aliquem+prae+se+c

prae-curro, cŭcurri (curri, Liv. 8, 30, 13 Weissenb.), cursum, 3, v. n. and a., to run before, hasten on before, precede (class.; cf.: antecedo, antevenio).

Lit.:

eā ego huc praecucurri gratiā, ne, etc.,

Plaut. Merc. 1, 2, 110:

propere praecucurrit,

Ter. Hec. 3, 3, 11:

praecucurrit index ad Persea,

Liv. 40, 7, 7:

praecurrunt equites,

Caes. B. G. 6, 39:

praecurrit ante omnes,

id. B. C. 2, 34, 5:

citius Petro,

Vulg. Johan. 20, 4.—

Trop., to go on before, precede; to surpass, excel:

eo fama jam praecucurrerat de proelio Dyrrhachino,

Caes. B. C. 3, 80:

ut certis rebus certa signa praecurrerent,

precede, Cic. Div. 1, 52, 118; id. Ac. 1, 12, 45:

alicui studio,

id. Cat. 4, 9, 19; so,

alicui,

id. de Or. 3, 61, 230.—

In gen., to hasten before a person or thing, to precede, go before, anticipate: illud praecurrere cogor, to combat in advance, * Lucr. 1, 371:

aliquem aetate,

Cic. Or. 52, 176:

ita praecurrit amicitia judicium,

id. Lael. 17, 62:

nec appetitus rationem praecurrant,

id. Off. 1, 29, 102.—

In partic., to surpass, excel in any quality:

aliquem,

Q. Cic. Petit. Cons. 7, 28:

aliquem nobilitate,

Nep. Thras. 1, 3:

aliquem judicio,

Tac. Or. 22.—Hence, praecurrentĭa, ĭum, n. In rhetoric like antecedentia, things that go before, antecedents, Cic. de Or. 2, 39, 166:

primordia rerum et quasi praecurrentia,

id. Part. 2, 7.—

* Part. perf.: praecursus, a, um, having preceded:

rumore praecurso,

Amm. 18, 2, 1.

prae-fĭcĭo, fēci, fectum, 3, v. a. [facio], to set over any thing (as officer, superintendent, leader, etc.), to place in authority over, place at the head, appoint to the command of.

Lit. (freq. and class.; cf.:

praepono, praefero): te cum securi caudicali praeficio provinciae,

Plaut. Ps. 1, 2, 25:

praefeci rure recte qui curet tamen,

id. Cas. 1, 1, 17:

aliquem pecori,

Cic. Planc. 25, 62:

certum magistratum alicui procurationi,

id. Leg. 2, 26, 66:

imperatorem bello,

id. Imp. Pomp. 16, 49:

tantis rebus,

id. ib. 10, 27:

legatos legionibus,

Caes. B. G. 5, 24:

pontifices sacris,

Cic. Rep. 2, 14, 26:

aliquem sacerdotio Neptuni,

Plin. 9, 8, 8, § 27:

libertos rationibus, libellis et epistulis,

Tac. A. 6, 8:

aliquem provinciae,

id. ib. 13, 46;

2, 4: aliquem classi,

Nep. Milt. 4, 1; Liv. 35, 42 et saep.:

lucis Avernis,

Verg. A. 6, 118:

Juno sacris praefecta maritis,

Ov. H. 12, 87:

in eo exercitu inimici mei fratrem praefecerat,

had given him a command, Cic. Sest. 18, 41. —

Trop., to set over, etc. (rare): nec locus nec materia invenitur, cui divinationem praeficere possimus, Cic. Div. 2, 4, 12. —Hence, as subst.: praefectus, i, m., an overseer, director, president, chief, commander, prefect.

In gen.:

gumnasi praefecto poenas pendere,

Plaut. Bacch. 3, 3, 22:

villae,

Varr. R. R. 1, 17 fin.:

tu (censor) es praefectus moribus,

Cic. Clu. 46, 129; cf.:

praefectus morum,

Nep. Hamilc. 3, 2:

nec vero mulieribus praefectus praeponatur,

Cic. Rep. 4, 6, 16 (Non. 499, 13); cf. Plaut. Aul. 3, 5, 30:

cum praefectus custodum quaesisset, etc.,

Nep. Eum. 11, 1:

his utitur quasi praefectis libidinum suarum,

Cic. Red. in Sen. 6, 15.—

In partic., as a title of particular civil or military officers, a president, superintendent, commander, governor, etc.:

praefectus aerarii or aerario,

a treasurer, Plin. Ep. 3, 4, 2; id. Pan. 92; Gell. 13, 24, 30; Capitol. Gord. 4: annonae, a superintendent of grain or of the markets, Tac. A. 11, 31; Inscr. Orell. 1084; 1186; 1091;

3169: castrorum or castris,

an officer who attended to the pitching of the camp and all matters connected therewith, a quartermaster, Vell. 2, 112, 6; 119, 4; 120, 4; Tac. A. 14, 37; 1, 20; cf. Veg. Mil. 2, 10:

classis,

an admiral, Cic. Verr. 2, 5, 34, § 89; Liv. 26, 48; 36, 20; 42; Flor. 3, 7; afterwards also for a captain of a ship, Tac. H. 3, 12; Veg. Mil. 4, 32; Inscr. Orell. 3596;

who was formerly called praefectus navis: dextrum cornu praefectos navium ad terram explicare jubet,

Liv. 36, 44; Flor. 2, 5: fabrūm, in the army, a superintendent of the military engines, chief engineer, Caes. ap. Cic. Att. 9, 7, C, 2; id. B. C. 1, 24, 4; Nep. Att. 12, 4; Vell. 2, 76, 1; Plin. 36, 6, 7, § 48; Inscr. Orell. 4906;

in the free towns and colonies,

a superintendent of public works, ib. 516: equitum, a commander of the cavalry, as we say, a colonel or general of cavalry, Hirt. B. G. 8, 12; Vell. 2, 24, 1;

called also simply praefectus,

Caes. B. G. 1, 39; 3, 7; Cic. Fam. 3, 8, 7; cf.

cohortium,

Sall. J. 46, 7: legionis, in the time of the emperors, the same that was previously called legatus legionis, a commander of the legion, i. q. our colonel, Tac. H. 1, 82; Suet. Claud. 12; id. Galb. 11; 14; id. Calig. 56; id. Ner. 21; Inscr. Grut. 465, 2; cf. Veg. Mil. 2, 9:

praefectus regis or regius,

a commander-in-chief, generalissimo, Liv. 36, 11; Sall. J. 46, 5; Nep. Alcib. 5, 2; id. Ages. 2, 3; cf. Flor. 3, 5; 11:

praefectus praetorio and praetorii, in the time of the emperors,

a commander of the imperial body - guard, pretorian prefect, Tac. A. 1, 24; id. H. 1, 13; 19; Dig. 1, 11 et saep.; in later times, a governor of a province of the Roman empire: praefectus urbi or urbis, governor of the city of Rome, in the times of the republic, appointed only to represent the consul during the latter's absence; under the emperors, a perpetual office with a particular jurisdiction, Varr. ap. Gell. 14, 7; Tac. A. 6, 10; 11; Plin. 11, 38, 90, § 223; Suet. Aug. 33; Inscr. Orell. 3153 sq.:

vigilum or vigilibus,

a captain of the watch, Dig. 1, 15, 3; 47, 2, 58; Inscr. Orell. 801; 1088; 1929:

Aegypti,

the governor of the province of Egypt, Suet. Aug. 18; 66; id. Vesp. 6; Dig. 1, 17; Inscr. Orell. 709; 3651; so,

Lydiae, Ioniae, totiusque Phrygiae,

Nep. Dat. 2, 5:

Alpium,

Plin. 10, 48, 68, § 134; Inscr. Grut. 287, 7.

prae-grĕdĭor, gressus, 3, v. dep. n. and a. [gradior] (class.; syn.: praeeo, antecedo).

Lit., to go before or in advance, to precede.

With dat.:

gregi praegreditur equus,

Varr. R. R. 2, 7, 6.—

With acc.:

praegredi aliquem pedibus,

Suet. Tib. 7:

non solum nuntios, sed etiam famam adventūs sui,

Liv. 28, 1, 6:

agmen,

id. 36, 31, 7; 37, 6, 4:

virum,

Just. 24, 3, 4.—

Absol.:

alios praegredientes,

Cic. Phil. 13, 2, 4.—

To pass by, go past, pass; with acc.:

castra,

Liv. 35, 30, 11:

fines,

Tac. A. 14, 23.—

Trop., to surpass, excel:

aliquem,

Sall. Or. ad Caes. 1, 1, 2.

prae-pōno, pŏsui, pŏsĭtum, 3 (old perf. praeposivi, Plaut. Rud. 4, 2, 11.—Sync. form praepostus, Lucr. 6, 999), v. a., to put or set before, to place first (syn.: praefero, praeficio).

Lit.

In gen.:

versus, in primā fronte libelli,

Ov. Tr. 1, 7, 33:

praeponens ultima primis,

Hor. S. 1, 4, 59; Cic. Att. 7, 3, 10:

oportet, ut aedibus ac templis vestibula et aditus, sic causis principia proportione rerum praeponere,

id. de Or. 2, 79, 320:

de quā priusquam respondeo, pauca praeponam,

I will first make a few observations, id. Fam. 11, 27, 1.—

In partic., to place or set over as chief, commander, or superintendent, to place at the head of, intrust with the charge or command of; to appoint or depute as:

unum illum ex omnibus delegistis, quem bello praedonum praeponeretis,

to appoint commander in the war, Cic. Imp. Pomp. 22, 63:

hibernis Labienum praeposuit,

Caes. B. G. 1, 54:

sinistro cornu Antonium praeposuerat,

id. B. C. 3, 89:

aliquem provinciae,

to appoint as governor, Cic. Fam. 2, 15, 4:

negotio,

to charge with the management of an affair, id. ib. 15, 4, 10:

navibus,

to appoint admiral, id. Verr. 2, 5, 38, § 101:

vectigalibus,

to appoint minister of finance, Tac. A. 15, 18:

Bibulus toti officio maritimo praepositus,

superintendent of all maritime affairs, Caes. B. C. 3, 5:

praepositus cubiculo,

chamberlain, Suet. Dom. 16:

sacerdos oraculo praeposita,

that presides over, Cic. Div. 1, 34, 76:

aliquem custodem alicui loco,

to appoint keeper of a place, Ov. Tr. 3, 1, 67:

illum exercitibus,

Juv. 10, 92.—

To place or set upon:

fronti praeponere olivam,

Hor. C. 1, 7, 7 (cf.: [p. 1426] comis praetexere frondes, Sen. Med. 70).—

Trop., to set before or above, to prefer:

lucrum praeposivi sopori et quieti,

Plaut. Rud. 4, 2, 11:

se alteri,

Ter. And. 1, 1, 38; id. Eun. 1, 2, 59:

salutem rei publicae vitae suae,

Cic. Phil. 9, 7, 15:

amicitiam patriae,

id. Rab. Perd. 8, 23:

necessaria gloriosis,

Vell. 2, 110, 3:

multum mihi praestat, si me Mazaeo generum praeponit,

Curt. 4, 11, 20:

Prochytam Suburrae,

Juv. 3, 5.—Hence, praepŏsĭtus, a, um, P. a.—As subst.

praepŏsĭtus, i, m., a prefect, president, head, chief, overseer, director, commander:

legatorum tuorum,

Cic. Pis. 36, 88; Tac. H. 1, 36:

quod (milites) praepositos suos occiderant,

Suet. Oth. 1: rerum curae Caesaris, director, S. C. ap. Plin. Ep. 8, 6, 13:

aquarum,

water-inspector, Front. Aquaed. 17; 100; 117:

cubiculi,

a chamberlain, Amm. 14, 10, 5.—Of the governor of a province; with dat.:

Illyrico, Dalmatiae, etc.,

Vell. 2, 112, 2; 2, 116, 2; absol., Suet. Galb. 12; 16; id. Oth. 1 al.; Vulg. Act. 7, 10.—

praepŏsĭta, ae, f. (eccl. Lat.), a prioress or abbess, Aug. Civ. Dei, 21, 8; id. Ep. 211.—

With the Stoics, praepŏsĭta, ōrum, n., for the Gr. proêgmena, preferable or advantageous things, but which are not to be called absolutely good; such as wealth, beauty, etc. (class.): ista bona non dico, sed dicam Graece proêgmena, Latine autem producta:

sed praeposita, aut praecipua malo,

Cic. Fin. 4, 26, 72 sq.:

bonum negas esse divitias, praepositum esse dicis,

id. ib. 4, 26, 73; cf.

also,

id. ib. 3, 16, 52; 54.

prae-cēdo, cessi, cessum, 3, v. a. and n., to go before, precede (seems not to occur in Cic., Nep., Tac., or Sall.; once in Cæs.; syn.: antecedo, anteverto).

Act., to go before, precede a person or thing.

Lit. ( poet. and in post-Aug. prose):

aliquem,

Suet. Dom. 14:

custodes,

Just. 14, 4:

agmen,

Verg. A. 9, 47:

is praecedens agmen militum ad tribunal pergit,

Liv. 7, 13, 2:

praetoriā nave praecedente classem,

id. 35, 26, 7; 38, 41, 12:

taurus armenta praecedit,

Sen. Ep. 90, 4; id. Contr. 3, 16, 8:

exsequias fax cereusque praecessit,

id. Tranq. 11, 7:

gradum nostrum aut praecedentes aut sequentes,

Vell. 2, 114, 1.—Of inanimate subjects:

at quae venturas praecedet sexta Calendas,

Ov. F. 1, 705; Vell. 2, 129, 3.—

Trop., to surpass, outstrip, outdo, excel, be superior to (rare but class.):

Helvetii reliquos Gallos virtute praecedunt,

excel in bravery, Caes. B. G. 1, 1, 4:

ego vestros honores rebis gerendis praecessi,

Liv. 38, 51, 11:

ceteras omnis sapore praecedere,

Col. 3, 2, 7:

omnes,

Val. Max. 1, 1, 14:

Baetica cunctas provinciarum divite cultu praecedit,

Plin. 3, 1, 3, § 7:

in quo praecessit omnes D. Silanus,

id. 18, 3, 5, § 23:

omnes sapientiā,

Vulg. Eccl. 1, 16.—

Neutr., to go before, precede, lead the way (class.).

Lit.:

opus esse et ipsos praecedere ad confirmandam civitatem,

Caes. B. G. 7, 54:

cum equite, ut prius venisse quam venturum sciant, praecedam,

Liv. 22, 51, 2:

praecedebat ipse vinctus, sequebatur grex, etc.,

id. 30, 13, 2; 39, 39, 8; 42, 59, 1:

equitem ex Paeoniā praecedere jubet,

Curt. 4, 12, 22; 3, 4, 13; 5, 8, 5; Suet. Galb. 12; id. Calig. 32:

cervi maria tranant capita imponentes praecedentium clunibus,

Plin. 8, 32, 50, § 114.—

Of inanim. subjects:

fama loquax praecessit ad aures, Deïanira, tuas,

Ov. M. 9, 137:

umbra,

id. ib. 5, 614;

Plin 31, 6, 33, § 64: nullā praecedente injuriā,

without previous injury, id. 11, 37, 55, § 149.—

Transf., to be older:

decem et octo annis,

Just. Inst. 1, 11, 4.—

Trop., to surpass, excel; with the dat. (ante-class.):

ut vostrae fortunae meis praecedunt longe,

Plaut. As. 3, 3, 39.

prae-fĕro, tŭli, lātum, ferre, v. a., to bear before, to carry in front, to hold forth.

Lit.

In gen. (class.):

dextrā ardentem facem praeferebat,

Cic. Verr. 2, 4, 34, § 74; cf.:

alicui facem ad libidinem,

id. Cat. 1, 6, 13:

in fascibus insignia laureae,

Caes. B. C. 3, 71:

fasces praetoribus,

Cic. Verr. 2, 5, 9, § 22; Ov. F. 2, 336:

claram facem praeferre pudendis,

Juv. 8, 139.—

Pass. with mid. force: praelatus, riding by, hurrying past:

praelatus equo,

Tac. A. 6, 35:

praelatos hostes adoriri,

Liv. 2, 14 fin.:

praeter castra sua fugā praelati,

id. 7, 24; cf. id. 33, 27.—With acc.:

castra sua praelati,

hurrying past the camp, Liv. 5, 26.—

In partic., to carry in front, to bear along in public, and esp. in religious and triumphal processions:

signa militaria praelata,

Liv. 3, 29; 31, 49:

Pontico triumpho trium verborum praetulit titulum: veni, vidi, vici,

Suet. Caes. 37:

statuam Circensi pompā,

id. Tit. 2.—

Trop.

In gen., to carry before, to place or set before, to offer, present (very rare):

clarissimum lumen praetulistis menti meae,

Cic. Sull. 14, 40: suam vitam, ut legem, praefert suis legibus, to carry one's life before, let it shine before as a guiding law (the image is borrowed from the bearing of torches before a thing), id. Rep. 1, 34, 52 Mos.: apud consulem causam atque excusationem, to offer as a cause, as an excuse, Sisenn. ap. Non. 58, 17.—

In partic.

To place a person or thing before another in esteem, to prefer (very freq.):

quem cui nostrum non saepe praetulit?

Cic. Att. 9, 13, 8; so,

aliquem alicui,

id. Brut. 26, 101:

se alicui,

id. de Or. 2, 84, 342; Caes. B. G. 2, 27, 2; cf.:

virtute belli praeferri omnibus nationibus,

id. ib. 5, 54, 5:

pecuniam amicitiae,

Cic. Lael. 17, 63:

jus majestatis atque imperii ipsi naturae patrioque amori, id Fin. 1, 7, 23: vestram voluntatem meis omnibus commodis et rationibus,

id. Imp. Pomp. 24, 71:

ergo ille... ipsis est praeferendus doctoribus... Equidem quemadmodum urbes magnas viculis et castellis praeferendas puto, sic, etc.,

id. Rep. 1, 2, 3:

Brutus cuilibet ducum praeferendus,

Vell. 2, 69, 3:

puellam puellis,

Ov. M. 4, 56; Plin. 15, 23, 25, § 94:

hoc pueris patriaeque,

Juv. 6, 111: animam praeferre [p. 1419] pudori, id. 8, 83.—With an object-clause, to choose rather, prefer:

cur alter fratrum cessare et ludere et ungi Praeferat Herodis palmetis pinguibus,

Hor. Ep. 2, 2, 184:

ut multi praetulerint carere Penatibus,

Col. 1, 3.—

With ref. to time, to take beforehand, to anticipate (very rare;

not in Cic.): diem triumphi,

Liv. 39, 5, 12:

nec bonus Eurytion praelato invidit honori,

Verg. A. 5, 541; cf.: praelato die, Form. Praet. ap. Dig. 2, 13, 1; 48, 10, 28; cf.

opem,

to bring beforehand, Stat. Th. 6, 476.—

To show, display, exhibit, discover, manifest, expose, reveal, betray, etc. (rare but class.): cum praeferremus sensus aperte, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 8, 4:

avaritiam praefers,

Cic. Rosc. Am. 31, 87:

amorem,

Ov. H. 17, 36:

fons Calirrhoë aquarum gloriam ipso nomine praeferens,

Plin. 5, 16, 15, § 72:

aures in equis animi indicia praeferunt,

id. 11, 37, 50, § 137:

duae aquilae omen duplicis imperii praeferentes,

Just. 12, 16:

modestiam praeferre et lasciviā uti,

Tac. A. 13, 45 (but in id. H. 5, 1, praelatis is corrupted;

the correct read. is privatis): dolorem animi vultu,

Curt. 6, 9, 1:

sapientiae studium habitu corporis,

Plin. Ep. 1, 22, 6.

prae-mŏnĕo, ŭi, ĭtum, 2, v. a.

In gen., to forewarn, to advise, or admonish beforehand, to remind beforehand, to premonish (class.); constr. aliquem with ut or ne, with a simple subj., with quod, with de, aliquid (of a thing):

me, ut magnopere caverem, praemonebat,

Cic. Verr. 1, 8, 23; so with ut, Vell. 2, 57, 2; Suet. Oth. 6:

ut te praemonerem, plurimum tibi credas,

Plin. Ep. 6, 22, 7:

praemonito filio, ne alii crederet,

Just. 12, 14, 7:

praemoneo, numquam scripta quod ista legat,

Ov. Tr. 5, 1, 16:

de impendentibus periculis voce Jovis praemoneri,

Cic. Har. Resp. 5, 10:

conatus hostis,

to warn of, Liv. 33, 20, 12:

caeli varietatem praemonitus,

Col. 11, 2, 1:

praemoniti oraculo,

Plin. 16, 39, 76, § 199:

ut futuri principes praemonerentur, quā viā possent ad gloriam niti,

Plin. Ep. 3, 18, 2.—

In partic., of prophecies, to foretell, foreshow, predict ( poet. and in post-Aug. prose):

futura,

Just. 43, 1, 8:

haruspices praemonuerunt superna vulnera,

Plin. 2, 56, 57, § 147.—

Of inanimate things, to presage, signify, foreshadow:

ferunt Terribiles tubas auditaque cornua caelo Praemonuisse nefas,

Ov. M. 15, 784:

rutilus (circa lunam) et ventos et imbres praemonebit,

Plin. 18, 35, 79, § 347.—

Of animals:

pericula (animalia) praemonent, non fibris modo extisque, sed aliā quādam significatione,

Plin. 8, 28, 42, § 102.—

With object-clause:

et vatum timeo monitus, quos, igne Pelasgo Ilion arsuram, praemonuisse ferunt,

Ov. H. 17, 239.—Hence, praemŏnĭtum, i, n., a premonition (post-class.):

praemonita et praecepta,

Gell. 14, 2, 3.

prae-rĭpĭo, rĭpui, reptum, 3, v. a. [rapio].

In gen., to take away a thing before another, to snatch or tear away, to carry off (class.):

quid huc venisti sponsam praereptum meam?

Plaut. Cas. 1, 14: Tun meo patre es prognatus? Men. Immo equidem, meo. Tuom tibi ego neque occupare neque praeripere postulo, id. Men. 5, 9, 21:

aliquem alicui,

Ter. Eun. 1, 2, 81:

maritum,

Vulg. Gen. 30, 15:

arma Minervae,

Ov. Am. 1, 1, 7:

aliis laudem,

Cic. Rosc. Am. 1, 2; Hirt. B. G. 8, prooem. §

5: cum ea praerepta et extorta defensioni suae cerneret, in quibus, etc.,

Plin. Ep. 3, 9, 16; cf. Hirt. ap. Suet. Caes. 56:

alicui cibos,

Plin. 10, 9, 11, § 27.—

In partic.

To snatch away before the time, to carry off prematurely:

deorum beneficium festinatione,

Cic. Phil. 14, 2, 2:

immaturā morte praereptus,

Aur. Vict. Vir. Ill. 5: brevibus praereptus in annis, snatched away prematurely, sc. by death, Val. Fl. 5, 571:

IN PRIMO AETATIS FLORE PRAEREPTVS,

Inscr. Grut. 350, 6.—

To take away quickly:

oscula,

to snatch kisses, Lucr. 3, 896: codicillos, to take or seize hastily, Suet. Ner. 49.—

To forestall, anticipate:

non praeripiam,

I will not anticipate, Cic. Att. 10, 1, 2:

hostium consilia,

baffle in advance, id. Off. 1, 30, 108:

scelere praerepto doles,

Sen. Thyest. 1104.—

With se, to take one's self off hastily, to make one's escape:

praeripuit se ad amicum,

Dig. 21, 1, 17.

prae-scrībo, psi, ptum, 3, v. a., to write before, in front, or previously, to prefix in writing (syn.: praefinio, praestituo).

Lit.:

pagina nomen sibi quae Vari praescripsit,

Verg. E. 6, 11:

monimentis consulum nomina,

Tac. A. 3, 57; cf.:

praescriptum (sc. in signis) Vespasiani nomen,

id. H. 3, 13:

nomen ipsius virtutis libro,

Gell. 11, 16, 7:

epistula, cui titulus praescriptus est, pluria non plura dici debere,

id. 5, 21, 10:

auctoritates praescriptae,

the recorded names of senators present when a decree was made, Cic. de Or. 3, 2, 5:

ut praescripsimus,

as we remarked before, Vell. 2, 21, 1.—

Transf., to trace out:

praescripta lineamenta,

Plin. 35, 10, 36, § 92.—

Trop.

To order, appoint, direct, command, prescribe:

finem rebus,

Ter. And. 1, 1, 124:

sic enim praescripsimus iis, quibus ea negotia mandavimus, ut, etc.,

Cic. Fam. 13, 26, 2:

cum ei praescriptum esset, ne, etc.,

id. Att. 16, 3, 6:

iis praescribendus est imperandi modus,

id. Leg. 3, 2, 5:

lege aliquid,

id. Clu. 53, 147:

si ipse populo Romano non praescriberet, quemadmodum suo jure uteretur, etc.,

Caes. B. G. 1, 36:

quid fieri oporteret, ipsi sibi praescribere poterant,

id. ib. 2, 20:

ut majorum jura moresque praescribunt,

Cic. Font. 16, 36:

curationem valetudinis,

id. Div. 2, 59, 123:

jura civibus,

id. Sen. 9, 27:

senatui quae sunt agenda,

id. ib. 6, 18:

praescribere et constituere aliquid,

id. Caecin. 27, 76:

praescribere aliquid et quasi imperare,

id. Ac. 2, 3, 8:

praescriptis verbis agendum est,

Dig. 19, tit. 5, 2.—

In law, to bring an exception against, to except, object, or demur to:

ignominioso patri filius praescribit,

Quint. 7, 5, 3; Dig. 47, 15, 3.—

To dictate:

carmina,

Tib. 4, 1, 177.—

To write down, put down in writing:

testamentum litteris,

Dig. 29, 1, 40.—

(I. q. praetexere, obtentui sumere.) To use as a pretext:

aliquem,

Tac. A. 4, 52; 11, 16; cf. praescriptio, II. A.—

To describe or depict beforehand:

tum (Nero) formam futuri principatūs praescripsit,

Tac. A. 13, 4.—Hence, praescriptum, i, n., something prescribed, a copy, task, lesson to imitate or to get by heart (class.).

Lit.:

puerile praescriptum,

Sen. Ep. 94, 9:

pueri ad praescriptum discunt,

id. ib. 94, 51.—

Trop.

A precept, order, rule:

praescripta candida supremae calcis, i. e. metae,

Lucr. 6, 92:

omnia legum imperio et praescripto fieri videbitis,

Cic. Clu. 53, 147; so,

legis,

Suet. Claud. 14; Amm. 14, 1, 5; 29, 1, 27:

praescripta servare,

Cic. Off. 1, 26, 92:

ad praescriptum,

according to order, Caes. B. G. 1, 36; id. B. C. 3, 51; Liv. 10, 22:

ex communi praescripto civitatis,

Cic. Inv. 2, 45, 132; cf.:

ex Augusti praescripto,

Suet. Ner. 10:

hoc ejus praescripto,

Caes. B. C. 1, 87 fin.: ultra praescriptum, beyond or contrary to rule, irregularly, illegally, Suet. Caes. 28.—

The prescribed limits or bounds:

intra praescriptum equitare,

Hor. C. 2, 9, 23.

fĕro, tuli, latum, ferre (ante-class. redupl. form in the tempp. perff.:

tetuli,

Plaut. Am. 2, 2, 84; 168; id. Men. 4, 2, 25; 66; id. Rud. prol. 68: tetulisti, Att. and Caecil. ap. Non. 178, 17 sq.:

tetulit,

Plaut. Most. 2, 2, 40; id. Men. 2, 3, 30; Ter. And. 5, 1, 13:

tetulerunt,

Lucr. 6, § 672:

tetulissem,

Ter. And. 4, 5, 13:

tetulisse,

Plaut. Rud. 4, 1, 2:

tetulero,

id. Cist. 3, 19:

tetulerit,

id. Poen. 3, 1, 58; id. Rud. 4, 3, 101), v. a. and n. [a wide-spread root; Sanscr. bhar-, carry, bharas, burden; Gr. pherô; Goth. bar, bairo, bear, produce, whence barn, child; Anglo-Saxon beran, whence Engl. bear, birth; cf. Curt. Gr. Etym. p. 300; Fick, Vergl. Wort. p. 135. The perf. forms, tuli, etc., from the root tul-, tol-; Sanscr. tol-jami, lift, weigh; Gr. tlênai, endure, cf. talas, talanton; Lat. tollo, tolerare, (t)latus, etc. Cf. Goth. thulan, Germ. dulden, Geduld; Anglo-Sax. tholian, suffer. Supine latum, i. e. tlatum; cf. supra; v. Curt. Gr. Etym. p. 220; Corss. Ausspr. 2, 73], to bear, carry, bring. (For syn. cf.: gero, porto, bajulo, veho; effero, infero; tolero, patior, sino, permitto, etc.)

Lit.

In gen.:

ferri proprie dicimus, quae quis suo corpore bajulat, portari ea, quae quis in jumento secum ducit, agi ea, quae animalia sunt,

Dig. 50, 16, 235: oneris quidvis feret, Ter. Ph. 3, 3, 29:

quin te in fundo conspicer fodere aut arare aut aliquid ferre,

id. Heaut. 1, 1, 17:

numerus eorum, qui arma ferre possent,

Caes. B. G. 1, 29, 1:

arma et vallum,

Hor. Epod. 9, 13:

sacra Junonis,

id. S. 1, 3, 11:

cadaver nudis humeris (heres),

id. ib. 2, 5, 86:

argentum ad aliquem,

Plaut. As. 3, 3, 142; cf.:

symbolum filio,

id. Bacch. 2, 3, 30:

olera et pisciculos minutos ferre obolo in cenam seni,

Ter. And. 2, 2, 32; cf.:

vina et unguenta et flores,

Hor. C. 2, 3, 14:

discerpta ferentes Memora gruis,

id. S. 2, 8, 86; cf.:

talos, nucesque sinu laxo,

id. ib. 2, 3, 172:

in Capitolium faces,

Cic. Lael. 11, 37:

iste operta lectica latus per oppidum est ut mortuus,

id. Phil. 2, 41, 106:

lectica in Capitolium latus est,

Suet. Claud. 2:

circa judices latus (puer),

Quint. 6, 1, 47:

prae se ferens (in essedo) Darium puerum,

Suet. Calig. 19.— Poet. with inf.:

natum ad Stygios iterum fero mergere fontes,

Stat. Ach. 1, 134.—Prov.:

ferre aliquem in oculis, or simply oculis,

i. e. to hold dear, love exceedingly, Cic. Phil. 6, 4, 11; id. Q. Fr. 3, 1, 3, § 9; Q. Cic. Fam. 16, 27, 2.—

In partic.

With the idea of motion predominating, to set in motion, esp. to move onward quickly or rapidly, to bear, lead, conduct, or drive away; with se or mid. (so esp. freq.), to move or go swiftly, to haste, speed, betake one's self; and of things, to flow, mount, run down.

Act.:

ubi in rapidas amnis dispeximus undas: Stantis equi corpus transvorsum ferre videtur Vis, et in advorsum flumen contrudere raptim: Et, quocumque oculos trajecimus, omnia ferri Et fluere assimili nobis ratione videntur,

Lucr. 4, 422 sq.:

ubi cernimus alta Exhalare vapore altaria, ferreque fumum,

to send up, id. 3, 432; cf.:

vis ut vomat ignes, Ad caelumque ferat flammai fulgura rursum,

id. 1, 725; and:

caelo supinas si tuleris manus,

raisest, Hor. C. 3, 23, 1:

te rursus in bellum resorbens Unda fretis tulit aestuosis,

id. ib. 2, 7, 16; cf.:

ire, pedes quocumque ferent,

id. Epod. 16, 21; and:

me per Aegaeos tumultus Aura feret,

id. C. 3, 29, 64:

signa ferre,

to put the standards in motion, to break up, Caes. B. G. 1, 39 fin.; 1, 40, 12; Liv. 10, 5, 1 al.:

pol, si id scissem, numquam huc tetulissem pedem,

have stirred foot, have come, Ter. And. 4, 5, 13:

pedem,

Verg. A. 2, 756; Val. Fl. 7, 112:

gressum,

to walk, Lucr. 4, 681; cf.:

agiles gressus,

Sil. 3, 180:

vagos gradus,

Ov. M. 7, 185:

vestigia,

Sil. 9, 101:

vagos cursus,

id. 9, 243.— Absol.:

quo ventus ferebat,

bore, drove, Caes. B. G. 3, 15, 3:

interim, si feret flatus, danda sunt vela,

Quint. 10, 3, 7:

itinera duo, quae extra murum ad portum ferebant,

led, Caes. B. C. 1, 27, 4:

pergit ad speluncam, si forte eo vestigia ferrent,

Liv. 1, 7, 6.—Prov.:

in silvam ligna ferre,

to carry coals to Newcastle, Hor. S. 1, 10, 34.—

With se or mid., to move or go swiftly, to hasten, rush:

cum ipsa paene insula mihi sese obviam ferre vellet,

to meet, Cic. Planc. 40, 96; cf.:

non dubitaverim me gravissimis tempestatibus obvium ferre,

id. Rep. 1, 4:

hinc ferro accingor rursus... meque extra tecta ferebam,

Verg. A. 2, 672; 11, 779:

grassatorum plurimi palam se ferebant,

Suet. Aug. 32.—Of things as subjects:

ubi forte ita se tetulerunt semina aquarum,

i. e. have collected themselves, Lucr. 6, 672.—Mid.:

ad eum omni celeritate et studio incitatus ferebatur,

proceeded, Caes. B. C. 3, 78, 2:

alii aliam in partem perterriti ferebantur,

betook themselves, fled, id. B. G. 2, 24, 3:

(fera) supra venabula fertur,

rushes, springs, Verg. A. 9, 553:

huc juvenis nota fertur regione viarum,

proceeds, id. ib. 11, 530:

densos fertur moribundus in hostes,

rushes, id. ib. 2, 511:

quocumque feremur, danda vela sunt,

Cic. Or. 23, 75; cf.:

non alto semper feremur,

Quint. 12, 10, 37:

ego, utrum Nave ferar magna an parva, ferar unus et idem,

Hor. Ep. 2, 2, 200:

non tenui ferar Penna biformis per liquidum aethera Vates,

fly, id. C. 2, 20, 1.—Of inanimate subjects:

(corpuscula rerum) ubi tam volucri levitate ferantur,

move, Lucr. 4, 195; cf.:

quae cum mobiliter summa levitate feruntur,

id. 4, 745; cf.:

tellus neque movetur et infima est, et in eam feruntur omnia nutu suo pondera,

Cic. Rep. 6, 17 fin.:

Rhenus longo spatio per fines Nantuatium, etc.... citatus fertur,

flows, Caes. B. G. 4, 10, 3; cf. Hirt. B. [p. 738] G. 8, 40, 3:

ut (flamma) ad caelum usque ferretur,

ascended, arose, Suet. Aug. 94.—

Rarely ferre = se ferre: quem procul conspiciens ad se ferentem pertimescit,

Nep. Dat. 4 fin. —

To carry off, take away by force, as a robber, etc.: to plunder, spoil, ravage:

alii rapiunt incensa feruntque Pergama,

Verg. A. 2, 374:

postquam te (i. e. exstinctum Daphnin) fata tulerunt,

snatched away, id. E. 5, 34. So esp. in the phrase ferre et agere, of taking booty, plundering, where ferre applies to portable things, and agere to men and cattle; v. ago.—

To bear, produce, yield:

plurima tum tellus etiam majora ferebat, etc.,

Lucr. 5, 942 sq.; cf.:

quae autem terra fruges ferre, et, ut mater, cibos suppeditare possit,

Cic. Leg. 2, 27, 67:

quem (florem) ferunt terrae solutae,

Hor. C. 1, 4, 10:

quibus jugera fruges et Cererem ferunt,

id. ib. 3, 24, 13:

angulus iste feret piper et thus,

id. Ep. 1, 14, 23:

(olea) fructum ramis pluribus feret,

Quint. 8, 3, 10.— Absol.:

ferundo arbor peribit,

Cato, R. R. 6, 2.—

Of a woman or sheanimal, to bear offspring, be pregnant:

ignorans nurum ventrem ferre,

Liv. 1, 34, 3;

of animals: equa ventrem fert duodecim menses, vacca decem, ovis et capra quinque, sus quatuor,

Varr. R. R. 2, 1, 19; cf.:

cervi octonis mensibus ferunt partus,

Plin. 8, 32, 50, § 112:

nec te conceptam saeva leaena tulit,

Tib. 3, 4, 90.— Poet.:

quem tulerat mater claro Phoenissa Laconi,

i. e. had borne, Sil. 7, 666.—

To offer as an oblation:

liba et Mopsopio dulcia melle feram,

Tib. 1, 7, 54; so,

liba,

id. 1, 10, 23:

lancesque et liba Baccho,

Verg. G. 2, 394:

tura superis, altaribus,

Ov. M. 11, 577.—

To get, receive, acquire, obtain, as gain, a reward, a possession, etc.:

quod posces, feres,

Plaut. Merc. 2, 3, 106; cf.: quodvis donum et praemium a me optato;

id optatum feres,

Ter. Eun. 5, 8, 27:

fructus ex sese (i. e. re publica) magna acerbitate permixtos tulissem,

Cic. Planc. 38, 92:

partem praedae,

id. Rosc. Am. 37, 107:

ille crucem pretium sceleris tulit, hic diadema,

Juv. 13, 105:

coram rege sua de paupertate tacentes Plus poscente ferent,

Hor. Ep. 1, 17, 44.

Trop.

In gen., to bear, carry, bring:

satis haec tellus morbi caelumque mali fert,

bears, contains, Lucr. 6, 663;

veterrima quaeque, ut ea vina, quae vetustatem ferunt, esse debent suavissima,

which carry age, are old, Cic. Lael. 19, 67:

scripta vetustatem si modo nostra ferent,

will have, will attain to, Ov. Tr. 5, 9, 8:

nomen alicujus,

to bear, have, Cic. Off. 3, 18, 74; cf.:

insani sapiens nomen ferat, aequus iniqui,

Hor. Ep. 1, 6, 15:

nomen,

Suet. Aug. 101; id. Calig. 47:

cognomen,

id. Aug. 43; id. Galb. 3; cf.:

ille finis Appio alienae personae ferendae fuit,

of bearing an assumed character, Liv. 3, 36, 1:

Archimimus personam ejus ferens,

personating, Suet. Vesp. 19; cf.

also: (Garyophyllon) fert et in spinis piperis similitudinem,

Plin. 12, 7, 15, § 30: fer mi auxilium, bring assistance, aid, help, Enn. ap. Cic. Ac. 2, 28, 29 (Trag. v. 50 ed. Vahl.); cf.:

alicui opem auxiliumque ferre,

Cic. Verr. 2, 2, 3, § 9:

auxilium alicui,

Plaut. Stich. 2, 2, 5; Ter. And. 1, 1, 115; Cic. Cat. 2, 9, 19; Caes. B. G. 1, 13, 5; 4, 12, 5; Hor. Epod. 1, 21 et saep.: opem, Enn. ap. Cic. Div. 1, 31, 66 (Trag. v. 86 ed. Vahl.):

opem alicui,

Plaut. Bacch. 4, 3, 23; Ter. And. 3, 1, 15; id. Ad. 3, 4, 41; Cic. Rab. Perd. 1, 3 (with succurrere saluti); id. Fin. 2, 35, 118 (with salutem); id. Fam. 5, 4, 2:

subsidium alicui,

Caes. B. G. 2, 26, 2:

condicionem,

to proffer, id. ib. 4, 11, 3; cf. Cic. Rosc. Am. 11, 30:

Coriolanus ab sede sua cum ferret matri obviae complexum,

offered, Liv. 2, 40, 5:

si qua fidem tanto est operi latura vetustas,

will bring, procure, Verg. A. 10, 792:

ea vox audita laborum Prima tulit finem,

id. ib. 7, 118: suspicionem falsam, to entertain suspicion, Enn. ap. Non. 511, 5 (Trag. v. 348 ed. Vahl.).—

In partic.

(Acc. to I. B. 1.) To move, to bring, lead, conduct, drive, raise:

quem tulit ad scenam ventoso gloria curru,

Hor. Ep. 2, 1, 177; so,

animi quaedam ingenita natura... recta nos ad ea, quae conveniunt causae, ferant,

Quint. 5, 10, 123; cf. absol.:

nisi illud, quod eo, quo intendas, ferat deducatque, cognoris,

Cic. de Or. 1, 30, 135:

exstincti ad caelum gloria fertur,

Lucr. 6, 8; cf.:

laudibus aliquem in caelum ferre,

to extol, praise, Cic. Fam. 10, 26, 2; cf. id. Rep. 1, 43; Quint. 10, 1, 99; Suet. Otho, 12; id. Vesp. 6:

eam pugnam miris laudibus,

Liv. 7, 10, 14; cf.:

saepe rem dicendo subiciet oculis: saepe supra feret quam fieri possit,

wilt exalt, magnify, Cic. Or. 40, 139:

ferte sermonibus et multiplicate fama bella,

Liv. 4, 5, 6:

ferre in majus vero incertas res fama solet,

id. 21, 32, 7:

crudelitate et scelere ferri,

to be impelled, carried away, Cic. Clu. 70, 199:

praeceps amentia ferebare,

id. Verr. 2, 5, 46, § 121; cf.:

ferri avaritia,

id. Quint. 11, 38:

orator suo jam impetu fertur,

Quint. 12 praef. §

3: eloquentia, quae cursu magno sonituque ferretur,

Cic. Or. 28, 97; cf.:

(eloquentia) feratur non semitis sed campis,

Quint. 5, 14, 31:

oratio, quae ferri debet ac fluere,

id. 9, 4, 112; cf.:

quae (historia) currere debet ac ferri,

id. 9, 4, 18; so often: animus fert (aliquem aliquo), the mind moves one to any thing:

quo cujusque animus fert, eo discedunt,

Sall. J. 54, 4; cf.:

milites procurrentes consistentesque, quo loco ipsorum tulisset animus,

Liv. 25, 21, 5; and:

qua quemque animus fert, effugite superbiam regiam,

id. 40, 4, 14:

si maxime animus ferat,

Sall. C. 58, 6; cf. Ov. M. 1, 775.—With an object-clause, the mind moves one to do any thing, Ov. M. 1, 1; Luc. 1, 67; Suet. Otho, 6; cf.

also: mens tulit nos ferro exscindere Thebas,

Stat. Th. 4, 753.—

(Acc. to I. B. 2.) To carry off, take away:

omnia fert aetas, animum quoque,

Verg. E. 9, 51:

postquam te fata tulerunt,

id. ib. 5, 34:

invida Domitium fata tulere sibi,

Anthol. Lat. 4, 123, 8;

like efferre,

to carry forth to burial, Ov. Tr. 1, 3, 89.—

(Acc. to I. B. 3.) To bear, bring forth, produce:

haec aetas prima Athenis oratorem prope perfectum tulit,

Cic. Brut. 12, 45:

aetas parentum, pejor avis, tulit Nos nequiores,

Hor. C. 3, 6, 46:

Curium tulit et Camillum Saeva paupertas,

id. ib. 1, 12, 42.—

(Acc. to I. B. 6.) To bear away, to get, obtain, receive:

Cotta et Sulpicius omnium judicio facile primas tulerunt,

Cic. Brut. 49, 183:

palmam,

to carry off, win, id. Att. 4, 15, 6:

victoriam ex inermi,

to gain, Liv. 39, 51, 10; 2, 50, 2; 8, 8, 18:

gratiam et gloriam annonae levatae,

id. 4, 12, 8:

maximam laudem inter suos,

Caes. B. G. 6, 21, 4:

centuriam, tribus,

i. e. to get their votes, Cic. Planc. 20, 49; 22, 53; id. Phil. 2, 2, 4:

suffragia,

Suet. Caes. 13 (diff. from 8. a.):

responsum ab aliquo,

to receive, Cic. Cat. 1, 8, 19; Caes. B. G. 6, 4 fin.:

repulsam a populo,

Cic. Tusc. 5, 19, 54:

repulsam,

id. de Or. 2, 69 fin.; id. Phil. 11, 8, 19; id. Att. 5, 19 al.: calumniam, i. e. to be convicted of a false accusation, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8, 1:

ita ut filius partem dimidiam hereditatis ferat,

Gai. Inst. 3, 8:

singulas portiones,

id. ib. 3, 16; 61.—

To bear, support any thing unpleasant; or pregn., to suffer, tolerate, endure.

To bear in any manner.

With acc.: servi injurias nimias aegre ferunt, Cato ap. Gell. 10, 3, 17:

(onus senectutis) modice ac sapienter sicut omnia ferre,

Cic. de Sen. 1, 2:

aegre ferre repulsam consulatus,

id. Tusc. 4, 17, 40:

hoc moderatiore animo ferre,

id. Fam. 6, 1, 6:

aliquid toleranter,

id. ib. 4, 6, 2:

clementer,

id. Att. 6, 1, 3:

quod eo magis ferre animo aequo videmur, quia, etc.,

id. Verr. 2, 5, 48, § 126:

ut tu fortunam, sic nos te, Celse, feremus,

Hor. Ep. 1, 8, 17.—

With an object-clause:

ut si quis aegre ferat, se pauperem esse,

take it ill, Cic. Tusc. 4, 27, 59:

hoc ereptum esse, graviter et acerbe ferre,

id. Verr. 2, 1, 58, § 152:

quomodo ferant veterani, exercitum Brutum habere,

id. Phil. 10, 7, 15.—

With de:

de Lentulo scilicet sic fero, ut debeo,

Cic. Att. 4, 6, 1:

quomodo Caesar ferret de auctoritate perscripta,

id. ib. 5, 2, 3:

numquid moleste fers de illo, qui? etc.,

id. ib. 6, 8, 3.—

Absol.:

sin aliter acciderit, humaniter feremus,

Cic. Att. 1, 2, 1:

si mihi imposuisset aliquid, animo iniquo tulissem,

id. ib. 15, 26, 4.—

Pregn., to bear or put up with, to suffer, tolerate, endure, sustain, resist.

With acc.: quis hanc contumeliam, quis hoc imperium, quis hanc servitutem ferre potest? Cato ap. Gell. 10, 3, 17:

qui potentissimorum hominum contumaciam numquam tulerim, ferrem hujus asseclae?

Cic. Att. 6, 3, 6:

cujus desiderium civitas ferre diutius non potest,

id. Phil. 10, 10, 21:

cogitandi non ferebat laborem,

id. Brut. 77, 268:

unum impetum nostrorum,

Caes. B. G. 3, 19, 3:

vultum atque aciem oculorum,

id. ib. 1, 39, 1:

cohortatio gravior quam aures Sulpicii ferre didicissent,

to hear unmoved, Cic. Phil. 9, 4, 9:

vultum,

Hor. S. 1, 6, 121:

multa tulit fecitque puer, sudavit et alsit,

id. A. P. 413:

spectatoris fastidia,

id. Ep. 2, 1, 215:

fuisse (Epaminondam) patientem suorumque injurias ferentem civium,

Nep. Epam. 7.—Of personal objects:

quem ferret, si parentem non ferret suum?

brook, Ter. Heaut. 1, 2, 28:

optimates quis ferat, qui, etc.,

Cic. Rep. 1, 33:

vereor, ut jam nos ferat quisquam,

Quint. 8, 3, 25:

an laturi sint Romani talem regem,

id. 7, 1, 24:

quis enim ferat puerum aut adolescentulum, si, etc.,

id. 8, 5, 8.—

With an object-clause:

ferunt aures hominum, illa... laudari,

Cic. de Or. 2, 84, 344:

non feret assiduas potiori te dare noctes,

Hor. Epod. 15, 13; Ov. M. 2, 628:

illa quidem in hoc opere praecipi quis ferat?

Quint. 11, 3, 27; 11, 1, 69:

servo nubere nympha tuli,

Ov. H. 5, 12; cf.:

alios vinci potuisse ferendum est,

id. M. 12, 555. —

With quod:

quod rapta, feremus, dummodo reddat eam,

Ov. M. 5, 520:

illud non ferendum, quod, etc.,

Quint. 11, 3, 131. —

With the access, notion of publicity, to make public, to disclose, show, exhibit:

eum ipsum dolorem hic tulit paulo apertius,

Cic. Planc. 14, 34; cf.:

laetitiam apertissime tulimus omnes,

id. Att. 14, 13, 2:

neque id obscure ferebat nec dissimulare ullo modo poterat,

id. Clu. 19, 54:

haud clam tulit iram adversus praetorem,

Liv. 31, 47, 4; cf.:

tacite ejus verecundiam non tulit senatus, quin, etc.,

id. 5, 28, 1.—

Prae se ferre, to show, manifest, to let be seen, to declare:

cujus rei tantae facultatem consecutum esse me, non profiteor: secutum me esse, prae me fero,

Cic. N. D. 1, 5, 12:

noli, quaeso, prae te ferre, vos plane expertes esse doctrinae,

id. ib. 2, 18, 47:

non mediocres terrores... prae se fert et ostentat,

id. Att. 2, 23, 3:

hanc virtutem prae se ferunt,

Quint. 2, 13, 11:

liberalium disciplinarum prae se scientiam tulit,

id. 12, 11, 21:

magnum animum (verba),

id. 11, 1, 37.—Of inanim. and abstr. subjects:

(comae) turbatae prae se ferre aliquid affectus videntur,

Quint. 11, 3, 148:

oratio prae se fert felicissimam facilitatem,

id. 10, 1, 11.—

Of speech, to report, relate, make known, assert, celebrate:

haec omnibus ferebat sermonibus,

Caes. B. C. 2, 17, 2:

alii alia sermonibus ferebant Romanos facturos,

Liv. 33, 32, 3:

ferte sermonibus et multiplicate fama bella,

id. 4, 5, 6:

patres ita fama ferebant, quod, etc.,

id. 23, 31, 13; cf. with acc.:

hascine propter res maledicas famas ferunt,

Plaut. Trin. 1, 2, 149:

famam,

id. Pers. 3, 1, 23:

fama eadem tulit,

Tac. A. 1, 5; cf. id. ib. 15, 60:

nec aliud per illos dies populus credulitate, prudentes diversa fama, tulere,

talk about, id. ib. 16, 2:

inimici famam non ita, ut nata est, ferunt,

Plaut. Pers. 3, 1, 23:

quod fers, cedo,

tell, say, Ter. Ph. 5, 6, 17:

nostra (laus) semper feretur et praedicabitur, etc.,

Cic. Arch. 9, 21.—With an object-clause:

cum ipse... acturum se id per populum aperte ferret,

Liv. 28, 40, 2; id. ib. §

1: saepe homines morbos magis esse timendos ferunt quam Tartara leti,

Lucr. 3, 42:

Prognen ita velle ferebat,

Ov. M. 6, 470; 14, 527:

ipsi territos se ferebant,

Tac. H. 4, 78; id. A. 4, 58; 6, 26 (32); cf.:

mihi fama tulit fessum te caede procubuisse, etc.,

Verg. A. 6, 503:

commentarii ad senatum missi ferebant, Macronem praesedisse, etc.,

Tac. A. 6, 47 (53).—

Ferunt, fertur, feruntur, etc., they relate, tell, say; it is said, it appears, etc.—With inf.:

quin etiam Xenocratem ferunt, cum quaereretur ex eo, etc... respondisse, etc.,

Cic. Rep. 1, 2:

fuisse quendam ferunt Demaratum, etc.,

id. ib. 2, 19:

quem ex Hyperboreis Delphos ferunt advenisse,

id. N. D. 3, 23, 57; Hor. C. 3, 17, 2:

homo omnium in dicendo, ut ferebant, accrrimus et copiosissimus,

Cic. de Or. 1, 11, 45:

Ceres fertur fruges... mortalibus instituisse,

Lucr. 5, 14:

in Syria quoque fertur item locus esse, etc.,

id. 6, 755:

is Amulium regem interemisse fertur,

Cic. Rep. 2, 3:

qui in contione dixisse fertur,

id. ib. 2, 10 fin.:

quam (urbem) Juno fertur terris omnibus unam coluisse,

Verg. A. 1, 15:

non sat idoneus Pugnae ferebaris,

you were accounted, held, Hor. C. 2, 19, 27:

si ornate locutus est, sicut fertur et mihi videtur,

Cic. de Or. 1, 11, 49; cf.: cum quaestor ex Macedonia venissem Athenas florente [p. 739] Academia, ut temporibus illis ferebatur, id. ib. § 45.—

To give out, to pass off a person or thing by any name or for any thing; and, in the pass., to pass for any thing, to pass current:

hunc (Mercurium) omnium inventorem artium ferunt,

Caes. B. G. 6, 17, 1:

ut Servium conditorem posteri fama ferrent,

Liv. 1, 42, 4:

qui se Philippum regiaeque stirpis ferebat, cum esset ultimae,

set himself up for, boast, Vell. 1, 11, 1:

avum M. Antonium, avunculum Augustum ferens,

boasting of, Tac. A. 2, 43; cf.:

qui ingenuum se et Lachetem mutato nomine coeperat ferre,

Suet. Vesp. 23:

ante Periclem, cujus scripta quaedam feruntur,

Cic. Brut. 7, 27 (quoted paraphrastically, Quint. 3, 1, 12): sub nomine meo libri ferebantur artis rhetoricae, Quint. prooem. 7; cf.:

cetera, quae sub nomine meo feruntur,

id. 7, 2, 24; Suet. Caes. 55; id. Aug. 31; id. Caes. 20:

multa ejus (Catonis) vel provisa prudenter vel acta constanter vel responsa acute ferebantur,

Cic. Lael. 2, 6:

qua ex re in pueritia nobilis inter aequales ferebatur,

Nep. Att. 1, 3.—

Polit. and jurid. t. t.

Suffragium or sententiam, to give in one's vote, to vote, Varr. R. R. 3, 2, 1; cf.:

ferunt suffragia,

Cic. Rep. 1, 31; id. Fam. 11, 27, 7:

de quo foedere populus Romanus sententiam non tulit,

id. Balb. 15, 34; cf.:

de quo vos (judices) sententiam per tabellam feretis,

id. Verr. 2, 4, 47, § 104;

so of the voting of judges,

id. Clu. 26, 72;

of senators: parcite, ut sit qui in senatu de bello et pace sententiam ferat,

id. Verr. 2, 2, 31, § 76; cf. id. Fam. 11, 21, 2.—

Legem (privilegium, rogationem) ad populum, or absol., to bring forward or move a proposition, to propose a law, etc.:

perniciose Philippus in tribunatu, cum legem agrariam ferret, etc.,

Cic. Off. 2, 21, 73; cf. id. Sull. 23, 65:

quae lex paucis his annis lata esset,

id. Corn. 1, 3 (vol. xi. p. 10 B. and K.):

familiarissimus tuus de te privilegium tulit, ut, etc.,

id. Par. 4, 32:

Sullam illam rogationem de se nolle ferri (shortly before: Lex ferri coepta),

id. Sull. 23, 65:

rogationem de aliquo, contra or in aliquem, ad populum, ad plebem,

id. Balb. 14, 33; id. Clu. 51, 140; id. Brut. 23, 89; Caes. B. C. 3, 1, 4; Liv. 33, 25, 7:

nescis, te ipsum ad populum tulisse, ut, etc.,

proposed a bill, Cic. Phil. 2, 43, 100:

ut P. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem, vellentne, etc.,

id. Fin. 2, 16, 54; cf. Liv. 33, 25, 6:

quod Sulla ipse ita tulit de civitate, ut, etc.,

Cic. Caecin. 35, 102:

nihil de judicio ferebat,

id. Sull. 22, 63:

cum, ut absentis ratio haberetur, ferebamus,

id. Att. 7, 6, 2.— Impers.:

lato ut solet ad populum, ut equum escendere liceret,

Liv. 23, 14, 2. —

Judicem, said of the plaintiff, to offer or propose to the defendant as judge:

quem ego si ferrem judicem, refugere non deberet,

Cic. Rosc. Com. 15, 45; id. de Or. 2, 70, 285.—Hence, judicem alicui, in gen., to propose a judge to, i. e. to bring a suit against, to sue a person:

se iterum ac saepius judicem illi ferre,

Liv. 3, 57, 5; 3, 24, 5; 8, 33, 8.—

Mercant. t. t., to enter, to set or note down a sum in a book:

quod minus Dolabella Verri acceptum rettulit, quam Verres illi expensum tulerit, etc.,

i. e. has set down as paid, has paid, Cic. Verr. 2, 1, 39, § 100 sq., v. expendo.—

Absol., of abstr. subjects, to require, demand, render necessary; to allow, permit, suffer:

ita sui periculi rationes ferre ac postulare,

Cic. Verr. 2, 5, 40, § 105; cf.:

gravioribus verbis uti, quam natura fert,

id. Quint. 18, 57: quid ferat Fors, Enn. ap. Cic. Off. 1, 12, 38 (Ann. 203 ed. Vahl.):

quamdiu voluntas Apronii tulit,

Cic. Verr. 2, 3, 23, § 57:

ut aetas illa fert,

as is usual at that time of life, id. Clu. 60, 168:

ad me, ut tempora nostra, non ut amor tuus fert, vere perscribe,

id. Q. Fr. 1, 4, 5:

quod ita existimabam tempora rei publicae ferre,

id. Pis. 2, 5:

si ita commodum vestrum fert,

id. Agr. 2, 28, 77:

prout Thermitani hominis facultates ferebant,

id. Verr. 2, 2, 34, § 83:

si vestra voluntas feret,

if such be your pleasure, id. de Imp. Pomp. 24, 70:

ut opinio et spes et conjectura nostra fert,

according to our opinion, hope, and belief, id. Att. 2, 25, 2:

ut mea fert opinio,

according to my opinion, id. Clu. 16, 46: si occasio tulerit, if occasion require, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 21, 6:

dum tempus ad eam rem tulit, sivi, animum ut expleret suum,

Ter. And. 1, 2, 17: in hac ratione quid res, quid causa, quid tempus ferat, tu perspicies, Cic. Fam. 1, 7, 6:

natura fert, ut extrema ex altera parte graviter, ex altera autem acute sonent,

id. Rep. 6, 18.— Impers.:

sociam se cujuscumque fortunae, et, si ita ferret, comitem exitii promittebat (sc. res or fortuna),

Tac. A. 3, 15; so,

si ita ferret,

id. H. 2, 44.

gĕro, gessi, gestum ( Part. gen. plur. sync. gerentum, Plaut. Truc. 2, 1, 13; imper. ger, like dic, duc, fac, fer, Cat. 27, 2), 3, v. a. [root gas-, to come, go; Zend, jah, jahaiti, come; gero (for geso), in caus. sense, to cause to come; cf. Gr. bastazô, from bastos = gestus], to bear about with one, to bear, carry, to wear, have (in the lit. signif. mostly poet., not in Cic., Cæs., Sall., or Quint.; but instead of it ferre, portare, vehere, sustinere, etc.; but in the trop. signif. freq. and class.).

Lit.

In gen.:

(vestem ferinam) qui gessit primus,

Lucr. 5, 1420; so,

vestem,

Ov. M. 11, 276 (with induere vestes), Nep. Dat. 3; cf.:

coronam Olympiacam capite,

Suet. Ner. 25:

ornamenta,

id. Caes. 84:

angues immixtos crinibus,

Ov. M. 4, 792:

clipeum (laeva),

id. ib. 4, 782; cf.:

galeam venatoriam in capite, clavam dextra manu, copulam sinistra,

Nep. Dat. 3:

ramum, jaculum,

Ov. M. 12, 442:

spicea serta,

id. ib. 2, 28:

vincla,

id. ib. 4, 681:

venabula corpore fixa,

id. ib. 9, 206; cf.:

tela (in pectore fixus),

id. ib. 6, 228:

Vulcanum (i. e. ignem) in cornu conclusum,

Plaut. Am. 1, 1, 185:

spolia ducis hostium caesi suspensa fabricato ad id apte ferculo gerens,

Liv. 1, 10, 5; cf.:

Horatius trigemina spolia prae se gerens,

id. 1, 26, 2:

onera,

Varr. L. L. 6, § 77 Müll.: uterum or partum gerere, to be pregnant, be with young; so, gerere partum, Plin. 8, 47, 72, § 187:

uterum,

id. 8, 40, 62, § 151:

centum fronte oculos centum cervice gerebat Argus,

Ov. Am. 3, 4, 19:

lumen unum media fronte,

id. M. 13, 773:

cornua fronte,

id. ib. 15, 596:

virginis os habitumque gerens et virginis arma,

Verg. A. 1, 315:

virginis ora,

Ov. M. 5, 553; cf.:

quae modo bracchia gessit, Crura gerit,

id. ib. 5, 455 sq.:

Coae cornua matres Gesserunt tum,

i. e. were turned into cows, id. ib. 7, 364:

principio (morbi) caput incensum fervore gerebant,

Lucr. 6, 1145:

qui umbrata gerunt civili tempora quercu,

Verg. A. 6, 772:

tempora tecta pelle lupi,

Ov. M. 12, 380:

(Hector) squalentem barbam et concretos sanguine crines Vulneraque illa gerens, quae, etc.,

Verg. A. 2, 278:

capella gerat distentius uber,

Hor. S. 1, 1, 110.—

Of inanimate things:

semina rerum permixta gerit tellus discretaque tradit,

Lucr. 6, 790; cf.:

(terram) multosque lacus multasque lacunas In gremio gerere et rupes deruptaque saxa,

id. ib. 6, 539; Enn. ap. Non. 66, 26 (Sat. 23, p. 157 Vahl.); and:

quos Oceano propior gerit India lucos,

Verg. G. 2, 122:

speciem ac formam similem gerit ejus imago,

Lucr. 4, 52.—

In partic. (very rare).

With respect to the term. ad quem, to bear, carry, bring to a place:

(feminae puerique) saxa in muros munientibus gerunt,

Liv. 28, 19, 13:

neque eam voraginem conjectu terrae, cum pro se quisque gereret, expleri potuisse,

id. 7, 6, 2; cf. id. 37, 5, 1. — Absol.:

si non habebis unde irriges, gerito inditoque leniter,

Cato, R. R. 151, 4; Liv. 7, 6, 2 Drak.—Prov.:

non pluris refert, quam si imbrem in cribrum geras,

Plaut. Ps. 1, 1, 100.—

With the accessory idea of production, to bear, bring forth, produce:

quae (terra) quod gerit fruges, Ceres (appellata est),

Varr. L. L. 5, § 64 Müll.; cf. Tib. 2, 4, 56:

violam nullo terra serente gerit,

Ov. Tr. 3, 12, 6:

arbores (Oete),

id. M. 9, 230:

malos (platani),

Verg. G. 2, 70: frondes (silva), Ov. M. 11, 615:

terra viros urbesque gerit silvasque ferasque Fluminaque et Nymphas et cetera numina ruris,

Ov. M. 2, 16.

Trop.

In gen., to bear, have, entertain, cherish: vos etenim juvenes animum geritis muliebrem, illa virago viri, Poët. ap. Cic. Off. 1, 18, 61; cf.:

fortem animum gerere,

Sall. J. 107, 1:

parem animum,

id. ib. 54, 1 Kritz.:

animum invictum advorsum divitias,

id. ib. 43, 5:

animum super fortunam,

id. ib. 64, 2:

mixtum gaudio ac metu animum,

Liv. 32, 11, 5; cf. also Verg. A. 9, 311; and v. infra B. 3.: aeque inimicitiam atque amicitiam in frontem promptam gero, Enn. ap. Gell. 19, 8, 6 (Trag. v. 8 Vahl.):

personam,

to support a character, play a part, Cic. Off. 1, 32, 115; cf.:

est igitur proprium munus magistratus, intelligere, se gerere personam civitatis debereque ejus dignitatem et decus sustinere,

id. ib. 1, 34, 132; Aug. Doctr. Christ. 4, 29 init.;

id. Civ. Dei, 1, 21 al.: mores, quos ante gerebant, Nunc quoque habent,

Ov. M. 7, 655:

et nos aliquod nomenque decusque Gessimus,

Verg. A. 2, 89:

seu tu querelas sive geris jocos Seu rixam et insanos amores Seu facilem, pia testa (i. e. amphora), somnum,

Hor. C. 3, 21, 2:

in dextris vestris jam libertatem, opem... geritis,

Curt. 4, 14 fin.:

plumbeas iras,

Plaut. Poen. 3, 6, 18:

iras,

Ter. Hec. 3, 1, 30: M. Catonem illum Sapientem cum multis graves inimicitias gessisse accepimus propter Hispanorum injurias, Cic. Div. ap. Caecil. 20, 66:

veteres inimicitias cum Caesare,

Caes. B. C. 1, 3, 4:

muliebres inimicitias cum aliqua,

Cic. Cael. 14, 32:

inimicitias hominum more,

id. Deiot. 11, 30: simultatem cum aliquo pro re publica, Anton. ap. Cic. Att. 14, 13, A, 3; cf. Suet. Vesp. 6; and Verg. A. 12, 48:

de amicitia gerenda praeclarissime scripti libri,

Cic. Fam. 3, 8, 5:

amicitiam,

Nep. Dat. 10 fin.:

praecipuum in Romanos gerebant odium,

Liv. 28, 22, 2:

cum fortuna mutabilem gerentes fidem,

id. 8, 24, 6:

utrique imperii cupiditatem insatiabilem gerebant,

Just. 17, 1 fin. —Absol.:

ad ea rex, aliter atque animo gerebat, placide respondit,

Sall. J. 72, 1.—

In partic.

Gerere se aliquo modo, to bear, deport, behave, or conduct one's self, to act in any manner:

in maximis rebus quonam modo gererem me adversus Caesarem, usus tuo consilio sum,

Cic. Fam. 11, 27, 5; cf. id. Off. 1, 28, 98:

ut, quanto superiores sumus, tanto nos geramus summissius,

id. ib. 1, 26, 90; so,

se liberius (servi),

id. Rep. 1, 43:

se inconsultius,

Liv. 41, 10, 5:

se valde honeste,

Cic. Att. 6, 1, 13:

se perdite,

id. ib. 9, 2, A, 2:

se turpissime (illa pars animi),

id. Tusc. 2, 21, 48:

se turpiter in legatione,

Plin. Ep. 2, 12, 4:

sic in provincia nos gerimus, quod ad abstinentiam attinet, ut, etc.,

Cic. Att. 5, 17, 2:

sic me in hoc magistratu geram, ut, etc.,

id. Agr. 1, 8, 26; cf.:

nunc ita nos gerimus, ut, etc.,

id. ib. 2, 22, 3:

uti sese victus gereret, exploratum misit,

Sall. J. 54, 2:

se medium gerere,

to remain neutral, Liv. 2, 27, 3.—

In a like sense also post-class.: gerere aliquem, to behave or conduct one's self as any one (like agere aliquem):

nec heredem regni sed regem gerebat,

Just. 32, 3, 1; Plin. Pan. 44, 2:

tu civem patremque geras,

Claud. IV. Cons. Hon. 293:

aedilem,

App. M. 1, p. 113:

captivum,

Sen. Troad. 714.—

Gerere se et aliquem, to treat one's self and another in any manner:

interim Romae gaudium ingens ortum cognitis Metelli rebus, ut seque et exercitum more majorum gereret,

Sall. J. 55, 1:

meque vosque in omnibus rebus juxta geram,

id. ib. 85, 47.—

Pro aliquo se gerere, to assume to be:

querentes, quosdam non sui generis pro colonis se gerere,

Liv. 32, 2, 6:

eum, qui sit census, ita se jam tum gessisse pro cive,

Cic. Arch. 5, 11 dub.—

Gerere prae se aliquid (for the usual prae se ferre), to show, exhibit, manifest:

affectionis ratio perspicuam solet prae se gerere conjecturam, ut amor, iracundia, molestia, etc.,

Cic. Inv. 2, 9, 30; cf.:

prae se quandam gerere utilitatem,

id. ib. 2, 52, 157: animum altum et erectum prae se gerebat, Auct. B. Afr. 10 fin.; Aug. de Lib. Arbit. 3, 21, 61 al.;

so gerere alone: ita tum mos erat, in adversis voltum secundae fortunae gerere, moderari animo in secundis,

to assume, Liv. 42, 63, 11.—

With the accessory idea of activity or exertion, to sustain the charge of any undertaking or business, to administer, manage, regulate, rule, govern, conduct, carry on, wage, transact, accomplish, perform (cf.: facio, ago).—In pass. also in gen., to happen, take place, be done (hence, res gesta, a deed, and res gestae, events, occurrences, acts, exploits; v. the foll.): tertium gradum agendi esse dicunt, ubi quid faciant;

in eo propter similitudinem agendi et faciundi et gerundi quidam error his, qui putant esse unum. Potest enim aliquid facere et non agere, ut poëta facit fabulam et non agit: contra actor agit et non facit.... Contra imperator quod dicitur res gerere, in eo neque facit neque agit, sed gerit, id est sustinet, translatum ab his qui onera gerunt, quod hi sustinent,

Varr. L. L. 6, § 77 Müll.:

omnia nostra, quoad eris Romae, ita gerito, regito, gubernato, ut nihil a me exspectes,

Cic. Att. 16, 2, 2:

gerere et administrare rem publicam,

id. Fin. 3, 20, 68; cf. id. Rep. 2, 1 and 12:

rem publicam,

id. ib. 1, 7; 1, 8; id. Fam. 2, 7, 3 et saep.:

magistratum,

id. Sest. 37, 79; cf.

potestatem,

id. Verr. 2, 2, 55, § 138:

consulatum,

id. Agr. 1, 8, 25; id. Sest. 16, 37:

duumviratum,

id. ib. 8, 19:

tutelam alicujus,

Dig. 23, 2, 68; 27, 1, 22 al.: multi suam rem bene gessere et publicam patria procul, Enn. ap. Cic. Fam. 7, 6, 1 (Trag. v. 295 Vahl.); so,

rem, of private affairs,

Plaut. Pers. 4, 3, 34; Cic. de Sen. 7, 22 al.:

aliquid per aes et libram gerere,

to transact by coin and balance, Gai. Inst. 3, 173; cf. Weissenb. ad Liv. 6, 14.—Of war: etsi res bene gesta est, Enn. ap. Cic. de Or. 3, 42, 168 (Ann. v. 512 Vahl.): vi geritur res, id. ap. Gell. 20, 10 (Ann. v. 272 ib.); cf.:

gladiis geri res coepta est,

Liv. 28, 2, 6:

ubi res ferro geratur,

id. 10, 39, 12: qui rem cum Achivis gesserunt statim, Enn. ap. Non. 393, 14 (Trag. v. 39 Vahl.); cf. Plaut. Am. 1, 1, 84:

Alexander... passurus gestis aequanda pericula rebus,

exploits, Juv. 14, 314:

miranda quidem, sed nuper gesta referemus,

id. 15, 28.—Of public affairs, affairs of government:

magnae res temporibus illis a fortissimis viris summo imperio praeditis, dictatoribus atque consulibus, belli domique gerebantur,

Cic. Rep. 2, 32 fin.; 2, 24:

a rebus gerendis senectus abstrahit,

id. de Sen. 6, 15; cf. § 17: quid quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum ( public business), opifices denique, delectantur historia? maximeque eos videre possumus res gestas ( public events or occurrences) audire et legere velle, qui a spe gerendi absunt, confecti senectute, id. Fin. 5, 19, 52:

sin per se populus interfecit aut ejecit tyrannum, est moderatior, quoad sentit et sapit et sua re gesta laetatur,

their deed, id. Rep. 1, 42:

ut pleraque senatus auctoritate gererentur,

id. ib. 2, 32; cf. id. ib. 1, 27:

haec dum Romae geruntur,

id. Quint. 6, 28:

ut iis, qui audiunt, tum geri illa fierique videantur,

id. de Or. 2, 59, 241:

susceptum negotium,

id. Fam. 13, 5, 1; cf.:

si ipse negotium meum gererem, nihil gererem, nisi consilio tuo,

id. Att. 13, 3, 1:

negotium bene, male, etc.,

id. Rosc. Com. 11, 32; id. Cat. 2, 10, 21; Caes. B. G. 3, 18, 5 et saep.; cf.:

quid negotii geritur?

Cic. Quint. 13, 42: annos multos bellum gerentes summum summā industriā, Enn. ap. Non. 402, 3 (Trag. v. 104 Vahl.); cf.:

bello illo maximo, quod Athenienses et Lacedaemonii summa inter se contentione gesserunt,

Cic. Rep. 1, 16; so,

bella,

id. ib. 5, 2: pacem an bellum gerens, v. Andrews and Stoddard's Gram. § 323, 1 (2); Sall. J. 46 fin.:

bella multa felicissime,

Cic. Rep. 2, 9:

bellum cum aliquo,

id. Sest. 2, 4; id. Div. 1, 46, 103; Caes. B. G. 1, 1, 4 et saep.:

bello gesto,

Liv. 5, 43, 1: mea mater de ea re gessit morem morigerae mihi, performed my will, i. e. complied with my wishes, gratified, humored me, Plaut. Cist. 1, 1, 87; cf.:

geram tibi morem et ea quae vis, ut potero, explicabo,

Cic. Tusc. 1, 9, 17: morem alicui (in aliqua re), Enn. ap. Non. 342, 24 (Trag. v. 241 Vahl.):

sine me in hac re gerere mihi morem,

Ter. Heaut. 5, 1, 74; Plaut. Capt. 2, 3, 44; id. Men. 5, 2, 37; id. Mil. 2, 1, 58; Cic. Rep. 3, 5; id. N. D. 2, 1, 3; Ov. Am. 2, 2, 13 et saep.; also without dat., Plaut. Most. 3, 2, 36; Ter. Ad. 3, 3, 77.— Pass.:

ut utrique a me mos gestus esse videatur,

Cic. Att. 2, 16, 3; Plaut. Most. 1, 3, 69; Ter. Eun. 1, 2, 108; id. Ad. 2, 2, 6; Nep. Them. 7, 3 al.—With a play upon this meaning and that in II. A.: magna, inquit, [p. 813] bella gessi:

magnis imperiis et provinciis praefui. Gere igitur animum laude dignum,

Cic. Par. 5, 2, 37.— Absol.:

cum superiores alii fuissent in disputationibus perpoliti, quorum res gestae nullae invenirentur, alii in gerendo probabiles, in disserendo rudes,

Cic. Rep. 1, 8; cf.

the passage,

id. Fin. 5, 19, 52 supra:

Armeniam deinde ingressus prima parte introitus prospere gessit,

Vell. 2, 102, 2 (where others unnecessarily insert rem), Liv. 25, 22, 1; cf.

also: sive caesi ab Romanis forent Bastarnae... sive prospere gessissent,

id. 40, 58 fin.:

cum Persis et Philippus qui cogitavit, et Alexander, qui gessit, hanc bellandi causam inferebat, etc.,

Cic. Rep. 3, 9.—

Of time, to pass, spend (mostly post-Aug.; not in Cic.): ut (Tullia) cum aliquo adolescente primario conjuncta aetatem gereret, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5, 3; cf.:

pubertatis ac primae adolescentiae tempus,

Suet. Dom. 1:

vitam,

Petr. 63; Val. Fl. 6, 695:

annum gerens aetatis sexagesimum et nonum,

Suet. Vesp. 24.—Hence, gĕrens, entis, P. a. (acc. to II. B. 3.), managing, conducting, etc.; with gen.:

rei male gerentes,

Plaut. Truc. 1, 2, 43:

sui negotii bene gerens,

Cic. Quint. 19, 62.

gĕro, ōnis, m. [1. gero], a carrier; connected per hyphen with foras:

ite, ite hac, simul eri damnigeruli, foras gerones, Bonorum hamaxagogae,

that carry off, ravishers, Plaut. Truc. 2, 7, 1.

prō (archaic collat. form, posi in posimerium; cf. pono, from posino; cf. Gr. poti and pot with pros), adv. and prep. [root in Sanscr. prep. pra-, before, as in prathamas, first; Gr. pro; cf.: proteros, prôtos, etc.; Lat.: prae, prior, priscus, etc.; perh. old abl. form, of which prae is the loc. ], before, in front of; and, transf., for, with the idea of protection, substitution, or proportion.

Adv., found only in the transf. comp. signif. (v. infra, II. B. 3.) in connection with quam and ut: pro quam and pro ut (the latter usually written in one word, prout), like prae quam and prae ut.

Pro quam, in proportion as, just as:

nec satis est, pro quam largos exaestuat aestus,

Lucr. 2, 1137. —

Pro ut or prout, according as, in proportion, accordingly, proportionably as, just as, as (class.):

compararat argenti bene facti, prout Thermitani hominis facultates ferebant, satis,

Cic. Verr. 2, 2, 34, § 83:

tuas litteras, prout res postulat, exspecto,

id. Att. 11, 6 fin.:

id, prout cujusque ingenium erat, interpretabantur,

Liv. 38, 50:

prout locus iniquus aequusve his aut illis, prout animus pugnantium est, prout numerus, varia pugnae fortuna est,

id. 38, 40 fin. —With a corresp. ita:

ejusque rationem ita haberi, prout haberi lege liceret,

Cic. Phil. 5, 17, 46:

prout sedes ipsa est, ita varia genera morborum sunt,

Cels. 4, 4, 5:

prout nives satiaverint, ita Nilum increscere,

Plin. 5, 9, 10, § 51.—

Prep. with abl. (late Lat. with acc.:

PRO SALVTEM SVAM,

Inscr. Grut. 4, 12; 46, 9; Inscr. Orell. 2360), before, in front of.

Lit., of place:

sedens pro aede Castoris,

Cic. Phil. 3, 11, 27:

praesidia, quae pro templis cernitis,

id. Mil. 1, 2:

ii qui pro portis castrorum in statione erant,

Caes. B. G. 4, 32:

pro castris copias habere,

id. ib. 7, 66:

pro castris dimicare,

id. ib. 5, 16:

pro oppido,

id. ib. 7, 71:

pro opere consistere,

Sall. J. 92, 9:

castra pro moenibus locata,

Liv. 2, 53; 4, 17:

pro muro,

id. 30, 10:

pro castris explicare aciem,

id. 6, 23:

pro vallo,

Plin. 2, 37, 37, § 101; Vell. 2, 19, 1.—With verbs of motion:

Caesar pro castris suas copias produxit,

before the camp, Caes. B. G. 1, 48:

hasce tabulas hic ibidem pro pedibus tuis obicito,

before your feet, App. Mag. p. 337, 36; id. M. 4, p. 155, 2.—

In partic., with the accessory idea of presence on the front part, on the edge or brink of a place, on or in the front of, often to be translated by a simple on or in:

pro censu classis iuniorum, Serv. Tullius cum dixit, accipi debet in censu, ut ait M. Varro, sicuti pro aede Castoris, pro tribunali, pro testimonio,

Fest. p. 246 Müll.; cf.: pro significat in, ut pro rostris, pro aede, pro tribunali, Paul. ex Fest. p. 228 Müll.; and:

pro sententia ac si dicatur in sententiā, ut pro rostris id est in rostris,

id. p. 226 Müll.: hac re pro suggestu pronunciata, qs. standing on the front part of the tribune, or, as we would say, on the tribune, Caes. B. G. 6, 3: pro tribunali cum aliquid ageretur, was transacted before or at my tribunal, Cic. Fam. 3, 8, 21; so,

pro tribunali,

id. Pis. 5, 11; id. Sest. 15, 34: pro contione, before the assembled army; and, in gen., before the assembly:

laudatus pro contione Jugurtha,

Sall. J. 8, 2; cf. Curt. 9, 1, 1:

pro contione laudibus legati militumque tollere animos,

Liv. 7, 7:

fortes viros pro contione donantis,

Curt. 10, 5, 10:

pro contione litteras recitare,

id. 4, 10, 16; Liv. 38, 23 fin.:

pro contione palam utrumque temptavit,

Suet. Vesp. 7; Tac. A. 3, 9; Front. Strat. 1, 11, 3: [p. 1448] 4, 5, 11; cf.:

pro comitio,

Suet. Aug. 43:

uti pro consilio imperatum erat,

in the council, Sall. J. 29, 6; cf.:

supplicatio in triduum pro collegio decemvirūm imperata fuit,

Liv. 38, 36:

pontifices pro collegio decrevisse,

Gell. 11, 3, 2:

pro collegio pronuntiare,

Liv. 4, 26, 9:

suas simultates pro magistratu exercere,

id. 39, 5:

pro munimentis castelli manipulos explicat,

before, on the fortifications, Tac. A. 2, 80; 12, 33: stabat pro litore diversa acies, in front of or upon the shore, id. ib. 14, 30:

legionem pro ripā componere,

id. ib. 12, 29:

velamenta et infulas pro muris ostentant,

in front of, from the walls, Tac. H. 3, 31; so,

pro muris,

id. A. 2, 81:

ad hoc mulieres puerique pro tectis aedificiorum saxa et alia, quae locus praebebat, certatim mittere,

standing on the edge of the roofs, from the roofs, Sall. J. 67, 1 Kritz.—

Transf.

To signify a standing before or in front of, for defence or protection; hence an acting for, in behalf of, in favor of, for the benefit of, on the side of (opp. contra, adversum):

veri inveniendi causā contra omnia dici oportere et pro omnibus,

Cic. Ac. 2, 18, 60; cf.:

hoc non modo non pro me, sed contra me est potius,

id. de Or. 3, 20, 75:

partim nihil contra Habitum valere, partim etiam pro hoc esse,

id. Clu. 32, 88:

difficillimum videtur quod dixi, pro ipsis esse quibus eveniunt ista, quae horremus ac tremimus,

Sen. Prov. 3, 2:

haec cum contra legem proque lege dicta essent,

Liv. 34, 8: pro Romano populo armis certare, Enn. ap. Non. 150, 6 (Ann. v. 215 Vahl.); cf.: pro vostrā vitā morti occumbant, id. ap. Serv. ad Verg. A. 2, 62 (Trag. v. 176 Vahl.): quae ego pro re publica fecissem, Cato ap. Front. p. 149:

nihil ab eo praetermissum est, quod aut pro re publicā conquerendum fuit, aut pro eā disputandum,

Cic. Sest. 2, 3:

omnia me semper pro amicorum periculis, nihil umquam pro me ipso deprecatum,

id. de Or. 2, 49, 201:

convenit dimicare pro legibus, pro libertate, pro patriā,

id. Tusc. 4, 19, 43:

dulce et decorum est pro patriā mori,

Hor. C. 3, 2, 13; cf. id. ib. 3, 19, 2:

pro sollicitis non tacitus reis,

id. ib. 4, 1, 14:

spondere levi pro paupere,

id. A. P. 423:

urbes, quae viris aut loco pro hostibus et advorsum se opportunissumae erant,

Sall. J. 88, 4:

nec aliud adversus validissimas gentes pro nobis utilius, quam, etc.,

Tac. Agr. 12:

et locus pro vobis et nox erit, Liv 9, 24, 8: et loca sua et genus pugnae pro hoste fuere,

id. 39, 30, 3:

pro Corbulone aetas, patrius mos... erant: contra, etc.,

Tac. A. 3, 31; id. H. 4, 78; Curt. 4, 14, 16.—

With the notion of replacement or substitution, in the place of, instead of, for.

In gen.: numquam ego argentum pro vino congiario... disdidi, Cato ap. Front. p. 149:

ego ibo pro te, si tibi non libet,

Plaut. Most. 5, 2, 10:

ego pro te molam,

Ter. And. 1, 2, 29; Cic. Leg. 2, 5, 13:

mutata (ea dico), in quibus pro verbo proprio subicitur aliud... ut cum minutum dicimus animum pro parvo, etc.,

id. Or. 27, 92 sq.; cf.:

libenter etiam copulando verba jungebant, ut sodes pro si audes, sis pro si vis... ain' pro aisne, nequire pro non quire, malle pro magis velle, nolle pro non velle. Dein etiam saepe et exin pro deinde et exinde dicimus,

id. ib. 45, 154:

pro vitulā statuis dulcem Aulide natam, Hor S. 2, 3, 199: pro bene sano Ac non incauto fictum astutumque vocamus,

id. ib. 1, 3, 61; cf. Suet. Caes. 70:

pro ope ferendā sociis pergit ipse ire, etc.,

Liv. 23, 28, 11 Weissenb. ad loc.; Zumpt, Gram. § 667; cf.:

pro eo, ut ipsi ex alieno agro raperent, suas terras, etc.,

Liv. 22, 1, 2.—

Esp. freq. in connection with the title of any officer, to denote his substitute' pro consule, pro praetore, pro quaestore, pro magistro, etc. (afterwards joined into one word, as proconsul, propraetor, proquaestor, promagister, etc.), proconsul, proprœtor, proquœstor, vice-director:

cum pro consule in Ciliciam proficiscens Athenas venissem,

Cic. de Or. 1, 18, 82; cf.:

cum L. Philippus pro consulibus eum se mittere dixit, non pro consule,

instead of the consuls, not as proconsul, id. Phil. 11, 8, 18:

nec pro praetore, Caesarem (vocat),

id. ib. 13, 10, 22; Liv. 35, 1. cum Alexandriae pro quaestore essem, Cic. Ac. 2, 4, 11' cf.:

litteris Q. Caepionis Bruti pro consule... Q. Hortensii pro consule opera, etc.,

id. Phil. 10, 11, 26: P. Terentius operas in portu et scripturā Asiae pro magistro dedit, id. Att. 11, 10, 1; cf. id. Verr. 2, 2, 70, § 169; id. Fam. 13, 65, 1; see also the words proconsul, promagister, propraetor, proquaestor, etc.—

So of price, penalty, etc., in exchange, in return for:

tres minas pro istis duobus dedi,

Plaut. Most. 3, 2, 138; id. Aul. 3, 3, 8:

pro hujus peccatis ego supplicium sufferam,

Ter. And. 5, 3, 17:

dimidium ejus quod pactus esset, pro carmine daturum,

Cic. de Or. 2, 86, 351:

pro vitā hominis nisi hominis vita reddatur, non posse deorum inmortalium numen placari,

Caes. B. G. 6, 16:

id pro immolatis in foro Tarquiniensium Romanis poenae hostibus redditum,

Liv. 7, 19, 3:

vos, pro paternis sceleribus, poenas date,

Sen. Med. 925; Lact. 2, 7, 21:

pro crimine poenas,

Ov. Ib. 621.—

Pro is also frequently used to denote the viewing, judging, considering, representing of a thing as something, for, the same as, just as, as:

pro sano loqueris, quom me appellas nomine,

Plaut. Men. 2, 2, 24:

sese ducit pro adulescentulo,

id. Stich. 3, 1, 65; id. Cist. 1, 3, 24:

hunc Eduxi a parvulo, habui, amavi pro meo,

as my own, Ter. Ad. 1, 1, 23:

Cato ille noster qui mihi unus est pro centum milibus,

whose voice I regard as equal to that of thousands, Cic. Att. 2, 5, 1:

Siciliam nobis non pro penariā cellā, sed pro aerario fuisse,

id. Verr. 2, 2, 2, § 5:

P. Sestio pro occiso relictus est,

id. Sest. 38, 81; Caes. B. G. 3, 109:

cum pro damnato mortuoque esset,

as good as condemned and dead, Cic. Verr. 2, 4, 15, § 33:

summa ratio, quae sapientibus pro necessitate est,

Plin. Ep. 1, 12, 3:

negotia pro solatiis accipiens,

Tac. A. 4, 13:

consuli pro hostibus esse,

Liv. 43, 5, 4:

adeo incredibilis visa res, ut non pro vano modo, sed vix pro sano nuncius audiretur,

as a boaster, Liv. 39, 49: quoniam de adventu Caesaris pro certo habebamus, to consider as certain, Mat. ap. Cic. Att. 9, 15, 6 et saep.; v. certus.—

Esp. in certain phrases: pro eo, for the same thing, as just the same:

ut si a Caesare, quod speramus, impetrarimus, tuo beneficio nos id consecutos esse judicemus: sin minus, pro eo tantum id habeamus, cum a te data sit opera, ut impetraremus,

Cic. Fam. 13, 7, 5.—With the particles of comparison: atque ( ac), ac si, quasi, just the same as, even as, as though: pro eo ac debui, just as was my duty, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5, 1:

pro eo ac si concessum sit,

Cic. Inv. 1, 32, 54:

pro eo est atque si adhibitus non esset,

Dig. 28, 1, 22:

pro eo erit quasi ne legatum quidem sit,

ib. 30, 1, 38: pro eo quod, for the reason that, because:

pro eo quod ejus nomen erat magnā apud omnes gloriā,

Cic. de Or. 2, 18, 75: pro eo quod pluribus verbis vos quam volui fatigavi, veniam a vobis petitam velim, Liv 38, 49 fin. —

On account of, for the sake of:

dolor pro patriā,

Cic. Fin. 1, 7, 24:

tumultus pro recuperandā re publicā,

id. Brut. 90, 311 dub. (B. and K. omit pro):

dedit pro corpore nummos, i. e. to rescue his person,

Hor. S. 1, 2, 43:

aliquem amare pro ejus eximiā suavitate,

Cic. de Or 1, 55, 234:

pro quibus meritis quanto opere dilectus sit,

Suet. Aug. 57:

cum pro incolumitate principis vota susceperunt,

Tac. A. 4, 17:

pro bono (= bene),

Sall. J. 22, 4.—

Pro is used in its most general sense in stating the relation between two objects or actions, in proportion, in comparison with, according to or as, conformably to, by virtue of, for, etc.:

meus pater nunc pro hujus verbis recte et sapienter facit,

according to his story, Plaut. Am. 1, 1, 133:

tu pro oratione nec vir nec mulier mihi's,

id. Rud. 4, 4, 71: pro viribus tacere ac fabulari, according to one's ability, Enn. ap. Non. 475, 4 (Trag. v. 181 Vahl.):

facere certum'st pro copiā ac sapientiā,

Plaut. Merc. 3, 1, 8:

agere pro viribus,

Cic. Sen. 9, 27:

aliquem pro dignitate laudare,

id. Rosc. Am. 12, 33:

proelium atrocius quam pro numero pugnantium fuit,

Liv. 21, 29: pro imperio, by virtue of his office or authority:

quia pro imperio palam interfici non poterat,

Liv. 1, 51, 2; hence, imperatively, dictatorially, summarily:

nec illum ipsum submovere pro imperio posse more majorum,

id. 2, 56, 12 ' hem! satis pro imperio, quisquis es, Ter. Phorm. 1, 4, 18:

pro tuā prudentiā,

Cic. Fam. 4, 10, 2; 11, 12, 2:

cum in eam rationem pro suo quisque sensu ac dolore loqueretur,

id. Verr. 2, 1, 27, § 69:

quibus aliquid opis fortasse ego pro meā, tu pro tuā, pro suā quisque parte ferre potuisset,

id. Fam. 15, 15, 3: pro virili parte, according to one's ability, id. Sest. 66, 138; Liv. praef. 2; Ov. Tr. 5, 11, 23. —Esp. freq.: pro ratā parte and pro ratā, in proportion, proportionably; v. ratus:

pro se quisque,

each according to his ability, each one for himself, Cic. Off. 3, 14, 58; Caes. B. G. 2, 25; Verg. A. 12, 552 et saep.:

pro tempore et pro re,

according to time and circumstances, Caes. B. G. 5, 8:

pro facultatibus,

Nep. Epam. 3, 5.—Pro eo, quantum, or ut, in proportion to, as, according to, according as:

eāque pro eo, quantum in quoque sit ponderis, esse aestimanda,

Cic. Fin. 4, 21, 58:

equidem pro eo, quanti te facio, quicquid feceris, approbabo,

id. Fam. 3, 3, 2: tamen pro eo ut temporis difficultas tulit, etc., L. Metell. ap. Cic. Verr. 2, 3, 54, § 126.

pro-): prōdeo, prŏfiteor; and even in words borrowed from the Greek, as prōlogus.—Its signification has reference either to place, before, forwards; or to protection, for; procedo, procurro, profanus; procuro, propugno, prosum, protego.

prō (less correctly prōh), interj., an exclamation of wonder or lamentation, O! Ah! Alas! (class.).

With nom.:

proh! bonae frugi hominem te jam pridem esse arbitror,

Plaut. Cas. 2, 4, 4: pro Juppiter! Enn. ap. Varr L. L. 7, § 12 Müll. (Trag. v 225 Vahl.); Ter. And. 4, 3, 17; id. Eun. 3, 5, 2; id. Ad. 1, 2, 31; cf.:

pro supreme Juppiter,

id. ib. 2, 1, 42:

pro Juppiter, Hominis stultitiam!

id. ib. 3, 3, 12:

pro di immortales,

id. ib. 3, 4, 1; cf.: pro, dii immortales: Cic. Imp. Pomp. 12, 33:

pro curia inversique mores!

Hor. C. 3, 5, 7:

pro scelus,

Mart. 2, 46, 8.—

Parenthet.:

pro, quanta potentia regni Est, Venus alma, tui,

Ov. M. 13, 758:

et mea, pro! nullo pondere verba cadunt,

id. H. 3, 98:

tantum, pro! degeneramus a patribus,

Liv. 22, 14, 6; Curt. 4, 16, 10.—

With acc.: pro divom fidem! Enn. ap. Don. ad. Ter. Phorm. 2, 2, 25 (Sat. v. 30 Vahl.); Ter. Ad. 4, 7, 28; cf.:

pro deum atque hominum fidem!

id. And. 1, 5, 2; 11; id. Heaut. 1, 1, 9; Cic. Tusc. 5, 16, 48;

instead of which, ellipt.: pro deum immortalium!

Ter. Phorm. 2, 3, 4:

pro deum atque hominum,

id. Hec. 2, 1, 1:

pro fidem deum! facinus foedum,

id. Eun. 5, 4, 21.—

With gen.: pro malae tractationis! Tert. Poen. fin.

praeceps, cĭpĭtis (old form praecĭ-pes, cĭpis, Plaut. Rud. 3, 3, 8; id. et Enn. ap. Prisc. p. 725 P. (Ann. v. 391 Vahl.; abl. praecipiti), adj. [prae-caput].

Lit., headforemost, headlong (class.):

praecipitem trahi,

Plaut. Ps. 1, 5, 79:

aliquem praecipitem deicere,

Cic. Verr. 2, 4, 40, § 86:

praeceps ad terram datus,

dashed to the ground, Liv. 31, 37:

praeceps curru ab alto Desilit,

Ov. M. 12, 128:

hic se praecipitem tecto dedit,

threw himself headlong from the roof, Hor. S. 1, 2, 41:

aliquem in praeceps jacere,

headlong, Tac. A. 4, 22; so,

jacto in praeceps corpore,

id. ib. 6, 49; cf.:

in praeceps deferri,

Liv. 5, 47.—For in praeceps, in late Lat., per praeceps occurs:

abiit grex per praeceps in mare,

Vulg. Matt. 8, 32; id. Judic. 5, 22.—Hence, of one going rapidly, headforemost, headlong:

de ponte Ire praecipitem in lutum per caputque pedesque,

Cat. 17, 9:

se jacere praecipitem e vertice,

id. 63, 244; Verg. A. 5, 860:

ab equo praeceps decidit,

Ov. Ib. 259:

(apes) praecipites Cadunt,

Verg. G. 4, 80:

aliquem praecipitem agere,

to drive headlong, Cic. Caecin. 21, 60; Verg. A. 5, 456:

praecipites se fugae mandabant,

Caes. B. G. 2, 24:

Monoeten In mare praecipitem deturbat,

Verg. A. 5, 175; cf.:

praeceps amensque cucurri,

Ov. M. 7, 844:

praeceps Fertur,

is borne headlong, rushes, Hor. S. 1, 4, 30:

nuntii,

Tac. H. 2, 6.—

Transf., of inanim. things.

Of localities, qs. that descend suddenly in front, i. e. downhill, steep, precipitous:

in declivi ac praecipiti loco,

Caes. B. G. 4, 33:

via (opp. plana),

Cic. Fl. 42, 105:

saxa,

Liv. 38, 23:

fossae,

Ov. M. 1, 97; Verg. A. 11, 888:

iter,

Ov. Tr. 4, 3, 74; cf.

trop.: iter ad malum praeceps ac lubricum,

Cic. Rep. 1, 28, 44:

loci,

Col. 1, 2:

mons,

Plin. Pan. 16.—

Subst.: praeceps, cĭpĭtis, n., a steep place, a precipice:

turrim in praecipiti stantem,

Verg. A. 2, 460:

specus vasto in praeceps hiatu,

Plin. 2, 45, 44, § 115:

in praeceps pervenitur,

Vell. 2, 3, 4:

immane,

Juv. 10, 107:

altissimum,

App. M. 4, p. 144 med. —In plur.:

in praecipitia cursus iste deducit,

Sen. Ep. 8, 4.—

Sinking, declining:

(in vitibus) praecipites palmites dicuntur, qui de hornotinis virgis enati in duro alligantur,

Col. 5, 6, 33:

sol Praecipitem lavit aequore currum,

Verg. G. 3, 359:

jam praeceps in occasum sol erat,

Liv. 10, 42:

dies,

id. 4, 9; cf.:

senectus,

Curt. 6, 5, 3. —

In gen., swift, rapid, rushing, violent ( poet.;

syn.: celer, velox): praeceps Anio,

Hor. C. 1, 7, 13:

Boreas,

Ov. M. 2, 185:

nox,

fleeting, transient, id. ib. 9, 485:

procella,

Stat. Th. 5, 419:

oceani fragor,

Val. Fl. 3, 404:

letum,

Sen. Hippol. 262:

remedium,

Curt. 3, 6, 2.—

Trop., headlong, hasty, rash, precipitate.

In gen. (class.):

noster erus, qui scelestus sacerdotem anum praecipes Reppulit,

Plaut. Rud. 3, 3, 10:

sol jam praecipitans me quoque haec praecipitem paene evolvere coëgit,

almost headlong, precipitately, Cic. de Or. 3, 55, 209:

agunt eum praecipitem poenae civium Romanorum,

chase, pursue, id. Verr. 2, 1, 3, § 7:

praecipitem amicum ferri sinere,

to rush into the abyss, id. Lael. 24, 89:

quoniam ab inimicis praeceps agor,

am pursued, Sall. C. 31, 9:

praeceps celeritas dicendi,

Cic. Fl. 20, 48: profectio, Att. ap. Cic. Att. 9, 10, 6: occumbunt multi letum... praecipe cursu, in rapid destruction, Enn. l. l.—With gen.:

SI NON FATORVM PRAECEPS HIC MORTIS OBISSET,

sudden as regards fate, Inscr. Grut. 695, 9, emended by Minervini in Bullet. Arch. Napol. III. 1845, p. 41 (but Minervini's assumption of a new adj., praeceps, from praecipio, anticipating fale, is unnecessary).—

In partic.

Rash, hasty, inconsiderate:

homo in omnibus consiliis praeceps,

Cic. Phil. 5, 13, 37: praeceps et effrenata mens, id. Cael. 15, 35:

praeceps consilium et immaturum,

Suet. Aug. 8:

cogitatio,

id. Calig. 48:

audacia,

Val. Max. 1, 6, 7.—

Inclined to any thing:

praeceps in avaritiam et crudelitatem animus,

Liv. 26, 38:

praeceps ingenio in iram,

id. 23, 7:

animus ad flagitia praeceps,

Tac. A. 16, 21.—

Dangerous, hazardous, critical:

in tam praecipiti tempore,

Ov. F. 2, 400.—Hence,

Subst.: praeceps, cĭpĭtis, n.

Great danger, extremity, extreme danger, critical circumstances:

se et prope rem publicam in praeceps dederat,

brought into extreme danger, Liv. 27, 27:

levare Aegrum ex praecipiti,

Hor. S. 2, 3, 292:

aeger est in praecipiti,

Cels. 2, 6.—

The highest part, summit, sublimity (postAug.):

omne in praecipiti vitium stetit,

at its point of culmination, Juv. 1, 149:

debet orator erigi, attolli, efferri, ac saepe accedere ad praeceps,

to verge on the sublime, Plin. Ep. 9, 26, 2.—Hence, adv.: prae-ceps, headlong.

Lit.:

aliquem praeceps trahere,

Tac. A. 4, 62:

ex his fulgoribus quaedam praeceps eunt, similia prosilientibus stellis,

Sen. Q. N. 1, 15, 2:

moles convulsa dum ruit intus immensam vim mortalium praeceps trahit atque operit,

Tac. A. 4, 62:

toto praeceps se corpore ad undas Misit,

Verg. A. 4, 253.—

Trop.:

eversio rei familiaris dignitatem ac famam praeceps dabat,

brought into danger, Tac. A. 6, 17:

praeceps in exsilium acti,

suddenly, hastily, Amm. 29, 1, 21.

ăpŭd ( apud down to the time of Caesar, Corp. Inscr. I. 30; I. 196; and after 45 B. C. both apud, Inscr. Orell. 206; 818, and aput, ib. 206; 15; 34; another form of apud was apor, Paul. ex Fest. p. 26 Mull. apud, Ritschl, Rib. in Trag. et Com. Rel., Mull. in Lucil., and Dietsch in Sall.; aput, Lachm., Fleck. in Plaut.; both apud and aput, Mull. in Cat. and Rib. in Verg.) [Corssen once regarded apud as connected with apisci, as juxta with jungo, Ausspr. I. p. 335, 1st ed., but afterwards, ib. 2d ed. I. p. 197, he adopted Pott's view, that it was comp. of Sanscr. api, = to, toward, near (Gr. epi), and ad, old form ar, which view the form apor favors, and thus its strict meaning would be on to, unto; v. infra, IV.]; prep. gov. acc., with, at, by, near (regularly with words denoting rest, and primarily of persons, while ad properly designates only direction, motion, extension, etc., and is chiefly used of places; the diff. between apud and penes is given in Paul. ex Fest. p. 22 Mull.: apud et penes in hoc differunt, quod alterum personam cum loco significat, alterum personam et dominium ac potestatem; v. penes, and cf. Nep. Them. 7, 2: ad ephoros Lacedaemoniorum accessit, penes quos summum imperium erat, atque apud eos (v. infra, I. B. 2. a.) contendit, etc.; and for the difference between ad and apud, cf. Lucil. 9, 58 sq. Mull.: apud se longe alid est, neque idem valet ad se: Intro nos vocat ad sese, tenet intus apud se; syn.: ad, prope, coram, inter, in with abl.; rare in early Lat.; very freq. in Plaut., less freq. in Ter., seven times in Verg., five times in Juv., three times in Catull., twice in Ov, and once in Hor. and Prop.; never in Tib. or Pers.; very freq. in Cic., the historians, and the Vulg.).

A.. In designating nearness in respect of persons, with, near: apud ipsum adstas, Att. ap. Non. p. 522, 25:

adsum apud te, genitor,

id. ib. p. 522, 32:

alteram (partem) apud me adponito,

Plaut. Trin. 4, 3, 60:

nunc hic apud te servio,

id. Capt. 2, 2, 62:

scriptorum non magnast copia apud me,

Cat. 68, 33 Mull.:

mane apud me,

Vulg. Gen. 29, 19:

Advocatum habemus apud Patrem,

ib. 1 Joan. 2, 1:

cum in lecto Crassus esset et apud eum Sulpicius sederet,

Cic. de Or. 2, 3, 12; so id. Pis. 26, and id. Rep. 3, 28.—

Esp.

a.. With a pron. or subst., apud me, te, se, aliquem, etc., with me, in my house, etc., in one's house, at the house of a person; Fr. chez moi, chez vous, chez soi, etc.:

Quis heri apud te? Naev., Com. Rel. p. 9 Rib.: dico eum esse apud me,

Plaut. Capt. 3, 2, 15; 4, 2, 73:

hic apud me hortum confodere jussi,

id. Aul. 2, 2, 66:

si commodumst, apud me, sis, volo,

Ter. Heaut. 1, 1, 110:

condixerant cenam apud me, Turp., Com. Rel. p. 108 Rib.: quid nunc virgo? Nempe apud test?

Plaut. Trin. 1, 2, 159:

Quid sibi volunt homines isti apud te?

Vulg. Num. 22, 9; ib. Matt. 26, 18:

cenabis bene apud me,

Cat. 13, 1:

apud me habitavit,

Cic. Clu. 33; id. Verr. 4, 111; 5, 77:

apud te cenavit,

id. Div. in Caecil. 58; id. Verr. 4, 49; id. Cael. 26; id. Deiot. 32:

in curia posita potius quam rure apud te, Titin., Com. Rel. p. 142 Rib.: mane apud me etiam hodie,

Vulg. Jud. 19, 9:

tenet intus apud se,

Lucil. 9, 59 Mull.:

Pompeius petiit, ut secum et apud se essem cotidie,

Cic. Att. 5, 6:

apud se fecit manere,

Vulg. Jud. 19, 7; ib. Luc. 11, 37:

de gladiis, quae apud ipsum erant deprehensa,

Cic. Cat. 3, 10:

Cum postridie apud eundem ventum exspectans manerem,

id. Phil. 1, 8:

mansit apud eum quattuor mensibus,

Vulg. Jud. 19, 2; ib. Act. 28, 14:

apud quem deversatus es,

Cic. Verr. 4, 37: apud nympham Calypsonem, Liv. And. ap. Prisc. p. 685 (cf. Hom. Od. 4, 557: Numphês en megaroisi Kalupsous):

habitasti apud Heium Messanae,

Cic. Verr. 4, 18; id. Cael. 51:

Fuisti apud Laecam illa nocte,

id. Cat. 1, 4, 9; id. de Or. 1, 22, 104; id. Att. 1, 8:

apud Ostorium Scapulam epulatur,

Tac. A. 14, 48:

apud Cornelium Primum juxta Velabrum delituit,

id. H. 3, 74; 1, 14:

Factum est, ut moraretur apud Simonem quendam,

Vulg. Act. 9, 43:

invenient hominem apud sororem tuam occultantem se,

Cic. Dom. 83:

qui apud te esset eductus,

id. Quinct. 69:

apud quem erat educatus,

id. Lael. 20, 75:

cum alter ejus filius apud matrem educaretur,

id. Clu. 27:

disciplina C. Cassii, apud quem educatus erat,

Tac. A. 15, 52:

se apud Q. Mucium jus civile didicisse,

id. Or. 30:

apud eosdem magistratus institutus,

Suet. Calig. 24:

servorum manus tamquam apud senem festinantes,

Tac. H. 1, 7:

in convivio apud regem,

id. A. 2, 57: Bene vale;

apud Orcum te videbo,

in the abode of Orcus, Plaut. As. 3, 3, 16:

sacrificasse apud deos, i. e. in templis deorum,

Tac. A. 11, 27:

frater apud Othonem militans,

in the army of Otho, id. H. 2, 26; so,

nec solum apud Caecinam (cognoscebatur id damnum composuisse),

id. ib. 2, 27:

quorum sint legati apud se,

in his camp, Caes. B. G. 4, 8; cf.:

Quos cum apud se in castris Ariovistus conspexisset,

id. ib. 1, 47:

dici hoc potest, Apud portitores eas (litteras) resignatas sibi,

at the custom-house, Plaut. Trin. 3, 3, 64; 3, 3, 80:

Quantillum argenti mihi apud trapezitam siet,

at the banker's, id. Capt. 1, 2, 90:

duo genera materiarum apud rhetoras tractantur, i. e. in scholis rhetorum, as he says just before,

Tac. Or. 35.—Apud me etc. is sometimes added to domi or in aedibus, or interchanges with domi: Me. Ubi namst, quaeso? Ch. Apud me domi, Ter. Heaut. 3, 1, 21:

a me insidias apud me domi positas esse dixerunt,

Cic. Sest. 41:

domi esse apud sese archipiratas dixit duos,

id. Verr. 5, 73; so Vulg. Gen. 27, 15:

quae (signa) cognovi apud istum in aedibus,

Cic. Verr. 1, 50:

esse illa signa domi suae, non esse apud Verrem,

id. ib. 4, 16:

nihil apud hanc lautum, pistor domi nullus,

id. Pis. 67; id. Clu. 165.—Hence,

Trop.: apud se esse, to be at home, i. e. to be in one's senses, be one's self, be sane (only in conversational lang.; most freq. in Ter.; cf. Gr. en heautôi einai, Ar. Vesp. 642; opp. vecors, amens esse, to be out of one's wits, beside one's self; so Gr. phrenôn exestanai, Eur. Or. 1021):

Sumne ego apud me?

Plaut. Mil. 4, 8, 36:

Non sum apud me,

Ter. Phorm. 1, 4, 26, and Afran., Com. Rel, p. 170 Rib.:

Prae iracundia, Menedeme, non sum apud me,

Ter. Heaut. 5, 1, 48:

Vix sum apud me: ita animus commotust metu, spe, gaudio,

id. And. 5, 4, 34:

Num tibi videtur esse apud sese?

id. Hec. 4, 4, 85 (quasi ob amorem meretricis insanus, Don.):

proin tu fac, apud te ut sies,

id. And. 2, 4, 5 (= ut praeparatus sis, Don.); Petr. 129.—

In respect of persons, in whose presence or before whom any thing is done or takes place, esp. of discussions or debates in which the persons have the right of decision (Web. Uebungsch. p. 33), before, in the presence of, = coram, ad.

Of civil or military affairs, before:

cum res agatur apud praetorem populi Romani et apud severissimos judices,

Cic. Arch. 3:

apud eosdem judices reus est factus,

id. Clu. 22, 59:

vis de his judicari apud me?

Vulg. Act. 25, 9:

accusavit fratres suos apud patrem,

ib. Gen. 37, 2; ib. 1 Macc. 7, 6; ib. Joan. 5, 45:

hoc, quod nunc apud pontifices agis,

Cic. Dom. 51; 117:

istud ne apud eum quidem dictatorem quisquam egit isto modo,

id. Lig. 12:

qui hanc causam aliquotiens apud te egit,

id. Quinct. 30; so id. Verr. 2, 100; 3, 114; id. Caecin. 69; id. Sest. 120:

(populus Romanus) mihi potestatem apud se agendi dedit,

id. Verr. 5, 173: Repulsior secunda collatione dixit Cato in ea, quae est contra Cornelium apud populum, Paul. ex Fest. p. 286 Mull.:

tutoresne defendent apud istius modi praetorem?

Cic. Verr. 1, 153; id. Clu. 126: apud te cum sim defensurus me, Vulg. Act. [p. 146] 26, 2:

omnia apud praetores gererentur,

Tac. Or. 38:

causam nescio quam apud judicem defendebat,

Cic. Clu. 74; so Tac. A. 3, 12; id. Or. 19:

apud te defendit alium in ea voluntate non fuisse, in qua te,

Cic. Lig. 6:

apud judicem causam dicere,

id. Quinct. 43; id. Verr. 1, 26; id. Sex. Rosc. 85:

apud aliquem dicere,

id. Lig. 6; id. Deiot. 4:

verba apud senatum fecit,

id. Verr. 2, 2, 20:

habita apud senatum oratione,

Tac. A. 12, 25; 6, 8:

haec apud patres disseruit,

id. ib. 2, 43; 4, 2;

4, 6: modeste apud vos socius populi Romani questus est,

Cic. Verr. 4, 18:

Quae est ergo apud Caesarem querella?

id. Lig. 25:

isne apud vos obtinebit causam, qui etc.,

id. Caecin. 38:

petita multa est apud eum praetorem,

id. Verr. 1, 155:

causam contra aliquem apud centumviros dicere,

id. de Or. 2, 23, 98; Tac. Or. 38:

numerus oratorum quot annis apud magistratus publice subscribitur,

Cic. Verr. 3, 120:

apud eorum quem qui manumitteretur,

Liv. 41, 9: apud proconsules aliquem manumittere, Marcian. ap. Dig. 1, 162.—

In extra judicial cases, before:

apud hunc confessus es et genus etc.,

Plaut. Capt. 2, 3, 52:

nullam causam dico, quin mihi Et parentum et libertatis apud te deliquio siet,

id. ib. 3, 4, 93:

apud erum qui (servos) vera loquitur,

id. Am. 2, 1, 43:

apud novercam querere,

id. Ps. 1, 3, 80:

ego apud parentem loquor,

Cic. Lig. 30:

plura fateri apud amicos,

Tac. A. 14, 62:

aliquid apud aliquem laudare,

Cic. Att. 2, 25; Tac. A. 13, 46; so Vulg. Gen. 12, 15:

aliquem apud aliquos vituperare,

Cic. Phil. 2, 11:

apud quem tu etiam nos criminari soles,

id. Vatin. 29.—

Of one's feelings, views, judgment, with, in the view or sight of, before.

With verbs:

apud Tenedios sanctissimus deus habetur,

Cic. Fl. 61; id. Verr. 1, 49:

quod apud illos amplissimum sacerdotium putatur,

id. ib. 2, 126;

1, 69: si tutoris auctoritas apud te ponderis nihil habebat,

id. ib. 2, 55; id. Planc. 4:

apud judicem grave et sanctum esse ducetur,

id. Q. Rosc. 6:

Quae omnia apud nos partim infamia... ponuntur, Nep. praef. 5: justificatur apud Deum,

Vulg. Gal. 3, 11:

haec apud illos barbatos ridicula videbantur,

Cic. Mur. 26; id. Dom. 101:

unus dies apud Dominum (est) sicut mille anni, et mille anni sicut dies unus,

Vulg. 2 Pet. 3, 8.—

With adjj.:

fuisti apud pontifices superior,

Cic. Dom. 4:

qui honos est apud Syracusanos amplissimus,

id. Verr. 4, 137; id. Font. 36:

quam clara (expugnatio) apud omnes,

id. Verr. 1, 50; 2, 50:

Satis clarus est apud timentem quisquis timetur,

Tac. H. 2, 76; id. Or. 7:

hoc est apud Graecos prope gloriosius quam Romae triumphasse,

Cic. Fl. 31; Tac. H. 5, 17:

quod aeque apud bonos miserum est,

id. ib. 1, 29:

quae justa sunt apud nos,

Vulg. 1 Macc. 11, 33; ib. Rom. 2, 13:

tunc eritis inculpabiles apud Dominum,

ib. Num. 32, 22:

si is pretio apud istum idoneus esset,

Cic. Verr. 2, 121.—

With substt.:

est tanta apud eos ejus fani religio atque antiquitas, ut etc.,

Cic. Verr. 1, 46:

tanta nominis Romani dignitas est apud omnes nationes, ut etc.,

id. ib. 5, 150:

qua (hic) apud omnes Siculos dignitate atque existimatione sit,

id. ib. 2, 111:

Dymnus modicae apud regem auctoritatis et gratiae,

Curt. 6, 72:

abominatio est uterque apud Deum,

Vulg. Prov. 17, 15.—Apud animum, apud animum meum, etc. sometimes stand for mihi, mecum, etc., or simply animo: Ea tute tibi subice et apud animum propone, before your mind, before you, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5:

ipsi primum statuerint apud animos, quid vellent,

Liv. 6, 39, 11:

Sic apud animum meum statuo,

Sall. de Ord. Rep. 2:

sic statuere apud animum meum possum,

Liv. 34, 2, 4.—So with pers. pron. in Vulg. after the Greek: haec apud se (pros heauton) oravit, within himself, to himself, Luc. 18, 11: Sciens apud semet ipsum (en heautôi), in himself, Joan. 6, 62: statui hoc ipsum apud me (emautôi), ne etc., with myself, 2 Cor. 2, 1; so, hoc cogitet apud se (eph heautou), ib. 10, 7.—

And simply before, in the presence of:

id apud vos proloquar,

Plaut. Capt. prol. 6:

nemo est meorum amicorum, apud quem expromere omnia mea occulta audeam,

Ter. Heaut. 3, 3, 14:

se jactant apud eos, quos inviti vident,

Cic. Fl. 61:

licet mihi, Marce fili, apud te gloriari, ad quem etc.,

id. Off. 1, 22, 78: de vobis glorior apud Macedones, Vulg. 2 Cor. 9, 2:

plus quam apud vos commemorari velitis,

Cic. Caecin. 77:

non apud indoctos loquor,

id. Pis. 68:

ostendit, quae quisque de eo apud se dixerit,

Caes. B. G. 1, 19:

quid apud magnum loquerentur Achillem,

Ov. M. 12, 163:

neque raro neque apud paucos talia jaciebat,

Tac. A. 4, 7:

loqui de se apud aliquem,

Cic. Att. 1, 3:

mentiri apud aliquem,

Plaut. Poen. 1, 1, 24:

apud aliquem profiteri,

Curt. 7, 7, 24:

Non est nobis haec oratio habenda apud imperitam multitudinem,

Cic. Mur. 61:

Caesar apud milites contionatur,

Caes. B. C. 1, 7:

gratias agere alicui apud aliquem,

Cic. Sest. 4; so Tac. A. 15, 22:

si quid (in me) auctoritatis est, apud eos utar, qui etc.,

Cic. Imp. Pomp. 2; so id. Lig. 16, and id. Red. in Sen. 24:

Quae fundebat apud Samson lacrimas,

Vulg. Jud. 14, 16.—

Of a person with whom, in whose case something is, exists, is done, with, in the case of, often = in with abl.:

quom apud te parum stet fides,

Plaut. Ps. 1, 5, 62:

Et bene apud memores veteris stat gratia facti,

Verg. A. 4, 539:

At fides mihi apud hunc est,

Ter. Heaut. 3, 3, 10: De. Quid est? Ch. Itan parvam mihi fidem esse apud te? id. Phorm. 5, 3, 27:

ut apud me praemium esse positum pietati scias,

id. Hec. 4, 2, 8:

alioqui mercedem non habebitis apud Patrem vestrum,

Vulg. Matt. 6, 1:

illa res quantam declarat ejusdem hominis apud hostes populi Romani auctoritatem,

Cic. Imp. Pomp. 46:

(eum) Aeduorum auctoritatem apud omnes Belgas amplificaturum,

Caes. B. G. 2, 14:

si M. Petrei non summa auctoritas apud milites exstitisset,

Cic. Sest. 12:

Pompei auctoritas apud omnes tanta est. quanta etc.,

id. Fl. 14; id. Phil. 13, 7:

ecquid auctoritatis apud vos socii populi Romani habere debeant,

id. Div. in Caecil. 17; so id. Verr. 2, 14; id. Mur 38:

(servi) apud eum sunt in honore et pretio,

id. Sex. Rosc. 77; id. Verr. 5, 157; id. Cat. 3, 2:

videmus quanta sit in invidia quantoque in odio apud quosdam virtus et industria,

id. Verr. 5, 181:

quo majore apud vos odio esse debet quam etc.,

id. ib. 1, 42:

domi splendor, apud exteras nationes nomen et gratia,

id. Clu. 154; id. Mur. 38:

Dumnorigem, magna apud plebem gratia,

Caes. B. G. 1, 18:

tanti ejus apud se gratiam esse ostendit, uti etc.,

id. ib. 1, 20:

certe apud te et hos, qui tibi adsunt, veritas valebit,

Cic. Quinct. 5; id. Div. in Caecil. 17; id. Lig. 30; id. Marcell. 14; id. Mil. 34:

utrum apud eos pudor atque officium aut timor valeret,

Caes. B. G. 1, 40:

apud quem ut multum gratia valeret,

Nep. Con. 2, 1:

video apud te causas valere plus quam preces,

Cic. Lig. 31; so id. Lael. 4, 13, and Tac. H. 3, 36:

quod apud vos plurimum debebit valere,

Cic. Div. in Caecil. 11; so Caes. B. G. 1, 17, and Tac. H. 4, 73:

qui tantum auctoritate apud suos cives potuit, ut etc.,

Cic. Verr. 2, 113:

speravit sese apud tales viros aliquid posse ad etc.,

id. Sex. Rosc. 141:

(eum) apud finitimas civitates largiter posse,

Caes. B. G. 1, 18:

quae (pecunia) apud me contra fidem meam nihil potuisset,

Cic. Verr. 1, 19:

quae (memoria) plus apud eum possit quam salus civitatis,

id. Phil. 5, 51; id. Verr. 3, 131:

qui apud eum plurimum poterat,

id. ib. 3, 130:

qui apud me et amicitia et beneficiis et dignitate plurimum possunt,

id. Sex. Rosc. 4; so Caes. B. G. 1, 9.—So very rarely with adjj.:

faciles sunt preces apud eos, qui etc.,

Cic. Har. Resp. 63:

nihil me turpius apud homines fuisset,

id. Att. 2, 19:

apud quos miserum auxilium tolerabile miserius malum fecit,

Cels. 3, 23.—

Of persons, of inhabitants of cities or countries, among whom one is, or something is, is done or happens, among = inter:

CONSOL. QVEI. FVIT. APVD. VOS., Epit. Scip. ap. Grotef. Gr. II. p. 296: homines apud nos noti, inter suos nobiles,

Cic. Fl. 52:

Ut vos hic, itidem ille apud vos meus servatur filius,

Plaut. Capt. 2, 2, 11; 2, 2, 62:

qui (colonus) perigrinatur apud vos,

Vulg. Exod. 12, 49:

qui regnabat apud vos,

ib. 1 Macc. 12, 7; ib. Matt. 13, 56; ib. Luc. 9, 41:

si iste apud eos quaestor non fuisset,

Cic. Div. in Caecil. 4; 65:

Apud eos fuisse regem Divitiacum,

Caes. B. G. 2, 4; 2, 2:

qui (praetores) apud illos a populo creantur,

Cic. Fl. 44:

apud quos consul fuerat,

id. Div. in Caecil. 66; id. Verr. 2, 5; 4, 108:

apud inferos illi antiqui supplicia impiis constituta esse voluerunt,

id. Cat. 4, 8; id. Tusc. 1, 5, 10; so Vulg. Eccli. 14, 17: Sunt apud infernos tot milia formosarum, Prop. 3, 2, 63:

fateri quae quis apud superos distulit in seram commissa piacula mortem,

Verg. A. 6, 568;

Vel. 2, 48, 2: studiis militaribus apud juventutem obsoletis,

Cic. Font. 42:

qui apud socios nominis Latini censi essent,

Liv. 41, 9:

qui apud gentes solus praestat, Naev., Com. Rel. p. 25 Rib.: quae sacra apud omnes gentes nationesque fiunt,

Cic. Verr. 4, 109:

id (simulacrum) apud Segestanos positum fuisse,

id. ib. 4, 80:

si apud Athenienses non deerant qui rem publicam defenderent,

id. Sest. 141, and Nep. Milt. 6, 2:

ille est magistratus apud Siculos, qui etc.,

Cic. Verr. 2, 131:

si tu apud Persas deprehensus etc.,

id. ib. 5, 166:

Apud Helvetios longe nobilissimus fuit Orgetorix,

Caes. B. G. 1, 2:

apud omnes Graecos hic mos est, ut etc.,

Cic. Verr. 2, 158, and id. Fragm. B. 7, 18 B. and K.:

quod apud Germanos ea consuetudo esset, ut etc.,

Caes. B. G. 1, 50:

aliis Germanorum populis usurpatum raro apud Chattos in consensum vertit,

Tac. G. 31:

Cui (mihi) neque apud Danaos usquam locus (est),

Verg. A. 2, 71:

apud Nahanarvalos antiquae religionis lucus ostenditur,

Tac. G. 43; 32; 38; 44; id. H. 4, 56; 4, 61; id. A. 2, 1; 2, 45: apud Graecos magis quam in ceteris nationibus exculta est medicina, Cels. praef. 3, 9.—So of an army, in, with, where in with abl. is commonly used:

qui apud exercitum cum Lucio Lucullo est,

in the army under L. Lucullus, Cic. Verr. 4, 49; so id. Arch. 11:

apud exercitum mihi fueris tot annos,

id. Mur. 45:

quod Hannibalem etiam nunc cum imperio apud exercitum haberent,

in the army with a command, Nep. Hann. 7, 3:

simul manere apud exercitus Titum utile videbatur,

Tac. H. 5, 10:

quod XII. pondo argenti habuisset apud exercitum,

with his troops, Plin. 33, 4, 50, § 143.—

In designating the author of a work or of an assertion, apud aliquem, in, by, in the writings of, any one (the work itself being designated by in with abl.; as, de qua in Catone majore satis multa diximus, Cic. Off. 1, 42, 151:

Socraiem illum, qui est in Phaedro Platonis,

id. de Or. 1, 7, 28:

quo in libro,

id. ib. 1, 11, 47):

ut scriptum apud eundem Caelium est,

Cic. Div. 1, 26, 55:

apud Xenophontem autem moriens Cyrus major haec dicit,

id. Sen. 22, 79:

quod apud Platonem est in philosophos dictum, quod etc.,

id. Off. 1, 9, 28:

apud Agathoclem scriptum in historia est,

id. Div. 1, 24, 50:

ut est apud poetam nescio quem,

id. Phil. 2, 65:

Quod enim est apud Ennium, etc.,

id. Off. 1, 8, 26:

de qua (ambitione) praeclare apud eundem est Platonem, simile etc.,

id. ib. 1, 25, 87:

Apud Varronem ita est, etc.,

Plin. 18, 35, 79, § 348:

ut video scriptum apud Graecos,

Cic. Scaur. 4:

invenio apud quosdam auctores,

Tac. H. 2, 37; so id. A. 1, 81; 3, 3:

reperio apud scriptores,

id. ib. 2, 88:

apud Solonem,

i. e. in his laws, Cic. Leg. 2, 26, 64:

cui bono est, si apud te Agamemnon diserte loquitur, i. e. in tragoediis tuis,

Tac. Or. 9. —Also of speakers:

apud quosdam acerbior in conviciis narrabatur,

Tac. Agr. 22.—

a.. Est aliquid apud aliquem = est alicui aliquid, apud aliquem being equivalent to dat. of possessor:

quae (scientia auguralis) mihi videtur apud majores fuisse dupliciter, ut etc.,

Cic. Leg. 2, 13, 33:

juris civilis magnum usum apud multos fuisse,

id. Brut. 41, 152:

cum apud eum summum esset imperium populi,

Nep. Phoc. 2, 4:

omnis gratia, potentia, honos, divitiae apud illos sunt,

Sall. C. 20, 8:

par gloria apud Hannibalem hostesque Poenos erat,

Liv. 22, 30, 8:

apud quos nulla loricarum galearumve tegmina (erant),

Tac. A. 12, 35:

pecuniam ac dona majora apud Romanos (esse),

id. H. 4, 76:

minorem esse apud victos animum,

id. ib. 3, 1;

2, 75: quando quidem est apud te virtuti honos,

Liv. 2, 1, 15: Phoebo sua semper apud me Munera sunt, Phoebus has his gifts with me, i. e. I have his gifts for Phoebus, Verg. E. 3, 62; so Hor. C. 3, 29, 5:

apud te est fons vitae,

Vulg. Psa. 35, 10:

apud Dominum (est) misericordia,

ib. ib. 129, 7.—

Est aliquid apud aliquem also simply denotes that something is in one's hands, in his power, at his disposal:

erat ei apud me pauxillulum Nummorum,

Ter. Phorm. 1, 1, 3:

negasse habere se (phaleras): apud alium quoque eas habuisse depositas,

Cic. Verr. 4, 29:

multa (signa) deposita apud amicos,

id. ib. 4, 36:

apud quem inventus est scyphus,

Vulg. Gen. 44, 16; ib. [p. 147] Exod. 22, 4; ib. Deut. 24, 12.—So also of persons:

te pix atra agitet apud carnuficem,

in the hands of, Plaut. Capt. 3, 4, 65:

qui (obsides) apud eum sint,

Caes. B. G. 1, 31; 1, 33.—

Apud aliquem = alicui, the dat. of indir. obj.:

remanet gloria apud me, Att., Trag. Rel. p. 194 Rib.: nihil apud Siculum, nihil apud civem Romanum tota in Sicilia reliquisse,

Cic. Verr. 4, 2:

si (cura rei publicae) apud Othonem relinqueretur,

Tac. H. 1, 13; 1, 20:

qui judicia manere apud ordinem Senatorium volunt,

Cic. Div. in Caecil. 8:

neque praemia caedis apud interfectorem mansura,

Tac. H. 2, 70; id. A. 15, 7:

fidens apud aliquem obligare,

Dig. 16, 1, 27.—So rarely with adjj.:

Essetne apud te is servos acceptissimus?

Plaut. Capt. 3, 5, 56:

non dicam amicum tuum, quod apud homines carissimum est,

Cic. Verr. 2, 110:

apud publicanos gratiosus fuisti,

id. ib. 2, 169; 4, 38; id. Fl. 76; id. Lig. 31: Apud homines hoc impossibile est;

apud Deum autem omnia possibilia sunt,

Vulg. Matt. 19, 26; ib. Marc. 10, 27.

Transf. In designations of place,

At, near, about, around, before (esp. freq. in the post-Aug. histt.) = ad, prope, circum, ante: tibi servi multi apud mensam adstant, Naev. ap. Prisc. p. 893 P. (Com. Rel. p. 10 Rib.):

verecundari neminem apud mensam decet,

Plaut. Trin. 2, 4, 77:

Quid apud hasce aedis negotii est tibi?

id. Am. 1, 1, 194:

Quid illisce homines quaerunt apud aedis meas?

id. Most. 4, 2, 26; id. Trin. 4, 2, 25: apud ignem adsidere, Turp. ap. Non. p. 522, 26 (Com. Rel. p. 100 Rib.); Sisenn. ap. Non. p. 86, 16:

navem is fregit apud Andrum insulam,

Ter. And. 1, 3, 17:

apud Tenedum pugna illa navalis,

Cic. Arch. 21:

ut apud Salamina classem suam constituerent,

Nep. Them. 3, 4:

apud oppidum morati,

Caes. B. G. 2, 7:

agri in Hispania apud Karthaginem Novam,

Cic. Agr. 1, 5:

bellatum apud Actium,

Tac. H. 1, 1; 1, 72; 3, 76:

Pugnabant alii tardis apud Ilion armis,

Ov. R. Am. 163:

morabatur in castris apud Galgalam,

Vulg. Jos. 10, 6:

quidquid apud durae cessatum est moenia Trojae,

Verg. A. 11, 288:

apud vetustam turrem, Att., Trag. Rel. p. 189 Rib.: apud castellum consedisse,

Tac. A. 4, 25:

Vitellianos, sua quemque apud signa, componunt,

id. H. 3, 35:

apud vexillum tendentes,

id. A. 1, 17:

trepidatur apud naves,

id. H. 2, 15:

hostis est non apud Anienem, sed in urbe,

Cic. Mur. 84; id. Fam. 2, 10, 5:

quam detraxerat apud rapidum Simoenta sub Ilio alto,

Verg. A. 5, 261:

apud abunaantem amnem et rapidas undas Inachi, Att., Trag. Rel. p. 175 Rib.: apud gelidi flumina Hebri,

Verg. A. 12, 331:

octo apud Rhenum legiones,

Tac. A. 1, 3:

apud ripam Rheni,

id. ib. 2, 83:

probavi te apud Aquam Contradictionis,

Vulg. Psa. 80, 8:

repertus apud fretum Siciliae,

Tac. A. 6, 14:

propitiata Juno apud proximum mare,

id. ib. 15, 44:

apud promunturium Miseni consedit in villa,

id. ib. 6, 50:

Ut aput nivem et ferarum gelida stabula forem, for in nive etc.,

Cat. 63, 53 Mull.:

apud altaria deum pepigere,

before, Tac. A. 11, 9:

decernuntur supplicationes apud omnia pulvinaria,

id. ib. 14, 12 (cf.:

unum diem circa omnia pulvinaria supplicatio fuit,

Liv. 41, 9):

apud Caesaris effigiem procubuit,

Tac. A. 12, 17; 13, 23:

quartum apud lapidem substiterat,

id. ib. 15, 60:

laudavit ipse apud rostra (for pro rostris),

Tac. A. 16, 6; so, apud forum (cf.: ad forum under ad, I. A. 3., and in Gr. Sophocl. Trach. 371, pros mesêi agorai;

on the other hand,

id. ib. 423, en mesêi agorai; id. ib. 524, têlaugei par ochthôi): Quidam apud forum mihi vendidit, Pomp., Com. Rel. p. 250 Rib.: Ch. Qui scis? By. Apud forum modo e Davo audivi, Ter. And. 2, 1, 2; 1, 5, 18:

Capuae multa apud forum aedificia de caelo tacta,

Liv. 41, 9 (Weissenb., in foro):

quod (templum) apud forum holitorium C. Duilius struxerat,

Tac. A. 2, 49.—

At, in = in with abl. or gen. or abl. of place: CONSVLES SENATVM CONSOLVERVNT N. OCTOB. APVD AEDEM DVELONAI, S. C. de Bacch. I.; so,

ejus statuam majores apud aedem matris deum consecravisse,

Tac. A. 4, 64:

apud villam est,

Ter. Ad. 4, 1, 1; so Cic. Verr. 4, 22, 48:

Eum argentum sumpsisse apud Thebas ab danista fenore,

Plaut. Ep. 2, 2, 67:

deponere apud Solos in delubro pecuniam,

Cic. Leg. 2, 16, 40:

ut rationes apud duas civitates possim relinquere,

id. Att. 6, 7, 2: qui mense Aprili apud Baias essent, id. Fragm. B. 13, 4, 1 B. and K.;

13, 4, 4 iid.: seditio militum coepta apud Sucronem,

Liv. 28, 29:

donum apud Antium statuitur,

Tac. A. 3, 71:

bellis civilibus Maecenatem equestris ordinis cunctis apud Romam atque Italiam praeposuit,

id. ib. 6, 11:

Titus in consecrando apud Memphim bove Apide diadema gestavit,

Suet. Tit. 5:

quod Judaeam praeterveniens apud Hierosolymam non supplicasset,

id. Aug. 93:

apud Mediolanum,

Lact. Mort. Persec. 48:

eum pugionem apud Capitolium consecravit,

Tac. A. 15, 74:

Equitum Romanorum locos sedilibus plebis anteposuit apud Circum,

id. ib. 15, 32:

quae (effigies) apud theatrum Pompei locaretur,

id. ib. 3, 72:

qui (rei) apud aerarium pependissent,

Suet. Dom. 9 Roth:

cujus (scientiae) apiscendae otium apud Rhodum magistrum Thrasullum habuit,

Tac. A. 6, 20; 4, 14; so Suet. Aug. 92; Eutr. 7, 13:

ut civitati Cibyraticae apud Asiam subveniretur,

Tac. A. 4, 13; 4, 18; 16, 15:

apud Pharsaliam,

Liv. Epit. 111:

apud Palaestinam,

Eutr. 7, 13:

qui erant apud Helladam,

Vulg. 1 Macc. 8, 9. —

Of time.

With words denoting time or occasion, in, at (rare):

apud saeclum prius,

Ter. Eun. 2, 2, 15:

aliquem apud judicium persequi,

at the trial, Cic. Verr. 4, 104.—

With words designating persons, with, among, in the time of:

hostis apud majores nostros is dicebatur, quem nunc etc.,

Cic. Off. 1, 12, 36:

fecerunt hoc multi apud majores nostros,

id. Verr. 2, 118; 5, 148:

Fuit eodem ex studio vir eruditus apud patres nostros,

id. Mur. 36; id. Off. 2, 24, 85; id. Lael. 2, 6:

Apud antiquos fuit Petron quidam, Cels. praef. 3, 9: aliam apud Fabricios, aliam apud Scipiones pecuniam (fuisse),

Tac. A. 2, 33.—

For ad with words implying motion (very rare):

APVT EVM PERVENIRE,

Inscr. Grut. 786, 5:

atque apud hunc eo vicinum,

Plaut. Mil. 2, 5, 70:

Bito apud aurificem,

Lucil. 30, 66 Mull.: apud legiones venit, Sall. Fragm. ap. Pomp. Commod. Don. p. 395 Lind.:

(naves) apud insulas longius sitas ejectae,

Tac. A. 2, 24:

qui apud Romanos de societate functus est legatione,

Vulg. 2 Macc. 4, 11.

(cf. ad, I. fin. b.)

It is sometimes placed after its subst.:

quae fiunt apud fabros, fictores, item alios apud,

Varr. L. L. 6, 78, p. 104 Mull.:

Is locus est Cumas aput,

Lucr. 6, 747 Lachm.:

montem apud Erycum,

Tac. A. 4, 43:

ripam apud Euphratis,

id. ib. 6, 31:

Misenum apud et Ravennam,

id. ib. 4, 5 (in Suet. Dom. 9 the editt. vary between aerarium apud and apud aerarium; the latter seems preferable, and is adopted by Oudend., Bremi, Baumg.-Crus., and Roth).—

It is sometimes placed between the subst. and adj.:

barbaras apud gentes,

Tac. A. 2, 88, 3, 26; 15, 60:

non modo Graecis in urbibus, sed Romana apud templa,

id. ib. 14, 14.—

Twice in Verg. it stands before the secondary adjunct of its subst.:

apud durae moenia Trojae, A. 11, 288: apud gelidi flumina Hebri,

ib. 12, 331. Apud is never found in compound words. V. more on this word in Hand, Turs. I. pp. 405-416.

contrā, adv. and prep. [stem con, i. e. cum, through a comparative form conter; cf.: alter, uter, inter, praeter, etc.; in abl. fem. form like the locative adverbs ea, qua, etc.; cf.: ultra, intra, extra, citra], orig., in comparison with; hence, over against, fronting, in front, opposite, in opposition to, against, contrary to, opposed to, etc.

Adv. (referring to an opposed object often with the force of a preposition with ellipsis of a pronoun, = against it, against him, etc.).

Local.

Lit., of position in front of a person, place, or thing.

With verb of being or position expressed or understood.

Referring to living beings, opposite, in face of, face to face, facing, in front of, fronting, confronting (not in Cic., Caes., or Sall.):

feminam scelestam te, adstans contra, contuor,

Plaut. Pers. 2, 2, 26:

ut confidenter mihi contra adstitit,

id. Capt. 3, 5, 6; Lucr. 4, 223; 6, 929:

signum contra, quoad longissume oculi ferebant, animo finivit,

Liv. 1, 18, 8:

stat contra starique jubet,

Juv. 3, 290:

stat contra dicitque tibi tua pagina Fures!

Mart. 1, 55, 12:

ulmus erat contra,

in front of her, Ov. M. 14, 661:

templa vides contra,

in front (of us), id. ib. 7, 587.—Of position in front of the enemy:

contra conserta manu,

Plaut. Mil. 1, 1, 3: contra consistere, to make front against them, Caes. B. G. 2, 17.—

Referring to things and places, over against (it), opposite (to it), on the opposite side (mostly post-Aug.):

contra jacet Cancer patulam distentus in alvum,

Manil. 2, 253:

posita contra Hispania,

Tac. Agr. 11:

promuntorium quod contra procedit,

Plin. 4, 2, 3, § 6: relinquendae autem contra erunt vacuae tabellae, on the opposite side, i. e. of the leaf, Quint. 10, 3, 32: illo quaerente cur non decidant contra siti, the antipodes (cf. Cic. Ac. 2, 39, 123; v. II. A. 1. c. a), Plin. 2, 65, 65, § 161.—With the governing verb understood:

arguam hanc vidisse apud te contra conservum meum,

face to face, Plaut. Mil. 2, 2, 91:

jam omnia contra circaque hostium plena erant, Liv 5, 37, 8: eadem verba contra (i. e. ponuntur),

side by side, Quint. 9, 3, 36; Verg. A. 6, 23.—

With verbs of motion, so as to be opposite to an object or face to face with a person, variously rendered.

Referring to persons:

accede ad me atque adi contra,

come right up to me, Plaut. Rud. 1, 4, 23; id. Bacch. 3, 6, 6: hostes crebri cadunt; nostri contra ingruunt, advance to their front (in Plaut. hostility is not implied in contra), id. Am. 1, 1, 84: quis nos pater aut cognatu' volet contra tueri, face to face, eye to eye, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 12 Mull. (Trag. Rel. v. 444 Rib.); Att. ap. Macr. S. 6, 1, 55 (Trag. Rel. v. 538 ib.):

adspicedum contra me = contra adspice me,

Plaut. Most. 5, 1, 56 Lorenz ad lec.:

contra adspicere,

id. Mil. 2, 1, 45:

contra intueri,

Liv. 1, 16, 6; 9, 6, 8; Sen. Q. N. 1, 3, 6:

cum veniret contra Marcianus,

Quint. 6, 3, 95; Plin. 9, 46, 70, § 152.—

Of things:

hic ubi sol radiis... Adversa fulsit nimborum aspergine contra,

Lucr. 6, 525; Cels. 8, 8, 1:

quam (turrim) promoti contra validi asseres... perfregere,

Tac. H. 4, 30.—Reciprocally: oscula non pervenientia contra, not coming through (the wall) so as to meet, Ov. M. 4, 80.—

Transf. to equivalents of weight, value, and price; so,

In Plaut. only in the colloq. phrases auro contra, aurichalco contra, and contra auro (sc. posito); lit., for gold placed against; cf.:

aes contrarium, s. v. contrarius: (servus) non carus'st auro contra,

at his weight in gold, Plaut. Ep. 3, 3, 30: jam auro contra constat filius, id. Truc. 2, 6, 57 (Speng. aurichalco): auro contra cedo modestum amatorem! A me aurum accipe. Pa. Cedo mihi contra aurichalco quoi ego sano serviam, id. Curc. 1, 3, 45 sq.; id. Mil. 3, 1, 63; 4, 2, 85; id. Ps. 2, 3, 23.—

In post-Aug. prose (very rare):

at si aquae et ejus rei quam contra pensabis par pondus erit, nec pessum ibit, nec exstabit, etc.,

Sen. Q. N. 3, 25, 5.—

Of reciprocal actions, = vicissim, in turn, in return, back, on my, his, etc., part, likewise, counter-.

In gen.:

te ut deludam contra, lusorem meum,

Plaut. Am. 2, 2, 71:

quae me amat, quam ego contra amo,

id. Merc. 5. 2, 77; id. Cist. 1, 1, 96; id. Trin. 4, 2, 55; id. As. 2, 2, 110:

qui arguat se, eum contra vincat jurejurando suo,

make a victorious counter-charge, id. Mil. 2, 2, 37:

si laudabit haec Illius formam, tu hujus contra (i. e. lauda),

Ter. Eun. 3, 1, 54:

audi nunc contra jam,

listen in turn, id. Phorm. 4, 4, 18; id. Ad. 5, 4, 23:

at tu mihi contra nunc videre fortunatus, Phaedria, Cui, etc.,

you likewise seem fortunate to me, id. Phorm. 1, 3, 21:

Mettius Tullo gratulatur, contra Tullus Mettium benigne alloquitur,

Liv. 1, 28, 1:

contra ut me diligat illa,

Cat. 76. 23; Hor. S. 1, 3, 27 Orell. ad loc.—Hence, with ellipsis of inquit, = respondit:

cui latrans contra senex,

Phaedr. 5, 10, 7:

scietis, inquam, etc., contra Nigrinus: ad quem missi sunt? ego, etc.,

Plin. Ep. 7, 6, 4.—

Rarely with inquit, etc., expressed: at ille contra, renidens, Audi, inquit, discipule, etc.,

Gell. 15, 9, 9; cf.:

contra talia reddit,

Claud. B. Gild. 379.—

With dat. pers.:

consulo quem dolum doloso contra conservo parem,

Plaut. Mil. 2, 2, 45:

facere contra huic aegre,

Ter. Eun. 4, 1, 10:

hiscine contra insidiabere?

id. Hec. 1. 1, 13:

tibi contra gratiam Referre,

id. ib. 4, 2, 7.—

With item:

item a me contra factum est,

Plaut. Aul. prol. 20:

puellam senex Amat et item contra filius,

id. Cas. prol. 49; id. Pers. 5, 2, 36; id. Am. 1, 1, 67; Ter. Ad. 1, 1, 25.—

Combining a reciprocal with a local relation (A. 1. a. a, and b. a): contra carinantes verba, exchanging abusive words ( face to face), Enn. ap. Serv. ad Verg. A. 8, 361 (Ann. v. 181 Vahl.): tubae utrimque contra canunt;

Consonat terra,

Plaut. Am. 1, 1, 73; 1, 1, 86:

confer gradum Contra pariter,

id. Ps. 2, 4, 18; id. Truc. 1, 2, 28:

video amicam... Ubi contra adspexit me, etc.,

id. Mil. 2, 1, 45; Verg. E. 7, 8; cf. Lucr. 4, 243:

vesper adest, juvenes consurgite!... Cernitis, innuptae, juvenes? consurgite contra!

Cat. 62, 6.—

Implying also opposition: Pe. Conpellabo. Ph. Orationis aciem contra conferam, Plaut. Ep. 4, 1, 20:

si scias quod donum huic dono contra comparet,

what counter gift, Ter. Eun. 2, 3, 63: quod Scipio postulavit... ut, etc. Et quod contra collega postulavit ne, etc., Annal. Trib. Pleb. ap. Gell. 7 (6), 19, 5:

si vobis aequa et honesta postulatio videtur, ego contra brevem postulationem adfero,

Cic. Rosc. Am. 2, 7; Nep. Epam. 6, 1;

Auct. B. Alex. 24: illo licente contra liceri audeat nemo,

to bid in opposition, Caes. B. G. 1, 18; Liv. 4, 53, 6:

agedum pauca accipe contra,

Hor. S. 1, 4, 38.—So in battle:

Numidae... Romanorum ordines conturbare... neque contra feriundi copia erat,

Sall. J. 50, 4; and in law: et ab eo is qui adoptat vindicat... et illo contra non vindicante, etc., Gai Inst. 1, 134; 2, 24.—Esp. in replies:

oratio contra a Demosthene pro Ctesiphonte edita,

Cic. de Or. 3, 56, 213:

dicit accusator haec: primum, etc.... quid contra reus?

id. Clu. 30, 81; id. Fin. 5, 22, 63; Curt. 4, 1, 10; 7, 9, 1.

Of opposition, strife, etc., against; constr. absol., with dat., and ne, quominus or quin.

Of physical exertion.

Lit.:

concurrunt... aetheriae nubes contra pugnantibu' ventis,

struggling against each other, Lucr. 6. 98:

nec nos obniti contra... Sufficimus,

bear up, battle against, Verg. A. 5, 21; Ov. M. 9, 50; 2, 434:

at ille contra nititur,

resists, Plin. 2, 38, 38, § 103; 7, 20, 19, § 82:

pars remigum, tamquam imperitia... officia nautarum impediebant. Mox contra tendere,

rowed in an opposite direction, Tac. H. 4, 16.—

Trop.:

te rogo ne contrahas ac demittas animum, neque te obrui tamquam fluctu... sinas, contraque erigas ac resistas,

Cic. Q. Fr. 1, 1, 1, § 4:

et torrens judicem vel nitentem contra feret, cogatque ire qua rapiet,

Quint. 12, 10, 61.— With ne: vi contra niti, ne advorsus eum fiat, Cato ap. Gell. 7 (6), 3, 16.—With quominus, Lucr. 1, 780.—

Of mental exertion:

si tibi vera videntur, Dede manus, aut, si falsum est, accingere contra,

arm yourself against them, Lucr. 2, 1043; 2, 280. —With dat.:

siti contra... pugnandum,

Cels. 4, 2 fin. —

Of hostile opposition in gen.

Lit.:

quod animadversum est in eo qui contra omni ratione pugnarunt, non debeo reprehendere,

who made opposition in every way, Cic. Rosc. Am. 47, 137; id. Verr. 2, 2, 43, § 107:

contra etiam aliquid abs te profectum ex multis audivi,

something inimical, id. Fam. 5, 5, 2.—

Trop.:

aut alio quovis (sc. colore) qui contra pugnet et obstet,

Lucr. 2, 794; 2, 868.—

Of warfare.

Lit.:

ut eos adversarios existimemus qui arma contra ferant,

Cic. Off. 1, 25, 87; 1, 12, 37; Vell. 2, 28, 4; cf.:

quid quod exercitum contra duxit?

Auct. Her. 4, 16, 23:

ut si qua ex parte obviam contra veniretur, acie instructa depugnarent,

if they should be attacked by an open charge, Caes. B. G. 7, 28:

issentque confestim ad urbem ni venire contra exercitum... audissent,

Liv. 7, 39, 17:

cum Romanae legiones contra direxerint,

would oppose their march, Tac. H. 4, 58; id. A. 6, 44.—With dat.:

et huic contra itum ad amnem Erinden,

Tac. A. 11, 10.—

Trop.:

quod ubi viderunt corvi, contra auxiliantur, velut adversus communem hostem,

Plin. 10, 74, 95, § 205.—

Of legal contests.

With verbs of saying; v. 9. a.—

Venire contra, of any legal act with the intention to hurt the adversary:

quid? si omnium mortalium Sthenio nemo inimicior quam hic C. Claudius... fuit? si de litteris corruptis contra venit, etc.?

if he made a charge of forgery against him? Cic. Verr. 2, 2, 43, § 107; cf. II. B. c. b.—

On the part of the adversary:

inveniendum contra est, quo distet haec causa a ceteris,

Quint. 5, 10, 114; 9, 2, 35; 12, 8, 10.—

Of judgments against the parties or against opinions:

ne spoliaret fama probatum hominem si contra judicasset,

given an adverse decision, Cic. Off. 3, 19, 77; cf. Val. Max. 7, 2, 4; Cic. Caecin. 24, 69.—

Of literary opposition.

Mostly with verbs of saying; v. 9. a. g.—

With other verbs:

astrologorum artem contra convincere tendit,

Lucr. 5, 728:

contra nunc illud pone, etc.,

Sen. Ben. 7, 14, 6:

habeat (liber meus) etiam quosdam qui contra sentiant et adversentur,

some dissentients and opponents, Quint. 3, 1, 5; 2, 17, 40; 3, 8, 69.—

Of public and political opposition.

With verbs of saying; v. 9. a. d.—

With petere, to be a candidate for office in opposition to another:

nihil enim supererat de quo certarent, nihil quod contra peterent,

no office was left for which to canvass against each other, Cic. Agr. 2, 33, 91:

honores contra petere,

Quint. 6, 1, 17.—With ire, with dat., of an opposing vote in the senate (cf.:

pedibus ire): sententia Cassii ut nemo unus contra ire ausus est, ita dissonae voces respondebant,

Tac. A. 14, 45.—

Of violation of law, contracts, etc.: contra facere, or contra committere, to violate, transgress a law, etc.: leges esse non ex ejus qui contra commiserit utilitate, spectari oportere, not in the interest of the transgressor, Cic. Inv. 2, 48, 153:

si quis sub hoc pacto vendiderit ancillam ne prostitueretur, et si contra factum esset,

and if the contract was violated, Dig. 18, 1, 56.—

With verbs of saying, etc., contra dicere; less freq. disputare, disserere, pugnare, in the sense of dicere, and contra scribere (often contradico, in one word, in post-Aug. writers; esp. with dat.).

Contra dicere, to speak as counsel of the adversary, to plead his cause, in legal proceedings:

cum contra dicturus Hortensius esset,

would speak on the other side, Cic. Quint. 24, 77:

hoc... contra dicente Cotta judicatum est,

id. Caecin. 33, 97:

dixisse ut contra nemo videretur,

id. Brut. 53, 198: ut contra Crassus... exorsus est, began on the other side, id. ib. § 197.—Hence: qui contra dicit, the adversary or counsel of the adversary:

contra autem qui dicet, similitudinem infirmare debebit,

Cic. Inv. 2, 50, 151; id. Part. Or. 21, 108.—In the same sense: agens contra: si nos... impares agentium contra ingeniis dixerimus, that we are unequal to the talents of our adversary's counsel, [p. 453] Quint. 4, 1, 8.—

To make charges against (rare):

si qui contra vellet dicere, usurum esse eum suo testimonio,

Cic. Clu. 48, 134:

qua ratione nemo neque tum item fecerit, neque nunc contra dicat,

id. Quint. 29, 88; so,

contra disputare, of objections to or against a witness: nihil contra disputabo priusquam dixerit,

id. Fl. 21, 51.—

In gen., to speak on the other side of a question:

fiebat autem ita, ut cum is qui audire vellet dixisset quid sibi videretur, tum ego contra dicerem,

Cic. Tusc. 1, 4, 8; id. Fin. 2, 1, 2; so,

contra disputare and contra scribere,

id. Or. 1, 19, 85; Vitr. 3, 1, 6; Quint. 2, 17, 13; Dig. 9, 2, 21, § 1.—Hence: qui contra dicunt or disputant, the opponents:

nec qui contra dicunt causam difficilem repellunt,

Cic. Fin. 3, 1, 2:

ad coarguendos qui contra disputant,

to refule his opponents, Quint. 2, 15, 26.—

To oppose or object to a proposition, motion, or petition:

quam palam principes dixerunt contra!

protested against it, Cic. Verr. 2, 5, 16, § 41; Caes. B. C. 1, 32; Cic. Clu. 47, 130.—With pugnare:

cum decerneretur frequenti senatu, contra pugnante Pisone, etc.,

Cic. Att. 1, 14, 5:

filius ejus incolumitatem optat: contradicit pater,

the father objects, Quint. 9, 2, 85; 9, 2, 83; Plin. ap. Gell. 9, 16, 5; Cic. Dom. 33, 87:

contradicente nullo,

Suet. Caes. 20; Dig. 3, 3, 15.—

To reply:

contradixit edicto,

answered by an edict, Suet. Aug. 56. —

Abl. absol. impers.:

explorandum videtur an etiam contradicto aliquando judicio consuetudo firmata sit,

whether the custom has been confirmed by judgment upon a judicial contest, Dig. 1, 3, 34.—

With acc. neutr. pron., to object, to make or raise an objection, to reply; esp. in legal proceedings:

ego enim, te disputante, quid contra dicerem meditabar,

Cic. N. D. 3, 1, 1:

ut contra si quid dicere velit non audiatur,

id. Fin. 5, 10, 27:

aiebat illum primo sane diu multa contra (i. e. dixisse), ad extremum autem, etc.,

id. Att. 2, 22, 2.— Hence: quod contra dicitur, or quae contra dicuntur, the objections:

ut et id quod intenderemus confirmare, et id quod contra diceretur refellere (possemus),

refute the objections, Cic. de Or. 1, 20, 90:

quia neque reprehendi quae contra dicuntur possunt, etc.,

id. ib. 2, 81, 331; id. Inv. 2, 44, 127; Quint. 1, 2, 17.—In the same sense, as subst.: contrā dicta, orum, n. plur.:

seu proposita confirmamus, sive contra dicta dissolvimus,

or refute the objections, Quint. 4, prooem. 6.—With acc. and inf.:

dicitur contra, nullum esse testamentum,

the objection is made that there is no testament, Cic. Agr. 2, 6, 42.—

With dat., written in one word (post-Aug.).

To oppose a person by speaking against his views:

solitum se etiam Thraseae contradicere,

to oppose even Thrasea, Tac. H. 2, 91:

tibi,

Suet. Aug. 54:

Curioni...,

id. Rhet. 1. —Hence of answers and replies in law: quid si filium testatoris heres ejus prohibuit? Huic contradici potest: ergo pietatis, etc., he may be answered by this plea, etc., Dig. 11, 7, 14, § 13.—And of advisory answers opposed to one's legal views:

volenti mihi ream adulterii postulare eam, etc., contradictum est,

my views were disapproved, rejected, Dig. 48, 5, 11, § 10.—

To oppose an opinion, with dat. of the thing:

cum plures tantum sententiis aliorum contradicerent,

opposed the opinions, Tac. H. 1, 39.—

To object to a motion or petition, with dat. of the petitioner:

patrem qui damnavit optat ne is torqueatur: pater ei contradicit,

the father objects, Quint. 9, 2, 81:

cum ambienti ut legibus solveretur multi contradicerent,

Suet. Caes. 18; Dig. 40, 5, 14; 40, 12, 33.—

With dat. of the petition:

preces erant, sed quibus contradici non posset,

which could not be denied, Tac. H. 4, 46 fin.; Dig. 3, 1, 1, § 2.—

To contest the validity of a law (rare):

quibus (legibus) contradici potest,

Quint. 7, 7, 4.—

To contradict an assertion (very rare):

pro certis autem habemus... cuicunque adversarius non contradicit,

Quint. 5, 10, 13.—

With quin, to object:

praetor Samnitibus respondit... nec contra dici quin amicitia de integro reconcilietur,

there was no objection to a reconciliation, Liv. 8, 2, 2.

To one's disadvantage; mostly predic. with esse, unfavorable, adverse, damaging (post-Aug.;

but cf. II. B. 2.): ut eum qui responsurus est vel tacere, vel etiam invitum id quod sit contra cogat fateri,

Quint. 7, 3, 14:

cum verba (legis) contra sint,

id. 7, 1, 49:

sed experimentum contra fuit,

unsuccessful, Tac. H. 2, 97 fin.:

ubi fortuna contra fuit,

id. ib. 3, 18:

si fortuna contra daret,

should be unfavorable, id. ib. 1, 65 fin.; id. A. 15, 13.

Of logical opposition, with negative force.

Of a direct contrast.

Predicatively, with esse, fieri, etc., the contrary, the opposite:

quod fieri totum contra manifesta docet res,

but experience teaches that just the contrary is true, Lucr. 3, 686; 4, 1088:

in stultitia contra est,

with fools the reverse is true, Cic. Clu. 31, 84:

in hac quidem re vereor ne etiam contra (i. e. sit),

id. Att. 12, 46; id. Off. 1, 15, 49:

quod contra est,

Sall. J. 85, 21:

quis non credat, etc.? Contra autem est,

Sen. Q. N. 3, 25, 12; id. Ep. 7, 3; Dig. 37, 4, 4:

contra fore si, etc.,

ib. 34, 2, 39, § 2:

immo forsitan et contra (i. e. erit),

ib. 41, 3, 49:

ego contra puto (i. e. esse),

Plin. Ep. 1, 20, 7; Lampr. Alex. Sev. 25.—

With evenire, accidere, sentire, scribere, habere, etc.:

utrumque contra accidit: istic enim bellum est exortum, hic pax consecuta,

of both the contrary has happened, Cic. Fam. 12, 18, 2; so Dig. 38, 2, 51:

id ego contra puto (sc.: faciendum esse),

id. Att. 10, 8, 2:

contra evenit in iis morbis,

Sen. Ep. 52, 7; Plin. 2, 65, 65, § 163:

ego contra sentio,

Sen. Clem. 1, 15, 5; Sedig. ap. Gell. 15, 24, 4; Dig. 40, 2, 25:

Proculus contra (sc. sentit),

ib. 35, 2, 1, § 14; 33, 7, 25:

licet Celsus contra scribat,

ib. 9, 2, 21, § 1: contra probatur, Gai Inst. 2, 78; Dig. 33, 7, 12, § 34.—Very rarely referring to a term in the same clause:

cujus disparem mitioremque naturam contra interpretabatur,

interpreted in an opposite sense, misinterpreted, misunderstood, Tac. H. 4, 86 fin. —

Referring to a word or phrase in the same predicate.

To an adverb, in an opposite manner, otherwise, differently, not, etc.:

nam ad summam totius rei pertinet, caute an contra demonstrata res sit,

Cic. de Or. 2, 81, 330: quod viriliter animoque fit, id, etc.;

quod contra, id turpe,

id. Off. 1, 27, 94:

sit sapienter usus aut contra,

Quint. 2, 5, 15:

lactuca locis apricis optume autumno ponitur, mediterraneis aut frigidis contra ( = pessime),

Col. 11, 3, 25.—

To a predicative adjective, not, the opposite, the reverse, etc.:

ut aliae (res) probabiles videantur aliae contra,

improbable, Cic. Ac. 2, 32, 103; id. Off. 2, 2, 7:

quid est quod me impediat ea quae probabilia mihi videantur sequi, quae contra, improbare,

id. ib. 2, 2, 8; id. Or. 2, 31, 135; Quint. 4, 2, 52.—

To a verbal predicate:

an frater fratri exsistat heres, an contra ( = annon),

Dig. 34, 5, 19.—

To a subject infinitive:

laudare testem vel contra pertinet ad momentum judiciorum,

praising or censuring a witness, Quint. 3, 7, 2.—

To a clause, translated by not or by a repetition of the clause with a negative:

quae secundum naturam essent, ea sumenda et quadam aestimatione dignanda docebat, contraque contraria,

those that were not, not, Cic. Ac. 1, 10, 36: quod cuidam aut sapiens videor quod una non jerim, aut felix fuisse;

mihi contra,

id. Att. 9, 12, 4: an credibile est, incestum cum filia commissum? Et contra, veneficum in noverca, adulterum in luxurioso? and incredible, etc., Quint. 5, 10, 19; so Dig. 9, 1, 2, § 1.—

To an attributive genitive:

Marius cognoscere quid boni utrisque or contra esset (i. e. mali),

Sall. J. 88, 2:

verum de origine laudis contraque perspiciemus suo tempore (i. e. vituperationis),

Quint. 2, 4, 21:

alii a propositione accusatoris contraque loci oriuntur,

the accuser and the accused, id. 7, 2, 31;

so in several titles of the Digests, as Depositi vel contra, = actio depositi, vel contraria actio depositarii,

Dig. 16, 3 tit.; so ib. 16, 17, 1; 16, 13, 6; 16, 13, 7.—

Reversing the relation of terms in the preceding sentence, the reverse, conversely, vice versa, etc.

With its own predicate: saepe... corpus aegret, Cum tamen ex alia laetamur parte latenti;

Et retro fit uti contra sit saepe vicissim, Cum miser ex animo laetatur corpore toto,

Lucr. 3, 108: illa altera argumentatio, quasi retro et contra, prius sumit, etc., ( proceeding), so to speak, backward and in inverted order, Cic. Part. Or. 13, 46: neque illud ignoro, etc.; sed non idem accidit contra, but the converse is not true, Quint. 8, 6, 3; Gell. 4, 2, 5: ut vocabula verbis, verba rursus adverbiis, nomina appositis et pronominibus essent priora. Nam fit contra quoque frequenter non indecore. for often, not inelegantly, the order is reversed, Quint. 9, 4, 24:

quae etiam contra valent,

i. e. if the terms are reversed, id. 3, 7, 25; 9, 2, 49; 8, 6, 25; 9, 4, 72.—

Belonging to the same predicate:

ut quidque erit dicendum ita dicet, nec satura jejune, nec grandia minute, nec item contra,

Cic. Or. 36, 123:

cum emtor venditori, vel contra, heres exstitit,

Dig. 35, 2, 48:

in quibus patrium pro possessivo dicitur, vel contra,

Quint. 1, 5, 45; 5, 10, 71:

junguntur autem aut ex nostro et peregrino, ut biclinium, aut contra, ut epitogium et Anticato,

id. 1, 5, 68:

ut capras in montosis potius locis quam in herbidis (pascar), equas contra,

but with mares the reverse is the case, Varr. R. R. 2, 1, 16:

itaque ille dicere melius quam praecipere, nos contra fortasse possumus,

Cic. Or. 42, 143:

qua collegi solent ex his quae faciunt ea quae faciuntur, aut contra,

or vice versa, Quint. 5, 10, 80; Dig. 14, 1, 1, § 12; 48, 5, 23, § 4.

In logical antithesis of clauses with a merely rhet. force, on the contrary, on the other hand, vice versa; sometimes almost = sed or autem (freq.).

In independent clauses.

Opposing persons or parties: fortunam insanam esse... perhibent philosophi... Sunt autem alii philosophi qui contra Fortunam negant ullam exstare, Pac. ap. Auct. Her. 2, 23, 36 (Trag. Rel. v. 372 Rib.); Caecil. ap. Cic. Tusc. 4, 32, 68; Varr. R. R. 1, 8, 1:

ego etiam quae tu sine Verre commisisti Verri crimini daturus sum... Tu, contra, ne quae ille quidem fecit, obicies,

Cic. Div. in Caecil. 11, 35:

ego contra ostendo, non modo nihil fecisse Sex. Roscium, sed, etc.,

id. Rosc. Am. 29, 79; id. Phil. 8, 3, 8; id. Off. 1, 30, 108; id. Fin. 5, 22, 62:

in Italia bellum gerimus, in sede ac solo nostro... Hannibal contra in aliena, in hostili est terra,

Liv. 22, 39, 13; 21, 50, 2; 3, 15, 2; 6, 7, 4; 9, 35, 4 et saep.; Nep. Alcib. 8, 1; Vell. 2, 31, 4; Sen. Ep. 9, 14; id. Ira, 2, 33, 6; Plin. 35, 10, 37, § 113; Tac. H. 3, 84; 3, 57; Suet. Tib. 2; id. Vit. 2; Just. 2, 1, 10; 8, 4, 11:

contra mercator, navim jactantibus austris Militia est potior?

Hor. S. 1, 1, 6; 1, 2, 30; 1, 3, 27; Prop. 2, 1, 45; 2, 23, 13 (3, 17, 3); Sen. Hippol. 214;

so with versa vice: barbarae gentes (Alexandrum) non ut hostem, sed ut parentem luxerunt... Contra Macedones versa vice non ut civem, sed ut hostem amissum gaudebant,

Just. 13, 1, 7.—

Introducing a secondary or parallel opposition of thought: in loco umidiore far potius serunt quam triticum;

contra in aridiore hordeum potius quam far,

Varr. R. R. 1, 9, 4; 1, 1, 47: si nihil esset quod inane vocaret, Omne foret solidum;

nisi contra corpora certe Essent, etc., Omne quod est spatium vacuum constaret inane,

Lucr. 1, 521; 4, 348; cf.:

justa omnia decora sunt, injusta contra, ut turpia, sic indecora,

Cic. Off. 1, 27, 94; id. N. D. 2, 15, 41; id. de Or. 3, 33, 136; id. Quint. 30, 93: id. Off. 3, 21, 84; id. Leg. 2, 1, 2: facilem esse rem... si modo unum omnes sentiant; contra in dissensione nullam se salutem perspicere, Caes. B. G, 5, 31; Liv. 25, 30, 3; Sen. Ben. 1, 5, 2; Plin. 12, 19, 42, § 92; 11, 14, 14, § 35; Suet. Caes. 73; Gell. 1, 4, 5:

si male rem gerere insani est, contra bene, sani,

Hor. S. 2, 3, 74.—

In opposition to a dependent clause:

ut hi miseri, sic contra illi beati quos, etc.,

Cic. Tusc. 5, 6, 16; so id. de Or. 1, 45, 198; Quint. 9, 3, 39:

cui ego rei tantum abest ut impedimento sim, ut contra te M. Manli adhorter, etc.,

Liv. 6, 15, 5; 6, 31, 4:

cum virtus adeo neminem spe ac pollicitatione corrumpat, ut contra in se inpendere jubeat, ac, etc.,

Sen. Ben. 4, 1, 2: aut igitur negemus quidquam ratione confici, cum contra nihil sine ratione recte fieri possit, aut, etc., whereas on the contrary, etc., Cic. Tusc. 4, 38, 84; cf.:

at contra,

Lucr. 2, 392.—

With co-ordinate conjunctions.

Copulative, et contra or contraque (never with ac or atque); also nec contra (rare), and on the other hand.

With reference to a reason or conclusion, after nam, enim, cum, or itaque: nam et ratione uti... omnique in re quid sit veri videre et tueri decet, contraque falli [p. 454]... tam dedecet quam, etc., Cic. Off. 1, 27, 94:

malus est enim custos... metus, contraque benevolentia fidelis,

id. ib. 2, 7, 23:

cum reficiat animos varietas ipsa, contraque sit aliquanto difficilius in labore uno perseverare,

Quint. 1, 12, 4; 3, 8, 32; 8, 6, 20:

itaque in probris maxime in promptu est, si quid tale dici potest, etc. Contraque in laudibus, etc.,

Cic. Off. 1, 18, 61; cf. Suet. Calig. 51; so with nec:

nam nec comoedia cothurnis assurgit, nec contra tragoedia socculo ingreditur,

Quint. 10, 2, 22.—

With contrasted examples or illustrations, often after ut or sic:

audivi ex majoribus natu, hoc idem fuisse in P. Scipione Nasica, contraque patrem ejus... nullam comitatem habuisse sermonis,

Cic. Off. 1, 30, 109:

ut suspitionibus credi oportere, et contra suspitionibus credi non oportere,

id. Inv. 2, 15, 48; Quint. 8, 4, 1; 5, 10, 48; 9, 3, 7; 9, 4, 52; 11, 1, 14; Sen. Ep. 82, 14; Dig. 17, 1, 22, § 4.—

With contrasted actions, assumptions, etc.:

atque utinam qui ubique sunt propugnatores hujus imperii possent in hanc civitatem venire, et contra oppugnatores rei publicae de civitate exterminari!

Cic. Balb. 22, 51:

domo pignori data, et area ejus tenebitur... et contra jus soli sequitur aedificium,

Dig. 13, 7, 21:

equo et asina genitos mares, hinnos antiqui vocabant: contraque mulos quos asini et equae generassent,

Plin. 8, 44, 69, § 17: ceterum potest ex lege quidem esse judicium, sed legitimum non esse, et contra ex lege non esse, sed legitimum esse, Gai Inst. 4, 109; Plin. 2, 65, 65, § 161; 35, 15, 5, § 183.—

After a negative clause, affirming the opposite idea, et contra or contraque, but on the contrary:

in quo (consulatu) ego imperavi nihil, et contra patribus conscriptis et bonis omnibus parui,

Cic. Sull. 7, 21:

nunc vero cum ne pulsus quidem ita sim ut superare non possim, contraque a populo Romano semper sim defensus, etc.,

id. Dom. 33, 88; id. Fin. 2, 17, 55; id. Marcell. 6, 20; so,

et contra,

Suet. Tit. 7.—

With adversative conjunctions, at contra, sed contra, contra autem, contra vero (not verum contra, nor contra tamen).

At contra (freq.), merely a strengthened contra (v. 1. supra): huc accedit uti mellis lactisque liquores Jucundo sensu linguae tractentur in ore;

At contra taetri absinthi natura... foedo pertorqueat ora sapore,

Lucr. 2, 400:

cogunt,

id. 2, 74; 1, 366; 2, 235 et saep.: nos qui domi sumus, tibi beati videmur;

at contra nobis tu quidem... prae nobis beatus,

Cic. Fam. 4, 4, 2; id. Tusc. 1, 3, 5; id. Rosc. Am. 45, 131; id. Verr. 2, 5, 26, § 66; Sall. J. 36, 2; 4, 7; 15, 3; id. C. 12, 5:

ideo siccas aiunt Aethiopiae solitudines... At contra constat Germaniam abundare rivis,

Sen. Q. N. 3, 6, 2; 1, 3, 1; id. Ep. 100, 7; Plin. 7, 53, 54, § 186; Suet. Galb. 15; Tac. A. 4, 28.—

Sed contra, after a negative sentence (class.):

non quo acui ingenia adulescentium nollem, sed contra ingenia obtundi nolui,

Cic. de Or. 3, 24, 93; id. Att. 9, 15, 3; id. Ac. 1, 10, 35; id. Fl. 11, 26:

arma populi Romani non liberis servitutem, sed contra servientibus libertatem adferre,

Liv. 45, 18, 1:

tu ne cede malis, sed contra audentior ito,

Verg. A. 6, 95; Plin. Ep. 1, 10, 12.—PostAug. also without a preceding negation:

obiisse nostro Laium scelere autumant superi inferique: sed animus contra innocens... negat,

Sen. Oedip. 765; Symm. Ep. 6, 81.—

Contra autem (rare;

in Cic. only where different subjects have contrasted predicates in dependent clauses): quia pacis est insigne toga, contra autem arma tumultus atque belli,

Cic. Pis. 30, 73.—In later writers = contra alone:

sub septemtrione aedificia... conversa ad calidas partes oportere fieri videntur. Contra autem sub impetu solis meridiani regionibus conversa ad septemtrionem... sunt facienda,

Vitr. 6, 1, 2; Gell. 14, 2, 19; Dig. 7, 1, 25, § 3; 34, 3, 25.—

Contra vero (very rare;

not in Cic.), used for contra: contra vero quercus infinitam habet aeternitatem,

Vitr. 2, 9, 8; 6, 1, 3; Cels. 3, 6 fin. —

Atqui contra, App. Mag. p. 287, 24.—

With disjunctive conjunctions, aut contra, vel contra, seu contra, or on the contrary, or conversely (always without change of subject).

Aut contra:

num aut scriptum neget, aut contra factum infitietur?

Cic. Part. Or. 38, 133: quae (mens) aut languescit... aut contra tumescit, etc., Quint. 1, 2, 18:

si imbres defuere, aut contra abundavere,

Plin. 17, 24, 37, § 228.—

Vel contra:

hinc enim quaestiones oriuntur: Injuriam fecisti, sed quia magistratus, majestatis actio est? Vel contra: Licuit... quia magistratus?

Quint. 5, 10, 40; 9, 4, 96; Suet. Galb. 3; Dig. 35, 2, 56, § 4; 8, 4, 6.—

Seu contra:

seu tristis veniam, seu contra laetus amicis,

Prop. 1, 11, 25.—

With causal conjunctions, nam contra (very rare;

never contra enim): falso queritur de natura sua genus humanum quod, etc. Nam contra, reputando, neque majus aliud, neque praestabilius invenies,

Sall. J. 1, 1; Quint. 1, 1, 1; 9, 2, 23. —

In late Lat., e contra (also one word, ēcontrā) = contra,

In the meaning, the contrary (D. 1.):

aliis vero econtra videtur,

Hier. Ep. 12.—

Et econtra = et contra (E. 3. a.):

honestiorum provectu et econtra suppliciis,

Aur. Vict. Caes. 39, 45.—For quod contra, v. II. E. 1. c.—

With emphatic particles.

Quin contra, nay on the contrary, opposing an affirmative sentence to a preceding negative statement (quin etiam amplifies without opposition; sed contra opposes without amplification; quin contra both opposes and amplifies);

not before Livy: num qui enim socordius rempublicam administrari post Calvi tribunatum... quam? etc. Quin contra patricios aliquot damnatos... neminem plebeium,

Liv. 6, 37, 8; 31, 31, 9; 35, 26, 10; 37, 15, 3.—

Immo contra (post-Aug.).

= no, on the contrary, refuting opinions, after questions and in the form of a dialogue:

existimas nunc me detrahere tibi multas voluptates?... Immo contra, nolo tibi umquam deesse laetitiam,

Sen. Ep. 23, 3; Dig. 33, 7, 5; 33, 7, 29.—

= sed contra, but on the contrary:

proinde ne submiseris te, immo contra fige stabilem gradum,

Sen. Cons. Marc. 5, 6; id. Cons. Polyb. 15, 2; cf. prep.:

immo contra ea,

Liv. 41, 24, 8; cf. II. E. 1. b. infra.—

Item contra = an emphatic et contra (very rare):

quoniam... beate vivere alii in alio, vos in voluptate ponitis, item contra miseriam in dolore, etc.,

Cic. Fin. 2, 27, 86; cf. I. A. 3. g supra.

With a comparative clause introduced by ac, atque, or quam, representing a logical or moral opposition (contra atque debuit = non ita ut debuit; cf. Cic. Or. 3, 19, 70); cf. prep., II. C. 3. g, and II. E. 2. infra.

Of logical opposition, contrary to, different from, otherwise than; in the best prose only with atque or ac.

With atque:

item, contra atque apud nos, fieri ad Elephantinem ut neque ficus neque vites amittant folia,

Varr. R. R. 1, 7, 6:

simulacrum Jovis, contra atque ante fuerat, ad orientem convertere,

Cic. Cat. 3, 8, 20; id. Sull. 24, 69:

judicium suscepturos contra atque omnis Italia populusque Romanus judicavisset,

Caes. B. C. 3, 12; id. B. G. 4, 13; Plin. 12, 19, 43, § 95.—

With ac:

itaque contra est ac dicitis,

Cic. Fin. 4, 15, 41:

vides, omnia fere contra ac dicta sint evenisse,

id. Div. 2, 24, 53; so id. Verr. 2, 4, 6, § 11; id. Or. 40, 137:

cum contra ac Deiotarus sensit victoria belli judicaret,

id. Phil. 11, 13, 34:

Petreius ubi videt, Catilinam, contra ac ratus erat, magna vi tendere, etc.,

Sall. C. 60, 5.—

With ac and atque:

si denique aliquid non contra ac liceret factum diceretur, sed contra atque oporteret,

Cic. Balb. 3, 7.—

With quam (post-Aug.):

cui contra quam proposuerat aliqua cesserunt,

Sen. Ira, 3, 6, 5; Plin. 10, 53, 74, § 149; 11, 21, 24, § 72; Gell. 6 (7), 8, 6:

contra quam licet,

id. 1, 3, 19; Sil. 15, 107.—

Of moral opposition of acts contrary to rules and principles (cf. II. 3. g infra); so always with quam:

mater Aviti, generi sui, contra quam fas erat, amore capta,

contrary to the divine law, Cic. Clu. 5, 12:

ut senatus, contra quam ipse censuisset, ad vestitum rediret,

contrary to its own resolution, id. Pis. 8, 18:

contra quam ista causa postulasset,

id. Caecin. 24, 67:

contra quam sanctum legibus est,

Liv. 30, 19, 9; Cic. Leg. 2, 5, 11; id. Q. Fr. 1, 1, 1, § 2; id. Dom. 46, 122:

contraque faciunt quam polliceri videntur,

Auct. Her. 4, 3, 6; Cic. de Or. 2, 20, 86.

Prep. with acc., before, against, facing, towards, opposite to, contrary to (acc. to many scholars not ante-class.; cf. Hand, Turs. II. p. 108; but found Plaut. Ps. 1, 2, 24 Fleck., a line omitted by Lorenz as a gloss; id. Pers. 1, 1, 13 Ritschl; Att. ap. Non. p. 469, 15, or Trag. Rel. v. 476 Rib.; cf. also Plaut. Poen. 5, 6, 18; Cato, R. R. 18, 1, and v. I. A. 1. a. b, and I. A. 1. b. a supra).

Local uses.

Opposite, over against, facing.

Of countries and places (mostly of those separated by water;

adversus and e regione mostly of places opposite by land): insulae natura triquetra, cujus unum latus est contra Galliam,

Caes. B. G. 5, 13; 3, 9; 4, 20:

ad insulam quae est contra Massiliam,

id. B. C. 1, 56; 3, 23:

Rhodios, pacatis contra insulam suam terris, etc.,

Liv. 37, 15, 7; 3, 26, 8:

Carthago Italiam contra,

Verg. A. 1, 13; 5, 124; Ov. M. 14, 17:

insulae quae contra Tauri promuntorium inopportune navigantibus objacent, Chelidoniae nominantur,

Mel. 2, 7; Plin. 3, 26, 30, § 151; 6, 28, 32, § 152; 5, 7, 7, § 41; Tac. A. 3, 1; id. H. 2, 17.—

Of the heavenly bodies:

donique (luna) eum (sc. solem) contra pleno bene lumine fulsit,

Lucr. 5, 708:

contra Volucris rostrum posita est Lyra,

Vitr. 9, 4, 5; Sen. Q. N. 1, 5, 9; 1, 8, 3; Plin. 2, 31, 31, § 99; 5, 10, 10, § 56.—So, tertium (latus Britanniae) est contra septem triones, opposite ( facing); hence, contra meridiem and contra ortus (instead of ad or adversus meridiem, etc.), facing the south and east, Plin. 6, 24, 24, § 85; 17, 2, 2, § 22. —So of a person standing in the sunlight:

cum minima umbra (i. e. a sole) contra medium fiet hominem,

Plin. 18, 33, 76, § 327; cf.:

contra mediam faciem meridies erit,

id. 18, 33, 76, § 326.—

Of opposite ends of a line.

Of the diameter of the earth: esse e regione nobis e contraria parte terrae qui adversis vestigiis stent contra nostra vestigia, quos antipodas vocatis, Cic. Ac. 2, 39, 123.—

Of a line drawn:

contra autem E littera I erit ubi secat circinationem linea,

opposite the point E will be the letter I, Vitr. 9, 7, 4.—