-
1 Antiochenus
Antiochēnus, a, um v. l. = Antiochensis I -
2 Antiochenus
Antiochēnus, a, um, s. Antiochīa.
-
3 Antĭŏchenus
-
4 Antiochenus
Antiochēnus, a, um, s. Antiochia.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Antiochenus
-
5 Antiochenus
1. 2.Antĭŏchēnus, a, um, adj. [Antiochus], of or belonging to King Antiochus:pecunia,
received from him, Gell. 4, 18; 7, 19 fin. (cf. 2. Antiochensis). -
6 antiochenus
-a/um adj AAntioche (d'antiochenus) -
7 antiochenus
IAntiochena, Antiochenum ADJAntiochian, of/from/pertaining to Antioch (city) or King AntiochusIIAntiochian, person from Antioch; high official from Antioch (2 Maccabee 6:1) -
8 Antiochensis
-
9 Antiochia
Antiochīa ( auch -ēa, s. Ursini Cic. ep. 2, 10), ae, f. (Ἀντιόχεια), Name mehrerer Städte, von denen am bekanntesten sind (u. außer bei Plin. u. Mela auch bei andern vorkommen): I) Antiochia Epidaphnes (ἡ επὶ Δάφνης, Plin. 5, 79), Hauptstadt Syriens am Orontes, Sitz der Seleuciden u. später der röm. Statthalter Syriens, wo Künste und Wissenschaften blühten, j. Antakia, Cic. Arch. 4. Caes. b.c. 3, 102. Tac. hist. 2, 79. Amm. 14, 7, 10. Vulg. 1. Mach. 3, 37 u.ö. – Dah. die ganze Landschaft von Syrien, die an Cilicien grenzt, Solin. 45, 2. Mart. Cap. 6. § 678. – II) Stadt in Karien am Mäander, über den hier eine schöne Brücke führte, Liv. 38, 13, 8. – III) Stadt in Margiana, am Margus, j. Merv, Mawri od. Schah Djehan, Amm. 23, 6, 54. – Dav.: a) Antiochēnsis, e, zu Antiochien (no. I) gehörig, antiochensisch, ordo, plebs, Amm.: Plur. subst., Antiochēnsēs, ium, m., die Einw. von Ant. (no. I), die Antiochenser, Caes. u. Tac. – b) Antiochēnus, a, um, zu Ant. gehörig, antiochenisch, ager A., Ven. Fort. 8, 7, 281: senex quidam A., Vulg. 2. Mach. 6, 1: advena A., Vulg. act. apost. 6, 5: Plur. subst., Antiochēnī, ōrum, m., die Einw. von Ant. (no. I), die Antiochener, Vulg. 2. Mach. 4, 9. – c) Antiochīnus, a, um, zu Ant. (no. I) gehörig, antiochinisch, bellum, Cic. Phil. 11, 17.
-
10 Antiochia
Antiochīa ( auch -ēa, s. Ursini Cic. ep. 2, 10), ae, f. (Ἀντιόχεια), Name mehrerer Städte, von denen am bekanntesten sind (u. außer bei Plin. u. Mela auch bei andern vorkommen): I) Antiochia Epidaphnes (ἡ επὶ Δάφνης, Plin. 5, 79), Hauptstadt Syriens am Orontes, Sitz der Seleuciden u. später der röm. Statthalter Syriens, wo Künste und Wissenschaften blühten, j. Antakia, Cic. Arch. 4. Caes. b.c. 3, 102. Tac. hist. 2, 79. Amm. 14, 7, 10. Vulg. 1. Mach. 3, 37 u.ö. – Dah. die ganze Landschaft von Syrien, die an Cilicien grenzt, Solin. 45, 2. Mart. Cap. 6. § 678. – II) Stadt in Karien am Mäander, über den hier eine schöne Brücke führte, Liv. 38, 13, 8. – III) Stadt in Margiana, am Margus, j. Merv, Mawri od. Schah Djehan, Amm. 23, 6, 54. – Dav.: a) Antiochēnsis, e, zu Antiochien (no. I) gehörig, antiochensisch, ordo, plebs, Amm.: Plur. subst., Antiochēnsēs, ium, m., die Einw. von Ant. (no. I), die Antiochenser, Caes. u. Tac. – b) Antiochēnus, a, um, zu Ant. gehörig, antiochenisch, ager A., Ven. Fort. 8, 7, 281: senex quidam A., Vulg. 2. Mach. 6, 1: advena A., Vulg. act. apost. 6, 5: Plur. subst., Antiochēnī, ōrum, m., die Einw. von Ant. (no. I), die Antiochener, Vulg. 2. Mach. 4, 9. – c) Antiochīnus, a, um, zu Ant. (no. I) gehörig, antiochinisch, bellum, Cic. Phil. 11, 17.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Antiochia
-
11 Antiochenses
1.Antĭŏchensis, e, adj. [Antiochia], of or belonging to Antiochia:2.plebs,
Amm. 14, 7.—Hence, in plur.: Antĭŏchenses, ium, m., the inhabitants of Antiochia, Caes. B. C. 3, 102; Tac. H. 2, 80; 2, 82 al.Antĭŏchensis, e, adj. [Antiochus], of or belonging to King Antiochus:pecunia,
received from him, Val. Max. 3, 7, 1 (cf. 2. Antiochenus). -
12 Antiochensis
1.Antĭŏchensis, e, adj. [Antiochia], of or belonging to Antiochia:2.plebs,
Amm. 14, 7.—Hence, in plur.: Antĭŏchenses, ium, m., the inhabitants of Antiochia, Caes. B. C. 3, 102; Tac. H. 2, 80; 2, 82 al.Antĭŏchensis, e, adj. [Antiochus], of or belonging to King Antiochus:pecunia,
received from him, Val. Max. 3, 7, 1 (cf. 2. Antiochenus).
См. также в других словарях:
ANTIOCHENUS Michael — vide Michael … Hofmann J. Lexicon universale
PAULINUS Antiochenus — Episcopus Eustachio surrogatus, tum cum Meletius quoque praeesset. Accusatus Sabellianismi, contrarium probavit, familiaritate Athanasii. Dein quoque cum Meletio pace factâ, Romam venit, Damasi opem contra Flavianum, Meletii successorem,… … Hofmann J. Lexicon universale
JOHANNES Antiochenus Scholasticus — Presbyter primo et Apocrisiarius, dein Patr. CP. post Entychium in exilium pulsum, A. C. 564. praefuit usque ad A. C. 578. quo post mortem Iustiniani Eutychius revocatus est. Eius inter alia exstant, Συναγωχὴ Κανόνων, Collectio Canonum, quam… … Hofmann J. Lexicon universale
MANLIUS Antiochenus — conditione servus, Astrologus, ac Poeta un a cum Plotio Poetâ mimorum, et Laberio Grammatico conservus ex Asia unâ navi advectus describitur. Plin. l. 35. c. 17. Sed ibi Manilius legendum. Fuit et cognomen eius, qui Carthaginem vicit. Hunc… … Hofmann J. Lexicon universale
MICHAEL Antiochenus — condidit historiam omnigenam, de qua Possevinus in Apparatu sacro … Hofmann J. Lexicon universale
Johannes Antiochenus — Johannes Malalas (Malalas = syrisch für Rhetor; * um 490 in Antiochia am Orontes, Syrien; † um 570 in Konstantinopel) war ein oströmischer Historiker der ausgehenden Spätantike. Seine Identität mit dem Patriarchen Johannes III. Scholastikos ist… … Deutsch Wikipedia
ИОАНН МАЛАЛА — [Иоанн Антиохийский, Ритор; греч. ᾿Ιωάννης Μαλάλας, Μαλέλας, ῾Ρήτωρ; от сир. malála ритор] (80 е гг. V в., Антиохия (?) после 578 (?), К поль (?)), визант. греч. хронист, автор (или один из авторов) хронографии. В сироязычных источниках… … Православная энциклопедия
ГОТЫ — [готоны, гутоны; лат. Gothi, Gotones; греч. Γότθοi], восточногерм. племена, по языку родственные сев. германцам; в V в. создали неск. гос в на бывш. территории Зап. Римской империи, в к рых офиц. вероисповеданием было христианство арианского… … Православная энциклопедия
ANASTASIUS — I. ANASTASIUS Abbas Romanus, ordinis S. Benedicti, Presbyter Cardinalis tituli S. Marcelli, et Bibliothecarius Gregorii IV. A Leone autem IV. in Synodo Romana exauctoratus, eo quod, contra Canonum decreta, Ecclesiam suam quinquenniô deseruisset.… … Hofmann J. Lexicon universale
ATHANASIUS — I. ATHANASIUS Praesul Alexandrinus, educatus ab Alexandro eius civitatis Praesule, olim Diaconus, in Concilio Niceno A. C. 325. Arianorum hostis acerrimus. Episcopus Alexandrinus nolens electus est: quod cum Ariani impedire nequirent, Meletianis… … Hofmann J. Lexicon universale
ИОАНН I АНГЕЛОПТ — [греч. ᾿Ιωάννης ὁ ᾿Αγγελόπτος; лат. Ioannes Angeloptus] († 5.06.494, Равенна), св. (пам. зап. 5 июня), архиеп. Равеннский. Дата смерти и длительность епископата И. А. известны из эпитафии, где указано, что он скончался после 17 лет 10 месяцев и… … Православная энциклопедия