-
1 numen
numen -
2 numen
numen -
3 numen
nūmen, inis, n. (= nuimen v. nuo), der durch die Neigung des Hauptes angedeutete Wink, Wille, das Geheiß, bes. eines Gebietenden, I) im allg.: numen nomenque mentis, Lucr.: n. dominae, Ov.: n. vestrum (des röm. Volkes), Cic.: magnum n. senatus, Cic.: annuite P. C. nutum numenque vestrum et iubete etc., Liv. – II) insbes., von der Gottheit: a) der Wille, das Geheiß einer Gottheit, quod sit summi rectoris ac domini numen, quod consilium, quae voluntas, Cic.: deus, cuius numini parent omnia, Cic.: numen interdictumque deorum immortalium, Cic.: numine sine meo, gegen meinen W., Verg.: numine vestro, mit eurer Einwilligung, Verg.: movisse numen deos, Liv.: mundum censent regi numine deorum, Cic.: neglecto numine divûm, mit Hintansetzung des Willens (der Satzung) der Götter, Catull. – v. mehreren Willensäußerungen einer Gottheit im Plur., Iovis numina, Phoebi numina, Verg. – v. dem Willen des Kaisers, Caesareum numen, Ov. – b) das Walten der Gottheit = die wirkende, waltende Macht der Gottheit, die göttliche Schickung, die göttliche Wundermacht, das göttliche Walten u. Wirken und die in ihrem Walten u. Wirken sich offenbarende Göttlichkeit, Hoheit, Majestät, u. meton., die Gottheit selbst in ihrem Walten u. Wirken, das göttliche Wesen (wie im Griechischen δαίμων, während deus, wie θεός, die Gottheit als Person), α) von wirklichen Gottheiten: qui nullam vim esse ducit numenve divinum, Cic.: di praesentes suo numine atque auxilio urbis tecta defendunt, Cic.: nives glaciat puro numine Iuppiter, Hor.: inimica Troiae numina magna deûm, das gegen Troja feindselige mächtige Walten der Götter, Verg.: und im Plur. von einer Gottheit, Amor, tua numina posco, Verg.: numina Dianae, Hor.: numina casta deae, Orest. tr. – v. der Gottheit selbst, n. Iunonis, numen sanctum, Verg.: conversa numina, pia numina, Verg.: simulacra numinum, Plin. ep. 10, 96 (97), 5: ubi suae famae parci numina noluerunt, Augustin. de civ. dei 2, 9 extr. – β) v. röm. Kaiser u. v. Personen aus der Kaiserfamilie, sibi maledici in illis, suam divinitatem (Gottheit), suum numen (Hoheit) violari interpretabatur, Plin. pan. – nusquam ut deo, nusquam ut numini (höherem Wesen) blandiamur, Plin. pan.: violatum numen Augusti, die göttliche Hoheit, Tac.: numen Drusillae, Gottheit, Suet.: fortunam et deos et numen (Schutzgeist, Genius) Othonis adesse, Tac. – γ) v. den Manen geliebter Pers., Ov., Quint. u.a.; s. Spalding Quint. 6. praef. 10. – δ) übtr., v. Lebl.: quanta potestas, quanta maiestas, quantum denique numen (göttl. Walten) sit historiae, Plin. ep. 9, 27, 1. – Vgl. über den ganzen Artikel Jahn Verg. Aen. 1, 8. p. 434 sqq. – / Lucr. 2, 632 u. 4, 174 (179) Bernays u. Lachmann momine.
-
4 numen
nūmen, inis, n. (= nuimen v. nuo), der durch die Neigung des Hauptes angedeutete Wink, Wille, das Geheiß, bes. eines Gebietenden, I) im allg.: numen nomenque mentis, Lucr.: n. dominae, Ov.: n. vestrum (des röm. Volkes), Cic.: magnum n. senatus, Cic.: annuite P. C. nutum numenque vestrum et iubete etc., Liv. – II) insbes., von der Gottheit: a) der Wille, das Geheiß einer Gottheit, quod sit summi rectoris ac domini numen, quod consilium, quae voluntas, Cic.: deus, cuius numini parent omnia, Cic.: numen interdictumque deorum immortalium, Cic.: numine sine meo, gegen meinen W., Verg.: numine vestro, mit eurer Einwilligung, Verg.: movisse numen deos, Liv.: mundum censent regi numine deorum, Cic.: neglecto numine divûm, mit Hintansetzung des Willens (der Satzung) der Götter, Catull. – v. mehreren Willensäußerungen einer Gottheit im Plur., Iovis numina, Phoebi numina, Verg. – v. dem Willen des Kaisers, Caesareum numen, Ov. – b) das Walten der Gottheit = die wirkende, waltende Macht der Gottheit, die göttliche Schickung, die göttliche Wundermacht, das göttliche Walten u. Wirken und die in ihrem Walten u. Wirken sich offenbarende Göttlichkeit, Hoheit, Majestät, u. meton., die Gottheit selbst in ihrem Walten u. Wirken, das göttliche Wesen (wie im Griechischen δαίμων, während deus, wie θεός,————die Gottheit als Person), α) von wirklichen Gottheiten: qui nullam vim esse ducit numenve divinum, Cic.: di praesentes suo numine atque auxilio urbis tecta defendunt, Cic.: nives glaciat puro numine Iuppiter, Hor.: inimica Troiae numina magna deûm, das gegen Troja feindselige mächtige Walten der Götter, Verg.: und im Plur. von einer Gottheit, Amor, tua numina posco, Verg.: numina Dianae, Hor.: numina casta deae, Orest. tr. – v. der Gottheit selbst, n. Iunonis, numen sanctum, Verg.: conversa numina, pia numina, Verg.: simulacra numinum, Plin. ep. 10, 96 (97), 5: ubi suae famae parci numina noluerunt, Augustin. de civ. dei 2, 9 extr. – β) v. röm. Kaiser u. v. Personen aus der Kaiserfamilie, sibi maledici in illis, suam divinitatem (Gottheit), suum numen (Hoheit) violari interpretabatur, Plin. pan. – nusquam ut deo, nusquam ut numini (höherem Wesen) blandiamur, Plin. pan.: violatum numen Augusti, die göttliche Hoheit, Tac.: numen Drusillae, Gottheit, Suet.: fortunam et deos et numen (Schutzgeist, Genius) Othonis adesse, Tac. – γ) v. den Manen geliebter Pers., Ov., Quint. u.a.; s. Spalding Quint. 6. praef. 10. – δ) übtr., v. Lebl.: quanta potestas, quanta maiestas, quantum denique numen (göttl. Walten) sit historiae, Plin. ep. 9, 27, 1. – Vgl. über den ganzen Artikel Jahn Verg. Aen. 1, 8. p. 434 sqq. – ⇒ Lucr. 2, 632 u. 4, 174 (179) Bernays u. Lachmann momine. -
5 numen
numĕn, ĭnis, n. [nuo] - cf. gr. νεύω (= nuo). [st1]1 [-] signe de tête, mouvement de tête (manifestant la volonté). - quatientes numine cristas, Lucr.: secouant leurs aigrettes par le mouvement de la tête. [st1]2 [-] volonté, injonction. - numen mentis, Lucr. 3, 144: la volonté de l'esprit. - Cic. Quir. 18; Phil. 3, 32. [st1]3 [-] volonté divine, puissance agissante de la divinité. - Cic. Div. 1, 120; Verr. 4, 107, etc. [st1]4 [-] la divinité, la puissance divine; un dieu, une déesse, une divinité. - numina sancta Palladis precari, Virg. En. 3: invoquer les grrandes divinités. - simulacra numinum, Tac. An. 1: les statues des divinités. - per illos manes, numina mei doloris, Quint. 6 prooem. § 10: au nom de ces mânes, divinités qu'honore ma douleur. - au fig. numen historiae, Plin. Ep. 9, 27, 1: la puissance divine de l'histoire.* * *numĕn, ĭnis, n. [nuo] - cf. gr. νεύω (= nuo). [st1]1 [-] signe de tête, mouvement de tête (manifestant la volonté). - quatientes numine cristas, Lucr.: secouant leurs aigrettes par le mouvement de la tête. [st1]2 [-] volonté, injonction. - numen mentis, Lucr. 3, 144: la volonté de l'esprit. - Cic. Quir. 18; Phil. 3, 32. [st1]3 [-] volonté divine, puissance agissante de la divinité. - Cic. Div. 1, 120; Verr. 4, 107, etc. [st1]4 [-] la divinité, la puissance divine; un dieu, une déesse, une divinité. - numina sancta Palladis precari, Virg. En. 3: invoquer les grrandes divinités. - simulacra numinum, Tac. An. 1: les statues des divinités. - per illos manes, numina mei doloris, Quint. 6 prooem. § 10: au nom de ces mânes, divinités qu'honore ma douleur. - au fig. numen historiae, Plin. Ep. 9, 27, 1: la puissance divine de l'histoire.* * *Numen, numinis, pen. cor. neut. gen. Virgil. La volunté et puissance de Dieu.\Cultores numinis. Ouid. Adorateurs de Dieu.\Conscia numina veri. Virgil. Les dieux qui scavent bien si lon dit vray ou non.\Diuinum numen. Cic. La puissance divine.\Praesens et propitium alicui numen. Quintil. Favorizant.\Ibi praesens Dei numen maxime fuit. Liu. Dieu y a bien monstré sa puissance. Bud.\Numen. Virgil. Dieu. -
6 numen
nūmen, ĭnis, n. [for nuimen, root nu-; Gr. neuô, nod; Lat. nuo in re-nuo, etc], prop., a nodding with the head, a nod: numen quasi nutus dei ac potestas dicitur, Paul. ex Fest. p. 173 Müll.—Hence, trop., a nod, i. e. command, will.* I.In gen.:II.ad numen mentis momenque moveri,
Lucr. 3, 144 (but id. 2, 632, and 4, 179, the correct reading is momine, v. Lachm.).—In partic., the divine will, the will or power of the gods, divine sway (the class. signif. of the word):B.numen dicunt esse imperium, dictum ab nutu: numina sunt, quojus imperium maximum esse videatur,
Varr. L. L. 7, § 85 Müll.:deo, cujus numini parent omnia,
Cic. Div. 1, 53, 120:multa saepe prodigia vim ejus (Cereris) numenque declarant,
id. Verr. 2, 4, 49, § 107:di inmortales suo numine atque auxilio sua templa atque urbis tecta defendunt,
id. Cat. 2, 13, 29:numen interdictumque deorum immortalium,
id. Pis. 21, 48: nox et Diana, Nunc, nunc adeste, nunc in hostiles domos Iram atque numen vertite, Hor. Epod. [p. 1225] 5, 54.—To Fortune:nullum numen abest, si sit prudentia,
Juv. 10, 365.—Hence, transf., of the will, might, authority of powerful persons:flectere tenta Caesareum numen, numine, Bacche, tuo,
Ov. Tr. 5, 3, 45; cf. id. P. 4, 13, 24:annuite, Patres Conscripti, nutum numenque vestrum invictum Campanis,
Liv. 7, 30; cf.:quanta potestas, quanta majestas, quantum denique numen, sit historiae,
Plin. Ep. 9, 27, 1.—Godhead, divinity, deity, divine majesty, etc.:numina Palladis,
Verg. A. 3, 543:per Dianae numina,
Hor. Epod. 17, 3:venerantur numina nymphae, Mygdonidesque nurus,
Ov. M. 6, 44:audis... positas ut glaciet nives Puro numine Juppiter,
Hor. C. 3, 10, 8.—Concr., a divinity, deity, a god, goddess:caeleste numen,
Liv. 1, 21, 1; Val. Max. 2, 4, 4; 5, 1, 3; Amm. 19, 1, 4:summum,
Sen. Q. N. 7, 30, 4; Amm. 15, 8, 9; 17, 7, 3 al.:templa et effigies numinum,
Tac. A. 1, 10; 1, 73; 3, 71; 15, 45; Suet. Calig. 22:nos magna precati Numina,
Verg. A. 3, 634:si quem Numina laeva sinunt,
id. G. 4, 7:promissaque numine firmat,
i. e. by calling a god to witness, by an oath, Ov. M. 10, 430:vadimus immixti haud numine nostro,
the divinity not with us, Verg. A. 2, 396, cf. sqq.:hospes numinis Idaei,
Juv. 3, 138:in contumeliam numinum,
Plin. Pan. 11:Titus numinibus aequatus est,
id. ib. 35:numinis loco habere,
Tac. G. 8:numina quibus sacrificabat,
Val. Max. 5, 10, ext. 2:ea numina, i. e. Apollo and Diana,
Tac. A. 3, 61; Plin. 4, 7, 12, § 25; 18, 13, 35, § 132.—Of the manes of a beloved person:juro per illos manes, numina mei doloris,
Quint. 6 prooem. § 10 Spald. -
7 nūmen
nūmen inis, n [2 NV-], a nod ; hence, a command, will, authority: magnum numen unum et idem sentientis senatūs: Caesareum, O.: adnuite, P. C., nutum numenque vestrum Campanis, L.— The divine will, power of the gods, divine sway, supreme authority: deo, cuius numini parent omnia: di suo numine sua templa defendunt: Nullum numen habes, si sit prudentia (to Fortune), Iu.— God-head, divinity, deity, divine majesty: deorum inmortalium numen placare, Cs.: numina Palladis, V.: per Dianae numina, H.— A divinity, deity, god, goddess: caeleste, L.: Numina laeva, V.: promissaque numine firmat, i. e. by calling to witness, O.: Vadimus haud numine nostro, unpropitious, V.: hospes numinis Idaei, Iu.: numinis loco habere, Ta.: violatum Augusti, Ta.— Sing collect.: sorores vocat, inplacabile numen, O.* * *divine will, divinity; god -
8 numen
numen numen, inis n кивок, знак согласия -
9 numen
numen numen, inis n воля, мановение -
10 numen
-
11 numen
nūmen, inis n. [ nuo ]1) кивок, знак согласия (n. interdictumque deorum C)2) мановение, воля, повеление (n. dominae O; numĭni alicujus parēre C)suum nutum numenque annuĕre L — дать своё согласие, изъявить свою волюnumine vestro V с — вашего согласия3) воля или могущество богов ( nihil sine numine dei geritur Nep)4) божество, бог ( simulacra numinum PJ)numina vagantia Ap — блуждающие божества, т. е. планеты5) изображение или статуя бога ( numina divum V)7) знак божественного могущества (magnum et memorabile n. V)8) духи дорогих покойников, маны O, Q etc.9) преим. pl. изречение оракула V -
12 numen
-
13 Numen
-
14 numen
m.1 inspiration, muse (Formal).2 numen, presiding divinity of the place.* * *1 literal muse\numen poético poetic inspiration* * *SM1) (Literat) (=inspiración) inspiration2) (=deidad) numen* * *a) (Mit) numenb) tbnumen poético — (liter) poetic inspiration
* * *a) (Mit) numenb) tbnumen poético — (liter) poetic inspiration
* * *1 ( Mit) numen2tb numen poético ( liter); poetic inspiration* * *numen nm1. [deidad] numen* * *numen nm: poetic muse, inspiration -
15 numen
-
16 numen
божество имя существительное: -
17 numen
iz. (Mit.) numen, deity -
18 numen
s.1 inspiración creativa, veta de inspiración.2 numen, divinidad que preside el lugar. (plural numina) -
19 númen
noun "west, the way of the sunset" SA:andúnë, cf. NDŪ, MEN; capitalized Númen under SA:men and in CO, "going down, occudent" Letters:361, also name of tengwa \#17 Appendix E. According to VT45:38, the word is actually cited as "nú-men" in Tolkien's Etymologies manuscript. Allative númenna "Westward" LR:47, SD:310, VT49:20, capitalized Númenna, VT49:22; numenna with a short u, VT49:23; adj. númenquerna turned westward VT49:18, 20. See also númenyaron, númessier. - In the pre-classical Tengwar system presupposed in the Etymologies, "nú-men" was intended as the name of tengwa \#21, to which letter Tolkien at this stage assigned the value n VT45:38. However, this tengwa was later given the Quenya value r instead and was renamed órë. -
20 numen
См. также в других словарях:
NUMEN — La formation du mot numen est claire. Il appartient à un type de dérivés qui permettait de former, à partir d’un verbe, un nom abstrait. Le verbe dont dérive numen signifiait: «manifester sa volonté par un signe de tête». L’emploi n’est pas moins … Encyclopédie Universelle
Numen — bezeichnet in der Römischen Religion (lat. numen Plural: numina „Wink, Geheiß, Wille, göttlicher Wille“) das Wirken einer Gottheit. Der Theologe Rudolf Otto benutzte den Begriff zur Bezeichnung der Anwesenheit eines „gestaltlos Göttlichen“.… … Deutsch Wikipedia
numen — NÚMEN s.n. Lucru în sine, cunoscut numai prin raţiune, în opoziţie cu fenomenul, cunoscut senzorial. – Din fr. noumène. Trimis de bogdanrsb, 13.08.2004. Sursa: DEX 98 númen s. n. Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic NÚMEN … Dicționar Român
Numen — ( presencia , plural numina) es un término latino que se refiere a la deidad y abarca el sentido sagrado y de inmanencia que había en todos los lugares y objetos para la religión romana. La multiplicación de nombres para los dioses itálicos no… … Wikipedia Español
NUMEN — idem proprie quod nutus: hinc Numen divinum, et Numen κατ᾿ ἀντωνομασίαν, vis, potentia cuiusque Dei, apud Scriptores Ethnicos, qua de re vide Casp. Barthium Adversariorum Comm. l. 24. c. 10. Item veneratio, quae pro Numinibus dabatur arboribus… … Hofmann J. Lexicon universale
numen — (n.) divine spirit, presiding divinity, 1620s, from L. numen divine will, divinity, lit. a nod, from nuere to nod (assent); see NUMINOUS (Cf. numinous) … Etymology dictionary
númen — s. m. O mesmo que nume. • [Brasil] Plural: númenes ou numens. • [Portugal] Plural: númenes. ‣ Etimologia: latim numen, inis, anuência com a cabeça, poder divino … Dicionário da Língua Portuguesa
numen — sustantivo masculino 1. Área: mitología Cualquiera de los dioses de la mitología clásica. 2. (no contable) Uso/registro: elevado. Inspiración del artista: En esta obra se puede ver el numen poético del autor … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
numen — (Del lat. numen). 1. m. Deidad dotada de un poder misterioso y fascinador. 2. Cada uno de los dioses de la mitología clásica. 3. Inspiración del artista o escritor … Diccionario de la lengua española
Numen — (лат.) божество; божественное (вообще). Философский энциклопедический словарь. М.: Советская энциклопедия. Гл. редакция: Л. Ф. Ильичёв, П. Н. Федосеев, С. М. Ковалёв, В. Г. Панов. 1983 … Философская энциклопедия
Numen — (lat.), Gottheit, göttliche Wundermacht … Meyers Großes Konversations-Lexikon