Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

Boeōtĭus

  • 1 Boeōtius

        Boeōtius adj.,    Boeotian: moenia, of Thebes, O.

    Latin-English dictionary > Boeōtius

  • 2 Boeotius

    Boeōtĭa, ae, f., = Boiôtia.
    I.
    Bœotia, a district of Greece proper, whose capital was Thebes, the birthplace of Bacchus and Hercules, Plin. 4, 7, 12, § 25; Cic. N. D. 3, 19, 49; Ov. M. 2, 239; Mel. 2, 3, 4; acc. to fable, so called either after Apollo's cow (Bous), Ov. M. 3, 13, or from Bœotus, the son of Neptune, Hyg. Fab. 186.—Its inhabitants were noted for their stupidity, Cic. Fat. 4; Nep. Alcib. 11, 3; id. Epam. 5, 2; Hor. Ep. 2, 1, 244; Liv. 42, 43 sqq.; Tert. Anim. c. 20; cf. the Comm. upon Aelian. Var. H. 13, 25; Schol. Apoll. Rhod. Argon. 3, 1241.—
    B.
    Derivv.
    1.
    Boeōtĭus, a, um, adj., = Boiôtios, Bœotian:

    Bacis,

    Cic. Div. 1, 18, 34:

    vates,

    id. ib. 2, 26, 56:

    Neo,

    Liv. 44, 43, 6:

    Haemon,

    Prop. 2, 8, 21:

    moenia = Thebae,

    Ov. M. 3, 13:

    Thyas,

    Val. Fl. 5, 80.—In plur.: Boeōtii, ōrum, m., the Bœotians, Nep. Alcib. 11, 3; Liv. 33, 1, 1; Plin. 10, 21, 24, § 49.—
    2.
    Boeōtus, a, um, adj., = Boiôtos, Bœotian ( poet.):

    tellus = Boeotia,

    Ov. M. 12, 9:

    flumina,

    Stat. Th. 7, 424:

    urbes,

    id. ib. 4, 360:

    duces,

    Luc. 3, 174:

    Orion,

    Ov. F. 5, 493.—In plur.: Boeōti, ōrum, m., the Bœotians, Liv. 33, 29, 1 sq.; 42, 43, 5 sq. al.:

    Boeotūm = Boeotorum,

    Hor. Ep. 2, 1, 244; Avien. Orb. Terr. 586; Prisc. Perieg. 428.—
    3.
    Boeōtĭcus, a, um, adj., = Boiôtikos, Bœotian:

    frumentum,

    Plin. 18, 7, 12, § 66:

    cucumis,

    id. 19, 5, 23, § 68:

    napus,

    id. 19, 5, 25, § 76.—
    4.
    Boeōtis, ĭdis, f., = Boiôtis = Bœotia, Mel. 2, 3, 4.—
    II. III.

    Lewis & Short latin dictionary > Boeotius

  • 3 Boeoti

    Boeōtī, ōrum, m. (Βοιωτοί) u. Boeōtiī, ōrum, m., die Bewohner Böotiens (s. im folg. Boeotia), die Böotier, der Unempfänglichkeit für geistige Anregung u. der Plumpheit beschuldigt, die man der feuchten u. dicken Luft des Landes u. der Eßlust der Bewohner zuschrieb, Form -ti, Varr. r.r. 3, 1, 6. Liv. 42, 43. § 5 u. 7. Nep. Alc. 11, 3; Epam. 8, 3 u. Ages. 4, 1. Liv. epit. 52. Prisc, 1, 53: Form -tii, Cic. Pis. 86 u. 96. Liv. 33, 1, 1. Plin. 10, 49. Oros. 1, 21, 13 u.ö.: Genet. Boeotûm, Hor. ep. 2, 1, 244. Avien. orb. terr. 586. Prisc, perieg. 428: Dat. Boeotis (zsgz. st. Boeotiis), Liv. 33, 2. § 4 u. 9 (§ 1 Genet. Boeotiorum). – Femin. Sing. Boeotia, ae, f., die Böotierin, ein Stück des Plautus od. Aquilius, Gell. 3, 3. § 3 (vgl. Ribbeck Tragic. Lat. fr. p. 33). – Dav. abgel.: A) Boeōtia, ae, f. (Βοιωτία), Böotien, eine Landschaft Griechenlands im eigentlichen Hellas (mit der Hauptstadt Theben), Geburtsland des Bacchus u. Herkules, Cic. Flacc. 63 u. 100; de nat. deor. 3, 49. Liv. 33, 1, 1; 33, 2, 6 u.ö. Vell. 2, 23, 3. Plin. 4, 25. Ov. met. 2, 239 u. 3, 13. – B) Boeōticus, a, um (Βοιωτικός), böotisch, Plin. 18, 66 u.a. – C) Boeōtis, tidis, f. (Βοιωτίς), Böotien, Mela 2, 3, 4 (2. § 39). – D) Boeōtius, a, um (Βοιώτιος), böotisch, aus Böotien, Bacis, Cic.: Hesiodus, Col.: adulescens, iuvenis, Apul.: urbes, Apul.: moenia, Theben, Ov.: mos, Prisc. – E) Boeōtus, a, um (Βοιωτός), böotisch, tellus, Ov.: flumina, Stat.

    lateinisch-deutsches > Boeoti

  • 4 corruo

    cor-ruo, ruī, ruitūrus, ere (con u. ruo), I) v. intr. zusammenstürzen, einstürzen, umstürzen, bei Angabe wo? m. Advv. oder m. Praepp. (in, sub m. Abl.) od. m. bl. Abl., u. bei Ang. wodurch? m. Abl., 1) eig.: a) v. sächl. Subjj.: arbor repente corruit, Suet.: labefacta tandem ictibus innumeris adductaque funibus arbor corruit, Ov.: statuae eius equestres fractis repente cruribus corruerunt, Suet. – bes. v. Bauwerken, sowohl v. einzelnen, Memnonis arduus alto corruit igne rogus, Ov.: tabernae mihi duae corruerunt, reliquae rimas agunt, Cic.: si aedes eae corruerunt vitiumve fecerunt... heres restituere non debet nec reficere, Cic.: u. (im Bilde) corruit haec... sub uno, sed non exiguo crimine domus, Ov.: u. (im Bilde) quae (eloquentia) nisi oratoris futuri fundamenta feliciter iecerit, quicquid superstruxeris corruet, Quint.: conclave illud... proximā nocte corruit, Cic.: triclinium illud supra convivas (über den Köpfen der G.) corruit, Quint. – als v. ganzen Städten, bes. bei (Erdbeben, tota urbs eorum corruit, Plin.: tantos terrae motus tota in Italia factos esse, ut multa oppida corruerint, Cic. b) v. leb. Wesen, longe violentius ex necessitate, quam ex virtute corruitur, weit gewaltsamer stürzt man immer nieder, wenn man nicht anders kann, als wenn man sich mutig darein gefügt hat, Sen. – vor Furcht usw. (in Ohnmacht fallen), paene ille timore, ego risu corrui, Cic. – vor Entkräftung, Schwäche, quo (wohin) cum corruit (ales caeco correpta veneno), Lucr. – durch Epilepsie, corruens morbo comitiali, Plin. – durch einen Stoß, Schlag, adverso parieti caput ingenti impetu impegit et corruit, Plin. ep.: detractum eum lecto rex praecipitat in terram. Et cum is pronus corruisset... inquit etc., Curt. – bes. durch einen Schwertstreich usw. tödlich verwundet, namentlich im Kampfe, quo loco icta corruerat (Horatia), Liv.: ubi vero corruit telis obrutus, Liv.: duo Romani super alium alius vulneratis tribus Albanis corruerant, Liv.: super ingentem stragem, quam ipse fecerat, corruit, Val. Max. – corruit in vulnus (auf die W. = vorwärts), Verg. – corruit equus, Sil.: elephanti duo in ipsa porta corruerant, Liv. – durch eigene Hand, quid? non Antigones tumulo Boeotius Haemon corruit ipse suo saucius ense latus, Prop. – durch die Hand des Opferschlächters, von Opfertieren, haedus ubi agrestis corruet ante focos, Prop. – und von Menschen als Opfer, Iuppiter, haec hodie tibi victima corruet Acron, Prop.

    2) übtr.: a) v. Zuständen usw.: α) v. politischen, noch im Bilde, quae (nostrae contentiones) in medio spatio (Bahn) franguntur et corruunt, Cic.: illa plaga pestifera, quā, cum Cleombrotus invidiam timens temere cum Epaminonda conflixisset, Lacedaemoniorum opes corruerunt, Cic. – rein übtr., quoniam consul id agit, ut cum omnibus legibus Romanum imperium corruat, Val. Max. – β) v. geistigen Zuständen, iam explicatā totā Carneadis sententiā Antiochea ista corruent universa, wird das ganze System des Antiochus zusammenstürzen (über den Haufen fallen), Cic. Acad. 2, 98.

    b) v. leb. Wesen, stürzen, ins Verderben stürzen, zugrunde gehen, im polit. Leben, non statuendo felicitati modum nec cohibendo efferentem se fortunam, quo altius elatus erat, eo foedius corruit, Liv.: amabo te, mi frater, ne, si uno meo fato et tu et omnes mei corruistis, improbitati et sceleri meo potius, quam imprudentiae miseriaeque assignes, Cic. – im Geschäftsleben, stürzen, fallen (= bankrott werden), qui homines, si stare (stehen = sich halten) non possunt, corruant, Cic.: equitem Romanum... non libidine, non turpibus impensis cupiditatum atque iacturis, sed experientiā patrimonii amplificandi labentem excepit, corruere non sivit, fulsit et sustinuit re, fortunā, fide, Cic. – auf der Bühne, durchfallen, abfallen, im Bilde, ii mihi videntur fabulam aetatis peregisse nec tamquam inexercitati histriones in extremo actu corruisse, Cic. de sen. 64. – vor Gericht, fallen = verurteilt werden, quod accusator eius praevaricationis crimine corruisset, Plin. ep. 3, 9, 34.

    II) v. tr. etw. zusammenstürzen, zusammenwerfen, A) im allg.: 1) eig.: hanc rerum summam, Lucr.: corpus, Apul.: eo spicas, Varro LL. – 2) übtr.: in quo me corruerit genere (Amathusia), ins Verderben stürzte, Catull. 68, 52. – B) insbes., eilig zusammenscharren, ditias, Plaut. rud. 542.

    lateinisch-deutsches > corruo

  • 5 Boeoti

    Boeōtī, ōrum, m. (Βοιωτοί) u. Boeōtiī, ōrum, m., die Bewohner Böotiens (s. im folg. Boeotia), die Böotier, der Unempfänglichkeit für geistige Anregung u. der Plumpheit beschuldigt, die man der feuchten u. dicken Luft des Landes u. der Eßlust der Bewohner zuschrieb, Form -ti, Varr. r.r. 3, 1, 6. Liv. 42, 43. § 5 u. 7. Nep. Alc. 11, 3; Epam. 8, 3 u. Ages. 4, 1. Liv. epit. 52. Prisc, 1, 53: Form -tii, Cic. Pis. 86 u. 96. Liv. 33, 1, 1. Plin. 10, 49. Oros. 1, 21, 13 u.ö.: Genet. Boeotûm, Hor. ep. 2, 1, 244. Avien. orb. terr. 586. Prisc, perieg. 428: Dat. Boeotis (zsgz. st. Boeotiis), Liv. 33, 2. § 4 u. 9 (§ 1 Genet. Boeotiorum). – Femin. Sing. Boeotia, ae, f., die Böotierin, ein Stück des Plautus od. Aquilius, Gell. 3, 3. § 3 (vgl. Ribbeck Tragic. Lat. fr. p. 33). – Dav. abgel.: A) Boeōtia, ae, f. (Βοιωτία), Böotien, eine Landschaft Griechenlands im eigentlichen Hellas (mit der Hauptstadt Theben), Geburtsland des Bacchus u. Herkules, Cic. Flacc. 63 u. 100; de nat. deor. 3, 49. Liv. 33, 1, 1; 33, 2, 6 u.ö. Vell. 2, 23, 3. Plin. 4, 25. Ov. met. 2, 239 u. 3, 13. – B) Boeōticus, a, um (Βοιωτικός), böotisch, Plin. 18, 66 u.a. – C) Boeōtis, tidis, f. (Βοιωτίς), Böotien, Mela 2, 3, 4 (2. § 39). – D) Boeōtius, a, um (Βοιώτιος), böotisch, aus Böotien, Bacis, Cic.: Hesiodus, Col.: adulescens, iuvenis, Apul.: urbes, Apul.: moenia, Theben, Ov.:
    ————
    mos, Prisc. – E) Boeōtus, a, um (Βοιωτός), böotisch, tellus, Ov.: flumina, Stat.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Boeoti

  • 6 corruo

    cor-ruo, ruī, ruitūrus, ere (con u. ruo), I) v. intr. zusammenstürzen, einstürzen, umstürzen, bei Angabe wo? m. Advv. oder m. Praepp. (in, sub m. Abl.) od. m. bl. Abl., u. bei Ang. wodurch? m. Abl., 1) eig.: a) v. sächl. Subjj.: arbor repente corruit, Suet.: labefacta tandem ictibus innumeris adductaque funibus arbor corruit, Ov.: statuae eius equestres fractis repente cruribus corruerunt, Suet. – bes. v. Bauwerken, sowohl v. einzelnen, Memnonis arduus alto corruit igne rogus, Ov.: tabernae mihi duae corruerunt, reliquae rimas agunt, Cic.: si aedes eae corruerunt vitiumve fecerunt... heres restituere non debet nec reficere, Cic.: u. (im Bilde) corruit haec... sub uno, sed non exiguo crimine domus, Ov.: u. (im Bilde) quae (eloquentia) nisi oratoris futuri fundamenta feliciter iecerit, quicquid superstruxeris corruet, Quint.: conclave illud... proximā nocte corruit, Cic.: triclinium illud supra convivas (über den Köpfen der G.) corruit, Quint. – als v. ganzen Städten, bes. bei (Erdbeben, tota urbs eorum corruit, Plin.: tantos terrae motus tota in Italia factos esse, ut multa oppida corruerint, Cic. b) v. leb. Wesen, longe violentius ex necessitate, quam ex virtute corruitur, weit gewaltsamer stürzt man immer nieder, wenn man nicht anders kann, als wenn man sich mutig darein gefügt hat, Sen. – vor Furcht usw. (in Ohnmacht fallen), paene ille timore, ego risu cor-
    ————
    rui, Cic. – vor Entkräftung, Schwäche, quo (wohin) cum corruit (ales caeco correpta veneno), Lucr. – durch Epilepsie, corruens morbo comitiali, Plin. – durch einen Stoß, Schlag, adverso parieti caput ingenti impetu impegit et corruit, Plin. ep.: detractum eum lecto rex praecipitat in terram. Et cum is pronus corruisset... inquit etc., Curt. – bes. durch einen Schwertstreich usw. tödlich verwundet, namentlich im Kampfe, quo loco icta corruerat (Horatia), Liv.: ubi vero corruit telis obrutus, Liv.: duo Romani super alium alius vulneratis tribus Albanis corruerant, Liv.: super ingentem stragem, quam ipse fecerat, corruit, Val. Max. – corruit in vulnus (auf die W. = vorwärts), Verg. – corruit equus, Sil.: elephanti duo in ipsa porta corruerant, Liv. – durch eigene Hand, quid? non Antigones tumulo Boeotius Haemon corruit ipse suo saucius ense latus, Prop. – durch die Hand des Opferschlächters, von Opfertieren, haedus ubi agrestis corruet ante focos, Prop. – und von Menschen als Opfer, Iuppiter, haec hodie tibi victima corruet Acron, Prop.
    2) übtr.: a) v. Zuständen usw.: α) v. politischen, noch im Bilde, quae (nostrae contentiones) in medio spatio (Bahn) franguntur et corruunt, Cic.: illa plaga pestifera, quā, cum Cleombrotus invidiam timens temere cum Epaminonda conflixisset, Lacedaemoniorum opes corruerunt, Cic. – rein übtr., quoniam consul
    ————
    id agit, ut cum omnibus legibus Romanum imperium corruat, Val. Max. – β) v. geistigen Zuständen, iam explicatā totā Carneadis sententiā Antiochea ista corruent universa, wird das ganze System des Antiochus zusammenstürzen (über den Haufen fallen), Cic. Acad. 2, 98.
    b) v. leb. Wesen, stürzen, ins Verderben stürzen, zugrunde gehen, im polit. Leben, non statuendo felicitati modum nec cohibendo efferentem se fortunam, quo altius elatus erat, eo foedius corruit, Liv.: amabo te, mi frater, ne, si uno meo fato et tu et omnes mei corruistis, improbitati et sceleri meo potius, quam imprudentiae miseriaeque assignes, Cic. – im Geschäftsleben, stürzen, fallen (= bankrott werden), qui homines, si stare (stehen = sich halten) non possunt, corruant, Cic.: equitem Romanum... non libidine, non turpibus impensis cupiditatum atque iacturis, sed experientiā patrimonii amplificandi labentem excepit, corruere non sivit, fulsit et sustinuit re, fortunā, fide, Cic. – auf der Bühne, durchfallen, abfallen, im Bilde, ii mihi videntur fabulam aetatis peregisse nec tamquam inexercitati histriones in extremo actu corruisse, Cic. de sen. 64. – vor Gericht, fallen = verurteilt werden, quod accusator eius praevaricationis crimine corruisset, Plin. ep. 3, 9, 34.
    II) v. tr. etw. zusammenstürzen, zusammenwerfen, A) im allg.: 1) eig.: hanc rerum summam, Lucr.:
    ————
    corpus, Apul.: eo spicas, Varro LL. – 2) übtr.: in quo me corruerit genere (Amathusia), ins Verderben stürzte, Catull. 68, 52. – B) insbes., eilig zusammenscharren, ditias, Plaut. rud. 542.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > corruo

  • 7 Beroea

    Bĕroea ( Berrh-) (trisyl.), ae, f., = Beroia Berroia), a town in Macedonia, later called Irenopolis, north of the river Aliacmon, now Verria, Plin. 4, 10, 17, § 33; Liv. 44, 45, 2 and 5; 45, 29, 9; Cic. Pis. 36, 89. —Hence, Bĕroeaeus, i, m., a Berœan, Liv 23, 39, 3 (al. Boeotius); 42, 58, 7; and Beroeenses, ium, m., the Berœans, Plin. 5, 23, 19, § 82.

    Lewis & Short latin dictionary > Beroea

  • 8 Beroeaeus

    Bĕroea ( Berrh-) (trisyl.), ae, f., = Beroia Berroia), a town in Macedonia, later called Irenopolis, north of the river Aliacmon, now Verria, Plin. 4, 10, 17, § 33; Liv. 44, 45, 2 and 5; 45, 29, 9; Cic. Pis. 36, 89. —Hence, Bĕroeaeus, i, m., a Berœan, Liv 23, 39, 3 (al. Boeotius); 42, 58, 7; and Beroeenses, ium, m., the Berœans, Plin. 5, 23, 19, § 82.

    Lewis & Short latin dictionary > Beroeaeus

  • 9 Beroeenses

    Bĕroea ( Berrh-) (trisyl.), ae, f., = Beroia Berroia), a town in Macedonia, later called Irenopolis, north of the river Aliacmon, now Verria, Plin. 4, 10, 17, § 33; Liv. 44, 45, 2 and 5; 45, 29, 9; Cic. Pis. 36, 89. —Hence, Bĕroeaeus, i, m., a Berœan, Liv 23, 39, 3 (al. Boeotius); 42, 58, 7; and Beroeenses, ium, m., the Berœans, Plin. 5, 23, 19, § 82.

    Lewis & Short latin dictionary > Beroeenses

  • 10 Berrh

    Bĕroea ( Berrh-) (trisyl.), ae, f., = Beroia Berroia), a town in Macedonia, later called Irenopolis, north of the river Aliacmon, now Verria, Plin. 4, 10, 17, § 33; Liv. 44, 45, 2 and 5; 45, 29, 9; Cic. Pis. 36, 89. —Hence, Bĕroeaeus, i, m., a Berœan, Liv 23, 39, 3 (al. Boeotius); 42, 58, 7; and Beroeenses, ium, m., the Berœans, Plin. 5, 23, 19, § 82.

    Lewis & Short latin dictionary > Berrh

  • 11 Boeoti

    Boeōtĭa, ae, f., = Boiôtia.
    I.
    Bœotia, a district of Greece proper, whose capital was Thebes, the birthplace of Bacchus and Hercules, Plin. 4, 7, 12, § 25; Cic. N. D. 3, 19, 49; Ov. M. 2, 239; Mel. 2, 3, 4; acc. to fable, so called either after Apollo's cow (Bous), Ov. M. 3, 13, or from Bœotus, the son of Neptune, Hyg. Fab. 186.—Its inhabitants were noted for their stupidity, Cic. Fat. 4; Nep. Alcib. 11, 3; id. Epam. 5, 2; Hor. Ep. 2, 1, 244; Liv. 42, 43 sqq.; Tert. Anim. c. 20; cf. the Comm. upon Aelian. Var. H. 13, 25; Schol. Apoll. Rhod. Argon. 3, 1241.—
    B.
    Derivv.
    1.
    Boeōtĭus, a, um, adj., = Boiôtios, Bœotian:

    Bacis,

    Cic. Div. 1, 18, 34:

    vates,

    id. ib. 2, 26, 56:

    Neo,

    Liv. 44, 43, 6:

    Haemon,

    Prop. 2, 8, 21:

    moenia = Thebae,

    Ov. M. 3, 13:

    Thyas,

    Val. Fl. 5, 80.—In plur.: Boeōtii, ōrum, m., the Bœotians, Nep. Alcib. 11, 3; Liv. 33, 1, 1; Plin. 10, 21, 24, § 49.—
    2.
    Boeōtus, a, um, adj., = Boiôtos, Bœotian ( poet.):

    tellus = Boeotia,

    Ov. M. 12, 9:

    flumina,

    Stat. Th. 7, 424:

    urbes,

    id. ib. 4, 360:

    duces,

    Luc. 3, 174:

    Orion,

    Ov. F. 5, 493.—In plur.: Boeōti, ōrum, m., the Bœotians, Liv. 33, 29, 1 sq.; 42, 43, 5 sq. al.:

    Boeotūm = Boeotorum,

    Hor. Ep. 2, 1, 244; Avien. Orb. Terr. 586; Prisc. Perieg. 428.—
    3.
    Boeōtĭcus, a, um, adj., = Boiôtikos, Bœotian:

    frumentum,

    Plin. 18, 7, 12, § 66:

    cucumis,

    id. 19, 5, 23, § 68:

    napus,

    id. 19, 5, 25, § 76.—
    4.
    Boeōtis, ĭdis, f., = Boiôtis = Bœotia, Mel. 2, 3, 4.—
    II. III.

    Lewis & Short latin dictionary > Boeoti

  • 12 Boeotia

    Boeōtĭa, ae, f., = Boiôtia.
    I.
    Bœotia, a district of Greece proper, whose capital was Thebes, the birthplace of Bacchus and Hercules, Plin. 4, 7, 12, § 25; Cic. N. D. 3, 19, 49; Ov. M. 2, 239; Mel. 2, 3, 4; acc. to fable, so called either after Apollo's cow (Bous), Ov. M. 3, 13, or from Bœotus, the son of Neptune, Hyg. Fab. 186.—Its inhabitants were noted for their stupidity, Cic. Fat. 4; Nep. Alcib. 11, 3; id. Epam. 5, 2; Hor. Ep. 2, 1, 244; Liv. 42, 43 sqq.; Tert. Anim. c. 20; cf. the Comm. upon Aelian. Var. H. 13, 25; Schol. Apoll. Rhod. Argon. 3, 1241.—
    B.
    Derivv.
    1.
    Boeōtĭus, a, um, adj., = Boiôtios, Bœotian:

    Bacis,

    Cic. Div. 1, 18, 34:

    vates,

    id. ib. 2, 26, 56:

    Neo,

    Liv. 44, 43, 6:

    Haemon,

    Prop. 2, 8, 21:

    moenia = Thebae,

    Ov. M. 3, 13:

    Thyas,

    Val. Fl. 5, 80.—In plur.: Boeōtii, ōrum, m., the Bœotians, Nep. Alcib. 11, 3; Liv. 33, 1, 1; Plin. 10, 21, 24, § 49.—
    2.
    Boeōtus, a, um, adj., = Boiôtos, Bœotian ( poet.):

    tellus = Boeotia,

    Ov. M. 12, 9:

    flumina,

    Stat. Th. 7, 424:

    urbes,

    id. ib. 4, 360:

    duces,

    Luc. 3, 174:

    Orion,

    Ov. F. 5, 493.—In plur.: Boeōti, ōrum, m., the Bœotians, Liv. 33, 29, 1 sq.; 42, 43, 5 sq. al.:

    Boeotūm = Boeotorum,

    Hor. Ep. 2, 1, 244; Avien. Orb. Terr. 586; Prisc. Perieg. 428.—
    3.
    Boeōtĭcus, a, um, adj., = Boiôtikos, Bœotian:

    frumentum,

    Plin. 18, 7, 12, § 66:

    cucumis,

    id. 19, 5, 23, § 68:

    napus,

    id. 19, 5, 25, § 76.—
    4.
    Boeōtis, ĭdis, f., = Boiôtis = Bœotia, Mel. 2, 3, 4.—
    II. III.

    Lewis & Short latin dictionary > Boeotia

  • 13 Boeoticus

    Boeōtĭa, ae, f., = Boiôtia.
    I.
    Bœotia, a district of Greece proper, whose capital was Thebes, the birthplace of Bacchus and Hercules, Plin. 4, 7, 12, § 25; Cic. N. D. 3, 19, 49; Ov. M. 2, 239; Mel. 2, 3, 4; acc. to fable, so called either after Apollo's cow (Bous), Ov. M. 3, 13, or from Bœotus, the son of Neptune, Hyg. Fab. 186.—Its inhabitants were noted for their stupidity, Cic. Fat. 4; Nep. Alcib. 11, 3; id. Epam. 5, 2; Hor. Ep. 2, 1, 244; Liv. 42, 43 sqq.; Tert. Anim. c. 20; cf. the Comm. upon Aelian. Var. H. 13, 25; Schol. Apoll. Rhod. Argon. 3, 1241.—
    B.
    Derivv.
    1.
    Boeōtĭus, a, um, adj., = Boiôtios, Bœotian:

    Bacis,

    Cic. Div. 1, 18, 34:

    vates,

    id. ib. 2, 26, 56:

    Neo,

    Liv. 44, 43, 6:

    Haemon,

    Prop. 2, 8, 21:

    moenia = Thebae,

    Ov. M. 3, 13:

    Thyas,

    Val. Fl. 5, 80.—In plur.: Boeōtii, ōrum, m., the Bœotians, Nep. Alcib. 11, 3; Liv. 33, 1, 1; Plin. 10, 21, 24, § 49.—
    2.
    Boeōtus, a, um, adj., = Boiôtos, Bœotian ( poet.):

    tellus = Boeotia,

    Ov. M. 12, 9:

    flumina,

    Stat. Th. 7, 424:

    urbes,

    id. ib. 4, 360:

    duces,

    Luc. 3, 174:

    Orion,

    Ov. F. 5, 493.—In plur.: Boeōti, ōrum, m., the Bœotians, Liv. 33, 29, 1 sq.; 42, 43, 5 sq. al.:

    Boeotūm = Boeotorum,

    Hor. Ep. 2, 1, 244; Avien. Orb. Terr. 586; Prisc. Perieg. 428.—
    3.
    Boeōtĭcus, a, um, adj., = Boiôtikos, Bœotian:

    frumentum,

    Plin. 18, 7, 12, § 66:

    cucumis,

    id. 19, 5, 23, § 68:

    napus,

    id. 19, 5, 25, § 76.—
    4.
    Boeōtis, ĭdis, f., = Boiôtis = Bœotia, Mel. 2, 3, 4.—
    II. III.

    Lewis & Short latin dictionary > Boeoticus

  • 14 Boeotii

    Boeōtĭa, ae, f., = Boiôtia.
    I.
    Bœotia, a district of Greece proper, whose capital was Thebes, the birthplace of Bacchus and Hercules, Plin. 4, 7, 12, § 25; Cic. N. D. 3, 19, 49; Ov. M. 2, 239; Mel. 2, 3, 4; acc. to fable, so called either after Apollo's cow (Bous), Ov. M. 3, 13, or from Bœotus, the son of Neptune, Hyg. Fab. 186.—Its inhabitants were noted for their stupidity, Cic. Fat. 4; Nep. Alcib. 11, 3; id. Epam. 5, 2; Hor. Ep. 2, 1, 244; Liv. 42, 43 sqq.; Tert. Anim. c. 20; cf. the Comm. upon Aelian. Var. H. 13, 25; Schol. Apoll. Rhod. Argon. 3, 1241.—
    B.
    Derivv.
    1.
    Boeōtĭus, a, um, adj., = Boiôtios, Bœotian:

    Bacis,

    Cic. Div. 1, 18, 34:

    vates,

    id. ib. 2, 26, 56:

    Neo,

    Liv. 44, 43, 6:

    Haemon,

    Prop. 2, 8, 21:

    moenia = Thebae,

    Ov. M. 3, 13:

    Thyas,

    Val. Fl. 5, 80.—In plur.: Boeōtii, ōrum, m., the Bœotians, Nep. Alcib. 11, 3; Liv. 33, 1, 1; Plin. 10, 21, 24, § 49.—
    2.
    Boeōtus, a, um, adj., = Boiôtos, Bœotian ( poet.):

    tellus = Boeotia,

    Ov. M. 12, 9:

    flumina,

    Stat. Th. 7, 424:

    urbes,

    id. ib. 4, 360:

    duces,

    Luc. 3, 174:

    Orion,

    Ov. F. 5, 493.—In plur.: Boeōti, ōrum, m., the Bœotians, Liv. 33, 29, 1 sq.; 42, 43, 5 sq. al.:

    Boeotūm = Boeotorum,

    Hor. Ep. 2, 1, 244; Avien. Orb. Terr. 586; Prisc. Perieg. 428.—
    3.
    Boeōtĭcus, a, um, adj., = Boiôtikos, Bœotian:

    frumentum,

    Plin. 18, 7, 12, § 66:

    cucumis,

    id. 19, 5, 23, § 68:

    napus,

    id. 19, 5, 25, § 76.—
    4.
    Boeōtis, ĭdis, f., = Boiôtis = Bœotia, Mel. 2, 3, 4.—
    II. III.

    Lewis & Short latin dictionary > Boeotii

  • 15 Boeotis

    Boeōtĭa, ae, f., = Boiôtia.
    I.
    Bœotia, a district of Greece proper, whose capital was Thebes, the birthplace of Bacchus and Hercules, Plin. 4, 7, 12, § 25; Cic. N. D. 3, 19, 49; Ov. M. 2, 239; Mel. 2, 3, 4; acc. to fable, so called either after Apollo's cow (Bous), Ov. M. 3, 13, or from Bœotus, the son of Neptune, Hyg. Fab. 186.—Its inhabitants were noted for their stupidity, Cic. Fat. 4; Nep. Alcib. 11, 3; id. Epam. 5, 2; Hor. Ep. 2, 1, 244; Liv. 42, 43 sqq.; Tert. Anim. c. 20; cf. the Comm. upon Aelian. Var. H. 13, 25; Schol. Apoll. Rhod. Argon. 3, 1241.—
    B.
    Derivv.
    1.
    Boeōtĭus, a, um, adj., = Boiôtios, Bœotian:

    Bacis,

    Cic. Div. 1, 18, 34:

    vates,

    id. ib. 2, 26, 56:

    Neo,

    Liv. 44, 43, 6:

    Haemon,

    Prop. 2, 8, 21:

    moenia = Thebae,

    Ov. M. 3, 13:

    Thyas,

    Val. Fl. 5, 80.—In plur.: Boeōtii, ōrum, m., the Bœotians, Nep. Alcib. 11, 3; Liv. 33, 1, 1; Plin. 10, 21, 24, § 49.—
    2.
    Boeōtus, a, um, adj., = Boiôtos, Bœotian ( poet.):

    tellus = Boeotia,

    Ov. M. 12, 9:

    flumina,

    Stat. Th. 7, 424:

    urbes,

    id. ib. 4, 360:

    duces,

    Luc. 3, 174:

    Orion,

    Ov. F. 5, 493.—In plur.: Boeōti, ōrum, m., the Bœotians, Liv. 33, 29, 1 sq.; 42, 43, 5 sq. al.:

    Boeotūm = Boeotorum,

    Hor. Ep. 2, 1, 244; Avien. Orb. Terr. 586; Prisc. Perieg. 428.—
    3.
    Boeōtĭcus, a, um, adj., = Boiôtikos, Bœotian:

    frumentum,

    Plin. 18, 7, 12, § 66:

    cucumis,

    id. 19, 5, 23, § 68:

    napus,

    id. 19, 5, 25, § 76.—
    4.
    Boeōtis, ĭdis, f., = Boiôtis = Bœotia, Mel. 2, 3, 4.—
    II. III.

    Lewis & Short latin dictionary > Boeotis

  • 16 Boeotus

    Boeōtĭa, ae, f., = Boiôtia.
    I.
    Bœotia, a district of Greece proper, whose capital was Thebes, the birthplace of Bacchus and Hercules, Plin. 4, 7, 12, § 25; Cic. N. D. 3, 19, 49; Ov. M. 2, 239; Mel. 2, 3, 4; acc. to fable, so called either after Apollo's cow (Bous), Ov. M. 3, 13, or from Bœotus, the son of Neptune, Hyg. Fab. 186.—Its inhabitants were noted for their stupidity, Cic. Fat. 4; Nep. Alcib. 11, 3; id. Epam. 5, 2; Hor. Ep. 2, 1, 244; Liv. 42, 43 sqq.; Tert. Anim. c. 20; cf. the Comm. upon Aelian. Var. H. 13, 25; Schol. Apoll. Rhod. Argon. 3, 1241.—
    B.
    Derivv.
    1.
    Boeōtĭus, a, um, adj., = Boiôtios, Bœotian:

    Bacis,

    Cic. Div. 1, 18, 34:

    vates,

    id. ib. 2, 26, 56:

    Neo,

    Liv. 44, 43, 6:

    Haemon,

    Prop. 2, 8, 21:

    moenia = Thebae,

    Ov. M. 3, 13:

    Thyas,

    Val. Fl. 5, 80.—In plur.: Boeōtii, ōrum, m., the Bœotians, Nep. Alcib. 11, 3; Liv. 33, 1, 1; Plin. 10, 21, 24, § 49.—
    2.
    Boeōtus, a, um, adj., = Boiôtos, Bœotian ( poet.):

    tellus = Boeotia,

    Ov. M. 12, 9:

    flumina,

    Stat. Th. 7, 424:

    urbes,

    id. ib. 4, 360:

    duces,

    Luc. 3, 174:

    Orion,

    Ov. F. 5, 493.—In plur.: Boeōti, ōrum, m., the Bœotians, Liv. 33, 29, 1 sq.; 42, 43, 5 sq. al.:

    Boeotūm = Boeotorum,

    Hor. Ep. 2, 1, 244; Avien. Orb. Terr. 586; Prisc. Perieg. 428.—
    3.
    Boeōtĭcus, a, um, adj., = Boiôtikos, Bœotian:

    frumentum,

    Plin. 18, 7, 12, § 66:

    cucumis,

    id. 19, 5, 23, § 68:

    napus,

    id. 19, 5, 25, § 76.—
    4.
    Boeōtis, ĭdis, f., = Boiôtis = Bœotia, Mel. 2, 3, 4.—
    II. III.

    Lewis & Short latin dictionary > Boeotus

См. также в других словарях:

  • beocio — ► adjetivo/ sustantivo 1 HISTORIA De Beocia, región de la antigua Grecia. ► adjetivo 2 Tonto, ignorante. SINÓNIMO necio * * * beocio, a 1 adj. y, aplicado a personas, también n. De Beocia, antigua región de Grecia. ≃ Aonio. 2 Ignorante, estúpido …   Enciclopedia Universal

  • AEMON — vir, cuius meminit Ovid. in Ibin hoc versu. Nec tibi si quid amas felicius Aemone cedat. Hic cum Rhodopen filiam turpiter amaret, in montem obduruit una cum ea, Diis talem infamiam vindicantibus Domit. Calacrinus. Egnatius vero ex Euripide… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ANTIGONE — I. ANTIGONE filia Oedipi, Regis Thebanorum, patri caeco, et a Creonte in exilium acto, viae Dux fuit; Seneca in Oedip, et Statius in Thebaide. Eadem postea, cum ad officum funebre fratrum suorum Etoclis, et Polynicis venisset, ibique adiuvante… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ARACYNTHUS — mons Acarnaniae. Plinio l. 4. c. 2. Boeotiae Stephano. Sed legendum Αἰτωλίας. Casaubon. Vibius Sequester Atticae tribuit, Servius Thebis, Eustath. in Dionys. Aetiliae; Sunt etiam qui Arcadiae montem faciunt, sed falso; nam in Vibio legendum… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • BACIDES tres exstiterunt — unus ex Attica isque Vates, alter Locris oriundus, tertius Boeotius. Vide Auctorem Schol. in Aristoph. Equites p. 294. G. Vide Bacis …   Hofmann J. Lexicon universale

  • HYANTHES — ab antiquis vocabantur Graeciae pop. postea Boeoti dicti. Plin. l. 4. c. 7. quod nomen ab Hyante Rege traxisse putantur. Strabo l. 10. p. 464. Hinc Hyantius, idem quod Boeotius, Cadmi epitheton. Ovid Met. l. 3. v. 147 …   Hofmann J. Lexicon universale

  • HYREUS — rusticus quidam Boeotius, qui cum Iovem, Mercurium, ac Neptunum hospitio suscepislet, iuslus perere quicquid vellet, mox voti compos futurus, respondit quidem, se nihil aeque cupere ac filium, uxorem tamen ducere nolle. Quo intellecto tres Dii in …   Hofmann J. Lexicon universale

  • LOCUSTAE — Hebr. chagabim dictae; quia, cum turmatim volant, Solis lumini velum videntur obtendere, ab Arab. chagaba, quod velare est, Imo non Solem tantum multitudine suâ obumbrant, sed et Lunam, cum noctu volant, mortalium visui subducunt, Ioël. c. 2. v.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • boisseau — Boisseau, m. acut. Est une espece de mesure de choses arides, et la douziéme partie du septier, et se divise en quatre onces, et le tiers d une once, Boeotius, duquel mot Grec on estime qu il soit fait. Aussi le prononce on Boësseau, quoy qu on l …   Thresor de la langue françoyse

  • beocio — beocio, cia (Del lat. Boeotĭus). 1. adj. Natural de Beocia. U. t. c. s.) 2. Perteneciente o relativo a esta región de la Grecia antigua. 3. Ignorante, estúpido, tonto …   Diccionario de la lengua española

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»