-
1 astrologia
astrŏlŏgĭa, ae, f., = astrologia, knowledge of the stars, astronomy (class. for the later astronomia, while astrologia was used to designate astrology exclusively first in late Lat., Hier. adv. Pelag. 1, 8; cf. Isid. Orig. 8, 9), Cic. Div. 2, 42, 87 sqq.; id. de Or. 1, 16, 69; id. Off. 1, 6, 19:astrologiam Atlas Libyae filius, ut alii Aegyptii, ut alii Assyrii invenerunt,
Plin. 7, 56, 57, § 203; also a work upon astronomy:occasum matutinum vergiliarum Hesiodus, nam hujus quoque nomine exstat astrologia, tradidit fieri,
id. 18, 25, 57, § 213. -
2 astrologia
astrologia ae, f, ἀστρολογία, the science of the heavenly bodies, astronomy.* * *astronomy, astrology, science/study of the heavenly bodies; book on astronomy -
3 astroonomia
astrŏonŏmĭa, ae, f., = astronomia, knowledge of the stars, astronomy (for the earlier astrologia, q. v.), Sen. Ep. 95; Petr. 88, 7; Macr. Somn. Scip. 2, 4; Aug. Civ. Dei, 18, 39. -
4 Imperiosus
impĕrĭōsus (less correctly inp-), a, um, adj. [imperium], possessed of command, far-ruling, mighty, powerful, puissant (class.).I.In gen.: urbes magnae atque imperiosae, Enn. ap. Cic. Rep. 1, 2:II.populi,
Cic. Or. 34, 120: imperiosissima civitas, Aug. Civ. Dei, 15, 19 (cf. Verg. A. 1, 284):dictatura,
Liv. 7, 40, 9; cf.virga,
i. e. the fasces, Ov. Tr. 5, 6, 32:quisnam igitur liber? sapiens, sibi qui imperiosus,
who has dominion over himself, Hor. S. 2, 7, 83; cf. Plin. 34, 8, 19, § 62:imperiosissimae humanae mentis artes (religio, astrologia, medicina),
id. 30, 1, 1, § 1:risus habet vim nescio an imperiosissimam,
Quint. 6, 3, 8. —In partic.A.In a bad sense, imperious, domineering, tyrannical:B.cupiditas honoris quam dura est domina, quam imperiosa,
Cic. Par. 5, 3, 40:nimis imperiosus philosophus,
id. Fin. 2, 32, 105:paedagogi,
Quint. 1, 1, 8:imperiosus atque impotens,
Sen. Ben. 3, 28 fin.:imperiosi nobis ipsis et molesti sumus,
id. Q. N. 4 praef.:Proserpina,
Hor. S. 2, 5, 110:quojus cibo iste factust imperiosior,
Plaut. Capt. 4, 2, 26:imperiosius aequor,
Hor. C. 1, 14, 8:familia imperiosissima et superbissima,
Liv. 9, 34, 15.—Hence,Impĕrĭōsus, i, m., a surname of the dictator L. Manlius Torquatus and his son, the consul T. Manlius Torquatus, on account of their severity, Liv. 7, 3, 4; 7, 4, 7; Sen. Ben. 3, 37; Cic. Fin. 2, 19, 60; Plin. 22, 5, 5, § 8; Liv. 4, 29, 6; cf. Manlius.—Hence, adv.: impĕrĭōsē, imperiously, tyrannically (ante- and postclass.):non severe, non imperiose praecepit,
Gell. 2, 29, 1; Charis. 202, 11: paene imperiosius quam humanius, Varr. ap. Non. 287, 20. -
5 imperiosus
impĕrĭōsus (less correctly inp-), a, um, adj. [imperium], possessed of command, far-ruling, mighty, powerful, puissant (class.).I.In gen.: urbes magnae atque imperiosae, Enn. ap. Cic. Rep. 1, 2:II.populi,
Cic. Or. 34, 120: imperiosissima civitas, Aug. Civ. Dei, 15, 19 (cf. Verg. A. 1, 284):dictatura,
Liv. 7, 40, 9; cf.virga,
i. e. the fasces, Ov. Tr. 5, 6, 32:quisnam igitur liber? sapiens, sibi qui imperiosus,
who has dominion over himself, Hor. S. 2, 7, 83; cf. Plin. 34, 8, 19, § 62:imperiosissimae humanae mentis artes (religio, astrologia, medicina),
id. 30, 1, 1, § 1:risus habet vim nescio an imperiosissimam,
Quint. 6, 3, 8. —In partic.A.In a bad sense, imperious, domineering, tyrannical:B.cupiditas honoris quam dura est domina, quam imperiosa,
Cic. Par. 5, 3, 40:nimis imperiosus philosophus,
id. Fin. 2, 32, 105:paedagogi,
Quint. 1, 1, 8:imperiosus atque impotens,
Sen. Ben. 3, 28 fin.:imperiosi nobis ipsis et molesti sumus,
id. Q. N. 4 praef.:Proserpina,
Hor. S. 2, 5, 110:quojus cibo iste factust imperiosior,
Plaut. Capt. 4, 2, 26:imperiosius aequor,
Hor. C. 1, 14, 8:familia imperiosissima et superbissima,
Liv. 9, 34, 15.—Hence,Impĕrĭōsus, i, m., a surname of the dictator L. Manlius Torquatus and his son, the consul T. Manlius Torquatus, on account of their severity, Liv. 7, 3, 4; 7, 4, 7; Sen. Ben. 3, 37; Cic. Fin. 2, 19, 60; Plin. 22, 5, 5, § 8; Liv. 4, 29, 6; cf. Manlius.—Hence, adv.: impĕrĭōsē, imperiously, tyrannically (ante- and postclass.):non severe, non imperiose praecepit,
Gell. 2, 29, 1; Charis. 202, 11: paene imperiosius quam humanius, Varr. ap. Non. 287, 20. -
6 inperiosus
impĕrĭōsus (less correctly inp-), a, um, adj. [imperium], possessed of command, far-ruling, mighty, powerful, puissant (class.).I.In gen.: urbes magnae atque imperiosae, Enn. ap. Cic. Rep. 1, 2:II.populi,
Cic. Or. 34, 120: imperiosissima civitas, Aug. Civ. Dei, 15, 19 (cf. Verg. A. 1, 284):dictatura,
Liv. 7, 40, 9; cf.virga,
i. e. the fasces, Ov. Tr. 5, 6, 32:quisnam igitur liber? sapiens, sibi qui imperiosus,
who has dominion over himself, Hor. S. 2, 7, 83; cf. Plin. 34, 8, 19, § 62:imperiosissimae humanae mentis artes (religio, astrologia, medicina),
id. 30, 1, 1, § 1:risus habet vim nescio an imperiosissimam,
Quint. 6, 3, 8. —In partic.A.In a bad sense, imperious, domineering, tyrannical:B.cupiditas honoris quam dura est domina, quam imperiosa,
Cic. Par. 5, 3, 40:nimis imperiosus philosophus,
id. Fin. 2, 32, 105:paedagogi,
Quint. 1, 1, 8:imperiosus atque impotens,
Sen. Ben. 3, 28 fin.:imperiosi nobis ipsis et molesti sumus,
id. Q. N. 4 praef.:Proserpina,
Hor. S. 2, 5, 110:quojus cibo iste factust imperiosior,
Plaut. Capt. 4, 2, 26:imperiosius aequor,
Hor. C. 1, 14, 8:familia imperiosissima et superbissima,
Liv. 9, 34, 15.—Hence,Impĕrĭōsus, i, m., a surname of the dictator L. Manlius Torquatus and his son, the consul T. Manlius Torquatus, on account of their severity, Liv. 7, 3, 4; 7, 4, 7; Sen. Ben. 3, 37; Cic. Fin. 2, 19, 60; Plin. 22, 5, 5, § 8; Liv. 4, 29, 6; cf. Manlius.—Hence, adv.: impĕrĭōsē, imperiously, tyrannically (ante- and postclass.):non severe, non imperiose praecepit,
Gell. 2, 29, 1; Charis. 202, 11: paene imperiosius quam humanius, Varr. ap. Non. 287, 20. -
7 Princeps
1.princeps, cĭpis, adj. and subst. comm. [primus-capio], first in time or order (syn. primus).— Lit., in gen.:B.ut quisque in fugā postremus, ita periculo princeps erat,
Cic. Verr. 2, 5, 34, § 90:princeps in proelium ibat, ultimus conserto proelio excedebat,
Liv. 21, 4:princeps Horatius ibat,
first, in front, in advance, id. 1, 26 Weissenb. ad [p. 1445] loc.:princeps fuit ad conatum exercitus comparandi,
Cic. Phil. 10, 11, 24:Firmani principes pecuniae pollicendae fuerunt,
were the first to promise, id. ib. 7, 8, 23:princeps in agendo,
id. Div. in Caecil. 15, 47; Caes. B. G. 7, 2:omnium nationum exterarum princeps Sicilia se ad amicitiam populi Romani applicuit,
was the first that entered into friendship with the Roman people, Cic. Verr. 2, 2, 1, § 2:princeps et solus bellum his indixit,
Nep. Thras. 1, 5:princeps in haec verba jurat,
Caes. B. C. 1, 76:ut principes talem nuntium attulisse viderentur,
to be the first, id. ib. 1, 53:qui Formiarum moenia dicitur Princeps tenuisse,
Hor. C. 3, 17, 7:matri Qui dederit princeps oscula,
Ov. F. 2, 714:princeps turmas inducit Asilas,
Verg. A. 11, 620:princeps ante omnes,
first of all, id. ib. 5, 833.—Of things:quoniam exordium princeps omnium esse debet,
Cic. Inv. 1, 7, 19:qualitatum aliae sunt principes, aliae ex lis ortae,
original, id. Ac. 1, 7, 26:mensis Romani anni,
Col. 11, 2, 3:addere principi Limo particulam,
Hor. C. 1, 16, 13:dies imperii princeps, vitae supremus,
Tac. A. 1, 9.—The first, chief, the most eminent, distinguished, or noble (syn. primores):II.longe omnium gravitate princeps Plato,
Cic. Or. 19, 62:Eudoxus in astrologiā facile princeps,
id. Div. 2, 42, 87:quaedam principes feminae,
certain noble ladies, Plin. 8, 32, 50, § 119:principe loco genitus,
id. 37, 2, 11, § 40.—Prov.:principibus placuisse viris non ultima laus est,
Hor. Ep. 1, 17, 35. —Rarely of things:gemma princeps Sardonychus,
Juv. 13, 138.—As subst.: princeps, cĭpis, m., the first man, first person:B.princeps senatŭs,
the first senator on the censor's list, the first member of the Senate, Liv. 34, 44.—Esp., the first, chief, principal, most distinguished person:C.quales in re publicā principes essent, talis reliquos solere esse civis,
Cic. Fam. 1, 9, 12:juventutis,
one of the noblest of the Roman knights, id. Vatin. 10, 24: trecenti conjuravimus principes juventutis Romanae, i. e. high-born or patrician youths, Liv. 2, 12, 15 (= proceres juventutis, id. 10, 28, 7); 42, 61, 5.—In the time of the emperors this was also a title of honor given to the prince, the heir to the empire, Tac. A. 1, 3:sacerdotum,
the high-priest, Vulg. Act. 4, 6. —A chief, head, author, originator, leader, contriver, etc.:D.princeps atque architectus sceleris,
Cic. Clu. 22, 60:Zeno eorum (Stoicorum) princeps non tam rerum inventor fuit, quam verborum novorum,
id. Fin. 3, 2, 5:princeps Argonautarum,
i. e. Jason, id. Tusc. 4, 32, 69:principes consilii publici, i. e. senatus,
id. Sest. 45, 97:conjurationis,
id. Cat. 1, 11, 27:eorum omnium hic dux est atque princeps,
id. Har. Resp. 26, 57:regendae civitatis dux et sententiae princeps in senatu,
id. de Or. 3, 17, 63:(pueri) aequalium principes,
first among their playfellows, id. Fin. 5, 22, 61:gregis,
i. e. of players, Suet. Calig. 58:principes sententiarum consulares,
who were first asked for their opinion, Liv. 8, 21:hujus consilii principes,
Caes. B. G. 2, 14:belli inferendi,
first in commencing hostilities, id. ib. 5, 52:jam princeps equitum,
at the head of, Juv. 4, 32.—Of ancestors:hinc Dardanus ortus Iasiusque pater, genus a quo principe nostrum,
Verg. A. 3, 168 (cf., in this sense, principium, Sil. 15, 748; v. principium, II. B. 2.).—A chief, superior, director (ante- and post-class.):E.principes, qui utrique rei praeponuntur,
Varr. R. R. 1, 2; Lampr. Alex. Sev. 32.—A prince, i. e. a ruler, sovereign, emperor ( poet. and post-Aug.):F.hic ames dici pater atque princeps,
Hor. C. 1, 2, 50; Ov. P. 1, 2, 123; Tac. A. 1, 1:quae non faciet quod principis uxor,
Juv. 6, 617; 8, 224.—In milit. lang.: princĭpes, um, m., the second line of soldiers, between the hastati and triarii, Liv. 8, 8; 22, 5; 30, 8; 37, 39; cf. Varr. L. L. 5, § 89; Veg. Mil. 1, 20; 2, 15; cf. Ov. F. 3, 129; and Becker, Antiq. 3, 2, p. 249 sq.; p. 269 sq.—Princeps also signifies,1.A company or division of the principes: signum primi principis, of the first company of the principes, Liv. 26, 6, 1:2.octavum principem duxit,
was centurion of the eighth maniple, Cic. ad Brut. 1, 8, 2.—A centurion or captain of the principes: princeps prior, the first captain of the principes, Caes. B. C. 3, 64 fin.:3.princeps tertiae legionis,
Liv. 25, 14; cf. id. 42, 34.—The office of centurion of the principes, the centurionship or captaincy of the principes: mihi primus princeps prioris centuriae est adsignatus, the first captaincy of the principes, Liv. 42, 34, 8.— Comp.:2.omnium priorum principum principiorem, si dici fas est,
Cassiod. Hist. Eccl. 1, 1.Princeps, cĭpis, m., a celebrated flute-player, Phaedr. 5, 7, 4. -
8 princeps
1.princeps, cĭpis, adj. and subst. comm. [primus-capio], first in time or order (syn. primus).— Lit., in gen.:B.ut quisque in fugā postremus, ita periculo princeps erat,
Cic. Verr. 2, 5, 34, § 90:princeps in proelium ibat, ultimus conserto proelio excedebat,
Liv. 21, 4:princeps Horatius ibat,
first, in front, in advance, id. 1, 26 Weissenb. ad [p. 1445] loc.:princeps fuit ad conatum exercitus comparandi,
Cic. Phil. 10, 11, 24:Firmani principes pecuniae pollicendae fuerunt,
were the first to promise, id. ib. 7, 8, 23:princeps in agendo,
id. Div. in Caecil. 15, 47; Caes. B. G. 7, 2:omnium nationum exterarum princeps Sicilia se ad amicitiam populi Romani applicuit,
was the first that entered into friendship with the Roman people, Cic. Verr. 2, 2, 1, § 2:princeps et solus bellum his indixit,
Nep. Thras. 1, 5:princeps in haec verba jurat,
Caes. B. C. 1, 76:ut principes talem nuntium attulisse viderentur,
to be the first, id. ib. 1, 53:qui Formiarum moenia dicitur Princeps tenuisse,
Hor. C. 3, 17, 7:matri Qui dederit princeps oscula,
Ov. F. 2, 714:princeps turmas inducit Asilas,
Verg. A. 11, 620:princeps ante omnes,
first of all, id. ib. 5, 833.—Of things:quoniam exordium princeps omnium esse debet,
Cic. Inv. 1, 7, 19:qualitatum aliae sunt principes, aliae ex lis ortae,
original, id. Ac. 1, 7, 26:mensis Romani anni,
Col. 11, 2, 3:addere principi Limo particulam,
Hor. C. 1, 16, 13:dies imperii princeps, vitae supremus,
Tac. A. 1, 9.—The first, chief, the most eminent, distinguished, or noble (syn. primores):II.longe omnium gravitate princeps Plato,
Cic. Or. 19, 62:Eudoxus in astrologiā facile princeps,
id. Div. 2, 42, 87:quaedam principes feminae,
certain noble ladies, Plin. 8, 32, 50, § 119:principe loco genitus,
id. 37, 2, 11, § 40.—Prov.:principibus placuisse viris non ultima laus est,
Hor. Ep. 1, 17, 35. —Rarely of things:gemma princeps Sardonychus,
Juv. 13, 138.—As subst.: princeps, cĭpis, m., the first man, first person:B.princeps senatŭs,
the first senator on the censor's list, the first member of the Senate, Liv. 34, 44.—Esp., the first, chief, principal, most distinguished person:C.quales in re publicā principes essent, talis reliquos solere esse civis,
Cic. Fam. 1, 9, 12:juventutis,
one of the noblest of the Roman knights, id. Vatin. 10, 24: trecenti conjuravimus principes juventutis Romanae, i. e. high-born or patrician youths, Liv. 2, 12, 15 (= proceres juventutis, id. 10, 28, 7); 42, 61, 5.—In the time of the emperors this was also a title of honor given to the prince, the heir to the empire, Tac. A. 1, 3:sacerdotum,
the high-priest, Vulg. Act. 4, 6. —A chief, head, author, originator, leader, contriver, etc.:D.princeps atque architectus sceleris,
Cic. Clu. 22, 60:Zeno eorum (Stoicorum) princeps non tam rerum inventor fuit, quam verborum novorum,
id. Fin. 3, 2, 5:princeps Argonautarum,
i. e. Jason, id. Tusc. 4, 32, 69:principes consilii publici, i. e. senatus,
id. Sest. 45, 97:conjurationis,
id. Cat. 1, 11, 27:eorum omnium hic dux est atque princeps,
id. Har. Resp. 26, 57:regendae civitatis dux et sententiae princeps in senatu,
id. de Or. 3, 17, 63:(pueri) aequalium principes,
first among their playfellows, id. Fin. 5, 22, 61:gregis,
i. e. of players, Suet. Calig. 58:principes sententiarum consulares,
who were first asked for their opinion, Liv. 8, 21:hujus consilii principes,
Caes. B. G. 2, 14:belli inferendi,
first in commencing hostilities, id. ib. 5, 52:jam princeps equitum,
at the head of, Juv. 4, 32.—Of ancestors:hinc Dardanus ortus Iasiusque pater, genus a quo principe nostrum,
Verg. A. 3, 168 (cf., in this sense, principium, Sil. 15, 748; v. principium, II. B. 2.).—A chief, superior, director (ante- and post-class.):E.principes, qui utrique rei praeponuntur,
Varr. R. R. 1, 2; Lampr. Alex. Sev. 32.—A prince, i. e. a ruler, sovereign, emperor ( poet. and post-Aug.):F.hic ames dici pater atque princeps,
Hor. C. 1, 2, 50; Ov. P. 1, 2, 123; Tac. A. 1, 1:quae non faciet quod principis uxor,
Juv. 6, 617; 8, 224.—In milit. lang.: princĭpes, um, m., the second line of soldiers, between the hastati and triarii, Liv. 8, 8; 22, 5; 30, 8; 37, 39; cf. Varr. L. L. 5, § 89; Veg. Mil. 1, 20; 2, 15; cf. Ov. F. 3, 129; and Becker, Antiq. 3, 2, p. 249 sq.; p. 269 sq.—Princeps also signifies,1.A company or division of the principes: signum primi principis, of the first company of the principes, Liv. 26, 6, 1:2.octavum principem duxit,
was centurion of the eighth maniple, Cic. ad Brut. 1, 8, 2.—A centurion or captain of the principes: princeps prior, the first captain of the principes, Caes. B. C. 3, 64 fin.:3.princeps tertiae legionis,
Liv. 25, 14; cf. id. 42, 34.—The office of centurion of the principes, the centurionship or captaincy of the principes: mihi primus princeps prioris centuriae est adsignatus, the first captaincy of the principes, Liv. 42, 34, 8.— Comp.:2.omnium priorum principum principiorem, si dici fas est,
Cassiod. Hist. Eccl. 1, 1.Princeps, cĭpis, m., a celebrated flute-player, Phaedr. 5, 7, 4. -
9 principes
1.princeps, cĭpis, adj. and subst. comm. [primus-capio], first in time or order (syn. primus).— Lit., in gen.:B.ut quisque in fugā postremus, ita periculo princeps erat,
Cic. Verr. 2, 5, 34, § 90:princeps in proelium ibat, ultimus conserto proelio excedebat,
Liv. 21, 4:princeps Horatius ibat,
first, in front, in advance, id. 1, 26 Weissenb. ad [p. 1445] loc.:princeps fuit ad conatum exercitus comparandi,
Cic. Phil. 10, 11, 24:Firmani principes pecuniae pollicendae fuerunt,
were the first to promise, id. ib. 7, 8, 23:princeps in agendo,
id. Div. in Caecil. 15, 47; Caes. B. G. 7, 2:omnium nationum exterarum princeps Sicilia se ad amicitiam populi Romani applicuit,
was the first that entered into friendship with the Roman people, Cic. Verr. 2, 2, 1, § 2:princeps et solus bellum his indixit,
Nep. Thras. 1, 5:princeps in haec verba jurat,
Caes. B. C. 1, 76:ut principes talem nuntium attulisse viderentur,
to be the first, id. ib. 1, 53:qui Formiarum moenia dicitur Princeps tenuisse,
Hor. C. 3, 17, 7:matri Qui dederit princeps oscula,
Ov. F. 2, 714:princeps turmas inducit Asilas,
Verg. A. 11, 620:princeps ante omnes,
first of all, id. ib. 5, 833.—Of things:quoniam exordium princeps omnium esse debet,
Cic. Inv. 1, 7, 19:qualitatum aliae sunt principes, aliae ex lis ortae,
original, id. Ac. 1, 7, 26:mensis Romani anni,
Col. 11, 2, 3:addere principi Limo particulam,
Hor. C. 1, 16, 13:dies imperii princeps, vitae supremus,
Tac. A. 1, 9.—The first, chief, the most eminent, distinguished, or noble (syn. primores):II.longe omnium gravitate princeps Plato,
Cic. Or. 19, 62:Eudoxus in astrologiā facile princeps,
id. Div. 2, 42, 87:quaedam principes feminae,
certain noble ladies, Plin. 8, 32, 50, § 119:principe loco genitus,
id. 37, 2, 11, § 40.—Prov.:principibus placuisse viris non ultima laus est,
Hor. Ep. 1, 17, 35. —Rarely of things:gemma princeps Sardonychus,
Juv. 13, 138.—As subst.: princeps, cĭpis, m., the first man, first person:B.princeps senatŭs,
the first senator on the censor's list, the first member of the Senate, Liv. 34, 44.—Esp., the first, chief, principal, most distinguished person:C.quales in re publicā principes essent, talis reliquos solere esse civis,
Cic. Fam. 1, 9, 12:juventutis,
one of the noblest of the Roman knights, id. Vatin. 10, 24: trecenti conjuravimus principes juventutis Romanae, i. e. high-born or patrician youths, Liv. 2, 12, 15 (= proceres juventutis, id. 10, 28, 7); 42, 61, 5.—In the time of the emperors this was also a title of honor given to the prince, the heir to the empire, Tac. A. 1, 3:sacerdotum,
the high-priest, Vulg. Act. 4, 6. —A chief, head, author, originator, leader, contriver, etc.:D.princeps atque architectus sceleris,
Cic. Clu. 22, 60:Zeno eorum (Stoicorum) princeps non tam rerum inventor fuit, quam verborum novorum,
id. Fin. 3, 2, 5:princeps Argonautarum,
i. e. Jason, id. Tusc. 4, 32, 69:principes consilii publici, i. e. senatus,
id. Sest. 45, 97:conjurationis,
id. Cat. 1, 11, 27:eorum omnium hic dux est atque princeps,
id. Har. Resp. 26, 57:regendae civitatis dux et sententiae princeps in senatu,
id. de Or. 3, 17, 63:(pueri) aequalium principes,
first among their playfellows, id. Fin. 5, 22, 61:gregis,
i. e. of players, Suet. Calig. 58:principes sententiarum consulares,
who were first asked for their opinion, Liv. 8, 21:hujus consilii principes,
Caes. B. G. 2, 14:belli inferendi,
first in commencing hostilities, id. ib. 5, 52:jam princeps equitum,
at the head of, Juv. 4, 32.—Of ancestors:hinc Dardanus ortus Iasiusque pater, genus a quo principe nostrum,
Verg. A. 3, 168 (cf., in this sense, principium, Sil. 15, 748; v. principium, II. B. 2.).—A chief, superior, director (ante- and post-class.):E.principes, qui utrique rei praeponuntur,
Varr. R. R. 1, 2; Lampr. Alex. Sev. 32.—A prince, i. e. a ruler, sovereign, emperor ( poet. and post-Aug.):F.hic ames dici pater atque princeps,
Hor. C. 1, 2, 50; Ov. P. 1, 2, 123; Tac. A. 1, 1:quae non faciet quod principis uxor,
Juv. 6, 617; 8, 224.—In milit. lang.: princĭpes, um, m., the second line of soldiers, between the hastati and triarii, Liv. 8, 8; 22, 5; 30, 8; 37, 39; cf. Varr. L. L. 5, § 89; Veg. Mil. 1, 20; 2, 15; cf. Ov. F. 3, 129; and Becker, Antiq. 3, 2, p. 249 sq.; p. 269 sq.—Princeps also signifies,1.A company or division of the principes: signum primi principis, of the first company of the principes, Liv. 26, 6, 1:2.octavum principem duxit,
was centurion of the eighth maniple, Cic. ad Brut. 1, 8, 2.—A centurion or captain of the principes: princeps prior, the first captain of the principes, Caes. B. C. 3, 64 fin.:3.princeps tertiae legionis,
Liv. 25, 14; cf. id. 42, 34.—The office of centurion of the principes, the centurionship or captaincy of the principes: mihi primus princeps prioris centuriae est adsignatus, the first captaincy of the principes, Liv. 42, 34, 8.— Comp.:2.omnium priorum principum principiorem, si dici fas est,
Cassiod. Hist. Eccl. 1, 1.Princeps, cĭpis, m., a celebrated flute-player, Phaedr. 5, 7, 4.
См. также в других словарях:
Astrología — Saltar a navegación, búsqueda La astrología es un conjunto de creencias que pretende conocer y predecir el destino de las personas, y con ese conocimiento pronosticar los sucesos futuros. Supone el llegar a ese conocimiento mediante la… … Wikipedia Español
astrología — (Del lat. astrologĭa, y este del gr. ἀστρολογία). 1. f. Estudio de la posición y del movimiento de los astros, a través de cuya interpretación y observación se pretende conocer y predecir el destino de los hombres y pronosticar los sucesos… … Diccionario de la lengua española
astrologia — s. f. Estudo da influência dos astros nos acontecimentos mundiais ou nas pessoas, em suas características e traços psicológicos e na evolução da sua vida. = URANOSCOPIA ‣ Etimologia: latim astrologia, ae, do grego astrología, as, astronomia … Dicionário da Língua Portuguesa
astrología — sustantivo femenino 1. (no contable) Ciencia que estudia los astros y su influencia en la vida de las personas: En la Edad Media la astrología era una ciencia muy ligada a la astronomía y a las matemáticas … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
astrologia — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIb, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} rozpowszechnione w starożytności i średniowieczu badanie wpływu położenia ciał niebieskich na życie ludzkie i przepowiadanie przyszłych wydarzeń na podstawie konfiguracji planet oraz gwiazd… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Astrología — (Del gr. astrologia.) ► sustantivo femenino OCULTISMO Ciencia cultivada con el propósito de estudiar cómo influye la posición de los astros en los seres humanos y de pronosticar el futuro mediante su análisis. * * * astrología (del lat.… … Enciclopedia Universal
astrologia — a·stro·lo·gì·a s.f. 1. CO arte divinatoria di antica origine che si propone di determinare gli influssi degli astri sulla terra e in base ad essi di prevedere il futuro degli esseri umani | arte di formulare gli oroscopi 2. OB astronomia {{line}} … Dizionario italiano
astrología — {{#}}{{LM A03787}}{{〓}} {{[}}astrología{{]}} ‹as·tro·lo·gí·a› {{《}}▍ s.f.{{》}} {{<}}1{{>}} Estudio de la influencia que la posición y el movimiento de los astros tienen sobre las personas: • La astrología atribuye el carácter de las personas a la … Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos
astrología — s f Estudio sobre los astros que pretende determinar la influencia que éstos tienen sobre el curso de los acontecintientos terrestres, y en particular los que se relacionan con el carácter y la suerte de cada individuo, según la posición de los… … Español en México
Astrología helenística — Saltar a navegación, búsqueda La astrología helenística es una tradición de la astrología horoscopal que se desarrolló y practicó en Egipto y el Mediterráneo durante la época helenística, cuyos textos se escribieron en griego antiguo (o algunas… … Wikipedia Español
Astrología védica — Saltar a navegación, búsqueda Yiotisha es el sistema hindú de astrología (también conocido como «astrología hindú», «astrología india» y más antiguamente como «astrología védica»). Contenido 1 Etimología y variantes 2 Ramas 3 Historia … Wikipedia Español