Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

archaios

  • 1 архебактерии

    [греч. archaiosдревний и греч. bacterion — палочка]
    группа микроорганизмов с прокариотической организацией клеток, резко отличающихся по ряду физиолого-биохимических свойств от истинных бактерий (эубактерий).

    Толковый биотехнологический словарь. Русско-английский. > архебактерии

  • 2 Belus

    Bēlus, i, m., = Bêlos; Heb..
    I.
    An Asiatic king of a primitive age, builder of Babylon and founder of the Babylonian kingdom, Verg. A. 1, 621; 1, 729 sq.:

    priscus,

    Ov. M. 4, 213 (like Bêlos ho archaios, Aelian. V. H. 13, 3).—
    II.
    An Indian deity, compared with Hercules of the Greeks, Cic. N. D. 3, 16, 42; cf. Robinson, Dict., under.—
    III.
    A king of Egypt, father of Danaus and Ægyptus.
    IV.
    Derivv.
    A.
    Bēlīdes, ae (for the length of the i, cf. Prisc. p. 584 P.), m., = Bêlidês, a male descendant of Belus:

    Belidae fratres,

    i. e. Danaus and Ægyptus, Stat. Th. 6, 291:

    surge, age, Belide, de tot modo fratribus unus,

    i. e. Lynceus, son of Ægyptus, Ov. H. 14, 73:

    Palamedes,

    Verg. A. 2, 82 (septimo gradu a Belo originem ducens, Serv.).—
    B.
    Bēlis, ĭdis, f., and usu. in plur., Bēlĭdĕs, um, the granddaughters of Belus, the Belides, = Danaides (v. Danaus), Ov. Tr. 3, 1, 62; id. A. A. 1, 74; id. M. 4, 463; 10, 44.—
    C.
    Bēlĭăs, ădis, f., = Belis, Sen. Herc. Oet. 961.—
    V.
    Beli oculus, a precious stone, cat ' s-eye, a species of onyx, Plin. 37, 10, 55, § 149.—
    VI.
    A river of Galilee, on the borders of Phœnicia, now Nahr Naaman, Plin. 5, 19, 17, § 75; Tac. H. 5, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > Belus

  • 3 prisci

    1.
    priscus, a, um, adj. [for prius-cus, like pris-tinus for prius-tinus, and magis for magius, a comparative form], of or belonging to former times, of many years ago, old, olden, ancient, primitive, antique. Like the Greek archaios, it denotes that which existed before our time, while pristinus is applied also to those things which have existed in our day (class.; cf.: vetus, antiquus).
    I.
    Lit.:

    credendum est veteribus et priscis viris,

    Cic. Univ. 11:

    prisca illa et antiqua rei publicae forma,

    Vell. 2, 89, 3:

    illud erat insitum priscis illis, quos cascos appellat Ennius,

    Cic. Tusc. 1, 12, 27:

    nam Joves pluris in priscis Graecorum litteris invenimus,

    id. N. D. 3, 16, 42:

    severitas,

    id. Har. Resp. 13, 27:

    et illud quod loquitur priscum visum iri putat,

    id. de Or. 3, 11, 42:

    priscae sanctimoniae virgo,

    Tac. A. 3, 69: prisci Latini proprie appellati sunt ii, qui prius quam conderetur Roma, fuerunt, Paul. ex Fest. p. 226 Müll.: priscae Latinae coloniae appellatae sunt, ut distinguerent a novis, quae postea a populo dabantur, Fest. p. 241 Müll.:

    tempus,

    Ov. F. 1, 197.— Priscus has the accessory idea of venerable, and from the Augustan period is frequently applied to whatever dates from the earliest times, the golden age of Rome:

    prisca gens mortalium,

    Hor. Epod. 2, 2:

    priscus Inachus,

    id. C. 2, 3, 21:

    Pudor,

    id. C. S. 57:

    prisco more,

    Ov. F. 2, 282:

    prisco ritu,

    Plin. 12, 1, 2, § 3:

    priscum illud acumen, Brute, tuum,

    Juv. 4, 102:

    fides,

    Verg. A. 9, 79; Mart. 1, 40, 2.— Subst.: prisci, ōrum, m., the ancients:

    cum colerent prisci studiosius agros,

    Ov. F. 3, 779.—
    II.
    Transf.
    A.
    Former, previous ( poet.):

    quid si prisca redit Venus?

    Hor. C. 3, 9, 17:

    nomen,

    Ov. M. 14, 850; Spart. Hadr. 5.—
    B.
    Old-fashioned, i. e. strict, severe ( poet.):

    prisci praecepta parentis,

    Cat. 64, 159: Cato, Hor. C. 3, 21, 11:

    prisca supercilia,

    Verg. Cop. 34.—Hence, adv.: priscē, in the old-fashioned manner, strictly, severely (class. but rare):

    utrum me secum severe, et graviter, et prisce agere malit, an remisse, ac leniter, et urbane,

    Cic. Cael. 14, 33.
    2.
    Priscus, i, m., a Roman surname, the elder.
    I.
    Of the first Tarquin: Priscus Tarquinius est dictus, quia prius fuit quam Superbus Tarquinius, Paul. ex Fest. p. 226 Müll.; Liv. 1, 34.—
    II.
    Tarquinius Numicius Priscus, Liv. 2, 63.—
    III.
    Helvidius Priscus, Suet. Vesp. 15.—
    IV.
    Two Latin poets:

    Priscus uterque,

    Ov. P. 4, 16, 10 Burm. ad loc.

    Lewis & Short latin dictionary > prisci

  • 4 Priscus

    1.
    priscus, a, um, adj. [for prius-cus, like pris-tinus for prius-tinus, and magis for magius, a comparative form], of or belonging to former times, of many years ago, old, olden, ancient, primitive, antique. Like the Greek archaios, it denotes that which existed before our time, while pristinus is applied also to those things which have existed in our day (class.; cf.: vetus, antiquus).
    I.
    Lit.:

    credendum est veteribus et priscis viris,

    Cic. Univ. 11:

    prisca illa et antiqua rei publicae forma,

    Vell. 2, 89, 3:

    illud erat insitum priscis illis, quos cascos appellat Ennius,

    Cic. Tusc. 1, 12, 27:

    nam Joves pluris in priscis Graecorum litteris invenimus,

    id. N. D. 3, 16, 42:

    severitas,

    id. Har. Resp. 13, 27:

    et illud quod loquitur priscum visum iri putat,

    id. de Or. 3, 11, 42:

    priscae sanctimoniae virgo,

    Tac. A. 3, 69: prisci Latini proprie appellati sunt ii, qui prius quam conderetur Roma, fuerunt, Paul. ex Fest. p. 226 Müll.: priscae Latinae coloniae appellatae sunt, ut distinguerent a novis, quae postea a populo dabantur, Fest. p. 241 Müll.:

    tempus,

    Ov. F. 1, 197.— Priscus has the accessory idea of venerable, and from the Augustan period is frequently applied to whatever dates from the earliest times, the golden age of Rome:

    prisca gens mortalium,

    Hor. Epod. 2, 2:

    priscus Inachus,

    id. C. 2, 3, 21:

    Pudor,

    id. C. S. 57:

    prisco more,

    Ov. F. 2, 282:

    prisco ritu,

    Plin. 12, 1, 2, § 3:

    priscum illud acumen, Brute, tuum,

    Juv. 4, 102:

    fides,

    Verg. A. 9, 79; Mart. 1, 40, 2.— Subst.: prisci, ōrum, m., the ancients:

    cum colerent prisci studiosius agros,

    Ov. F. 3, 779.—
    II.
    Transf.
    A.
    Former, previous ( poet.):

    quid si prisca redit Venus?

    Hor. C. 3, 9, 17:

    nomen,

    Ov. M. 14, 850; Spart. Hadr. 5.—
    B.
    Old-fashioned, i. e. strict, severe ( poet.):

    prisci praecepta parentis,

    Cat. 64, 159: Cato, Hor. C. 3, 21, 11:

    prisca supercilia,

    Verg. Cop. 34.—Hence, adv.: priscē, in the old-fashioned manner, strictly, severely (class. but rare):

    utrum me secum severe, et graviter, et prisce agere malit, an remisse, ac leniter, et urbane,

    Cic. Cael. 14, 33.
    2.
    Priscus, i, m., a Roman surname, the elder.
    I.
    Of the first Tarquin: Priscus Tarquinius est dictus, quia prius fuit quam Superbus Tarquinius, Paul. ex Fest. p. 226 Müll.; Liv. 1, 34.—
    II.
    Tarquinius Numicius Priscus, Liv. 2, 63.—
    III.
    Helvidius Priscus, Suet. Vesp. 15.—
    IV.
    Two Latin poets:

    Priscus uterque,

    Ov. P. 4, 16, 10 Burm. ad loc.

    Lewis & Short latin dictionary > Priscus

  • 5 priscus

    1.
    priscus, a, um, adj. [for prius-cus, like pris-tinus for prius-tinus, and magis for magius, a comparative form], of or belonging to former times, of many years ago, old, olden, ancient, primitive, antique. Like the Greek archaios, it denotes that which existed before our time, while pristinus is applied also to those things which have existed in our day (class.; cf.: vetus, antiquus).
    I.
    Lit.:

    credendum est veteribus et priscis viris,

    Cic. Univ. 11:

    prisca illa et antiqua rei publicae forma,

    Vell. 2, 89, 3:

    illud erat insitum priscis illis, quos cascos appellat Ennius,

    Cic. Tusc. 1, 12, 27:

    nam Joves pluris in priscis Graecorum litteris invenimus,

    id. N. D. 3, 16, 42:

    severitas,

    id. Har. Resp. 13, 27:

    et illud quod loquitur priscum visum iri putat,

    id. de Or. 3, 11, 42:

    priscae sanctimoniae virgo,

    Tac. A. 3, 69: prisci Latini proprie appellati sunt ii, qui prius quam conderetur Roma, fuerunt, Paul. ex Fest. p. 226 Müll.: priscae Latinae coloniae appellatae sunt, ut distinguerent a novis, quae postea a populo dabantur, Fest. p. 241 Müll.:

    tempus,

    Ov. F. 1, 197.— Priscus has the accessory idea of venerable, and from the Augustan period is frequently applied to whatever dates from the earliest times, the golden age of Rome:

    prisca gens mortalium,

    Hor. Epod. 2, 2:

    priscus Inachus,

    id. C. 2, 3, 21:

    Pudor,

    id. C. S. 57:

    prisco more,

    Ov. F. 2, 282:

    prisco ritu,

    Plin. 12, 1, 2, § 3:

    priscum illud acumen, Brute, tuum,

    Juv. 4, 102:

    fides,

    Verg. A. 9, 79; Mart. 1, 40, 2.— Subst.: prisci, ōrum, m., the ancients:

    cum colerent prisci studiosius agros,

    Ov. F. 3, 779.—
    II.
    Transf.
    A.
    Former, previous ( poet.):

    quid si prisca redit Venus?

    Hor. C. 3, 9, 17:

    nomen,

    Ov. M. 14, 850; Spart. Hadr. 5.—
    B.
    Old-fashioned, i. e. strict, severe ( poet.):

    prisci praecepta parentis,

    Cat. 64, 159: Cato, Hor. C. 3, 21, 11:

    prisca supercilia,

    Verg. Cop. 34.—Hence, adv.: priscē, in the old-fashioned manner, strictly, severely (class. but rare):

    utrum me secum severe, et graviter, et prisce agere malit, an remisse, ac leniter, et urbane,

    Cic. Cael. 14, 33.
    2.
    Priscus, i, m., a Roman surname, the elder.
    I.
    Of the first Tarquin: Priscus Tarquinius est dictus, quia prius fuit quam Superbus Tarquinius, Paul. ex Fest. p. 226 Müll.; Liv. 1, 34.—
    II.
    Tarquinius Numicius Priscus, Liv. 2, 63.—
    III.
    Helvidius Priscus, Suet. Vesp. 15.—
    IV.
    Two Latin poets:

    Priscus uterque,

    Ov. P. 4, 16, 10 Burm. ad loc.

    Lewis & Short latin dictionary > priscus

  • 6 Архаизм

    (от греч. archaîosдревний’)
    Устаревшее слово, называющее существующую реалию, но вытесненное из активного употребления синонимом.
    ––––––––––––––––––––––––––––––
    ир. Архаизм
    Арæх кæмæй нал фæпайда кæнынц, йæ бæсты ног дзырд кæй фæзынд, уый тыххæй, ахæм зæронд дзырд.
    ––––––––––––––––––––––––––––––
    диг. Архаизм
    Арæх кæмæй нæ бал фæппайда кæнунцæ, æ бæсти нæуæг дзурд ке фæззиндтæй, уой туххæн, уæхæн зæронд дзурд.

    Русско-осетинский словарь лингвистических терминов > Архаизм

  • 7 arhaisks

    ▪ Termini
    lv arheol.
    ru архаичный
    ru архаический
    Zin94
    ▪ Skaidrojumi
    lv Izcelsme - sengrieķu archaios
    lv 1. Raksturīgs senatnei, saistīts ar to; sens
    lv 2. Tāds, kas savu laiku pārdzīvojis; novecojies; veclaicīgs
    Jum99
    ▪ Sinonīmi
    īp.v. novecojis
    T09

    Latviešu-krievu vārdnīcu > arhaisks

  • 8 arhajs

    ▪ Termini
    lv arhaja ēra, ģeol.
    ru эра архейская
    Zin93
    ▪ Skaidrojumi
    lv Izcelsme - sengrieķu archaios ‘sens, senlaiku’
    lv Arhaja ēra, vissenākais Zemes ģeoloģiskās vēstures posms pirms 2,6 — 3,5 (4,5) miljardiem gadu
    Jum99
    ▪ Sinonīmi
    1. arheozojs
    2. arhaja ēra
    T09

    Latviešu-krievu vārdnīcu > arhajs

См. также в других словарях:

  • Archaios — Saltar a navegación, búsqueda Archaios Información personal Origen Santo Domingo, República Dominicana …   Wikipedia Español

  • archaios — (греч.) древний …   Словарь ботанических терминов

  • Бред архаический — (archaios древний) – патологическое убеждение пациента в воздействии на него того, что называют первобытно мистическими силами воздействия (“порчи”, “сглаза”, “колдовства”, «волховства» и др.) или, напротив, убеждения в том, что он сам стал… …   Энциклопедический словарь по психологии и педагогике

  • АРХАИЗМ — (греч. archaismos, от archaios старый, древний). Выражение, слово, вышедшие из употребления, вообще все устарелое, старинное. Словарь иностранных слов, вошедших в состав русского языка. Чудинов А.Н., 1910. АРХАИЗМ 1) устарелый оборот речи;… …   Словарь иностранных слов русского языка

  • АРХЕЙ — (греч. archaios первоначальный, от arche начало). По Парацельсу, начало жизни, управляющее всеми функциями человеческого тела. Словарь иностранных слов, вошедших в состав русского языка. Чудинов А.Н., 1910. АРХЕЙ греч. archaios, первоначальный,… …   Словарь иностранных слов русского языка

  • АРХЕОГРАФИЯ — (от греч. archaios первоначальный, древний, и grapho пишу). Отрасль знаний, имеющая целью описывать и издавать древние письменные памятники. Словарь иностранных слов, вошедших в состав русского языка. Чудинов А.Н., 1910. АРХЕОГРАФИЯ описание… …   Словарь иностранных слов русского языка

  • АРХЕОЛОГИЯ — (от греч. archaios древний, и logos слово). Наука, занимающаяся исследованием и объяснением памятников древности. Словарь иностранных слов, вошедших в состав русского языка. Чудинов А.Н., 1910. АРХЕОЛОГИЯ наука о древностях, изучающая памятники… …   Словарь иностранных слов русского языка

  • archaisch — überholt; überaltert; antiquiert; veraltet; unmodern; altmodisch; ohne Schick; altes Eisen (umgangssprachlich); gestrig; antik; …   Universal-Lexikon

  • Archäologie — Altertumswissenschaft; Altertumskunde * * * Ar|chäo|lo|gie 〈[ çɛ ] f. 19; unz.〉 Altertumskunde [<grch. archaios „alt“ + logos „Wort, Rede“] * * * Ar|chäo|lo|gie, die; , n [griech. archaiologi̓a = Erzählungen aus der alten Geschichte, zu:… …   Universal-Lexikon

  • Acropolis of Athens — Infobox World Heritage Site Name = Acropolis of Athens State Party = GRE Type = Cultural Criteria = i, ii, iii, iv, vi ID = 404 Link = Region = Europe Coordinates = coord|37.971421|N|23.736166|E Year = 1987 Session = 11th Extension = Danger = The …   Wikipedia

  • Mikis Theodorakis — (Μίκης Θεοδωράκης) Mikis Theodorakis in 2004 Background information Born July 29, 1925 (1925 07 29) (age 86) …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»