Перевод: с латинского на немецкий

с немецкого на латинский

adūlor

  • 1 adulor

    adūlor, ātus sum, ārī (ad u. *ulor, letzteres viell. zu altindisch vālas, Schweifhaar, Schweif), anwedeln, I) eig. v. Hunden, sich anstreicheln, schmeichelnd sich anschmiegen, furem quoque, Col. 7, 12, 5; v. wilden Tieren, dominum, Sen. de ira 2, 31, 6: absol., canes adulantes, Gell. 5, 14, 12: ferae adulantes, Ov. met. 14, 46 u. 259. – II) übtr.: a) = προςκυνῶ, einen Großen der Erde kriechend-, knechtisch verehren, Darium, alqm more Persarum, Val. Max.: more adulantium procumbere, Liv. – b) vor jmd. kriechen, ihm den Hof machen, jmdm. kriechend od. höfisch schmeicheln, bei jmd. den Speichellecker machen, m. Acc., omnes, Cic.: plebem, Liv.: fortunam alterius, Cic.: m. Dat., potenti Antonio, Nep.: plebi, Liv.: alci velut destinato sibi regi, Iustin.: absol., aperte adulans, Cic.: adulandi libido, Tac.: adulantia verba, höfische Schmeichelworte, Plin. pan.

    lateinisch-deutsches > adulor

  • 2 adulor

    adūlor, ātus sum, ārī (ad u. *ulor, letzteres viell. zu altindisch vālas, Schweifhaar, Schweif), anwedeln, I) eig. v. Hunden, sich anstreicheln, schmeichelnd sich anschmiegen, furem quoque, Col. 7, 12, 5; v. wilden Tieren, dominum, Sen. de ira 2, 31, 6: absol., canes adulantes, Gell. 5, 14, 12: ferae adulantes, Ov. met. 14, 46 u. 259. – II) übtr.: a) = προςκυνῶ, einen Großen der Erde kriechend-, knechtisch verehren, Darium, alqm more Persarum, Val. Max.: more adulantium procumbere, Liv. – b) vor jmd. kriechen, ihm den Hof machen, jmdm. kriechend od. höfisch schmeicheln, bei jmd. den Speichellecker machen, m. Acc., omnes, Cic.: plebem, Liv.: fortunam alterius, Cic.: m. Dat., potenti Antonio, Nep.: plebi, Liv.: alci velut destinato sibi regi, Iustin.: absol., aperte adulans, Cic.: adulandi libido, Tac.: adulantia verba, höfische Schmeichelworte, Plin. pan.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > adulor

  • 3 adulabilis

    adūlābilis, e (adulor), I) leicht durch Schmeicheln zu gewinnen, animus, Enn. b. Non. 155, 30. – II) einschmeichelnd, schmeichlerisch, sermo, Amm. 14, 11, 11: sententia, Amm. 31, 12, 7.

    lateinisch-deutsches > adulabilis

  • 4 adulans

    adūlāns, antis, PAdj. (v. adulor), höfisch schmeichelnd, verba, höfische Schmeichelworte, Plin. pan. 26, 1. – Compar., Tert. adv. Marc. 1, 27. – Dav.

    lateinisch-deutsches > adulans

  • 5 adulatio

    adūlātio, ōnis, f. (adulor), I) das liebkosende Anschmiegen, von Hunden, u. ihre durch Gebärden u. Laute ausgedrückte Schmeichelei (vgl. Non. 17, 3), Cic. de nat. deor. 2, 158: anderer Tiere, Quint. 11, 3, 66: der Tauben bei der Begattung, Plin. 10, 104. – u. das Liebkosen der Menschen gegen Tiere, Col. 6, 2, 5. – II) übtr., das kriechende Benehmen, a) gegen Höhergestellte, humilis, Liv. 30, 16, 5: pars altera regiae adulationis erat, waren Hofschranzen, Liv. 42, 30, 4: Plur., adulationibus non claudere ostium, Sen. nat. quaest. 4. pr. § 6. – dah. = προςκύνησις, die knechtische Verehrung asiatischer Fürsten, Curt. 8, 5 (17), 6: Plur., humi iacentium adulationes, Liv. 9, 18, 4. – b) übh. gegen Menschen, die Speichelleckerei, Augendienerei, Kriecherei, im Sing. u. Plur., Cic., Vell. u.a.: m. adversus od. in u. Akk., adversus superiores, Tac. ann. 11, 21 (vgl. 15, 59): patrum in Augustum, Tac. ann. 1, 13. – c) die Quacksalberei, medicinae, Quint. 2, 15, 25: absol., Amm. 30, 4, 3.

    lateinisch-deutsches > adulatio

  • 6 adulator

    adūlātor, ōris, m. (adulor), der Kriecher, kriechende Schmeichler, Speichellecker, nolo esse laudator, ne videar adulator, Cornif. rhet.: potentiae, Quint.: imperatoris, Suet.: attrib., adulator populus, adulator senatus, Treb. Poll.

    lateinisch-deutsches > adulator

  • 7 adulabilis

    adūlābilis, e (adulor), I) leicht durch Schmeicheln zu gewinnen, animus, Enn. b. Non. 155, 30. – II) einschmeichelnd, schmeichlerisch, sermo, Amm. 14, 11, 11: sententia, Amm. 31, 12, 7.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > adulabilis

  • 8 adulans

    adūlāns, antis, PAdj. (v. adulor), höfisch schmeichelnd, verba, höfische Schmeichelworte, Plin. pan. 26, 1. – Compar., Tert. adv. Marc. 1, 27. – Dav.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > adulans

  • 9 adulatio

    adūlātio, ōnis, f. (adulor), I) das liebkosende Anschmiegen, von Hunden, u. ihre durch Gebärden u. Laute ausgedrückte Schmeichelei (vgl. Non. 17, 3), Cic. de nat. deor. 2, 158: anderer Tiere, Quint. 11, 3, 66: der Tauben bei der Begattung, Plin. 10, 104. – u. das Liebkosen der Menschen gegen Tiere, Col. 6, 2, 5. – II) übtr., das kriechende Benehmen, a) gegen Höhergestellte, humilis, Liv. 30, 16, 5: pars altera regiae adulationis erat, waren Hofschranzen, Liv. 42, 30, 4: Plur., adulationibus non claudere ostium, Sen. nat. quaest. 4. pr. § 6. – dah. = προςκύνησις, die knechtische Verehrung asiatischer Fürsten, Curt. 8, 5 (17), 6: Plur., humi iacentium adulationes, Liv. 9, 18, 4. – b) übh. gegen Menschen, die Speichelleckerei, Augendienerei, Kriecherei, im Sing. u. Plur., Cic., Vell. u.a.: m. adversus od. in u. Akk., adversus superiores, Tac. ann. 11, 21 (vgl. 15, 59): patrum in Augustum, Tac. ann. 1, 13. – c) die Quacksalberei, medicinae, Quint. 2, 15, 25: absol., Amm. 30, 4, 3.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > adulatio

  • 10 adulator

    adūlātor, ōris, m. (adulor), der Kriecher, kriechende Schmeichler, Speichellecker, nolo esse laudator, ne videar adulator, Cornif. rhet.: potentiae, Quint.: imperatoris, Suet.: attrib., adulator populus, adulator senatus, Treb. Poll.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > adulator

См. также в других словарях:

  • ՇՈՂՈՄԵՄ — (եցի.) NBH 2 0488 Chronological Sequence: Unknown date ն.չ. καταθέλγω եւ այլն. mulceo, adulor, blandior. Շողոմս առնել. քծնիլ. շողոքորթել. ողոքել. ... *Կերբերոս առասպելեալ շուն՝ զիջեալսն ʼի դժոխս ողոքելով շողոմէ, իսկ զելեալսն խափանէ եւ ոչ… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՇՈՂՈՔՈՐԹԵՄ — (եցի.) NBH 2 0488 Chronological Sequence: Unknown date, 7c, 8c, 12c, 14c ն.չ. եւ կր. իբր ձ. προσίεμαι, κολακεύω, κηλέω blandior, adulor, adsentor, mulceo. Ողոքել շողոմութեամբ. շողոմել. քծնիլ. յորդորել. հրապուրել. համոզել. Քաղցր լեզուաւ… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՈՂՈՐԿԵՄ — (եցի.) NBH 2 0509 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 11c, 12c ն. λειόω laevigo. Ողորկ կացուցանել. յղկել. հարթել. յարդարել. արծնել. փայլեցուցանել. կոկել. շտկել. ... *Զքարինս ողորկեցին ջուրք. Յոբ. ՟Ժ՟Դ. 19: *Զգեստք շրջապատք՝ …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՈՂՈՔԵՄ — (եցի.) NBH 2 0511 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 10c ն. κολακεύω, θωπεύω adulor, blandior ἁπομειλίσσομαι demulceo, placo θεραπεύω, ὐγιάζω colo, sano τιθασσεύω mansuefacio. Ողոք բանիւք աղերսել. ամոքել. հաշտ առնել.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՊԱՇՏՕՆ — (տաման, տամունք, մանց. Գտանի եւ՝ պաշտօնս, զպաշտօնս. որ եւ ՊԱՇՏՈՒՄՆ, տման.) NBH 2 0598 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 10c, 12c, 13c գ. ՊԱՇՏՕՆ որ եւ ՊԱՇՏՈՒՄՆ. λατρεία, σεβασμός, θρησκεία cultus religiosus, veneratio,… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՍՏԿԵՄ — (եցի.) NBH 2 0746 Chronological Sequence: Early classical ն. (որպէս թէ Սուտակասպաս լինել, կամ Սկնդել.) κολακεύω adulor. Մարդելուզել. շողոքորթել. քծնիլ. շնթել. *Զծառայի բարոյս յանձին կալեալ՝ ստկէ, որոց չիցէ պարտ ստկել: Մարդոց չարաց նստեալ ստկիցէ,… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՓԱՂԱՔՇԵՄ — (եցի.) NBH 2 0927 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 10c, 11c, 12c, 13c ն. չ. ՓԱՂԱՔՇԵՄ ՓԱՂԱՔՇԻՄ. ὐποκορίζω, ομαι subblandior, blandis verbis compello κολακεύω adulor, assentor. Փաղաքուշ լինել. (ʼի փաղ, եւ ʼի քշել, քսել,… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՔԾՆԻՄ — (եցայ.) NBH 2 1007 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 11c ձ. συγγελάω, σαίνω una rideo, adulor, blandior, lenocinor. Շողոքորթել. շողոմել. փաղաքշել. քսուըտիլ. ... *Մի՛ սովորեցներ զնա լկնել, մի՛ քծնիր ընդ նա: Քծնի… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»