-
1 pluvius
pluvius pluvius, a, um дождевой -
2 pluvius
pluvius, a, um (pluo), vom Regen herrührend, Regen verursachend ( bringend), regnerisch, Regen-, aqua (Ggstz. iugis aqua), Sall. u.a.: aquae, Cic.: rores, poet. = Regen, Hor.: caelum, Varro u. Apul.: tempestates, Cato: regio, Colum.: ventus, Hor.: Hyades, Verg.: Iuppiter, der regnen läßt (griech. Ζευς ὑέτιος), Tibull.: arcus, Hor.: dies, Colum.: aurum, Goldregen, Ov. – subst., pluvium, iī, n. = impluvium (w. s.), Ter. eun. 589 Fl.
-
3 pluvius
pluvius, a, um (pluo), vom Regen herrührend, Regen verursachend ( bringend), regnerisch, Regen-, aqua (Ggstz. iugis aqua), Sall. u.a.: aquae, Cic.: rores, poet. = Regen, Hor.: caelum, Varro u. Apul.: tempestates, Cato: regio, Colum.: ventus, Hor.: Hyades, Verg.: Iuppiter, der regnen läßt (griech. Ζευς ὑέτιος), Tibull.: arcus, Hor.: dies, Colum.: aurum, Goldregen, Ov. – subst., pluvium, iī, n. = impluvium (w. s.), Ter. eun. 589 Fl. -
4 pluvius
pluvius adj. [PLV-], rainy, bringing rain: Hyades, V.: Iuppiter, Tb.: aqua, rain-water, S.: aurum, a shower of gold, O. rores, rain, H.: arcus, rainbow, H.: frigus, a cold shower, V.—As subst n., the inner court of a dwelling: Venisse per pluvium, T.* * *pluvia, pluvium ADJrainy, causing or bringing rain -
5 pluvius
plŭvĭus, a, um, adj. [pluo], rainy, causing or bringing rain, rain- (class.): SI AQVA PLVVIA NOCET, rain-water, Fragm. XII. Tab.; cf.aquae,
Cic. Mur. 9, 22; id. Top. 9, 38:tempestates,
Cato, R. R. 2, 3:caelum,
Varr. R. R. 1, 13, 2:Hyades,
rain-bringing, Verg. A. 3, 516:venti,
Hor. C. 1, 17, 4:rores,
rain, id. ib. 3, 3, 56:arcus,
rainbow, id. A. P. 18:Juppiter,
who dispenses rain, Tib. 1, 8 (7), 26 (cf.:Juppiter uvidus,
Verg. G. 1, 418, and Zeus ikmaios):dies,
Col. 2, 15:caeli status,
id. 2, 10:nomen,
Plin. 2, 39, § 106.—Hence, subst.: plŭvĭum, ii, n., = impluvium, q. v., the inner court of a dwelling, Ter. Eun. 3, 5, 41. -
6 Pluvius
Pluvius m = римск. миф. бог, дару́ющий дождь (одно́ из имё́н Юпи́тера) -
7 Pluvius
m = римск. миф.бог, дарующий дождь ( одно из имён Юпитера) -
8 pluvius
a, um1) дождевой (aqua Cato, C, Sl); дождливый (dies Col; caelum Vr)arcus p. H — радуга2) ниспосылающий дождь ( Juppĭter Tib); приносящий дождь ( venti H) -
9 Pluvius
сущ.миф. римск. бог, дарующий дождь (одно из имен Юпитера) -
10 pluvius insurance
-
11 pluvius insurance
"дождливое" страхование: страхование от убытков от неблагоприятной погоды, напр., затяжного дождя, который сорвал то или иное мероприятие (США). -
12 pluvius insurance
Страхование: "дождливое" страхование (реже), дождевое страхование -
13 pluvius insurance
дождевое страхование;«дождливое» страхование (реже) -
14 jupiter pluvius
نام)خداي باران -
15 дождевое страхование
pluvius insuranceРусско-английский словарь по страхованию > дождевое страхование
-
16 pluvium
plŭvĭus, a, um, adj. [pluo], rainy, causing or bringing rain, rain- (class.): SI AQVA PLVVIA NOCET, rain-water, Fragm. XII. Tab.; cf.aquae,
Cic. Mur. 9, 22; id. Top. 9, 38:tempestates,
Cato, R. R. 2, 3:caelum,
Varr. R. R. 1, 13, 2:Hyades,
rain-bringing, Verg. A. 3, 516:venti,
Hor. C. 1, 17, 4:rores,
rain, id. ib. 3, 3, 56:arcus,
rainbow, id. A. P. 18:Juppiter,
who dispenses rain, Tib. 1, 8 (7), 26 (cf.:Juppiter uvidus,
Verg. G. 1, 418, and Zeus ikmaios):dies,
Col. 2, 15:caeli status,
id. 2, 10:nomen,
Plin. 2, 39, § 106.—Hence, subst.: plŭvĭum, ii, n., = impluvium, q. v., the inner court of a dwelling, Ter. Eun. 3, 5, 41. -
17 Iuppiter
Iuppiter (bessere Schreibart als Iūpiter), Genet. Iovis, m. (aus Dieu pater, urspr. Vok. = griech. Ζεῦ πάτερ), I) Jupiter, Sohn des Saturnus, Bruder Neptuns u. Plutos, Gemahl seiner Schwester Juno, der oberste Gott der röm. Staatsreligion (Iuppiter Capitolinus, Iuppiter Optimus Maximus), der Zeus der Griechen, Beherrscher des Himmels, der Tau, Regen, Schnee, Blitz und Donner sendet (dah. auch = »Himmel« im phys. Sinne, s. no II, B), Beschirmer des Staates, der Familie, des Hauses u. Hofes (dah. herceus, penetralis), dessen Begleiter u. Bote der Adler, Cic. Tim. 39; de nat. deor. 2, 42 sq.: I. altus (der Erhabene), Verg. Aen. 12, 141: I. Conservator, I. Custos, Tac. hist. 3, 74: I. Dictaeus, Min. Fel. 21, 2: I. Herceus, s. hercēus: I. pluvius (Ζευς ὑέτιος), Tibull. 1, 7, 26: I. uvidus (Ζευς ἰκμαιος), der befruchtende (weil er regnen läßt), Verg. georg. 1, 418. – Iovis satelles, v. Adler, Cic. poët. de div. 1, 106: ders. Iovis ales, Ov. art. am. 3, 420. – übtr., I. Stygius, v. Pluto, Verg. Aen. 4, 638. – Plur., Ioves quoque plures in priscis Graecorum litteris invenimus, Cic. de nat. deor. 3, 42: quasi tu nescias, repente ut emoriantur humani Ioves, Plaut. Cas. 334 sq. – II) übtr.: A) der Planet Jupiter, Cic. de nat. deor. 2, 52. Lucan. 10, 207. – B) = Himmel, Luft (vgl. Haupt opusc. 2, 171), sub Iove, unter freiem Himmel, Ov.: sub Iove frigido, Hor.: caeruleo Iove, Auct. Aetnae: malus, Ov.: metuendus, i.e. pluvius, Verg.: minax, Claud. – / Ungew. Genet. Sing. Iuppiteris u. Iuppitris, Caesell. Vind. b. Prisc. 6, 39 (dah. Akk. Plur. Iuppiteres u. Iupitros, Tert. ad nat. 1, 10 u. apol. 14): Dat. Sing. Iuppitri, Varro LL. 8, 33. Pompeii comm. (V) 187, 10: auch Iovei, Corp. inscr. Lat. 1, 56, u. Iove, ibid. 1, 1170 u. 1402. – Genet. Plur., Iovum od. Ioverum, nach Varro LL. 8, 74, od. Iovium, nach Prob. inst. art. 122, 20. – Die Nbf. Diespiter, Diovis u. Veiovis s. bes. Vgl. übh. Georges Lexik. d. lat. Wortf. S. 370 u. 371.
-
18 naß
naß, umidus (feucht, sowohl von dem, was von Wasserteilen durchdrungen ist, als auch von dem, was Feuchtigkeit mit sich führt, z.B. Wind). – udus. uvidus (naß, von dem, was scheinbar od. wirklich ganz aus Wasser od. andern flüssigen Teilen besteht). – madens. madidus (triefend, von dem, was auch von außen, an der Oberfläche naß ist). – aquā madefactus (mit Wasser naß gemacht, z.B. linteolum). – pluvius (zur Nässe u. zum Regen geneigt, von den Jahreszeiten, von der Witterung). – plenus aquae (voll Wasser, z.B. Schwamm). – viridis. virens (noch grün u. dah. naß, v. Holz). – über u. über, ganz n., permadefactus (z.B. pluviā od. imbre); aquā perfusus (mit Wasser ganz übergossen): von einem Regenschauer, obrutus nimbo (z.B. miles). – n. Winter, hiems pluviosa: n. Witterung, caeli status umidus od. uvidus od. pluvius; caelum pluvium: mit nassen Augen (d. i. weinend), lacrimans; cum lacrimis. – n. sein, auch madere: noch n. sein (v. Holze), virere (noch grün sein): n. werden, madescere; madefieri (z.B. pluviā, imbre); madidum reddi (z.B. aquā, sudore): über u. über, ganz n. werden, permadescere, permadefieri (beide z.B. pluviā, imbre): n. machen, auch madefacere, mit etw., alqā re: ganz, über u. über n. machen, totum madidum reddere; permadefacere (auch mit etw., alqā re).
-
19 arcus
arcŭs (arquus), ūs, m. (dat. et abl. plur. -ubus) [st2]1 [-] arc. [st2]2 [-] arc-en-ciel, iris. [st2]3 [-] arcade, arche, voûte, arc de triomphe. [st2]4 [-] arc de cercle, arc. - gén. arch. arqui Lucr. 5, 526; Cic. Nat. 3, 51; nom. plur. arci Varr. d. Non. 77, 12 --- fém. Enn. An. 409. - arcus intentus in aliquem: arc tendu contre qqn. - arcum dirigere in aliquem: diriger l'arc contre qqn. - arcus (pluvius): l'arc-en-ciel. - marmoreus arcus, Suet. Claud. 1: arc de triomphe en marbre. - voir hors site arcus.* * *arcŭs (arquus), ūs, m. (dat. et abl. plur. -ubus) [st2]1 [-] arc. [st2]2 [-] arc-en-ciel, iris. [st2]3 [-] arcade, arche, voûte, arc de triomphe. [st2]4 [-] arc de cercle, arc. - gén. arch. arqui Lucr. 5, 526; Cic. Nat. 3, 51; nom. plur. arci Varr. d. Non. 77, 12 --- fém. Enn. An. 409. - arcus intentus in aliquem: arc tendu contre qqn. - arcum dirigere in aliquem: diriger l'arc contre qqn. - arcus (pluvius): l'arc-en-ciel. - marmoreus arcus, Suet. Claud. 1: arc de triomphe en marbre. - voir hors site arcus.* * *Arcus, huius arcus, m. g. Une voulte.\Dicare arcum. Tacit. Desdier un arc triomphal.\Arcus. Virgil. Arc à fleiches.\Acer arcus. Virgil. Fort arc.\Aduncus arcus. Ouid. Courbé, comme quand il est tendu ou bendé.\Laxus. Silius. Desbendé.\Sinuatus. Ouid. Courbé, quand il est bendé, Arc bendé.\Adducere arcum. Virg. Bender l'arc, Entoiser dedens un arc.\Contentus arcus. Ouid. Bendé, Tendu.\Curuare arcum. Stat. Bender, Tendre.\Arcu tela dirigere. Horat. Tirer de l'arc, Descocher fleiches.\Expedire alimenta arcu. Tacit. Tuer à l'arc des bestes pour se nourrir.\Expellere sagittam arcu. Ouid. Descocher une sajette, ou fleiche.\Fallit arcus dexteram. Senec. Quand on ne frappe point ce à quoy on tiroit.\Flectere arcum coactis cornibus. Senec. Bender.\Intendere arcum. Senec. Bender.\Intentus arcus. Cic. Bendé.\Lentare arcum. Stat. Plier, Bender.\Lunare arcum. Ouid. Courber, Bender.\Petere aliquem arcu. Stat. Assaillir, ou Frapper.\Porrigere arcum. Ouid. Confesser estre vaincu, Rendre les armes.\Remissus arcus. Horat. Desbendé.\Retendere arcum. Stat. Desbender.\Retentus arcus. Ouid. Desbendé.\Sinuare patulos arcus. Ouid. Bender.\Tendere arcum. Horat. Bender.\Tendere aliquo arcum. Pers. Adresser vers quelque lieu.\Arcus dicitur in nubibus. Cic. L'arc au ciel.\Imbrifer arcus. Tibullus. Qui ameine la pluye. -
20 Iuppiter
Iuppiter (bessere Schreibart als Iūpiter), Genet. Iovis, m. (aus Dieu pater, urspr. Vok. = griech. Ζεῦ πάτερ), I) Jupiter, Sohn des Saturnus, Bruder Neptuns u. Plutos, Gemahl seiner Schwester Juno, der oberste Gott der röm. Staatsreligion (Iuppiter Capitolinus, Iuppiter Optimus Maximus), der Zeus der Griechen, Beherrscher des Himmels, der Tau, Regen, Schnee, Blitz und Donner sendet (dah. auch = »Himmel« im phys. Sinne, s. no II, B), Beschirmer des Staates, der Familie, des Hauses u. Hofes (dah. herceus, penetralis), dessen Begleiter u. Bote der Adler, Cic. Tim. 39; de nat. deor. 2, 42 sq.: I. altus (der Erhabene), Verg. Aen. 12, 141: I. Conservator, I. Custos, Tac. hist. 3, 74: I. Dictaeus, Min. Fel. 21, 2: I. Herceus, s. herceus: I. pluvius (Ζευς ὑέτιος), Tibull. 1, 7, 26: I. uvidus (Ζευς ἰκμαιος), der befruchtende (weil er regnen läßt), Verg. georg. 1, 418. – Iovis satelles, v. Adler, Cic. poët. de div. 1, 106: ders. Iovis ales, Ov. art. am. 3, 420. – übtr., I. Stygius, v. Pluto, Verg. Aen. 4, 638. – Plur., Ioves quoque plures in priscis Graecorum litteris invenimus, Cic. de nat. deor. 3, 42: quasi tu nescias, repente ut emoriantur humani Ioves, Plaut. Cas. 334 sq. – II) übtr.: A) der Planet Jupiter, Cic. de nat. deor. 2, 52. Lucan. 10, 207. – B) = Himmel, Luft (vgl. Haupt opusc. 2, 171), sub Iove, unter freiem Himmel, Ov.:————sub Iove frigido, Hor.: caeruleo Iove, Auct. Aetnae: malus, Ov.: metuendus, i.e. pluvius, Verg.: minax, Claud. – ⇒ Ungew. Genet. Sing. Iuppiteris u. Iuppitris, Caesell. Vind. b. Prisc. 6, 39 (dah. Akk. Plur. Iuppiteres u. Iupitros, Tert. ad nat. 1, 10 u. apol. 14): Dat. Sing. Iuppitri, Varro LL. 8, 33. Pompeii comm. (V) 187, 10: auch Iovei, Corp. inscr. Lat. 1, 56, u. Iove, ibid. 1, 1170 u. 1402. – Genet. Plur., Iovum od. Ioverum, nach Varro LL. 8, 74, ob. Iovium, nach Prob. inst. art. 122, 20. – Die Nbf. Diespiter, Diovis u. Veiovis s. bes. Vgl. übh. Georges Lexik. d. lat. Wortf. S. 370 u. 371.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Iuppiter
См. также в других словарях:
Pluvĭus — (lat., »Regenspender«), röm. Beiname des Jupiter (griech. Zeus Hyëtios) … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Pluvius — Pluvĭus (lat.), Regenspender, Beiname des Jupiter … Kleines Konversations-Lexikon
PLUVIUS — Iuppiter dictus est, quod Athenis esset simulacrum a Iove pluviam precantis. Tibullus, l. 1. El. 7. v. 25. Te propter nullos tellus tua pestulat imbres, Arida nec Pluvio supplicat herba Iovi. De Aegypto loquitur, quae, teste Claudianô: Terra suis … Hofmann J. Lexicon universale
Pluvius — In Roman mythology, Jupiter Pluvius was the reliever of droughts. See Jupiter (god) for more details. The name could also be used to describe the Hyades.In Frank O Connor s Guest s of the Nation The old woman blames the drought entirely on… … Wikipedia
Pluvius (Mythologie) — Pluvius (Mythologie), ein römischer Beiname des Zeus, daher Jupiter Pluvius der regnende Gott, wie Ambrios bei den Griechen. Man bildete ihn geflügelt ab ohne Leib, von Haupt und Flügeln Fluth auf die Länder träufelnd. –ch– … Damen Conversations Lexikon
pluvius insurance — noun Insurance cover taken out eg by the organizer of a fête against loss of takings due to rain • • • Main Entry: ↑pluvial … Useful english dictionary
Pluvius — Plu|vi|us <lateinisch> (Beiname Jupiters) … Die deutsche Rechtschreibung
Pluvius — … Useful english dictionary
Jupiter Pluvius — [plo͞o′vē əs] n. 〚L, lit., Jupiter who brings rain: pluvius, rainy < pluere, to rain: see PLUVIAL〛 Jupiter regarded as the giver of rain * * * … Universalium
Jupiter Pluvius — [plo͞o′vē əs] n. [L, lit., Jupiter who brings rain: pluvius, rainy < pluere, to rain: see PLUVIAL] Jupiter regarded as the giver of rain … English World dictionary
Jupiter pluvius — Jupiter pluvius, s. Jupiter, S. 379, und Regenmacher … Meyers Großes Konversations-Lexikon