Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

ad+absurdum

  • 1 Absurdum

    Нелепость, бессмыслица.
    Заметили ли Вы в - позднейших переделках и произведениях одну общую черту? - совершенную нелепость, полный absurdum психологии и вообще связи причин и действий? (А. К. Толстой - М. М. Стасюлевичу, 26.XII 1869.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Absurdum

  • 2 Credo, quia absurdum

    Верю, потому что нелепо.
    Формула, ярко отражающая принципиальную противоположность религиозной веры и научного познания мира и употребляющаяся для характеристики слепой, не рассуждающей веры и некритического отношения к чему-либо. Парафраза слов христианского писателя Тертуллиана, одного из так называемых отцов церкви ("De corpore Christi"-"О теле Христовом", V): Et mortuus est dei filius; prorsus credibile est, quia ineptum est. Et sepultus resurrexit; certum est, quia impossibile est. "И умер сын Божий; это достойно веры, так как нелепо. И погребен он, и воскрес: это достоверно, так как невозможно".
    В числе тех, которые восхищались остроумием вольтеровских памфлетов против католицизма, непременно должно было оказаться хоть несколько десятков серьезных и последовательных умов. Для этих умов очень скоро сделались невыносимыми те внутренние противоречия, на которых Вольтеру угодно было благодушно почивать, как на победных лаврах. Эти умы не могли переваривать ту неестественную смесь поклонения авторитету и знания, которою упивался Вольтер. Им надо было что-нибудь одно, или credo, quia absurdum, или отрицание всего того, что не может быть положительно доказано. (Д. И. Писарев, Популяризатор отрицательных доктрин.)
    [ Русский вестник ] делит защитников общины на две категории: одни почтенные люди - только уж очень глупы, потому что стоят на одном: credo, quia absurdum est, другие, - но о других вот как отзывается "Русский вестник": "...эти были свободны от всякого энтузиазма и не имели никаких убеждений". (Н. А. Добролюбов, Литературные мелочи прошлого года.)
    Протопоп, имевший двухэтажный дом, лег на окно, под которым были ворота, и в них в эту минуту въехал воз с сеном, причем ему, от облепихи и от сна до одури, показалось, что это в него въехало. Невероятно, но, однако, так было: credo, quia absurdum. (H. С. Лесков, На краю света.)
    Он подошел к ней, присел на диван, сказал как мог ласковее: - очень хорошо спели Вы Беранже! - Да? Приятно, что Вам понравилось. Легла удобнее и сказала, подмигнув, щелкая пальцами: - Это у меня вроде молитвы. Как это по-латински? Кредо квиа абсурдум, да? (М. Горький, Жизнь Клима Самгина.)
    Наш скептицизм совсем неуместен ввиду того, что история любит подчас пройтись невероятным путем, как Хлестаков любил иногда прочитать что-нибудь смешное. Credo quia absurdum. (Г. В. Плеханов, Наши разногласия.)
    Мещанство сопротивляется, оно хочет придумать свои несоциалистические ценности, и вот вам Розанов со своим бессмертием свиноподобного размножения, вот вам Бердяев с его трусливым утверждением бессмертия души: credo, quia absurdum. (А. В. Луначарский, Тьма.)
    Человек носит в своей душе образ божий, я говорю о его совести; католицизм лишает человека совести, бога в его душе он заменяет священником, - в этом и состоит таинство исповеди; религиозные догмы - подменяют разум; отсюда и рождается глубочайшее порабощение: вера в нелепость - credo, quia absurdum. (Виктор Гюго, Париж и Рим.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Credo, quia absurdum

  • 3 Ad absurdum

    К абсурду, к нелепости, до абсурда, до нелепости (обычно - сводить, приводить, доходить, доводить)
    ...Прусское правительство в 1859 г. приняло решение вооружить все батареи своей пешей артиллерии тяжелыми 12-фунтовыми пушками. Это был последний шаг в пользу гладкоствольных пушек; он показал, что весь вопрос был исчерпан и что защитники гладкоствольных пушек дошли ad absurdum. (Ф. Энгельс, О нарезной пушке.)
    Г-н Менгер полагает, что во времена упадка Римской империи существовали уже экономические предпосылки современного социализма, недоставало только его юридической формулировки. Поэтому-то вместо социализма появился феодализм, и материалистическое понимание истории таким образом сведено ad absurdum! (Ф. Энгельс, Юридический социализм.)
    Петербургское правительство - это лишь временное, провизорное правительство, это террористическая диктатура, цезаризм, доведенный ad absurdum. (А. И. Герцен, Русское крепостничество.)
    Рутинеры спорят иногда между собою, но так как спор обыкновенно касается какого-нибудь мельчайшего и ни на что ненужного факта, то спорящие стороны не роняют друг друга в общественном мнении, т. к. ни одна из них не может привести своего противника ad absurdum. (Д. И. Писарев, Библиографические заметки.)
    Ant:

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Ad absurdum

  • 4 Reductio ad absurdum

    Сведение к абсурду.
    Этим термином в логике называется способ доказательства, состоящий в условном допущении положения, противоречащего тому, что требуется доказать, и в демонстрации того, что это допущение приводит к нелепому следствию (так называемое "доказательство от противного"). Чаще, однако, это выражение употребляется в смысле доведения до абсурда ошибочной в своей основе мысли таким ее развитием, при котором заключенная в ней ошибка становится очевидной.
    Чем принципиальнее тщится рассуждать Мартынов, тем хуже у него выходит и тем отчетливее он показывает прорехи новоискровства, тем удачнее делает сам над собой и над своими друзьями полезную педагогическую операцию: reductio ad absurdum (доведение до абсурда принципов новой "Искры"). (В. И. Ленин, Две тактики социал-демократии в, демократической революции.)
    Мысли, несомненно находящиеся в обороте, принимают под пером сатирика такую форму, в которую никто не решится облечь их на самом деле, но которая, в сущности, вовсе не так им чужда, как может показаться с первого взгляда. Происходит, одним словом, нечто вроде наглядного reductio ad absurdum. (К. К. Арсеньев, Русская общественная жизнь в сатире Салтыкова-Щедрина.)
    Нападения Толстого на современную музыку, оперу, драму и литературу вообще очень напоминают критику современного Руссо искусства -. Даже высшим представителям искусства, как Шекспир и Бетховен, нет пощады. Нигде "исступленная прямолинейность" сурового критика не выражалась так ярко, превращаясь в reductio ad absurdum. (М. Н. Розанов, Руссо и Толстой.)
    Мысль проф. Бакрадзе о том, что субъективный идеализм следует рассматривать как чисто гносеологическую теорию, представляется нам не вполне верной. Правильно здесь то, что сколько-нибудь осмысленной эта теория может быть лишь в рамках гносеологии. Онтологическая же ее трактовка - это неизбежное reductio ad absurdum субъективного идеализма. (Исследования современной буржуазной философии.)
    Одна потрясающе даровитая особа, женщина, ратующая за женщин, - словом, Сара Грэнд, провозгласила, что если мораль ее пола может обходиться без предохранительных клапанов, то и мораль "более сильного пола" может также существовать без них, и потребовала, чтобы мужчина приходил к женщине таким же добродетельным, какой она, по мнению мужчины, должна приходить к нему. И, конечно, ни одна душа не осмеливается отвергать это требование. С другой стороны, от людей, для которых точка зрения Сары Грэнд является reductio ad absurdum всей нашей этической системы, не могло ускользнуть и то, что есть другой выход из этого очевидного положения. (Бернард Шоу, Вторая смерть Шеридана.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Reductio ad absurdum

  • 5 Usque ad absurdum

    Вплоть до нелепости.
    Она [ привилегированная часть буржуазного общества ] не желает сливаться с трудовым коллективом, она презирает политику и предпочитает вести парадные бои и устраивать умственные игры в стороне от общественной борьбы. В конце концов, usque ad absurdum, она создает особую церковь духа, эгоистически отстраняющую от себя всякие обязанности по отношению к обществу. (Ромен Роллан, Панорама.)
    Теперь они [ пацифисты ] упрекают нас за то, что мы их оставили, тогда как, постоянно служа тому же общему делу мира, мы отказались только от "usque ad absurdum" тех, кто претендует на служение этому делу, уйдя от здравого смысла и истины. (Он же, За неделимый мир.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Usque ad absurdum

  • 6 Verum est, quia absurdum est

    Это истинно, ибо абсурдно.
    Парафраза, см. Credo, quia absurdum
    Не станем напоминать и о том, что христианство, как это утверждает наиболее солидная и последовательная часть протестантских теологов, не может согласоваться с разумом, так как "светский" разум находится в противоречии с "религиозным" разумом, - что выразил уже Тертуллиан своей классической формулой: "verum est, quia absurdum est". (К. Маркс, Передовица в № 179 "Kölnische Zeitung".)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Verum est, quia absurdum est

  • 7 Deductio ad absurdum

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Deductio ad absurdum

  • 8 Ad absurdum

    приведение к нелепому выводу

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Ad absurdum

  • 9 Ad absurdum

    Latin Quotes (Latin to English) > Ad absurdum

  • 10 Credo quia absurdum

    I believe it because it is absurd. (contrary to reason) (Tertullian)

    Latin Quotes (Latin to English) > Credo quia absurdum

  • 11 Reductio ad absurdum

    Reduction to the absurd. (proving the truth of a proposition by proving the falsity of all its alternatives)

    Latin Quotes (Latin to English) > Reductio ad absurdum

  • 12 ad absúrdum

       por reducción al absurdo: argumento que se funda en lo absurdo de la proposición contraria

    Locuciones latinas > ad absúrdum

  • 13 credo quia absúrdum

       creo porque es absurdo
       ◘ Palabras de Tertuliano (155-222 d-C.) en De Carne Christi, atribuidas equivocadamente a San Agustín, quien enseña que es propio de la fe el creer sin necesidad de comprender.

    Locuciones latinas > credo quia absúrdum

  • 14 absurdus

    absurdus, a, um [st1]1 [-] qui a un son faux, discordant, faux, désagréable, choquant, désagréable, déplaisant.    - vox absona et absurda, Cic. de Or. 3, 11, 41: timbre de voix faux et discordant.    - avec datif - est hoc auribus animisque omnium absurdum, Cic.: cela choque toutes les oreilles et tous les esprits.    - ingenium haud absurdum, Sall.: esprit qui n'est pas sans agrément.    - Cic. Com. 19 ; Charis. 1, 185, 14. [st1]2 [-] qui détonne, qui jure, qui ne convient pas.    - sin plane abhorrebit et erit absurdus, Cic. de Or. 2, 85: s’il a une nature tout à fait rebelle et discordante. --- cf. Liv. 30, 44, 6.    - ab imito causisque talium facinorum non absurda, Tac. H. 4, 48: des faits qui ne sont pas sans relation avec l’origine et les causes de ces sortes de crimes.    - aetati alicujus res absurda, Tac. An. 12, 9: une chose qui jure avec l’âge de qqn.    - lacrimae absurdae, Liv.: larmes déplacées.    - haud absurdum est + inf.: il n’est pas déplacé de.    - Sall. C. 3, 1 ; Tac. An. 4, 65 ; 12, 24. [st1]3 [-] en parl. des idées, des paroles, etc. absurde, saugrenu.    - Cic. Mur. 26; Tusc. 5, 112 etc.    - quo quid absurdius dici potest? Cic. Phil. 8, 4: or est-il parole plus absurde que celle-là? --- cf. Div. 2, 98.    - ratio absurda, Ter.: conduite déraisonnable.    - absurdissima mandata, Cic. Att. 7, 13, 6: des propositions tout à fait déraisonnables.    - illud absurdum, quod... Cic.: c'est une chose contraire au bon sens que...    - quid tam absurdum quam delectari inanibus rebus? Cic.: quoi de plus absurde que d'être charmé par des choses vaines?    - absurdum est + inf.: il est absurde de.    - cf. Cic. Or. 160 ; Att. 2, 9, 1 ; 2, 22, 4; CM 66.    - bene dicere haud absurdum est, Sall. C. 3: bien parler n'est pas sans mérite.    - absurdum est + prop. inf.: il est absurde que.    - cf. Cic. Fin. 2, 93; Sull. 37 ; Liv. 37, 52, 10.    - quid tam absurdum quam si praeco praedicet… ? Cic. Off. 3, 55: qu’y aurait-il d’aussi absurde que le crieur annoncant… ? [st1]4 [-] incapable, propre à rien.    - absurdus orator, Cic.: orateur sans aptitude.    - Valens non absurdus ingenio, Tac.: Valens, qui ne manquait pas de talent.
    * * *
    absurdus, a, um [st1]1 [-] qui a un son faux, discordant, faux, désagréable, choquant, désagréable, déplaisant.    - vox absona et absurda, Cic. de Or. 3, 11, 41: timbre de voix faux et discordant.    - avec datif - est hoc auribus animisque omnium absurdum, Cic.: cela choque toutes les oreilles et tous les esprits.    - ingenium haud absurdum, Sall.: esprit qui n'est pas sans agrément.    - Cic. Com. 19 ; Charis. 1, 185, 14. [st1]2 [-] qui détonne, qui jure, qui ne convient pas.    - sin plane abhorrebit et erit absurdus, Cic. de Or. 2, 85: s’il a une nature tout à fait rebelle et discordante. --- cf. Liv. 30, 44, 6.    - ab imito causisque talium facinorum non absurda, Tac. H. 4, 48: des faits qui ne sont pas sans relation avec l’origine et les causes de ces sortes de crimes.    - aetati alicujus res absurda, Tac. An. 12, 9: une chose qui jure avec l’âge de qqn.    - lacrimae absurdae, Liv.: larmes déplacées.    - haud absurdum est + inf.: il n’est pas déplacé de.    - Sall. C. 3, 1 ; Tac. An. 4, 65 ; 12, 24. [st1]3 [-] en parl. des idées, des paroles, etc. absurde, saugrenu.    - Cic. Mur. 26; Tusc. 5, 112 etc.    - quo quid absurdius dici potest? Cic. Phil. 8, 4: or est-il parole plus absurde que celle-là? --- cf. Div. 2, 98.    - ratio absurda, Ter.: conduite déraisonnable.    - absurdissima mandata, Cic. Att. 7, 13, 6: des propositions tout à fait déraisonnables.    - illud absurdum, quod... Cic.: c'est une chose contraire au bon sens que...    - quid tam absurdum quam delectari inanibus rebus? Cic.: quoi de plus absurde que d'être charmé par des choses vaines?    - absurdum est + inf.: il est absurde de.    - cf. Cic. Or. 160 ; Att. 2, 9, 1 ; 2, 22, 4; CM 66.    - bene dicere haud absurdum est, Sall. C. 3: bien parler n'est pas sans mérite.    - absurdum est + prop. inf.: il est absurde que.    - cf. Cic. Fin. 2, 93; Sull. 37 ; Liv. 37, 52, 10.    - quid tam absurdum quam si praeco praedicet… ? Cic. Off. 3, 55: qu’y aurait-il d’aussi absurde que le crieur annoncant… ? [st1]4 [-] incapable, propre à rien.    - absurdus orator, Cic.: orateur sans aptitude.    - Valens non absurdus ingenio, Tac.: Valens, qui ne manquait pas de talent.
    * * *
        Absurdus, Adiectiuum. Chose sotte et contraire à soymesme, Chose inepte et estrange à ouyr, Absurde.
    \
        Ineptum atque absurdum. Terent. Mal convenable.
    \
        Ingenium absurdum. Tacit. Sermo comis, nec absurdum ingenium modestiam praeferre, et lasciuia vti. Qui n'est point inepte ne mal propre à, etc.
    \
        Vir absurdus. Cic. Mal propre, et qui n'est point apte à faire quelque chose.
    \
        Absurdum est hoc facere. Cic. C'est chose estrange, etc.

    Dictionarium latinogallicum > absurdus

  • 15 absurdus

    ab-surdus, a, um, (vgl. susurrus, surdus) Adj. m. Compar. u. Superl., gegen das Gefühl verstoßend, I) eig., gegen das Gehör, die Ohren beleidigend, widrig klingend, grell, unrein, sonus (der Frösche), Cic. poët.: vox quasi extra modum absona atque absurda, Cic. de or. 3, 41. – II) übtr., gegen das innere Gefühl, gegen Sinn und Verstand verstoßend, a) v. Lebl., unpassend, ungereimt, abgeschmackt, ohne Sinn und Verstand, sinnlos, unvernünftig, verbum non absurdum neque asperum, Gell.: ratio inepta atque absurda, Ter.: illud ineruditum absurdumque, Cic.: consilium non absurdum, Amm.: Iudaeorum mos absurdus sordidusque, Tac.: ministrorum absurdi mores, Aur. Vict.: vestrae istae absurdae atque abhorrentes lacrimae, Liv.: est hoc auribus animisque omnium absurdum, Cic.: aetati utriusque non absurdum, Tac. – multo absurdiora sunt ea, quae etc., Cic.: quo nihil mihi videtur absurdius, Cic.: absurdissima mandata, Cic. – absurda res est caveri foedere, ut etc., Cic.: quid enim tam absurdum quam delectari inanibus rebus? Cic.: u. so absurdum est m. folg. Infinit., Cic.: u. haud absurdum est m. Infinit., bene dicere, Sall.: u.m. Dat., haud absurdum videtur propositi operis regulae paucis percurrere, quae etc., Vell. – m. ut u. Konj., Cassiod. u. Ambros. – m. 2. Supin., cognitu non absurda, Tac. ann. 6, 28. – m. ab u. Abl., pauca ab initio causisque talium facinorum non absurda, nicht zuwiderlaufend, Tac. hist. 4, 48. – b) v. Pers.u. deren Geist, unbegabt, unfähig, dah. non od. haud absurdus, nicht unbegabt, gescheit, aufgeweckt, sin plane abhorrebit et erit absurdus, Cic.: ingenium eius haud absurdum, Sall.: u. so nec absurdus ingenio, s. Nipperd. Tac. ann. 13, 45.

    lateinisch-deutsches > absurdus

  • 16 absurdus

    ab-surdus, a, um, (vgl. susurrus, surdus) Adj. m. Compar. u. Superl., gegen das Gefühl verstoßend, I) eig., gegen das Gehör, die Ohren beleidigend, widrig klingend, grell, unrein, sonus (der Frösche), Cic. poët.: vox quasi extra modum absona atque absurda, Cic. de or. 3, 41. – II) übtr., gegen das innere Gefühl, gegen Sinn und Verstand verstoßend, a) v. Lebl., unpassend, ungereimt, abgeschmackt, ohne Sinn und Verstand, sinnlos, unvernünftig, verbum non absurdum neque asperum, Gell.: ratio inepta atque absurda, Ter.: illud ineruditum absurdumque, Cic.: consilium non absurdum, Amm.: Iudaeorum mos absurdus sordidusque, Tac.: ministrorum absurdi mores, Aur. Vict.: vestrae istae absurdae atque abhorrentes lacrimae, Liv.: est hoc auribus animisque omnium absurdum, Cic.: aetati utriusque non absurdum, Tac. – multo absurdiora sunt ea, quae etc., Cic.: quo nihil mihi videtur absurdius, Cic.: absurdissima mandata, Cic. – absurda res est caveri foedere, ut etc., Cic.: quid enim tam absurdum quam delectari inanibus rebus? Cic.: u. so absurdum est m. folg. Infinit., Cic.: u. haud absurdum est m. Infinit., bene dicere, Sall.: u.m. Dat., haud absurdum videtur propositi operis regulae paucis percurrere, quae etc., Vell. – m. ut u. Konj., Cassiod. u. Ambros. – m. 2. Supin., cognitu non absurda, Tac. ann. 6, 28. – m. ab u. Abl.,
    ————
    pauca ab initio causisque talium facinorum non absurda, nicht zuwiderlaufend, Tac. hist. 4, 48. – b) v. Pers.u. deren Geist, unbegabt, unfähig, dah. non od. haud absurdus, nicht unbegabt, gescheit, aufgeweckt, sin plane abhorrebit et erit absurdus, Cic.: ingenium eius haud absurdum, Sall.: u. so nec absurdus ingenio, s. Nipperd. Tac. ann. 13, 45.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > absurdus

  • 17 absurdus

    ab-surdus, a, um, adj. [ab, mis-, and Sanscr. svan = sonare; cf. susurrus, and surinx, = a pipe; cf. also absonus], out of tune, hence giving a disagreeable sound, harsh, rough.
    I.
    Lit.:

    vox absona et absurda,

    Cic. de Or. 3, 11, 41; so of the croaking of frogs: absurdoque sono fontes et stagna cietis, Poët. ap. Cic. Div. 1, 9, 15.—
    II.
    Fig., of persons and things, irrational, incongruous, absurd, silly, senseless, stupid:

    ratio inepta atque absurda,

    Ter. Ad. 3, 3, 22:

    hoc pravum, ineptum, absurdum atque alienum a vitā meā videtur,

    id. ib. 5, 8, 21:

    carmen cum ceteris rebus absurdum tum vero in illo,

    Cic. Mur. 26:

    illud quam incredibile, quam absurdum!

    id. Sull. 20:

    absurda res est caveri,

    id. Balb. 37: bene dicere haud absurdum est, is not inglorious, per litotem for, is praiseworthy, glorious, Sall. C. 3 Kritz.—Homo absurdus, a man who is fit or good for nothing:

    sin plane abhorrebit et erit absurdus,

    Cic. de Or. 2, 20, 85:

    absurdus ingenio,

    Tac. H. 3, 62; cf.:

    sermo comis, nec absurdum ingenium,

    id. A. 13, 45.— Comp., Cic. Phil. 8, 41; id. N. D. 1, 16; id. Fin. 2, 13.— Sup., Cic. Att. 7, 13.— Adv.: absurdē.
    1.
    Lit., discordantly:

    canere,

    Cic. Tusc. 2, 4, 12.—
    2.
    Fig., irrationally, absurdly, Plaut. Ep. 3, 1, 6; Cic. Rep. 2, 15; id. Div. 2, 58, 219 al.— Comp., Cic. Phil. 8, 1, 4.— Sup., Aug. Trin. 4 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > absurdus

  • 18 Сведение к абсурду

    = Сведение к нелепости

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Сведение к абсурду

  • 19 benefacio

    bĕnĕfăcĭo (bĕnĕ făcĭo), ĕre, fēci, factum    - intr. (décad. tr.) -    - l'orth. en un seul mot est sans doute due à l'influence de beneficium ; l'ancienne latinité séparait les deux mots. [st1]1 [-] faire bien.    - bene facis (formule de remerciement): merci, je t'en sais gré.    - o factum bene ! Ter.: tant mieux !    - benefecit Silius, qui... Cic.: Silius a eu raison de...    - bene factum te advenisse, Cic.: tu as bien fait de venir. [st1]2 [-] faire du bien, rendre service.    - Plaut. Bacch. 402 ; Capt. 941, etc. ; Sen. Ben. 1, 2, 2, etc.    - in aliquem aliquid bene facere: rendre un service à qqn. --- Plaut. Amph. 181; Capt. 416.    - alicui bene facere: faire du bien à qqn, l'obliger. --- Plaut. Men. 1021, etc. ; Liv. 36, 36, 4.    - pulchrum est bene facere rei publicae, etiam bene dicere haud absurdum, Sall. C 3, 1: s'il est beau de bien agir dans l'intérêt de l'état, bien dire aussi n'est pas malséant.    - au passif bonis quod bene fit, haud perit, Plaut. Rud. 939: le service qu'on rend aux braves gens n'est pas perdu. --- cf. Capt. 358; Poen. 1216.    - si chartae sileant quod benefeceris, Hor.: si les livres taisent tes exploits. [st1]3 [-] être efficace, faire de l'effet.    - serpillum bene facit ad... Scrib.: le serpolet agit contre...
    * * *
    bĕnĕfăcĭo (bĕnĕ făcĭo), ĕre, fēci, factum    - intr. (décad. tr.) -    - l'orth. en un seul mot est sans doute due à l'influence de beneficium ; l'ancienne latinité séparait les deux mots. [st1]1 [-] faire bien.    - bene facis (formule de remerciement): merci, je t'en sais gré.    - o factum bene ! Ter.: tant mieux !    - benefecit Silius, qui... Cic.: Silius a eu raison de...    - bene factum te advenisse, Cic.: tu as bien fait de venir. [st1]2 [-] faire du bien, rendre service.    - Plaut. Bacch. 402 ; Capt. 941, etc. ; Sen. Ben. 1, 2, 2, etc.    - in aliquem aliquid bene facere: rendre un service à qqn. --- Plaut. Amph. 181; Capt. 416.    - alicui bene facere: faire du bien à qqn, l'obliger. --- Plaut. Men. 1021, etc. ; Liv. 36, 36, 4.    - pulchrum est bene facere rei publicae, etiam bene dicere haud absurdum, Sall. C 3, 1: s'il est beau de bien agir dans l'intérêt de l'état, bien dire aussi n'est pas malséant.    - au passif bonis quod bene fit, haud perit, Plaut. Rud. 939: le service qu'on rend aux braves gens n'est pas perdu. --- cf. Capt. 358; Poen. 1216.    - si chartae sileant quod benefeceris, Hor.: si les livres taisent tes exploits. [st1]3 [-] être efficace, faire de l'effet.    - serpillum bene facit ad... Scrib.: le serpolet agit contre...
    * * *
        Benefacio, benefacis, pen. cor. benefacere. Plaut. Faire bien.
    \
        Bene fecisti: gratiam habeo maximam. Terent. C'est bien faict à toy.
    \
        Benefacis, quod me adiuuas. Cic. Tu fais bien de m'aider, C'est bien faict à toy.
    \
        Ne ingratis quidem benefacere absistam. Tacit. Je ne m'abstiendray point de faire du bien mesmement aux ingras.
    \
        Benefacere erga aliquem. Plaut. Bienfaire à aucun.

    Dictionarium latinogallicum > benefacio

  • 20 ab-surdus

        ab-surdus adj.    with comp. and sup., out of tune, discordant, harsh: vox.—Fig., incongruous, inconsistent, silly: ratio, T.: absurdissima mandata: bene dicere haud absurdum est, not without merit, S.: quid absurdius dici potest?—Worthless, stupid: ingenium haud absurdum, S.

    Latin-English dictionary > ab-surdus

См. также в других словарях:

  • absurdum — É™b sÉœrddÊŒm /É™b sɜːd n. from the Latin phrase ad absurdum (to the point of absurdity) …   English contemporary dictionary

  • absurdum —    (s.m.) Una materia a bassa credibilità, una tesi intellettualmente assurda o chiaramente menzognera, che urta il senso di verità del giudi­ce. L oratore può simulare di sostenere un opinione inconciliabile con i principi suoi e dell uditorio,… …   Dizionario di retorica par stefano arduini & matteo damiani

  • absurdum — …   Useful english dictionary

  • Reductio ad absurdum — (Latin for reduction to the absurd ), also known as an apagogical argument, reductio ad impossibile, or proof by contradiction, is a type of logical argument where one assumes a claim for the sake of argument and derives an absurd or ridiculous… …   Wikipedia

  • Ad absurdum — Die Reductio ad absurdum (v. lat. für Zurückführung auf das widrig Klingende, Ungereimte, Unpassende, Sinnlose) ist eine Schlussfigur und Beweistechnik in der Logik. Bei der Reductio ad absurdum wird eine Aussage widerlegt, indem gezeigt wird,… …   Deutsch Wikipedia

  • Ad absurdum führen — Die Reductio ad absurdum (v. lat. für Zurückführung auf das widrig Klingende, Ungereimte, Unpassende, Sinnlose) ist eine Schlussfigur und Beweistechnik in der Logik. Bei der Reductio ad absurdum wird eine Aussage widerlegt, indem gezeigt wird,… …   Deutsch Wikipedia

  • Reductio ad absurdum — Die Reductio ad absurdum (von lat. für Zurückführung auf das widrig Klingende, Ungereimte, Unpassende, Sinnlose) ist eine Schlussfigur und Beweistechnik in der Logik. Bei der Reductio ad absurdum wird eine Aussage widerlegt, indem gezeigt wird,… …   Deutsch Wikipedia

  • reductio ad absurdum — index counterargument Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 reductio ad absurdum …   Law dictionary

  • Credo quia absurdum — is a Latin phrase of uncertain origin. It means I believe because it is absurd It is derived from a poorly remembered or misquoted passage in Tertullian s De Carne Christi defending the tenets of orthodox Christianity against docetism, which… …   Wikipedia

  • Cum nimis absurdum — Am 14. Juli 1555 veröffentlichte Papst Paul IV. die Päpstliche Bulle Cum nimis absurdum, worin betont wurde, dass die Juden, die er als Christusmörder bezeichnet, durch ihre eigene Schuld von Gott zu ewigen Sklaven verdammt seien. Bei dieser… …   Deutsch Wikipedia

  • ad absurdum — (izg. ȁd absùrdum) DEFINICIJA do apsurda, do besmisla (npr. zakomplicirati, otežati što i sl.) SINTAGMA reductio ad absurdum (izg. redùkcio ad absurdum) u logici svođenje neke tvrdnje na besmislicu ETIMOLOGIJA lat …   Hrvatski jezični portal

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»