başgedikli

См. также в других словарях:

• başgedikli — is., ask., esk. En yüksek rütbeli astsubay …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• baş — 1. is., anat. 1) İnsan ve hayvanlarda beyin, göz, kulak, burun, ağız vb. organları kapsayan, vücudun üst veya önünde bulunan bölüm, kafa, ser Sağ elinin çevik bir hareketiyle başındaki tülbendi çekip aldı. N. Cumalı 2) Bir topluluğu yöneten kimse …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• gedikli — sf. 1) Gediği olan 2) Bir yerle veya işle olan ilgisini sürüp götüren (kimse), müdavim Neyse gel git, evin gediklilerinden olduk. A. İlhan 3) is., ask., esk. Astsubay Gedikli üstçavuşun Görçe den Florina ile bağlantı kurması kolay olmadı. N.… …   Çağatay Osmanlı Sözlük