-
1 dominatrix
dŏmĭnātrix, īcis, f. [dominator] maîtresse, souveraine. - propter errorem atque inscientiam caeca ac temeraria dominatrix animi cupiditas ad se explendam viribus corporis abutebatur, perniciosissimis satellitibus, Cic. Inv. 1, 2: à cause des ténèbres de l'erreur et de l'ignorance, les passions aveugles et inconsidérées asservissaient l'âme, et abusaient, pour se satisfaire, des forces du corps, leurs pernicieux satellites. - dic regi et dominatrici, Vulg. Jerem. 13, 18: dis au roi et à la reine.* * *dŏmĭnātrix, īcis, f. [dominator] maîtresse, souveraine. - propter errorem atque inscientiam caeca ac temeraria dominatrix animi cupiditas ad se explendam viribus corporis abutebatur, perniciosissimis satellitibus, Cic. Inv. 1, 2: à cause des ténèbres de l'erreur et de l'ignorance, les passions aveugles et inconsidérées asservissaient l'âme, et abusaient, pour se satisfaire, des forces du corps, leurs pernicieux satellites. - dic regi et dominatrici, Vulg. Jerem. 13, 18: dis au roi et à la reine.* * *Dominatrix, pen. prod. huius dominatricis. Cic. Celle qui domine, Dominatrice. -
2 δύναμαι
δύναμαι, können; 2. sing. indicat. praes. δύνασαι, Hom. Iliad. 1, 393. 16, 515 Odyss. 4, 374. 5, 25. 16, 256. 21. 171 Soph. Aj. 1164 Demosth. Mid. 207; statt δύνασαι in einigen Stellen bei Dichtern u. Sp. Prosa δύνῃ, δύνᾳ oder δύναι, wie statt ἐπί. στασαι Aeschyl. Eum. 86. 581 ἐπίστᾳ: Eurip. Hecub. 253 δρᾷς δ' οὐδὲν ἡμᾶς εὖ, κακῶς δ' ὅσον δύνῃ, kann auch ehr wohl conjunctiv. sein; Eurip. Andromach. 239 σὺ δ' οὐ λέγεις γε, δρᾷς δέ μ' εἰς ὅσον δύνῃ, kann auch sehr wohl conjunctiv. sein; Soph. Phil. 798 πῶς ἀεὶ καλούμενος οὕτω κατ' ἦμαρ οὐ δύνᾳ μολεῖν ποτε; vs. 849 ἀλλ' ὅτι δύνᾳ μάκιστον, κεῖνό μοι, κεῖνο λάϑρα ἐξιδοῠ ὅπως πράξεις; Theocrit. 10, 2 οὔτε τὸν ὄγμον ἄγειν ὀρϑὸν δύνᾳ ὡς τοπρὶν ἆγες; Aelian. V. H. 13, 31 σὺ μὲν γὰρ οὐδένα τῶν ἐμῶν δύνῃ ἀποσπάσαι; vgl. Scholl. Iliad. 14, 199 Odyss. 11, 221 Lobeck Phrynich. p. 359; 3. plural. δυνέαται Herodot. 2, 142; conjunctiv. δύνωμαι, 2. sing. δύνηαι Hom. Iliad. 6, 229, Tyrannio Properispom. δυνῆαι, »sowohl Aristarch als die Anderen« δύνηαι, s. Scholl. Herodian., Lehrs Aristarch. p. 309; δυνεώμεϑα Herodot. 4. 97, δυνέωνται 7, 163; optativ. δυναίμην; infin. δύνασϑαι, Scholl. Herodian. Iliad. 10, 67; imperfect. ἐδυνάμην, Att. ἠδυνάμην, nach Atticisten: ἐδύνασϑε Odyss. 21, 71; ἐδύναντο Iliad. 9, 551. 12, 417. 419. 432. 13, 552. 687. 15, 22. 406. 408. 416. 651. 16, 107. 18, 163 Odyss. 11, 264. 16, 35721, 184; δυνάμην Iliad. 19, 136 Odyss. 12, 232; δύνατο Iliad. 3, 451. 11, 120. 13, 436. 15, 617. 16, 141. 509. 19, 388. 21, 175. 22, 201. 23, 719. 720 Odyss. 10, 246. 19, 478. 21, 247. 24, 159. 170; δυνάμεσϑα Odyss. 9, 304. 12, 393; ἐδυνάμην Aristoph. Eccl. 316; ἐδύνω Xen. An. 1, 6, 7. 7, 5. 5; ἠδύνω Philippid. bei Athen. 15, 700 c; ἐδύνατο Herodot. 1, 10. 7, 134 Xen. Cyr. 7. 2, 4 Hell. 5, 4, 16; ἠδύνατο Xen. Hell. 2, 2, 9; ἠδύναντο Thuc. 7, 50; ἐδυνέατο Herodot. 4, 114; futur. δυνήσομαι; aorist. ἐδυνήϑην, Att. ἠδυνήϑην; bei Hom. kommt dieser aorist. nicht vor; ein anderer aorist. ἐδυνάσϑ ην wie von δυνάζω: Homer. ἐδυνάσϑη Iliad 23, 465 Odyss 5, 319, ἐδυνάσϑην Herodot. 2, 19, ἐδυνάσϑη Herodot. 2, 140, ἐδυνά-σϑησαν 7 106, δυνασϑῆναι 2, 110, ἐδυνάσϑη Pindar. Ol 1, 56. ἐδυνάσϑησαν Soph. O. R. 1212, ἐδυνάσϑην Eurip. Ion. 867, ἐδυνάσϑην Xen. Hell. 7, 3, 3, ἐδυνάσϑη Cyr. 1, 1, 5, δυνασϑῇ Hell. 2, 3, 33, δυνασϑείη An 7, 6, 20. δυνασϑῆναι Cyr. 4, 2, 12; ἠδυνάσϑης Jerem. 20, 7, ἠδυνάσϑη Marc 7, 24, vgl. Etymol. m. p 312, 10 καὶ ἀπὸ τοῠ δυνάζω ὁ μέλλων δυνάσω, ὁ παρακείμενος δεδύνακα, ὁ παϑητικὸς δεδύνασμαι, ἐδυνάσϑην καὶ Ἀττικῶς ἠδυνάσϑην; in derselben Bedeutung ein aorist. med. ἐδυνησὰμην: Homer. ἐδυνήσατο Iliad. 14, 33. 423, δυνήσατο Iliad. 5, 621. 13. 510. 607. 647 Odyss. 17, 303, δυνήσατο Arat. Phaenom. 375 Ep. ad. 618 (VII 148); sehr späte Prosa; perfect. δεδύνημαι: 2 sing. δεδύνησαι Antigon. Caryst. bei Athen. 8, 345 d; δεδυνήμεϑα Demosth. Phil. 1, 30, δεδύνηνται Demosth. Symmor. 1. – Bedeutung: 1) können, vermögen, im Stande sein, in Bezug auf die Außenwelt; von Hom. an überall; Gegensatz βούλεσϑαι Plat Hipp. mai. 301 c οὐχ οἷα βούλεταί τις, φασὶν ἄνϑρωποι ἑκάστοτε παροιμιαζόμενοι, ἀλλ' οἷα δύναται; gew. mit dem inf. praes. oder aor., selten mit dem inf. fut., εἰ σέ γε πείσειν δυνησόμεϑα Soph. Phil. 1380; vgl. Lob. zu Phryn. p. 748. Häufig ist der inf. aus dem Zusammenhang zu ergänzen od. das Wort absolut gebraucht, ἀλλὰ σύ, εἰ δύνασαί γε, περίσχεο παιδός, wenn du anders kannst, Il. 1, 393; τανῠν δ' εὔπομπος (γενοῠ) εἰ δύναιο Soph. O. R 697; ἐγώ τοι ταῠτα μεταστήσω· δύναμαι γάρ Od. 4, 612; Τηλέμαχον δὲ σὺ πέμψον ἐπισταμένως – δύνασαι γάρ –, ὥς κε ἴκηται Od. 5, 25; τοίη γάρ οἱ πομπὸς ἅμ' ἔρχεται, ἥν τε καὶ ἄλλοι ἀνέρες ἠρήσαντο παρεστάμεναι – δύναται γάρ –, Παλλὰς Ἀϑηναίη Od. 4, 827; αὐτάρ τοι τόδε ἔργον Ἀϑηναίης ἀγελείης, ἥ τέ με τοῖον ἔϑηκεν, ὅπ ως ἐϑέλει – δύναται γάρ –, ἄλλοτε μὲν πτωχῷ ἐναλίγκιον κτἑ. Od. 16, 208; δύνασαι γάρ, δύναται γάρ, er kann es ja, Callim. Apoll. 29 Del. 226. – Mit dem acc., δύναται γὰρ ἅπαντα, er kann alles (thun), Od. 4, 237. 14, 445; ϑεοὶ δέ τε πάντα δύνανται Od. 10, 306; ὅσσον δύναμαι χερσίν τε ποσίν τε, wie viel ich mit Händen u. Füßen ausrichten kann, Il. 20, 360; μέγα δυνάμενος, der Großmöächtige. Od. 1, 276. Bei Lys. 24 steht ὁ δυνάμενος dem ἀδύνατος entgegen u. wird §. 4 τῷ σώματι δύνασϑαι, von gesundem starkem Körper sein, erkl.; vgl. Aesch. 2, 95, im Ggstz von ἀῤῤωστία, u. Xen. An. 4, 5, 11. 12. Aehnl. ὁ πλουτῶν καὶ δυνάμενος χρήμασι Lys. 6, 48. So wird bes. das partic. oft in der Bdtg des Vielvermögenden, Mächtigen, Angesehenen gebraucht; δυνάμενος παρ' αὐτῷ μέγιστον τῶν Περσέων Her. 7, 5; vgl. Thuc. 1, 33. 6, 39; δυνάμενοι ἐν τοῖς πρώτοις 4, 105; οἱ μέγιστον δυνάμενοι ἐν ταῖς πόλεσιν Plat. Phaedr. 257 d; οἱ δυνάμενοι ἐν ταῖς πόλεσι πράττειν Protag. 317 a; μάλιστα γὰρ δύνανται οἱ πλουσιώτατοι 326 b; οἱ τὸ μέγιστον δυνάμενοι Xen. An. 7, 6, 37; δυνάμενος τῷ τε πράττειν τῷ τε λέγειν Dem. 49, 9, u. so noch Sp., wie D. Cass. 44, 33. – Bei Superl. nach ὡς, ὅπως oder Relat. drückt es den höchstmöglichen Grad aus; ὡς ἐδυναμεϑα ἀρίστην, die beste, die wir konnten, die bestmögliche, Plat. Rep. IV, 434 e; ὅτι ἥξοι ἔχων ἱππέας ὡς ἂν δύνηται πλείστους Xen. An. 1, 6, 3; ὡς ἐδύνατο τάχιστα, so schnell wie möglich; προϑυμούμενος πρᾶξαι ὁπόσα πλεῖστα ἠδυνάμην Cyr. 5, 5, 26; δι' ἐπιμελείας ἧς ἐδύναντο πλείστης D. Hal. 1, 69, mit der möglichst großen Sorgfalt; vgl. οὕτως ὅπως δύναμαι, so gut wie ich vermag, Plat. Phaedr. 228 c; οὕτως ὅπως ἂν δυνώμεϑα Isocr. 14, 4; ὡς ἐδύνατο, wie er immer konnte, Xen. An. 2, 6, 2. 7, 2, 3. – 2) können, über sich gewinnen, im Stande sein, in Bezug auf den eigenen Willen, bes. mit der Negat., τῷ σε καὶ οὐ δύναμαι προλιπεῖν δύστηνον ἐόντα, ich kann es nicht über mich gewinnen, ich mag, kann nicht dich im Unglück verlassen, Od. 18, 331; οὐ δύναμαι βιοτεύειν Thuc. 1, 130 u. A. So auch in der Frage: τὸ δ' αὖ ξυνοικεῖν τῇδ' ὁμοῠ τίς ἂν γυνὴ δύναιτο; Soph. Tr. 846, wie auch Ant. 451 zu nehmen, οὐδὲ σϑένειν τοσοῦτον ᾠόμην τὰ σὰ κηρύγμαϑ' ὥστ' ἄγραπτα – ϑεῶν νόμιμα δύνασϑαι ϑνητὸν ὄνϑ' ὑπερδραμεῖν, daß ich die Sterbliche es über mich vermöchte; οὐ δύναμαι μὴ γελᾶν, d. i. ich muß lachen, Ar. Ran. 42. – 3) gelten, bedeuten, zunächst vom Gelde, ὁ σίγλος δύναται ἑπτὰ ὀβολοὺς καὶ ἡμιοβόλιον Ἀττικούς, macht aus, gilt 71/2 att. Obolen, Xen. An. 1, 5, 6; ὁ Κυζικηνὸς ἐδύνατο ἐκεῖ κη' δραχμάς Dem. 34, 23; vgl. Ael. V. H. 1, 22; dah. καὶ δύναται παρ' ἐκείνοις Ἀττικὸς ὀβολός, er gilt bei ihnen, Luc. de luct. 10. Aehnl. Her. τριηκόσιαι ἀνδρῶν γενεαὶ δυνέαται (betragen) μύρια ἔτεα 2, 142. Von Wörtern, bedeuten, wie B. A. p. 89 τί δύναται ἥδε ἡ λέξις; neben ὁ στατὴρ πόσους ὀβολοὺς δύναται; δύναται τὸ νεοδαμῶδες ἐλεύϑερον ἤδη εἶναι Thuc. 7, 58; vgl. Her. 2, 80. 4, 192; τὸ κολάζειν, τί ποτε δύναται; Plat. Prot. 324 a; τοῠτο γὰρ δύναται ὁ λόγος Euthyd. 286 c; τοῠτο δύνανται αἱ ἀγγελίαι, das haben die Botschaften zu bedeuten, Thuc. 6, 36; τί δύναται τὸ τριβώνιον; Ar. Plut. 842; ἦν δὲ αὕτη ἡ στρατηγία οὐδὲν ἄλλο δυναμένη ἢ ἀποφυγεῖν, sie hatte nichts anders zu bedeuten, war nichts als eine andere Art von Flucht, Xen. An. 2, 2, 13, womit Krüger Thuc. 1, 141 vergleicht: τὴν αὐτὴν δύναται δούλωσιν ἥτε μεγίστη καὶ ἐλαχίστη δικαίωσις; λόγους ὡς ἔργα δυναμένους, gleich Thaten, 6, 40; u. so noch Sp.; – in der Mathematik, ein Quadrat geben von Linien u. Zahlen, z. B. τριγώνου ὀρϑογωνίου ἡ τὴν ὀρϑὴν γωνίαν ὑποτείνουσα ἴσον δύναται ταῖς περιεχούσαις, die Hypot. giebt ein gleiches Quadrat, d. i. das Quadrat der Hypotenuse ist gleich den Quadraten der Katheten zusammengenommen, Ath. X, 418 f; vgl. Plat. Theaet. 147 e ff. – 4) imperf., δύναται, = δυνατόν ἐστι, es ist möglich, δύναται ἀρετὴν γενέσϑαι καὶ μένειν ἄϋλον Plut. de virt. mor. 1, wo man ἀρετή geändert hat; τοῖς Σπαρτιήτῃσι καλλιερῆσαι οὐκ ἐδύνατο, es sollten die Opfer für die Sp. nicht glücklich ausfallen, Her. 7, 134; vgl. 9, 45. – In δυναμένοιο braucht Hom. υ lang Od. 1, 276. 11, 414; eben so ἀνδρὸς μέγα δυναμένοιο Eiresion. in Vit. Homeri Pseudoherodot. 33; und Eigenname Δῡναμένη Iliad. 18, 43 Hes. Th. 248.
-
3 ăbactĭo
ăbactĭo, ōnis, f. [abigo] action d'enlever, détournement. - Hier. Jerem. 1, 5, 15. -
4 decipula
I.Lit. (late Lat.):II.plena avibus,
Vulg. Jerem. 5, 27; Job 18, 10.—Trop. (ante- and post-class.).(α).Fem., Sid. Ep. 8, 10 med.; Mart. Cap. 4, § 423; Vulg. Job 18, 10.—(β).Neutr., App. M. 8, p. 202, 38; 10, p. 250, 28; so id. Flor. 4, p. 360.— Plur.: nulla decipula, Laev. ap. Front. Ep. ad M. Caes. 1, 3. -
5 decipulum
I.Lit. (late Lat.):II.plena avibus,
Vulg. Jerem. 5, 27; Job 18, 10.—Trop. (ante- and post-class.).(α).Fem., Sid. Ep. 8, 10 med.; Mart. Cap. 4, § 423; Vulg. Job 18, 10.—(β).Neutr., App. M. 8, p. 202, 38; 10, p. 250, 28; so id. Flor. 4, p. 360.— Plur.: nulla decipula, Laev. ap. Front. Ep. ad M. Caes. 1, 3. -
6 dominatrix
dŏmĭnātrix, īcis, f. [dominator], a female ruler, mistress (very rare): caeca ac temeraria dominatrix animi cupiditas, * Cic. Inv. 1, 2, 2:freti (Creta),
Sen. Hippol. 85; Vulg. Jerem. 13, 18. -
7 evulsio
II.Eradication, utter destruction, Vulg. Jerem. 12, 17. -
8 excessio
-
9 facilitas
I.In gen. (mostly post-Aug.):II.haec in bonis rebus, quod alii ad alia bona sunt aptiores, facilitas nominetur, in malis proclivitas,
inclination, disposition, Cic. Tusc. 4, 12, 28; cf.:aetatis illius (i. e. puerilis) facilitas,
capability, Quint. 1, 12, 11:audendi facilitas,
id. 12, 6, 7:pariendi,
Plin. 21, 24, 95, § 167:oris,
i. e. easy enunciation, Quint. 10, 7, 26:corporis,
a tendency to blush, Sen. Ep. 11:soli,
facility in working, Plin. 18, 19, 49, § 178:picea tonsili facilitate,
id. 16, 10, 18, § 40:(smaragdi) ad crassitudinem sui facilitate translucida,
i. e. facility in transmitting the rays of light, id. 37, 5, 16, § 63.—In partic.A.Of speech, facility or fluency of expression (post-Aug.):B.Fabianus disputabat expedite magis quam concitate, ut possis dicere, facilitatem esse illam, non celeritatem,
Sen. Ep. 40:quae in oratore maxima sunt, ingenium, inventio, vis, facilitas,
Quint. 10, 2, 12; 10, 5, 1; 10, 7, 20; 11, 1, 42; Suet. Gramm. 23 al.; cf. Quint. 10, cap. 7.—(Acc. to facilis, II. A.) Of character.1.In a good sense, willingness, readiness, good-nature, courteousness, affability (freq. in Cic.;2.syn.: lenitas, humanitas): male docet te mea facilitas multa,
Ter. Heaut. 4, 1, 35:si illius comitatem et facilitatem tuae gravitati severitatique asperseris,
Cic. Mur. 31, 66; cf. id. Lael. 18, 66:pro tua facilitate et humanitate,
id. Fam. 13, 24, 2:facilitas in audiendo,
id. Q. Fr. 1, 1, 7, § 21; cf.:facilitas et lenitudo animi,
id. Off. 1, 25, 88 Orell. N. cr.:facilitas indulgentiaque,
Suet. Caes. 72:facilitate par infimis esse,
Cic. de Imp. Pomp. 14, 41:sermonis,
id. Att. 12, 40, 2:magis id facilitate quam alia ulla culpa mea contigit,
id. de Or. 2, 4, 15:actio facilitatem significans,
id. ib. 2, 43, 184.— -
10 gentiles
gentīlis, e, adj. [gens].I.Of or belonging to the same clan (gens), stock, or race; and subst.: gentīlis, is, com., a person belonging to the same family or gens, a relative bearing the same name (syn.: gentilicus, genticus; cf.II.also: cognatus, agnatus, affinis): gentiles sunt, qui inter se eodem nomine sunt, qui ab ingenuis oriundi sunt, quorum majorum nemo servitutem servivit, qui capite non sunt deminuti,
Cic. Top. 6, 29: gentilis dicitur et ex eodem genere ortus et is qui simili nomine appellatur; ut ait Cincius, gentiles mihi sunt, qui meo nomine appellantur, Paul. ex Fest. p. 94 Müll.: SI FVRIOSVS EST AGNATORVM GENTILIVMQVE IN EO PECVNIAQVE EIVS POTESTAS ESTO, Fragm. XII. Tab. ap. Cic. Inv. 2, 50, 148:SI AGNATVS NEC ESCIT, GENTILIS FAMILIAM NANCITOR, id. ap. Collat. Legg. Mosaic. et Rom. 16, 4: si nullus agnatus sit, eadem lex XII. tabularum gentiles ad hereditatem vocat,
Gai. Inst. 3, 17; cf. Ulp. Fragm. 26, 1 a.: tuus gentilis ( thy kinsman), Brute, M. Pennus, Cic. Brut. 28, 109:sordidatus cum gentilibus clientibusque,
Liv. 3, 58, 1:e duobus gentilibus,
Suet. Tib. 1:homines deorum immortalium quasi gentiles,
Cic. Univ. 11:tuus paene gentilis,
thy namesake, id. Verr. 2, 2, 77, § 190; cf., jestingly: fuit enim (Pherecydes) meo regnante gentili (i. e. Ser. Tullio),
id. Tusc. 1, 16, 38.— Adj.:nomen,
Suet. Ner. 41:stemma,
id. ib. 37:monumentum Domitiorum,
id. ib. 50: copia, out of their own gens, id. Vit. 1:gentile domus nostrae bonum,
Tac. A. 2, 37; cf.manus (i. e. Fabii),
Ov. F. 2, 198: odia, family enmity (of Hanno towards Hannibal), Sil. 2, 277:capillo erat pone occipitium summissiore, quod gentile in illo videbatur,
peculiar to the family, hereditary, Suet. Tib. 68.—Prov. (cf. the law for the insane, supra):mente est captus atque ad agnatos et gentiles est deducendus,
Varr. R. R. 1, 2, 8.—Transf.* A.Of slaves who bore the name of their masters:B. C.apud antiquos singuli Marcipores Luciporesve dominorum gentiles omnem victum in promiscuo habebant,
Plin. 33, 1, 6, § 26.—In a more extended sense (acc. to gens, II. F.), of or belonging to the same people or nation, national; and subst., a fellow-countryman (post-Aug.):2.multis et validis propinquitatibus subnixus turbare gentiles nationes promptum haberet,
Tac. A. 11, 1 fin.:solum,
id. ib. 3, 59:imperium,
id. ib. 6, 32:religio,
id. ib. 12, 34:levitas,
id. ib. 12, 14;utilitas,
id. ib. 12, 17:lina,
Sil. 4, 223; cf.metallum,
id. 16, 465:gurges,
Stat. Th. 9, 297.—Subst., Gell. 17, 17, 2.—In partic.a.In opp. to Roman: gentīles, foreigners: nulli gentilium provincialis femina copuletur, Cod. Th. 3, 14, 1; 11, 30, 62; Aus. Grat. Act. 4:b.cum scutariis et gentilibus,
Amm. 14, 7: nullum autem ex gentilibus liberum adprobari licet, Fragm. Jur. Rom. Vat. 34 Huschke.—In eccl. Lat., opp. to Jewish or Christian, heathen, pagan, gentile; and subst.: gentīlis, is, m., a heathen, a pagan: vulgus, Prud. steph. 10, 464:1.nugae,
id. adv. Symm. 1, 576:gentilium litterarum libri,
Hier. Ep. 22, 30; Vulg. Tob. 1, 12; id. Act. 14, 5.— Sup.:Sextus Pythagorēus, homo gentilissimus,
Hier. in Jerem. 4, 22.—Hence, adv.: gentīlĭter (acc. to II. C.; late Lat.).After the manner or in the language of a country:2.Cretes Dianam Britomarten gentiliter nominant,
in their native language, Sol. 11, 8; 20, 8.—Heathenishly, Fulg. Discuss. Arian. 4; Vulg. Gal. 2, 14. -
11 gentilis
gentīlis, e, adj. [gens].I.Of or belonging to the same clan (gens), stock, or race; and subst.: gentīlis, is, com., a person belonging to the same family or gens, a relative bearing the same name (syn.: gentilicus, genticus; cf.II.also: cognatus, agnatus, affinis): gentiles sunt, qui inter se eodem nomine sunt, qui ab ingenuis oriundi sunt, quorum majorum nemo servitutem servivit, qui capite non sunt deminuti,
Cic. Top. 6, 29: gentilis dicitur et ex eodem genere ortus et is qui simili nomine appellatur; ut ait Cincius, gentiles mihi sunt, qui meo nomine appellantur, Paul. ex Fest. p. 94 Müll.: SI FVRIOSVS EST AGNATORVM GENTILIVMQVE IN EO PECVNIAQVE EIVS POTESTAS ESTO, Fragm. XII. Tab. ap. Cic. Inv. 2, 50, 148:SI AGNATVS NEC ESCIT, GENTILIS FAMILIAM NANCITOR, id. ap. Collat. Legg. Mosaic. et Rom. 16, 4: si nullus agnatus sit, eadem lex XII. tabularum gentiles ad hereditatem vocat,
Gai. Inst. 3, 17; cf. Ulp. Fragm. 26, 1 a.: tuus gentilis ( thy kinsman), Brute, M. Pennus, Cic. Brut. 28, 109:sordidatus cum gentilibus clientibusque,
Liv. 3, 58, 1:e duobus gentilibus,
Suet. Tib. 1:homines deorum immortalium quasi gentiles,
Cic. Univ. 11:tuus paene gentilis,
thy namesake, id. Verr. 2, 2, 77, § 190; cf., jestingly: fuit enim (Pherecydes) meo regnante gentili (i. e. Ser. Tullio),
id. Tusc. 1, 16, 38.— Adj.:nomen,
Suet. Ner. 41:stemma,
id. ib. 37:monumentum Domitiorum,
id. ib. 50: copia, out of their own gens, id. Vit. 1:gentile domus nostrae bonum,
Tac. A. 2, 37; cf.manus (i. e. Fabii),
Ov. F. 2, 198: odia, family enmity (of Hanno towards Hannibal), Sil. 2, 277:capillo erat pone occipitium summissiore, quod gentile in illo videbatur,
peculiar to the family, hereditary, Suet. Tib. 68.—Prov. (cf. the law for the insane, supra):mente est captus atque ad agnatos et gentiles est deducendus,
Varr. R. R. 1, 2, 8.—Transf.* A.Of slaves who bore the name of their masters:B. C.apud antiquos singuli Marcipores Luciporesve dominorum gentiles omnem victum in promiscuo habebant,
Plin. 33, 1, 6, § 26.—In a more extended sense (acc. to gens, II. F.), of or belonging to the same people or nation, national; and subst., a fellow-countryman (post-Aug.):2.multis et validis propinquitatibus subnixus turbare gentiles nationes promptum haberet,
Tac. A. 11, 1 fin.:solum,
id. ib. 3, 59:imperium,
id. ib. 6, 32:religio,
id. ib. 12, 34:levitas,
id. ib. 12, 14;utilitas,
id. ib. 12, 17:lina,
Sil. 4, 223; cf.metallum,
id. 16, 465:gurges,
Stat. Th. 9, 297.—Subst., Gell. 17, 17, 2.—In partic.a.In opp. to Roman: gentīles, foreigners: nulli gentilium provincialis femina copuletur, Cod. Th. 3, 14, 1; 11, 30, 62; Aus. Grat. Act. 4:b.cum scutariis et gentilibus,
Amm. 14, 7: nullum autem ex gentilibus liberum adprobari licet, Fragm. Jur. Rom. Vat. 34 Huschke.—In eccl. Lat., opp. to Jewish or Christian, heathen, pagan, gentile; and subst.: gentīlis, is, m., a heathen, a pagan: vulgus, Prud. steph. 10, 464:1.nugae,
id. adv. Symm. 1, 576:gentilium litterarum libri,
Hier. Ep. 22, 30; Vulg. Tob. 1, 12; id. Act. 14, 5.— Sup.:Sextus Pythagorēus, homo gentilissimus,
Hier. in Jerem. 4, 22.—Hence, adv.: gentīlĭter (acc. to II. C.; late Lat.).After the manner or in the language of a country:2.Cretes Dianam Britomarten gentiliter nominant,
in their native language, Sol. 11, 8; 20, 8.—Heathenishly, Fulg. Discuss. Arian. 4; Vulg. Gal. 2, 14. -
12 magnisonus
magnĭsŏnus, a, um, adj. [magnussonus], loud-sounding (late Lat.):tubae,
Hier. Intpr. Orig. in Jerem. Hom. 3, 1. -
13 אבוב
אַבּוּב, אַבּוּבָאch. sam(איבוב אבוב shepherds flute). Yoma 20b (prov.) א׳ לחריוכ׳ a flute is musical to noblesgive it to weavers, they will not accept it (fools criticise where sages admire). Succ.50b.Pl. אַבּוּבִין Targ. Jerem. 48:36; a. fr. -
14 אבובא
אַבּוּב, אַבּוּבָאch. sam(איבוב אבוב shepherds flute). Yoma 20b (prov.) א׳ לחריוכ׳ a flute is musical to noblesgive it to weavers, they will not accept it (fools criticise where sages admire). Succ.50b.Pl. אַבּוּבִין Targ. Jerem. 48:36; a. fr. -
15 אַבּוּב
אַבּוּב, אַבּוּבָאch. sam(איבוב אבוב shepherds flute). Yoma 20b (prov.) א׳ לחריוכ׳ a flute is musical to noblesgive it to weavers, they will not accept it (fools criticise where sages admire). Succ.50b.Pl. אַבּוּבִין Targ. Jerem. 48:36; a. fr. -
16 אַבּוּבָא
אַבּוּב, אַבּוּבָאch. sam(איבוב אבוב shepherds flute). Yoma 20b (prov.) א׳ לחריוכ׳ a flute is musical to noblesgive it to weavers, they will not accept it (fools criticise where sages admire). Succ.50b.Pl. אַבּוּבִין Targ. Jerem. 48:36; a. fr. -
17 אוצרא
אֹוצָרָאch. sam(אוצר governments treasury department). Targ. Jerem. 38:11; a. fr.Pl. אֹוצְרִין, אֹוצְרַיָּא. Targ. Gen. 41:56; a. e. -
18 אֹוצָרָא
אֹוצָרָאch. sam(אוצר governments treasury department). Targ. Jerem. 38:11; a. fr.Pl. אֹוצְרִין, אֹוצְרַיָּא. Targ. Gen. 41:56; a. e. -
19 חלף
-
20 חֶלֶף
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Jerem De Playtime — Jerem est un animateur de radio français sur NetFM. En 2007, en compagnie de Jerem De Playtime, il présente Playtime tous les dimanches après midi, une émission du dimanche après midi sur NetFM sur l actualité informatique, nouvelles technologies … Wikipédia en Français
ИЕРОНИМ СТРИДОНСКИЙ — [лат. Hieronymus Stridonensis], или Евсевий Иероним [лат. Eusebius Hieronymus] (ок. 347, Стридон 30.09.419/20, Вифлеем), блж. (пам. 15 июня, пам. зап. 30 сент.), пресвитер, библеист, экзегет, переводчик Свящ. Писания, один из 4 великих учителей… … Православная энциклопедия
ИЕРЕМИИ ПРОРОКА КНИГА — в каноне ВЗ входит в состав разд. «Пророки». Авторство, время и место написания В И. п. к. содержатся указания, позволяющие исследователям сделать вывод, что книга создавалась в неск. этапов. Прор. Иеремия писал ее долгие годы (примерно с 625 по… … Православная энциклопедия
Dresdner Requiem — Das Dresdner Requiem (RMWV 10) ist ein Werk des deutschen Komponisten Rudolf Mauersberger. Das dreichörige Requiem ist größtenteils a cappella angelegt. Neben den Chören treten ein Knabenalt und ein Knabensopran auf. Es kommen Soloinstrumente wie … Deutsch Wikipedia
Joachim Oporin — (auch: Oporinus; * 12. September 1695 in Neumünster; † 5. September 1753 in Göttingen) war ein deutscher evangelischer Theologe. Inhaltsverzeichnis … Deutsch Wikipedia
Don't Go Near the Water (novel) — Don t Go Near the Water Cover of first edition (hardcover) … Wikipedia
Ort, der — Der Ort, des es, plur. die Orte und Örter, Diminut. das Örtchen, Oberd. Örtlein, ein Wort von vielfachen Bedeutungen, welche sich doch insgesammt aus einem gemeinschaftlichen Stammbegriffe herleiten lassen. 1. * Ein Theil eines Ganzen, ein… … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
Jeremias, S. (3) — 3S. Jeremias, Proph. (1. Mai). Jeremias, welcher auch als Hyeremias geschrieben vorkommt, ist der Zweite in der Reihe der vier »großen« Propheten des Alten Bundes. Er nennt sich gleich im Anfange seines Buches selbst den Sohn des Priesters… … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Astarte — ASTARTE, is, Gr. Ἀστάρτης, eine Tochter des Uranus, der sie nebst zwoen ihrer Schwestern, der Rhea und Dione, zu seinem Sohne Kronus schickete, in der Absicht ihn umzubringen, weil ihn derselbe aus dem Reiche gejaget hatte. Dieser aber gewann sie … Gründliches mythologisches Lexikon
Egypt — • Provides information on history, religion, and literature Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Egypt Egypt † … Catholic encyclopedia
Johann Christoph Schwedler — (* 21. Dezember 1672 in Krobsdorf; † 12. Januar 1730 in Niederwiese) war ein deutscher lutherischer Theologe und Kirchenlieddichter. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Werke 3 Literatur … Deutsch Wikipedia