôter tout prétexte de prendre les armes.    - voir les emplois de quid (quid = aliquid) [st1]3 [-] quis, arch. = quibus: dat et abl. plur de qui.    - o terque quaterque beati, quis (quis, arch. = quibus) ante ora patrum Troiae sub moenibus altis contigit oppetere! Virg. En. 1, 96: ô trois ou quatre fois heureux, ceux à qui il échut de trouver la mort devant leurs pères, sous les hautes murailles de Troie!
    * * *
       - voir la déclinaison [st1]1 [-] quis, quae, quid (adj. qui, quae, quod): pron.-adj. inter. - [abcl][b]a - qui? quel? - [abcl]b - quel? de quelle sorte? - [abcl]c - qui? de quelle nature? quel? lequelle?[/b]    - quis est hic? = qui est celui-ci?    - Faustulus indicavit Romulo quis esset ejus avus, quae mater, Lhom.: Faustulus révéla à Romulus qui était son grand-père, qui était sa mère.    - unde es? cujus es? Plaut. Truc. 2, 7, 44: d'où es-tu? à qui appartiens-tu?    - quis clarior in Graeciâ Themistocle? Cic. Lael. 12, 42: qui en Grèce fut plus illustre que Thémistocle?    - quae potest in vita esse jucunditas cum... Cic. Tusc. 1, 14: quel agrément peut-on trouver dans la vie quand...?    - quae sunt ea quae dicis te majora moliri? Cic. Tusc. 1, 16: qu'est-ce que, d'après ce que tu dis, tu tâches de mieux faire?    - quâ fiduciâ confidimus + prop. inf. Caes. BC. 2, 31: quelle hardiesse nous amène à croire que...?    - quis, fém. arch. = quae.    - quis illaec est mulier, Plaut.: quelle est cette femme?    - sed quis haec est quae med advorsum incedit? Plaut. Pers. 200: mais quelle est cette femme qui vient vers moi?    - quis, adj. inter.    - quis homo est me hominum miserior? Plaut. Capt. 541: quel homme au monde est plus malheureux que moi?    - quis eum senator appellavit? Cic. Cat. 2, 6, 12: quel sénateur lui a adressé la parole?    - quis color? Virg. G. 2, 178: quelle couleur?    - qui, pron. inter.    - tandem cognosti qui siem (= sim)? Ter. Andr. 586: enfin tu sais quel homme je suis!    - qui nominat me? Ter. Phorm. 989: qui m'appelle?    - nescimus qui sis, Cic. Div. in Caecil. 6.20: nous ne savons pas quel type d'homme tu es. Généralement quis interroge sur l'identité et qui sur la qualité.    - quis civis venit? = quel citoyen est venu? (quel est le nom du citoyen qui est venu?)    - qui civis venit? = quel citoyen est venu? (quel genre de citoyen est venu?)    - iste deus qui sit da, Tityre, nobis, nobis, Virg.: ce dieu dont tu parles, quel est-il, dis-le-nous, Tityre.    - iste deus quis sit da nobis = ce dieu dont tu parles, dis-nous qui il est (quelle est son identité).    - voir les emplois de quid, pron. inter. Quid est toujours pronom et quod, inter. est toujours adjectif.    - quid vidisti? = qu'est-ce que tu as vu?    - quod templum vidisti? = quel temple as-tu vu? [st1]2 [-] quis (qui); fém. quae (qua); n. quod, adj. (quid, pron.): pron.-adj. indéf. - quelque, quelqu'un, on, quelque chose (quis = aliquis dans des locutions et surtout après si, nisi, ne, num, cum et les relatifs).    - dixerit quis, Cic. Off. 3, 76: pourrait-on dire (dira-t-on peut-être).    - efficienda sunt quae quis pollicitus est: il faut faire ce qu'on a promis.    - si qua fuisset facultas, Caes. BC. 1, 19: s'il en avait la possibilité.    - ne qua esset armorum causa, Caes. BC. 1, 2: pour ôter tout prétexte de prendre les armes.    - voir les emplois de quid (quid = aliquid) [st1]3 [-] quis, arch. = quibus: dat et abl. plur de qui.    - o terque quaterque beati, quis (quis, arch. = quibus) ante ora patrum Troiae sub moenibus altis contigit oppetere! Virg. En. 1, 96: ô trois ou quatre fois heureux, ceux à qui il échut de trouver la mort devant leurs pères, sous les hautes murailles de Troie!
    * * *
        Quis, cuius, Interrogatiue aut infinite ponitur, nunquam relatiue. Quis me vult? perii, pater est. Terent. Qui est ce qui me demande?
    \
        Tum mihi nescio quis in aurem insusurrauit. Plin. iun. Je ne scay qui.
    \
        Quis est omnium his moribus, qui non, etc. Sallust. Qui est celuy de touts, qui, etc.
    \
        Ex pluribus quid dignissimus. Quintil. Lequel est le plus digne.
    \
        Quis videor? Terent. Qui te semble il que je suis?
    \
        Quis ego sum? Cic. Qui suis je?
    \
        In queis, pro In quibus. Gell. Entre lesquels.
    \
        Quem ad finem sese effraenata iactabit audacia? Cicero. Jusques à quand?

    Dictionarium latinogallicum > quis

См. также в других словарях:

  • BEATI — quinam dicti olim vide infra Dii. Sed et Sophistarum nomen olim adeo venerabile fuisse apud omnes, ut eorum familiares vulgo Beati nominarentur, observat G. Elemnhorst. ad Arnob. adv. Gent. l. 1. Graece Μακάρες, aut Μακάριοι, de cuius posterioris …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Beati — Surtout porté en Lombardie, c est le pluriel filiatif de Beato, nom de personne issu du latin beatus (= heureux) et popularisé par un saint ermite évangélisateur de la Suisse (Ve siècle). Diminutif : Beatini (province de Mantoue). Matronyme :… …   Noms de famille

  • Beati Paoli — is the name of a secretive sect thought to have existed in medieval Sicily. The sect, as described by the author Luigi Natoli in his historic novel I Beati Paoli (written as a series under the pseudonym William Galt in 1909, then re published as… …   Wikipedia

  • Beati Paoli House — (Палермо,Италия) Категория отеля: Адрес: Piazza Sant Onofrio, 90134 Палермо, Итал …   Каталог отелей

  • beati possidentes — лат. (беати поссидэнтэс) счастливы обладающие. Толковый словарь иностранных слов Л. П. Крысина. М: Русский язык, 1998 …   Словарь иностранных слов русского языка

  • Beāti possidentes — (lat., d.i. glücklich die Besitzenden), Sprichwort für: gut, wenn man nur im Besitz ist, das Übrige, auch das Recht darauf, findet sich dann schon …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Beati possidentes — Beati possidentes, lat. Sprichwort: »Glücklich die Besitzenden« …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Beati possidéntes — Beāti possidéntes, lat. Sprichw.: Glücklich die Besitzenden, unser: Besser hab ich, als hätt ich …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Beati possidentes — Beati possidentes, »Glücklich sind die Besitzenden« (ob der Besitz rechtlich erworben sei oder nicht, denn sie verlieren ihn im letzteren Falle nicht leicht, in zweifelhaften niemals) …   Herders Conversations-Lexikon

  • beati possidentes — beati possidẹntes   [lateinisch], »glücklich (sind) die Besitzenden«, Sprichwort des römischen Rechts, das auf eine Stelle der (nicht erhaltenen) Tragödie »Danae« von Euripides zurückgeht und das aussagt, dass nicht der Besitzer die… …   Universal-Lexikon

  • beati pacifici — /bi āˈtī pa sifˈi sī or be äˈtē pa kifˈi kē/ (Latin) Blessed are the peacemakers …   Useful english dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»