-
1 obsecratio
obsecrātio, ōnis, f. (obsecro), das Bitten um Gottes willen, das Beschwören, das flehentliche Bitten, das Flehen (griech. ἱκεσία), I) im allg.: obs. illa iudicum per carissima pignora, Quint. 6, 1, 33: prece et obsecratione humili ac supplici uti, Cic. de inv. 1, 22: alcis obsecrationem repudiare, Cic. Font. 38: summis obsecrationibus monere, ne etc., Iustin. 24, 8, 7. – als Redefigur, Cic. de or. 3, 205. – II) insbes.: A) das öffentliche Gebet, verb. procurationes et obs., Cic. de har. resp. 63: supplicatio per omnia pulvinaria et obsecratio in unum diem indicta, Liv. 27, 11, 6; vgl. 26, 23, 6: obsecratio a populo duumviris praeeuntibus est facta, Liv. 4, 11, 5; vgl. 31, 9, 6. – B) die Beteuerung unter Anrufung Gottes; Plur. b. Iustin. 24, 2, 5 (Ruehl execr.).
-
2 obsecratio
obsĕcrātĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] prières publiques et solennelles. [st2]2 [-] serment avec imprécations. [st2]3 [-] prières instantes, supplications. [st2]4 [-] obsécration (t. de rhét.).* * *obsĕcrātĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] prières publiques et solennelles. [st2]2 [-] serment avec imprécations. [st2]3 [-] prières instantes, supplications. [st2]4 [-] obsécration (t. de rhét.).* * *Obsecratio, Verbale. Cic. Priere affectueuse, Obsecration. -
3 obsecratio
obsecrātio, ōnis, f. (obsecro), das Bitten um Gottes willen, das Beschwören, das flehentliche Bitten, das Flehen (griech. ἱκεσία), I) im allg.: obs. illa iudicum per carissima pignora, Quint. 6, 1, 33: prece et obsecratione humili ac supplici uti, Cic. de inv. 1, 22: alcis obsecrationem repudiare, Cic. Font. 38: summis obsecrationibus monere, ne etc., Iustin. 24, 8, 7. – als Redefigur, Cic. de or. 3, 205. – II) insbes.: A) das öffentliche Gebet, verb. procurationes et obs., Cic. de har. resp. 63: supplicatio per omnia pulvinaria et obsecratio in unum diem indicta, Liv. 27, 11, 6; vgl. 26, 23, 6: obsecratio a populo duumviris praeeuntibus est facta, Liv. 4, 11, 5; vgl. 31, 9, 6. – B) die Beteuerung unter Anrufung Gottes; Plur. b. Iustin. 24, 2, 5 (Ruehl execr.).Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > obsecratio
-
4 obsecratio
obsecrātio, ōnis f. [ obsecro ]1) настоятельные просьбы, мольба, заклинание (obsecratione humĭli uti C; obsecrationem alicujus repudiare C) -
5 obsecrātiō
obsecrātiō ōnis, f [obsecro], a beseeching, imploring, supplication, entreaty: eius.—As a rhetorical figure, C.— A public prayer: a populo facta, L.—Plur., C.* * *supplication, entreaty; public act of prayer -
6 obsecratio
obsĕcrātĭo, ōnis, f. [obsecro].I.In gen., a beseeching, imploring, supplication, entreaty (class.):II.prece et obsecratione humili uti,
Cic. Inv. 1, 16, 22; id. Font. 17, 39:judicum,
addressed to the judges, Quint. 6, 1, 33:percipe obsecrationem meam,
Vulg. Psa. 142, 1:fit ad Deum pro illis,
id. Rom. 10, 1.—In partic.A.An asseveration, protestation, accompanied by an invocation of the gods or of religious things, Gr. deêsis, Cic. de Or. 3, 53, 105; cf. Just. 24, 2, 5; cf. Macr. S. 1, 6, 13.—B.A public prayer:obsecrationem indicere,
Liv. 27, 11; id. 4, 21; 26, 23; 31, 9; Cic. Har. Resp. 28 fin.:habere,
Suet. Caes. 22. -
7 obsecratio
obsecratio, onis, f., supplication, prayer. -
8 obsecratio
1) умаливание, неотступная просьба (Vat. § 35). 2) молебствие: religio anniversariae obsecrationis, для обоз. Пасхи (1. 7 C. Th. 9, 38).Латинско-русский словарь к источникам римского права > obsecratio
-
9 Заклинание
- obsecratio; cantio; carmen; -
10 Bitten [2]
Bitten, das, I) Ansuchen um etwas: preces (die Bitten). – rogatio u. im Abl. rogatu (das bittende Ansprechen). – flagitatio. efflagitatio (heftiges, ungestümes B.). – obsecratio. obtestatio (inständiges u. flehentliches). – humilis obsecratio (fußfälliges). – precatio (Gebet zu Gott). – deprecatio (Fürbitte, um etw. abzuwenden, z. B. wegen einer Gefahr, periculi; dann = um Verzeihung, z. B. wegen einer Tat, alcis facti). – auf jmds. B., alcis rogatu; alqo rogante; ab alqo rogatus; alcis precibus adductus od. motus; alqo deprecatore (auf jmds. Fürbitte): auf dein beständ iges B., coactus tuis assiduis vocibus. – oft ist »auf jmds. B.« auch durch eine Wendungmit dem Partiz. Präs. der unter »bitten« angeführten Verba zu geben, z. B. jmdm. die Schwester auf sein B. zur Frau geben, sororem dare alci petenti od. precanti. – durch B., precando; precario: sich aufs B. legen, orare coepisse; ad preces decurrere. – II) Einladung: invitatio u. im Abl. invitatu. – vocatus (das Rufen, Rufenlassen).
-
11 humilitas
humilitās, ātis, f. (humilis), I) die Niedrigkeit im Ggstz. zur Höhe, arborum, Sall.: navium, Caes.: animalium, kleine Statur, Cic.: siderum, niedere Stand, Cic. – meton., die Niederung, cum supra saxa perpetua sint, infra humilitas pruinosa, Eumen. grat. act. 6, 8. – II) übtr.: A) die Niedrigkeit des Standes, generis, Sall.: natalium, Plin.: alcis humilitatem despicere, jmds. niedrigen Ursprung verachten, Cic. – die Schwäche des Ansehens, der Macht, die Unbedeutendheit, geringe Macht, Ohnmacht, Erniedrigung, Caes. u.a.: Ggstz. amplitudo, Quint. – v. Dingen = die Geringfügigteit, h. rerum, Plin. – B) (= ταπείνωσις) v. der Gemütsstimmung: a) die Niedergeschlagenheit, Verzagtheit, habet humilitatem metus, etwas Niederdrückendes, Cic. Tusc. 3, 27. – b) das gedrückte, unterwürfige, demütige Wesen, die Gedrücktheit, die scheinbare Demut (Ggstz. magnificentia, arrogantia, superbia), saepe magnificentia plus proficit quam humilitas et obsecratio, Cic.: et deiecto (capite) humilitas et supino arrogantia ostenditur, Quint.: causam dicentium, Liv.: asinorum, Plin. – als Tugend, Demut, animi, Lact.: alcis, Sulpic. Sev.
-
12 anflehen
anflehen, jmd., implorare alqm (mit Tränen und flehentlichjmd. um seinen Beistand bitten). – supplicare alci od. supplicem esse alci. se alci supplicem abicere (auf den Knien jmd. um seine Gnade, seinen Beistand bitten). – obsecrare, obtestari alqm (jmd. bei allem, was heilig ist, was ihm teuer ist, um Gottes willen bitten). – jmd. um etwas a., implorare alqd (z. B. auxilium) ab alqo; u. implorare alqm in od. ad alqd (z. B. in od. ad auxilium); voce supplici postulare alqd ab alqo; exposcere alqd ab alqo (übh. dringend von jmd. fordern, z. B. ab dis victoriam). – Götter u. Menschen a., deûm atque hominum fidem implorare. – Anflehen, das, - ung, die, imploratio; obsecratio; obtestatio.
-
13 Beschwörung
Beschwörung, I) Bekräftigung durch einen Eid: iusiurandum. – II) inständiges Bitten: obtestatio; obsecratio.
-
14 flehen
flehen, zu jmd., alci supplicare, für oder um etwas, pro alqa re. – zu jmd. s., daß er etc., alqm supplicibus verbis orare (demütig bitten) od. ab alqo precibus infimis petere (in den unterwürfigsten Ausdrücken bitten), ut etc.; alqm obsecrare (bei allem, was einem heilig ist, bitten) od. obtestari (unter Anrufung der Götter zu Zeugen bitten), ut etc. Vgl. »beten, anflehen«. – Flehen, das, obsecratio. obtestatio (das Bitten um Gottes willen, bei allem, was einem teuer ist). – preces supplices (fußfällige, demütige Bitten). – inständiges F., precum constantia: preces infimae (Bittenin den unterwürfigsten Ausdrücken).
-
15 humilitas
humilitās, ātis, f. (humilis), I) die Niedrigkeit im Ggstz. zur Höhe, arborum, Sall.: navium, Caes.: animalium, kleine Statur, Cic.: siderum, niedere Stand, Cic. – meton., die Niederung, cum supra saxa perpetua sint, infra humilitas pruinosa, Eumen. grat. act. 6, 8. – II) übtr.: A) die Niedrigkeit des Standes, generis, Sall.: natalium, Plin.: alcis humilitatem despicere, jmds. niedrigen Ursprung verachten, Cic. – die Schwäche des Ansehens, der Macht, die Unbedeutendheit, geringe Macht, Ohnmacht, Erniedrigung, Caes. u.a.: Ggstz. amplitudo, Quint. – v. Dingen = die Geringfügigteit, h. rerum, Plin. – B) (= ταπείνωσις) v. der Gemütsstimmung: a) die Niedergeschlagenheit, Verzagtheit, habet humilitatem metus, etwas Niederdrückendes, Cic. Tusc. 3, 27. – b) das gedrückte, unterwürfige, demütige Wesen, die Gedrücktheit, die scheinbare Demut (Ggstz. magnificentia, arrogantia, superbia), saepe magnificentia plus proficit quam humilitas et obsecratio, Cic.: et deiecto (capite) humilitas et supino arrogantia ostenditur, Quint.: causam dicentium, Liv.: asinorum, Plin. – als Tugend, Demut, animi, Lact.: alcis, Sulpic. Sev.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > humilitas
-
16 humilis
humilis e, adj. with comp. and sup. [humus], low, lowly, small, slight: casae, V.: salictum, Iu.: ea quae sunt humiliora: humilior munitio, Cs.: (naves) humiliores quam, etc., Cs.: domus, H.: Forentum, in the plain, H.: (avis) humilis volat, flies low, V.: fossa, shallow, V.—Fig., low, base, mean, humble, obscure, poor, needy, insignificant: homines: humillimus homo de plebe, L.: humiliores possessionibus expellere, Cs.: satis superque, L.: Cleonae, O.: ex humili loco ad dignitatem perducere, Cs.: res: ars: vestitus, N.: agna, poor, H.: domus, Iu.—As subst n.: ex humili potens, obscurity, H.: Quales ex humili Extollit fortuna, Iu.—Of language, low, common, colloquial: sermo: verbum: humili modo loqui, H.—Of character, low, lowly, mean, base, abject: apparitor: Non humilis mulier, H.: obsecratio: pavor, V.* * *humile, humilior -or -us, humillimus -a -um ADJlow, lowly, small, slight, base, mean, humble, obscure, poor, insignificant -
17 obsécration
f. (lat. obsecratio) заклинание, настоятелна молба. -
18 Мольба
- deprecatio; precatus,-us,m; preces,-um,f; obsecratio; obtestatio; -
19 Открытие
- apertio (templi); obsecratio; inventio; inventum; inventus; repertus; -
20 gratulatio
grātŭlātĭo, ōnis, f. [id.], a manifestation of joy; a wishing joy, congratulation; a rejoicing, joy (class.).I.In gen., constr. usu. with gen. or absol.:II.nuntiatur mihi, tantam isti gratulationem esse factam, ut, etc.,
Cic. Verr. 1, 8, 21:gratulationes habere,
id. Mil. 35, 98:unius diei,
id. Pis. 3, 7:laudis nostrae gratulatio tua,
id. Att. 1, 17, 6: quam (imaginem parentis sui) paucis ante diebus laureatam in sua gratulatione conspexit, during the congratulations made to him (on account of obtaining the consulship), id. Mur. 41, 88:cum gratulatione ac favore ingenti populi,
Liv. 4, 24, 7:inter gratulationes amicorum,
Suet. Ner. 6:(signum Dianae) in suis antiquis sedibus summa cum gratulatione civium et laetitia reponitur,
Cic. Verr. 2, 4, 34, § 74; cf.:quanta gratulatio consecuta est!
id. Fl. 39, 98:hic parenti suo... solatio in laboribus, gratulationi in victoria fuit,
id. Mur. 5, 12.—(Acc. to gratulor, II.) A religious festival of joy and thanksgiving, a public thanksgiving (= supplicatio, obsecratio):gratulatio, quam tuo nomine ad omnia deorum templa fecimus,
Cic. Fam. 11, 18 fin.:is supplicationem mihi decrevit... qui quaestori gratulationem decrevit,
id. Cat. 4, 5, 10; cf.:ceteris bene gestā, mihi uni conservatā re publicā gratulationem decrevistis,
id. ib. 4, 10, 20:diis immortalibus non erat exigua eadem gratulatio,
id. Prov. Cons. 11, 26:gratae nostrae diis immortalibus gratulationes erunt,
id. Phil. 14, 3, 7:tum patefacta gratulationi omnia in urbe templa,
Liv. 30, 40, 4 Weissenb. (al patuere, facta gratulatione):civitatem in supplicationibus ac gratulationibus esse,
id. 8, 33, 20.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Obsecratio — • Obsecratio, см. Suppiicatio, Общественная молитва … Реальный словарь классических древностей
obsecratio — index entreaty Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
Obsecratio — Die Obsecratio ist eine Satzfigur bzw. Gedankenfigur und bezeichnet eine flehentliche Bitte. Sie taucht oft in der Form „um ... willen“ auf. Beispiele Um Himmels Willen, nein! Um Gottes Willen! Beim Teutates! Siehe auch Rhetorik Wortfigur… … Deutsch Wikipedia
obsecratio — (s.f.) Si tratta di una implorazione ( deprecatio), di una richiesta manifesta di assistenza in una situazione difficile. ossecrazione … Dizionario di retorica par stefano arduini & matteo damiani
obsécration — [ ɔpsekrasjɔ̃ ] n. f. • XIIIe; lat. obsecratio ♦ Relig. Prière par laquelle on implore Dieu, on conjure qqn au nom de Dieu. ⇒ déprécation, supplication. « Quant aux incursions diaboliques, on ne les refoule qu après de persistantes obsécrations » … Encyclopédie Universelle
obsecraţie — OBSECRÁŢIE, obsecraţii, s.f. Figură retorică prin care oratorul imploră ajutorul zeilor sau al oamenilor. [Var: obsecraţiúne s.f.] – Din fr. obsecration, lat. obsecratio, onis. Trimis de laurap, 14.11.2002. Sursa: DEX 98 obsecráţie s. f. (sil.… … Dicționar Român
Satzfigur (Sprache) — Die Satzfiguren bilden einen Teil der Stilmittel oder Rhetorischen Figuren. Sie bezeichnen alle Stilmittel, die eine besondere syntaktische Struktur hervorrufen, also den Satz als Ganzes verändern. Stilmittel Folgende Stilmittel lassen sich den… … Deutsch Wikipedia
obsecración — ► sustantivo femenino RELIGIÓN Ruego o petición que, por lo general, se suele hacer conjurando a la divinidad. SINÓNIMO ruego * * * obsecración (del lat. «obsecratĭo», deprecación) f. *Ruego. * * * obsecración. (Del lat. obsecratĭo, deprecación) … Enciclopedia Universal
OBSECRARE — alium est devovere, h. e. diris ac imprecatiotionibus defigere et devincire, cuius contrarium resecrare, ut ex Corn. Nepote in Alcibiade c. 6. patet. Graeci ἀναθεματίζειν vocant, de qua voce supra. Hinc Obsecratio, in Gloss. MSS. Matricis… … Hofmann J. Lexicon universale
obsecration — ob se*cra tion ([o^]b s[ e]*kr[=a] sh[u^]n), n. [L. obsecratio: cf. F. obsecration.] 1. The act of obsecrating or imploring; as, the obsecrations of the Litany, being those clauses beginning with By. Bp. Stillingfeet. Shipley. [1913 Webster] 2.… … The Collaborative International Dictionary of English
Canon of the Mass — (Latin: Canon Missæ , Canon Actionis ) is the name given in the Roman Missal, from the first typical edition of Pope Pius V in 1570 to that of Pope John XXIII in 1962, to the part of the Mass of the Roman Rite that begins after the Sanctus with… … Wikipedia