-
1 Gehöft
Gehöft [gə'hø:ft] <-[e]s, -e> ntzagroda f -
2 Gehöft
1) gener. Bauernhof2) food.ind. Gh -
3 Gehöft
n усадьба, двор -
4 крестьянский двор
-
5 каралты
Gehöft n. -
6 усадьба
Gehöft, Hof -
7 farmstead
nounBauernhof, der; Gehöft, das* * *farm·stead[AM ˈfɑ:rmsted]n AM Farm f, Gehöft nt* * ** * *nounBauernhof, der; Gehöft, das* * *(US) n.Bauernhof m. n.Gehöft -e n. -
8 σταθμός
σταθμός, ὁ (ἵστημι, vgl. στάϑμη), bei den Attikern nicht selten mit dem heterogenischen plur. τὰ σταϑμά, 1) ein aufrecht stehender Pfosten, Pfeiler, Ständer; bei Hom. bald von dem Hauptpfeiler, welcher die Decke eines Gemaches trägt, στῆ ῥα παρὰ σταϑμὸν τέγεος, Od 1. 333. 8, 458 u. öfter. vgl. 17, 96, bald von den Thürpfosten, ἐν δὲ σταϑμοὺς ἄρσε, ϑόρας δ' ἐπέϑηκε, 21, 45; ϑύρας σταϑμοῖσιν ἐπῆρσεν, Il. 14, 167. 339; ἀργύρεοι σταϑμοὶ ἐν χαλκέῳ ἕστασαν οὐδῷ, Od. 7, 89; παρὰ σταϑμοῖσιν ἐπ' οὐδοῠ, 10, 62, u. sonst; Soph. El. 1323 εἰ σταϑμοῖσι τοῖςδε μὴ 'κύρουν ἐγὼ πάλαι φυλάσσων, Schol. ἐν ταῖς παραστάσιν; Eur. σταϑμοὺς μοχλοῖσιν ἐκβαλόντες, Or. 1474; ἄπελϑε λαΐνων σταϑμῶν, Ar. Ach. 424; πύλαι χάλκεαι πᾶσαι καὶ σταϑμοί τε καὶ ὑπέρϑυρα, Her. 1, 179; σταϑμὰ ϑυράων, Theocr. 24, 15, u. sonst einzeln bei Sp. – 2) Standort, z. B. der Schiffe, Eur. Rhes. 43; bes. Stand, der Ort, wo Menschen od. Hausthiere stehen u. sich aufhalten, Stall; bei Hom. durchgängig von ländlichen Wohnungen, Gehöft, wo bes. an Viehställe zu denken, κατὰ σταϑμὸν ποιμνήϊον Il. 2, 470, μυῖαι σταϑμῷ ἔνι 16, 642, u. öfter; vgl. noch σταϑμὸν δὲ κύνες καὶ βώτορες ἄνδρες ῥύατ' ὄπισϑε μένοντες, Od. 17, 200; in Gleichnissen der Löwe erwähnt, der in solch Gehöft einbricht, um Vieh zu rauben; Il. 18, 589 ist verbunden ( οἰῶν) σταϑμούς τε κλισίας τε κατηρεφέας ἰδὲ σηκούς, im plur., wie Hes Th. 444. So auch Pind. Πέλοπος παρ' εὐηράτων σταϑμῶν, Ol. 5, 10; übh. Wohnung, Hes. Th. 294; εἰς Ἀΐδα σταϑμόν, Pind. Ol. 11, 92; ἐς οὐρανοῠ σταϑμούς, I. 6, 45; σταϑμοῖς ἐν οἰκείοισι, Aesch. Prom. 396; λέγοιμ' ἂν ἄνδρα τόνδε τῶν σταϑμῶν κύνα, Ag. 870; χειμῶνα τἀμά τ' εἰς ἔπαυλ' ἐγὼ ἤλαυνον, οὗτός τ' εἰς τὰ Λαΐου σταϑμά, Soph. O. R. 1139; eigtl., Stall, ἐν σταϑμοῖσιν ἱππικοῖς, Eur. Or. 1449, vgl. Andr. 280. – Bes. Standquartier, Nachtquartier für Reisende od. Soldaten auf dem Marsche. – Im persischen Reiche hießen σταϑμοί die Orte, wo der König auf seinen Reisen einzukehren u. zu übernachten pflegte, eine Art Etappen oder Stationen, βασιλήϊοι σταϑμοί, Her. 2, 152. 6, 119; dah. in Beschreibung persischer Gegenden als Bestimmung der Entfernung, eine Tagereise, ein Tagemarsch, gew. eine Strecke von fünf Parasangen, oft bei Xen. An., z. B. 1, 2, 5; doch hing es jedesmal vom Feldherrn ab, wie lang er die σταϑμοί machen wollte, vgl. 2, 2, 12. – 3) das Gewicht, womit man wägt, ἤτε σταϑμὸν ἔχουσα καὶ εἴριον ἀμφὶς ἀνέλκει ἰσάζουσα, Il. 12, 434; das Gewicht, das ein Körper wiegt, die Schwere, ἡμιπλίνϑια σταϑμὸν διτάλαντα, Her. 1, 50. 92; ὀπτοῠ σίτου σταϑμός, 2, 168; auch die Wage, ἱστᾶσι σταϑμῷ πρὸς ἀργύριον τὰς τρίχας, 2, 65; in dieser Bdtg plur. immer σταϑμά; Seph. ἐφεῦρε σταϑ μῶν, ἀριϑμῶν καὶ μέτρων εὑρήματα, Irg. 379; μύριον δοὺς χρυσοῠ σταϑμόν, Eur. Bacch. 810; μέρη σταϑμῶν ἰσότης ἔταξε, Phoen. 544; ἐπὶ τὸν σταϑμὸν γὰρ αὐτὸν ἀγαγεὶν βούλομαι, Ar. Ran. 1361; Wagschale, 1403; τὸ ἄγαλμα ἔχει τεσσαράκοντα τάλαντα σταϑμὸν χρυσίοο, 40 Talente Goldes an Gewicht, Thuc. 2, 13; τοῠ βαρυτέρου καὶ κουφοτέρου σταϑμοῠ, Plat. Charm. 166 b, u. öfter; τὸν ῤυϑμὸν τοῠ ϑώρακος πότερον τῷ μέτρῳ ἢ σταϑμῷ ἐπιδεικνύων τιμᾷς, Xen. Mem. 3, 10, 10; νόμοις δὲ χρῆσϑαι τοῖς Σόλωνος καὶ μέτροις καὶ σταϑμοῖς, Andoc. 1, 83, wie Pol. 2, 37, 10; übtr. οὐκ ἴσον ἄγει σταϑμὸν μνησικακία καὶ φίλου χάρις, Plut. de am. mult. p. 297.
-
9 ДВОР
m (29 e.) Hof (во В, П auf A, D; со Р von D; по Д auf D, über A); Gehöft n, Bauernhof; Stall; Amt n; на дворе draußen; при дворе bei Hofe; F не ко двору (Д zu D) nicht passen; уйти со двора das Haus verlassen* * *двор m Hof (во В, П auf A, D;со Р von D;по́ Д auf D, über A); Gehöft n, Bauernhof; Stall; Amt n;на дворе́ draußen;при дворе́ bei Hofe;fam не ко двору́ (Д zu D) nicht passen;уйти́ со двора́ das Haus verlassen* * *<двора́>м Hof mпостоя́лый двор Gasthof mшко́льный двор Schulhof mна дворе́ auf dem Hofво дворе́ im Hof* * *n -
10 Двор
m (29 e.) Hof (во В, П auf A, D; со Р von D; по Д auf D, über A); Gehöft n, Bauernhof; Stall; Amt n; на дворе draußen; при дворе bei Hofe; F не ко двору (Д zu D) nicht passen; уйти со двора das Haus verlassen* * *двор m Hof (во В, П auf A, D;со Р von D;по́ Д auf D, über A); Gehöft n, Bauernhof; Stall; Amt n;на дворе́ draußen;при дворе́ bei Hofe;fam не ко двору́ (Д zu D) nicht passen;уйти́ со двора́ das Haus verlassen* * *<двора́>м Hof mпостоя́лый двор Gasthof mшко́льный двор Schulhof mна дворе́ auf dem Hofво дворе́ im Hof* * *n -
11 двор
m (29 e.) Hof (во В, П auf A, D; со Р von D; по Д auf D, über A); Gehöft n, Bauernhof; Stall; Amt n; на дворе draußen; при дворе bei Hofe; F не ко двору (Д zu D) nicht passen; уйти со двора das Haus verlassen* * *двор m Hof (во В, П auf A, D;со Р von D;по́ Д auf D, über A); Gehöft n, Bauernhof; Stall; Amt n;на дворе́ draußen;при дворе́ bei Hofe;fam не ко двору́ (Д zu D) nicht passen;уйти́ со двора́ das Haus verlassen* * *<двора́>м Hof mпостоя́лый двор Gasthof mшко́льный двор Schulhof mна дворе́ auf dem Hofво дворе́ im Hof* * *n -
12 усадьба
n1) gener. Hofstatt, (крестьянская) Anwesen, Gehöft, Hof, Hofanlage, Hofstelle2) hist. Gutshof3) construct. (крестьянская) Gehöft4) law. Herrensitz, herrschaftliches Gut5) swiss. Heimwesen6) S.-Germ. Hofreite -
13 homestead
[-sted]noun (a house, especially a farm, with the land and other buildings (eg barns) which belong to it, especially in the United States, Australia etc.) die Heimstätte* * *home·stead[ˈhəʊmsted, AM ˈhoʊm-]n* * *homestead [ˈhəʊmsted; -stıd]A s1. Heimstätte f, Gehöft na) 160 Acres große, vom Staat den Siedlern verkaufte GrundparzelleHomestead Act Heimstättengesetz n* * *n.Gehöft -e n.Heimstätte f. -
14 masía
-
15 σταθμός
σταθμός, ὁ, (1) ein aufrecht stehender Pfosten, Pfeiler, Ständer; bald von dem Hauptpfeiler, welcher die Decke eines Gemaches trägt, στῆ ῥα παρὰ σταϑμὸν τέγεος, bald von den Türpfosten; (2) Standort, z. B. der Schiffe; bes. Stand, der Ort, wo Menschen od. Haustiere stehen u. sich aufhalten, Stall; von ländlichen Wohnungen, Gehöft, wo bes. an Viehställe zu denken; in Gleichnissen wird der Löwe erwähnt, der in solch Gehöft einbricht, um Vieh zu rauben; übh. Wohnung; eigtl., Stall. Bes. Standquartier, Nachtquartier für Reisende od. Soldaten auf dem Marsche. Im persischen Reiche hießen σταϑμοί die Orte, wo der König auf seinen Reisen einzukehren u. zu übernachten pflegte, eine Art Etappen oder Stationen; dah. in Beschreibung persischer Gegenden als Bestimmung der Entfernung, eine Tagereise, ein Tagemarsch, gew. eine Strecke von fünf Parasangen; doch hing es jedesmal vom Feldherrn ab, wie lang er die σταϑμοί machen wollte; (3) das Gewicht, womit man wägt; das Gewicht, das ein Körper wiegt, die Schwere; auch die Waage; Waagschale; τὸ ἄγαλμα ἔχει τεσσαράκοντα τάλαντα σταϑμὸν χρυσίοο, 40 Talente Goldes an Gewicht -
16 двор
Русско-немецкий словарь нормативно-технической терминологии > двор
-
17 усадьба
Русско-немецкий словарь нормативно-технической терминологии > усадьба
-
18 herctum
herctum (erctum), ī, n. (hercisco), das eingeschlossene Gehöft; insbes.) das Erbgut, Erbe, herctum ciēre, das Erbgut (die Erbschaft) teilen, Cic. de or. 1, 237 (s. das. Ellendt): ercto non cito, Gell. 1, 9, 12. Vgl. Donat. b. Serv. Verg. Aen. 8, 642. Paul. ex Fest. 82, 16.
-
19 vicus
vīcus, ī, m., ( nach Varro LL. 5, 145 von via, richtiger st. voicos, οικος, gotisch weihs, ahd. wīh, vgl. Weichbild), ein »Häuserkomplex«, I) in der Stadt, das Quartier, Stadtviertel, aber auch die Häuserreihe, Gasse, nullum in urbe vicum esse, in quo non etc., Cic.: vicos plateasque inaedificat, Caes.: hostes per vicos et plateas undique obruunt dimicantes, Veget.: inter vicos aut inter vias manere, Suet.: in vico angusto habitare, Petron.: dimensis vicorum ordinibus et latis viarum spatiis, Tac.: in Rom, v. Tuscus, Cyprius, Iugarius u.a., Liv. – II) auf dem Lande: A) der Weiler, das Dorf, der Flecken, als eine Menge vereinigter Wohnungen, Cic., Caes. u.a.: maritimus, Liv.: per pagos vicosque, Tac. – B) das Gehöft = Landgut, Vorwerk, Bauernhof, ad me scribis te vicum vendituram, Cic.: quid vici prosunt aut horrea? Hor. – / arch. Nomin. veicus, Corp. inscr. Lat. 1, 603 u. 1462: Genet. Plur. veicorum, ibid. 14, 2121. – heterokl. nach der 4. Deklin., Abl. Sing. vicu, Vict. Vit. 1, 42: Akk. Plur. vicus, Vict. Vit. 2, 15 u. 3, 48.
-
20 πρό-θυρον
πρό-θυρον, τό, die vordere Thür, der Thorweg, der aus dem Gehöft ins Freie führt, Il. 15, 124. 24, 323; ἀνὰ πρόϑυρον τετραμμένος, von dem Todten, der bald bestattet werden soll, 19, 212. In der Od. auch im plur., στῆ ἐπὶ προϑύροις Ὀδυσῆος, οὐδοῠ ἐπ' αὐλείου, 1, 103, wie 4, 40. Auch ein Platz vor der Thür des Hauses, Vorhof, vestibulum, wie Gell. 16, 5 erkl.: locus ante ianuam domus vacuus, per quem a via aditus accessusque ad aedes est; so Od. 20, 355, εἰδώλων δὲ πλέον πρόϑυρον, πλείη δὲ καὶ αὐλή, u. 21, 299, διὲκ προϑύρου δὲ ϑύραζε ἕλκον, vgl. 22, 474; εὐτειχεῖ προϑύρῳ ϑαλάμου, Pind. Ol. 6, 1; προϑύροισιν Αἰακοῠ, N. 5, 53, u. öfter; χρόνος ἀμείψεται πρόϑυρα δωμάτων, Aesch. Ch. 960, die Zeit wird einziehen in den Vorhof; Eur. Troad. 194; so auch in Prosa, Her. im plur., 3, 35. 140. 6, 35. 91; sing., Plat. Conv. 175 a Prot. 314 c; im plur. auch übertr., ἐπὶ τοῖς τοῦ ἀγαϑοῠ προϑύροις, Phil. 64 c, vgl. Rep. II, 365 c; Xen. Cyr. 7, 5, 22 u. Sp.
См. также в других словарях:
Gehöft — im Weiler St. Nikolai, Ortsteil der Gemeinde Keutschach im österreichischen Kärnten … Deutsch Wikipedia
Gehöft — Gehöft, s. Hof und Landwirtschaftliche Gebäude … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Gehöft — gehöft, göft, goeft coll. de Hof : grande ferme Alsace … Glossaire des noms topographiques en France
Gehöft — Gehöft: Das aus dem Niederd. ins Hochd. übernommene Wort ist eine Kollektivbildung zu dem unter ↑ Hof behandelten Substantiv und meint eigentlich die Gesamtheit der Hofgebäude … Das Herkunftswörterbuch
Gehöft — Heimstätte * * * Ge|höft [gə hœft], das; [e]s, e: Bauernhof: das Gehöft lag inmitten von Wiesen und Feldern. * * * Ge|họ̈ft 〈n. 11〉 Bauernhof * * * Ge|höft [gə hœft ], das; [e]s, e [aus dem Niederd., Kollektivbildung zu ↑ Hof]:… … Universal-Lexikon
Gehöft — das Gehöft, e (Aufbaustufe) bebautes Grundstück ländlichen Typs, das sowohl als Wohn als auch als Arbeitsstätte angelegt ist, Bauernhof Synonyme: Anwesen, Bauerngut, Hof Beispiele: Das Dorf bestand aus mehreren zerstreuten Gehöften. Einige Hunde… … Extremes Deutsch
Gehöft — Anwesen, Bauerngut, Bauernhof, Gutshof, Hof, Landgut, Wirtschaftshof; (schweiz.): Heimen, Heimet, Heimwesen; (südd., schweiz. veraltend): Hofreite. * * * Gehöft,das:⇨Bauernhof GehöftBauernhof,Hof,Gut,Anwesen;schweiz.:Heimwesen,Hofstatt,Hofreite … Das Wörterbuch der Synonyme
Gehöft Schlossstraße 92 (Kirchhausen) — Gehöft in der Schlossstraße 92 Das Gehöft in der Schlossstraße 92 im Heilbronner Stadtteil Kirchhausen ist ein privater Profanbau, dessen Ursprünge auf das Ende des 18. Jahrhunderts zurückgehen. Die Hofanlage besteht aus einem Wohnhaus,… … Deutsch Wikipedia
Gehöft Seestraße (Böckingen) — Das Gehöft an der Seestraße in Böckingen Das Gehöft in der Seestraße 27/1 im Heilbronner Stadtteil Böckingen ist das letzte erhaltene Ensemble von Fachwerkhäusern und das älteste Beispiel für die Bauernhausarchitektur des ländlichen Böckingens.… … Deutsch Wikipedia
Gehöft Görresstraße 6-10 (Sontheim) — Görresstraße 6 in Heilbronn Sontheim Das Gehöft an der Görresstraße 6,8,10 in Sontheim ist ein privater Profanbau. Das Rundbogentor und der Keller im Haus Nr.10 sind denkmalgeschützt und gelten als Kulturdenkmal [1]. Beschreibung Ein mit… … Deutsch Wikipedia
Gehöft Görresstraße 6–10 (Sontheim) — Görresstraße 6 in Heilbronn Sontheim Das Gehöft an der Görresstraße 6, 8, 10 in Sontheim ist ein privater Profanbau. Das Rundbogentor und der Keller im Haus Nr. 10 sind denkmalgeschützt und gelten als Kulturdenkmal.[1] Beschreibung … Deutsch Wikipedia