-
1 Musikant
gute Leute, aber schlechte Musikanten погов. сла́вные лю́ди, но скве́рные музыка́нты (о тех, кто стара́ется что-л. сде́лать, но не може́т)da sitzen die Musikanten! в э́том-то вся и загво́здка!, вот где де́нежки звеня́т! (говоря́т, хло́пая себя́ по карма́ну)da liegt ein Musikant begraben! шутл. так вот где клад зары́т! (обы́чно говоря́т, споткну́вшись о ка́мень) -
2 Musikant
Musikant, symphoniăcus (im allg.). – fidĭcen (Saitenspieler). – tibīcen (Flötenbläser). – cornĭcen (Hornbläser).
-
3 musikant
-
4 Musikant
<-en, -en; -nen> músico, -a Maskulin, Feminin -
5 Musikant
-
6 Musikant
müzisyen -
7 Musikant
-
8 Musikant
m; -en, -en musician* * *der Musikantmusician* * *Mu|si|kạnt [muzi'kant]1. m -en, -en, Mu|si|kan|tin[-'kantɪn]2. f -, -nenmusician, minstrel (old)* * *Mu·si·kant(in)<-en, -en>[muziˈkant]m(f) musician* * *der; Musikanten, Musikanten musician* * ** * *der; Musikanten, Musikanten musician* * *-en n.musician n. -
9 Musikant
Musikant m < Musikanten> musikant, spillemand -
10 Musikant
-
11 Musikant
m -en, -en1) поэт., тж. пренебр. музыкант••gute Leute, aber schlechte Musikanten — погов. славные люди, но скверные музыканты (о тех, кто старается что-л. сделать, но не может)da sitzen die Musikanten! — в этом-то вся и загвоздка!; вот где денежки звенят! (говорят, хлопая себя по карману)da liegt ein Musikant begraben! — шутл. так вот где клад зарыт! (обычно говорят, споткнувшись о камень) -
12 musikant
substantivfolkmusikant; gårdsmusikant; gatumusikant
folkemusiker; gårdmusikant; gademusikant
-
13 musikant
substantiv1. musikant (fag, profession)Sammensatte udtryk:folkmusikant; gårdsmusikant; gatumusikant
folkemusiker; gårdmusikant; gademusikant -
14 musikant
musik'ant Musikant(in f) m -
15 Musikant
Musikant(in) [muzi'kant] <-en, -en> m(f)muzykant m -
16 Musikant
сущ.общ. прирожденный музыкант, музыкант (любитель) -
17 musikant
-en, -er -
18 musikant
[musikand] sb. -en, -er, -erneмузыкант -
19 musikant
(en -er) musician. -
20 musikant
subst. musician
См. также в других словарях:
Musikant — Musikant,der:⇨Musiker … Das Wörterbuch der Synonyme
Musikant — нем. [музика/нт] Musiker [музи/кэр] музыкант … Словарь иностранных музыкальных терминов
Musikant — [Network (Rating 5600 9600)] Auch: • Musiker • Musikerin • Musikantin … Deutsch Wörterbuch
Musikant — 1. Da gehen wir Musikanten, sagte die Kuh zum Pfeifer, als sie eine Schelle bekommen hatte. Die Russen: Die Kuh hält sich für einen Musikanten, wenn sie eine Schelle trägt. (Altmann VI, 314.) 2. Da s n Muskant, säd de Jung, blos up n Sägenstütz… … Deutsches Sprichwörter-Lexikon
Musikant — Musik im Blut haben: eine angeborene Musikalität besitzen; hier kommt die alte Auffassung vom Blut als Träger der Erbfaktoren zutage.{{ppd}} Der kann abkommen ohne Musik sagt man im Saarland für einen, der sich unbeliebt gemacht hat; es ist… … Das Wörterbuch der Idiome
Musikant — Spielleute im Mittelalter Der Spielmann (Pl. Spielleute) oder Musikant ist ein Musizierender, der zu bestimmten Gelegenheiten aufspielt. Inhaltsverzeichnis 1 Antike und Frühmittelalter 2 Hochmittelalterlic … Deutsch Wikipedia
Musikant — Musikschaffender; Musiker; Musikus (umgangssprachlich) * * * Mu|si|kạnt 〈m. 16〉 1. 〈früher〉 Spielmann 2. 〈a. abwertend〉 Musiker, bes. für Unterhaltungs u. Tanzmusik 3. von der Musik besessener, ganz bes. musikal. Musiker, „geborener“ Musiker * * … Universal-Lexikon
Musikant — Mu·si·kạnt der; en, en; ein Musiker, der besonders Tanz oder Volksmusik spielt || K: Dorfmusikant, Straßenmusikant || NB: der Musikant; den, dem, des Musikanten || hierzu Mu·si·kạn·tin die; , nen … Langenscheidt Großwörterbuch Deutsch als Fremdsprache
Musikant — der Musikant, en (Mittelstufe) jmd., der Musik macht, vor allem Tanzmusik Beispiel: Die Musikanten spielen zum Tanz auf … Extremes Deutsch
Musikant, der — Der Musikánt, des en, plur. die en, eigentlich, der die Musik verstehet und ausübet; in welcher weitern Bedeutung es doch nicht üblich ist. Man gebraucht es nur in engerm Verstande von solchen Personen, welche die Instrumental Musik als ein… … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
Musikant — Mu|si|kạnt 〈m.; Gen.: en, Pl.: en〉 1. Spielmann 2. Musiker, bes. für Unterhaltungs u. Tanzmusik 3. von der Musik besessener, ganz besonders musikalischer Musiker, »geborener« Musiker … Lexikalische Deutsches Wörterbuch