-
1 adjutant
-
2 adjutant
ad·ju·tant [ʼædjʊtənt] nAdjutant m;\adjutant general Generaladjutant m -
3 Adjutant
1) milit. A.2) nav. Adj. -
4 Adjutant
m адъютант -
5 Adjutant General
-
6 adjutant general
-
7 aide-de-camp
noun, pl. aides-de-camp (Mil.) Adjutant, der* * *<pl aides-de-camp>[ˌeɪddəˈkɑ͂, AM -ˈkæmp]n* * *['eɪddə'kɒŋ]n pl aides-de-camp2)See:= academic.ru/1272/aide">aide* * *ADC abk1. aide-de-camp* * *noun, pl. aides-de-camp (Mil.) Adjutant, der -
8 marabu
(DE) Marabu {r}; (EN) adjutant; adjutant bird; adjutant crane; adjutant stork; marabou -
9 адъютант
адъюта́нт<-а>м Adjutant m* * *n1) gener. Adjutant2) milit. Ordonnanzoffizier, persönlicher Adjutant -
10 adjutáns
(DE) Adjutant {r}; (EN) adjt; adjutant -
11 segédtiszt
(DE) Adjutant {r}; Ordonnanzoffizier; (EN) adjutant; aid-major; flag-lieutenant -
12 adiutant
Adjutant m -
13 adiutor [2]
2. adiūtor, ōris, m. (adiuvo), der Unterstützer, a) übh. = der unterstützende, fördernde Gehilfe, Beistand, der Förderer, Beförderer, im üblen Sinne = der Helfershelfer (Synon. minister, administer), duc adiutores tecum ad navim qui ferant, Plaut.: non mihi, sed tibi hic venit adiutor, Cic.: quibus adiutoribus regem aggressus, unter deren Beistand, Sall.: u. so paucos homines hoc adiutore Q. Opimium omnibus bonis evertisse, Cic. – hic adiutor meus et monitor, Ter.: Plancus nunc adiutor Bruti, nunc proditor, Vell. – adiutor iracundiae, Ter.: victoriae populi Romani, Cic.: sententiae, Cic.: consiliorum periculorumque, Cic.: harum omnium rerum L. ille Torquatus auctor, adiutor, particeps exstitit, Cic. – m. Dat., deos adiutores incepto invocantes, Dict. 2, 10: cuius ipse honori et dignitati semper faverit atque adiutor fuerit, Caes. b.c. 1, 7, 1: m. in u. Abl., ille absentis in onmibus adiutor, Cic.: in psaltria hac emunda hic adiutor fui, Ter.: his se tribus adiutoribus in re gerenda esse usurum dicebat, Cic.: in quo adiutores Stoicos optimos habemus, Cic.: m. ad od. contra u. Akk. (s. Seyff. zu Cic. Lael. 10, 35. p. 252), ut aut libidinis ministri aut adiutores essent ad iniuriam, Cic.: his adiutor contra patriam inventus est nemo, Cic. – b) der regelmäßige Gehilfe, Beistand, Handlanger, als Tagelöhner, Cato r.r. – als Gehilfe des Hauptschauspielers auf der Bühne (Spieler einer Nebenrolle, mit der Flöte od. mit Gesang Begleitender usw.), Phaedr. 5, 5, 14; übtr., Hor. sat. 1, 9, 46. – als Gehilfe eines Rhetors, Hilfslehrer, Unterlehrer (ὑποδιδάσκαλος), Quint. u. Suet. – als Gehilfe bei literar. Arbeiten, in litteris studiorum alcis, Gell. – bes. der öffentl. bestellte Gehilfe eines Staatsbeamten, wie unser Adjunkt, Adjutant, adiutores triumviris quinqueviri, Liv.: quos tibi comites et adiutores negotiorum publicorum dedit ipsa natura, Cic.: P. Manlius in Hispaniam citeriorem adiutor consuli datus, Liv.: M. Iunius Silanus propraetor adiutor ad res gerendas datus est, Liv.: publice ab Atheniensibus Evagorae adiutor datus, Nep.: huic (quaestori) Fulvium Postumium adiutorem submiserat, Caes.: in qua regione adiutore legatoque fratre meo usus est, Vell.: impetratis a senatu decem adiutoribus, Suet.: die Freunde u. Minister des Kaisers, Vell. u. Suet.: u.a. Hofstellen mit ab, wie adi. ab epistulis, ab actis u. dgl., Inscr.
-
14 vicarius
vicārius, a, um (vicis), die Stelle einer Person od. Sache vertretend, stellvertretend, I) adi.: anima, Sen. rhet.: manus, Ps. Quint. decl.: mors, statt eines anderen erduldet, Hyg., Sen. rhet. u. Ps. Quint. decl.: praefectura Romae, Amm.: in iis (rebus) operae nostrae vicaria fides amicorum supponitur, Cic. Rosc. Am. 111. – II) subst.: A) vicārius, iī, m., der Stelltvertreter, Vikar, a) übh., Cic. u.a.: diligentiae meae, v. Nachfolger im Konsulate, Cic.: v. diligentiae meae succedit, Colum. – b) der Stellvertreter eines Soldaten, dare vicarios, Cic. Phil. 12, 3: alci vicarium expedire (verschaffen), Liv. 29, 1, 8; vicarium accipere (annehmen), Liv. 29, 1, 9: hunc ego vicarium pro me rei publicae do dicoque, Liv. 5, 18, 5. – c) der Unterbediente, den sich ein anderer Sklave hält, der Untersklave (Ggstz. servus ordinarius), Plaut., Cic. u.a.: vicarius supra coquos, Corp. inscr. Lat. 6, 9261. – d) der Vertreter einer fremden Verbindlichkeit, damni, Papin. dig. 26, 7, 39. § 16. – e) der Statthalter in einer Diözese als Vikar, Stellvertreter des praefectus praet., Africae, Hispaniarum, spät. ICt. – f) der Stellvertreter, Adjutant eines milit. Führers, Cod. Iust. 12, 51, 9: vicarius tribuni, Vizetribun, Treb. Poll. trig. tyr. 10, 4. – B) vicāria, ae, f., a) die Stellvertreterin, übh., se pro coniuge vicariam dare, sich für den Gatten aufopfern, Sen. ad Helv. 17, 4 (19, 5). – b) die Untersklavin, Corp. inscr. Lat. 6, 9425 u. 25062. – c) die Würde eines Vikars des praef. praet. (s. no. A, e), Cod. Theod. 6, 26, 4. Vopisc. Aurel. 10, 2. Amm. 23, 1, 4.
-
15 δι-άγγελος
δι-άγγελος, ὁ, Zwischenbote, Unterhändler, Thuc. 7, 73; der die Befehle des Feldherrn bekannt macht, Adjutant, Plut. Galb. 24; D. C. 40, 8.
-
16 адъютант-унтер-офицер
nmilit. Adjutant-UnteroffizierУниверсальный русско-немецкий словарь > адъютант-унтер-офицер
-
17 начальник штаба
n1) gener. Stabschef2) Av. Chef3) milit. Adjutant (подразделения), Chef des Generalstabes (от штаба бригады и выше), Chef des Stabes (оперативного объединения и выше) -
18 порученец
nmilit. persönlicher Adjutant -
19 adjudant
-
20 ordonnance
ɔʀdɔnɑ̃sf1) Anordnung f, Verordnung f2) ( décret) Erlass m3)officier d'ordonnance — MIL Adjutant m
ordonnanceordonnance [ɔʀdɔnãs]1 médecine, pharmacie Rezept neutre; Beispiel: médicament délivré sur ordonnance rezeptpflichtiges Medikament3 d'une phrase Gliederung féminin; d'un poème, d'un tableau Aufbau masculin; d'une cérémonie Verlauf masculin; d'un appartement Schnitt masculin; Beispiel: l'ordonnance d'un repas die Speisenfolge
См. также в других словарях:
adjutant — ADJUTÁNT, adjutanţi, s.m. 1. Ofiţer ataşat unui comandant sau unui şef militar într o unitate militară, îndeplinind atribuţii similare unui secretar; ofiţer care face parte dintr un stat major; aghiotant. 2. (Ieşit din uz) Grad pentru personalul… … Dicționar Român
Adjutant — Sm ein militärischer Dienstgrad erw. fach. (17. Jh.) Entlehnung. Entlehnt aus gleichbedeutendem span. ayudante (eigentlich Helfer, Gehilfe ), einem Nomen agentis zu span. ayudar helfen , aus l. adiūtāre helfen, unterstützen (vgl. frz. aider… … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
Adjutant — Ad ju*tant, n. [L. adjutans, p. pr. of adjutare to help. See {Aid}.] 1. A helper; an assistant. [1913 Webster] 2. (Mil.) A regimental staff officer, who assists the colonel, or commanding officer of a garrison or regiment, in the details of… … The Collaborative International Dictionary of English
Adjutant — Adjutant, ein Offizier, welcher den höheren Befehlshabern zur Führung der schriftlichen Dienstangelegenheiten und zur Ueberbringung von Befehlen beigegeben ist. Der Adjutant hat verschiedenen Rang, je nachdem er einem Befehlshaber beigegeben ist; … Herders Conversations-Lexikon
adjutant — [aj′ə tənt] n. [< L adjutans, prp. of adjutare: see AID] 1. an assistant 2. Mil. a staff officer who serves as an administrative assistant to the commanding officera staff officer who serves as an administrative assistant to the commanding… … English World dictionary
Adjutant — (v. lat.), 1) ein, höhern Befehlshabern zu Ausrichtung ihrer Befehle u. zu Führung der Dienstgeschäfte beigegebener Offizier. Nach dem Range der Vorgesetzten u. ihrer Bestimmung gibt es General A en, meist Generale od. Stabsoffiziere, Flügel A en … Pierer's Universal-Lexikon
Adjutánt [1] — Adjutánt (lat.), ein dem Truppenbefehlshaber zur Besorgung des Bureaudienstes und zur Unterstützung im ausübenden Dienst beigegebener Leutnant. Von der Brigade aufwärts rechnet man die Adjutanten (Hauptleute, Stabsoffiziere) zur höhern Adjutantur … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Adjutánt [2] — Adjutánt, Vogelart, s. Marabu … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Adjutánt — (lat.), einer Kommandobehörde für die schriftlichen Geschäfte und zur Befehlsüberbringung beigegebener Offizier, meist Hauptmann oder Leutnant, stets beritten; Dienstabzeichen im deutschen Heer: silberne Schärpe von der rechten Schulter nach der… … Kleines Konversations-Lexikon
Adjutánt [2] — Adjutánt, Vogel, s. Marabu nebst Textfigur … Kleines Konversations-Lexikon
adjutant — index abettor, acting, assistant, backer, coactor, coadjutant, colleague, confederate, consociate … Law dictionary