Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

bēlŭa

  • 1 belua

    bēlŭa (not bellŭa), ae, f. (belua, dissyl., Varr. ap. Non. p. 201, 26) [perh. kindr. with thêr, fera, as uber with outhar, and paulus with pauros], a beast distinguished for size or ferocity, a monster (as an elephant, lion, wild boar, whale, etc.; cf.:

    bestia, fera): elephanto beluarum nulla prudentior,

    Cic. N. D. 1, 35, 97; id. Fam. 7, 1, 3; Curt. 8, 9, 29:

    ea genera beluarum, quae in Rubro Mari Indiāve gignantur,

    Cic. N. D. 1, 35, 97:

    singulas stellas numeras deos, eosque beluarum nomine appellas,

    id. ib. 3, 16, [p. 229] 40; cf.
    * Lucr.
    4, 143:

    fera et immanis,

    Cic. Ac. 2, 34, 108:

    vasta et immanis,

    id. Div. 1, 24, 49:

    saeva,

    Hor. C. 1, 12, 22:

    ingens,

    id. S. 2, 3, 316:

    centiceps,

    id. C. 2, 13, 34 al. —
    B.
    Esp. freq., kat exochên, the elephant, Ter. Eun. 3, 1, 25 Ruhnk.:

    jam beluarum terror exoleverat,

    Flor. 1, 18, 9; cf. Graev. ib. 2, 6, 49; Sil. 11, 543:

    quis (gladiis) appetebant beluarum manus,

    Curt. 8, 14, 33 al. —Hence with the epithets, Inda, Ov. Tr. 4, 6, 7:

    Gaetula,

    Juv. 10, 158.—
    II.
    Sometimes, in gen., a beast, animal (even of small and tame animals):

    quo quidem agno sat scio magis curiosam nusquam esse ullam beluam,

    Plaut. Aul. 3, 6, 26.— The lower animals, as distinguished from man:

    quantum natura hominis pecudibus reliquisque beluis antecedat,

    Cic. Off. 1, 30, 105; 2, 5, 16 and 17; id. N. D. 2, 39, 99; 2, 47, 122.—
    III.
    Trop.
    A.
    As a term of reproach, beast, brute (class.), Plaut. Trin. 4, 2, 112; id. Most. 3, 1, 78; id. Rud. 2, 6, 59:

    age nunc, belua, Credis huic quod dicat?

    Ter. Eun. 4, 4, 37; id. Phorm. 4, 2, 11:

    sed quid ego hospitii jura in hac immani beluā commemoro?

    Cic. Verr. 2, 5, 42, § 109:

    beluae quaedam illae immanes ac ferae, forma hominum indutae, exstiterunt,

    id. Sull. 27, 76; id. Pis. 1, 1; id. Phil. 8, 4, 13; id. Leg. 3, 9, 22; id. Off. 3, 6, 32; Liv. 7, 10, 3. —
    B.
    Of abstract objects:

    quod, ut feram et inmanem beluam, sic ex animis nostris adsensionem extraxisset,

    Cic. Ac. 2, 34, 108:

    amicos increpans, ut ignaros, quanta belua esset imperium,

    Suet. Tib. 24:

    avaritia, belua fera,

    Sall. Rep. Ordin. 2, 54 (p. 274 Gerl.).

    Lewis & Short latin dictionary > belua

  • 2 bēlua

        bēlua (not bellua), ae, f    a beast, wild beast, monster: fera: saeva, H.: Lernae, the Hydra, V.: in usu beluarum: quantum natura hominis pecudes reliquaque belua, lower animals. — Esp., the elephant, T.: beluarum manūs, Cu.: Gaetula, Iu. —Fig., a beast, brute: age nunc, belua, T.: in hac inmani beluā, in the case of: taetra.
    * * *
    beast, wild animal (incl. sea creature); monster, brute (great size/ferocity)

    Latin-English dictionary > bēlua

  • 3 Belua multorum es capitum

    Latin Quotes (Latin to English) > Belua multorum es capitum

  • 4 beluus

    belua, beluum ADJ
    proper/pertaining to beasts, bestial

    Latin-English dictionary > beluus

  • 5 Bestia

    1.
    bestĭa, ae, f. [perh. akin to fera and to belua], a beast (as a being without reason; opp. to man; while animal, = aliving being, includes man; bestia includes both fera, the beast as distinguished by fierceness, and belua, as distinguished by its size or ferocity; cf. Doed. Syn. 4, p. 290 sq.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (in the classical per. mostly in prose;

    esp. freq. in Cic., who uses it in its most extended signif., of every kind of living creature excepting man): disserens, neque in homine inesse animum vel animam nec in bestiā,

    Cic. Tusc. 1, 10, 21; 5, 13, 38; id. N. D. 2, 11, 31; id. Agr. 2, 4, 9:

    quod si hoc apparet in bestiis volucribus, nantibus, agrestibus, cicuribus, feris... quanto id magis in homine fit natura, etc.,

    id. Lael. 21, 81; id. N. D. 2, 48, 124.—So of the serpent, Plaut. Poen. 5, 2, 75.—Of the crocodile and other amphibious animals, Cic. l. l.—Of the dog, Cic. Rosc. Am. 20, 56. —Of the elephant (for the more usual belua), Liv. 33, 9, 7.—Of the ass, Suet. Aug. 96.—Of a caterpillar, Plaut. Cist. 4, 2, 62.—

    Of the ostrich: sequitur natura avium, quarum grandissimi et paene bestiarum generis struthiocameli,

    Plin. 10, 1, 1, § 1; cf. Dig. 3, 1, 1, § 6; 9, 1, 1, § 10.—With muta, Cic. Fin. 1, 21, 71; Liv. 7, 4, 6 (cf. mutae pecudes, Cic. Q. Fr. 1, 8, 24).—And for the designation of a wild animal, with fera:

    vinctum ante se Thyum agebat, ut si feram bestiam captam duceret,

    Nep. Dat. 3, 2 Dähne; Liv. 26, 13, 12; 26, 27, 12; Auct. Her. 2, 19, 29; Just. Inst. 2, 1, 12 sq.—
    2.
    As a term of reproach (cf. belua and our beast):

    mala tu es bestia,

    Plaut. Bacch. 1, 1, 21; id. Poen. 5, 5, 13.—And, humorously, of the odor of the armpits (cf. ala and caper), Cat. 69, 8.—
    B.
    Esp., when the contest with animals became more usual in the public spectacles at Rome (not yet customary A.U.C. 583, B.C. 171, Liv. 44, 9, 4), bestia designated, without the addition of fera, a wild beast destined to fight with gladiators or criminals (v. bestiarius;

    usually lions, tigers, panthers, etc.).—Hence, ad bestias mittere aliquem,

    to send one to fight with wild beasts, Cic. Pis. 36, 89; so, bestiis obioere aliquem, Asin. ap. Cic. Fam. 10, 32, 3:

    condemnare aliquem ad bestias,

    Suet. Calig. 27; id. Claud. 14:

    dare aliquem ad bestias,

    Dig. 48, 8, 11; Gell. 5, 14, 27:

    ad pugnam bestiarum datus, Gell. l. l. § 10: tradere aliquem ad bestias depugnandas, Dig. l. l.: bestiarum damnatio,

    the condemnation to fight with wild beasts, ib. 48, 13, 6 al. —Hence the expl.:

    bestiarum vocabulum proprie convenit leonibus, pardis et lupis, tigribus et vulpibus, canibus et simiis ac ceteris, quae vel ore vel unguibus saeviunt, exceptis serpentibus,

    Isid. Orig. 12, 2, 1 (but cf. supra, 1.).—
    II.
    Transf., as a constellation, the wotf, Vitr. 9, 4 (7) (called by Cic. Arat. 211 or 455, Quadrupes vasta).
    2.
    Bestĭa, ae, m., a cognomen in the Calpurnian family.
    I.
    The consul L. Calpurnius Bestia, Sall. J. 27, 4 al.; Flor. 3, 1, 7.—
    II.
    The tribune of the people L. Bestia, Cic. Brut. 34, 128; id. de Or. 2, 70, 283.—
    III.
    Another tribune of the people, L. Bestia, a confederate of Catiline, Sall. C. 17, 3; 43, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Bestia

  • 6 bestia

    1.
    bestĭa, ae, f. [perh. akin to fera and to belua], a beast (as a being without reason; opp. to man; while animal, = aliving being, includes man; bestia includes both fera, the beast as distinguished by fierceness, and belua, as distinguished by its size or ferocity; cf. Doed. Syn. 4, p. 290 sq.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (in the classical per. mostly in prose;

    esp. freq. in Cic., who uses it in its most extended signif., of every kind of living creature excepting man): disserens, neque in homine inesse animum vel animam nec in bestiā,

    Cic. Tusc. 1, 10, 21; 5, 13, 38; id. N. D. 2, 11, 31; id. Agr. 2, 4, 9:

    quod si hoc apparet in bestiis volucribus, nantibus, agrestibus, cicuribus, feris... quanto id magis in homine fit natura, etc.,

    id. Lael. 21, 81; id. N. D. 2, 48, 124.—So of the serpent, Plaut. Poen. 5, 2, 75.—Of the crocodile and other amphibious animals, Cic. l. l.—Of the dog, Cic. Rosc. Am. 20, 56. —Of the elephant (for the more usual belua), Liv. 33, 9, 7.—Of the ass, Suet. Aug. 96.—Of a caterpillar, Plaut. Cist. 4, 2, 62.—

    Of the ostrich: sequitur natura avium, quarum grandissimi et paene bestiarum generis struthiocameli,

    Plin. 10, 1, 1, § 1; cf. Dig. 3, 1, 1, § 6; 9, 1, 1, § 10.—With muta, Cic. Fin. 1, 21, 71; Liv. 7, 4, 6 (cf. mutae pecudes, Cic. Q. Fr. 1, 8, 24).—And for the designation of a wild animal, with fera:

    vinctum ante se Thyum agebat, ut si feram bestiam captam duceret,

    Nep. Dat. 3, 2 Dähne; Liv. 26, 13, 12; 26, 27, 12; Auct. Her. 2, 19, 29; Just. Inst. 2, 1, 12 sq.—
    2.
    As a term of reproach (cf. belua and our beast):

    mala tu es bestia,

    Plaut. Bacch. 1, 1, 21; id. Poen. 5, 5, 13.—And, humorously, of the odor of the armpits (cf. ala and caper), Cat. 69, 8.—
    B.
    Esp., when the contest with animals became more usual in the public spectacles at Rome (not yet customary A.U.C. 583, B.C. 171, Liv. 44, 9, 4), bestia designated, without the addition of fera, a wild beast destined to fight with gladiators or criminals (v. bestiarius;

    usually lions, tigers, panthers, etc.).—Hence, ad bestias mittere aliquem,

    to send one to fight with wild beasts, Cic. Pis. 36, 89; so, bestiis obioere aliquem, Asin. ap. Cic. Fam. 10, 32, 3:

    condemnare aliquem ad bestias,

    Suet. Calig. 27; id. Claud. 14:

    dare aliquem ad bestias,

    Dig. 48, 8, 11; Gell. 5, 14, 27:

    ad pugnam bestiarum datus, Gell. l. l. § 10: tradere aliquem ad bestias depugnandas, Dig. l. l.: bestiarum damnatio,

    the condemnation to fight with wild beasts, ib. 48, 13, 6 al. —Hence the expl.:

    bestiarum vocabulum proprie convenit leonibus, pardis et lupis, tigribus et vulpibus, canibus et simiis ac ceteris, quae vel ore vel unguibus saeviunt, exceptis serpentibus,

    Isid. Orig. 12, 2, 1 (but cf. supra, 1.).—
    II.
    Transf., as a constellation, the wotf, Vitr. 9, 4 (7) (called by Cic. Arat. 211 or 455, Quadrupes vasta).
    2.
    Bestĭa, ae, m., a cognomen in the Calpurnian family.
    I.
    The consul L. Calpurnius Bestia, Sall. J. 27, 4 al.; Flor. 3, 1, 7.—
    II.
    The tribune of the people L. Bestia, Cic. Brut. 34, 128; id. de Or. 2, 70, 283.—
    III.
    Another tribune of the people, L. Bestia, a confederate of Catiline, Sall. C. 17, 3; 43, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > bestia

  • 7 immania

    immānis ( inm-), e, adj. [i. e. in- and old Lat. mānus=bonus; kindr. with Sanscr. ma=metior, to measure; Lat. mānes, good spirits], monstrous in size, enormous, immense, huge, vast (class.).
    I.
    Lit. (usually of inanim. and abstr. things):

    corporum magnitudo,

    Caes. B. G. 4, 1, 9; cf.:

    simulacra immani magnitudine,

    id. ib. 6, 16, 4:

    immani corpore serpens,

    Lucr. 5, 33; 3, 987:

    ingens immanisque praeda,

    Cic. Verr. 2, 3, 46, § 110:

    pecunia,

    id. Rosc. Com. 8, 23:

    pocula,

    id. Phil. 2, 25, 63:

    immania ponti Aequora,

    Lucr. 4, 410:

    templa caeli,

    id. 5, 521:

    antrum,

    Verg. A. 6, 11; cf.:

    spelunca vasto hiatu,

    id. ib. 6, 237:

    barathrum,

    id. ib. 8, 245:

    tegumen leonis,

    id. ib. 7, 666:

    telum,

    id. ib. 11, 552 al.:

    magna atque immanis,

    Lucr. 4, 1163:

    cete,

    Verg. A. 5, 822:

    numerus annorum,

    Varr. R. R. 3, 1, 3; cf.:

    exercitus,

    Vell. 2, 51, 1:

    frequentia amicorum,

    id. 2, 59 fin.:

    geminos immani pondere caestus,

    Verg. A. 5, 401:

    vox,

    Quint. 11, 3, 32:

    ambitus redit immanis: numquam fuit par,

    Cic. Q. Fr. 2, 15, b, 4:

    dissensio civitatis,

    Vell. 2, 2, 1:

    studium loquendi,

    Ov. M. 5, 678:

    avaritia,

    Sall. J. 31, 12:

    vitium,

    Hor. S. 2, 4, 76:

    soloecismus,

    Gell. 15, 9, 3:

    impulsae praeceps inmane ruinae,

    the vast crash, Juv. 10, 107.— Neutr. absol.: Immane quantum animi exarsere, Sall. H. Fragm. ap. Non. 127, 27 (2, 79 Dietsch); so,

    vino et lucernis Medus acinaces Immane quantum discrepat,

    how exceedingly, wonderfully, Hor. C. 1, 27, 6:

    civilis lapsu equi prostratus immane quantum suis pavoris et hostibus alacritatis indidit,

    Tac. H. 4, 34: quod matrimonium Aemiliano huic immane quanto fuit, App. Mag.;

    and in full: immane dictu est, quanti et quam multi ad Pompeium discesserint,

    Sall. Orat. ad Caes. 1.—
    II.
    Trop., monstrous in character, frightful, inhuman, fierce, savage, wild (class.; syn.: ferus, immitis, barbarus, durus, saevus;

    opp. mansuetus, mitis): hostis in ceteris rebus nimis ferus et immanis,

    Cic. Verr. 2, 2, 21, § 51; cf.:

    nulla gens tam fera, nemo omnium tam immanis, cujus, etc.,

    id. Tusc. 1, 13, 30:

    ex feris et immanibus mites reddidit et mansuetos,

    id. Inv. 1, 2, 2:

    ad humanitatem atque mansuetudinem revocavit animos hominum studiis bellandi jam immanes ac feros,

    id. Rep. 2, 14:

    belua (with fera),

    id. Ac. 2, 34, 108; id. N. D. 2, 64, 161;

    (with taetra),

    id. Tusc. 4, 20, 45; cf.:

    immanis et vasta belua,

    id. Rep. 2, 40:

    nihil ista immanius belua est,

    id. ib. 3, 33:

    janitor aulae, Cerberus,

    Hor. C. 3, 11, 15:

    ex hoc populo indomito, vel potius immani, etc.,

    Cic. Rep. 1, 44:

    istius immanis atque importuna natura,

    id. Verr. 2, 1, 3, § 8:

    immanis, intolerandus, vesanus,

    Plaut. Trin. 4, 1, 7:

    immanis ac barbara consuetudo hominum immolandorum,

    Cic. Font. 10, 21:

    tantum facinus, tam immane (patris occidendi),

    id. Rosc. Am. 24, 68:

    coeptis effera Dido,

    Verg. A. 4, 642:

    orae,

    id. ib. 1, 616:

    Raeti,

    Hor. C. 4, 14, 15:

    Agathyrsi,

    Juv. 15, 125:

    Pyrrhus,

    id. 14, 162.— Subst.: immānĭa, ium, n., frightful deeds or sayings:

    quamvis fabulosa et immania credebantur,

    stories however fabulous and frightful, Tac. A. 4, 11:

    dira atque inmania pati,

    Juv. 15, 104.— Comp.:

    scelere ante alios immanior omnes,

    Verg. A. 1, 347.— Sup.:

    voluptatem immanissimus quisque acerrime sequitur,

    Cic. Part. Or. 25, 90.—Hence, adv. in two forms, im-māne and immānĭter (not ante-Aug.).
    1.
    (Acc. to I.) Monstrously, immoderately, excessively:

    immaniter clamare,

    Gell. 1, 26, 8.—More freq.,
    2.
    (Acc. to II.) Frightfully, dreadfully, fiercely, savagely, wildly.
    (α).
    Form immane:

    leo hians immane,

    Verg. A. 10, 726:

    sonat fluctus per saxa,

    id. G. 3, 239; cf.:

    fremant torrentes,

    Claud. Cons. Mall. Theod. 237:

    spirans rapta securi,

    Verg. A. 7, 510.—
    (β).
    Form immaniter: leones per ea loca saevientes immaniter, Amm. 18, 7:

    perdite et immaniter vivere,

    Aug. Conf. 10, 37.—
    b.
    Comp.:

    immanius efferascunt,

    Amm. 18, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > immania

  • 8 immanis

    immānis ( inm-), e, adj. [i. e. in- and old Lat. mānus=bonus; kindr. with Sanscr. ma=metior, to measure; Lat. mānes, good spirits], monstrous in size, enormous, immense, huge, vast (class.).
    I.
    Lit. (usually of inanim. and abstr. things):

    corporum magnitudo,

    Caes. B. G. 4, 1, 9; cf.:

    simulacra immani magnitudine,

    id. ib. 6, 16, 4:

    immani corpore serpens,

    Lucr. 5, 33; 3, 987:

    ingens immanisque praeda,

    Cic. Verr. 2, 3, 46, § 110:

    pecunia,

    id. Rosc. Com. 8, 23:

    pocula,

    id. Phil. 2, 25, 63:

    immania ponti Aequora,

    Lucr. 4, 410:

    templa caeli,

    id. 5, 521:

    antrum,

    Verg. A. 6, 11; cf.:

    spelunca vasto hiatu,

    id. ib. 6, 237:

    barathrum,

    id. ib. 8, 245:

    tegumen leonis,

    id. ib. 7, 666:

    telum,

    id. ib. 11, 552 al.:

    magna atque immanis,

    Lucr. 4, 1163:

    cete,

    Verg. A. 5, 822:

    numerus annorum,

    Varr. R. R. 3, 1, 3; cf.:

    exercitus,

    Vell. 2, 51, 1:

    frequentia amicorum,

    id. 2, 59 fin.:

    geminos immani pondere caestus,

    Verg. A. 5, 401:

    vox,

    Quint. 11, 3, 32:

    ambitus redit immanis: numquam fuit par,

    Cic. Q. Fr. 2, 15, b, 4:

    dissensio civitatis,

    Vell. 2, 2, 1:

    studium loquendi,

    Ov. M. 5, 678:

    avaritia,

    Sall. J. 31, 12:

    vitium,

    Hor. S. 2, 4, 76:

    soloecismus,

    Gell. 15, 9, 3:

    impulsae praeceps inmane ruinae,

    the vast crash, Juv. 10, 107.— Neutr. absol.: Immane quantum animi exarsere, Sall. H. Fragm. ap. Non. 127, 27 (2, 79 Dietsch); so,

    vino et lucernis Medus acinaces Immane quantum discrepat,

    how exceedingly, wonderfully, Hor. C. 1, 27, 6:

    civilis lapsu equi prostratus immane quantum suis pavoris et hostibus alacritatis indidit,

    Tac. H. 4, 34: quod matrimonium Aemiliano huic immane quanto fuit, App. Mag.;

    and in full: immane dictu est, quanti et quam multi ad Pompeium discesserint,

    Sall. Orat. ad Caes. 1.—
    II.
    Trop., monstrous in character, frightful, inhuman, fierce, savage, wild (class.; syn.: ferus, immitis, barbarus, durus, saevus;

    opp. mansuetus, mitis): hostis in ceteris rebus nimis ferus et immanis,

    Cic. Verr. 2, 2, 21, § 51; cf.:

    nulla gens tam fera, nemo omnium tam immanis, cujus, etc.,

    id. Tusc. 1, 13, 30:

    ex feris et immanibus mites reddidit et mansuetos,

    id. Inv. 1, 2, 2:

    ad humanitatem atque mansuetudinem revocavit animos hominum studiis bellandi jam immanes ac feros,

    id. Rep. 2, 14:

    belua (with fera),

    id. Ac. 2, 34, 108; id. N. D. 2, 64, 161;

    (with taetra),

    id. Tusc. 4, 20, 45; cf.:

    immanis et vasta belua,

    id. Rep. 2, 40:

    nihil ista immanius belua est,

    id. ib. 3, 33:

    janitor aulae, Cerberus,

    Hor. C. 3, 11, 15:

    ex hoc populo indomito, vel potius immani, etc.,

    Cic. Rep. 1, 44:

    istius immanis atque importuna natura,

    id. Verr. 2, 1, 3, § 8:

    immanis, intolerandus, vesanus,

    Plaut. Trin. 4, 1, 7:

    immanis ac barbara consuetudo hominum immolandorum,

    Cic. Font. 10, 21:

    tantum facinus, tam immane (patris occidendi),

    id. Rosc. Am. 24, 68:

    coeptis effera Dido,

    Verg. A. 4, 642:

    orae,

    id. ib. 1, 616:

    Raeti,

    Hor. C. 4, 14, 15:

    Agathyrsi,

    Juv. 15, 125:

    Pyrrhus,

    id. 14, 162.— Subst.: immānĭa, ium, n., frightful deeds or sayings:

    quamvis fabulosa et immania credebantur,

    stories however fabulous and frightful, Tac. A. 4, 11:

    dira atque inmania pati,

    Juv. 15, 104.— Comp.:

    scelere ante alios immanior omnes,

    Verg. A. 1, 347.— Sup.:

    voluptatem immanissimus quisque acerrime sequitur,

    Cic. Part. Or. 25, 90.—Hence, adv. in two forms, im-māne and immānĭter (not ante-Aug.).
    1.
    (Acc. to I.) Monstrously, immoderately, excessively:

    immaniter clamare,

    Gell. 1, 26, 8.—More freq.,
    2.
    (Acc. to II.) Frightfully, dreadfully, fiercely, savagely, wildly.
    (α).
    Form immane:

    leo hians immane,

    Verg. A. 10, 726:

    sonat fluctus per saxa,

    id. G. 3, 239; cf.:

    fremant torrentes,

    Claud. Cons. Mall. Theod. 237:

    spirans rapta securi,

    Verg. A. 7, 510.—
    (β).
    Form immaniter: leones per ea loca saevientes immaniter, Amm. 18, 7:

    perdite et immaniter vivere,

    Aug. Conf. 10, 37.—
    b.
    Comp.:

    immanius efferascunt,

    Amm. 18, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > immanis

  • 9 inmanis

    immānis ( inm-), e, adj. [i. e. in- and old Lat. mānus=bonus; kindr. with Sanscr. ma=metior, to measure; Lat. mānes, good spirits], monstrous in size, enormous, immense, huge, vast (class.).
    I.
    Lit. (usually of inanim. and abstr. things):

    corporum magnitudo,

    Caes. B. G. 4, 1, 9; cf.:

    simulacra immani magnitudine,

    id. ib. 6, 16, 4:

    immani corpore serpens,

    Lucr. 5, 33; 3, 987:

    ingens immanisque praeda,

    Cic. Verr. 2, 3, 46, § 110:

    pecunia,

    id. Rosc. Com. 8, 23:

    pocula,

    id. Phil. 2, 25, 63:

    immania ponti Aequora,

    Lucr. 4, 410:

    templa caeli,

    id. 5, 521:

    antrum,

    Verg. A. 6, 11; cf.:

    spelunca vasto hiatu,

    id. ib. 6, 237:

    barathrum,

    id. ib. 8, 245:

    tegumen leonis,

    id. ib. 7, 666:

    telum,

    id. ib. 11, 552 al.:

    magna atque immanis,

    Lucr. 4, 1163:

    cete,

    Verg. A. 5, 822:

    numerus annorum,

    Varr. R. R. 3, 1, 3; cf.:

    exercitus,

    Vell. 2, 51, 1:

    frequentia amicorum,

    id. 2, 59 fin.:

    geminos immani pondere caestus,

    Verg. A. 5, 401:

    vox,

    Quint. 11, 3, 32:

    ambitus redit immanis: numquam fuit par,

    Cic. Q. Fr. 2, 15, b, 4:

    dissensio civitatis,

    Vell. 2, 2, 1:

    studium loquendi,

    Ov. M. 5, 678:

    avaritia,

    Sall. J. 31, 12:

    vitium,

    Hor. S. 2, 4, 76:

    soloecismus,

    Gell. 15, 9, 3:

    impulsae praeceps inmane ruinae,

    the vast crash, Juv. 10, 107.— Neutr. absol.: Immane quantum animi exarsere, Sall. H. Fragm. ap. Non. 127, 27 (2, 79 Dietsch); so,

    vino et lucernis Medus acinaces Immane quantum discrepat,

    how exceedingly, wonderfully, Hor. C. 1, 27, 6:

    civilis lapsu equi prostratus immane quantum suis pavoris et hostibus alacritatis indidit,

    Tac. H. 4, 34: quod matrimonium Aemiliano huic immane quanto fuit, App. Mag.;

    and in full: immane dictu est, quanti et quam multi ad Pompeium discesserint,

    Sall. Orat. ad Caes. 1.—
    II.
    Trop., monstrous in character, frightful, inhuman, fierce, savage, wild (class.; syn.: ferus, immitis, barbarus, durus, saevus;

    opp. mansuetus, mitis): hostis in ceteris rebus nimis ferus et immanis,

    Cic. Verr. 2, 2, 21, § 51; cf.:

    nulla gens tam fera, nemo omnium tam immanis, cujus, etc.,

    id. Tusc. 1, 13, 30:

    ex feris et immanibus mites reddidit et mansuetos,

    id. Inv. 1, 2, 2:

    ad humanitatem atque mansuetudinem revocavit animos hominum studiis bellandi jam immanes ac feros,

    id. Rep. 2, 14:

    belua (with fera),

    id. Ac. 2, 34, 108; id. N. D. 2, 64, 161;

    (with taetra),

    id. Tusc. 4, 20, 45; cf.:

    immanis et vasta belua,

    id. Rep. 2, 40:

    nihil ista immanius belua est,

    id. ib. 3, 33:

    janitor aulae, Cerberus,

    Hor. C. 3, 11, 15:

    ex hoc populo indomito, vel potius immani, etc.,

    Cic. Rep. 1, 44:

    istius immanis atque importuna natura,

    id. Verr. 2, 1, 3, § 8:

    immanis, intolerandus, vesanus,

    Plaut. Trin. 4, 1, 7:

    immanis ac barbara consuetudo hominum immolandorum,

    Cic. Font. 10, 21:

    tantum facinus, tam immane (patris occidendi),

    id. Rosc. Am. 24, 68:

    coeptis effera Dido,

    Verg. A. 4, 642:

    orae,

    id. ib. 1, 616:

    Raeti,

    Hor. C. 4, 14, 15:

    Agathyrsi,

    Juv. 15, 125:

    Pyrrhus,

    id. 14, 162.— Subst.: immānĭa, ium, n., frightful deeds or sayings:

    quamvis fabulosa et immania credebantur,

    stories however fabulous and frightful, Tac. A. 4, 11:

    dira atque inmania pati,

    Juv. 15, 104.— Comp.:

    scelere ante alios immanior omnes,

    Verg. A. 1, 347.— Sup.:

    voluptatem immanissimus quisque acerrime sequitur,

    Cic. Part. Or. 25, 90.—Hence, adv. in two forms, im-māne and immānĭter (not ante-Aug.).
    1.
    (Acc. to I.) Monstrously, immoderately, excessively:

    immaniter clamare,

    Gell. 1, 26, 8.—More freq.,
    2.
    (Acc. to II.) Frightfully, dreadfully, fiercely, savagely, wildly.
    (α).
    Form immane:

    leo hians immane,

    Verg. A. 10, 726:

    sonat fluctus per saxa,

    id. G. 3, 239; cf.:

    fremant torrentes,

    Claud. Cons. Mall. Theod. 237:

    spirans rapta securi,

    Verg. A. 7, 510.—
    (β).
    Form immaniter: leones per ea loca saevientes immaniter, Amm. 18, 7:

    perdite et immaniter vivere,

    Aug. Conf. 10, 37.—
    b.
    Comp.:

    immanius efferascunt,

    Amm. 18, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > inmanis

  • 10 vāstus

        vāstus adj. with comp. and sup.    [VAC-], empty, unoccupied, waste, desert, devastated: genus agrorum: lex erat lata vasto ac relicto foro: vasta incendiis urbs, L.: mons ab naturā, S.: urbs a defensoribus, without, L.: Haec ego vasta dabo, will lay waste, V.—Vast, immense, enormous, huge, monstrous: belua: vastissimae beluae: ad figu<*>am quae (belua) vastior?: mare, Cs.: mare vastissimum: crater, quem vastum vastior ipse Sustulit Aegides, O.: vastus animus nimis alta cupiebat, i. e. insatiable ambition, S.: iter, i. e. on the vast ocean, O.: certamen, V.: impetus, H.— Fig., uncultivated, unpolished, rude, rough, harsh: voltu motuque corporis: omnia vasta ac temeraria esse, L.: littera vastior, too harsh-sounding.
    * * *
    vasta -um, vastior -or -us, vastissimus -a -um ADJ
    huge, vast; monstrous

    Latin-English dictionary > vāstus

  • 11 bellua

        bellua    see belua.
    * * *
    beast, wild animal (incl. sea creature); monster, brute (great size/ferocity)

    Latin-English dictionary > bellua

  • 12 bēluōsus

        bēluōsus adj.    [belua], abounding in monsters: Oceanus, H.
    * * *
    beluosa, beluosum ADJ
    that abounds/abounding in beasts/monsters

    Latin-English dictionary > bēluōsus

  • 13 catēna

        catēna ae, f    [CAT-], a chain, fetter, shackle: ferrea, Cs.: catenā vinctus, Ta.: collo inserta catena, Cu.: firma, L.: stridor tractae catenae, V. donasse catenam Laribus, i. e. to have been a slave, H.—Usu. plur: alqm vincire catenis, O.: in catenas conicere alqm, Cs.: catenas inicere alcui: alqm in catenis Romam mittere, L.: catenas alcui exsolvere, Ta.: rumpere catenas, H.—Fig., a constraint, fetter, barrier, bond: belua constricta legum sacratarum catenis: validā teneamur catenā, Tb.: mille adde catenas, clauses of obligation (in a bond), H.
    * * *
    chain; series; fetter, bond, restraint; imprisonment, captivity; (chain mail)

    Latin-English dictionary > catēna

  • 14 centiceps

        centiceps cipitis, adj.    [centum + caput], hundred-headed: belua, i. e. Cerberus, H.
    * * *
    (gen.), centcipitis ADJ
    hundred-headed, having a hundred heads

    Latin-English dictionary > centiceps

  • 15 circum-plicō

        circum-plicō āvī, ātus, āre,    to wind around: anguem vectis: belua circumplicata serpentibus.

    Latin-English dictionary > circum-plicō

  • 16 cōn-stō

        cōn-stō stitī, statūrus, āre,    to agree, accord, be consistent, correspond, fit: constetne, oratio cum re: humanitati tuae: ut idem omnibus sermo constet, L.: sibi, to be consistent: mihi, H.: sibi et rei iudicatae: auri ratio constat, the account is correct.—To stand firm, be immovable: priusquam constaret acies, closed their ranks, L.—Fig., to be firm, be unmoved, abide, be unchanged, last, persevere, endure: uti numerus legionum constare videretur, Cs.: utrimque constitit fides, kept faith, L.: dum sanitas constabit, Ph.: animo constat sententia, V.: mente: auribus, L.: summā omnia constant, remain the same, O.: cuncta caelo sereno, a perfectly serene sky, V.: non in te constitit idem Exitus, with a different result in your case, O.—To be certain, be ascertained, be known, be settled, be established: quae opinio constat ex litteris, is supported by: praeceptori verborum regula constet, be familiar to, Iu.: cum hoc constet, Siculos petisse: dum haec de Oppianico constabunt: quod inter omnīs constat, as everybody knows: constare res incipit ex eo tempore, L.: momenta per cursores nuntiata constabant, Ta.: quod nihil nobis constat, we have no positive information, Cs.: ante quam plane constitit: Caesarem esse bellum gesturum constabat, there was no doubt, Cs.: mihi virtutem cuncta patravisse, became satisfied, S.: omnibus constabat oportere, etc., were convinced, Cs.: quae (maleficia) in eo constat esse, certainly are: inter Hasdrubalem et Magonem constabat, fore, etc., L.: in fontīs vitium venisse, O.: apud animum, utrum, etc., L.—To be fixed, be determined, be resolved: quae nunc animo sententia constet, V.: mihi quidem constat, ferre, etc., I am resolved: neque Bruto constabat, quid agerent, had fully decided, Cs.: probarentne parum constabat, could not decide, S.—To exist, be extant, remain: si ipsa mens constare potest: ut ad alterum R litterae constarent integrae. — To consist of, be composed of: conventus, qui ex variis generibus constaret, Cs.: Asia constat ex Phrygiā, Mysiā, etc.: (virtus) ex hominibus tuendis: (ius) e dulci olivo, H.: pecuniae reditus constabat in urbanis possessionibus, was derived from, N.: domūs amoenitas silvā constabat, N.—To depend, be dependent: victoriam in cohortium virtute, Cs.: suum periculum in alienā salute, Cs.—To stand at, cost: prope dimidio minoris: quanti subsellia constent, Iu.: navis gratis: quot virorum morte constare victoriam, Cs.: constat leviori belua sumptu, Iu.

    Latin-English dictionary > cōn-stō

  • 17 cōpulō

        cōpulō āvī, ātus, āre    [copula], to couple, bind, tie together, join, connect, unite: hominem cum beluā: altera ratis huic copulata est, L.: copulati in ius pervenimus, face to face. — Fig., to join, connect, unite: verba: voluntates nostras, to unite: concordiam, L.: futura cum praesentibus: se cum inimico: naturae copulatum somnium.
    * * *
    copulare, copulavi, copulatus V TRANS
    connect, join physically, couple; bind/tie together, associate, unite, ally

    Latin-English dictionary > cōpulō

  • 18 ēmineō

        ēmineō uī, —, ēre    [ex + 2 MAN-], to stand out, project, reach upward: eminere et procul videri, Cs.: vetustae radices, S.: hasta in partīs ambas, O.: iugum in mare, Cs.: ex terrā in altitudinem xxx stadia, Cu.: belua ponto, O.: ut per costas ferrum emineret, L.: acies extra proelium, L.— Fig., to be prominent, stand out, be conspicuous: quorum eminet audacia: ex ore crudelitas: privata inter publicos honores studia, L.: supra cetera, L.: desperatio in voltu, L.: vox eminet una, is distinctly heard, O.— To distinguish oneself, be eminent: inter omnīs in omni genere dicendi: tantum, L.: altius, N.
    * * *
    eminere, eminui, - V
    stand out; be prominent/preeminent, excel; project

    Latin-English dictionary > ēmineō

  • 19 ex-saturō (exat-)

        ex-saturō (exat-) —, ātus, āre,    to satisfy satiate, sate: belua exsaturanda visceribus meis, O.: exsaturata lubido, Poët. ap. C.: eius supplicio animum: odiis exsaturata quievi, V.

    Latin-English dictionary > ex-saturō (exat-)

  • 20 ferrum

        ferrum ī, n     iron, C., Cs., H.—Poet.: gerere ferrum in pectore, i. e. cruelty, O.: durior ferro, O.: de duro est ultima (aetas) ferro, O.: ferro duravit saecula, H.—An iron, tool of iron, iron implement: ferro proscindere campum, ploughshare, O.: ferro scindimus aequor, V.: ferro mitiget agrum, axe, H.: Petita ferro belua, dart, H.: aduncum, arrow-head, O.: hastae brevi ferro, head, Ta.: Dextra tenet ferrum, stylus, O.: longos ferro resecare capillos, shears, O.: foedare crinīs Vibratos calido ferro, curling-irons, V.: stridor ferri tractaeque catenae, iron chain, V.—A sword: ferro iter aperiundum est, S.: aut ferro aut fame interire, Cs.: uri virgis ferroque necari, H.: ferro inter se comminus decertare: cernere ferro, V.: ferro regna lacessere, with war, V.: huic urbi ferro ignique minitantur, i. e. with fire and sword: ferunt ferrumque ignemque In Danaas classes, O.: igni ferroque.—Fig., the age of iron: ad ferrum venistis ab auro, O.
    * * *
    iron; any tool of iron; weapon, sword

    Latin-English dictionary > ferrum

См. также в других словарях:

  • belua — (del lat. «bellŭa»; ant.) f. *Bestia. * * * belua. (Del lat. bellŭa). f. desus. bestia (ǁ animal cuadrúpedo). || 2. desus. bestia (ǁ animal de carga) …   Enciclopedia Universal

  • belua — (Del lat. bellŭa). 1. f. desus. bestia (ǁ animal cuadrúpedo). 2. desus. bestia (ǁ animal de carga) …   Diccionario de la lengua española

  • Belua — Infobox Settlement official name = Belua other name = native name = nickname = settlement type = motto = imagesize = image caption = flag size = image seal size = image shield = shield size = image blank emblem = blank emblem type = blank emblem… …   Wikipedia

  • Belua — Original name in latin Belua Name in other language Belua State code ID Continent/City Asia/Makassar longitude 9.9337 latitude 124.3777 altitude 454 Population 0 Date 2012 10 08 …   Cities with a population over 1000 database

  • Aspidochelone — According to the tradition of the Physiologus and medieval bestiaries, the aspidochelone is a fabled sea creature, variously described as a large whale or sea turtle, that is as large as an island. The name aspidochelone appears to be a compound… …   Wikipedia

  • Масдеваллия — ? Масдеваллия …   Википедия

  • Dacian language — Dacian Spoken in Romania, northern Bulgaria, eastern Serbia; also (possibly): Moldova, SW Ukraine, eastern Hungary, southern Bulgaria, northern Greece, European Turkey, NW Anatolia (Turkey) Extinct probably by the 6th century AD …   Wikipedia

  • Music of Aruba and the Netherlands Antilles — The music of the Netherlands Antilles and Aruba is a mixture of native, African and European elements, and is closely connected with trends from neighboring countries like Venezuela and Colombia and islands like Puerto Rico, Cuba, Santo Domingo,… …   Wikipedia

  • Aulus Didius Gallus Fabricius Veiento — was a Roman politician and an adept in the art of political survival. In AD 62, early in Nero s reign, he was impeached, while Praetor, as the author of Codicilli , mock wills which libelled priests and senators. During Domitian s reign he was… …   Wikipedia

  • List of Caribbean folk music traditions — This is a list of folk music traditions, with styles, dances, instruments and other related topics. The term folk music can not be easily defined in a precise manner; it is used with widely varying definitions depending on the author, intended… …   Wikipedia

  • List of Sparassidae species — This page lists all described species of the spider family Sparassidae as of May 18, 2008.Adcatomus Adcatomus Karsch, 1880 * Adcatomus ciudadus Karsch, 1880 PeruAnaptomecus Anaptomecus Simon, 1903 * Anaptomecus longiventris Simon, 1903 Ecuador *… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»