Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

Ring

  • 1 anulus

    ānulus (annulus), ī, m. (1. anus), I) ein kleiner Ring (s. Varr. LL. 6, 8. Suet. fr. p. 169, 6 R.), A) Fingerring, bes. zum Siegeln, der Siegelring, signatorius, Val. Max.: pervius cassusque, Fab. Pict. fr.: pronubus, Tert. apol. 6. – anulum induere, Cic.: exornare anulis digitos, Sen.: de digito anulum detrahere, Ter., u. bl. anulum sibi od. alci detrahere, Cic. u.a.: hominibus honestis de digitis anulos auferre, Cic.: in eiusdem modi cera centum sigilla imprimere hoc anulo, Cic.: anulo obsignare tabulas, litteras, Plaut., Curt. u.a.: tabulis testamenti anulum imprimere, Sen.: vilissima utensilium anulo clausa, versiegelt, Tac. – gemmati magnā specie anuli, als Männerschmuck der Sabiner, Liv. – Goldene Ringe zu tragen war zur Zeit der Republik ein Vorrecht der Ritter; dah. an. equestris, ein goldener Ritterring, Hor.: anulum invenire, Cic., od. anulo aureo donari, Suet., zum Ritter gemacht, -geschlagen werden: ius anulorum, die Ritterwürde, Suet.: tunica ab anulis (vom Ritterstand) senatum distinxit, Plin. – Die Ablieferung des Siegelrings als Zeichen der gänzlichen Entsagung auf alle Familienrechte und Ansprüche, anulum de digito suum tibi tradidit, Cic. Rosc. Am. 144. – B) von andern ringförmigen Körpern, der Ring, der Ringel, a) an Vorhängen, an. velaris, Plin. 13, 62. – b) der Ring od. das Glied einer Kette, Plin. 34, 150: v. den Ringen der Sklavenkette, Mart. 3, 29, 2; 11, 37, 3 (mit Anspielung auf die Ringe der Ritter). – c) der Ring am Spielreif (trochus, w. s.), gārrulusan., der klirrende R. (kollektiv), Mart. 14, 169. – d) eine kreisförmige Haarlocke, der Ringel, comarum anulus, Mart. 2, 66, 2: in anulos suos recidere (v. Haar), Sen. de brev. vit. 12, 3. – e) an Bäumen, eine geringelte Ranke, vitis anuli, quos ελικας vocant, Cael. Aur. acut. 3, 8, 150. – f) aus Zweigen, virgei anuli, Ringel aus Myrtenreisig, Plin. 15, 124. – g) ein Ring aus einem Faden, Amm. 29, 1, 31. – h) eine runde Zierat am Wulste der dorischen Säule, der Ring, Vitr. 4, 3, 4. – II) der After (vgl. 1. anus no. II), Cato r. r. 159. – / Die Schreibung mit einem n empfehlen die besten Handschriften, s. Madvig Cic. de fin. 5, 3. Fritzsche Hor. sat. 2, 7, 53. Aber annulus, Corp. inscr. Lat. 2, 2060, 15.

    lateinisch-deutsches > anulus

  • 2 anulus

    ānulus (annulus), ī, m. (1. anus), I) ein kleiner Ring (s. Varr. LL. 6, 8. Suet. fr. p. 169, 6 R.), A) Fingerring, bes. zum Siegeln, der Siegelring, signatorius, Val. Max.: pervius cassusque, Fab. Pict. fr.: pronubus, Tert. apol. 6. – anulum induere, Cic.: exornare anulis digitos, Sen.: de digito anulum detrahere, Ter., u. bl. anulum sibi od. alci detrahere, Cic. u.a.: hominibus honestis de digitis anulos auferre, Cic.: in eiusdem modi cera centum sigilla imprimere hoc anulo, Cic.: anulo obsignare tabulas, litteras, Plaut., Curt. u.a.: tabulis testamenti anulum imprimere, Sen.: vilissima utensilium anulo clausa, versiegelt, Tac. – gemmati magnā specie anuli, als Männerschmuck der Sabiner, Liv. – Goldene Ringe zu tragen war zur Zeit der Republik ein Vorrecht der Ritter; dah. an. equestris, ein goldener Ritterring, Hor.: anulum invenire, Cic., od. anulo aureo donari, Suet., zum Ritter gemacht, -geschlagen werden: ius anulorum, die Ritterwürde, Suet.: tunica ab anulis (vom Ritterstand) senatum distinxit, Plin. – Die Ablieferung des Siegelrings als Zeichen der gänzlichen Entsagung auf alle Familienrechte und Ansprüche, anulum de digito suum tibi tradidit, Cic. Rosc. Am. 144. – B) von andern ringförmigen Körpern, der Ring, der Ringel, a) an Vorhängen, an. velaris, Plin. 13, 62. – b) der Ring od. das Glied einer Kette, Plin. 34, 150: v. den
    ————
    Ringen der Sklavenkette, Mart. 3, 29, 2; 11, 37, 3 (mit Anspielung auf die Ringe der Ritter). – c) der Ring am Spielreif (trochus, w. s.), garrulusan., der klirrende R. (kollektiv), Mart. 14, 169. – d) eine kreisförmige Haarlocke, der Ringel, comarum anulus, Mart. 2, 66, 2: in anulos suos recidere (v. Haar), Sen. de brev. vit. 12, 3. – e) an Bäumen, eine geringelte Ranke, vitis anuli, quos ελικας vocant, Cael. Aur. acut. 3, 8, 150. – f) aus Zweigen, virgei anuli, Ringel aus Myrtenreisig, Plin. 15, 124. – g) ein Ring aus einem Faden, Amm. 29, 1, 31. – h) eine runde Zierat am Wulste der dorischen Säule, der Ring, Vitr. 4, 3, 4. – II) der After (vgl. 1. anus no. II), Cato r. r. 159. – Die Schreibung mit einem n empfehlen die besten Handschriften, s. Madvig Cic. de fin. 5, 3. Fritzsche Hor. sat. 2, 7, 53. Aber annulus, Corp. inscr. Lat. 2, 2060, 15.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > anulus

  • 3 ānulus

        ānulus ī, m dim.    [1 ānus], a ring, finger-ring, seal-ring, signet-ring: de digito anulum detraho, T.: gemmati anuli, L.: sigilla anulo imprimere: equestris (as worn only by knights), H.: anulum invenit (i. e. eques factus est).
    * * *
    ring, signet ring; circlet; ringlet/curl of hair; link of mail; fetters, irons; posterior, fundament; anus

    Latin-English dictionary > ānulus

  • 4 anulus

    1.
    ānŭlus (not ann-), i, m. [2. anus, like circulus from circum, not a dim.], a ring, esp. for the finger, a finger-ring; and for sealing, a seal-ring, signet-ring.
    I.
    Lit.:

    ille suum anulum opposuit,

    Plaut. Curc. 2, 3, 76:

    de digito anulum Detraho,

    Ter. Heaut. 4, 1, 37; id. Ad. 3, 2, 49; id. Hec. 5, 3, 31 et saep.; Lucr. 1, 312; 6, 1008; 6, 1014:

    (Gyges) anulum detraxit,

    Cic. Off. 3, 9, 38:

    gemmatus,

    Liv. 1, 11; Suet. Ner. 46; id. Caes. 33; id. Tib. 73 et saep.:

    anulo tabulas obsignare,

    Plaut. Curc. 2, 3, 67:

    sigilla anulo imprimere,

    Cic. Ac. 2, 26, 85; id. ad Q. Fr. 1, 1, 4; Plin. 33, 1, 5 sqq. et saep.—The right to wear a gold ring was possessed, in the time of the Republic, only by the knights (equites); hence, equestris, * Hor. S. 2, 7, 53:

    anulum invenit = eques factus est,

    Cic. Verr. 2, 3, 76.—So also jus anulorum = dignitas equestris, Suet. Caes. 33:

    donatus anulo aureo,

    id. ib. 39; so id. Galb. 10; 14; id. Vit. 12 al.; cf. Mayor ad Juv. 7, 89; Smith. Dict. Antiq.—
    II.
    Of other articles in the form of rings.
    A.
    A ring for curtains:

    velares anuli,

    Plin. 13, 9, 18, § 62. —
    B.
    A link of a chain, Plin. 34, 15, 43, § 150; cf. Mart. 2, 29.— Irons for the feet, fetters:

    anulus cruribus aptus,

    Mart. 14, 169.—
    C.
    A curled lock of hair, a ringlet:

    comarum anulus,

    Mart. 2, 66.—
    D.
    A round ornament upon the capitals of Doric columns:

    anuli columnarum,

    Vitr. 4, 3.—
    E.
    Anuli virgei, rings made of willow rods, Plin. 15, 29, 37, § 124.
    2.
    ānŭlus, i, m. dim. [1. anus], the posteriors, fundament, Cato, R. R. 159.

    Lewis & Short latin dictionary > anulus

  • 5 circulus

    circulus, ī, m. (Demin. v. circus), die beschriebene Kreislinie, der umgebende Kreis, Ring, I) übh. circulus aut orbis, qui κύκλος Graece dicitur, Cic.: coronae modici circuli, von mäßigem Umkreis, Liv.: c. aurei coloris, Plin.: virgā alqm amplo circulo includere, Iustin.: priusquam hoc circulo excedas, Liv.: egredi finito arenae circulo, Vell.: densa circumstantium corona latissimum iudicium multiplici circulo ambibat, Plin. ep. – am Himmel, circa solem visum coloris varii circulum, Sen. nat. qu. 1, 2, 1.: circulus ad speciem caelestis arcus orbem solis ambiit, Suet. Aug. 95: cernuntur circa solis orbem... versicolores circuli, Plin. 2, 98. – dah. a) als astron. t. t. (wie orbis), α) der Kreis, caelum dividitur in circulos quinque, qui per mundi cardines eunt; est septentrionalis, est aequinoctialis, est brumalis, est contrarius septentrionali, Sen.: caelum ab aequinoctiali circulo ad solstitialem et hinc ad septentrionalem divisum, Varr. LL.: meridianus circulus, qui horizonta rectis lineis secat, Sen.: horizon sive finiens circulus, Sen.: zodiacus circulus, Hyg.: lacteus circulus, die Milchstraße (bei Cic. lacteus orbis), Plin. u. Hyg.: paralleli circuli, Hyg. – β) der Kreis, den ein Gestirn durchläuft, die Kreisbahn, quot Luna circlos annuo in cursu institit, Acc. tr. 100: stellae circulos suos orbesque conficiunt celeritate mirabili, Cic. de rep. 6, 15. – b) als geogr. t. t., der Parallelkreis,Plin. 6, 212. – II) insbes., a) ein kreisförmiger Körper, der Reif, Ring, Ringel, circuli catenarum. Auson. edyll. 12 (Technop.) praef. 1. p. 132 Schenkl: circuli suspensi, Curt. 6, 5 (16), 16: c. corneus, Suet. Aug. 80: eboreus, Petr. 32, 4: laxi tenui de vimine circli, Verg. georg. 3, 166: flexilis obtorti circulus auri, poet. umschr. = torques aureus, Verg. Aen. 5, 595: molli subnectit (crines) circulus auro, Verg. Aen. 10, 338: circuli ex auro, quibus brachia artantur, Tertul. de cult. fem. 1, 2. – bes. der Reif eines Fasses, circulus ingens, de cupa grandi excussus, Petr. 60, 3: vasa circulis cingunt, Plin. 14, 132. – u. der Reif eines Äquilibristen, circulos ardentes transilire, Petr. 53, 11. – u. der Ringel als Backwerk, Varr. LL. 5, 106: dulcia et circuli, Maec. Falc. bei Vopisc. Tac. 6, 5. – b) der Ring einer Mauer, die Ringmauer, circulus muri exterior, Liv. 36, 9, 12. – c) als mediz. t. t., der Ring, aspera arteria constat ex circulis quibusdam, Cels. 4, 1. p. 120, 21 D.: cutis nudatur circa pubem velut circulus, Cels. 7, 25, 1. p. 305, 15 D.: c. glandis, der Eichelrand, Cels. 7, 25, 1. p. 305, 20 D.: dass. a pube usque circulum, ibid. p. 305, 28 D. – d) die Scheibe des Mondes, lunae, Mart. Cap. 8. § 858. Leo ep. 133, 2 extr. – e) eine runde Schüssel, Mart. 14, 138, 2. – f) in einen Kreis zum Gespräch, zur Geselligkeit zusammengetretene Menschen, die Gruppe, der enge, gesellige Kreis, - Zirkel, -Verein, der Privatkreis, sermones inter se serentium circuli, Liv.: ut in circulis (vor dem Straßenpublikum) mos est, Petr.: circulos aliquos et sessiunculas consectari, Cic.: per fora et circulos loqui, Tac.: de circulo se subducere, Cic.: more hominum invident, in conviviis rodunt, in circulis vellicant, Cic.: primo in circulis conviviisque celebrata sermonibus res est, Liv. – / Synkop. circlus, Acc. tr. 100. Verg. georg. 3, 166.

    lateinisch-deutsches > circulus

  • 6 circulus

    circulus, ī, m. (Demin. v. circus), die beschriebene Kreislinie, der umgebende Kreis, Ring, I) übh. circulus aut orbis, qui κύκλος Graece dicitur, Cic.: coronae modici circuli, von mäßigem Umkreis, Liv.: c. aurei coloris, Plin.: virgā alqm amplo circulo includere, Iustin.: priusquam hoc circulo excedas, Liv.: egredi finito arenae circulo, Vell.: densa circumstantium corona latissimum iudicium multiplici circulo ambibat, Plin. ep. – am Himmel, circa solem visum coloris varii circulum, Sen. nat. qu. 1, 2, 1.: circulus ad speciem caelestis arcus orbem solis ambiit, Suet. Aug. 95: cernuntur circa solis orbem... versicolores circuli, Plin. 2, 98. – dah. a) als astron. t. t. (wie orbis), α) der Kreis, caelum dividitur in circulos quinque, qui per mundi cardines eunt; est septentrionalis, est aequinoctialis, est brumalis, est contrarius septentrionali, Sen.: caelum ab aequinoctiali circulo ad solstitialem et hinc ad septentrionalem divisum, Varr. LL.: meridianus circulus, qui horizonta rectis lineis secat, Sen.: horizon sive finiens circulus, Sen.: zodiacus circulus, Hyg.: lacteus circulus, die Milchstraße (bei Cic. lacteus orbis), Plin. u. Hyg.: paralleli circuli, Hyg. – β) der Kreis, den ein Gestirn durchläuft, die Kreisbahn, quot Luna circlos annuo in cursu institit, Acc. tr. 100: stellae circulos suos orbesque conficiunt celeritate mirabili, Cic. de rep. 6, 15. – b) als geogr.
    ————
    t. t., der Parallelkreis,Plin. 6, 212. – II) insbes., a) ein kreisförmiger Körper, der Reif, Ring, Ringel, circuli catenarum. Auson. edyll. 12 (Technop.) praef. 1. p. 132 Schenkl: circuli suspensi, Curt. 6, 5 (16), 16: c. corneus, Suet. Aug. 80: eboreus, Petr. 32, 4: laxi tenui de vimine circli, Verg. georg. 3, 166: flexilis obtorti circulus auri, poet. umschr. = torques aureus, Verg. Aen. 5, 595: molli subnectit (crines) circulus auro, Verg. Aen. 10, 338: circuli ex auro, quibus brachia artantur, Tertul. de cult. fem. 1, 2. – bes. der Reif eines Fasses, circulus ingens, de cupa grandi excussus, Petr. 60, 3: vasa circulis cingunt, Plin. 14, 132. – u. der Reif eines Äquilibristen, circulos ardentes transilire, Petr. 53, 11. – u. der Ringel als Backwerk, Varr. LL. 5, 106: dulcia et circuli, Maec. Falc. bei Vopisc. Tac. 6, 5. – b) der Ring einer Mauer, die Ringmauer, circulus muri exterior, Liv. 36, 9, 12. – c) als mediz. t. t., der Ring, aspera arteria constat ex circulis quibusdam, Cels. 4, 1. p. 120, 21 D.: cutis nudatur circa pubem velut circulus, Cels. 7, 25, 1. p. 305, 15 D.: c. glandis, der Eichelrand, Cels. 7, 25, 1. p. 305, 20 D.: dass. a pube usque circulum, ibid. p. 305, 28 D. – d) die Scheibe des Mondes, lunae, Mart. Cap. 8. § 858. Leo ep. 133, 2 extr. – e) eine runde Schüssel, Mart. 14, 138, 2. – f) in einen Kreis zum Gespräch, zur Geselligkeit zusammengetretene Menschen, die Gruppe, der enge, gesellige Kreis, -
    ————
    Zirkel, -Verein, der Privatkreis, sermones inter se serentium circuli, Liv.: ut in circulis (vor dem Straßenpublikum) mos est, Petr.: circulos aliquos et sessiunculas consectari, Cic.: per fora et circulos loqui, Tac.: de circulo se subducere, Cic.: more hominum invident, in conviviis rodunt, in circulis vellicant, Cic.: primo in circulis conviviisque celebrata sermonibus res est, Liv. – Synkop. circlus, Acc. tr. 100. Verg. georg. 3, 166.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > circulus

  • 7 ānulārius

        ānulārius ī, m    [anulus], a maker of rings.
    * * *
    I II
    anularia, anularium ADJ
    connected with (signet) ring-makers; used in making rings; of rings

    Latin-English dictionary > ānulārius

  • 8 ānus

        ānus ī, m    [AS-].—Prop., a ring; hence, the fundament.
    * * *
    I
    ana, anum ADJ
    old (of female persons and things), aged
    II
    ring, circle, link, circular form; anus; fundement; piles, hemorrhoids (L+S); year (astronomical/civil); age, time of life; year's produce
    III
    old woman; hag; matron; old maid; sibyl, sorceress; foolish/cringing person

    Latin-English dictionary > ānus

  • 9 chorus

        chorus ī, m, χόροσ, a dance in a ring, choral dance, dance: Nympharum leves chori, H.: choros agitare, V.—A troop of dancers, band of singers, chorus, choir: comissationis: Phoebi, V.: canorus, Iu.—In tragedy: actoris partīs chorus Defendat, H.—Poet., of the deified daughters of Atlas: Pleïadum, H. — A multitude, band, troop, crowd: iuventutis: philosophorum: vatum, H.: noster (i. e. Musarum), O.: lascivus, Tb.
    * * *
    chorus; choral passage in a play; dancing/singing performance/ers; school; round/ring dance; dancers; movement of planets; magistrate's court; multitude; choir; singing; sanctuary; those in sanctuary

    Latin-English dictionary > chorus

  • 10 cingō

        cingō xī, īnctus, ere,    to go around, surround, encompass, environ, gird, wreathe, crown: Cingatur (mens) corpore: coronā consessus cinctus est: (navīs) aggere cingit harenae, V.: os cinctum serpentibus. — To surround with a girdle, gird on, gird; esp. pass. with abl, to be girded, be encircled: sacerdotes Pellibus cincti, in leather girdles, V.: Hispano cingitur gladio, L.: cingor fulgentibus armis, V.: ense latus cingit, O.: cinctas resolvite vestes, O.: inutile ferrum Cingitur, V.: cinctae ad pectora vestes, O.: puer alte cinctus, i. e. ready, H.— Pass, to gird oneself, make ready, prepare: Cingitur in proelia, V.—To encircle with a garland, crown. tempora pampino, H.: tempora ramis, V. de tenero flore caput, O.—Of places, to surround, encircle, invest, enclose: civitas cincta Gallorum gentibus: flumen oppidum cingit, Cs.: urbe portus ipse cingitur: mare, quo cingi terrarum orbem fides, bounded, Ta.: cinxerunt aethera nimbi, covered, V.—Fig.: diligentius urbem religione quam ipsis moenibus, fortify.—In war, to surround, fortify, invest, beset, besiege: castra vallo, L.: equitatus latera cingebat, Cs.: urbem obsidione, to besiege, V. — Fig.: Sicilia multis undique cincta periculis, beset: flammā Reginam, envelope in the fire of love, V.—To escort, accompany: regi praetor et unus ex purpuratis latus cingebant, L.: cincta virgo matrum catervā, O.
    * * *
    cingere, cinxi, cinctus V TRANS
    surround/encircle/ring; enclose; beleaguer; accompany; gird, equip; ring (tree)

    Latin-English dictionary > cingō

  • 11 circulus

        circulus ī ( acc plur. circlos, V.), m dim.    [circus], a circular figure, circle: qui ku/klos Graece dicitur: muri exterior, L.—Esp., in astronomy, a circular course, orbit: stellae circulos suos conficiunt: ubi circulus axem ambit, i. e. at the pole, O. —A circle, ring, necklace, hoop, chain: Flexilis obtorti auri, V.: crinīs subnectit auro, V. — A circle, company, social gathering: in circulis vellicant: in circulum, N.: circulos consectari: per circulos locuti sunt, Ta.: sermones serentium, L.
    * * *
    circle; orbit, zone; ring, hoop; belt, collar; company; cycle; circumference

    Latin-English dictionary > circulus

  • 12 corōna

        corōna ae, f, κορώνη, a garland, chaplet, wreath: coronam habere in capite: virtute parta: laurea, L.: Necte Lamiae coronam, H.—Worn in offering sacrifice: Insignis gemmis, V.: tenuis, Iu. —A crown, diadem: duplex gemmis, V.: species coronae, O.: aureae, Ta.—A chaplet (as a badge of captivity): sub coronā vendere, to sell as slaves, Cs.: sub coronā vēnire, L.—The Northern Crown (a constellation): Gnosia stella Coronae, V., O.— A circle, assembly, crowd, multitude, audience, spectators, ring: vox in coronam effunditur: armatorum: clamor coronae, H.—A surrounding army, besiegers, line of siege: militum, Cs.: coronā vallum defendit, a circle of defence, L.: spissa viris, V.—An eage: angusta muri, Cu.
    * * *
    crown; garland, wreath; halo/ring; circle of men/troops

    Latin-English dictionary > corōna

  • 13 gȳrus

        gȳrus ī, m, γῦροσ, a circle, circular course, round, ring: nec equi variare gyros docentur, Ta.: gyros dedēre, V.: anguis gyros traxit, V.—Fig., a circle, circuit, career, course: bruma nivalem Interiore diem gyro trahit, H.: similique gyro venient aliorum vices, circuit (of time), Ph.: rationis.    ha!    interj., see hahahae.
    * * *
    circle, ring; circuit; course; circular course for training/racing horses

    Latin-English dictionary > gȳrus

  • 14 orbis

        orbis is, abl. orbe (rarely -bī, C.), m    a ring, circle, re-entering way, circular path, hoop, orbit: in orbem intorquere: in orbem curvat (iter) eun<*> dem, O.: digitum iusto commodus orbe teras, a ring, O.: ut in orbem consisterent, form a circle, Cs.: orbe facto se defendere, a hollow square, Cs.: orbem volventes suos increpans, L.: in orbem sese stantibus equis defendere, L.: duodecim signorum orbis, zodiac: lacteus, Milky Way: sidera suos orbes conficiunt, orbits: inmensis orbibus angues Incumbunt pelago, coils, V.—A round surface, disk, circle: mensae, round top, O.: de tot pulchris orbibus comedunt, round tables, Iu.: lucidus, disk (of the sun), V.: ictus ab orbe, quoit, O.: (hasta) per orbem cavum Transit, shield, V.—A mosaic pavement, Iu.—One side of a balance: alterno orbe, Tb.—A wheel: Unda ferratos sustinet orbes, V.: Fortunae stantis in orbe Numen, her wheel, O.—An eye-socket, eye: gemino lumen ab orbe venit, eye, O.: oculorum orbes, V.—With terrae or terrarum, the circle of the world, earth, world, universe: orbis terrae, S., C.: terrarum orbis, V.—The earth, world, universe (sc. terrae): Iuppiter totum cum spectet in orbem, O.: Si fractus inlabatur orbis, H.: Roma orbis caput, O.—A country, region, territory: Eoo dives ab orbe redit, the East, O.: Assyrius, Iu.—Fig., a circle, rotation, round, circuit: ut idem in singulos annos orbis volveretur, L.: orbis hic in re p. est conversus, the circle of political change: imperium per omnīs in orbem ibat, in rotation, L.—In time, a cycle, round, period: Annuus, V.: Triginta magnos volvendis mensibus orbīs explebit, years, V. —Of speech, a rounding off, period, cycle: quasi orbem verborum conficere: orationis.—A cycle of thought: sententiae Pyrrhonis in hunc orbem incidere non possunt: circa vilem patulumque orbem, the trite and obvious path, H.
    * * *
    circle; territory/region; sphere

    orbis terrarum -- world/(circle of lands)

    Latin-English dictionary > orbis

  • 15 anellus

    little ring, esp. finger ring

    Latin-English dictionary > anellus

  • 16 annulus

    I
    annula, annulum ADJ
    II
    ring; (anulus variant)

    annulus Piscatoris -- Pope's ring w/St. Peter casting net

    Latin-English dictionary > annulus

  • 17 clingo

    clingere, clinxi, clinctus V TRANS
    surround/encircle/ring; enclose; beleaguer; accompany; gird, equip; ring (tree)

    Latin-English dictionary > clingo

  • 18 persono

    I
    personare, personavi, personatus V TRANS
    make loud/continuous/pervasive noise/loud music; ring/resound; chant/shout out
    II
    personare, personui, personitus V TRANS
    make loud/continuous/pervasive noise/loud music; ring/resound; chant/shout out

    Latin-English dictionary > persono

  • 19 tinnio

    tinnire, tinnivi, tinnitus V INTRANS
    ring/clang/jangle (metal); ring (ears); utter a shrill/metallic sound

    Latin-English dictionary > tinnio

  • 20 Galidia elegans

    1. LAT Galidia elegans I. Geoffroy
    2. RUS кольцехвостый мунго m, полумангуст m
    3. ENG (Madagascar) ring-tailed mongoose, ring-tailed galidia
    4. DEU Ringelmungo m
    5. FRA galidie f à queue annelée

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Galidia elegans

См. также в других словарях:

  • ring — ring …   Dictionnaire des rimes

  • Ring 0 — Ring de Bruxelles Ring de Bruxelles …   Wikipédia en Français

  • Ring — Ring, n. [AS. hring, hrinc; akin to Fries. hring, D. & G. ring, OHG. ring, hring, Icel. hringr, DAn. & SW. ring; cf. Russ. krug . Cf. {Harangue}, {Rank} a row,{Rink}.] A circle, or a circular line, or anything in the form of a circular line or… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Ring — may refer to: Ring (jewellery), a decorative ornament worn on fingers, toes, or around the arm or neck Contents 1 Computing 2 Entertainment 3 …   Wikipedia

  • ring — [ riŋ ] n. m. • 1829; mot angl., proprt « cercle » 1 ♦ Vx Enceinte où se tenaient les parieurs dans les courses de chevaux. ♢ Vx Arène d un cirque. ⇒ piste. 2 ♦ (1850) Mod. Estrade carrée entourée de trois rangs de cordes, sur laquelle combattent …   Encyclopédie Universelle

  • ring — ring1 [riŋ] vi. rang or Now Chiefly Dial. rung, rung, ringing [ME ringen < OE hringan < IE echoic base * ker > RAVEN1, CREAK, L corvus, crow] 1. to give forth a clear, resonant sound when struck or otherwise caused to vibrate, as a bell …   English World dictionary

  • Ring — /ring/, n. a male given name. * * * I Circular band of gold, silver, or other precious or decorative material usually worn on the finger, but sometimes on the toes, the ears, or the nose. The earliest examples were found in the tombs of ancient… …   Universalium

  • ring — Ⅰ. ring [1] ► NOUN 1) a small circular band, typically of precious metal, worn on a finger. 2) a circular band, object, or mark. 3) an enclosed space in which a sport, performance, or show takes place. 4) a group of people or things arranged in a …   English terms dictionary

  • Ring — (r[i^]ng), v. t. [imp. {Rang} (r[a^]ng) or {Rung} (r[u^]ng); p. p. {Rung}; p. pr. & vb. n. {Ringing}.] [AS. hringan; akin to Icel. hringja, Sw. ringa, Dan. ringe, OD. ringhen, ringkelen. [root]19.] 1. To cause to sound, especially by striking, as …   The Collaborative International Dictionary of English

  • ring — RING, ringuri, s.n. 1. Estradă ridicată la o înălţime regulamentară, de formă pătrată şi împrejmuită cu corzi sprijinite pe patru stâlpi, unde se dispută gale de box. ♦ p. ext. Box. ♦ Platformă, estradă sau spaţiu special amenajat într un local,… …   Dicționar Român

  • Ring 2 — Données clés Réalisation Hideo Nakata Scénario Hiroshi Takahashi Acteurs principaux Miki Nakatani Hitomi Sato Kyoko Fukada Nanako Matsushima Pays d’origine …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»