-
1 adhortor
ăd-hortor, āri, ātus, 1, v. dep., to encourage, urge, exhort one to a thing, constr. with ad, in, de, or absol.:► Pass.nam me meae vitae consuetudo ad C. Rabirium defendendum est adhortata,
Cic. Rab. Perd. 1:ne posset aliquando ad bellum faciendum locus ipse adhortari,
id. Off. 1, 11, 35:aliquem ad certam laudem,
id. Fam. 1, 7:loricatos ad discumbendum,
Suet. Calig. 45:in bellum,
Tac. H. 3, 61:in ultionem sui,
Suet. Ner. 41:de re frumentaria Boios atque Aeduos adhortari non destitit,
he did not cease to incite and spur on the Boii and Aedui, in respect to a supply of corn, Caes. B. G. 7, 17.— Absol.:milites,
Cic. Phil. 4, 5:nullo adhortante sibi quisque dux et instigator,
Tac. H. 1, 38.—Followed by ut, ne, or the simple subj.:adhort. adulescentes, ut turbulenti velint esse,
Cic. Phil. 1, 9:tandem Bruto adhortante, ne jamdudum operientes destitueret,
Suet. Caes. 81:adhortor, properent,
Ter. Eun. 3, 5, 35: adhortari se, to rouse or bestir one's self: ferus ipse (leo) sese adhortans rapidum incitat animo, Catull. 63, 85.: adulati erant ab amicis et adhortati, Cassius ap. Prisc. 791 P.: punctione aliqua adhortati vel titillati, Cael. Aurel. Acut. 2, 3. -
2 adhortor
adhortari, adhortatus sum V DEPencourage, urge on; rally; exhort -
3 adhortatus
ădhortātus, a, um, Part. of adhortor.2. -
4 adhortātiō
adhortātiō ōnis, f [adhortor], an encouragement, exhortation: nostra: clamore conprobata, L.: invicem, L.: mutua, Cu.—Plur., L.* * *exhortation, (words of) encouragement; persuasive speech/discourse/appeal -
5 adhortātor
adhortātor ōris, m [adhortor], one who encourages: operis, to the work, L.* * *encourager, one who encourages/exhorts -
6 ad-hortor
ad-hortor ātus, ārī, to encourage, exhort, stimulate, rouse, urge: milites: me ad Rabirium defendendum: Boios de re frumentariā, Cs.: adulescentes, ut turbulenti velint esse: adhortor, properent, T.: in bellum, Ta. -
7 adhortamen
ădhortāmen, ĭnis, n. [adhortor], a means of exhortation, an exhortation:multa mihi apud vos adhortamina suppetunt,
App. Flor. 4, 18, p. 359. -
8 adhortativus
ădhortātīvus, a, um, adj. [adhortor], belonging to exhortation:modus,
the mood of, Diom. I. p. 328 P. al. -
9 admoneo
ad-mŏnĕo, ui, ĭtum, 2, v. a., to bring up to one's mind, to put one in mind of ( in a friendly manner), to remind, suggest, advise, warn, admonish (by influencing more directly the reason and judgment; while in adhortor the admonition is addressed immediately to the will, Doed. Syn. 1, 164: “Moneo, et admoneo hoc differunt, quod monemus futura, admonemus praeterita; illa ut caveamus et discamus, haec ut recordemur,” Aus. Popma, p. 29; cf. Ellendt ad Cic. Brut. 3, 11: “in monente benevolentia, in admonente memoria,” Ernest. no. 1663).I.In gen., constr. absol. and with aliquem alicujus rei or de aliqua re, aliquam rem (Sallust employs them all); with ut or ne. when an action follows; with acc. and inf. or a rel. clause, when merely an historical [p. 42] fact is brought to view, Zumpt, § 439 and 615.(α).Absol.:(β).qui admonent amice, docendi sunt,
Cic. N. D. 1, 3:amicissime admonere,
id. Att. 7, 26:si sitis admoneret, profluente aquā vitam tolerat,
Tac. A. 15, 45 fin.:admonitus in somnis,
Vulg. Matt. 2, 22.—Aliquem alicujus rei:(γ).admonebat alium egestatis, alium cupiditatis suae,
Sall. C. 21:quoniam nos tanti viri res admonuit,
id. J. 95:admonere aliquem foederis,
Liv. 35, 13; 5, 51:judices legum et religionis,
Suet. Tib. 33:admonitus hujus aeris alieni,
Cic. Top. 1, 5:aetatis et condicionis admoneri,
Suet. Dom. 2; cf. Drak. ad Liv. 2, 36, 6.—And with acc. of person omitted:adversae res admonuerunt religionum,
Liv. 5, 51; 5, 46, 6:veterum recentiumque admonens,
Tac. H. 3, 24.—Aliquem de aliqua re:(δ).de aede Telluris et de porticu Catuli me admones,
Cic. Q. Fr. 3, 1, 4:ut aliquid aliquando de doctrinae studiis admoneamur,
id. Rep. 1, 9:de moribus civitatis tempus admonuit,
Sall. C. 5:admonuit eos de auxiliis Dei,
Vulg. 2 Macc. 8, 19.—Sometimes in passing from a subject already discussed to a new one, = docere, dicere, to treat of, to speak of:de multitudine (verborum) quoniam quod satis esset admonui, de obscuritate pauca dicam,
Varr. L. L. 6, § 40 Müll.—With two acc. (in gen., only with illud, istuc, quod, multa, res, etc.):(ε).ridiculum est te istuc me admonere,
Ter. Heaut. 2, 3, 112:illud te esse admonitum volo,
Cic. Cael. 3, 8:jam illud non sunt admonendi, ut, etc.,
id. Off. 2, 19, 68:illud me praeclare admones,
id. Att. 9, 9:sin quippiam essem admonitus,
id. Fam. 5, 8:multa praeterea ostentis, multa extis admonemur,
id. N. D. 2, 66:eam rem nos locus admonuit,
Sall. J. 79.—With acc. and inf.:(ζ).admonuisti etiam dictum aliquod in petitionem tuam dici potuisse,
Cic. Planc. 34, 85 B. and K.:et meminerant et admonebant alii alios, supplicium ex se, non victoriam peti,
Liv. 28, 19: nostri detrimento admonentur diligentius stationes disponere, Auct. B. G. 8, 12.—With a rel. clause:(η).meus me sensus, quanta vis fraterni sit amoris, admonet,
Cic. Fam. 5, 2.—With ut or ne:(θ).admonebat me res, ut, etc.,
Cic. Off. 2, 19, 67:Caninius noster me tuis verbis admonuit, ut scriberem,
id. Fam. 9, 6:ea res admonet, ut, etc.,
Tac. A. 3, 25; so,corresp. with moneo,
Sen. Ep. 24, 16.—With the simple subj. (in the historians):(ι).simulque admonerent liberis suis prospiceret,
Nep. Ph. 1:nisi Seneca admonuisset venienti matri occurreret,
Tac. A. 13, 5:admonuit negotiis abstineret,
Suet. Tib. 50:illud me admones, cum illum videro, ne nimis indulgenter, et cum gravitate potius loquar,
Cic. Att. 9, 9, 2 (where ut is to be supplied from the preceding ne).—With a simple inf. (so most freq. after the Aug. per., but also in Cic.):(κ).ut mos erat istius atque ut eum suae libidines facere admonebant,
Cic. Verr. 2, 1, 24, § 63:easdem decedere campis admonuit,
Verg. G. 4, 186; so,Matrem Admonuit ratibus sacris depellere taedas,
id. A. 9, 109:sol acrior ire lavatum admonuit,
Hor. S. 1, 6, 125; so Ov. M. 3, 601; 6, 150:nihil agere quod non prosit, fabella admonet,
Phaedr. 3, 17; Tac. A. 15, 67:regrediendum (sc. esse sibi),
Tac. Agr. 25.—With ad and the gerund.:(λ).ad thesaurum reperiendum,
Cic. Div. 2, 65, 134.—With abl. of means or cause:II.de quibus (discordiis) ipsis his prodigiis a dis immortalibus admonemur,
Cic. Har. Resp. 21, 44:proximi diei casu admoniti omnia ad defensionem paraverunt,
Caes. B. C. 2, 14:divinā admonitus plagā,
Vulg. 2 Macc. 9, 11.—Esp.A.To recall a thing to memory, to bring to remembrance (without any accessory notion of admonition); with acc. or gen.:B.cum memor anteactos semper dolor admonet annos,
Tib. 4, 1, 189 Müll. (some read here admovet):admonuit dominae deseruitque Venus,
id. 1, 5, 40:nomen, quod possit equorum Admonuisse,
Ov. M. 15, 543.—Of a creditor, to remind a debtor of his debt, to ask payment, to dun:C.cum tibi cotidie potestas hominis fuisset admonendi, verbum nullum facis,
Cic. Quint. 12; so id. Top. 1 fin. —In the poets and in later Lat., to urge or incite to action (cf. admonitor):telo admonuit bijugos,
Verg. A. 10, 586; so Spart. Sever. 11 fin.:liberos verberibus,
Sen. Clem. 1, 14; id. Const. Sap. 12 fin. -
10 deterreo
dē-terrĕo, ŭi, ĭtum, 2, v. a.I.To frighten from any thing; to deter, discourage from, prevent, hinder (class.).—Constr.(α).(Aliquem) ab aliqua re:(β).homines adolescentes a dicendi studio,
Cic. de Or. 1, 25, 117:sanos homines a scribendo,
id. Brut. 75 fin.; cf. id. Or. 1 fin.:te a dimicatione (opp. ad certam laudem adhortor),
id. Fam. 1, 7, 5:eum ab instituto consilio,
Caes. B. G. 5, 4; cf.:a proposito,
id. B. C. 3, 100, 3:animos a cupiditate,
Liv. 22, 42:ferociores annos a licentia,
Quint. 2, 2, 3 et saep.— Without acc.:a turpi meretricis amore,
Hor. S. 1, 4, 112.—(Aliquem) de aliqua re:(γ).de agro hunc senem,
Plaut. Trin. 2, 4, 159:Stoicos de sententia,
Cic. Div. 2, 39, 81: me de statu meo, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 11 fin. —(Aliquem) ne, quin, quominus:(δ).(poetam) maledictis, ne scribat,
Ter. Ph. prol. 3; Cic. Quint. 4, 16; Caes. B. G. 1, 17, 2; 1, 31, 16 al. (but different is Suet. Ner. 47: deterritum putant, ne discerperetur). —Without acc.:haud ferro deterrere potes, ne me amet,
Plaut. Truc. 5, 37.—With quin:quin loquar haec... numquam me potes deterrere,
id. Am. 2, 1, 10; id. Mil. 2, 4, 16; Caes. B. G. 2, 3 fin.—Pass., Tib. 1, 3, 13; cf.: me homo nemo deterruerit, quin ea sit in his aedibus, i. e. shall make me believe but that, etc., Plaut. Mil. 2, 3, 61.— With quominus:neque te deterreo, quominus id disputes,
Cic. Att. 11, 8; id. Tusc. 1, 38; Liv. 26, 48 al.—With aliquem and an inf. (very rarely):(ε).nefarias ejus libidines commemorare pudore deterreor,
Cic. Verr. 1, 5, 14; id. ib. 1, 9, 24.—Aliquem aliqua re (very rarely):(ζ).silvestres homines caedibus et victu foedo,
Hor. A. P. 392; cf. Sall. J. 98, 5.—With simple acc.:(η).reliquos magnitudine poenae,
Caes. B. C. 3, 8, 3:pavidam ense (with repellere),
Ov. M. 14, 296:deterritis tribunis,
Liv. 10, 9:Caesar coercendum atque deterrendum Dumnorigem statuebat,
Caes. B. G. 5, 7: in deterrenda liberalitate, Cic. Off. 2, 18, 63.—Absol.:II.advorsor sedulo et deterreo,
Ter. Ad. 1, 2, 64; Cic. Leg. 2, 4, 8; Suet. Caes. 70 al.—In Augustan authors, sometimes with an inanimate object, like defendere, prohibere, etc., to avert, keep off:vim a censoribus,
Liv. 4, 24 fin.:d. nefas et inhibere bipennem,
Ov. M. 8, 767.
См. также в других словарях:
Dhuoda — • Wife of Bernard, Duke of Septimania Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Dhuoda Dhuoda † … Catholic encyclopedia
ՄԽԻԹԱՐԵՄ — (եցի.) NBH 2 0283 Chronological Sequence: Unknown date, 6c ն. παρακαλέω (որ թարգմանի եւ Աղաչել.) consolor. adhortor, recreo, suadeo եւ advoco, oro, obsecro, intercedo եւն. παραμυθέω mulceo verbis, sedo, medeor. Մխիթար տալ կամ մատուցանել. սփոփել.… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ՅՈՐԴՈՐԵՄ — (եցի.) NBH 2 0372 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 8c, 11c, 12c ն. (յորմէ եւ լտ. հօ՛րդօր ). προτρέπομαι, ἑπισείω , ἑρεθίζω, ἑρέθω, παροξύνω hortor, adhortor, exhortor, propello, impello, incito, incutio, irrito, provoco … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)