-
1 Sidon
Sīdon, ōnis (usu. ō, as in Greek; but in the derivatives common. A later collat. form Sīdōnĭa, ae, Just. 11, 10, 8; cf.: Babylonia, Lacedaemonia, etc.), f, = Sidôn, ônos and onos, Heb. and Phoen. a very ancient and celebrated Phœnician city, the mother-city of Tyre, now Saida, Mel. 1, 12, 2; Plin. 5, 19, 17, § 76; Just. 18, 3, 4; Cic. Att. 9, 9, 2; Luc. 3, 217 al.; abl. Sidone, Lucr. 6, 585; Ov. M. 4, 571; cf. acc. Sīdōna Verg A. 1, 619; abl. Sīdŏne, Sil. 8, 438.—Hence,A.Sīdō̆nĭus, a, um, adj.1.Of or belonging to Sidon, Sidonian:2.urbs,
i. e. Sidon, Verg. A. 4, 545; cf.moenia,
Ov. P. 1, 3, 77: amor, i. e. Jupiter's for Europa (of Sidon), Mart. 7, 32.—Poet., Phœnician:3. 4.raptus,
i. e. of Europa, Stat. Th. 1, 5:rates,
Ov. Tr. 4, 3, 2:hospes,
i. e. Cadmus, id. M. 3, 129:Dido,
Verg. A. 11, 74:nautae,
Hor. Epod. 16, 59:murex,
Tib. 3, 3, 18; cf.ostrum,
Hor. Ep. 1, 10, 26; so,vestis,
Prop. 2, 16 (3, 8), 55:chlamys,
Verg. A. 4, 137:palla,
Prop. 4 (5), 9, 47:mitra,
id. 2, 29 (3, 27), 15 et saep.—Because Thebes, in Bœotia, was said to have been founded by Cadmus, Theban:* B. C.Sidoniae comites, i. e. Ismenides,
Ov. M. 4, 542:turres,
Stat. Th. 7, 443.— Subst plur.: Sīdō̆nĭi, ōrum, m., the Sidonians, Sall. J. 78, 1; and poet., Phœnicians, Ov. F. 3, 108.—Sīdō̆nis, ĭdis, adj. f., Sidonian; poet., Phœnician:tellus,
i. e. Phœnicia, Ov. M. 2, 840:concha,
i. e. purple, id. ib. 10, 267.—More freq. subst., a Sidonian or Phœnician woman; of Europa, Ov. A. A. 3, 252; id. F. 5, 610; 5, 617; Stat. Th. 9, 334.—Of Dido, Ov. M. 14, 80.—Of Anna, Ov. F. 3, 649; Sil. 8, 70:Sīdōnĭda,
id. 8, 194. -
2 Sidon
Sīdōn, ōnis, f. (Σιδών, ῶνος, u. όνος), die älteste u. wichtigste Stadt Phöniziens, nördlich von Tyrus in einer von Bergen eingeschlossenen Ebene, Mutterstadt von Tyrus, schon zu Homers Zeiten berühmt durch Handel, Schiffahrt u. Künste, j. Saida, Mela 1, 12, 2 (1. § 66). Cic. ad Att. 9, 9, 2: Akk. Sīdōna, Curt. 4, 1 (3), 15 u. (mit langem o) Verg. Aen. 1, 619: Abl. Sīdōne (mit langem o), Lucr. 6, 585. Ov. met. 4, 572; u. Sīdone (mit kurzem o), Sil. 8, 438. – Dav.: A) Sīdōnicus, a, um (Σιδωνικός), sidonisch, Sall. – B) Sīdones, um, m. (Σιδόνες), die Sidoner, Curt. – C) Sīdōnis u. Sīdonis, idis, f., sidonisch, tyrisch, concha, tyrischer Purpur, Ov.: tellus, Phönizien, Ov. – subst. = die Sidonierin, v. der Europa, Ov. art. am. 3, 252 (Vok. Sidoni); fast. 5, 610 u. 617 (Vok. Sidoni): v. der Dido, Ov. met. 14, 80: von Anna, der Schwester der Dido, Ov. fast. 3, 649. – D) Sīdōnius u. Sīdonius, a, um (Σιδώνιος, poet. Σιδόνιος, sidonisch, tyrisch, phönizisch, navis, Liv.: hospes, Kadmus, Ov.: urbs, Verg., od. moenia, Ov., die Stadt Sidon: amor, der Europa, Mart.: bes. vom Purpur, ostrum, Ov.: chlamys, purpurn, Verg. – subst., Sīdōnia, ae, f., die Gegend um Sidon, Iustin.: Sīdōniī, ōrum, m. (Σιδώνιοι), die Sidonier od. Tyrier, Ov. u. Curt. – weil Karthago u. Theben von Sidon abstammen, dah.: α) karthagisch, Sil.: subst., Sīdōniī, ōrum, m., die Karthager, Sil. – β) thebisch, thebanisch, Stat.
-
3 Sidon
Sīdōn, ōnis, f. (Σιδών, ῶνος, u. όνος), die älteste u. wichtigste Stadt Phöniziens, nördlich von Tyrus in einer von Bergen eingeschlossenen Ebene, Mutterstadt von Tyrus, schon zu Homers Zeiten berühmt durch Handel, Schiffahrt u. Künste, j. Saida, Mela 1, 12, 2 (1. § 66). Cic. ad Att. 9, 9, 2: Akk. Sīdōna, Curt. 4, 1 (3), 15 u. (mit langem o) Verg. Aen. 1, 619: Abl. Sīdōne (mit langem o), Lucr. 6, 585. Ov. met. 4, 572; u. Sīdone (mit kurzem o), Sil. 8, 438. – Dav.: A) Sīdōnicus, a, um (Σιδωνικός), sidonisch, Sall. – B) Sīdones, um, m. (Σιδόνες), die Sidoner, Curt. – C) Sīdōnis u. Sīdonis, idis, f., sidonisch, tyrisch, concha, tyrischer Purpur, Ov.: tellus, Phönizien, Ov. – subst. = die Sidonierin, v. der Europa, Ov. art. am. 3, 252 (Vok. Sidoni); fast. 5, 610 u. 617 (Vok. Sidoni): v. der Dido, Ov. met. 14, 80: von Anna, der Schwester der Dido, Ov. fast. 3, 649. – D) Sīdōnius u. Sīdonius, a, um (Σιδώνιος, poet. Σιδόνιος, sidonisch, tyrisch, phönizisch, navis, Liv.: hospes, Kadmus, Ov.: urbs, Verg., od. moenia, Ov., die Stadt Sidon: amor, der Europa, Mart.: bes. vom Purpur, ostrum, Ov.: chlamys, purpurn, Verg. – subst., Sīdōnia, ae, f., die Gegend um Sidon, Iustin.: Sīdōniī, ōrum, m. (Σιδώνιοι), die Sidonier od. Tyrier, Ov. u. Curt. – weil Karthago u. Theben von Sidon abstammen, dah.: α) karthagisch, Sil.: subst., Sīdōniī,————ōrum, m., die Karthager, Sil. – β) thebisch, thebanisch, Stat. -
4 Sidon
Sīdōn, ōnis и onis f.Сидон, старейший город Финикии, метрополия Тира C, V, PM etc. -
5 Sidonia
Sīdon, ōnis (usu. ō, as in Greek; but in the derivatives common. A later collat. form Sīdōnĭa, ae, Just. 11, 10, 8; cf.: Babylonia, Lacedaemonia, etc.), f, = Sidôn, ônos and onos, Heb. and Phoen. a very ancient and celebrated Phœnician city, the mother-city of Tyre, now Saida, Mel. 1, 12, 2; Plin. 5, 19, 17, § 76; Just. 18, 3, 4; Cic. Att. 9, 9, 2; Luc. 3, 217 al.; abl. Sidone, Lucr. 6, 585; Ov. M. 4, 571; cf. acc. Sīdōna Verg A. 1, 619; abl. Sīdŏne, Sil. 8, 438.—Hence,A.Sīdō̆nĭus, a, um, adj.1.Of or belonging to Sidon, Sidonian:2.urbs,
i. e. Sidon, Verg. A. 4, 545; cf.moenia,
Ov. P. 1, 3, 77: amor, i. e. Jupiter's for Europa (of Sidon), Mart. 7, 32.—Poet., Phœnician:3. 4.raptus,
i. e. of Europa, Stat. Th. 1, 5:rates,
Ov. Tr. 4, 3, 2:hospes,
i. e. Cadmus, id. M. 3, 129:Dido,
Verg. A. 11, 74:nautae,
Hor. Epod. 16, 59:murex,
Tib. 3, 3, 18; cf.ostrum,
Hor. Ep. 1, 10, 26; so,vestis,
Prop. 2, 16 (3, 8), 55:chlamys,
Verg. A. 4, 137:palla,
Prop. 4 (5), 9, 47:mitra,
id. 2, 29 (3, 27), 15 et saep.—Because Thebes, in Bœotia, was said to have been founded by Cadmus, Theban:* B. C.Sidoniae comites, i. e. Ismenides,
Ov. M. 4, 542:turres,
Stat. Th. 7, 443.— Subst plur.: Sīdō̆nĭi, ōrum, m., the Sidonians, Sall. J. 78, 1; and poet., Phœnicians, Ov. F. 3, 108.—Sīdō̆nis, ĭdis, adj. f., Sidonian; poet., Phœnician:tellus,
i. e. Phœnicia, Ov. M. 2, 840:concha,
i. e. purple, id. ib. 10, 267.—More freq. subst., a Sidonian or Phœnician woman; of Europa, Ov. A. A. 3, 252; id. F. 5, 610; 5, 617; Stat. Th. 9, 334.—Of Dido, Ov. M. 14, 80.—Of Anna, Ov. F. 3, 649; Sil. 8, 70:Sīdōnĭda,
id. 8, 194. -
6 Sidonicus
Sīdon, ōnis (usu. ō, as in Greek; but in the derivatives common. A later collat. form Sīdōnĭa, ae, Just. 11, 10, 8; cf.: Babylonia, Lacedaemonia, etc.), f, = Sidôn, ônos and onos, Heb. and Phoen. a very ancient and celebrated Phœnician city, the mother-city of Tyre, now Saida, Mel. 1, 12, 2; Plin. 5, 19, 17, § 76; Just. 18, 3, 4; Cic. Att. 9, 9, 2; Luc. 3, 217 al.; abl. Sidone, Lucr. 6, 585; Ov. M. 4, 571; cf. acc. Sīdōna Verg A. 1, 619; abl. Sīdŏne, Sil. 8, 438.—Hence,A.Sīdō̆nĭus, a, um, adj.1.Of or belonging to Sidon, Sidonian:2.urbs,
i. e. Sidon, Verg. A. 4, 545; cf.moenia,
Ov. P. 1, 3, 77: amor, i. e. Jupiter's for Europa (of Sidon), Mart. 7, 32.—Poet., Phœnician:3. 4.raptus,
i. e. of Europa, Stat. Th. 1, 5:rates,
Ov. Tr. 4, 3, 2:hospes,
i. e. Cadmus, id. M. 3, 129:Dido,
Verg. A. 11, 74:nautae,
Hor. Epod. 16, 59:murex,
Tib. 3, 3, 18; cf.ostrum,
Hor. Ep. 1, 10, 26; so,vestis,
Prop. 2, 16 (3, 8), 55:chlamys,
Verg. A. 4, 137:palla,
Prop. 4 (5), 9, 47:mitra,
id. 2, 29 (3, 27), 15 et saep.—Because Thebes, in Bœotia, was said to have been founded by Cadmus, Theban:* B. C.Sidoniae comites, i. e. Ismenides,
Ov. M. 4, 542:turres,
Stat. Th. 7, 443.— Subst plur.: Sīdō̆nĭi, ōrum, m., the Sidonians, Sall. J. 78, 1; and poet., Phœnicians, Ov. F. 3, 108.—Sīdō̆nis, ĭdis, adj. f., Sidonian; poet., Phœnician:tellus,
i. e. Phœnicia, Ov. M. 2, 840:concha,
i. e. purple, id. ib. 10, 267.—More freq. subst., a Sidonian or Phœnician woman; of Europa, Ov. A. A. 3, 252; id. F. 5, 610; 5, 617; Stat. Th. 9, 334.—Of Dido, Ov. M. 14, 80.—Of Anna, Ov. F. 3, 649; Sil. 8, 70:Sīdōnĭda,
id. 8, 194. -
7 Sidonii
Sīdon, ōnis (usu. ō, as in Greek; but in the derivatives common. A later collat. form Sīdōnĭa, ae, Just. 11, 10, 8; cf.: Babylonia, Lacedaemonia, etc.), f, = Sidôn, ônos and onos, Heb. and Phoen. a very ancient and celebrated Phœnician city, the mother-city of Tyre, now Saida, Mel. 1, 12, 2; Plin. 5, 19, 17, § 76; Just. 18, 3, 4; Cic. Att. 9, 9, 2; Luc. 3, 217 al.; abl. Sidone, Lucr. 6, 585; Ov. M. 4, 571; cf. acc. Sīdōna Verg A. 1, 619; abl. Sīdŏne, Sil. 8, 438.—Hence,A.Sīdō̆nĭus, a, um, adj.1.Of or belonging to Sidon, Sidonian:2.urbs,
i. e. Sidon, Verg. A. 4, 545; cf.moenia,
Ov. P. 1, 3, 77: amor, i. e. Jupiter's for Europa (of Sidon), Mart. 7, 32.—Poet., Phœnician:3. 4.raptus,
i. e. of Europa, Stat. Th. 1, 5:rates,
Ov. Tr. 4, 3, 2:hospes,
i. e. Cadmus, id. M. 3, 129:Dido,
Verg. A. 11, 74:nautae,
Hor. Epod. 16, 59:murex,
Tib. 3, 3, 18; cf.ostrum,
Hor. Ep. 1, 10, 26; so,vestis,
Prop. 2, 16 (3, 8), 55:chlamys,
Verg. A. 4, 137:palla,
Prop. 4 (5), 9, 47:mitra,
id. 2, 29 (3, 27), 15 et saep.—Because Thebes, in Bœotia, was said to have been founded by Cadmus, Theban:* B. C.Sidoniae comites, i. e. Ismenides,
Ov. M. 4, 542:turres,
Stat. Th. 7, 443.— Subst plur.: Sīdō̆nĭi, ōrum, m., the Sidonians, Sall. J. 78, 1; and poet., Phœnicians, Ov. F. 3, 108.—Sīdō̆nis, ĭdis, adj. f., Sidonian; poet., Phœnician:tellus,
i. e. Phœnicia, Ov. M. 2, 840:concha,
i. e. purple, id. ib. 10, 267.—More freq. subst., a Sidonian or Phœnician woman; of Europa, Ov. A. A. 3, 252; id. F. 5, 610; 5, 617; Stat. Th. 9, 334.—Of Dido, Ov. M. 14, 80.—Of Anna, Ov. F. 3, 649; Sil. 8, 70:Sīdōnĭda,
id. 8, 194. -
8 Sidonis
Sīdon, ōnis (usu. ō, as in Greek; but in the derivatives common. A later collat. form Sīdōnĭa, ae, Just. 11, 10, 8; cf.: Babylonia, Lacedaemonia, etc.), f, = Sidôn, ônos and onos, Heb. and Phoen. a very ancient and celebrated Phœnician city, the mother-city of Tyre, now Saida, Mel. 1, 12, 2; Plin. 5, 19, 17, § 76; Just. 18, 3, 4; Cic. Att. 9, 9, 2; Luc. 3, 217 al.; abl. Sidone, Lucr. 6, 585; Ov. M. 4, 571; cf. acc. Sīdōna Verg A. 1, 619; abl. Sīdŏne, Sil. 8, 438.—Hence,A.Sīdō̆nĭus, a, um, adj.1.Of or belonging to Sidon, Sidonian:2.urbs,
i. e. Sidon, Verg. A. 4, 545; cf.moenia,
Ov. P. 1, 3, 77: amor, i. e. Jupiter's for Europa (of Sidon), Mart. 7, 32.—Poet., Phœnician:3. 4.raptus,
i. e. of Europa, Stat. Th. 1, 5:rates,
Ov. Tr. 4, 3, 2:hospes,
i. e. Cadmus, id. M. 3, 129:Dido,
Verg. A. 11, 74:nautae,
Hor. Epod. 16, 59:murex,
Tib. 3, 3, 18; cf.ostrum,
Hor. Ep. 1, 10, 26; so,vestis,
Prop. 2, 16 (3, 8), 55:chlamys,
Verg. A. 4, 137:palla,
Prop. 4 (5), 9, 47:mitra,
id. 2, 29 (3, 27), 15 et saep.—Because Thebes, in Bœotia, was said to have been founded by Cadmus, Theban:* B. C.Sidoniae comites, i. e. Ismenides,
Ov. M. 4, 542:turres,
Stat. Th. 7, 443.— Subst plur.: Sīdō̆nĭi, ōrum, m., the Sidonians, Sall. J. 78, 1; and poet., Phœnicians, Ov. F. 3, 108.—Sīdō̆nis, ĭdis, adj. f., Sidonian; poet., Phœnician:tellus,
i. e. Phœnicia, Ov. M. 2, 840:concha,
i. e. purple, id. ib. 10, 267.—More freq. subst., a Sidonian or Phœnician woman; of Europa, Ov. A. A. 3, 252; id. F. 5, 610; 5, 617; Stat. Th. 9, 334.—Of Dido, Ov. M. 14, 80.—Of Anna, Ov. F. 3, 649; Sil. 8, 70:Sīdōnĭda,
id. 8, 194. -
9 Bituriges
Biturīges, um, m., die Bituriger, eine Völkerschaft im aquitanischen Gallien, die in zwei Stämme zerfiel: Bit. Cubi, das heutige Berry (im Dép. du Cher et de l'Indre), mit der Stadt Bourges, Plin. 4, 109 u. (ohne Cubi) Caes. b. G. 7, 5, 3; 7, 15, 4. Sidon. ep. 7, 9. Not. dign. occ. p. 472 u. 491 ed. Boeck. – u. Bit. Vivisci, in der Nähe des heutigen Bordeaux, Plin. 4, 108. Corp. inscr. Lat. 13, 1697. – Sing. Biturīx, rīgis, m., ein Bituriger, Lucan. 1, 423 (kollektiv). – attrib. = biturigisch, Rutil. Nam. 1, 353: civis Biturix Cubus, Corp. inscr. Lat. 13, 2025 a. – Dav.: a) Biturīcus, a, um, biturigisch, vitis, Col. 3, 2, 191. Isid. 17, 5, 22: civitas, Spät. (s. Savaro Sidon. ep. 7, 9. p. 430). – b) Biturīgae, ārum, f., Biturigä, die Hauptstadt der Bituriges Cubi, j. Bourges, Amm. 15, 11, 11. Sidon. ep. 7, 5; 7, 9 u. Spät. (s. Savaro Sidon. ep. 7, 9. p. 430). – c) Biturīgēnsis, e, biturigensisch, equites catafractarii, Not. dign. or. 4. § 1 B. – d) Biturīgiacus, a, um, biturigisch, vitis, Plin. 14, 27.
-
10 Bituriges
Biturīges, um, m., die Bituriger, eine Völkerschaft im aquitanischen Gallien, die in zwei Stämme zerfiel: Bit. Cubi, das heutige Berry (im Dép. du Cher et de l'Indre), mit der Stadt Bourges, Plin. 4, 109 u. (ohne Cubi) Caes. b. G. 7, 5, 3; 7, 15, 4. Sidon. ep. 7, 9. Not. dign. occ. p. 472 u. 491 ed. Boeck. – u. Bit. Vivisci, in der Nähe des heutigen Bordeaux, Plin. 4, 108. Corp. inscr. Lat. 13, 1697. – Sing. Biturīx, rīgis, m., ein Bituriger, Lucan. 1, 423 (kollektiv). – attrib. = biturigisch, Rutil. Nam. 1, 353: civis Biturix Cubus, Corp. inscr. Lat. 13, 2025 a. – Dav.: a) Biturīcus, a, um, biturigisch, vitis, Col. 3, 2, 191. Isid. 17, 5, 22: civitas, Spät. (s. Savaro Sidon. ep. 7, 9. p. 430). – b) Biturīgae, ārum, f., Biturigä, die Hauptstadt der Bituriges Cubi, j. Bourges, Amm. 15, 11, 11. Sidon. ep. 7, 5; 7, 9 u. Spät. (s. Savaro Sidon. ep. 7, 9. p. 430). – c) Biturīgēnsis, e, biturigensisch, equites catafractarii, Not. dign. or. 4. § 1 B. – d) Biturīgiacus, a, um, biturigisch, vitis, Plin. 14, 27.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Bituriges
-
11 Aremoricus
Aremoricus (Armoricus), a, um (aus dem keltischen are, d.i. an, u. mor. d.i. Meer), am Meere liegend, -wohnend, civitates Aremor., die Küstenländer, d.i. einige Nordprovinzen Galliens, die Bretagne nebst einem Teile der Normandie, Caes. b. G. 5, 53, 6: dass. Arem. orae, Rutil. Namat. 1, 213: u. Arem. tractus, Sidon. carm. 7, 370: u. subst., Aremorica, ae, f., Plin. 4, 105: u. Aremoricum, ī, n., Eutr. 9, 21 H. Sidon. carm. 7, 549. – gens Aremorica, Auson. prof. (XVI) 11, 28. p. 64 Schenkl.: Arem. gentes, Oros. 6, 11: u. subst., Aremoricus, ī, m., kollektiv = Aremorici, Sidon. carm. 7, 252: Armoricus = Armoricus tractus, Ven. Fort. carm. 3, 8, 3. – Arem. pontus, das Meer von Bretagne, Auson. ep. 9, 35 p. 167 Schenkl.: Arm. cohors, Notit. dign. vol. 2. p. 106 ed. Boecking. – Dav. Armoricānus, a, um, armorikanisch, der Armoriker, tractus, Notit. dign. vol. 2. p. 106 B. – / Die Schreibung Arem. hält Glück Keltische Eigennamen S. 31 f. für die etymol. richtigere u. ursprüngliche.
-
12 Arverni
Arvernī, ōrum, m., ein gallisches Volk in Aquitanien, in der j. Auvergne, Caes. b. G. 1, 31, 3 u.a. Liv. 5, 34, 5. Vell. 2, 10, 2. Flor. 3, 2, 4; 3, 10. § 20 u. 24. Val. Max. 9, 6, 3, Oros. 6, 14, u. deren Hauptstadt (j. Clermont), Plin. 34, 45. Amm. 15, 11, 13. Sidon. ep. 3, 12 u. 7, 2. – Dav. A) Arvernia, ae, f., das Arvernerland, Gloss. in Sidon. p. 35, 10. – B) Arvernus, a, um, arvernisch, vinum, Plin. 14, 18: dux, Liv. epit. 107: regio, Sidon. ep. 7, 7 extr.
-
13 fastigo
fāstīgo, āvī, ātum, āre (für *farstigo, altindisch bh nšti-h, Zacke, Spitze, deutsch Borste), I) etw. schräg-, spitz zulaufen lassen, A) eig.: a) nach oben = zuspitzen, in eine Spitze zulaufen lassen, -verengen, Sil. 5, 50. – gew. refl., se fastigare u. Passiv fastigari medial, spitz zulaufen, schräg aufsteigen, Mela u.a.: u. so collis est in modum metae in acutum cacumen a fundo satis lato fastigatus, Liv.: eaedem (stellae) breviores et in mucronem fastigatae, Plin.: pauxilla aedes ignobiliter ad culmen fastigata, Solin.: testudo fastigata, Liv. – b) nach unten, nur Partiz. fastigatus, schräg ablaufend, abgedacht, abhängig, collis leniter f., Caes. b. G. 2, 8, 3. – B) übtr., erheben, erhöhen, statum celsitudinis alqā re, Sidon. epist. 3, 6, 3: u. so ibid. 7, 9, 14. – Partiz. als Adi., felicitas fastigatissima, auf dem höchsten Gipfel stehende, Sidon. epist. 2, 4, 1: duo fastigatissimi consulares, hocherhabene, Sidon. epist. 1, 9, 2. – II) mit einem Akzent versehen, Mart. Cap. 3. § 262. – / Eine Nbf. fastigio hat Detlefsen Plin. 18, 52 (fastigiantur) u. 19, 70 (fastigiatur) aufgenommen; ebenso Eyssenh. Mart. Cap. 9. § 944 (fastigiatur); fastigiatus steht Isid. 19, 23, 6 (eminent apicibus fastigiatis Alani).
-
14 grammaticalis
grammaticālis, e (grammatica), grammatisch, plutei, Bücherbretter mit gramm. Werken, Sidon. epist. 2, 9, 4: palaestra, Sidon. carm. 23, 212: figurae, Sidon. epist. 7, 9, 1.
-
15 satiricus
satiricus, a, um (satira), zur Satire gehörig, satirisch, poëta, Satirendichter, v. Persius, Suet. tr. p. 299, 5 u. 6 Roth: satirici carminis scriptor, Lact. 2, 4, 3: sat. materies, Sidon. epist. 8, 11, 6: lepos, Fulg. myth. 1. prooem. p. 3, 11 H.: versus (Plur.), Sidon. epist. 1, 11, 2: leges, Schol. Iuven. 1, 168. – subst., satiricus, ī, m., der Satirenschreiber, Sidon. epist. 1, 11, 13 u. 4, 1, 2.
-
16 tribulosus
tribulōsus, a, um, Adi. m. Superl. (tribulus), I) voller Burzeldorn, Sidon. epist. 3, 2, 3. – II) bildl., dornig, rauh, spitz, stachelig, Sidon. epist. 4, 3, 2: tribulosissima dissimulatio, Sidon. epist. 1, 7, 6.
-
17 Aremoricus
Aremoricus (Armoricus), a, um (aus dem keltischen are, d.i. an, u. mor. d.i. Meer), am Meere liegend, - wohnend, civitates Aremor., die Küstenländer, d.i. einige Nordprovinzen Galliens, die Bretagne nebst einem Teile der Normandie, Caes. b. G. 5, 53, 6: dass. Arem. orae, Rutil. Namat. 1, 213: u. Arem. tractus, Sidon. carm. 7, 370: u. subst., Aremorica, ae, f., Plin. 4, 105: u. Aremoricum, ī, n., Eutr. 9, 21 H. Sidon. carm. 7, 549. – gens Aremorica, Auson. prof. (XVI) 11, 28. p. 64 Schenkl.: Arem. gentes, Oros. 6, 11: u. subst., Aremoricus, ī, m., kollektiv = Aremorici, Sidon. carm. 7, 252: Armoricus = Armoricus tractus, Ven. Fort. carm. 3, 8, 3. – Arem. pontus, das Meer von Bretagne, Auson. ep. 9, 35 p. 167 Schenkl.: Arm. cohors, Notit. dign. vol. 2. p. 106 ed. Boecking. – Dav. Armoricānus, a, um, armorikanisch, der Armoriker, tractus, Notit. dign. vol. 2. p. 106 B. – ⇒ Die Schreibung Arem. hält Glück Keltische Eigennamen S. 31 f. für die etymol. richtigere u. ursprüngliche.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Aremoricus
-
18 Arverni
Arvernī, ōrum, m., ein gallisches Volk in Aquitanien, in der j. Auvergne, Caes. b. G. 1, 31, 3 u.a. Liv. 5, 34, 5. Vell. 2, 10, 2. Flor. 3, 2, 4; 3, 10. § 20 u. 24. Val. Max. 9, 6, 3, Oros. 6, 14, u. deren Hauptstadt (j. Clermont), Plin. 34, 45. Amm. 15, 11, 13. Sidon. ep. 3, 12 u. 7, 2. – Dav. A) Arvernia, ae, f., das Arvernerland, Gloss. in Sidon. p. 35, 10. – B) Arvernus, a, um, arvernisch, vinum, Plin. 14, 18: dux, Liv. epit. 107: regio, Sidon. ep. 7, 7 extr. -
19 fastigo
fāstīgo, āvī, ātum, āre (für *farstigo, altindisch bhr̥šti-h, Zacke, Spitze, deutsch Borste), I) etw. schräg-, spitz zulaufen lassen, A) eig.: a) nach oben = zuspitzen, in eine Spitze zulaufen lassen, - verengen, Sil. 5, 50. – gew. refl., se fastigare u. Passiv fastigari medial, spitz zulaufen, schräg aufsteigen, Mela u.a.: u. so collis est in modum metae in acutum cacumen a fundo satis lato fastigatus, Liv.: eaedem (stellae) breviores et in mucronem fastigatae, Plin.: pauxilla aedes ignobiliter ad culmen fastigata, Solin.: testudo fastigata, Liv. – b) nach unten, nur Partiz. fastigatus, schräg ablaufend, abgedacht, abhängig, collis leniter f., Caes. b. G. 2, 8, 3. – B) übtr., erheben, erhöhen, statum celsitudinis alqā re, Sidon. epist. 3, 6, 3: u. so ibid. 7, 9, 14. – Partiz. als Adi., felicitas fastigatissima, auf dem höchsten Gipfel stehende, Sidon. epist. 2, 4, 1: duo fastigatissimi consulares, hocherhabene, Sidon. epist. 1, 9, 2. – II) mit einem Akzent versehen, Mart. Cap. 3. § 262. – ⇒ Eine Nbf. fastigio hat Detlefsen Plin. 18, 52 (fastigiantur) u. 19, 70 (fastigiatur) aufgenommen; ebenso Eyssenh. Mart. Cap. 9. § 944 (fastigiatur); fastigiatus steht Isid. 19, 23, 6 (eminent apicibus fastigiatis Alani). -
20 grammaticalis
grammaticālis, e (grammatica), grammatisch, plutei, Bücherbretter mit gramm. Werken, Sidon. epist. 2, 9, 4: palaestra, Sidon. carm. 23, 212: figurae, Sidon. epist. 7, 9, 1.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > grammaticalis
См. также в других словарях:
SIDON — (also Zidon; Heb. צִידוֹן, צִידֹן), Phoenician port, N. of Tyre in Lebanon. The name (Phoen. צדן; Akkad. Ṣiddunnu) comes from the root ṣwd ( to hunt, fish ). Justin says that Sidon means fish town ( piscem Phoenices sidon vocant, 18:13, passim),… … Encyclopedia of Judaism
Sidon — صيدا Staat … Deutsch Wikipedia
Sidon — • City in Syria. Mentioned in the Bible. Is home to both a Melkite Rite and a Maronite diocese • Titular metropolis of Pamphylia Prima Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Sidon … Catholic encyclopedia
Sidon — Sidon, akkadisch Siduna, griechisch Sidon, Seidon, phönikische Hafenstadt am Mittelmeer, 40 km südlich von Beirut, heute Saida, Libanon. Im 2. Jahrtausend v. Chr. als Stadtfürstentum genannt, wurde Sidon um 1000 v. Chr. aus zeitweiliger… … Universal-Lexikon
SIDON — perantiqua, opulenta, et celebris Phoenices urbs, in tribu Aser, atque insigne emporium: Chananaeorum olim ad Aquilonem respiciens terminus fuit, postea vero regionis Iudaeae, quam Sidon, primogenitus undecim filiorum Chanaan, iuxta Libani montis … Hofmann J. Lexicon universale
Sidon — puede referirse a: Sidón, tercera ciudad en población del Líbano. Sidon (Misisipi), en Estados Unidos. HMS Sidon (1846), barco británico. HMS Sidon (P259), submarino británico. Esta página de desambiguación cataloga artículos relacionados con el… … Wikipedia Español
Sidon — Sidon, MS U.S. town in Mississippi Population (2000): 672 Housing Units (2000): 220 Land area (2000): 0.124566 sq. miles (0.322625 sq. km) Water area (2000): 0.000000 sq. miles (0.000000 sq. km) Total area (2000): 0.124566 sq. miles (0.322625 sq … StarDict's U.S. Gazetteer Places
Sidon, MS — U.S. town in Mississippi Population (2000): 672 Housing Units (2000): 220 Land area (2000): 0.124566 sq. miles (0.322625 sq. km) Water area (2000): 0.000000 sq. miles (0.000000 sq. km) Total area (2000): 0.124566 sq. miles (0.322625 sq. km) FIPS… … StarDict's U.S. Gazetteer Places
Sidon — Sidon, Stadt in Phönicien, am Mittelmeer, von seinem Gründer Sidon, Kanaans Sohn, benannt, n. And. von dem reichen Fischfang, welcher an der Küste betrieben wurde; mit dreifacher Mauer befestigt u. mit gutem Doppelhafen; sie war die älteste Stadt … Pierer's Universal-Lexikon
Sidon — (auj. Saydâ au Liban) anc. cité de Phénicie, cap. d un royaume cananéen (XVe s. av. J. C.). Elle fut attaquée par les Peuples de la Mer (v. 1200 av. J. C.). Rivale de Tyr, elle atteignit son apogée du XIIe au IXe s. av. J. C. Détruite par les… … Encyclopédie Universelle
Sidon — ancient Phoenician city, from Gk. Sidon, from Phoenician Tzidhon, lit. fishing place, from tzud to hunt, to capture … Etymology dictionary