-
1 κραιπάλη
-
2 κωμόομαι
-
3 κορυφ-ώδης
κορυφ-ώδης, ες, gipfelartig, sich spitz erhebend, φύματα Hippoer.
-
4 κοτινάς
κοτινάς, άδος, ἡ, ἐλαία, ein auf einen wilden Olivenstamm gepfropfter zahmer Oelbaum, u. die Frucht des wilden Oelbaumes; Hippoer.; Poll. 6, 45.
-
5 εὔ-ξυστος
-
6 κώφωμα
-
7 δια-δίδωμι
δια-δίδωμι (s. δίδωμι), 1) von Hand zu Hand geben, überliefern, λαμπάδα ἀλλήλοις Plat. Rep. I, 328 a; ἀρχὴ διαδιδομένη Thuc. 1, 76; bes. λόγον, φήμην, verbreiten, ein Gerücht, Pol. 5, 39. 23, 2, 2 u. öfter; λόγος δι εδόϑη Xen. Cyr. 4, 2, 10; Plut. Thes. 6 u. öfter bei Sp.; εἰς τὴν πόλιν Plut. Sol. 8; τῇ σάλπιγγι διαδοϑείσης σιωπῆς, als durch die Trompete Ruhe hergestellt war, Flam. 10; auch intrans., sich verbreiten, τὸ πνεῦμα διαδίδωσιν εἰς τὰ κοῖλα μέρη Arist. H. A. 1, 18; auch = nachlassen, wie ἐνδίδωμι, Hippoer. – 2) vertheilen, unter mehrere, Plat. Tim. 64 b; Xen. Cyr. 1, 4, 10 u. öfter; An. 1, 10, 18; τὴν λείαν ἴσως τοῖς στρατιώταις Pol. 3, 76, 13; Sp. – 3) von sich geben, vom Unterleibe, Hippocr.
-
8 λεβηρίς
λεβηρίς, ίδος, ἡ, Schale, Hülse von Früchten, z. B. κυάμου, Hesych. – Die abgestreifte Haut der Schlangen, sonst γῆρας, D. C. 61, 2; auch von Insekten, wie von der τέττιξ, VLL.; davon sprichwörtlich γυμνότερος λεβηρίδος, Diogen. 3, 73 Zen. 2, 95, u. κενώτερος λεβηρίδος, Ath. VIII, 362 b. Vgl. noch Alciphr. 3, 19, λεπτότερόν μοι τὸ δέρμα λεβηρίδος, u. sonst bei Sp. – Bei Strab. 3, 2, 6 Kaninchen, wo man λεπορίδες vermuthet hat, Kramer aber die Leseart der codd. durch Eust. ad D. Per. 457 u. Erot. voc. Hippoer. p. 244 vertheidigt.
-
9 ἀν-ᾱριστάω
ἀν-ᾱριστάω, nicht frühstücken; wohl nur ἀνηριστηκώς, = ἀναρίστητος, Hippoer.
-
10 ἐπί-πληξις
-
11 ἐμ-φρον-ώδης
ἐμ-φρον-ώδης, ες, wie ein Verständiger, Hippoer.
-
12 ὑπο-λιπαίνω
ὑπο-λιπαίνω, ein wenig od. allmälig fett machen, Hippoer.,c zw.
-
13 ἕξις
ἕξις, ἡ (ἔχω), 1) das Haben, Besitzen; τῆς ἐπι-στήμης Plat. Theaet. 197 a; ὅπλων Legg. I, 625 c; καὶ παρουσία δικαιοσύνης Soph. 247 a; vgl. Arist. Categ. 10; Ggstz von στέρησις, S. Emp. Pyrrh. 3, 50. – 2) Gew. der Zustand, die Beschaffenheit; τῶν σωμάτων Plat. Theaet. 153 b; ἀνδραπόδου Legg. XII, 966 b; bes. gute, kräftige Körperkonstitution, Xen. Mem. 1, 2, 4; Hippoer.; oft auf das Geistige übertr., nach Plat. Def. 414 c διάϑεσις ψυχῆς καϑ' ἣν ποιοί τινες λεγόμεϑα, wie Phil. 11 d ἕξις ψυχῆς καὶ διάϑεσις verbunden ist; φύσεις καὶ ἕξεις τῶν ψυχῶν Legg. I, 650 b; Arist. sagt Eth. 2, 5, neben δυνάμεις u. πάϑη, ἕξεις δὲ λέγω, καϑ' ἃς πρὸς τὰ πάϑη ἔχομεν εὖ ἢ κακῶς; bes. im Ggstz gegen πρᾶξις u. ἐνέργεια, ein passiver Zustand der Seele. S. Emp. adv. math. 8, 81 unterscheidet ἕξις von φύσις u. ψυχή. – Geschicklichkeit, Erfahrung, ἐν ἀστρολογίᾳ μεγίστην ἕξιν ἔχειν D. Sic. 3, 31; vgl. Pol. 1, 51, 4. 21, 7, 3; Arist. probl. 30, 2, Schäfer zu D. Hal. C. V. p. 7; firma illa facilitas, quam Graeci ἕξιν vocant, Quinct. I. O. 10 prooem. Von Dichtern nur Sp., wie Orph. Arg. 389.
-
14 ἰξαλῆ
См. также в других словарях:
Epicles — ( Epiklês ) was an Ancient Greek medical writer who lived after Baccheius, and therefore probably in the second or first century BC.Epicles is quoted by Erotianus, [Gloss. Hippoer. p. 16 (cited by Greenhill)] who wrote a commentary on the… … Wikipedia
INAMBULANDI varii apud Vett — modi: quorum unus indigitatur Suet. in Aug. c. 83. Deambulabat: ita ut in extremis spatiis subsultim decurreret, sestertio vel lodicula involutus; idque ex praescripto Medicorum. Vetr. namque Asclepiadarum divinâ sollertiâ, quae ambulatio cuique… … Hofmann J. Lexicon universale