-
1 Hectoreus
Hector, ŏris (Hectōris, Enn. ap. Cic. Tusc. 2, 17, 39 = Trag. v. 25 Vahl.; id. ap. Varr. L. L. 10, § 70 Müll. = Trag. v. 130 Vahl.; acc. Hectorem, id. ap. Cic. Tusc. 1, 44, 105 = Trag. v. 129 Vahl.; cf. Varr. L. L. l. l.), m., = Hektôr, son of Priam and Hecuba, husband of Andromache, the bravest of the Trojans, slain and dragged three times around Troy by Achilles, Enn. ap. Macr. S. 6, 2; Verg. A. 1, 483; 2, 270; 282; 522; 6, 166; Hor. C. 2, 4, 10; 4, 9, 22; id. Epod. 17, 12; id. S. 1, 7, 12.—II.Deriv. Hectŏrĕus, a, um, adj., of or belonging to Hector; in poet. transf., of the Trojans, and, as descended from the latter, of the Romans; Hectorean; Trojan; Roman:conjux,
i. e. Andromache, Verg. A. 3, 488:hasta,
Hector's, Ov. M. 12, 67; so,corpus,
Verg. A. 2, 543;and, tumulus,
id. ib. 3, 304:Mars,
i. e. Hector in battle, Ov. M. 13, 275:gens,
i. e. Trojan, Verg. A. 1, 273:amnes, Xanthum et Simoënta,
id. ib. 5, 634:socii,
id. ib. 5, 190:flammae,
Ov. M. 13, 7:opes,
Hor. C. 3, 3, 28:spes et fiducia gentis Regulus Hectoreae,
i. e. of the Romans, Sil. 2, 343. -
2 Hectoreus
-
3 equus
i m.1) лошадь, конь, жеребецe. bellator V, T — боевой коньe. nudus Sil — неосёдланный коньequi juncti Pl, V (quadrijŭgi O) — запряжка четвёркойin equum iqsilire L (ascendĕre C) — сесть на коняvehi (in) equo C, Nep или ire (in) equis O, L — ездить верхомequis virisque L — соединёнными силами конницы и пехоты, перен. C etc. всеми силамиe. bipes V предпол. — морской левe. fluviatilis PM — гиппопотам, бегемот2) «конь», род стеноломной (осадной) машины PM3) ( sensu obsceno) Hectoreus e. M = Hector4) созвездие Пегаса Col, C -
4 Hector
Hector, oris, Akk. orem u. ora, m. (Ἕκτωρ), des Priamus Sohn, Gemahl der Andromache, der tapferste der trojanischen Helden, von Achilles getötet, Cic. Tusc. 1, 105. Verg. Aen. 2, 270 sqq. Ov. art. am. 1, 441: Genet. usw. auch Hectōris gemessen, Enn. fr. scen. 82 u. 172, Hectōrem, ibid. 101. – Dav. Hectoreus, a, um (Ἑκτόρεος), hektorëisch, Verg. u.a.: sonent Hectoreas poëtae veteres pugnas, Amm. – (poet.) meton.: a) = trojanisch, Verg. – b) (weil die Römer von den Trojanern abstammen wollten) = römisch, Sil.
-
5 Mars
Mārs, Mārtis, m. (Mavors u. Mavortius, w. s.; archaist. Dat. Martei, Corp. inscr. Lat. 1, 531, Marte, Corp. inscr. Lat. 1, 62), I) Mars, A) eig., einer der dii consentes, die die Elemente beherrschen u. die Jahreszeiten herbeiführen, weshalb das alte röm. Jahr nach der Einteilung des Romulus, des Sohnes des Mars, mit dem Monate des Mars (dem Martius = März) beginnt, s. Ov. fast. 3, 73 sqq. – dann bes. Gott der kriegerischen Kraft u. des Kriegsgetümmels, dah. ferus, Ov. fast. 4, 25. – Als Vater des Romulus wird er als Stammvater des röm. Volkes betrachtet, s. Cic. Phil. 4, 5. – Zu seinem Dienste waren die Salier bestimmt, Liv. 1, 20, 4. – Geopfert wurden ihm Pferde, Paul. ex Fest. 81, 16, u. Stiere, Ov. her. 6, 10. Macr. sat. 3, 10. § 4. – Beinamen sind M. Silvanus, M. pater, als Gott der Herden u. Feldgott, Cato r. r. 83 u. 141: als Kriegsgott M. Gradivus, der im Kampf Voranschreitende, Liv. 1, 20, 4 (so auch pater od. rex Gradivus, Verg. Aen. 3, 35; 10, 542): M. Ultor, Suet. Aug. 21, 2. – B) meton.: 1) = Kriegsgetümmel, Kampf, Schlacht, a) eig.: Hectoreus, mit Hektor, Ov.: parentalis, Kampfspiel zu Ehren des toten Erzeugers, Ov.: apertus, offene Feldschlacht, Ov.: Actiacus, Schlacht bei Aktium, Plin.: quos amisimus cives, eos Martis vis perculit, non ira victoriae, Cic. Marc. 17: invadunt Martem, beginnen das Gefecht, den Kampf, Verg.: Martem accendere cantu, zum Gefecht entflammen, Verg.: suo Marte cadunt, sie fallen durch ihren eigenen Kampf, d.i. im K. miteinander, Ov.: ebenso femineo Marte cadere, im K. mit einem Weibe, Ov.: alieno Marte, durch Kampf mit einem fremden Volke, Curt. – dah. sprichw., suo (nostro, vestro) Marte, auf eigene Faust, auf eigene Hand u. Gefahr, selbständig, Cic. (s. Heine Cic. de off. 3, 34). – insbes., die Kampfart, equitem suo alienoque Marte pugnare, auf die ihm eigene u. auf fremde Art (als Fußgänger), Liv. 3, 62, 9. – b) übtr., v. gerichtl. Kampf (Streit), forensis, Ov. – 2) das Kriegsglück, der Ausgang der Schlacht, anceps, Liv.: aequo Marte, Liv.: proelium pari Marte initur, Hirt. b. G.: pari Marte pugnabant, Curt.: M. belli communis, Cic. u. Liv. (vgl. Halm Cic. Sest. 12. Weißenb. Liv. 5, 12, 1). – 3) die Kriegswut, terribili Marte ululare, Plin. 26, 18. – 4) der kriegerische Geist oder Mut, die Tapferkeit, si patrii quid Martis habes, Verg.: cedent Marti Dorica castra meo, Ov.: nec sunt mihi Marte secundi, Ov. – II) übtr., Mars, ein Planet, stella Martis, Cic. de nat. deor. 2, 53. Plin. 2, 60: sidus Martis, Plin. 2, 34. – Dav. abgeleitet: Mārtiālis u. Mārtius u. Mārtiaticus u. Mārtulus, w. s.
-
6 Hector
Hector, oris, Akk. orem u. ora, m. (Ἕκτωρ), des Priamus Sohn, Gemahl der Andromache, der tapferste der trojanischen Helden, von Achilles getötet, Cic. Tusc. 1, 105. Verg. Aen. 2, 270 sqq. Ov. art. am. 1, 441: Genet. usw. auch Hectōris gemessen, Enn. fr. scen. 82 u. 172, Hectōrem, ibid. 101. – Dav. Hectoreus, a, um (Ἑκτόρεος), hektorëisch, Verg. u.a.: sonent Hectoreas poëtae veteres pugnas, Amm. – (poet.) meton.: a) = trojanisch, Verg. – b) (weil die Römer von den Trojanern abstammen wollten) = römisch, Sil. -
7 Mars
Mārs, Mārtis, m. (Mavors u. Mavortius, w. s.; archaist. Dat. Martei, Corp. inscr. Lat. 1, 531, Marte, Corp. inscr. Lat. 1, 62), I) Mars, A) eig., einer der dii consentes, die die Elemente beherrschen u. die Jahreszeiten herbeiführen, weshalb das alte röm. Jahr nach der Einteilung des Romulus, des Sohnes des Mars, mit dem Monate des Mars (dem Martius = März) beginnt, s. Ov. fast. 3, 73 sqq. – dann bes. Gott der kriegerischen Kraft u. des Kriegsgetümmels, dah. ferus, Ov. fast. 4, 25. – Als Vater des Romulus wird er als Stammvater des röm. Volkes betrachtet, s. Cic. Phil. 4, 5. – Zu seinem Dienste waren die Salier bestimmt, Liv. 1, 20, 4. – Geopfert wurden ihm Pferde, Paul. ex Fest. 81, 16, u. Stiere, Ov. her. 6, 10. Macr. sat. 3, 10. § 4. – Beinamen sind M. Silvanus, M. pater, als Gott der Herden u. Feldgott, Cato r. r. 83 u. 141: als Kriegsgott M. Gradivus, der im Kampf Voranschreitende, Liv. 1, 20, 4 (so auch pater od. rex Gradivus, Verg. Aen. 3, 35; 10, 542): M. Ultor, Suet. Aug. 21, 2. – B) meton.: 1) = Kriegsgetümmel, Kampf, Schlacht, a) eig.: Hectoreus, mit Hektor, Ov.: parentalis, Kampfspiel zu Ehren des toten Erzeugers, Ov.: apertus, offene Feldschlacht, Ov.: Actiacus, Schlacht bei Aktium, Plin.: quos amisimus cives, eos Martis vis perculit, non ira victoriae, Cic. Marc. 17: invadunt Martem,————beginnen das Gefecht, den Kampf, Verg.: Martem accendere cantu, zum Gefecht entflammen, Verg.: suo Marte cadunt, sie fallen durch ihren eigenen Kampf, d.i. im K. miteinander, Ov.: ebenso femineo Marte cadere, im K. mit einem Weibe, Ov.: alieno Marte, durch Kampf mit einem fremden Volke, Curt. – dah. sprichw., suo (nostro, vestro) Marte, auf eigene Faust, auf eigene Hand u. Gefahr, selbständig, Cic. (s. Heine Cic. de off. 3, 34). – insbes., die Kampfart, equitem suo alienoque Marte pugnare, auf die ihm eigene u. auf fremde Art (als Fußgänger), Liv. 3, 62, 9. – b) übtr., v. gerichtl. Kampf (Streit), forensis, Ov. – 2) das Kriegsglück, der Ausgang der Schlacht, anceps, Liv.: aequo Marte, Liv.: proelium pari Marte initur, Hirt. b. G.: pari Marte pugnabant, Curt.: M. belli communis, Cic. u. Liv. (vgl. Halm Cic. Sest. 12. Weißenb. Liv. 5, 12, 1). – 3) die Kriegswut, terribili Marte ululare, Plin. 26, 18. – 4) der kriegerische Geist oder Mut, die Tapferkeit, si patrii quid Martis habes, Verg.: cedent Marti Dorica castra meo, Ov.: nec sunt mihi Marte secundi, Ov. – II) übtr., Mars, ein Planet, stella Martis, Cic. de nat. deor. 2, 53. Plin. 2, 60: sidus Martis, Plin. 2, 34. – Dav. abgeleitet: Mārtiālis u. Mārtius u. Mārtiaticus u. Mārtulus, w. s. -
8 Hector
Hector, ŏris (Hectōris, Enn. ap. Cic. Tusc. 2, 17, 39 = Trag. v. 25 Vahl.; id. ap. Varr. L. L. 10, § 70 Müll. = Trag. v. 130 Vahl.; acc. Hectorem, id. ap. Cic. Tusc. 1, 44, 105 = Trag. v. 129 Vahl.; cf. Varr. L. L. l. l.), m., = Hektôr, son of Priam and Hecuba, husband of Andromache, the bravest of the Trojans, slain and dragged three times around Troy by Achilles, Enn. ap. Macr. S. 6, 2; Verg. A. 1, 483; 2, 270; 282; 522; 6, 166; Hor. C. 2, 4, 10; 4, 9, 22; id. Epod. 17, 12; id. S. 1, 7, 12.—II.Deriv. Hectŏrĕus, a, um, adj., of or belonging to Hector; in poet. transf., of the Trojans, and, as descended from the latter, of the Romans; Hectorean; Trojan; Roman:conjux,
i. e. Andromache, Verg. A. 3, 488:hasta,
Hector's, Ov. M. 12, 67; so,corpus,
Verg. A. 2, 543;and, tumulus,
id. ib. 3, 304:Mars,
i. e. Hector in battle, Ov. M. 13, 275:gens,
i. e. Trojan, Verg. A. 1, 273:amnes, Xanthum et Simoënta,
id. ib. 5, 634:socii,
id. ib. 5, 190:flammae,
Ov. M. 13, 7:opes,
Hor. C. 3, 3, 28:spes et fiducia gentis Regulus Hectoreae,
i. e. of the Romans, Sil. 2, 343. -
9 TROJAN
[A]HECTOREUS (-A -UM)ILIACUS (-A -UM)ILIUS (-A -UM)NAUTES (-E)IDAEUS (-A -UM)FRYGIUS (-A -UM)PHRYGIUS (-A -UM)[N]TROS (TROIS) (M)TROIUGENA (-AE) (M)[NPR]TROS (TROIS) (M)- THE TROJANS
См. также в других словарях:
Гекторевич — (Петр Hektorevi ć, Etorovi ć, лат. Hectoreus) один из знаменитых представителей дубровницкой или иллирийской литературы. Родился на острове Хваре (Лесине) около 1486 г.; благодаря своему знатному происхождению, богатству, поэтическому таланту он… … Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона
Гекторевич Петр — (Hektorević, Etorović, лат. Hectoreus) один из знаменитых представителей дубровницкой или иллирийской литературы. Родился на острове Хваре (Лесине) около 1486 г.; благодаря своему знатному происхождению, богатству, поэтическому таланту он вскоре… … Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона
hectóreo — hectóreo, a. (Del lat. Hectorĕus). adj. poét. Perteneciente o relativo a Héctor. || 2. poét. Semejante a este personaje homérico … Enciclopedia Universal
hectóreo — hectóreo, a (Del lat. Hectorĕus). 1. adj. poét. Perteneciente o relativo a Héctor. 2. poét. Semejante a este personaje homérico … Diccionario de la lengua española