-
1 antefixa
antefīxa, ōrum n. [ antefixus ]антефиксы, т. е. мелкие украшения на фасаде домов (a. fictilia deorum) L -
2 antefixa
antĕfixus, a, um, Part., qs. from antefigo, fixed or fastened before, nailed to (rare):truncis arborum antefixa ora,
Tac. A. 1, 61.—Hence, antĕfixa, ōrum, n.; subst., the little ornaments, images, statues, etc., affixed to the roofs and gutters of houses or temples, Paul. ex Fest. p. 8 Müll.:antefixa fictilia deorum Romanorum,
Liv. 34, 4; 26, 23; cf. Müll. Etrusc. 2, 247; and id. Archaeol. § 284. -
3 antefixa
f stav. antefija -
4 antefixa
-
5 antefixus
antefixa, antefixum ADJfixed/fastened in front of -
6 antĕfixus
antĕfixus, a, um [antefigo, inusité] fixé en avant, attaché devant. - truncis arborum antefixa ora, Tac. 1, 61: des têtes fixées aux troncs des arbres. - antefixa, ōrum, n.: antéfixes (ornements en terre cuite, adaptés à la frise ou à l'entablement d'un édifice). - antefixa fictilia deorum Romanorum ridere, Liv. 34: se moquer des antéfixes des dieux romains. - voir hors site antefixa. -
7 antefixus
ante-fīxus, a, um (Partic. v. ungebr. antefigere), vorn befestigt, vorgeschlagen, angenagelt, truncis arborum antefixa ora, Tac. ann. 1, 61. – dah. subst., antefīxa, ōrum, n., die an den Dächern u. Dachrinnen der Häuser od. Tempel angebrachten kleinen Verzierungen, Bilder, Statuen u. dgl., Liv. 26, 23, 4: antefixa fictilia deorum Romanorum, die tönernen Götter der Römer auf ihren Giebelzinnen, Cato bei Liv. 34, 4, 4 u.ö.
-
8 antefixus
ante-fīxus, a, um (Partic. v. ungebr. antefigere), vorn befestigt, vorgeschlagen, angenagelt, truncis arborum antefixa ora, Tac. ann. 1, 61. – dah. subst., antefīxa, ōrum, n., die an den Dächern u. Dachrinnen der Häuser od. Tempel angebrachten kleinen Verzierungen, Bilder, Statuen u. dgl., Liv. 26, 23, 4: antefixa fictilia deorum Romanorum, die tönernen Götter der Römer auf ihren Giebelzinnen, Cato bei Liv. 34, 4, 4 u.ö.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > antefixus
-
9 antefixus
antĕfixus, a, um, Part., qs. from antefigo, fixed or fastened before, nailed to (rare):truncis arborum antefixa ora,
Tac. A. 1, 61.—Hence, antĕfixa, ōrum, n.; subst., the little ornaments, images, statues, etc., affixed to the roofs and gutters of houses or temples, Paul. ex Fest. p. 8 Müll.:antefixa fictilia deorum Romanorum,
Liv. 34, 4; 26, 23; cf. Müll. Etrusc. 2, 247; and id. Archaeol. § 284. -
10 fictilis
fictĭlis, e [fingo] [st2]1 [-] fait d'argile, de terre cuite. [st2]2 [-] peint, inventé, feint, imaginé. --- Prisc. Rhet. 2, 5. - fictĭle, is, n.: vases en terre, vaisselle de terre. - [surt. au plur.] fictĭlĭa, ĭum, Ov. M. 8, 670; Juv. 3, 168. - antefixa fictilia deorum Romanorum ridere, Liv. 34: se moquer des antéfixes des dieux romains. - cf. Plin. 34, 7, 16, § 34; 35, 12, 45, § 157. - ibi tu videas litteratas fictiles epistolas, Plaut. Poen. 836: on peut voir là des lettres entières sur des cruches de terre (le tonneau de vin porte le nom du consul sous lequel il a été rempli).* * *fictĭlis, e [fingo] [st2]1 [-] fait d'argile, de terre cuite. [st2]2 [-] peint, inventé, feint, imaginé. --- Prisc. Rhet. 2, 5. - fictĭle, is, n.: vases en terre, vaisselle de terre. - [surt. au plur.] fictĭlĭa, ĭum, Ov. M. 8, 670; Juv. 3, 168. - antefixa fictilia deorum Romanorum ridere, Liv. 34: se moquer des antéfixes des dieux romains. - cf. Plin. 34, 7, 16, § 34; 35, 12, 45, § 157. - ibi tu videas litteratas fictiles epistolas, Plaut. Poen. 836: on peut voir là des lettres entières sur des cruches de terre (le tonneau de vin porte le nom du consul sous lequel il a été rempli).* * *Fictilis, et hoc fictile, pen. cor. Adiectiuum. Plin. Qui est faict de terre à potier.\Pocula fictilia. Tibull. Vaisseaux de terre. -
11 antefixus
ante-fīxus, a umвпереди прикреплённый, спереди приделанный (прибитый)truncis arborum antefixa ora T — человеческие головы, подвешенные к стволам деревьев -
12 fictilis
fictilis, e (fingo), I) irden, tönern, vasa, Cic.: dolium, Col.: urceus, Vitr.: olla, Col. u. Fest.: patella, Hieron.: fidelia, Col.: figurae, Cic.: antefixa deorum, Liv.: litteratae fictiles epistulae, auf Ton geschriebene Br. (scherz. = Weinflaschen mit Etiketten), Plaut. – subst., fictile, is, n. (sc. vas), ein irdenes Gefäß, -Geschirr, Tongefäß, Tongeschirr, crudum, novum, Plin.: Tuscum, Pers.: gew. Plur., fictilia Tuberonis, Sen.: f. Tusca, Mart.: fictilibus dimicare, Iustin.: fictilibus (auf ird. G.) cenare, Iuven.: soli omnium Vinio fictilibus ministrari iussit, ließ in irdenen Bechern kredenzen, Tac.: omnia (ponuntur) fictilibus (in ird. Gesch.), Ov. – II) erdichtet, species narrationis, Prisc. praeex. 2. § 5.
-
13 os [1]
1. ōs, ōris, n. ( altindisch ās, der Mund), I) das Antlitz, Gesicht, A) im allg.: 1) eig., Plaut., Cic. u.a.: os suum non solum ostendere, sed etiam offerre, Cic.: per ora hominum traduci, Liv.: incedunt per ora vestra magnifici, Sall.: alci os percutere, Sen.: alci os sublinere, s. sub-lino: alcis os inspuere, jmdm. ins G. spucken, Serv.: alqm coram in os laudare, Ter.: os praebere ad contumeliam, sich persönlichen Beschimpfungen aussetzen, Liv.: alci esse ante os, vor Augen sein, Cic.: in ore sunt omnia, jede Wirkung beruht auf dem Ausdruck des Gesichtes, Cic.: in ore alcis agere, vor jmds. Augen sich zeigen, Sall. fr. u. Tac. (s. Heräus Tac. hist. 3, 36, 3): u. so in ore eius iugulari, Tac.: in foro atque in ore omnium cotidie versari, Cic.: quae in ore atque in oculis provinciae gesta sunt, Cic. – 2) meton., das Gesicht in bezug auf den Charakter, wir die Stirn, quo tandem ore domos quasi in captivo habitu reversuros? Curt. 6, 6 (21), 10: bes. von der Dreistigkeit, Unverschämtheit, durum, Unverschämtheit, Cic.: ferreum, dreiste Stirn, Suet. – u. so absol., Academiae, Cic.: si Appii os haberem, Cic. – B) als Vorderseite eines Kopfes, die Maske, Larve, Gorgonis, Cic.: ora corticibus sumunt horrenda cavatis, Verg.: truncis arborum antefixa ora, Vorderschädel, Tac. – II) der Mund, das Maul, 1) eig.: cadit frustum ex ore pulli, Cic.: ingerere alci in os tritici grana, Cic.: inserere in os minima mansa, Cic. – os aquā implere, Wasser in den Mund nehmen, Sen.: alqd intra os recipere, in den Mund nehmen, Solin.: aperire os suum (um zu reden), Vulg.: aperire ora fatis futuris, für die Weissagungen der Zukunft den Mund öffnen, d.i. das zukünftige Schicksal offenbaren, Verg.: in ore atque in lingua habere verba haec, im M. u. auf den Lippen haben, Gell.: alqm semper in ore habere, im Munde haben, Cic.: in ore est, Cic., od. alci semper od. valde in ore esse, Cic. (s. Kühner Cic. Tusc. 1, 116): omnibus in ore esse, Cornif.: in ore atque sermone omnium esse, Cic.: in ore vulgi esse, Cic. (u. so nec quicquam magis in ore vulgi, Tac.): in ore hominum agere (leben), Tac.: Postumius in ore erat (sc. hominum), Liv.: in ora hominum abire, Liv., od. volitare per ora virûm, Enn. fr., zum Gerede dienen: so auch in ora vulgi pervenire, Catull.: verbum ecquod umquam ex ore huius excĭdit, in quo quisquam posset offendi? Cic.: non putas fas esse verbum ex ore exire cuiusquam, quod non iucundum et honorificum ad aures tuas accĭdat? Cic.: uno ore, einstimmig, einhellig, zB. consentiunt uno ore omnes, Cic.: uno ore omnes omnia bona dicunt, Ter.: omnium ore Rubellius Plautus celebratur, Tac.: mille ora, Val. Flacc. 6, 37: ora mille linguaeque totidem, Apul. met. 11, 25. – v. Hühnern, der Schnabel, Plin. 10, 156. – übtr., ex totius belli ore ac faucibus, Cic. Arch. 21. – 2) meton.: a) Zunge, Mundwerk, Sprache, Aussprache, Organ, os promptum (geläufiges), Quint.: os planum, Plin. ep.: os confusum, Plin. ep.: os (freches Mundwerk) habeat, linguam (kecke Zunge, Zungenfertigkeit), Plaut.: arrogantia oris, die anmaßende Rede, Tac.: tanta erat commendatio oris atque orationis (seines Organs u. seiner Rede), ut etc., Nep. – b) die Mundart, der Dialekt, os Latinum, Plin. ep.: os Hispanum, Gell. – c) die Sprache als Mittel zum Unterricht usw., philosophorum ingenia Socratico ore defluentia, aus der Schule des S., Vell.: ardor oris, der Beredsamkeit, Vell.: os Pindari, Dichtersprache, Gesang, Vell. – 3) übtr.: a) die Mündung = die Öffnung, der Eingang, das Loch, portus, Cic.: ponti, Cic.: specus, Liv.: ora et exitus specuum, Tac.: dolii, Liv.: fornacis, Ofenloch, Plin.: ulceris, Verg. – b) von Flüssen, α) die Mündung, Tiberis, Liv. 1, 33, 9. – β) die Quelle, ora novem Timavi, Verg. Aen. 1, 245. – c) ora navium rostrata, die Schiffsschnäbel, Hor. epod. 4, 17. – d) ora leonis, eine Pflanze, Löwenmaul, Colum. poët10, 98. – / Genet. Plur. orium, Cassian. de incarn. Chr. 7. 5, orum, Fragm. Bob. de nom. (V) 561, 11: Dat u. Abl. oribus, Varro LL. 7, 64. Verg. Aen. 8, 486. Curt. 7, 5 [20], 7. Arnob. 1, 64 u. 3, 10. Augustin. serm. 34, 6. Pallad. 3, 25, 9.
-
14 antefix
an.te.fix['æntifiks] n antefixa. -
15 fictilis
fictilis, e (fingo), I) irden, tönern, vasa, Cic.: dolium, Col.: urceus, Vitr.: olla, Col. u. Fest.: patella, Hieron.: fidelia, Col.: figurae, Cic.: antefixa deorum, Liv.: litteratae fictiles epistulae, auf Ton geschriebene Br. (scherz. = Weinflaschen mit Etiketten), Plaut. – subst., fictile, is, n. (sc. vas), ein irdenes Gefäß, -Geschirr, Tongefäß, Tongeschirr, crudum, novum, Plin.: Tuscum, Pers.: gew. Plur., fictilia Tuberonis, Sen.: f. Tusca, Mart.: fictilibus dimicare, Iustin.: fictilibus (auf ird. G.) cenare, Iuven.: soli omnium Vinio fictilibus ministrari iussit, ließ in irdenen Bechern kredenzen, Tac.: omnia (ponuntur) fictilibus (in ird. Gesch.), Ov. – II) erdichtet, species narrationis, Prisc. praeex. 2. § 5.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > fictilis
-
16 os
1. ōs, ōris, n. ( altindisch ās, der Mund), I) das Antlitz, Gesicht, A) im allg.: 1) eig., Plaut., Cic. u.a.: os suum non solum ostendere, sed etiam offerre, Cic.: per ora hominum traduci, Liv.: incedunt per ora vestra magnifici, Sall.: alci os percutere, Sen.: alci os sublinere, s. sublino: alcis os inspuere, jmdm. ins G. spucken, Serv.: alqm coram in os laudare, Ter.: os praebere ad contumeliam, sich persönlichen Beschimpfungen aussetzen, Liv.: alci esse ante os, vor Augen sein, Cic.: in ore sunt omnia, jede Wirkung beruht auf dem Ausdruck des Gesichtes, Cic.: in ore alcis agere, vor jmds. Augen sich zeigen, Sall. fr. u. Tac. (s. Heräus Tac. hist. 3, 36, 3): u. so in ore eius iugulari, Tac.: in foro atque in ore omnium cotidie versari, Cic.: quae in ore atque in oculis provinciae gesta sunt, Cic. – 2) meton., das Gesicht in bezug auf den Charakter, wir die Stirn, quo tandem ore domos quasi in captivo habitu reversuros? Curt. 6, 6 (21), 10: bes. von der Dreistigkeit, Unverschämtheit, durum, Unverschämtheit, Cic.: ferreum, dreiste Stirn, Suet. – u. so absol., Academiae, Cic.: si Appii os haberem, Cic. – B) als Vorderseite eines Kopfes, die Maske, Larve, Gorgonis, Cic.: ora corticibus sumunt horrenda cavatis, Verg.: truncis arborum antefixa ora, Vorderschädel, Tac. – II) der Mund, das Maul, 1) eig.: cadit frustum ex ore pulli, Cic.: ingerere alci in os tri-————tici grana, Cic.: inserere in os minima mansa, Cic. – os aquā implere, Wasser in den Mund nehmen, Sen.: alqd intra os recipere, in den Mund nehmen, Solin.: aperire os suum (um zu reden), Vulg.: aperire ora fatis futuris, für die Weissagungen der Zukunft den Mund öffnen, d.i. das zukünftige Schicksal offenbaren, Verg.: in ore atque in lingua habere verba haec, im M. u. auf den Lippen haben, Gell.: alqm semper in ore habere, im Munde haben, Cic.: in ore est, Cic., od. alci semper od. valde in ore esse, Cic. (s. Kühner Cic. Tusc. 1, 116): omnibus in ore esse, Cornif.: in ore atque sermone omnium esse, Cic.: in ore vulgi esse, Cic. (u. so nec quicquam magis in ore vulgi, Tac.): in ore hominum agere (leben), Tac.: Postumius in ore erat (sc. hominum), Liv.: in ora hominum abire, Liv., od. volitare per ora virûm, Enn. fr., zum Gerede dienen: so auch in ora vulgi pervenire, Catull.: verbum ecquod umquam ex ore huius excĭdit, in quo quisquam posset offendi? Cic.: non putas fas esse verbum ex ore exire cuiusquam, quod non iucundum et honorificum ad aures tuas accĭdat? Cic.: uno ore, einstimmig, einhellig, zB. consentiunt uno ore omnes, Cic.: uno ore omnes omnia bona dicunt, Ter.: omnium ore Rubellius Plautus celebratur, Tac.: mille ora, Val. Flacc. 6, 37: ora mille linguaeque totidem, Apul. met. 11, 25. – v. Hühnern, der Schnabel, Plin. 10, 156. – übtr., ex totius belli ore ac faucibus, Cic. Arch. 21. –————2) meton.: a) Zunge, Mundwerk, Sprache, Aussprache, Organ, os promptum (geläufiges), Quint.: os planum, Plin. ep.: os confusum, Plin. ep.: os (freches Mundwerk) habeat, linguam (kecke Zunge, Zungenfertigkeit), Plaut.: arrogantia oris, die anmaßende Rede, Tac.: tanta erat commendatio oris atque orationis (seines Organs u. seiner Rede), ut etc., Nep. – b) die Mundart, der Dialekt, os Latinum, Plin. ep.: os Hispanum, Gell. – c) die Sprache als Mittel zum Unterricht usw., philosophorum ingenia Socratico ore defluentia, aus der Schule des S., Vell.: ardor oris, der Beredsamkeit, Vell.: os Pindari, Dichtersprache, Gesang, Vell. – 3) übtr.: a) die Mündung = die Öffnung, der Eingang, das Loch, portus, Cic.: ponti, Cic.: specus, Liv.: ora et exitus specuum, Tac.: dolii, Liv.: fornacis, Ofenloch, Plin.: ulceris, Verg. – b) von Flüssen, α) die Mündung, Tiberis, Liv. 1, 33, 9. – β) die Quelle, ora novem Timavi, Verg. Aen. 1, 245. – c) ora navium rostrata, die Schiffsschnäbel, Hor. epod. 4, 17. – d) ora leonis, eine Pflanze, Löwenmaul, Colum. poët10, 98. – ⇒ Genet. Plur. orium, Cassian. de incarn. Chr. 7. 5, orum, Fragm. Bob. de nom. (V) 561, 11: Dat u. Abl. oribus, Varro LL. 7, 64. Verg. Aen. 8, 486. Curt. 7, 5 [20], 7. Arnob. 1, 64 u. 3, 10. Augustin. serm. 34, 6. Pallad. 3, 25, 9.————————2. os, ossis, Genet. Plur. ossium, n. (vgl. altindisch asthi, Bein, Knochen, griech. ὀστέον), I) das Gebein, der Knochen, das Bein, Plur. ossa = die Gebeine, das Gerippe, Cic. u.a.: dolorem cineri eius atque ossibus inussisti, Cic.: ossa beluae, Gerippe, Plin.: so auch lacertarum et serpentium, Vitr. – ossa legere, s. 2. lego no. I, 1. – (in) ossibus, in den Gebeinen, im Innersten, Verg. – im Bilde, vom Redner, imitari non ossa (gleichs. das Gerippe) solum, sed etiam sanguinem, Cic.: u. von der Magerkeit im Ausdruck, ossa nudare, gleichs. das Fleisch von den Knochen schaben, Cic. – II) übtr.: 1) das Harte od. Innerste in Bäumen od. Früchten, arborum, Plin.: olearum ac palmularum, Kerne, Suet. – Plur. ossa = die steinharte, den Kern einer Frucht (zB. der Pfirsiche) umschließende Schale, Gargil. Mart. de arb. pomif. c. 2. no. 1. 2. 3 u. 5. – 2) meton., der aus einem Knochen gearbeitete Schreibgriffel, osse arare (poet. = beschreiben), Titin. com. 160: ceram ossibus scribere (beschreiben), Isid. orig. 6, 9, 2. – ⇒ Nbf. a) ossum, ī, n., Gell. fr. b. Charis. 139, 3 u. bei Prisc. 7, 37. Ps. Tert. poët. adv. Marc. 2, 195. Apul. apol. 49; vgl. Charis. 138, 21 u. Prisc. 6, 69 (dagegen Mart. Cap. 3. § 303): Genet. Plur. ossōrum, Soran. Lat. p. 30, 7: p. 92, 24 u. p. 93, 10: Dat. ossis, Acc. ann. fr. inc. 8 bei Prisc. 6, 69. – b) ossu, Charis. 139, 4. Prisc. 6,————69: Plur.: ossua, Corp. inscr. Lat. 1, 1010 u. 6, 8775: Genet. ossuum, Pacuv. tr. 102. Prud. perist. 5, 111. Tert. de res. carn. 30 sqq.: Genet. ossuorum, Ps. Cypr. de aleat. 6. – c) ossīva, Corp. inscr. Lat. 1, 957. – d) ossa, ae, f., wovon Genet. Plur. ossārum, Oribas. 21, 16. -
17 ante-fīxus
ante-fīxus adj. [ante + figo], fastened before: truncis arborum antefixa ora, i. e. skulls, Ta. — Plur n. as subst, little images on the front of a house or temple, L. -
18 antefix
-
19 antefija
f• stav. antefixa• stav. markýza• stav. přístřešek* * *f• stav. vystupující ozdoba• stav. vyčnívající ozdoba -
20 антефикс
• antefix• antefixa
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Antefixa — (lat., Bauk.), so v.w. Akroterien … Pierer's Universal-Lexikon
antefixa — |cs| s. f. Telha com que se encobrem os vácuos deixados pelas telhas ocas … Dicionário da Língua Portuguesa
Antefixa — Antefix An te*fix , n.; pl. E. {Antefixes}; L. {Antefixa}. [L. ante + fixus fixed.] (Arch.) (a) An ornament fixed upon a frieze. (b) An ornament at the eaves, concealing the ends of the joint tiles of the roof. (c) An ornament of the cymatium of… … The Collaborative International Dictionary of English
antefixa — an|te|fi|xa Mot Pla Nom femení … Diccionari Català-Català
antefixa — n. (Architecture) ornament placed at the eave of a tiled roof to conceal the joints where the tiles meet; ornament located above the top molding of a cornice; ornament of a frieze … English contemporary dictionary
antefixa — an·te·fixa … English syllables
antefixa — ˌ ̷ ̷ ̷ ̷ˈfiksə noun plural Etymology: Latin, plural of antefixum : antefixes … Useful english dictionary
АНТЕФИКС — • Antefixa, украшения из жженой глины около кровли под дождевыми желобами (quae ex opere figulino tectis affiguntur sub stilicido, Fest. p. 8); обыкновенно это были изображения головы человека или животных, листьев или венков и т. п.… … Реальный словарь классических древностей
antefix — antefixal, adj. /an teuh fiks /, n., pl. antefixes, antefixa / fik seuh/. Archit. 1. an upright ornament at the eaves of a tiled roof, to conceal the foot of a row of convex tiles that cover the joints of the flat tiles. 2. an ornament above the… … Universalium
antéfixe — [ ɑ̃tefiks ] n. f. • 1845; lat. antefixum ♦ Archit. (Antiq. class.) Ornement de sculpture qui décorait le bord des toits tout en masquant les vides des tuiles creuses. Une antéfixe en terre cuite. ● antéfixe nom féminin (latin antefixum, ce qui… … Encyclopédie Universelle
Antefix — An te*fix , n.; pl. E. {Antefixes}; L. {Antefixa}. [L. ante + fixus fixed.] (Arch.) (a) An ornament fixed upon a frieze. (b) An ornament at the eaves, concealing the ends of the joint tiles of the roof. (c) An ornament of the cymatium of a… … The Collaborative International Dictionary of English