-
1 aspernanter
aspernanter, adv., v. aspernor fin. -
2 aspernanter
aspernantius, aspernantissime ADVwith contempt, contemptuously -
3 adspernor
aspernor (wrongly ads-), ātus, 1, v. dep. a. [for ab-spernor, as as-pello for abpello, as-porto for ab-porto; cf. ab init.; Doed. Syn. II. p. 179, and Vanicek, p. 1182], lit., to cast off a person or thing (ab se spernari; cf. sperno and spernor); hence, to disdain, spurn, reject, despise (simply with the accessory idea of aversion = recuso, respuo, reicio, and opp. to appeto, concupisco; on the other hand, contemnere, not to fear, is opp. to metuere, timere; and despicere, not to value a thing, is opp. to revereri; cf. Doed. Syn. cited supra; class.; very freq. in Cic.;I.more rare in the poets): alicujus familiam,
Ter. Phorm. 2, 3, 24 (aspernari = recusare, avertere, non agnoscere, Don.).Lit.:II.gustatus id, quod valde dulce est, aspernatur,
Cic. de Or. 3, 25, 99:nemo bonus... qui vos non oculis fugiat, auribus respuat, animo aspernetur,
id. Pis. 20; so id. Fat. 20, 47:regem ut externum aspernari,
Tac. A. 2, 1:matrem,
id. ib. 4, 57:de pace legatos haud aspernatus,
id. ib. 15, 27:hanc (proscriptionem) nisi hoc judicio a vobis reicitis et aspernamini,
Cic. Rosc. Am. 53:voluptatem appetit, ut bonum: aspernatur dolorem, ut malum,
id. Fin. 2, 10, 31; so,ut quodam ab hospite conditum oleum pro viridi adpositum, aspernantibus ceteris, solum etiam largius appetisse scribat,
Suet. Caes. 53:si voluptatem aspernari ratione et sapientiā non possemus,
Cic. Sen. 12, 42:querimonias alicujus aspernari, contemnere ac neglegere,
id. Verr. 2, 4, 51:regis liberalitatem,
id. Tusc. 5, 32, 91 al.; Sall. C. 3, 4:diis aspernantibus placamina irae,
Liv. 7, 3:deditionem alicujus,
id. 8, 2; 9, 41 et saep.:consilia,
Tac. G. 8:sententiam,
id. ib. 11:honorem,
id. ib. 27:militiam,
id. H. 2, 36:disciplinam,
id. A. 1, 16:virtutem,
id. ib. 13, 2:panem,
Suet. Ner. 48 fin.:imperium,
Curt. 10, 5, 13 et saep.:Interea cave sis nos aspernata sepultos,
Prop. 3, 5, 25: aspernabantur ceteros, * Vulg. Luc. 18, 9:haud aspernanda precare,
Verg. A. 11, 106; Phaedr. 5, 4, 4.—With inf. as object:illa refert vultu non aspernata rogari,
Stat. S. 1, 2, 105:dare aspernabantur,
Tac. A. 4, 46. —In Cic. once, to turn away, avert (not from one's self, but from something pertaining to one's self): furorem alicujus atque crudelitatem a suis aris atque templis, Clu. 68 fin. —Trop.:qui colore ipso patriam aspernaris,
deny, Cic. Pis. 1.—► Pass.: qui habet, ultro appetitur; qui est pauper, aspernatur, is held in contempt, Cic. Fragm. ap. Prisc. p. 792 P.:regem ab omnibus aspernari, Auct. B. Afr. 93: aspernata potio,
Arn. 5, p. 175.—Hence, aspernanter, adv. (qs. from the part. aspernans, which does not occur), with contempt, contemptuously:aliquid accipere,
Amm. 31, 4; so Sid. Ep. 7, 2.— Comp., Aug. Mus. 4, 9.— Sup. prob. not used. -
4 aspernor
aspernor (wrongly ads-), ātus, 1, v. dep. a. [for ab-spernor, as as-pello for abpello, as-porto for ab-porto; cf. ab init.; Doed. Syn. II. p. 179, and Vanicek, p. 1182], lit., to cast off a person or thing (ab se spernari; cf. sperno and spernor); hence, to disdain, spurn, reject, despise (simply with the accessory idea of aversion = recuso, respuo, reicio, and opp. to appeto, concupisco; on the other hand, contemnere, not to fear, is opp. to metuere, timere; and despicere, not to value a thing, is opp. to revereri; cf. Doed. Syn. cited supra; class.; very freq. in Cic.;I.more rare in the poets): alicujus familiam,
Ter. Phorm. 2, 3, 24 (aspernari = recusare, avertere, non agnoscere, Don.).Lit.:II.gustatus id, quod valde dulce est, aspernatur,
Cic. de Or. 3, 25, 99:nemo bonus... qui vos non oculis fugiat, auribus respuat, animo aspernetur,
id. Pis. 20; so id. Fat. 20, 47:regem ut externum aspernari,
Tac. A. 2, 1:matrem,
id. ib. 4, 57:de pace legatos haud aspernatus,
id. ib. 15, 27:hanc (proscriptionem) nisi hoc judicio a vobis reicitis et aspernamini,
Cic. Rosc. Am. 53:voluptatem appetit, ut bonum: aspernatur dolorem, ut malum,
id. Fin. 2, 10, 31; so,ut quodam ab hospite conditum oleum pro viridi adpositum, aspernantibus ceteris, solum etiam largius appetisse scribat,
Suet. Caes. 53:si voluptatem aspernari ratione et sapientiā non possemus,
Cic. Sen. 12, 42:querimonias alicujus aspernari, contemnere ac neglegere,
id. Verr. 2, 4, 51:regis liberalitatem,
id. Tusc. 5, 32, 91 al.; Sall. C. 3, 4:diis aspernantibus placamina irae,
Liv. 7, 3:deditionem alicujus,
id. 8, 2; 9, 41 et saep.:consilia,
Tac. G. 8:sententiam,
id. ib. 11:honorem,
id. ib. 27:militiam,
id. H. 2, 36:disciplinam,
id. A. 1, 16:virtutem,
id. ib. 13, 2:panem,
Suet. Ner. 48 fin.:imperium,
Curt. 10, 5, 13 et saep.:Interea cave sis nos aspernata sepultos,
Prop. 3, 5, 25: aspernabantur ceteros, * Vulg. Luc. 18, 9:haud aspernanda precare,
Verg. A. 11, 106; Phaedr. 5, 4, 4.—With inf. as object:illa refert vultu non aspernata rogari,
Stat. S. 1, 2, 105:dare aspernabantur,
Tac. A. 4, 46. —In Cic. once, to turn away, avert (not from one's self, but from something pertaining to one's self): furorem alicujus atque crudelitatem a suis aris atque templis, Clu. 68 fin. —Trop.:qui colore ipso patriam aspernaris,
deny, Cic. Pis. 1.—► Pass.: qui habet, ultro appetitur; qui est pauper, aspernatur, is held in contempt, Cic. Fragm. ap. Prisc. p. 792 P.:regem ab omnibus aspernari, Auct. B. Afr. 93: aspernata potio,
Arn. 5, p. 175.—Hence, aspernanter, adv. (qs. from the part. aspernans, which does not occur), with contempt, contemptuously:aliquid accipere,
Amm. 31, 4; so Sid. Ep. 7, 2.— Comp., Aug. Mus. 4, 9.— Sup. prob. not used.
Перевод: с латинского на английский
с английского на латинский- С английского на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский
- Французский