-
1 adfectato
I.To strive after a thing, to exert one's self to obtain, to pursue, to aim to do: adfectare est pronum animum ad faciendum habere, Paul. ex Fest. p. 2 Müll.—So, adfectare viam or iter, trop., to enter on or take a way, in order to arrive at a destined point (very freq. in Plaut. and Ter.):II.ut me defraudes, ad eam rem adfectas viam,
you are on your way to this, Plaut. Men. 4, 3, 12; id. Aul. 3, 6, 39:hi gladiatorio animo ad me adfectant viam,
set upon me, Ter. Phorm. 5, 7, 71; so id. Heaut. 2, 3, 60:quam viam munitet, quod iter adfectet, videtis,
Cic. Rosc. Am. 48.—So in other cases:cur opus adfectas novum?
Ov. Am. 1, 1, 14: adfectare spem, to cling to or cherish, Liv. 28, 18; cf. Ov. M. 5, 377: navem, to seize or lay hold of:verum ubi nulla datur dextrā adfectare potestas (of the giant Polyphemus),
Verg. A. 3, 670.—To endeavor to make one's own, to pursue, strive after, aspire to, aim at, desire:B.munditiem, non adfluentiam adfectabat,
Nep. Att. 13, 5; Cic. Her. 4, 22:diligentiam,
Plin. 17, 1, 1:magnificentiam verborum,
Quint. 3, 8, 61:elegantiam Graecae orationis verbis Latinis,
Gell. 17, 20:artem,
Val. Max. 8, 7, n. 1 extr. — Pass.: morbo adfectari, to be seized or attacked by disease, Liv. 29, 10 init. —In a bad sense, to strive after a thing passionately, to aim at or aspire to:C.dominationes, Sall. Fragm. ap. Aug. Civ. Dei, 3, 17: caelum,
Ov. Am. 3, 8, 51:uniones,
Plin. 9, 35, 56:regnum,
Liv. 1, 46, 2; 2, 7, 6:imperium in Latinos,
id. 1, 50, 4:cruorem alicujus,
Stat. Th. 11, 539:immortalitatem,
Curt. 4, 7.—Also with inf. as object, Plaut. Bacch. 3, 1, 9:non ego sidereas adfecto tangere sedes,
Ov. A. A. 2, 39; Stat. Th. 1, 132: Sil. 4, 138; Quint. 5, 10, 28:qui esse docti adfectant,
id. 10, 1, 97.—In the histt., to seek to draw to one's self, to try to gain over:D.civitates formidine adfectare,
Sall. J. 66:Gallias,
Vell. 2, 39:Galliarum societatem,
Tac. H. 4, 17; 1, 23; 4, 66; id. G. 37, 9; Flor. 2, 2, 3.—To imitate a thing faultily, or with dissimulation, to affect, feign (only post-Aug.):crebrum anhelitum,
Quint. 11, 3, 56:imitationem antiquitatis,
id. 11, 3, 10:famam clementiae,
Tac. H. 2, 63:studium carminum,
id. A. 14, 16; so Suet. Vesp. 23: Plin. Pan. 20.—Hence, adfectātus, a, um, P. a.; in rhetoric, choice, select, or farfetched; studied:subtilitas,
Quint. 3, 11, 21:scurrilitas,
id. 11, 1, 30:(gradatio) apertiorem habet artem et magis adfectatam,
id. 9, 3, 54:adfectata et parum naturalia,
id. 11, 3, 10 (but in 12, 10, 45 the correct read. is effectius, acc. to Spald.).— Adv.: adfec-tātō, studiously, zealously, Lampr. Heliog. 17. -
2 adfecto
I.To strive after a thing, to exert one's self to obtain, to pursue, to aim to do: adfectare est pronum animum ad faciendum habere, Paul. ex Fest. p. 2 Müll.—So, adfectare viam or iter, trop., to enter on or take a way, in order to arrive at a destined point (very freq. in Plaut. and Ter.):II.ut me defraudes, ad eam rem adfectas viam,
you are on your way to this, Plaut. Men. 4, 3, 12; id. Aul. 3, 6, 39:hi gladiatorio animo ad me adfectant viam,
set upon me, Ter. Phorm. 5, 7, 71; so id. Heaut. 2, 3, 60:quam viam munitet, quod iter adfectet, videtis,
Cic. Rosc. Am. 48.—So in other cases:cur opus adfectas novum?
Ov. Am. 1, 1, 14: adfectare spem, to cling to or cherish, Liv. 28, 18; cf. Ov. M. 5, 377: navem, to seize or lay hold of:verum ubi nulla datur dextrā adfectare potestas (of the giant Polyphemus),
Verg. A. 3, 670.—To endeavor to make one's own, to pursue, strive after, aspire to, aim at, desire:B.munditiem, non adfluentiam adfectabat,
Nep. Att. 13, 5; Cic. Her. 4, 22:diligentiam,
Plin. 17, 1, 1:magnificentiam verborum,
Quint. 3, 8, 61:elegantiam Graecae orationis verbis Latinis,
Gell. 17, 20:artem,
Val. Max. 8, 7, n. 1 extr. — Pass.: morbo adfectari, to be seized or attacked by disease, Liv. 29, 10 init. —In a bad sense, to strive after a thing passionately, to aim at or aspire to:C.dominationes, Sall. Fragm. ap. Aug. Civ. Dei, 3, 17: caelum,
Ov. Am. 3, 8, 51:uniones,
Plin. 9, 35, 56:regnum,
Liv. 1, 46, 2; 2, 7, 6:imperium in Latinos,
id. 1, 50, 4:cruorem alicujus,
Stat. Th. 11, 539:immortalitatem,
Curt. 4, 7.—Also with inf. as object, Plaut. Bacch. 3, 1, 9:non ego sidereas adfecto tangere sedes,
Ov. A. A. 2, 39; Stat. Th. 1, 132: Sil. 4, 138; Quint. 5, 10, 28:qui esse docti adfectant,
id. 10, 1, 97.—In the histt., to seek to draw to one's self, to try to gain over:D.civitates formidine adfectare,
Sall. J. 66:Gallias,
Vell. 2, 39:Galliarum societatem,
Tac. H. 4, 17; 1, 23; 4, 66; id. G. 37, 9; Flor. 2, 2, 3.—To imitate a thing faultily, or with dissimulation, to affect, feign (only post-Aug.):crebrum anhelitum,
Quint. 11, 3, 56:imitationem antiquitatis,
id. 11, 3, 10:famam clementiae,
Tac. H. 2, 63:studium carminum,
id. A. 14, 16; so Suet. Vesp. 23: Plin. Pan. 20.—Hence, adfectātus, a, um, P. a.; in rhetoric, choice, select, or farfetched; studied:subtilitas,
Quint. 3, 11, 21:scurrilitas,
id. 11, 1, 30:(gradatio) apertiorem habet artem et magis adfectatam,
id. 9, 3, 54:adfectata et parum naturalia,
id. 11, 3, 10 (but in 12, 10, 45 the correct read. is effectius, acc. to Spald.).— Adv.: adfec-tātō, studiously, zealously, Lampr. Heliog. 17. -
3 affecto
I.To strive after a thing, to exert one's self to obtain, to pursue, to aim to do: adfectare est pronum animum ad faciendum habere, Paul. ex Fest. p. 2 Müll.—So, adfectare viam or iter, trop., to enter on or take a way, in order to arrive at a destined point (very freq. in Plaut. and Ter.):II.ut me defraudes, ad eam rem adfectas viam,
you are on your way to this, Plaut. Men. 4, 3, 12; id. Aul. 3, 6, 39:hi gladiatorio animo ad me adfectant viam,
set upon me, Ter. Phorm. 5, 7, 71; so id. Heaut. 2, 3, 60:quam viam munitet, quod iter adfectet, videtis,
Cic. Rosc. Am. 48.—So in other cases:cur opus adfectas novum?
Ov. Am. 1, 1, 14: adfectare spem, to cling to or cherish, Liv. 28, 18; cf. Ov. M. 5, 377: navem, to seize or lay hold of:verum ubi nulla datur dextrā adfectare potestas (of the giant Polyphemus),
Verg. A. 3, 670.—To endeavor to make one's own, to pursue, strive after, aspire to, aim at, desire:B.munditiem, non adfluentiam adfectabat,
Nep. Att. 13, 5; Cic. Her. 4, 22:diligentiam,
Plin. 17, 1, 1:magnificentiam verborum,
Quint. 3, 8, 61:elegantiam Graecae orationis verbis Latinis,
Gell. 17, 20:artem,
Val. Max. 8, 7, n. 1 extr. — Pass.: morbo adfectari, to be seized or attacked by disease, Liv. 29, 10 init. —In a bad sense, to strive after a thing passionately, to aim at or aspire to:C.dominationes, Sall. Fragm. ap. Aug. Civ. Dei, 3, 17: caelum,
Ov. Am. 3, 8, 51:uniones,
Plin. 9, 35, 56:regnum,
Liv. 1, 46, 2; 2, 7, 6:imperium in Latinos,
id. 1, 50, 4:cruorem alicujus,
Stat. Th. 11, 539:immortalitatem,
Curt. 4, 7.—Also with inf. as object, Plaut. Bacch. 3, 1, 9:non ego sidereas adfecto tangere sedes,
Ov. A. A. 2, 39; Stat. Th. 1, 132: Sil. 4, 138; Quint. 5, 10, 28:qui esse docti adfectant,
id. 10, 1, 97.—In the histt., to seek to draw to one's self, to try to gain over:D.civitates formidine adfectare,
Sall. J. 66:Gallias,
Vell. 2, 39:Galliarum societatem,
Tac. H. 4, 17; 1, 23; 4, 66; id. G. 37, 9; Flor. 2, 2, 3.—To imitate a thing faultily, or with dissimulation, to affect, feign (only post-Aug.):crebrum anhelitum,
Quint. 11, 3, 56:imitationem antiquitatis,
id. 11, 3, 10:famam clementiae,
Tac. H. 2, 63:studium carminum,
id. A. 14, 16; so Suet. Vesp. 23: Plin. Pan. 20.—Hence, adfectātus, a, um, P. a.; in rhetoric, choice, select, or farfetched; studied:subtilitas,
Quint. 3, 11, 21:scurrilitas,
id. 11, 1, 30:(gradatio) apertiorem habet artem et magis adfectatam,
id. 9, 3, 54:adfectata et parum naturalia,
id. 11, 3, 10 (but in 12, 10, 45 the correct read. is effectius, acc. to Spald.).— Adv.: adfec-tātō, studiously, zealously, Lampr. Heliog. 17.
Перевод: с латинского на английский
с английского на латинский- С английского на:
- Латинский
- С латинского на:
- Английский