-
121 συν-δια-πλέω
συν-δια-πλέω (s. πλέω), mit od. zugleich durch- od. hinüberschiffen, Luc. bis accus. 27.
-
122 συλ-λαβίζω
συλ-λαβίζω, Buchstaben zu Sylben verbinden, buchstabiren, Luc. Gall. 23 bis accus. 28.
-
123 σφωΐν
σφωΐν, dual. masc. u. fem. des pron. person. der dritten Person, sie beide, ihrer beider, ihnen beiden; Hom.; und zwar ist σφωέ bei Hom. enklitisch, u. auch sonst immer accus.; σφωΐν ist bei Hom. dat. u. entl.; verstärkt σφωῒν ἀμφοτέροιϊν, Od. 20, 327. – Ob σφωέ auch für σφῶϊ gebraucht wurde, ist zweifelhaft, als v. l. stand es sonst so Il. 7, 280. – Antimach. soll auch σφωέ in σφώ zusammengezogen haben, Apoll. D. pron. p. 113 c. – Ep. wurden diese Formen in σφε und σφιν verkürzt, sind also nicht vom Plural zu unterscheiden; vgl. Il. 11, 111. 115 Od. 8, 271. 21, 206; Hes. Sc. 62; s. σφεῖς u. Buttm. Lexil. 1 p. 56 ff.
-
124 σφεῖς
σφεῖς, σφέα, äol. auch σφές, pronom. person. der dritten Person, sie; Hom. hat den gen. σφέων, der einsylbig zu sprechen und auch enklitisch gebraucht ist, ἐκ γάρ σφεων φρένας εἵλετο Παλλὰς Ἀϑήνη, Il. 18, 311, u. öfter; die zusammengezogene Form findet sich in der Vrbdg σφῶν αὐτῶν, 12, 155. 19, 302; σφείων 4, 535. 5, 626. 13, 148. 688, in der Vrbdg ὦσαν ἀπὸ σφείων; sonst gew. σφῶν, Tragg. u. in Prosa; – dat. σφίσι, auch enkl., Hom. u. Folgde; dafür ion. u. poet. σφί u. σφίν, Hom. oft; Aesch. Prom. 252 Spt. 909 u. öfter, u. a. Tragg., immer entl.; nur Her. 7, 149 orthotonirt; das ι wird auch elidirt, αὐτὸς δέ σφ' ἀγόρευε, Il. 8, 4, vgl. 14, 304, öfter; äol. u. dor. auch φιν u. ψιν; – accus. σφέας, einsylbig zu lesen 2, 96 u. öfter, bes. überall, wo es entl. ist, μάλα γάρ σφεας ὦκ' ἐλέλιξεν, 17, 278, u. ἐπεί σφεας ὕπνος ἀνῆκεν, Od. 24, 440; selten eine kurze Sylbe bildend u. dann σφας zu schreiben, Il. 5, 567 μέγα δέ σφας ἀποσφήλειε πόνοιο, wie Parmenid. 12; aber orthotonirt ist es auch bei Hom. zweisylbig, σφέας αὐτούς, Il. 12, 43. 86 Od. 12, 225; καὶ σφέας ὠΐσϑην τοὺς ἔμμεναι, 16, 475, vgl. 23, 66; dah. scheint 8, 480. 13, 276 die einsylbig zu lesende enklitische Form vorzuziehen; σφείας steht Od. 13, 213 (sollte σφεῖας accentuirt sein); äol. u. dor. auch ψέ. – Sehr selten ist der Gebrauch von σφιν für οἱ als dat. sing., H. h. 18, 19. 30, 9, Aesch. Pers. 756, Soph. O. C. 1490, vgl. Reisig enarr. p. 181, Lob. Soph. Ai. 801; Od. 15, 523 wird richtiger auf alle Freier bezogen, wie Hes. Sc. 113 auf Ares u. Kyknos. Vgl. noch Buttm. Lexil. I p. 60, wo ἐμίν, τίν, ἴν als Analogieen dafür angeführt werden. – Σφε s. oben besonders. – Eigenthümlich ist der Gebrauch für die zweite Person, βουλεύοιτε μετὰ σφίσιν statt μεϑ' ὑμῖν, Il. 10, 398, wo aber Bekker βουλεύουσιν lies't; vgl. noch Hes. O. 56 u. Ap. Rh. 2, 1277; in späterer Prosa für die erste Person, vgl. Luc. Soloec. 8 u. s. Wolf prol. p. CCXLVII. Vgl. σφέτερος u. ἑός.
-
125 σύ
σύ, pronom. personal. der zweiten Person, du, von Hom. an überall; dor. τύ, Pind. oft; ep. auch τύνη, Il. 5, 485. 6, 262. 12, 237 u. sonst; – gen. σοῠ, u. enclitisch σου, Tragg. u. in Prosa überall; ion. u. ep. σέο, Il. 6, 328. 15, 181 u. sonst, Her. 1, 9 u. öfter; auch σεῖο, Il. 3, 137. 365. 15, 569 u. öfter; σεῠ, 3, 206. 18, 77; Pind. Ol. 14, 20 N. 8, 46; Her. 1. 45; σέϑεν, Il. 4, 127. 169. 16, 539; Pind. oft u. Tragg., wie Aesch. Spt. 128. 246 Eum. 763 u. sonst; Soph. Phil. 1421 O. C. 250; auch τεοῖο, Il. 8, 37; äol. u. dor. auch τεῠς, τεοῠς, Gramm.; – dat. σοί, Il. 5, 809 u. öfter, u. Folgde überall, u. σοι encl., letztere Form bei Hom. niemals, dafür dor. u. poet. τοι, immer encl., Iliad. 1, 28. 39. 107. 123, wie Her. oft; u. τεΐν, Il. 11, 201 Od. 4, 619. 829. 11, 560. 15, 119; auch τίν, Pind. Ol. 11, 93 u. öfter; der Diphthong οι scheint nie elidirt zu sein, vgl. Heyne Il. T. 7 p. 401 u. Spitzner vers. her. p. 166; – accus. σέ, u. encl. σε, Hom. u. Folgde überall, dor. auch τε, Theocr. 1, 5. Verstärkung σύγε, σοῠγε u. s. w., dor. τύγα, du wenigstens, du freilich, du für deinen Theil.
-
126 σύν-ειμι
σύν-ειμι, mit, zugleich, zusammen sein, ἔμελλον ἔτι ξυνέσεσϑαι ὀϊζυῖ, Od. 7, 270, noch Unglück erleben; umgehen, πολλοῖς μὲν ἀεὶ νυκτέροις ὀνείρασιν ξύνειμι, Aesch. Pers. 173; Soph. Phil. 481 El. 256 u. öfter; von ehelicher Gemeinschaft, 268. 350, wie Eur. Hel. 304 u. öfter; u. in Prosa, ποίαν χρὴ ποίῳ ἀνδρὶ συνοῠσαν ὡς ἀρίστους παῖδας τίκτειν Plat. Theaet. 149 d; Xen. Cyn. 3, 1, 39; oft von Zuständen, in denen man sich befindet, οἵᾳ νόσῳ ξύνεστιν (πόλις), Soph. O. R. 303; u. umgekehrt, ὅτῳ γάμοι ξυνόντες εὑρέϑησαν ἀνόσιοι, O. C. 950; τοῖς πάλαι νοσήμασι ξυνοῦσι λυπεῖσϑαι, Ai. 331; ἐμοὶ οὐδὲ ξύνεστιν ἐλπίς, Eur. Troad. 677; ξυνεῖναι τῷ κόπῳ, Ar. Plut. 521; γνώμαις καὶ μερίμναις, Nubb. 1386; ἡδοναῖς, Plat. Rep. IX, 586 b; δείμασι, Legg. VII, 791 b; ξυνῆν ἐμαυτῷ, Xen. Hier. 6, 2; τοὺς τῇ γεωργίᾳ συνόντας, die sich mit dem Ackerbau beschäftigen, Oec. 15, 12; ταῖς πόλεσιν, Hier. 2, 14; Sp., ἀπορίᾳ σύνεσμεν Luc. Cronos. 11, εὐδαιμονίᾳ bis accus. 3. – Bes. es mit Jemandem halten, ihm beistehen, Δίκη ξυνοῠσα φωτὶ παντόλμῳ φρένας, Aesch. Spt. 653; ὑμῖν Δίκη χοἰ πάντες εὖ ξυνεῖεν εἰςαεὶ ϑεοί, Soph. O. R. 275; τίς σοι ξυνέσται χείρ; Eur. Hec. 879; ταῖς γνώμαις ἑτέρων, Ar. Vesp. 1460; und als Schüler, um Jemandes Unterricht zu genießen, mit ihm umgehen, Plat. Theaet. 151 a Alc. I, 118 c; τὸ συνεῖναι ἀλλήπολλοῖς τῶν νέων αὐτόϑι καὶ διαλεξόμεϑα, Rep. I, 328 a; adj. verb., ὡς πάντως συνεστέον Πρωταγόρᾳ, Prot. 313 b; οἱ συνόντες, die Versammelten, auch die Gäste, Xen. Conv. 1, 15. 6, 2; Schüler, Mem. 1, 4, 1; Vertrau'te, Pol. 4, 24, 2; Luc. Iov. trag. 27 verbindet σύνεστιν ἐπὶ φιλοσοφίᾳ πολλοῖς τῶν νέων; vgl. auch rhet. praec. 23.
-
127 σκῡλεύω
σκῡλεύω, den getödteten Feind der Waffen, der Rüstung berauben, spoliare; Eur. Phoen. 1426; Ar. Lys. 461; σκυλεῠσαι νεκρούς, Her. 1, 82; mit doppeltem accus., Κύκνον τεύχεα ἀπ' ὤμων σκυλεύσαντες, Hes. Sc. 468; auch σκυλεύειν τι ἀπό τινος, Her. 9, 80; Thuc. 4, 44. 72; σκυλεύειν τοὺς τελευτήσαντας πλὴν ὅπλων, Plat. Rep. V, 469 c; ὅπλα, Lys. 12, 40; σκυλεύσας τὰ ὅπλα τοῠ ἑτέρου, Xen. An. 5, 9, 6; Hell. 2, 4, 19; τοὺς νεκρούς, Pol. 1, 11, 15, u. oft; πόλεις, 9, 10, 10; ἀμφίσβαιναν δέρματος ἐσκύλευσαν, sie nahmen die Haut ab, Nic. Ther. 379; bei Sp. auch τινί τι.
-
128 σάρος
σάρος, ὁ, 1) der Besen, Lucill. 24 (XI, 207), wo der accus. σαρόν accentuirt ist; vgl. Plut. Symp. 8, 7, 1; nach Poll. a. a. O. eigtl. in der Tenne gebraucht. – 2) Kehricht, Auswurf, Unrath, πόντοιο κακὸν σάρον, Callim. Del. 225, das, was umhergefegt, herumgetrieben wird. Auch komisch ein altes Weib, Ion bei Hesych. παλαιὸν οἰκίας σάρον.
См. также в других словарях:
accus — abbrev. accusative * * * … Universalium
accus — abbrev. accusative … English World dictionary
accus — accumulateur [ akymylatɶr ] n. m. • 1881; « celui qui accumule » 1564; de accumuler ♦ Électrotechn. (Vx) Appareil qui emmagasine l énergie électrique fournie par une réaction chimique et la restitue sous forme de courant. Batterie d accumulateurs … Encyclopédie Universelle
accus — [aky] n.m.pl. Recharger les accus, prendre une nouvelle consommation. / Prendre un repos réparateur … Dictionnaire du Français argotique et populaire
accus. — accusative. * * * abbrev Accusative (also acc.) * * * accus., accusative (case) … Useful english dictionary
accus — abbreviation accusative … New Collegiate Dictionary
accus. — accusative. * * * … Universalium
accus. — abbr. accusative … Dictionary of abbreviations
Recharger ses accus — ● Recharger ses accus reconstituer ses forces après un effort ou une maladie … Encyclopédie Universelle
water runs and ought to run as it is by nature accus tomed to run — A maxim of the common law taken from the civil law. Wholey v Caldwell, 108 Cal 95, 41 P 31; San Gabriel Valley Country Club v Los Angeles County, 182 Cal 392, 188 P 554, 9 ALR 1200 … Ballentine's law dictionary
Automobile Competition Committee for the United States — (ACCUS) Zweck: Ausübung der Sporthoheit für den Automobilsport für die Vereinigten Staaten und Vertretung bei der FIA. Vorsitz: Nicholas W. Craw Gründungsd … Deutsch Wikipedia