-
1 ripio
m.1 gravel. (Andean Spanish (Bolivia, Chilean Spanish, Colombia, Ecuador, Peru), River Plate)2 rubble, waste, useless padding.pres.indicat.1st person singular (yo) present indicative of spanish verb: ripiar.* * *1 (residuo) refuse, waste2 (de albañilería) rubble, debris3 (palabrería) padding, verbiage, waffle\no perder ripio familiar not to miss a trick* * *SM1) (=palabras inútiles) padding, empty words pl ; [en poesía] trite verse2) (=residuo) refuse, waste3) (=escombro) rubble, debris4) Chile (=grava) gravel* * *2) (en escritos, conversación) padding, waffle* * *2) (en escritos, conversación) padding, waffle* * *A1 (escombro) rubble, debris* * *ripio nm[en escrito] padding;no perder ripio to be all ears2. [cascote] rubble3. Andes, RP gravel* * *m3:no perder ripio not miss a thing* * *ripio nm1) : debris, rubble2) : gravel -
2 ripio
• rubble• useless padding -
3 no perder ripio
-
4 ad-ripiō (arr-)
ad-ripiō (arr-) ipuī, eptus, ere [ad + rapio], to snatch, catch hurriedly, grasp, seize: telum: arcūs, O.: manum, H.—To seize, lay hold of: alqm medium, T.: quem adripuit, has buttonholed, H.: alqm comā, O.: adreptus de pecuniis repetundis, arrested for: abeuntes magistratu, L.—To take, appropriate, seize, embrace: facultatem laedendi: sibi imperium, usurp, Cs.: tempore adrepto, V.: impedimentum pro occasione, L.: (tellurem) velis, make haste to, V.: aliquid ad reprehendendum: gestūs aliunde: cognomen sibi ex imaginibus: maledictum ex trivio: tu mihi id, etc., seize (as a reproach) to me, etc. — To seize upon, learn with avidity: haec: (litterarum) studium, N.: celeriter res: litteras adripui.—To ridicule, attack, satirize: primores populi, H.: Nomentanum mecum, H. -
5 prō-ripiō
prō-ripiō puī, reptus, ere, to drag forth: hominem proripi iubet: nudos pedes, i. e. spring forth, O.: se ex curiā repente proripuit, rushed out: se ex curiā domum, S.: se portā foras, Cs.: se undique in publicum, rush into the street, L.: quo deinde ruis? quo proripis? (sc. te) V.—Fig., to drive out, hurry forth, impel: ne virilis Cultus in caedem et Lycias proriperet catervas? H.: quae libido non se proripiet? break out openly. -
6 pista de ripio
• dirt track -
7 выщелоченный остаток чилийской селитряной руды
Chemistry: ripioУниверсальный русско-английский словарь > выщелоченный остаток чилийской селитряной руды
-
8 abripio
ab-rĭpĭo, pui, eptum, 3, v. a. [rapio], to take away by violence, to drag away, to tear off or away (stronger than its synn. abduco, abigo, abstraho).I.Lit.A.In gen.:B.abripite hunc intro actutum inter manus,
hurry him away, Plaut. Most. 2, 1, 38:puella ex Atticā hinc abrepta,
stolen, Ter. Eun. 1, 2, 30; cf.:abreptam ex eo loco virginem secum asportāsse,
Cic. Verr. 2, 4, 49, § 107:de convivio in vincla atque in tenebras,
id. ib. 2, 4, 10, §24: ab complexu alicujus,
Liv. 3, 57, 3:milites vi fluminis abrepti,
Caes. B. C. 1, 64; cf. Mel. 3, 5, 8; Plin. 2, 67, 67, § 170; Verg. A. 1, 108:aliquem ad quaestionem,
Cic. Clu. 33, 89; cf.:aliquem ad humanum exitum,
id. Rep. 1, 16 fin.; with acc. only:Cererem,
Cic. Verr. 2, 4, 50, § 111:cives,
Nep. Milt. 4, 2:aliquid,
id. Dat. 4, 2: abripere se, to run, scamper away:ita abripuit repente sese subito,
Plaut. Mil. 2, 2, 21; so id. Curc. 5, 1, 8.—Transf., of property, to dissipate, squander:II.quod ille compersit miser, id illa univorsum abripiet,
Ter. Phorm. 1, 1, 11.—Trop., to carry off, remove, detach:repente te quasi quidam aestus ingenii tui procul a terrā abripuit atque in altum... abstraxit,
Cic. de Or. 3, 36, 145: voluntate omnes tecum fuerunt;tempestate abreptus est unus,
id. Lig. 12, 34 (the figure taken from those driven away in a storm at sea); so,abreptus amore caedum,
Sil. 5, 229; cf. id. 6, 332:(filium) etiam si natura a parentis similitudine abriperet,
i.e. made unlike him, Cic. Verr. 2, 5, 12. -
9 adripio
ar-rĭpĭo ( adr-, B. and K.; arr-, Lachm., Ritschl, Fleck., Merk., Rib., K. and H., Weissenb., Halm), rĭpŭi, reptum, 3, v. a. [rapio], to seize, snatch, lay hold of, draw a person or thing to one's self (esp. with haste).I.In gen.A.Lit.:B.ut eum eriperet, manum arripuit mordicus: Vix foras me abripui atque effugi,
Plaut. Curc. 5, 1, 7; cf.the first of the words following, formed by Plaut. after the manner of Aristophanes: Quodsemelarripides Numquampostreddonides,
Pers. 4, 6, 23 Ritschl:gladium,
id. Capt. 4, 4, 7; Vulg. Gen. 22, 10:pugionem,
ib. Num. 25, 7:securim,
ib. Jud. 9, 48:arma,
Liv. 35, 36:cultrum,
id. 3, 48:telum, vestimenta,
Nep. Alcib. 10, 5:arcus Arripit,
Ov. M. 5, 64:ensem,
id. ib. 13, 386:saxum,
Curt. 6, 9:pileum vel galerum,
Suet. Ner. 26:scutum e strage,
Tac. A. 3, 23:sagittam et scutum,
Vulg. Jer. 6, 23:clipeum,
ib. Isa. 21, 5:aliquem barbā,
Plaut. Rud. 3, 4, 64:manu,
Liv. 6, 8:aliquam comā,
Ov. M. 6, 552:caput capillo,
Suet. Galb. 20: manum alicujus, Auct. B. G. 8, 23; Hor. S. 1, 9, 4.—Trop., to take to one's self, procure, appropriate, seize:II.Arripe opem auxiliumque ad hanc rem,
Plaut. Mil. 2, 2, 65:vox et gestus subito sumi et aliunde adripi non potest,
Cic. Or. 1, 59, 252:cognomen sibi ex Aeliorum imaginibus adripuit,
id. Sest. 32:non debes adripere maledictum ex trivio aut ex scurrarum aliquo convicio,
id. Mur. 6:libenter adripere facultatem laedendi,
id. Fl. 8, 19:aliquid ad reprehendendum,
id. N. D. 2, 65, 162:impedimentum pro occasione arripere,
Liv. 3, 35 al. —Transf.A.In gen., to seize, lay hold of, take possession of, secure:B.Sublimem medium arriperem, et capite pronum in terram statuerem,
Ter. Ad. 3, 2, 18:simul arripit ipsum Pendentem,
Verg. A. 9, 561:medium arripit Servium,
Liv. 1, 48:quando arripuerit te spiritus Domini malus,
Vulg. 1 Reg. 16, 16; so ib. Luc. 8, 29:Existit sacer ignis et urit corpore serpens, Quamcumque arripuit partim,
Lucr. 6, 661:quemcumque patrem familias adripuissetis ex aliquo circulo,
you might have taken, Cic. de Or. 1, 34, 159:nisi forte eum (dolorem) dicis, qui simul atque adripuit, interficit,
id. Fin. 2, 28, 93:vitulum,
Vulg. Deut. 9, 21:leones,
ib. Dan. 6, 24:navem,
ib. Act. 27, 15:arrepto repente equo,
Liv. 6, 8:cohortes arreptas in urbem inducit,
id. 34, 20.— Trop., of the mind, to seize upon with eagerness or haste, to learn quickly or with avidity:pueri celeriter res innumerabiles adripiunt,
Cic. Sen. 21, 78:quas (sc. Graecas litteras) quidem sic avide adripui, quasi diuturnam sitim explere cupiens,
id. ib. 8, 26; cf. id. Mur. 30:Quarum studium etsi senior arripuerat,
Nep. Cato, 3, 2:quaerit Socrates unde animum adripuerimus, si nullus fuerit in mundo,
Cic. N. D. 3, 11, 26:quod animus adriperet aut exciperet extrinsecus ex divinitate,
id. Div. 2, 11, 26.—As a judicial t. t., to bring or summon before a tribunal, to complain of, accuse (cf. rapio;C.esp. freq. of those who are complained of after leaving their office): eum te adripuisse, a quo non sis rogatus,
Cic. Planc. 22, 54:ad quaestionem ipse adreptus est,
id. Clu. 33:tribunus plebis consules abeuntes magistratu arripuit,
Liv. 2, 54:arreptus a P. Numitorio Sp. Oppius,
id. 3, 58:arreptus a viatore,
id. 6, 16:quaestor ejus in praejudicium aliquot criminibus arreptus est,
Suet. Caes. 23:inter Sejani conscios arreptus,
id. Vit. 2.—Hence,In Horace, to attack with ridicule or reproach, to ridicule, satirize: Primores populi arripuit populumque tributim, Sat. 2, 1, 69:luxuriam et Nomentanum arripe mecum,
id. 2, 3, 224. -
10 arripio
ar-rĭpĭo ( adr-, B. and K.; arr-, Lachm., Ritschl, Fleck., Merk., Rib., K. and H., Weissenb., Halm), rĭpŭi, reptum, 3, v. a. [rapio], to seize, snatch, lay hold of, draw a person or thing to one's self (esp. with haste).I.In gen.A.Lit.:B.ut eum eriperet, manum arripuit mordicus: Vix foras me abripui atque effugi,
Plaut. Curc. 5, 1, 7; cf.the first of the words following, formed by Plaut. after the manner of Aristophanes: Quodsemelarripides Numquampostreddonides,
Pers. 4, 6, 23 Ritschl:gladium,
id. Capt. 4, 4, 7; Vulg. Gen. 22, 10:pugionem,
ib. Num. 25, 7:securim,
ib. Jud. 9, 48:arma,
Liv. 35, 36:cultrum,
id. 3, 48:telum, vestimenta,
Nep. Alcib. 10, 5:arcus Arripit,
Ov. M. 5, 64:ensem,
id. ib. 13, 386:saxum,
Curt. 6, 9:pileum vel galerum,
Suet. Ner. 26:scutum e strage,
Tac. A. 3, 23:sagittam et scutum,
Vulg. Jer. 6, 23:clipeum,
ib. Isa. 21, 5:aliquem barbā,
Plaut. Rud. 3, 4, 64:manu,
Liv. 6, 8:aliquam comā,
Ov. M. 6, 552:caput capillo,
Suet. Galb. 20: manum alicujus, Auct. B. G. 8, 23; Hor. S. 1, 9, 4.—Trop., to take to one's self, procure, appropriate, seize:II.Arripe opem auxiliumque ad hanc rem,
Plaut. Mil. 2, 2, 65:vox et gestus subito sumi et aliunde adripi non potest,
Cic. Or. 1, 59, 252:cognomen sibi ex Aeliorum imaginibus adripuit,
id. Sest. 32:non debes adripere maledictum ex trivio aut ex scurrarum aliquo convicio,
id. Mur. 6:libenter adripere facultatem laedendi,
id. Fl. 8, 19:aliquid ad reprehendendum,
id. N. D. 2, 65, 162:impedimentum pro occasione arripere,
Liv. 3, 35 al. —Transf.A.In gen., to seize, lay hold of, take possession of, secure:B.Sublimem medium arriperem, et capite pronum in terram statuerem,
Ter. Ad. 3, 2, 18:simul arripit ipsum Pendentem,
Verg. A. 9, 561:medium arripit Servium,
Liv. 1, 48:quando arripuerit te spiritus Domini malus,
Vulg. 1 Reg. 16, 16; so ib. Luc. 8, 29:Existit sacer ignis et urit corpore serpens, Quamcumque arripuit partim,
Lucr. 6, 661:quemcumque patrem familias adripuissetis ex aliquo circulo,
you might have taken, Cic. de Or. 1, 34, 159:nisi forte eum (dolorem) dicis, qui simul atque adripuit, interficit,
id. Fin. 2, 28, 93:vitulum,
Vulg. Deut. 9, 21:leones,
ib. Dan. 6, 24:navem,
ib. Act. 27, 15:arrepto repente equo,
Liv. 6, 8:cohortes arreptas in urbem inducit,
id. 34, 20.— Trop., of the mind, to seize upon with eagerness or haste, to learn quickly or with avidity:pueri celeriter res innumerabiles adripiunt,
Cic. Sen. 21, 78:quas (sc. Graecas litteras) quidem sic avide adripui, quasi diuturnam sitim explere cupiens,
id. ib. 8, 26; cf. id. Mur. 30:Quarum studium etsi senior arripuerat,
Nep. Cato, 3, 2:quaerit Socrates unde animum adripuerimus, si nullus fuerit in mundo,
Cic. N. D. 3, 11, 26:quod animus adriperet aut exciperet extrinsecus ex divinitate,
id. Div. 2, 11, 26.—As a judicial t. t., to bring or summon before a tribunal, to complain of, accuse (cf. rapio;C.esp. freq. of those who are complained of after leaving their office): eum te adripuisse, a quo non sis rogatus,
Cic. Planc. 22, 54:ad quaestionem ipse adreptus est,
id. Clu. 33:tribunus plebis consules abeuntes magistratu arripuit,
Liv. 2, 54:arreptus a P. Numitorio Sp. Oppius,
id. 3, 58:arreptus a viatore,
id. 6, 16:quaestor ejus in praejudicium aliquot criminibus arreptus est,
Suet. Caes. 23:inter Sejani conscios arreptus,
id. Vit. 2.—Hence,In Horace, to attack with ridicule or reproach, to ridicule, satirize: Primores populi arripuit populumque tributim, Sat. 2, 1, 69:luxuriam et Nomentanum arripe mecum,
id. 2, 3, 224. -
11 conripio
cor-rĭpĭo ( conr-), rĭpŭi, reptum, 3, v. a. [rapio], to seize or snatch up, to collect, to seize upon, take hold of (very freq., and class. in prose and poetry).I.Lit.A.In gen.:B.hominem conripi ac suspendi jussit in oleastro,
Cic. Verr. 2, 3, 23, § 57; Caes. B. C. 3, 109; cf. Ov. M. 9, 217 al.:arcumque manu celeresque sagittas,
Verg. A. 1, 188; cf.:lora manu,
Ov. M. 2, 145:fasces,
Sall. C. 18, 5:arma,
Vell. 2, 110 et saep.: corpus, to rise up quickly, start up:ex somno,
Lucr. 3, 164; Verg. A. 4, 572:de terrā,
Lucr. 4, 1000:e stratis,
Verg. A. 3, 176: se, to get or rise up hastily, to betake one's self somewhere, Plaut. Merc. 3, 4, 76; Ter. Hec. 3, 3, 5; Verg. A. 6, 472.— Poet.: viam, gradum, spatium, etc., to set out quickly, to pursue hastily, to hasten, hasten through or over:viam,
Verg. A. 1, 418; Ov. M. 2, 158; Plin. Ep. 4, 1, 6:gradum,
Hor. C. 1, 3, 33:spatia,
Verg. A. 5, 316:campum,
id. G. 3, 104:aequora,
Val. Fl. 1, 132 al.:correptā luce diei,
collected, Lucr. 4, 81.—In partic.1.Of robbery, etc., to carry off, rob, plunder, take possession of, usurp:2.pecunias undique quasi in subsidium,
Tac. A. 13, 18; cf.:bona vivorum ac mortuorum usquequaque,
Suet. Dom. 12:pecunias,
Cic. Verr. 1, 2, 5; Tac. A. 13, 31 fin.:sacram effigiem,
Verg. A. 2, 167:praefecturas,
Tac. A. 11, 8 al. —In Tac. freq. of accusations, to bring to trial, accuse, inform against:3.Vitellius accusatione corripitur, deferente Junio Lupo senatore,
Tac. A. 12, 42; 2, 28; 3, 49; 6, 40 al.—Of fire, etc., or of diseases, to attack, seize, sweep, or carry away (freq. after the Aug. per.):4.turbine caelesti subito correptus et igni,
Lucr. 6, 395; cf. Verg. A. 1, 45:flamma Corripuit tabulas,
id. ib. 9, 537; so Ov. M. 2, 210 al.;and transf. to the person: ipsas ignes corripuere casas,
id. F. 2, 524:nec singula morbi Corpora corripiunt,
Verg. G. 3, 472; Cels. 6, 18, 9; Plin. 7, 51, 52, § 172:morbo bis inter res agendas correptus est,
Suet. Caes. 45:pedum dolore,
Plin. Ep. 1, 12, 4;rarely of death: subitā morte,
Flor. 3, 17, 2:(ales) caeco correpta veneno,
Lucr. 6, 823:(segetes) modo sol nimius, nimius modo corripit imber,
Ov. M. 5, 483.— Absol.:si (paralytici) correpti non sunt, diutius quidem vivunt, sed, etc.,
Cels. 3, 47, 4.—With the access. idea of lessening by compressing, to draw together, draw in, contract, shorten, abridge, diminish (rare; mostly post-Aug.): singulos a septenis spatiis ad quina corripuit. Suet. Dom. 4:II.impensas,
id. Tib. 34;of discourse: quae nimium corripientes omnia sequitur obscuritas,
Quint. 4, 2, 44;of words in the number of syllables (trabs from trabes),
Varr. L. L. 7, § 33 Müll.;or in the length of syllables,
Quint. 9, 4, 89; 10, 1, 29;and so of syllables (opp. producere),
id. 1, 5, 18;opp. porrigere,
id. 1, 6, 32, and later grammarians.—In time:numina corripiant moras,
shorten, Ov. M. 9, 282:ut difficiles puerperiorum tricas Juno mulceat corripiatque Lucina?
Arn. 3, 21.—Trop.A.To reproach, reprove, chide, blame (first freq. after the Aug. per.;B.not in Cic.): hi omnes convicio L. Lentuli consulis correpti exagitabantur,
Caes. B. C. 1, 2: clamoribus maximis judices corripuerunt, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 2, 1; so with abl., Suet. Aug. 53:impransi correptus voce magistri,
Hor. S. 2, 3, 257:hunc cetera turba suorum corripiunt dictis,
Ov. M. 3, 565 al.:ut eum non inimice corripere, sed paene patrie monere videatur,
Quint. 11, 1, 68; Liv. 2, 28, 5; Suet. Calig. 45; Ov. M. 13, 69 al.:corripientibus amicis,
Suet. Ner. 35.—As a figure of speech, Cels. ap. Quint. 9, 2, 104.—Of the passions, emotions, etc., to seize upon, attack (rare, [p. 474] and mostly poet. or in post-Aug. prose):hunc plausus hiantem... plebisque patrumque Corripuit ( = animum commovit),
Verg. G. 2, 510:correpta cupidine,
Ov. M. 9, 734; so id. ib. 9, 455:duplici ardore (sc. amoris et vini),
Prop. 1, 3, 13:misericordiā,
Suet. Calig. 12:irā,
Gell. 1, 26, 8: militiā ( poet. for militiae studio), Verg. A. 11, 584:imagine visae formae,
seized, fascinated, Ov. M. 4, 676. -
12 corripio
cor-rĭpĭo ( conr-), rĭpŭi, reptum, 3, v. a. [rapio], to seize or snatch up, to collect, to seize upon, take hold of (very freq., and class. in prose and poetry).I.Lit.A.In gen.:B.hominem conripi ac suspendi jussit in oleastro,
Cic. Verr. 2, 3, 23, § 57; Caes. B. C. 3, 109; cf. Ov. M. 9, 217 al.:arcumque manu celeresque sagittas,
Verg. A. 1, 188; cf.:lora manu,
Ov. M. 2, 145:fasces,
Sall. C. 18, 5:arma,
Vell. 2, 110 et saep.: corpus, to rise up quickly, start up:ex somno,
Lucr. 3, 164; Verg. A. 4, 572:de terrā,
Lucr. 4, 1000:e stratis,
Verg. A. 3, 176: se, to get or rise up hastily, to betake one's self somewhere, Plaut. Merc. 3, 4, 76; Ter. Hec. 3, 3, 5; Verg. A. 6, 472.— Poet.: viam, gradum, spatium, etc., to set out quickly, to pursue hastily, to hasten, hasten through or over:viam,
Verg. A. 1, 418; Ov. M. 2, 158; Plin. Ep. 4, 1, 6:gradum,
Hor. C. 1, 3, 33:spatia,
Verg. A. 5, 316:campum,
id. G. 3, 104:aequora,
Val. Fl. 1, 132 al.:correptā luce diei,
collected, Lucr. 4, 81.—In partic.1.Of robbery, etc., to carry off, rob, plunder, take possession of, usurp:2.pecunias undique quasi in subsidium,
Tac. A. 13, 18; cf.:bona vivorum ac mortuorum usquequaque,
Suet. Dom. 12:pecunias,
Cic. Verr. 1, 2, 5; Tac. A. 13, 31 fin.:sacram effigiem,
Verg. A. 2, 167:praefecturas,
Tac. A. 11, 8 al. —In Tac. freq. of accusations, to bring to trial, accuse, inform against:3.Vitellius accusatione corripitur, deferente Junio Lupo senatore,
Tac. A. 12, 42; 2, 28; 3, 49; 6, 40 al.—Of fire, etc., or of diseases, to attack, seize, sweep, or carry away (freq. after the Aug. per.):4.turbine caelesti subito correptus et igni,
Lucr. 6, 395; cf. Verg. A. 1, 45:flamma Corripuit tabulas,
id. ib. 9, 537; so Ov. M. 2, 210 al.;and transf. to the person: ipsas ignes corripuere casas,
id. F. 2, 524:nec singula morbi Corpora corripiunt,
Verg. G. 3, 472; Cels. 6, 18, 9; Plin. 7, 51, 52, § 172:morbo bis inter res agendas correptus est,
Suet. Caes. 45:pedum dolore,
Plin. Ep. 1, 12, 4;rarely of death: subitā morte,
Flor. 3, 17, 2:(ales) caeco correpta veneno,
Lucr. 6, 823:(segetes) modo sol nimius, nimius modo corripit imber,
Ov. M. 5, 483.— Absol.:si (paralytici) correpti non sunt, diutius quidem vivunt, sed, etc.,
Cels. 3, 47, 4.—With the access. idea of lessening by compressing, to draw together, draw in, contract, shorten, abridge, diminish (rare; mostly post-Aug.): singulos a septenis spatiis ad quina corripuit. Suet. Dom. 4:II.impensas,
id. Tib. 34;of discourse: quae nimium corripientes omnia sequitur obscuritas,
Quint. 4, 2, 44;of words in the number of syllables (trabs from trabes),
Varr. L. L. 7, § 33 Müll.;or in the length of syllables,
Quint. 9, 4, 89; 10, 1, 29;and so of syllables (opp. producere),
id. 1, 5, 18;opp. porrigere,
id. 1, 6, 32, and later grammarians.—In time:numina corripiant moras,
shorten, Ov. M. 9, 282:ut difficiles puerperiorum tricas Juno mulceat corripiatque Lucina?
Arn. 3, 21.—Trop.A.To reproach, reprove, chide, blame (first freq. after the Aug. per.;B.not in Cic.): hi omnes convicio L. Lentuli consulis correpti exagitabantur,
Caes. B. C. 1, 2: clamoribus maximis judices corripuerunt, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 2, 1; so with abl., Suet. Aug. 53:impransi correptus voce magistri,
Hor. S. 2, 3, 257:hunc cetera turba suorum corripiunt dictis,
Ov. M. 3, 565 al.:ut eum non inimice corripere, sed paene patrie monere videatur,
Quint. 11, 1, 68; Liv. 2, 28, 5; Suet. Calig. 45; Ov. M. 13, 69 al.:corripientibus amicis,
Suet. Ner. 35.—As a figure of speech, Cels. ap. Quint. 9, 2, 104.—Of the passions, emotions, etc., to seize upon, attack (rare, [p. 474] and mostly poet. or in post-Aug. prose):hunc plausus hiantem... plebisque patrumque Corripuit ( = animum commovit),
Verg. G. 2, 510:correpta cupidine,
Ov. M. 9, 734; so id. ib. 9, 455:duplici ardore (sc. amoris et vini),
Prop. 1, 3, 13:misericordiā,
Suet. Calig. 12:irā,
Gell. 1, 26, 8: militiā ( poet. for militiae studio), Verg. A. 11, 584:imagine visae formae,
seized, fascinated, Ov. M. 4, 676. -
13 deripio
dē-rĭpĭo ( - rupio), rĭpŭi, reptum, 3, v. a. [rapio], to tear off, tear away, snatch away, remove violently; to pull down (class., esp. freq. in poets).I.Lit. constr., with abl. with or without a prep., or rarely with dat.:II.aliquem de ara,
Plaut. Rud. 3, 6, 2; so with de, id. ib. 3, 5, 5; id. Men. 5, 2, 117; Tib. 1, 2, 82 al.; with ab, Plaut. Rud. 3, 3, 10:vestem a pectore,
Ov. M. 9, 637:ferrum a latere,
Tac. A. 1, 35; with ex:velamina ex humeris,
id. ib. 6, 567; cf.:aurum matronis,
Plaut. Aul. 4, 10, 18:pellem leoni,
Ov. M. 3, 52:pignus lacertis,
Hor. Od. 1, 9, 23; 4, 15, 7:amphoram horreo,
id. ib. 3, 28, 7:qualos fumosis tectis,
Verg. G. 2, 242:lunam caelo,
Hor. Epod. 5, 46 et saep.:ensem vaginā,
Ov. M. 10, 475:ramos arbore,
id. ib. 11, 29:tunicam,
id. Am. 1, 5, 13:derepta acus,
id. ib. 1, 14, 18:arma templis,
Sil. 10, 600:ore frena,
id. 10, 319:plaustro derepta nurus,
Val. Fl. 2, 160; Tac. A. 1, 20; 2, 45 et saep.— Absol.:facinus indignum, erum meum hic luci derupier in via,
Plaut. Men. 5, 7, 17.—Prov.:e caelo deripit ille deos, of outrageous impiety,
Tib. 1, 10, 60.—Trop.:► In MSS.quantum de mea auctoritate deripuisset,
Cic. Sull. 1, 2.and edd. often confounded with diripio q. v. -
14 diripio
dī-rĭpĭo, ŭi, eptum, 3, v. a. [rapio], to tear asunder, tear in pieces (class.).I.In gen. (rarely):II.Pentheum diripuisse aiunt Bacchas,
Plaut. Merc. 2, 4, 1:Hippolytum (equi),
Ov. A. A. 1, 338; id. F. 5, 310:nec opinantes (leae),
Lucr. 5, 1319:membra manibus nefandis,
Ov. M. 3, 731 et saep.:venti diripiunt fretum,
Stat. Th. 5, 367. —In partic.A.Milit. t. t., to lay waste, ravage, spoil, plunder an enemy's territory or possessions (so most freq.):b.bona alicujus,
Caes. B. G. 7, 3, 1; 7, 42, 3; 7, 43, 2:magnum numerum frumenti commeatusque,
id. ib. 7, 38, 9:impedimenta,
id. ib. 2, 17, 3:naves more praedonum,
id. B. C. 3, 112, 3:praedas bellicas,
Sall. J. 41, 7 et saep.:oppidum,
Caes. B. C. 1, 21, 2; 3, 80 fin.:urbes,
Liv. 37, 32 fin.:tecta,
id. 5, 41:templa hostiliter,
id. 37, 21; cf.:castra hostiliter,
id. 2, 14; and:oppida hostiliter,
Suet. Caes. 54:civitates,
Caes. B. C. 3, 31 fin.:provincias,
Cic. de Imp. Pomp. 19, 57:patriam,
id. Att. 8, 2, 3 et saep.—With personal objects:2.Eburones,
Caes. B. G. 6, 34, 8; 6, 35, 4:Lusitanos,
Nep. Cato, 3, 4:ab hostibus diripi,
Caes. B. G. 7, 8, 4; cf. id. B. C. 2, 12, 4 al.—Transf. beyond the milit. sphere, to destroy, to rob:B.(Harpyiae) diripiunt dapes,
Verg. A. 3, 227:supellectilem,
Suet. Ner. 11.—To struggle, strive, contend for a thing (post-Aug.):C.talos jecit in medium, quos pueri diripere coeperant,
Quint. 6, 1, 47: editum librum, to buy up rapidly, Suet. Vita Pers. fin. —Of persons:diripitur ille toto foro patronus,
Sen. Brev. Vit. 7; so,Timagenem, id. de Ira, 3, 23: Homerum (urbes),
Stat. Silv. 5, 3, 131:matrem avidis complexibus ambo,
id. Th. 5, 722:te potentiores per convivia,
Mart. 7, 76.—To tear away, snatch away:III.direpto ex capite regni insigni et lacerata veste,
Curt. 7, 5, 24:ferrum a latere,
Tac. A. 1, 35; Hor. C. 3, 5, 21 Stallb. (al. derepta). —Trop., of the mind and feelings, to distract, distress:differor, distrahor, diripior,
Plaut. Cist. 2, 1, 5. -
15 eripio
ē-rĭpĭo, ĭpŭi, eptum, 3, v. a. [rapio], to snatch, tear, or pull out; to snatch away, take away (freq. and class.; cf.: capio, prehendo, sumo, demo, adimo, rapio, furor).I.Lit.A.In gen.:b.tibias ex ore,
Plaut. Stich. 5, 4, 36; cf.:bolum e faucibus,
Ter. Heaut. 4, 2, 6:hirundines ex nido,
Plaut. Rud. 3, 4, 67; 3, 1, 8: ex manibus alicujus, Cass. ap. Cic. Fam. 12, 13, 1; Cic. Verr. 2, 1, 4, § 9:torrem ab igne,
Ov. M. 8, 457:ensem vaginā,
Verg. A. 4, 579 et saep.: aliena bona, Plaut. Pers. 1, 2, 11; so,vela, armamenta, copias,
Caes. B. G. 3, 14, 7; 6, 30, 2; 7, 54, 3:nubem,
Verg. A. 2, 606:purgamenta hortorum,
to carry away, Tac. A. 11, 32 fin. et saep.:aliquem, etc.,
to deliver, set free, Plaut. Men. 5, 8, 3; 5; Caes. B. C. 3, 110, 4; Liv. 2, 54 al.; cf.:aliquem e manibus hostium,
Caes. B. G. 1, 53, 6; Liv. 5, 51; 41, 14:Abydenos ex obsidione,
id. 31, 16:aliquem ex periculo,
Caes. B. G. 4, 12, 5; cf.:istum fortuna ex illo periculo eripuit,
Cic. Verr. 2, 1, 28, § 71:aliquem ex vinculis,
Curt. 4, 14, 22: aliquem ex miseriis, Crassus ap. Cic. de Or. 1, 52:aliquem ex media morte,
Cic. Verr. 2, 5, 6; cf.:filium a morte,
id. Div. 2, 10:praedam de manibus,
id. Cat. 2, 1, 2:istum de vestra severitate,
id. Verr. 2, 5, 67;but: ex severitate alicujus,
id. ib. 2, 3, 36, §83: aliquem malis,
Verg. A. 6, 365 al.:erepto ex equo C. Flaminio,
Liv. 23, 45:oculum alicui,
Plaut. Men. 5, 7, 22; Ter. Ad. 3, 2, 20:gladium isti,
Plaut. Cas. 3, 5, 7:classem Caesari,
Caes. B. C. 3, 111, 4 al.:concubinam militi,
Plaut. Mil. 3, 2, 2:aliquem (aliquam) alicui,
id. Merc. 5, 4, 12; id. Rud. 3, 4, 7; Ter. Ad. prol. 8; 2, 2, 30; Cic. Lael. 27, 102 al.—Less freq.:aliquem ab aliquo,
Ter. Ad. 3, 2, 30; id. Eun. 4, 6, 1; 14; so,ereptis ab eo duabus legionibus,
Caes. B. C. 1, 2, 3:a Trisensibus plus lucri,
Cic. Verr. 2, 3, 38, § 86; 2, 1, 10, § 27. —With se, to take one's self off, to flee, escape:c.per eos, ne causam diceret, se eripuit,
Caes. B. G. 1, 4, 2:se latebris,
id. ib. 6, 43 fin.; cf.:se ex manibus militum,
id. ib. 7, 46 fin.:se ab illa miseria,
Cic. Fam. 9, 13, 1:se ex pugna,
id. Mur. 16, 34; id. Verr. 2, 3, 60, § 140; id. Sest. 24, 53:se sequentibus,
Liv. 29, 32:se hosti fugā,
Curt. 5, 13:se flammā,
Cic. Brut. 23, 90:se leto,
Verg. A. 2, 134:se flammis,
id. ib. 2, 289:se morae,
Hor. C. 3, 29, 5:se servituti,
Sen. Ep. 80, 4:rebus humanis se,
id. de Prov. 8, 12 et saep.—With adv.:eas inde,
Plaut. Rud. 3, 1, 8.—Prov.:B.Lupo agnum eripere, for something difficult or impossible,
Plaut. Poen. 3, 5, 31.—Pregn.: eripi, to be snatched away by death, to die suddenly (not before the Aug. per.):II.fatis erepta,
Ov. M. 1, 358:primis conjux ereptus in annis,
Val. Fl. 3, 316; cf.:in flore aetatis ereptus rebus humanis,
Curt. 10, 5, 10.—Rarely act.:lux ereptura eum vitā,
Amm. 30, 5, 18; cf. 30, 5, 10.Trop., to take away, snatch away:responsiones omnes hoc verbo,
Plaut. Most. 3, 1, 63; cf.:orationem alicui ex ore,
id. Merc. 1, 2, 64:primam vocem ab ore loquentis,
Verg. A. 7, 119:alicui jus suum,
Plaut. Rud. 3, 4, 6:libertatem (hostis),
id. Capt. 2, 2, 61; cf. Cic. Rep. 1, 17:potestatem hominis omnino aspiciendi (opp. suppeditare omnium rerum abundantiam),
id. Lael. 23, 87; cf. Caes. B. C. 1, 3, 5:omnem usum navium,
id. B. G. 3, 14, 7:semestre imperium,
id. B. C. 1, 9, 2; cf.:tetrarchiam alicui,
Cic. Div. 2, 37, 79:mihi dolorem,
id. Att. 9, 6, 5:alicui errorem,
id. ib. 10, 4, 6; cf. id. Tusc. 4, 31; id. Off. 2, 3, 10; Just. 6, 3, 12:alicui timorem,
Cic. Cat. 1, 7 fin.; id. Att. 1, 16, 8:lucem,
id. Ac. 2, 10; 32 fin.; id. N. D. 1, 3, 6 et saep.:alicui pudicitiam,
Quint. 5, 11, 15;but: virginis pudorem,
Amm. 15, 7, 5; cf.:caelumque diemque Teucrorum ex oculis,
Verg. A. 1, 88; and:prospectum oculis,
id. ib. 8, 254:tempora certa modosque,
Hor. S. 1, 4, 57:jocos, venerem, etc. (anni),
id. Ep. 2, 2, 56:vatibus omnem fidem,
Ov. M. 15, 283: fugam, poet. for se fuga, or for the simple rapere fugam, to flee, Verg. A. 2, 619.— Poet.: eripiunt flammae noctem, i. c. light up the night, Sil. 11, 281:eripuere oculos aurae,
id. 9, 501:se fluvius retro eripit,
turns back, id. 9, 238.— Poet., with an object clause:posse loqui eripitur,
Ov. M. 2, 483:illis eriperes verbis mihi, sidera caeli Lucere,
i. e. to persuade me that not, Tib. 1, 9, 35.—With quin: vix tamen eripiam, velis quin, etc., I shall scarcely hinder you from, etc., Hor. S. 2, 2, 23. -
16 praeripio
prae-rĭpĭo, rĭpui, reptum, 3, v. a. [rapio].I.In gen., to take away a thing before another, to snatch or tear away, to carry off (class.):II.quid huc venisti sponsam praereptum meam?
Plaut. Cas. 1, 14: Tun meo patre es prognatus? Men. Immo equidem, meo. Tuom tibi ego neque occupare neque praeripere postulo, id. Men. 5, 9, 21:aliquem alicui,
Ter. Eun. 1, 2, 81:maritum,
Vulg. Gen. 30, 15:arma Minervae,
Ov. Am. 1, 1, 7:aliis laudem,
Cic. Rosc. Am. 1, 2; Hirt. B. G. 8, prooem. §5: cum ea praerepta et extorta defensioni suae cerneret, in quibus, etc.,
Plin. Ep. 3, 9, 16; cf. Hirt. ap. Suet. Caes. 56:alicui cibos,
Plin. 10, 9, 11, § 27.—In partic.A.To snatch away before the time, to carry off prematurely:B.deorum beneficium festinatione,
Cic. Phil. 14, 2, 2:immaturā morte praereptus,
Aur. Vict. Vir. Ill. 5: brevibus praereptus in annis, snatched away prematurely, sc. by death, Val. Fl. 5, 571:IN PRIMO AETATIS FLORE PRAEREPTVS,
Inscr. Grut. 350, 6.—To take away quickly:C.oscula,
to snatch kisses, Lucr. 3, 896: codicillos, to take or seize hastily, Suet. Ner. 49.—To forestall, anticipate:D.non praeripiam,
I will not anticipate, Cic. Att. 10, 1, 2:hostium consilia,
baffle in advance, id. Off. 1, 30, 108:scelere praerepto doles,
Sen. Thyest. 1104.—With se, to take one's self off hastily, to make one's escape:praeripuit se ad amicum,
Dig. 21, 1, 17. -
17 proripio
prō-rĭpĭo, pŭi, reptum, 3, v. a.I.To drag or snatch forth (class.).A.Lit.:B.hominem proripi jubet,
Cic. Verr. 2, 5, 62, § 161:nudos pedes,
i. e. spring forth, Ov. Am. 3, 7, 82.—With se, to rush out, to hasten or hurry forth or away:quo illum hunc hominem proripuisse foras se dicam ex aedibus?
Plaut. Capt. 3, 4, 1:se ex curiā repente proripuit,
Cic. Har. Resp. 1, 2:se ex curiā domum,
Sall. C. 32, 1:se porta foras,
Caes. B. C. 2, 11 fin. (12 init.);1, 80: se domo,
Liv. 29, 9; 8, 30:ex totā urbe,
id. 2, 24.—Trop.:II. A.quae libido non se proripiet ac proiciet occultatione propositā?
Cic. Fin. 2, 22, 73.—Lit.:B.se in publicum,
to rush into the street, Liv. 8, 28; 2, 23:se in silvam,
to take refuge, Suet. Oth. 6:se custodibus,
Tac. A. 4, 45:se cursu,
to run away, App. M. 7, p. 196, 15.—Without se ( poet.):quo deinde ruis? quo proripis?
Verg. A. 5, 741.—Trop. ( poet.):ne virilis Cultus in caedem, et Lycias proriperet catervas?
Hor. C. 1, 8, 16. -
18 subripio
sur-rĭpĭo ( subr-), rĭpŭi (rŭpŭi, Plaut. Trin. 1, 2, 46; id. Men. 5, 5, 38;I.v. Ritschl, Proleg. p. xcv.), reptum, 3 (sync. forms: surpite,
Hor. S. 2, 3, 283:surpere,
Lucr. 2, 314:surpuit,
Plaut. Capt. prol. 8; id. ib. 3, 5, 102;5, 4, 14: surpuerit,
id. Trin. 4, 3, 16:surpuerat,
Hor. C. 4, 13, 20; perf. subj. surrepsit for surripuerit, Plaut. Mil. 2, 3, 62), v. a. and n. [rapio], to snatch or take away secretly, to withdraw privily, to steal, pilfer, purloin (class.).Lit.:II.qui vasa ex privato sacro surripuerit,
Cic. Inv. 2, 18, 55:ex ejus custodiā filium,
id. Dom. 25, 66: libros servus. id. Fam. 13, 77, 3:puerum (servos),
Plaut. Capt. prol. 8; cf.surreptus (puer),
id. Poen. 4, 2, 80; 5, 2, 98:filius ex patriā,
id. ib. 5, 4, 77:sacram coronam Jovis,
id. Men. 5, 5, 38:de mille fabae modiis unum,
Hor. Ep. 1, 16, 55:mappam praetori surpuit,
Mart. 12, 29, 10.—Of literary theft:qui a Naevio vel sumpsisti multa, si fateris, vel, si negas, surripuisti,
Cic. Brut. 19, 76:Ennium hoc ait Homero surripuisse, Ennio Vergilium,
Sen. Ep. 108, 34:non surripiendi causā, sed palam imitandi,
id. Suas. 3, 7:surrupuisti te mihi dudum de foro,
i. e. you have stolen away from me, Plaut. Men. 3, 2, 26; cf. id. Mil. 2, 3, 62:quae (puella) se surpuerat mihi,
Hor. C. 4, 13, 20:unum me surpite morti,
id. S. 2, 3, 283.— Absol.:quare, Si quidvis satis est, perjuras, surripis, aufers Undique?
Hor. S. 2, 3, 127. —Trop.:virtus, quae nec eripi nec surripi potest,
Cic. Par. 6, 3, 51:aut occulte surripi aut impune eripi,
id. Verr. 2, 1, 4, § 10:surripiendum aliquid putavi spatii,
id. Att. 5, 16, 1:motus quoque surpere debent,
Lucr. 2, 314:crimina oculis patris,
Ov. H. 11, 66:diem,
id. P. 4, 2, 40:tempus quod adhuc subripiebatur, collige et serva,
Sen. Ep. 1, 1. -
19 surripio
sur-rĭpĭo ( subr-), rĭpŭi (rŭpŭi, Plaut. Trin. 1, 2, 46; id. Men. 5, 5, 38;I.v. Ritschl, Proleg. p. xcv.), reptum, 3 (sync. forms: surpite,
Hor. S. 2, 3, 283:surpere,
Lucr. 2, 314:surpuit,
Plaut. Capt. prol. 8; id. ib. 3, 5, 102;5, 4, 14: surpuerit,
id. Trin. 4, 3, 16:surpuerat,
Hor. C. 4, 13, 20; perf. subj. surrepsit for surripuerit, Plaut. Mil. 2, 3, 62), v. a. and n. [rapio], to snatch or take away secretly, to withdraw privily, to steal, pilfer, purloin (class.).Lit.:II.qui vasa ex privato sacro surripuerit,
Cic. Inv. 2, 18, 55:ex ejus custodiā filium,
id. Dom. 25, 66: libros servus. id. Fam. 13, 77, 3:puerum (servos),
Plaut. Capt. prol. 8; cf.surreptus (puer),
id. Poen. 4, 2, 80; 5, 2, 98:filius ex patriā,
id. ib. 5, 4, 77:sacram coronam Jovis,
id. Men. 5, 5, 38:de mille fabae modiis unum,
Hor. Ep. 1, 16, 55:mappam praetori surpuit,
Mart. 12, 29, 10.—Of literary theft:qui a Naevio vel sumpsisti multa, si fateris, vel, si negas, surripuisti,
Cic. Brut. 19, 76:Ennium hoc ait Homero surripuisse, Ennio Vergilium,
Sen. Ep. 108, 34:non surripiendi causā, sed palam imitandi,
id. Suas. 3, 7:surrupuisti te mihi dudum de foro,
i. e. you have stolen away from me, Plaut. Men. 3, 2, 26; cf. id. Mil. 2, 3, 62:quae (puella) se surpuerat mihi,
Hor. C. 4, 13, 20:unum me surpite morti,
id. S. 2, 3, 283.— Absol.:quare, Si quidvis satis est, perjuras, surripis, aufers Undique?
Hor. S. 2, 3, 127. —Trop.:virtus, quae nec eripi nec surripi potest,
Cic. Par. 6, 3, 51:aut occulte surripi aut impune eripi,
id. Verr. 2, 1, 4, § 10:surripiendum aliquid putavi spatii,
id. Att. 5, 16, 1:motus quoque surpere debent,
Lucr. 2, 314:crimina oculis patris,
Ov. H. 11, 66:diem,
id. P. 4, 2, 40:tempus quod adhuc subripiebatur, collige et serva,
Sen. Ep. 1, 1.
См. также в других словарях:
Ripio — Saltar a navegación, búsqueda Camino de ripio. Se denomina ripio al casquijo utilizado para pavimentar carreteras y caminos con el objeto de hacerlos más transitables.[1] Este tipo … Wikipedia Español
ripio — (Del lat. replēre, rellenar). 1. m. Residuo que queda de algo. 2. Cascajo o fragmentos de ladrillos, piedras y otros materiales de obra de albañilería desechados o quebrados, que se utiliza para rellenar huecos de paredes o pisos. 3. guijarro. 4 … Diccionario de la lengua española
ripio — sustantivo masculino 1. Uso/registro: literario. Palabra o frase innecesaria que sirve para completar la medida del verso o para ajustarse a las exigencias de la rima: Pilar no es mala poetisa, pero de vez en cuando mete algunos ripios. 2.… … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
rípio — s. m. 1. Pedra miúda com que se enchem os vãos que as grandes pedras deixam na construção das paredes; cascalho. 2. [Figurado] Palavra que entra no verso só para lhe completar a medida; cunha … Dicionário da Língua Portuguesa
ripio — ► sustantivo masculino 1 Residuo que queda de una cosa. 2 CONSTRUCCIÓN Conjunto de fragmentos de ladrillos, piedras y otros materiales de albañilería con los que se rellena un hueco. SINÓNIMO cascajo 3 Conjunto de palabras o frases inútiles en un … Enciclopedia Universal
ripio — {{#}}{{LM R34377}}{{〓}} {{SynR35229}} {{[}}ripio{{]}} ‹ri·pio› {{《}}▍ s.m.{{》}} {{<}}1{{>}} Palabra o frase que se emplea en un verso solo para conseguir la rima o el número de sílabas necesarios. {{<}}2{{>}} {{\}}LOCUCIONES:{{/}} ► {{{}}no… … Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos
ripio — Esta palabra significaba y significa aún en la jerga de los albañiles cascajo, escombro que sirve para rellenar huecos , de ahí por medio de una metáfora, pasó, seguramente a finales del siglo XVI, a referirse a las palabras inútiles,… … Diccionario del origen de las palabras
ripio — m Trozos pequeсos de piedra que se insertan en las juntas de mortero para dar consistencia a las piedras de una obra de albaсilerнa … Diccionario de Construcción y Arquitectur
ripio — Sinónimos: ■ cascajo, escombro, residuo, fragmento, desecho ■ habladuría, hojarasca, palabrería, superfluidad … Diccionario de sinónimos y antónimos
ripio — m. Fragmentos de ladrillos, piedras y otros restos de obra de albañilería que se utilizan para rellenar, Grava. Palabra o frase de relleno para completar un verso … Diccionario Castellano
ripio — 1) residuo del procesamiento de cereales o tubérculos como yuca 2) residuo que queda de perforar la tierra para explotar petróleo … Colombianismos