-
1 позорить
disonorare, vituperare, infamare* * *несов. Вdisonorare vt; vituperare vt, vilipendere vt ( поносить); diffamare vt, infamare vt ( порочить)позо́рить честь — disonorare vt
позо́рить доброе имя — disonorare / infamare il buon nome
* * *v1) gener. sputtanare, disonestare, disonorare, infamare, oltraggiare (+A), ontare, scorbacchiare, scornacchiare, scornare (+A), svergognare, vituperare2) liter. sfregiare, insozzare, macchiare -
2 бесчестить
несов. В книжн.disonorare vt, infamare vt* * *v1) gener. oltraggiare, sporcare, denigrare la fama, diffamare, disonestare, disonorare, infamare, vituperare2) obs. disfiorare3) liter. insozzare, insucidare, insudiciare, sfregiare -
3 грязь
1) ( слякоть) fango м., fanghiglia ж., poltiglia ж.••вытащить из грязи — raccogliere [togliere] dal fango
лицом в грязь не ударить — non fare brutta figura, non sfigurare
2) (нечистота, сор) sudiciume м., sporcizia ж.3) (то, что пачкает) sporco м.••облить грязью — infangare, infamare
4) (нечто низменное, безнравственное) fango м., sporcizia ж.* * *ж.1) ( размякшая почва) fango m2) (то, что пачкает) sporco m, sporcizia, lordura3) (нечистота, неопрятность) sporcizia, sporco m4) ( безнравственность) turpitudine5)••не ударить лицом в грязь — fare del proprio meglio; fare un figurone; fare bella figura
вытащить из грязи — raccogliere / togliere dal fango
забросать / закидать / облить грязью; смешать с грязью, втоптать в грязь кого-л., что-л. — gettare fango qd, su qc
* * *n1) gener. sozzeria, zozzeria, bruttura, fastidiume, illuvie, imbrattamento, lezzo, lezzume, loto, luridezza, motriglia, porcume, sordidezza, sozzume, sozzura, sudiceria, sudicio, mollicone, sporco, 3 immondezza, fango, fecciume, guazzume (на столе, на полу), lereiume, limaccio, limo, loia (на теле), lordaggine, lordezza, lordume, lordura, mota, sporcizia, sudiciume, tarda2) colloq. pagna (region. la parola tipica della Val di Chiana, Valdichiana; ñì. fango), pottiniccio3) obs. malta, fedita4) liter. immondizia, melma -
4 запятнать
сов.1) ( запачкать) macchiare vt2) ( опорочить) macchiare vt, infamare vtзапятна́ть честь — macchiare l'onore
* * *vgener. insozzarsi (своё имя, свою репутацию) -
5 клеветать
calunniare, diffamare* * *несов. (сов. оклеветать, наклеветать) на + Вcalunniare vt, diffamare vt* * *v1) gener. affibbiarsi una calunnia a (qd) (на кого-л.), calunniare, calunniare (íà+A), detrarre, diffamare, diffamare (íà+A), disfamare (íà+A), fabbricare calunnie, infamare (íà+A), insinuare, pasquinare, rapportare il falso2) liter. dilaniare (íà+A) -
6 обесславить
сов. - обессла́вить, несов. - обессла́вливатьВ книжн.infamare vt, disonorare vt* * *vliter. scanonizzare -
7 обесчестить
* * *сов. - обесче́стить, несов. - обесче́щиватьсм. бесчестить infamare vt, macchiare d'infamia, disonorare vt* * *vgener. condurre alle gemonie, esporre alle gemonie, fare vergogna (=svergognare), fruttare infamia, privare dell'onore, togliere l'onore, trascinare alle gemonie -
8 ославить
-
9 скандалить
несов.1) ( дебоширить) fare <una scenata / baccano>3) В разг. уст. ( позорить) infamare vt* * *v1) gener. cancaneggiare, far cagnaccio, far il diavolo a quattro, fare uno scandalo, levare scandali2) liter. fare le scene -
10 стыдить
-
11 чернить
( порочить) denigrare* * *несов. В1) уст. tingere di / in nero; annerare vt, annerire vt2) перен. ( порочить) diffamare vt, infamare vt, denigrare vt3) уст. ( воронить) niellare vt* * *v1) gener. abbrunare, annerare, annerire, rannerire, denigrare, diffamare (+A), disfamare, niellare (металл; или покрывать чернью), rimbrunire2) liter. infangare -
12 дёготь
-
13 замарать
[zamarát'] v.t. pf.1) macchiare, insudiciare; sporcare, imbrattare2) infamare, disonorare3) замараться (a) sporcarsi; (b) disonorarsi -
14 обесчестить
[obesčéstit'] v.t. pf. (обесчещу, обесчестишь)disonorare; infamare -
15 оплёвывать
[opljóvyvat'] v.t. impf. (pf. оплевать - оплюю, оплюёшь)1) sputare addosso, coprire di sputi2) (fig.) umiliare, infamare -
16 ушат
[ušát] m.1.2.◆вылить на кого-л. ушаты клеветы — calunniare (infamare) qd
-
17 чернить
[černít'] v.t. impf.1) (pf. зачернить - зачерню, зачернишь) tingere di nero2) (fig., pf. очернить) diffamare, infamare -
18 шельмовать
См. также в других словарях:
infamare — [dal lat. infamare, der. di infamis infame ]. ■ v. tr. 1. [coprire d infamia e di discredito: i. qualcuno agli occhi dell opinione pubblica ] ▶◀ bollare, disonorare, screditare, (lett.) vituperare. ‖ calunniare, diffamare. ◀▶ elogiare, onorare,… … Enciclopedia Italiana
infamare — INFAMÁRE, infamări, s.f. (livr.) Acţiunea de a infama; defăimare. – v. infama. Trimis de valeriu, 13.09.2007. Sursa: DEX 98 … Dicționar Român
infamare — in·fa·mà·re v.tr. 1. BU coprire di infamia, disonorare Sinonimi: disonorare. Contrari: esaltare, onorare. 2. CO screditare, diffamare con calunnie o accuse: infamare il suo buon nome di qcn., infamare qcn. con scandalose rivelazioni Sinonimi:… … Dizionario italiano
infamare — {{hw}}{{infamare}}{{/hw}}A v. tr. 1 (raro) Rendere infame. 2 Compromettere gravemente con accuse o calunnie; SIN. Disonorare, infangare. B v. intr. pron. Coprirsi d infamia … Enciclopedia di italiano
infamare — A v. tr. calunniare, diffamare, disonorare, infangare, screditare, bollare, denigrare, vituperare (lett.) □ (spec. l onore, il nome) insudiciare, macchiare, profanare CONTR. elogiare, esaltare, lodare, onorare, rispettare, riverire, stimare,… … Sinonimi e Contrari. Terza edizione
infamant — infamant, ante [ ɛ̃famɑ̃, ɑ̃t ] adj. • 1557; p. prés. de l a. v. infamer (XIIIe); lat. infamare « déshonorer » ♦ Qui flétrit l honneur, la réputation. ⇒ avilissant, déshonorant, honteux. Accusation, imputation infamante. Injure, épithète… … Encyclopédie Universelle
infamar — (Del lat. infamare.) ► verbo transitivo/ pronominal Hacer o decir cosas que perjudican la buena fama, crédito u honra de una persona. SINÓNIMO desacreditar difamar empañar * * * infamar (del lat. «infamāre») tr. *Ofender, *desacreditar o… … Enciclopedia Universal
infamante — ● infamant, infamante adjectif (ancien français infamer, déshonorer, du latin infamare) Qui déshonore, qui nuit à la réputation de quelqu un : Une accusation infamante. ● infamant, infamante (expressions) adjectif (ancien français infamer,… … Encyclopédie Universelle
infamer — (in fa mé) v. a. Rendre infâme, déshonorer. • Il leur fallait [aux Anglais] une rétractation de Jeanne [d Arc] qui infamât le roi Charles, MICHELET dans le Dict. de DOCHEZ.. HISTORIQUE XVe s. • Les quelx serviteurs eussent peu tuer et… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
infama — INFAMÁ, infamez, vb. I. tranz. (livr.) A acuza pe nedrept; a defăima. – Din lat., it. infamare. Trimis de valeriu, 21.07.2003. Sursa: DEX 98 infamá vb., ind. prez. 1 … Dicționar Român
infamar — Se conjuga como: amar Infinitivo: Gerundio: Participio: infamar infamando infamado Indicativo presente imperfecto pretérito futuro condicional yo tú él, ella, Ud. nosotros vosotros ellos, ellas, Uds. infamo infamas infama infamamos infamáis … Wordreference Spanish Conjugations Dictionary