Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

assigno

  • 1 assigno

    assigno ( ads-, B. and K., Halm, Weissenb., Jahn, K. and H.), āvi, ātum, 1, v. a.
    I.
    In gen.
    A.
    Lit., to mark out or appoint to one, to assign; hence also, to distribute, allot, give by assigning, as t. t. of the division of public lands to the colonists (cf. assignatio;

    syn.: ascribo, attribuo): uti agrum eis militibus, legioni Martiae et legioni quartae ita darent, adsignarent, ut quibus militibus amplissime dati, adsignati essent,

    Cic. Phil. 5, 19 fin.; so id. ib. 2, 17, 43; id. Agr. 3, 3, 12:

    qui (triumviri) ad agrum venerant adsignandum,

    Liv. 21, 25; 26, 21; Sic. Fl. p. 18 Goes.—
    B.
    Transf., to assign something to some one, to confer upon:

    mihi ex agro tuo tantum adsignes, quantum corpore meo occupari potest,

    Cic. Att. 3, 19, 3: munus humanum adsignatum a deo, id. Rep. 6, 15 fin.:

    apparitores a praetore adsignati,

    id. Verr. 2, 3, 25:

    ordines,

    id. Pis. 36, 88:

    quem cuique ordinem adsignari e re publicā esset, eum adsignare,

    Liv. 42, 33:

    equum publicum,

    id. 39, 19; so id. 5, 7:

    equiti certus numerus aeris est adsignatus,

    id. ib.: aspera bella componunt, agros adsignant, oppida condunt, to assign dwellingplaces to those roaming about (with ref. to I. A.), * Hor. Ep. 2, 1, 8:

    natura avibus caelum adsignavit,

    appointed, allotted, Plin. 10, 50, 72, § 141:

    de adsignandis libertis,

    Dig. 38, 4. 1 sq.: adsignavit eam vivam, parestêsen, he presented her, Vulg. Act. 9, 41 al.—
    C.
    Trop., to ascribe, attribute, impute to one as a crime, or to reckon as a service (in the last sense not before the Aug. period; in Cic. only in the first signification).
    a.
    In mal. part.:

    nec vero id homini tum quisquam, sed tempori adsignandum putavit,

    Cic. Rab. Post. 10, 27:

    haec si minus apta videntur huic sermoni, Attico adsigna, qui etc.,

    id. Brut. 19, 74:

    ne hoc improbitati et sceleri meo potius quam imprudentiae miseriaeque adsignes,

    id. ad Q. Fr. 1, 4; so id. Fam. 6, 7, 3; id. Att. 6, 1, 11; 10, 4, 6; Planc. ap. Cic. Fam. 10, 18, 2:

    petit, ne unius amentiam civitati adsignarent,

    Liv. 35, 31 ' permixtum vehiculis agmen ac pleraque fortuita fraudi suae adsignantes, Tac. H. 2, 60; Nigid. ap. Gell. 4, 9, 2; and without dat.: me culpam fortunae adsignare, calamitatem crimini dare;

    me amissionem classis obicere, etc.,

    Cic. Verr. 2, 5, 50 Zumpt.—
    b.
    In bon. part.: nos omnia, quae prospera tibi evenere, tuo consilio adsignare;

    adversa casibus incertis belli et fortunae delegare,

    Liv. 28, 42, 7:

    Cypri devictae nulli adsignanda gloria est,

    Vell. 2, 38:

    sua fortia facta gloriae principis,

    Tac. G. 14:

    hoc sibi gloriae,

    Gell. 9, 9 fin.:

    si haec infinitas naturae omnium artifici possit adsignari,

    Plin. 2, 1, 1, § 3:

    inventionem ejus (molyos) Mercurio adsignat,

    id. 25, 4, 8, § 26 al. —
    II.
    Esp.
    A.
    With the access. idea of object, design, to commit, consign, give over a thing to one to keep or take care of (rare, mostly post - Aug.):

    quibus deportanda Romam Regina Juno adsignata erat,

    Liv. 5, 22 ' Eumenem adsignari custodibus praecepit, Just. 14, 4 fin.; Dig. 18, 1, 62; 4, 9, 1.— Trop.:

    bonos juvenes adsignare famae,

    Plin. Ep. 6, 23, 2; so Sen. Ep. 110.—
    B.
    To make a mark upon something, to seal it (post-Aug.):

    adsigna, Marce, tabellas,

    Pers. 5, 81:

    subscribente et adsignante domino,

    Dig. 45, 1, 126; 26, 8, 20: cum adsignavero iis fructum hunc, shall have sealed and sent, Vulg. Rom. 15, 28.— Trop.:

    verbum in clausulā positum adsignatur auditori et infigitur,

    is impressed upon, Quint. 9, 4, 29.

    Lewis & Short latin dictionary > assigno

  • 2 assigno

    assignare, assignavi, assignatus V TRANS
    assign, distribute, allot; award, bestow (rank/honors); impute; affix seal

    Latin-English dictionary > assigno

  • 3 adsigno

    assigno ( ads-, B. and K., Halm, Weissenb., Jahn, K. and H.), āvi, ātum, 1, v. a.
    I.
    In gen.
    A.
    Lit., to mark out or appoint to one, to assign; hence also, to distribute, allot, give by assigning, as t. t. of the division of public lands to the colonists (cf. assignatio;

    syn.: ascribo, attribuo): uti agrum eis militibus, legioni Martiae et legioni quartae ita darent, adsignarent, ut quibus militibus amplissime dati, adsignati essent,

    Cic. Phil. 5, 19 fin.; so id. ib. 2, 17, 43; id. Agr. 3, 3, 12:

    qui (triumviri) ad agrum venerant adsignandum,

    Liv. 21, 25; 26, 21; Sic. Fl. p. 18 Goes.—
    B.
    Transf., to assign something to some one, to confer upon:

    mihi ex agro tuo tantum adsignes, quantum corpore meo occupari potest,

    Cic. Att. 3, 19, 3: munus humanum adsignatum a deo, id. Rep. 6, 15 fin.:

    apparitores a praetore adsignati,

    id. Verr. 2, 3, 25:

    ordines,

    id. Pis. 36, 88:

    quem cuique ordinem adsignari e re publicā esset, eum adsignare,

    Liv. 42, 33:

    equum publicum,

    id. 39, 19; so id. 5, 7:

    equiti certus numerus aeris est adsignatus,

    id. ib.: aspera bella componunt, agros adsignant, oppida condunt, to assign dwellingplaces to those roaming about (with ref. to I. A.), * Hor. Ep. 2, 1, 8:

    natura avibus caelum adsignavit,

    appointed, allotted, Plin. 10, 50, 72, § 141:

    de adsignandis libertis,

    Dig. 38, 4. 1 sq.: adsignavit eam vivam, parestêsen, he presented her, Vulg. Act. 9, 41 al.—
    C.
    Trop., to ascribe, attribute, impute to one as a crime, or to reckon as a service (in the last sense not before the Aug. period; in Cic. only in the first signification).
    a.
    In mal. part.:

    nec vero id homini tum quisquam, sed tempori adsignandum putavit,

    Cic. Rab. Post. 10, 27:

    haec si minus apta videntur huic sermoni, Attico adsigna, qui etc.,

    id. Brut. 19, 74:

    ne hoc improbitati et sceleri meo potius quam imprudentiae miseriaeque adsignes,

    id. ad Q. Fr. 1, 4; so id. Fam. 6, 7, 3; id. Att. 6, 1, 11; 10, 4, 6; Planc. ap. Cic. Fam. 10, 18, 2:

    petit, ne unius amentiam civitati adsignarent,

    Liv. 35, 31 ' permixtum vehiculis agmen ac pleraque fortuita fraudi suae adsignantes, Tac. H. 2, 60; Nigid. ap. Gell. 4, 9, 2; and without dat.: me culpam fortunae adsignare, calamitatem crimini dare;

    me amissionem classis obicere, etc.,

    Cic. Verr. 2, 5, 50 Zumpt.—
    b.
    In bon. part.: nos omnia, quae prospera tibi evenere, tuo consilio adsignare;

    adversa casibus incertis belli et fortunae delegare,

    Liv. 28, 42, 7:

    Cypri devictae nulli adsignanda gloria est,

    Vell. 2, 38:

    sua fortia facta gloriae principis,

    Tac. G. 14:

    hoc sibi gloriae,

    Gell. 9, 9 fin.:

    si haec infinitas naturae omnium artifici possit adsignari,

    Plin. 2, 1, 1, § 3:

    inventionem ejus (molyos) Mercurio adsignat,

    id. 25, 4, 8, § 26 al. —
    II.
    Esp.
    A.
    With the access. idea of object, design, to commit, consign, give over a thing to one to keep or take care of (rare, mostly post - Aug.):

    quibus deportanda Romam Regina Juno adsignata erat,

    Liv. 5, 22 ' Eumenem adsignari custodibus praecepit, Just. 14, 4 fin.; Dig. 18, 1, 62; 4, 9, 1.— Trop.:

    bonos juvenes adsignare famae,

    Plin. Ep. 6, 23, 2; so Sen. Ep. 110.—
    B.
    To make a mark upon something, to seal it (post-Aug.):

    adsigna, Marce, tabellas,

    Pers. 5, 81:

    subscribente et adsignante domino,

    Dig. 45, 1, 126; 26, 8, 20: cum adsignavero iis fructum hunc, shall have sealed and sent, Vulg. Rom. 15, 28.— Trop.:

    verbum in clausulā positum adsignatur auditori et infigitur,

    is impressed upon, Quint. 9, 4, 29.

    Lewis & Short latin dictionary > adsigno

  • 4 adsignatio

    assignātĭo ( ads-), ōnis, f. [assigno], a marking, showing, assignment, allotment; most freq. of the allotment of land to colonists (cf. assigno, I. A.);

    with and without agrorum: haec agrorum adsignatio,

    Cic. Phil. 6, 5, 14; 4, 4, 9; id. Agr. 2, 30 fin.:

    novae adsignationes,

    id. ib. 3, 3; so id. Fam. 13, 8, 2:

    popularis adsignationis modum non excessit,

    Val. Max. 4, 3, 7.—Of other things (cf. assigno, I. B.):

    aquae,

    Dig. 43, 20, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > adsignatio

  • 5 assignatio

    assignātĭo ( ads-), ōnis, f. [assigno], a marking, showing, assignment, allotment; most freq. of the allotment of land to colonists (cf. assigno, I. A.);

    with and without agrorum: haec agrorum adsignatio,

    Cic. Phil. 6, 5, 14; 4, 4, 9; id. Agr. 2, 30 fin.:

    novae adsignationes,

    id. ib. 3, 3; so id. Fam. 13, 8, 2:

    popularis adsignationis modum non excessit,

    Val. Max. 4, 3, 7.—Of other things (cf. assigno, I. B.):

    aquae,

    Dig. 43, 20, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > assignatio

  • 6 adtribuo

    at-trĭbŭo ( adt-, Weissenb., Jan; att-, B. and K., L. Müller), ŭi, ūtum, 3, v. a., to associate, add or join to, to annex, assign, bestow, give (class., but rare in the poets; syn.: tribuo, assigno, do, ascribo, addico).
    I.
    In gen.
    A.
    Lit.:

    pueros attribue ei, quot et quos videbitur,

    Cic. Att. 12, 30:

    video, cui Apulia sit attributa,

    assigned as a province, id. Cat. 2, 3, 6:

    insulae Rhodiis attributae,

    annexed, subjected, id. ad Q. Fr. 1, 1, 11:

    Camunni finitimis adtributi municipiis,

    Plin. 3, 20, 24, § 134:

    equos gladiatoribus,

    Caes. B. C. 1, 14:

    quae (juventus) praesidio ejus loci adtributa erat,

    Liv. 24, 21: pontifici sacra omnia. id. 1, 20: possessionem, Vulg. Num. 36, 12:

    aliquem,

    ib. Deut. 29, 26.—Of the assigning of state domains or other possessions belonging to the public treasures:

    bona oppressorum in Vesvio restitutioni afflictarum civitatium attribuit,

    Suet. Tit. 8 al. —Hence of appropriations from the exchequer:

    pecuniam alicui,

    Cic. Phil. 14, 14, 16:

    ad aliquam rem pecuniam dare, attribuere, solvere,

    id. ib. 14, 14 fin.;

    so Liv 40, 51.—Also of private assignments: Faberius si venerit, videbis, ut tantum attribuatur, quantum debetur,

    Cic. Att. 13, 2, 1.—Hence also aliquem, to assign, make over to any one:

    attributos quod appellas, valde probo,

    i. e. my debtors, to whom I have referred you, Cic. Att. 13, 22.—
    B.
    Trop.:

    timor, quem mihi natura pudorque meus attribuit,

    Cic. Rosc. Am. 4:

    Suus cuique attributus est error,

    Cat. 22, 20:

    si alicui rei hujus modi, legi, loco, urbi, monumento oratio attribuetur,

    i. e. if these are represented as speaking, Cic. Inv 1, 52, 100:

    curam alicujus rei adtribuere,

    Liv. 26, 49.—
    II.
    Esp.
    A.
    To join in addition, to add:

    non attribuere ad amissionem amicorum miseriam nostram,

    Cic. Tusc. 3, 30, 73.—
    B.
    Aliquid alicui, to attribute or impute to one, to charge with, ascribe to (cf. ascribo):

    si eruditius videbitur disputare, attribuito Graecis litteris,

    Cic. Sen. 1, 3:

    Hoc tu si cupidius factum existimas, Caesari attribues,

    id. de Or. 2, 3, 14:

    bonos exitus dis immortalibus,

    id. N. D. 3, 37, 89:

    aliis causam calamitatis,

    id. Verr. 2, 5, 41.—
    C.
    T. t., to lay as a tax or tribute:

    his rebus omnibus terni in milia aeris adtribuerentur,

    Liv. 39, 44.—Hence, attrĭbūtus ( adt-), a, um, P. a., lit. that is ascribed or attributed to a thing; hence, subst.: attrĭbūtum, i, n.
    A.
    (Acc. to I.) Money assigned from the public treasury, Varr. L. L. 5, § 181 Müll.—
    B.
    In gram. lang., a predicate, attribute:

    Omnes res confirmantur aut ex eo, quod personis, aut ex eo, quod negotiis est attributum,

    Cic. Inv. 1, 24, 34; 1, 25, 36 sqq.; Gell. 4, 1 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > adtribuo

  • 7 adtributus

    at-trĭbŭo ( adt-, Weissenb., Jan; att-, B. and K., L. Müller), ŭi, ūtum, 3, v. a., to associate, add or join to, to annex, assign, bestow, give (class., but rare in the poets; syn.: tribuo, assigno, do, ascribo, addico).
    I.
    In gen.
    A.
    Lit.:

    pueros attribue ei, quot et quos videbitur,

    Cic. Att. 12, 30:

    video, cui Apulia sit attributa,

    assigned as a province, id. Cat. 2, 3, 6:

    insulae Rhodiis attributae,

    annexed, subjected, id. ad Q. Fr. 1, 1, 11:

    Camunni finitimis adtributi municipiis,

    Plin. 3, 20, 24, § 134:

    equos gladiatoribus,

    Caes. B. C. 1, 14:

    quae (juventus) praesidio ejus loci adtributa erat,

    Liv. 24, 21: pontifici sacra omnia. id. 1, 20: possessionem, Vulg. Num. 36, 12:

    aliquem,

    ib. Deut. 29, 26.—Of the assigning of state domains or other possessions belonging to the public treasures:

    bona oppressorum in Vesvio restitutioni afflictarum civitatium attribuit,

    Suet. Tit. 8 al. —Hence of appropriations from the exchequer:

    pecuniam alicui,

    Cic. Phil. 14, 14, 16:

    ad aliquam rem pecuniam dare, attribuere, solvere,

    id. ib. 14, 14 fin.;

    so Liv 40, 51.—Also of private assignments: Faberius si venerit, videbis, ut tantum attribuatur, quantum debetur,

    Cic. Att. 13, 2, 1.—Hence also aliquem, to assign, make over to any one:

    attributos quod appellas, valde probo,

    i. e. my debtors, to whom I have referred you, Cic. Att. 13, 22.—
    B.
    Trop.:

    timor, quem mihi natura pudorque meus attribuit,

    Cic. Rosc. Am. 4:

    Suus cuique attributus est error,

    Cat. 22, 20:

    si alicui rei hujus modi, legi, loco, urbi, monumento oratio attribuetur,

    i. e. if these are represented as speaking, Cic. Inv 1, 52, 100:

    curam alicujus rei adtribuere,

    Liv. 26, 49.—
    II.
    Esp.
    A.
    To join in addition, to add:

    non attribuere ad amissionem amicorum miseriam nostram,

    Cic. Tusc. 3, 30, 73.—
    B.
    Aliquid alicui, to attribute or impute to one, to charge with, ascribe to (cf. ascribo):

    si eruditius videbitur disputare, attribuito Graecis litteris,

    Cic. Sen. 1, 3:

    Hoc tu si cupidius factum existimas, Caesari attribues,

    id. de Or. 2, 3, 14:

    bonos exitus dis immortalibus,

    id. N. D. 3, 37, 89:

    aliis causam calamitatis,

    id. Verr. 2, 5, 41.—
    C.
    T. t., to lay as a tax or tribute:

    his rebus omnibus terni in milia aeris adtribuerentur,

    Liv. 39, 44.—Hence, attrĭbūtus ( adt-), a, um, P. a., lit. that is ascribed or attributed to a thing; hence, subst.: attrĭbūtum, i, n.
    A.
    (Acc. to I.) Money assigned from the public treasury, Varr. L. L. 5, § 181 Müll.—
    B.
    In gram. lang., a predicate, attribute:

    Omnes res confirmantur aut ex eo, quod personis, aut ex eo, quod negotiis est attributum,

    Cic. Inv. 1, 24, 34; 1, 25, 36 sqq.; Gell. 4, 1 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > adtributus

  • 8 attribuo

    at-trĭbŭo ( adt-, Weissenb., Jan; att-, B. and K., L. Müller), ŭi, ūtum, 3, v. a., to associate, add or join to, to annex, assign, bestow, give (class., but rare in the poets; syn.: tribuo, assigno, do, ascribo, addico).
    I.
    In gen.
    A.
    Lit.:

    pueros attribue ei, quot et quos videbitur,

    Cic. Att. 12, 30:

    video, cui Apulia sit attributa,

    assigned as a province, id. Cat. 2, 3, 6:

    insulae Rhodiis attributae,

    annexed, subjected, id. ad Q. Fr. 1, 1, 11:

    Camunni finitimis adtributi municipiis,

    Plin. 3, 20, 24, § 134:

    equos gladiatoribus,

    Caes. B. C. 1, 14:

    quae (juventus) praesidio ejus loci adtributa erat,

    Liv. 24, 21: pontifici sacra omnia. id. 1, 20: possessionem, Vulg. Num. 36, 12:

    aliquem,

    ib. Deut. 29, 26.—Of the assigning of state domains or other possessions belonging to the public treasures:

    bona oppressorum in Vesvio restitutioni afflictarum civitatium attribuit,

    Suet. Tit. 8 al. —Hence of appropriations from the exchequer:

    pecuniam alicui,

    Cic. Phil. 14, 14, 16:

    ad aliquam rem pecuniam dare, attribuere, solvere,

    id. ib. 14, 14 fin.;

    so Liv 40, 51.—Also of private assignments: Faberius si venerit, videbis, ut tantum attribuatur, quantum debetur,

    Cic. Att. 13, 2, 1.—Hence also aliquem, to assign, make over to any one:

    attributos quod appellas, valde probo,

    i. e. my debtors, to whom I have referred you, Cic. Att. 13, 22.—
    B.
    Trop.:

    timor, quem mihi natura pudorque meus attribuit,

    Cic. Rosc. Am. 4:

    Suus cuique attributus est error,

    Cat. 22, 20:

    si alicui rei hujus modi, legi, loco, urbi, monumento oratio attribuetur,

    i. e. if these are represented as speaking, Cic. Inv 1, 52, 100:

    curam alicujus rei adtribuere,

    Liv. 26, 49.—
    II.
    Esp.
    A.
    To join in addition, to add:

    non attribuere ad amissionem amicorum miseriam nostram,

    Cic. Tusc. 3, 30, 73.—
    B.
    Aliquid alicui, to attribute or impute to one, to charge with, ascribe to (cf. ascribo):

    si eruditius videbitur disputare, attribuito Graecis litteris,

    Cic. Sen. 1, 3:

    Hoc tu si cupidius factum existimas, Caesari attribues,

    id. de Or. 2, 3, 14:

    bonos exitus dis immortalibus,

    id. N. D. 3, 37, 89:

    aliis causam calamitatis,

    id. Verr. 2, 5, 41.—
    C.
    T. t., to lay as a tax or tribute:

    his rebus omnibus terni in milia aeris adtribuerentur,

    Liv. 39, 44.—Hence, attrĭbūtus ( adt-), a, um, P. a., lit. that is ascribed or attributed to a thing; hence, subst.: attrĭbūtum, i, n.
    A.
    (Acc. to I.) Money assigned from the public treasury, Varr. L. L. 5, § 181 Müll.—
    B.
    In gram. lang., a predicate, attribute:

    Omnes res confirmantur aut ex eo, quod personis, aut ex eo, quod negotiis est attributum,

    Cic. Inv. 1, 24, 34; 1, 25, 36 sqq.; Gell. 4, 1 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > attribuo

  • 9 attributum

    at-trĭbŭo ( adt-, Weissenb., Jan; att-, B. and K., L. Müller), ŭi, ūtum, 3, v. a., to associate, add or join to, to annex, assign, bestow, give (class., but rare in the poets; syn.: tribuo, assigno, do, ascribo, addico).
    I.
    In gen.
    A.
    Lit.:

    pueros attribue ei, quot et quos videbitur,

    Cic. Att. 12, 30:

    video, cui Apulia sit attributa,

    assigned as a province, id. Cat. 2, 3, 6:

    insulae Rhodiis attributae,

    annexed, subjected, id. ad Q. Fr. 1, 1, 11:

    Camunni finitimis adtributi municipiis,

    Plin. 3, 20, 24, § 134:

    equos gladiatoribus,

    Caes. B. C. 1, 14:

    quae (juventus) praesidio ejus loci adtributa erat,

    Liv. 24, 21: pontifici sacra omnia. id. 1, 20: possessionem, Vulg. Num. 36, 12:

    aliquem,

    ib. Deut. 29, 26.—Of the assigning of state domains or other possessions belonging to the public treasures:

    bona oppressorum in Vesvio restitutioni afflictarum civitatium attribuit,

    Suet. Tit. 8 al. —Hence of appropriations from the exchequer:

    pecuniam alicui,

    Cic. Phil. 14, 14, 16:

    ad aliquam rem pecuniam dare, attribuere, solvere,

    id. ib. 14, 14 fin.;

    so Liv 40, 51.—Also of private assignments: Faberius si venerit, videbis, ut tantum attribuatur, quantum debetur,

    Cic. Att. 13, 2, 1.—Hence also aliquem, to assign, make over to any one:

    attributos quod appellas, valde probo,

    i. e. my debtors, to whom I have referred you, Cic. Att. 13, 22.—
    B.
    Trop.:

    timor, quem mihi natura pudorque meus attribuit,

    Cic. Rosc. Am. 4:

    Suus cuique attributus est error,

    Cat. 22, 20:

    si alicui rei hujus modi, legi, loco, urbi, monumento oratio attribuetur,

    i. e. if these are represented as speaking, Cic. Inv 1, 52, 100:

    curam alicujus rei adtribuere,

    Liv. 26, 49.—
    II.
    Esp.
    A.
    To join in addition, to add:

    non attribuere ad amissionem amicorum miseriam nostram,

    Cic. Tusc. 3, 30, 73.—
    B.
    Aliquid alicui, to attribute or impute to one, to charge with, ascribe to (cf. ascribo):

    si eruditius videbitur disputare, attribuito Graecis litteris,

    Cic. Sen. 1, 3:

    Hoc tu si cupidius factum existimas, Caesari attribues,

    id. de Or. 2, 3, 14:

    bonos exitus dis immortalibus,

    id. N. D. 3, 37, 89:

    aliis causam calamitatis,

    id. Verr. 2, 5, 41.—
    C.
    T. t., to lay as a tax or tribute:

    his rebus omnibus terni in milia aeris adtribuerentur,

    Liv. 39, 44.—Hence, attrĭbūtus ( adt-), a, um, P. a., lit. that is ascribed or attributed to a thing; hence, subst.: attrĭbūtum, i, n.
    A.
    (Acc. to I.) Money assigned from the public treasury, Varr. L. L. 5, § 181 Müll.—
    B.
    In gram. lang., a predicate, attribute:

    Omnes res confirmantur aut ex eo, quod personis, aut ex eo, quod negotiis est attributum,

    Cic. Inv. 1, 24, 34; 1, 25, 36 sqq.; Gell. 4, 1 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > attributum

См. также в других словарях:

  • Ассигнаты — (франц. assignats, от лат. assigno назначаю)         бумажные деньги периода Великой французской революции. Впервые были выпущены в 1789 крупными купюрами (10 000 ливров) на сумму 400 млн. ливров как государственные процентные бумаги с 3 5%… …   Большая советская энциклопедия

  • АСИГНОВАТЬ — АСИГНОВАТЬ, АССИГНОВАТЬ, ассигную, ассигнуешь, совер. и несовер., что (лат. assigno). Включить (включать) в смету, назначить (назначать) выдачу известной суммы на какую нибудь определенную цель (офиц., фин.). На ремонт школы предполагается… …   Толковый словарь Ушакова

  • АСИГНОВАТЬ — АСИГНОВАТЬ, АССИГНОВАТЬ, ассигную, ассигнуешь, совер. и несовер., что (лат. assigno). Включить (включать) в смету, назначить (назначать) выдачу известной суммы на какую нибудь определенную цель (офиц., фин.). На ремонт школы предполагается… …   Толковый словарь Ушакова

  • КОНТРАССИГНАЦИЯ — КОНТРАССИГНАЦИЯ, контрассигнации, жен. (от лат. contra против и assigno ставлю печать) (офиц. загр.). Подпись, скрепа министра на акте, исходящем от главы правительства, означающая, что ответственность за этот акт падает на министра. Толковый… …   Толковый словарь Ушакова

  • Benafigos — Saltar a navegación, búsqueda Benafigos Bandera …   Wikipedia Español

  • Ассигнаты — Односторонний королевский ассигнат 500 ливров, 1790 У этого термина существуют и другие з …   Википедия

  • АССИГНОВАТЬ — (от лат. assignare указывать, назначать). Назначить отпуск денег. Словарь иностранных слов, вошедших в состав русского языка. Чудинов А.Н., 1910. АССИГНОВАТЬ лат. assignare. Назначить отпуск денег. Объяснение 25000 иностранных слов, вошедших в… …   Словарь иностранных слов русского языка

  • контрассигнация — контрассигнации, ж. [от латин. contra – против и assigno – ставлю печать] (офиц. загр.). Подпись, скрепа министра на акте, исходящем от главы правительства, означающая, что ответственность за этот акт падает на министра. Большой словарь… …   Словарь иностранных слов русского языка

  • ՄԱԿԱԳՐԵՄ — (եցի.) NBH 2 0191 Chronological Sequence: 6c, 8c, 9c, 11c, 12c, 13c ն. ἑπιγράφω intitulo, describo, inscribo եւ assigno, adscribo Վերագրել. որպէս վերնագրել. գրել ʼի վերայ. *Մակագրէ արիստոտէլ (այսպէս). Յաղագս ստորոգութեան. Յաղագս մեկնութեան.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՆՇԱՆԱԿԵՄ — (եցի.) NBH 2 0436 Chronological Sequence: Unknown date, 5c, 6c, 8c, 10c ն. σημαίνω, ἑπισημαίνω significo, assigno, designo, signum do διασαφέω declaro, explano ἑξηγέομαι refero, enarro, explico. Նշանակաւ իւիք յայտ առնել. նշանաւ իմն յայտնել. տալ… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»