-
1 Grundzüge
-
2 Grundzüge
m/pl. основные/общие черты f/pl. -
3 Grundzüge
pl.özellik -
4 Grundzüge
plmain features -
5 Grundzüge der Wirtschaftspolitik
Grundzüge mpl der Wirtschaftspolitik mpl POL, WIWI broad guidelines of economic policy (EU)* * *Grundzüge der Wirtschaftspolitik
economic policy guidelineBusiness german-english dictionary > Grundzüge der Wirtschaftspolitik
-
6 Grundzüge einer Vereinbarung
Grundzüge einer Vereinbarung
memorandum outlinesBusiness german-english dictionary > Grundzüge einer Vereinbarung
-
7 Grundzüge eines Vertrages
Grundzüge eines Vertrages
features of a contractBusiness german-english dictionary > Grundzüge eines Vertrages
-
8 Grundzüge (mpl) der Wirtschaftspolitik
mpl <Pol, Vw> EU broad guidelines of economic policyBusiness german-english dictionary > Grundzüge (mpl) der Wirtschaftspolitik
-
9 Grundzüge des Verfahrens
сущ.юр. основные черты (судебного) процесса, основные черты судебного процессаУниверсальный немецко-русский словарь > Grundzüge des Verfahrens
-
10 essential
1. adjective1) (fundamental) wesentlich [Unterschied, Merkmal, Aspekt]; entscheidend [Frage]2) (indispensable) unentbehrlich; lebenswichtig [Nahrungsmittel, Güter]; unabdingbar [Erfordernis, Qualifikation, Voraussetzung]; unbedingt notwendig [Bestandteile, Maßnahmen, Ausrüstung]; wesentlich, entscheidend [Rolle]essential to life — lebensnotwendig od. -wichtig
2. noun, esp. in pl.it is [absolutely or most] essential that... — es ist unbedingt notwendig, dass...
1) (indispensable element) Notwendigste, das2) (fundamental element) Wesentliche, dasthe essentials of French grammar — die Grundzüge der französischen Grammatik
* * *[i'senʃəl] 1. adjective(absolutely necessary: Strong boots are essential for mountaineering; It is essential that you arrive punctually.) wesentlich2. noun(a thing that is fundamental or necessary: Everyone should learn the essentials of first aid; Is a television set an essential?) das Wesentliche- academic.ru/25041/essentially">essentially* * *es·sen·tial[ɪˈsen(t)ʃəl]I. adj1. (indispensable) unbedingt erforderlich, unentbehrlich, unverzichtbarit is \essential to record the data accurately eine genaue Aufzeichnung der Daten ist unabdingbar\essential vitamins lebensnotwendige [o lebenswichtige] [o fachspr essenzielle] Vitamine▪ to be \essential to [or for] sb/sth für jdn/etw von größter Wichtigkeit seinit is \essential [that] our prices remain competitive unsere Preise müssen unbedingt wettbewerbsfähig bleiben\essential component Grundbestandteil m\essential subject zentrales ThemaI regard my car as an \essential mein Auto ist für mich absolut unverzichtbarthe \essentials of Spanish die Grundzüge des Spanischenthe bare \essentials das [Aller]nötigsteto be reduced to its \essentials auf das Wesentliche reduziert werden* * *[I'senSəl]1. adj1) (= necessary, vital) (unbedingt or absolut) erforderlich or notwendig; services, supplies lebenswichtigit is essential to act quickly —
it is essential that he come(s) — es ist absolut or unbedingt erforderlich, dass er kommt, er muss unbedingt kommen
it is essential that you understand this — du musst das unbedingt verstehen
this is of essential importance — dies ist von entscheidender Bedeutung
certain vitamins are essential for good health — bestimmte Vitamine sind für die Gesundheit unerlässlich
the essential thing is to... — wichtig ist vor allem, zu...
2) (= of the essence, basic) wesentlich, essenziell (geh), essentiell (geh); (PHILOS) essenziell, essentiell, wesenhaft; question, role entscheidendthe essential feature of his personality — der Grundzug or der grundlegende Zug seiner Persönlichkeit
I don't doubt his essential goodness — ich zweifle nicht an, dass er im Grunde ein guter Mensch ist
to establish the essential nature of the problem —
to establish the essential nature of the disease — feststellen, worum es sich bei dieser Krankheit eigentlich handelt
2. n1)(= necessary thing)
a compass is an essential for mountain climbing — ein Kompass ist unbedingt notwendig zum Bergsteigenthe first essential is to privatize the industry — als Erstes muss die Industrie unbedingt privatisiert werden
just bring the essentials — bring nur das Allernotwendigste mit
with only the bare essentials — nur mit dem Allernotwendigsten ausgestattet
the essentials of German grammar — die Grundlagen pl or die Grundzüge pl der deutschen Grammatik
* * *essential [ıˈsenʃl]1. wesentlich:a) grundlegend, fundamentalb) inner(er, e, es), eigentlich, (lebens)wichtig, unentbehrlich, unbedingt erforderlich (to, for für):essential to life lebensnotwendig, -wichtig;it is essential for both of them to come es ist unbedingt erforderlich, dass sie beide kommen;essential goods lebenswichtige Güter;2. CHEM rein, destilliert:essential oil ätherisches Öl3. MUS Haupt…, Grund…:essential chord Grundakkord mB s meist pl1. (das) Wesentliche oder Wichtigste, Hauptsache f, wesentliche Umstände pl oder Punkte pl oder Bestandteile pl:the bare essentials das Allernotwendigste2. (wesentliche) Voraussetzung (to für):3. unentbehrliche Person oder Sache* * *1. adjective1) (fundamental) wesentlich [Unterschied, Merkmal, Aspekt]; entscheidend [Frage]2) (indispensable) unentbehrlich; lebenswichtig [Nahrungsmittel, Güter]; unabdingbar [Erfordernis, Qualifikation, Voraussetzung]; unbedingt notwendig [Bestandteile, Maßnahmen, Ausrüstung]; wesentlich, entscheidend [Rolle]essential to life — lebensnotwendig od. -wichtig
2. noun, esp. in pl.it is [absolutely or most] essential that... — es ist unbedingt notwendig, dass...
1) (indispensable element) Notwendigste, das2) (fundamental element) Wesentliche, das* * *adj.Pflicht- präfix.notwendig adj.wesentlich adj. n.wesentlich adj. -
11 outline
1. noun2) (short account) Grundriss, der; Grundzüge Pl.; (of topic) Übersicht, die (of über + Akk.); (rough draft) Entwurf, der (of, for Gen. od. zu)2. transitive verb1) (draw outline of)outline something — die Umrisse od. Konturen einer Sache zeichnen
2)the mountain was outlined against the sky — die Umrisse od. Konturen des Berges zeichneten sich gegen den Himmel ab
3) (describe in general terms) skizzieren, umreißen [Programm, Plan, Projekt]* * *1. noun1) (the line forming, or showing, the outer edge of something: He drew the outline of the face first, then added the features.) der Umriß2) (a short description of the main details of a plan etc: Don't tell me the whole story, just give me an outline.) der Umriß2. verb(to draw or give the outline of.) umreißen* * *ˈout·lineI. n1. (brief description) Übersicht f, [kurzer] Überblick (of über + akk); in novel-writing Entwurf m, Konzept nt; (general summary) Zusammenfassung f, Abriss ma course \outline eine [kurze] Kursbeschreibungan \outline of a country's history ein Abriss m über die Geschichte eines Landesto give a broad \outline of sth etw kurz umreißen [o in groben Zügen beschreibenthe mountain was visible only in \outline as the light faded als es dämmerte, sah man nur noch die Silhouette des Bergesto draw the \outline of sth die Umrisse [o Konturen] von etw dat zeichnenII. vt▪ to \outline sththe area we're interested in is \outlined in red on the map das Gebiet, das uns interessiert, ist auf der Karte rot umrandetthe house was \outlined against the setting sun die Silhouette des Hauses malte sich gegen die untergehende Sonne ab2. (summarize) etw [kurz] umreißen [o skizzieren]* * *['aʊtlaɪn]1. n1) (of objects) Umriss m; (= line itself) Umrisslinie f; (= silhouette) Silhouette f; (of face) Züge plhe drew the outline of a head — er zeichnete einen Kopf im Umriss
2) (fig: summary) Grundriss m, Abriss mjust give ( me) the broad outlines — umreißen or skizzieren Sie es (mir) grob
outlines of botany — Abriss m or Grundriss m or Grundzüge pl der Botanik
2. attr3. vtthe mountain was outlined against the sky — die Umrisse des Berges zeichneten sich gegen den Himmel ab
she stood there outlined against the sunset — ihre Silhouette zeichnete sich gegen die untergehende Sonne ab
2) (= give summary of) umreißen, skizzieren* * *A s1. a) Umriss(linie) m(f)b) meist pl Umrisse pl, Konturen pl, Silhouette f2. a) Konturzeichnung fb) Umriss-, Konturlinie f:in outline in Konturzeichnung; im Grundriss3. Entwurf m, Skizze f:outline view Gliederungsansicht f (auf dem PC)5. Abriss m, Grundzüge pl:an outline of history ein Abriss der Geschichte6. TYPO Konturschrift fB v/t1. umreißen, entwerfen, skizzieren, fig auch in Umrissen darlegen, einen Überblick geben über (akk), in groben Zügen darstellen2. die Umrisse oder Konturen zeigen von:outlined (against) scharf abgehoben (von), sich (als Silhouette) abzeichnend (gegen) oder abhebend (von)* * *1. noun2) (short account) Grundriss, der; Grundzüge Pl.; (of topic) Übersicht, die (of über + Akk.); (rough draft) Entwurf, der (of, for Gen. od. zu)2. transitive verboutline something — die Umrisse od. Konturen einer Sache zeichnen
2)the mountain was outlined against the sky — die Umrisse od. Konturen des Berges zeichneten sich gegen den Himmel ab
3) (describe in general terms) skizzieren, umreißen [Programm, Plan, Projekt]* * *(of a book) n.Abriss -e m.Entwurf -¨e m.Grundriss m.Kontur -en f.Profil -e n.Silhouette f.Skizze -n f.Umriss -e m. v.skizzieren v.umreißen v.Überblick geben ausdr. -
12 Grundzug
m characteristic (feature), main feature; Grundzüge der Physik etc.: fundamentals, outline; in seinen Grundzügen in outline* * *der Grundzugessential* * *Grụnd|zugmessential feature or trait"Grundzüge der Geometrie" — "Basic Geometry", "(The) Rudiments of Geometry"
etw in seinen Grundzügen darstellen — to outline (the essentials of) sth
dieses Werk entstand in seinen Grundzügen schon... — the essential features or the essentials of this work appeared as early as...
* * *Grund·zugm1. (wesentliches Merkmal) essential featureetw in seinen Grundzügen darstellen/erläutern to outline/explain the essentials of sth* * *der essential feature* * *Grundzüge der Physik etc: fundamentals, outline;in seinen Grundzügen in outline* * *der essential feature* * *-¨e m.main-feature n. -
13 Grundwerkstoff
Grundwerkstoff
(Ausgangsmaterial) stock;
• Grundwert (Statistik) base;
• Grundwertsteigerung appreciation of real estate;
• Grundzahlungsbilanz basic balance of payments;
• Grundzins annual rent;
• Grundzüge einer Vereinbarung memorandum outlines;
• Grundzüge eines Vertrages features of a contract;
• Grundzüge der Wirtschaftspolitik economic policy guideline;
• Grundzuteilung basic ration. -
14 δέαμαι
δέαμαι, scheinen; Wurzel διF, vgl. δέελος, δῆλος, Curtius Grundzüge der Gr. Etymol. 1, 201 f 2, 97. 146 Buttm. Lexil. 2, 103. Bei Hom. einmal, Odyss. 6, 242 πρόσϑεν μέν γὰρ δή μοι ἀεικέλιος δέατ' εἶναι, νῦν δὲ ϑεοῖσιν ἔοικε, Scholl. E τὸ δὲ ἐδέατο ἀντὶ τοῠ ἐδόκει, Scholl. H. δέατο, ἔδοξε, Scholl. T. V ἐδόκει, ἐφαίνετο; var. lect. δόατο, vgl. δοάσσατο. Das praes. indicat. bei Hesych., δέαται, φαίνεται, δοκεῖ; derselbe δεάμην· ἐδοκίμαζον, ἐδόξαζον. Vgl. Etymol. m. p. 252, 34. Der conjunct. praes. δέαται Inscr. Teg., s. Curtius Grundzüge 2, 146.
-
15 rudiments
plural noun1) (first principles) Grundzüge Pl.; Grundlagen Pl.2) (imperfect beginning) [erster] Ansatz* * *['ru:dimən ](the first simple facts or rules of anything: to learn the rudiments of cookery.) dei Anfangsgründe- academic.ru/63398/rudimentary">rudimentary* * *ru·di·ments[ˈru:dɪmənts, AM -də-]n pl▪ the \rudiments die Grundlagen pl* * *['ruːdɪmənts]pl1) Anfangsgründe pl, Grundlagen pl* * *plural noun1) (first principles) Grundzüge Pl.; Grundlagen Pl.2) (imperfect beginning) [erster] Ansatz -
16 confundo
cōn-fundo, fūdī, fūsum, ere, zusammengießen, zusammenschütten, I) zwei od. mehrere Ggstde. untereinander gießen, schütten, vermischen, vermengen (Ggstz. secernere, discernere), A) eig.: unā multa iura (Brühen), Plaut.: arenti ramo omnia, umrühren, Ov.: mel, mox acetum, item oleum confundere crebroque permiscere (untereinander rühren), Plin.: c. dispares undas (v. der Flut), Curt. – cum venenum ita confusum esset (verst. cum pane), ut secerni nullo modo posset, Cic. – cum alcis lacrimis lacrimas c. nostras, Ov.: u. (refl.) cum ignis oculorum cum eo igne qui est ob os offusus se confudit et contulit, Cic. – im Passiv mit Dat., wem? (mit wem?) hoc (ius) ubi confusum sectis inferbuit herbis, Hor.: aes auro argentoque confusum, Plin.: u. (medial) qui (Alpheus) nunc ore, Arethusa, tuo Siculis confunditur undis, zusammenströmt, sich vermischt, Verg. – ex pluribus corporibus in unum cruor confusus est, Val. Max.: in chaos antiquum confundimur, Ov.
B) übtr.: 1) zwei od. mehrere Dinge in eins zusammenbringen, deutsch vereinigen, vermischen, vermengen, verschmelzen, untereinander od. durcheinander bringen, gew. im Passiv confundi = ineinander laufen, ineinander fallen, sich konzentrieren, in eins verschmelzen, a) übh. (Ggstz. discernere, distinguere, separare u. dgl.), interdum vero accessiones (febrium) confunduntur, Cels.: tantā multitudine confusā, Caes.: duo populi confusi in unum, Liv.: nunc in corpus unum confusi omnes, Liv.: sermones confunti in unum, Liv.: universorum voces confusae in unum, Lif.: multae voces et in unum confusae, Sen. – m. Dat. wem? (womit?) c. Atticis Dorica dicta, Quint.: u. 8im Bilde) summa imis, Curt.: mare caelo, Iuven.: confusa panthera camelo, Hor. – auch ideelle Objj., cuperem eQuidem utrumque (unā diiudicare), si posset; sed est difficile convundere, beides zu vereinigen, Cic.: ut (puncta argumentorum) re distinguantur, verbis confusa esse videantur, Cic.: omnes in oratione esse quasi permixtos et confusos pedes, Cic.: hoc decorum... totum illud quidem est cum virtute confusum (ist mit der T. untrennbar verbunden, eins mit der T.), sed mente et cogitatione distinguitur, Cic.: u. ea philosophia, quae confundit vera cum falsis, Cic. – b) prägn., bildend aus mehreren Ggstdn. einen Ggstd. gleichs. zusammengießen, zusammenmischen, im üblen Sinne etw. zusammenbrauen, zusammenschweißen, -würfeln, optime esse constitutam rem publicam, quae ex tribus generibus illis... confusa modice etc.: Cic.: nec eiusmodi est (ea oratio), ut a Pluribus confusa videatur, Cic.: in hac confusa et universa defensione, so verwickelten u. allgemeinen V., Cic. – c. proelia cum Marte, eingehen, bestehen, Hor.
2) an sich getrennte od. geordnete Ggsdde. ohne Ordnung in- od. dursheinander bringen od. werfen od. wirren, verwirren, a) übh.: signa et ordines peditum atque equitum, Liv.: beluas (Elefanten), Curt.: particulas minutas primum confusas, postea in ordinem adductas a mente divina, Cic. – c. fas nefasque, Ov.: iura gentium, Liv.: ordinem militiae, disciplinae, Tac.: ordinem naturae, testamenti, Val. Max.: annum a D. Iulio ordinatum, sed postea neglegentiā conturbatum et confusum (in Unordnung und Verwirrung geratene) rursus ad pristinam rati\$1ECD\em redegit, Suet.: c. foedus, stören (wie συγχέειν), Verg. – an tu haec ita confundis et perturbac, ut, quicumque velit, quod velit, quomodo velit, possit dedicare? Cic. (vgl. confusus no. a). – novorum interpositione priora0c., Quint. – b) insbes.: α) die Linien usw. eines Bildes, die Grundzüge des menschlichEn Körpers usw. wleichs. ineinanDer fließen machen, αα) verwischen, unkenntlich machen, im üblen Sinne = (durch Verletzung usw.) entstellen, signo cerae nOn confuso, verschwommen, Plin.: confuderat oris exsanguis notas pallor, Curt.: si temporis spatio confusa corporum lineamenta essent, Iustin.: c. voltum Lunae, Ov.: fractis in ossibus ora, Ov.: oris decorem vulneribus, Val. Max. – ββ) jmd. (seine Gesichtszüge) durch Scham, confusa pudore, vor Scham errötend, Ov.: non irā solum, sed etiam pudore confusus, nicht allein vor Zorn, sondern auch vor Scham rot, Curt. – β) Körper, Geist, Gemüt in Verwirrung bringen, stören, verstören, αα) den Körper stören, neque apparet, quod corpus confuderit, und kein deutlicher Grund für eine Körperstörung vorhandEn ist, Cels. 3, 5. – ββ) den Geist im0Denken verwirren, irbe machen, confundit plerosque similitudo nominum, Plin.: quod et confundit intellectum, Plin.: nec confundent ex diversis orationem, Quint.: confunditur animus et fatigatur tot disciplinis in diversum tendentibus, Quint. – γγ) das Gemüt verwirren, verstört od. betreten od. bestürzt machen, in Bestürzung versetzen, außer Fassung brinqen, audientium animos (v. einer Rede), Liv.: ipsum quoque dicentem (v. Tränen), Liv.: alqm festis diebus (an F.), Plin. ep. – animum imagine tristi (v. der Erinnerung an etw.), Tac.: alqm dolore (v. einer Nachricht), Plin. ep. – im Passiv (Ggstz. animum od. se colligere), colligit et ipse animum confusum tantae cogitatione rei, Liv.: maerore recenti confusus, Liv.: hoc nomine vehementius confusus et sollicitus, Val. Max.: turbā querelarum confusus adulescens repente obticuit, Iustin.: nec minus Venus confusa est moriente Tibullo, Ov. Vgl. confusus no. b. – bes. vor Scham betreten machen, beschämen, oft bei den Eccl., s. Rönsch Itala p. 344 f.
II) eine flüssige od. trockene Masse in einen Raum sich zusammen ergießen lassen, eingießen, einschütten, im Passiv auch = zusammen einfließen, -einströmen, -sich ergießen, v inum in vas, Scriptt. r. r.: cruor in fossam confusus, Hor.: per quas (portas iecoris) lapsus cibus in hoc ipso loco in eam venam, quae cava appellatur, confunditur, Cic. – c. frumentum in navem, ICt.: tela per foramina muri, in großer Menge hineinwerfen, Sil. – übtr., est hoc quidem in totam orationem confundendum, nec minime in extremam, über die ganze R. zu verteilen, nicht erst am Ende anzubringen, Cic.: vis quaedam sentiens, quae est toto confusa mundo, über die g. W. ausgegossen (verteilt) ist, Cic.
-
17 iuridicus
iūridicus, a, um (ius u. dico), I) das Recht handhabend, gladius, das Richtschwert, Augustin. c. epist. Farm. 1, 8. § 13. – subst. iūridicus, ī, m., der Richter, Gerichtshalter, Sen. Herc. fur. 585. – bes. Konsulare für Rechtsprechungen in den Gemeinden Italiens seit Marc Aurel, Capit. Anton. phil. 11, 6. Scaevol. dig. 40, 5, 41. § 5. Ulp. frgm. Vat. 205. 232. 241. Corp. inscr. Lat. 5, 1874. 2112. 4341; 6, 332 u. 9, 1572; vgl. J. Marquardt Röm. Staatsverw. 12, 224 ff. Mommsen Röm. Staatsr. 23, 1084 f. – als kaiserl. Behörde in Alexandrien, Ulp. dig. 1, 20, 2. Cod. Iust. 1, 57. Corp. inscr. Lat. 6, 1564; vgl. Mitteis-Wilcken, Grundzüge der Papyruskunde 2, 1, 26 ff. – u. als Behörde in kaiserlichen Provinzen (legatus iur.), iur. provincialis, Apul. met. 1, 6: iur. provinciae Britann., Corp. inscr. Lat. 3, 2864; vgl. 6, 1336 u. 1509. Marquardt a. O. 551 u. Mommsen a. O. 13, 231 ff. – II) die Handhabung des Rechtes betreffend, gerichtlich, conventus, Gerichtsstadt, Kreisstadt, Plin. 3, 7; vgl. Kornemann in Pauly-Wissowa Realenz. 4, 1175.
-
18 ΔΕ'Μω
ΔΕ'Μω, bauen; vielleicht verwandt δέω »binden« und δαμάω »bändigen«, Curtius Grundzüge der Griech. Etymol. 1, 57. 200. – Mehrmals bei Homer: imperfect. act., Odyss. 23, 192 τῷ δ' ἐγὼ ἀμφιβαλὼν ϑάλαμον δέμον, ὄφρ' ἐτέλεσσα, πυκνῇσιν λιϑάδεσσι; aorist. 1. act., Iliad. 21, 446 Τρώεσσι πόλιν πέρι τεῖχος ἔδειμα, 9. 349 τεἱχος ἔδειμε, 14, 32 τεῖχος ἐπὶ πρύμνῃσιν ἔδειμαν, 7, 436 ποτὶ δ' αὐτὸν τεῖχος ἔδειμαν πύργους ϑ' ὑψηλούς, 7, 337 ποτὶ δ' αὐτὸν δείμομεν ὦκα πύργους ὑψηλούς, Conjunctiv, homerisch verkürzt, »laßt uns bauen«; perfect. pass., Iliad. 6, 245. 249 ϑάλαμοι ξεστοῖο λίϑοιο, πλησίοι ἀλλήλων δεδμημένοι; plusquamperf. pass., Iliad. 13, 683 ὕπερϑεν τεῖχος ἐδέδμητο χϑαμαλώτατον, Odyss. 9, 185 περὶ δ' αὐλὴ | ὑψηλὴ δέδμητο κατωρυχέεσσι λίϑοισιν μακρῇσίν τε πίτυσσιν ίδὲ δρυσὶν ὑψικόμοισιν, Odyss. 14, 6 ἔνϑα οἱ αὐλὴ | ὑψηλὴ δέδμητο, περισκέπτῳ ἐνὶ χώρῳ, Odyss. 1, 426 ὅϑι οἱ ϑάλαμος περικαλλέος αὐλῆς | ὑψηλὸς δέδμητο, περισκέπτῳ ἐνὶ χώρῳ; aorist. 1. medii, Odyss. 6, 9 ἀμφὶ δὲ τεῖχος ἔλασσε πόλει, καὶ ἐδείματο οἴκους, καὶ νηοὺς ποίησε ϑεῶν, καὶ ἐδάσσατ' ἀρούρας, medium Homerisch in der Bdtg des activi; Odyss. 14, 8 αὐλή –· ἥν ῥα συβώτης αὐτὸς δείμαϑ' ὕεσσιν ἀποιχομένοιο ἄνακτος, νόσφιν δεσποίνης καὶ Λαέρταο γέροντος, ῥυτοῖσιν λάεσσι, Scholl. Didym. Ζηνόδοτος δείματο οἶος. – Folgende: Praesens activ. h. Hom. Mercur. 87. 188; partic. aorist. δείμας Eur. Rhes. 232; perf. pass. δέδμανϑ' Theocr. 15, 120, δέδμηνται 25, 24; Her. 9, 10; ὁδόν, einen Weg anlegen, 2, 124. 7, 200. – Med., ἄστη, τέμενος, Plat. Ax. 367 c 370 b; D. Hal. 1, 55; Plut. Num. 14; Luc.
-
19 δρῦς
δρῦς, δρυός, ἡ, die Eiche; von Hom. an überall. Homerische Formen: δρῠς nomin. singul. Iliad. 13, 389, δρυός Iliad. 22, 126 Odyss. 14, 12, δρυΐ Iliad. 18, 558, δρύες Iliad. 12, 132, δρυσίν Iliad. 14, 398 Odyss. 9, 186, δρῠς accusat. plural. Iliad. 11, 494. 23, 118. Bei Sophocl. Meleag. frgm. 354 ed. Dindorf. Oxon. (aus Hesych. s. v. Ἰξοφόρους) accusat. plural. δρύας; bei Aristoph. Nub. 402 accusat. plural. τὰς δρῠς τὰς μεγάλας. Der accus. sing. lautet regelmäßig δρῠν; abweichend δρύα Quint. Sm. 3, 280. Bei Arcad. p. 131, 16 dual. δρύε. Masculin. war das Wort bei den Peloponnesiern nach Scholl. Aristoph. Nub. 401; es findet sich als mascul. bei Sp.; bei Homer deutlich als femin. Iliad. 11, 494 πολλὰς δὲ δρῠς ἀζαλέας und Iliad. 23, 118 αὐτίκ' ἄρα δρῦς ὑ ψικόμους ταναήκεϊ χαλκῷ τάμνον ἐπειγόμενοι· ταὶ δἔ μεγάλα κτυπέουσαι πῖπτον. τὰς μὲν ἔπειτα διαπλήσσοντες Ἀχαιοὶ ἔκδεον ἡμιόνων (vgl. Scholl. Aristonic.); auch Iliad. 12, 132 ἕστασαν ὡς ὅτε τε δρύες οὔρεσιν ὑψικάρηνοι, αἵ τ' ἄνεμον μίμνουσι καὶ ὑετὸν ἤματα πάντα, ῥίζῃσιν μεγάλῃσι διηνεκέεσσ' ἀραρυῖαι. Die δρῠς war dem Zeus heilig, dessen Stimme aus der Orakeleiche von Dodona ertönte, Odyss. 14, 328. 19, 297 τὸν δ' ἐς Δωδώνην φάτο βήμεναι, ὄφρα ϑεοῖο ἐκ δρυὸς ὑψικόμοιο Διὸς βουλὴν ἐπακούσαι, ὅππως νοστήσῃ (νοστήσειε) κτἑ.; im plural. Aeschyl. Prom. 832 τὴν αἰπύνωτόν τ' ἀμφὶ Δωδώνην, ἵνα μαντεῖα ϑῶκός τ' ἐστὶ Θεσπρωτοῦ Διός, τέρας τ' ἄπιστον. αἱ προσήγοροι δρύες, ὑφ' ὧν σὺ λαμπρῶς κοὐδὲν αἰνικτηρίως προσηγορεύϑης ἡ Διὸς κλεινὴ δάμαρ μέλλουσ' ἔσεσϑ', εἰ τῶνδε προσσαίνει σέ τι κτἑ.; im singular. Soph. Trach. 1168 ἃ τῶν ὀρείων καὶ χαμαικοιτῶν ἐγὼ Σελλῶν ἐσελϑὼν ἄλσος εἰσεγραψάμην πρὸς τῆς πατρῴας καὶ πολυγλώσσου δρυός, ἥ μοι χρόνῳ τῷ ζῶντι καὶ παρόντι νῦν ἔφασκεμόχϑων τῶν ἐφεστώτων ἐμοὶ λύσιν τελεῖσϑαι. Auch Herodot. 2, 55 redet nur von einem Baune, den er φηγός nennt. Die Eiche scheint im Leben der ältesten Griechen überhaupt eine große Rolle gespielt zu haben; uralte Sprichwörter: Hom. Odyss. 19, 163 ἀλλὰ καὶ ὧς μοι εἰπὲ τεὸν γένος, ὁππόϑεν ἐσσί· οὐ γὰρ ἀπὸ δρυός ἐσσι παλαιφάτου, οὐδ' ἀπὸ πέτρης, »du stammst doch nicht von der Eiche, auch nicht vom Felsen«, d. h. du mußt doch Aeltern und Vaterland haben, du bist doch nicht vom Himmel gefallen, nicht hinter dem Zaune gefunden; man beachte das παλαιφάτου, durch welches Homer schon die Redensart als ein altes Sprichw. bezeichnet; übrigens giebt es eine var. lect. παλαιφάγου, Scholl. τινὲς δὲ παλαι ex φάγου, ἐπειδὴ οἱ παλαιοὶ ἐβαλανοφάγουν· παρὸ καὶ φηγός ὡς φαγός τις οὖσα; die Homerische Stelle hat vor Augen Plat. Rep. VIII, 544 d ἢ οἴει ἐκ δρυός ποϑεν ἢ ἐκ πέτρας τὰς πολιτείας γίγνεσϑαι, ἀλλ' οὐχὶ ἐκ τῶν ἠϑῶν τῶν ἐν ταῖς πόλεσιν κτἑ.; Apolog. 34 d καὶ γὰρ τοῠτο αὐτὸ τὸ τοῠ Ὁμήρου, οὐδ' ἐγὼ ἀπὸ δρυὸς οὐδ' ἀπὸ πέτρης πέφυκα, ἀλλ' ἐξ ἀνϑρώπων, ὥστε καὶ οἰκεῖοί μοί εἰσι καὶ υἱεῖς κτἑ. Hom. Iliad. 29, 126 ἀλλὰ τίη μοι ταῠτα φίλος διελέξατο ϑυμός; – οὐ μέν πως νῖν ἔστιν ἀπὸ δρυὸς οὐδ' ἀπὸ πέτρης τῷ ὀαριζέμεναι, ἅ τε παρϑένος ἠίϑεός τε, παρϑένος ἠίϑεός τ' ὀαρίζετον ἀλλήλοιιν, es ist nicht Zeit, ein ruhiges und weitschweifiges Gespräch zu führen, von der Eiche und vom Felsen anhebend; Hesiod. Theogon. 35 ἀλλὰ τίη μοι ταῠτα περὶ δρῠν ἢ περὶ πέτρην; vgl. Gruppe Über die Theogonie des Hesiod (Berlin 1841) S. 38. Plat. Phaedr. 275 b οἱ δέ γ', ὦ φίλε, ἐν τῷ τοῠ Διὸς τοῦ Δωδωναίου ἱερῷ δρυὸς λόγους ἔφησαν μαντικοὺς πρώτους γενέσϑαι. τοῖς μὲν οὖν τότε, ἅτε οὐκ οὖσι σοφοῖς ὥσπερ ὑμεῖς οἱ νέοι, ἀπέχρη δρυὸς καὶ πέτρας ἀκούειν ὑπ' εὐηϑείας, εἰ μόνον ἀληϑῆ λέγοιεν· σοὶ δ' ἴσως διαφέρει τίς ὁ λέγων καὶ ποδαπός. Plutarch. Adv. Stoic. 44 καίτοι λέγεται μὲν ὁ Λυγκεὺς ἐκεῖνος διὰ πέτρας καὶ διὰ δρυὸς ὁρᾷν. Allgemein bekannt it das δρύας καὶ πέτρας ἄγειν des Orpheus, vgl. z. B. Antipat Sid. 67 (VII, 8) Οὐκέτι ϑελγομένας, Ὀρφεῠ, δρύας, οὐκέτι πέτρας ἄξεις. Ueber die Redensarten ἄλλην δρῠν βαλάνιζε und ἅλις δρυός fz. B Eustath. Odyss. 19, 163 p. 1859, 49. – In alterthümlicher Sprache soll das Wort δρῠς die allgemeine Bedeutung » Baum« gehabt haben: Scholl. Aristonic. Iliad. 11, 86 – καϑ' ἣν ὥραν καὶ ὁ δρυτόμος ἀριστοποιεῖται, ἤγουν ὁ ὑλοτόμος, ὁ ξυλοτόμος· δρῠν γὰρ ἐκάλουν οἱ παλαιοὶ ἀπὸ τοῠ ἀρχαιοτέρου πᾶν δένδρον, Lehrs Aristarch. p. 153; vgl. Hesych. Δρῠς· πᾶν ξύλον καὶ δένδρον; Etymol. m. p. 288, 21 πᾶν γὰρ ξύλον δρῠς καλεῖται παρὰ τοῖς παλαιοῖς κτἑ. In der That scheint δρῠς verwandt zu sein mit δένδρεον, δένδρον, δενδρύδιον, δενδρυάζω, wie mit δόρυ, δούρειος, δουράτεος, und mit δρίος, δρυμός, δρυμά; Sanskrit. drus = Holz, Baum, drumas = Baum, dâru = Holz; Goth. triu = Baum; Alts. trio = Balken, Holz, Baum. Hiernach wäre für δρῠς die Bedeutung » Baum« die Grundbedeutung, vgl. Curtius Grundzüge der Griech. Etymologie Tb. 1 S. 204. Man erklärt Soph. Trach. 766 πιείρας δρυός = Fichte; und Eurip. Cycl. 615 δρυὸς ἄσπετον ἔρνος = Oelbaum. – Redensart δρῠν φέρειν διὰ τῆς ἀγορᾶς, einen Baumzweig tragen, was die Freigelassenen bei den Panathenäen thun mußten, B. A. p. 242. – Auf Menschen übertr., wie alter Knast (vgl. γεράνδρυον), ein alter Mensch, Myrin. 2 (VI, 254); vgl. Artemid. 2, 25 – Bei Hesiod. O. 436 ist das υ in δρυός lang, δρυὸς ἔλυμα Versanfang.
-
20 δεινός
δεινός (Wurzel Δι-, verwandt δίον, δίεσϑαι, δέος, δείδω), furchtbar; überhaupt Alles, was das gewöhnliche Maaß überschreitet u. dadurch Staunen od. Furcht einflößt, Plat. Lach. 198 b δεινὰ ἡγούμεϑα ἃ δέος παρέχει; oft bei Homer; z. B. δεινὸς ἀνήρ Iliad. 11, 654; δεινὰ πέλωρα Iliad. 2, 321; αἰγίδα δεινήν Iliad. 5, 739; die Scylla ist Odyss. 12, 119 ἀϑάνατον κακόν, δεινόν τ' ἀργαλέον τε καὶ ἄγριον οὐδὲ μαχητόν. οὐδέ τις ἔστ' ἀλκή· φυγέειν κάρτιστον ἀπ' αὐτῆς. – Zuweilen ist es so viel wie »außerordentlich«, »groß«, » gewaltig«; so kann man verstehen Iliad. 7, 245 δεινὸν σάκος; 10, 254 ὅπλοισιν δεινοῖσιν; Odyss. 7, 41 Athene δεινὴ ϑεός, 10, 136 Kirke δεινὴ ϑεός, 7, 246 Kalypso δεινὴ ϑεός; doch ist dabei zu beachten, daß Kalypso und Kirke ursprünglich Göttinnen der Unterwelt sind, Todesgöttinnen. – Zuweilen verbunden mit αἰδοῐος: Iliad. 18, 394 Thetis δεινή τε καὶ αἰδοίη ϑεός; 3, 172 αἰδοῖός τέ μοί ἐσσι, φίλε ἑκυρέ, δεινός τε; Odyss. 8, 22 ὥς κεν Φαιήκεσσι φίλος πάντεσσι γένοιτο δεινός τ' αἰδοῖός τε; 14, 234 καί ῥα ἔπειτα δεινός τ' αἰδοῖός τε μετὰ Κρήτεσσι τετύγμην. – Odyss. 22, 405 δεινὸς εἰς ὦπα ἰδέσϑαι; 16, 401 δεινὸν γένος βασιλήιόν ἐστιν κτείνειν. – Superlativ, Στυγὸς ὕδωρ, ὅς τε μέγιστος ὅρκος δεινότατός τε πέλει μακάρεσσι ϑεοῖσιν Odyss. 5, 186 Iliad. 15, 38. – Adverbial δεινόν, Iliad. 11, 10 ἔνϑα στᾶσ' ἤυσε ϑεὰ μέγα τε δεινόν τε ὄρϑια; 16, 138 δεινὸν δὲ λόφος καϑὐπερϑεν ἔνευεν; 3, 342 δεινὸν δερκόμενοι; Plural δεινά, Iliad. 15, 13 δεινὰ δ' ὑπόδρα ἰδὼν Ἥρην πρὸς μῠϑον ἔειπεν. – Sehr zweifelhaft ist Iliad. 7, 346 Τρώων αὖτ' ἀγορὴ γένετ' Ἰλίου ἐν πόλει ἄκρῃ, δεινὴ τετρηχυῖα, entweder »eine große«, oder »eine von Furcht und Schrecken erfüllte«, δεινός nicht wie sonst = »Furcht erregend«, sondern passivisch = »in Furcht gesetzt«. Auf jeden Fall ist hier δεινός ungeschickt gebraucht; diese Gegend der Ilias ist ein schlechtes Füllstück zwischen dem sechsten und dem siebenten Liede, s. Lachmann Betrachtungen über Homers Ilias S. 23. – Zuweilen wird eine kurze Sylbe vor δεινός im Verse lang gebraucht, Odyss. 3, 322 ἐπεὶ μέγα τε δεινόν τε, Odyss. 5, 52 ὅς τε κατὰ δεινοὺς κόλπους ἁλὸς ἀτρυγέτοιο ἰχϑῠς ἀγρώσσων πτερὰ δεύεται ἅλμῃ; dies erklärt man durch die Annahme, hinter dem δ von δεινός sei ein Consonant ausgefallen, F oder j, δFεινός oder δjεινός, s. Curtius Grundzüge der Griech. Etymol. 1, 201. 2, 225. An einigen Stellen ist die Kürze vor δεινός nicht lang gebraucht; Iliad. 15, 626 ἀνέμοιο δὲ δεινὸς ἀήτη, vgl. s. v. ἀήτη; Iliad. 8, 133 βροντήσας δ' ἄρα δεινὸν ἀφῆκ' ἀργῆτα κεραυνόν. Aus diesem Unterschiede auf ein verschiedenes Zeitalter der Stellen zu schließen ist unstatthaft. Die im Erlöschen begriffenen Laute F und j und was noch sonst von der Art gewesen sein mag, wurden in den Homerischen Zeiten in einem und demselben Worte beliebig gesprochen und nicht gesprochen. – Folgende: 1) schrecklich, entsetzlich; Pind. πόλεμος, στάσις, P. 2, 64 N. 9, 13; neben φοβερόν Her. 7, 120; πόλεμος Plat. Menex. 242 e. – 2) von Her. an τὸ δεινόν = die Gefahr; δεινὸν γίγνεται od. ἐστί, μή, es ist Gefahr vorhanden, es ist zu fürchten, daß, Her. 7, 157; δεινότατον τῷ δήμῳ, μή Andoc. 3, 1; οὐ δεινόν ἐστι, μή, es ist nicht zu fürchten, daß, Her. 1, 84; Plat. Gorg. 520 d; auf das Subject bezogen, δεινοὶ ἔσονται μὴ ἀποστέωσι, es wird zu fürchten sein, daß sie abfallen, Her. 1, 155; vgl. 7, 235; – δεινόν τι ἡγεῖσϑαι, etwas für ein Unglück halten; so auch δεινὸν ποιεῖσϑαι, Aufhebens machen, übelnehmen, Her. 8, 16. 1, 127. 3, 155 u. öfter, so daß ein inf. folgt; auch akt., Her. 3, 14. 5, 41; sich wundern, δεινὰ ἐποιοῦντο, πάσας τὰς ὀρχήσεις ἐν ὅπλοις εἶναι Xen. An. 5, 9, 11; sequ. εἰ Plat. Hipp. min. 363 c; Luc. Nigr. 34; ebenso ist δεινὰ πάσχειν gebraucht Dem. 51, 19; δεινῶς φέρειν, aegre ferre, Her. 2, 121, 3; – δεινῶς ἔχειν, in einer schrecklichen Lage sein, Xen. An. 6, 2, 23; – δεινὸν καὶ χαλεπὸν πάϑος Plat. Polit. 308 a; δεινὰ πάσχειν Gorg. 519 b u. sonst. – 3) außerordentlich, gewaltig, wie unser »furchtbar« im gew. Leben; ἵαερος, heftige Begierde, Her. 9, 3; ἔρως Plat. Theaet. 169 b; ἐπιϑυμίαι Rep. IX, 573 d; ϑηρευτής Conv. 203 d; – δεινὸν ἂν εἴη, das wäre doch stark, sonderbar, arg, Theaet. 184 d, u. öfter bei Att.; καὶ ἄλογον Plat. Theaet. 203 d; δεινὸν πρᾶγμα λέγεις, εἰ Euthyd. 298 c; – Her. vrbdt ἀνὴρ δ. καὶ ἀτάσϑαλος 7, 116; σοφὸς καὶ δ. 5, 23; so erhält es die Bdtg »ausgezeichnet«, auch im Guten, bes. von Plat. an; ἀκοντιστής Prot. 342 e; φύλαξ Rep. I, 334 a; ἰατροί, ῥήτορες, ἱππεῖς, die in ihrer Art tüchtig u. wirksam sind; bes. oft δεινὸς καὶ σοφός, von den Sophisten, περί τινος Crat. 424 c; oft mit leichtem Tadel od. Ironie, Klügler, Phil. 29 a; καὶ πανοῠργοι Rep. X, 613 b; Ggstz von ἰδιώτης Dem. 4, 35. – Auch c. inf., erfahren, gewaltig worin, λέγειν u. ä.; δεινὸς χρῆσϑαι τοῖς πράγμασιν, geschickt in Benutzung der Umstände, Dem. 1, 3; mit accus., τὰ τοιαῦτα δ. Plat. Conv. 198 d; τοὺς λόγους, τὴν τέχνην Euthyd. 304 d; περὶ τὸ ἀδικεῖν Rep. III, 405 c; περὶ Ὁμήρου, im Homer bewandert, Ion 531 a; δεινὸς ἐν λόγοις Timocles Ath. VIII, 341 f; κατὰ χειρουργίαν Ael. V. H. 3, 1. – Im Sittlichen steht es dem πανοῦργος entgegen, Arist. Eth. eud. 5, 12. – Das adv. δεινῶς ist oft nur = sehr, selbst bei adj., δ. μέλαινα Her. 2, 76.
См. также в других словарях:
Grundzüge der Mengenlehre — ist ein einflussreiches und oft zitiertes Buch der Mengenlehre und das Magnum opus von Felix Hausdorff. Im Sommer 1912 begann er mit der Arbeit an dem Buch, welche in Greifswald vollendet wurde, wohin Hausdorff zum Sommersemester 1913 als… … Deutsch Wikipedia
Grundzüge der Mengenlehre — (German for Basics of Set Theory ) is an influential book on set theory written by Felix Hausdorff.First published in April 1914, Grundzüge der Mengenlehre was the first comprehensive introduction to set theory. Besides the systematic treatment… … Wikipedia
Grundzüge der physiologischen Psychologie — ( Principles of Physiological Psychology ) was a landmark textbook of experimental psychology, authored by Wilhelm Wundt and published in 1874, while he was a professor at Zurich … Wikipedia
Grundzüge für den Bau und die Betriebseinrichtungen der Lokalbahnen — (abgekürzte Bezeichnung Grz.), die Zusammenfassung der von dem Verein deutscher Eisenbahnverwaltungen (s.d.) aufgestellten Bestimmungen, die im Sinne des § 1 der Vereinssatzungen dazu beitragen sollen, den Verkehr der Lokalbahnen des Vereins… … Enzyklopädie des Eisenbahnwesens
Militärgeschichte: Grundzüge der deutschen Militärgeschichte — Die Geschichte der menschlichen Gesellschaft ist seit ihren Anfängen immer auch eine Geschichte wechselseitiger Gewaltanwendung gewesen. Der Begriff »Militär« als Bezeichnung einer berufsspezifischen sozialen Großgruppe ist jedoch eng mit der… … Universal-Lexikon
Deregulierung: Grundzüge — Unter Regulierung versteht man die Beeinflussung des unternehmerischen Verhaltens durch staatliche Vorschriften, um wirtschaftspolitisch gewünschte Marktergebnisse zu erzielen. In Deutschland ist Regulierung verglichen mit anderen Ländern weit… … Universal-Lexikon
Esoterik: Grundzüge, Leitgedanken und moderne Formen — Der um 1870 erstmals verwendete Begriff der Esoterik wird heute in doppeltem Sinn gebraucht: 1. als Sammelbezeichnung für okkulte Praktiken, Lehren und Weltanschauungsgemeinschaften, 2. für »innere Wege«, bestimmte spirituelle Erfahrungen… … Universal-Lexikon
Europäische Währungsunion: Grundzüge — Seit dem 1. 1. 1999 besteht zwischen elf Staaten der Europäischen Union (EU) die Europäische Währungsunion (EWU). Dies bedeutet die unwiderrufliche gegenseitige Fixierung der Währungen der Teilnehmerländer und die Einführung der neuen… … Universal-Lexikon
Europäisches Währungssystem: Grundzüge — Das Europäische Währungssystem (EWS) ist ein Währungsabkommen zwischen den Staaten der Europäischen Gemeinschaft und trat am 13. 3. 1979 in Kraft. Seit dem Beginn der Europäischen Währungsunion (EWU) am 1. 1. 1999 ist das EWS beendet. Die… … Universal-Lexikon
Familienpolitik: Grundzüge — Familienpolitik bezeichnet alle Maßnahmen, mit denen der Staat, aber auch Unternehmen und Sozialorganisationen Familien fördern und schützen. Zwar existieren in der Realität viele unterschiedliche Formen der Familie, doch unbestritten ist ihre… … Universal-Lexikon
Fiskalpolitik: Grundzüge — Der Staat beeinflusst über Steuern und öffentliche Abgaben in vielfältiger Weise die gesamtwirtschaftliche Entwicklung. Unter Fiskalpolitik wird in einem ganz allgemeinen Sinne die Nutzung dieser fiskalischen Einflusskanäle zur Realisierung… … Universal-Lexikon